Moeilijke fase

Als je het niet uit wil maken, hoe zie jij dan de oplossing?

Ik denk dat het, als je je probleem aan haar wilt vertellen, belangrijk is dat je concreter bent dan in bovenstaand verhaal. Als jij bovenstaand verhaal aan mij zou vertellen, zou ik daar niet zoveel mee kunnen, omdat ik niet concreet zou weten wat er moet veranderen.



Wat wil je dat er verandert?

Wat moet zij veranderen, wil jij de relatie leuk vinden?

Wat is precies het probleem?



Kun je antwoord geven op deze vragen?

Ik vraag me ook af wat de kern van het probleem is.

Volgens mij wil je haar niet kwijt, maar is je gevoel voor haar minder geworden?

Hey,



Ik zou er in ieder geval zo vlug mogelijk over praten. Zij gaat op de duur ook aanvoelen dat er bij jou iets veranderd is en gaat dan zelf vragen beginnen te stellen. Zeg gewoon eerlijk welk gevoel je nu hebt, bereid haar wat voor op dit gesprek in de mate van het mogelijke. Emotioneel zal ze toch wel worden, als ze zo gek van je is, hoe je het ook brengt.



Wat er aan de hand is?

-de eerste verliefdheid is voorbij, het wordt wat gewoontjes naar jouw gevoel?

-je zoekt meer in een relatie dan zij je 'geeft', alleen heel lief zijn is niet voldoende, m.a.w. je mist iets?

-datgene wat niet bevredigt is iets wat je linkt aan haar, als zij iets 'verandert', wordt het beter? Zo ja, wat dan?



Probeer met je mee te denken.

quote:Mrikke schreef op 15 oktober 2008 @ 18:17:

Mijn vriendin is super lief voor mij en ik weet dat ik voor haar de ware ben. Denk je niet dat de ware man op zijn minst dezelfde gevoelens voor haar zou moeten hebben als zij voor hem?

Als je het niet kan vertellen, schrijf haar dan een brief.



Verder ben ik het wel met alle mensen hiervoor eens. Ze heeft wel het recht om te weten waar ze aan toe is en als je wel voor jullie relatie wil gaan, geef haar dan in ieder geval de mogelijkheid om dingen te veranderen.

Oke, ik heb ooit een relatie gehad met een man die denk ik ook zo dacht als jij. Ik zeg denk, want hij was zo gesloten als maar zijn kon en kon niet communiceren. Hij praatte er dus niet over en ging met mij gewoon vrolijk door met ons leventje (we waren zelfs bezig een huis te kopen en hadden nog net het koopcontract niet getekend!).



Op een dag kwam ik thuis met de boodschappen en deelde hij me doodleuk mee dat ie naar huis ging (lees: terug naar waar hij vandaan kwam) en de relatie verbrak. Zomaar!



Omdat hij dus niet de moeite heeft genomen mij ooit iets te vertellen over wat hij voelde/dacht, had ik dus niets zien aankomen en was het een donderslag bij heldere hemel. Dat was het ergste liefdesverdriet dat ik ooit gehad heb, met name omdat ik nooit uitleg heb gekregen van hem waarom hij zomaar ineens weg ging. Ik vermoed dus dat hij hetzelfde dacht/voelde als jij.



Praat er alsjeblieft over met haar, ookal wordt ze misschien emotioneel. Het is veel erger niets te zeggen en vervolgens als je zelf echt niet meer door wil, zomaar ineens de bom te droppen. Als je niet met haar kan/durft te praten, probeer dan eens om je gevoelens op papier te zetten en aan haar te laten lezen. Laat haar op de een of andere manier weten dat je niet lekker in je vel zit in de relatie....

Yep, hier hetzelfde dubiootje, met als grote verschil dat vriend wel dat huis met me kocht..bleek hij al een tijd iets te missen, maar had dat nooit echt duidelijk aangegeven. En doordat je een huis koopt samen denk je toch dat het wel goed zit..



daarom sluit ik me helemaal aan bij jouw advies, want dit kan anders behoorlijk uit de hand lopen en dan wordt het pas echt heel vervelend. Voorkomen is beter dan genezen!

@Julus: hoe heette die ex van je?