Moeilijk... advies gevraagt!

Betty, geniet van wat je met hem hebt. Die diepte komt vanzelf daar hoef je niet over te praten. Het lijkt erop alsof je zekerheid van hem wil en dat kan een ander afschrikken inderdaad.

Probeer je eigen gevoel met een vriendin te bespreken en te plaatsen waarom je de behoefte hebt om dieper te gaan terwijl wat jij met je vriend hebt al mooi genoeg is. Wil je niet onbewust sneller gaan dan de relatie op dit moment aankan?



Ik las een keer deze zin ergens en dat heeft me aan het denken gezet: love dies when needs come in.

Dus op het moment dat je iemand 'nodig' hebt dan gaat het inderdaad wringen. De onbevangenheid en spontaniteit uit de relatie wordt gedood omdat het nodig hebben er voor in de plaats komt. Misschien geldt dat niet voor jou en is dit een gevalletje projectie maar denk er rustig over na...

opmerkineg 1tje "he is not that into you".



Of misschien is ie wel gek op je, mar er idd nog niet aan toe om zich vast te leggen. Misschien vind ie zichzelf daar nooit aan toe, of misschien ben jij toch niet degene met wie hij dat wil. Mar eerlijk gezegd, als ie jou niet eens zijn vriendin wil noemen, dan vrees ik toch dat ie jou ook niet als "zijn vriendin"wil zien. Ik denk dat je m maar moet geloven dat ie niet meer wil dan je nu hebt , dat ie er geen naampje aan wil plakken en dat er mss ook geen "verdieping"gaat volgen. vraag is wat jij wilt, of je hiermee kunt en wilt omgaan. Vind jij hem leuk genoeg om door te gaan a;ls "vaste scharrel"of wil je wel een man die hetzelfde idee heeft over relaties, die wel volledig voor je wil gan en niets liever wil dan "saai en burgelijk"zijn met jou.

Als hij na vijf maanden scharrelen nog steeds wegrent als jij wilt bespreken of jullie een vaste relatie zouden kunnen hebben, dan is dat veelzeggend. Ik krijg de indruk dat hij zijn prioriteiten bij zijn carriére legt en niet bij relaties. Je zult het echter pas zeker weten als je het hem vraagt. Je hebt toch niets te verliezen?

Tja, sommige zijn er nou eenmaal eerder aan toe dan anderen.

Zeker door zijn werk wordt hij veel geconfronteerd met singles en het 'vrije leven' en veel vrouwen..Als je moet wachten tot zijn carrière op een hoogtepunt is weet je nooit hoelang dat zal duren en daar zou ik niet tegen kunnen. Hoe oud ben je zelf?

Denk ook dat pushen alleen maar averechts werkt, woon je al op jezelf? Zo niet zou ik voor mijzelf een huisje gaan zoeken en dan zie je wel hoe hij gaat reageren, miss trekt hij zo langzaam bij je in. Moeilijk...maar op zich vind ik vijf maanden nog te kort om te gaan samenwonen hoor!

het lijkt wel alsof hij jou heeft tot dat hij wat beters tegen komt, tot die tijd ben je leuke opvulling!

zou er mee uit kijken..

als een man bindingsangst heeft dan betekend dat dat hij je niet volledig leuk vind anders zou hij wel voor je gaan...

Hoezo is dit geen relatie dan? Hij heeft aan het begin aangegeven niks vasts te willen, maar inmiddels zijn jullie al een heel end verder. Hij wil niet "settelen"; in mijn ogen betekent dat samenwonen, wat in mijjn ogen niet betekent dat hij niks met je wil/ heeft. De beste relaties heb ik gehad met degenen met wie ik niet ben gaan "settelen".

Zou er toch wel met hem over praten. Niet om zekerheid en bevestiging te vragen, maar omdat jouw gevoel net zo belangrijk (voor jou zelfs belangrijker) is als dat van hem. Als jij meer wil dan er nu is dan zou ik dat aangeven, met het risico dat je inderdaad van hem hoort dat dat niet wederwijds is. Dat vind ik geen pushen, maar gaan staan voor je eigen gevoel en voor jezelf opkomen.

Je hoeft niks te eisen of van hem te verwachten, maar laat jezelf niet ondersneeuwen door iemand anders!

Sommige dingen kun je ook kapotpraten. Het is toch al besproken? Op een gegeven moment moet je simpelweg accepteren zoals het gaat OF eruit stappen. Dat laatste biedt vrij weinig kans op het bereiken wat je uiteindelijk met hem voor ogen hebt.

Gewoon date aangaan met een andere jongen en dat subtiel laten vallen

quote:Bettyyy schreef op 08 december 2008 @ 11:31:

Heey lieve meiden,



Ik heb jullie advies nodig, want zelf weet ik even niet wat ik moet doen..

Ik heb aan het begin van deze zomer een hele leuke jongen ontmoet tijdens het uitgaan. Het klikte, we hebben toen niet gezoend, maar wel gingen we smsen en mailen. We stuurden elkaar pikante en opwindende berichtjes en kwamen op een gegeven moment op het punt dat we met elkaar gingen daten.

Toen volgde er een superleuke (en romantische) date, waarbij we gingen dineren en salsadansen. Vlinders... vlinders...

Daarna volgden er nog tientallen afspraakjes tot de dag van vandaag. Aan het begin van deze kortstondige "scharrel-relatie" had mijn crush laten vallen dat hij net uit een lange relatie kwam, en op dit moment niet zoveel behoefte had aan een nieuwe vriendin, vanwege al "dat gezeik": hij had met zijn ex constant ruzie omdat ze zo jaloers is/was. Ik zei toen dat dat goed uitkwam, want ikzelf zat op dat moment ook niet zo op een nieuwe relatie te wachten en dat hij niet bang hoefde te zijn, omdat ik niet jaloers/zeikerig ben aangelegd.

Toen wist ik nog niet dat ik zo gek op hem kon gaan worden... We zijn elk weekend bij elkaar en doordeweeks smsen en mailen we, niet heel veel, maar wel genoeg... Als we bij elkaar zijn voel ik de vlinders en ik heb het idee dat hij ook steeds gekker op mij begint te worden. De sex is in een woord geweldig. Volgens hem heeft hij nog nooit een meisje ontmoet dat zo goed bij hem zou passen, op alle fronten. Ook vind hij me heel relaxt en leuk. Hartstikke fijn om te horen natuurlijk, maar ik wil meer.. Hij is beginnend dj en zegt dat hij zichzelf te jong vindt om "te settelen" (hij is 24). Veel van zijn vrienden zijn gesettled en dat vindt hij zo burgelijk.. Hij wil hier pas aan denken als zijn dj-carriere zijn hoogtepunt heeft bereikt. Maar ondertussen heb ik wel het gevoel dat hij echt gek op me is, maar gewoon bang is dat zijn leven "saai" zou gaan worden als hij iets "vasts" met me zou krijgen. Ikzelf ben niet een persoon dat hem zou gaan claimen of zou saai zou zijn in een relatie, dit heb ik hem ook duidelijk gemaakt. Maar het is en blijft een heel lastig onderwerp om met hem over te praten met hem, merk ik.

Nu heb ik ook niets te klagen.. maar het wringt wel... Ik zou graag wat dieper met hem willen gaan, inplaats van het zijn van een "vaste scharrel".

Ik weet alleen niet zo goed hoe ik dat bespreekbaar kan maken, zonder dat hij gillend wegloopt. Hebben jullie een idee? Of herkennen jullie dit verhaal? Graag hoor ik jullie mening(en)!



Liefs BettyIk heb zelf in eenzelfde situatie gezeten en het is lastig. wat hem betreft is het natuurlijk prima zo: hij heeft jou gezegd niets vast te willen, en jij heb them gezegd dat dat ok was want jij wilde dat ook niet. op die 'voorwaarden' zitten jullie dus in deze scharrel-relatie. Ik kan me dus helemaal voorstellen dat zodra jij zegt hee ik wil eigenlijk meer dan alleen scharrelen zijn antwoord zal zijn maar je wist toch waaraan je begon en je was het ermee eens.



Dus nu is het aan jezelf. Als je hem verteld dat je meer wilt bestaat de kans dus dat hij aan de noodrem trekt en nee zegt, en het lijkt erop dat ie kans best groot is. Dus wil je dat risico nemen met de kans dat het eindigt, of wil je in deze scharrel-relatie blijven die je ook niet gelukig zal maken?



wat betreft mijn ervaring: na 5 maanden scharrelen heb ik gezegd dat ik meer wilde, en zijn antwoord was dat ie het graag 'naamloos en open' wilde houden. Mijn antwoord daarop was: het is of meer, of niets meer, en dat laatste is het geworden. Flink klote in het begin, maar ik ben blij dat ik de eer aan mezelf heb gehouden en er een einde aan heb gemaakt.



Succes met je keuze.