Relaties
alle pijlers
moeilijke mannen!
zaterdag 3 november 2007 om 09:58
een leuke discussie misschien... wat zijn moeilijke mannen?????
Graag jullie ervaringen??? Ik heb zelf wel een idee erover... Maar ik vroeg mij af wie heeft ene relatie met een moeilijke man en hoe gaat zij daar mee om??? Ik heb ooit ene relatie gehad met een moeilijke man en het heeft mij zoveel energie gekost en soms ga ik ook twifelen aan mijzelf.. Was hij echt moeilijk...???
Graag jullie ervaringen??? Ik heb zelf wel een idee erover... Maar ik vroeg mij af wie heeft ene relatie met een moeilijke man en hoe gaat zij daar mee om??? Ik heb ooit ene relatie gehad met een moeilijke man en het heeft mij zoveel energie gekost en soms ga ik ook twifelen aan mijzelf.. Was hij echt moeilijk...???
woensdag 7 november 2007 om 13:41
quote:blijfgewoonbianca schreef op 03 november 2007 @ 19:12:
Zou het kunnen dat moeilijke man alleen moeilijk zijn bij die éne vrouw om bij een andere vrouw te veranderen in een hele leuke vent ( al was het alleen maar in de ogen van die andere / nieuwe vrouw ) ?
Zou het kunnen dat sommige vrouwen het wel leuk, spannend, interessant, prettig vinden bij een moeilijke man ?
(of andersom mannen die het fijn hebben bij een moeilijke vrouw)
Zou het kunnen dat moeilijke man alleen moeilijk zijn bij die éne vrouw om bij een andere vrouw te veranderen in een hele leuke vent ( al was het alleen maar in de ogen van die andere / nieuwe vrouw ) ?
Zou het kunnen dat sommige vrouwen het wel leuk, spannend, interessant, prettig vinden bij een moeilijke man ?
(of andersom mannen die het fijn hebben bij een moeilijke vrouw)
woensdag 7 november 2007 om 19:12
Hoi sunshine,
Wij hebben blijkbaar veel overeenkomsten in onze relatie, ondanks ik dit uiteraard niet leuk voor jou vindt, geeft dit wel herkenning bij mij. Ik begrijp heel goed hoe je je voelt, ondanks ik ook zijn kant begrijp dat hij hiermee niet gemeen naar jou wilde zijn. Ik herken dat gevoel bij je maar wel meer in het verleden omdat eigelijk onze relatie nu een gradatie slechter is ( is this possible? yes it is) waardoor dit niet ter sprake is. Het gevoel van té snel teleurgesteld te zijn omdat blijkbaar de verwachtingen té hoog gespannen zijn.
Dat was ook oneerlijk naar hem. Als vb; dan nam hij mij en zijn moeder mee uiteten, hartstikke fijn en kon ik toch al iets van een steek voelen omdat hij
dan tijdens het eten té afstandelijk was, waardoor ik op het moment dat we weer samen waren wat stilletjes was omdat ik mij toen zo voelde. Achteraf onzin natuurlijk, het is toch al lief genoeg dat hij ons mee uiteten nam, maar dan toch weer te hoge verwachtingen! Het gevoel is een raar iets, en gaat helaas niet altijd gelijk op met mijn verstand.
Zijn reactie op vervolgens mijn stilletjes worden was dan ook altijd over the top!
Ik verpeste hiermee dan de hele avond en dan liep hij altijd boos weg.
Dit is een hele tijd zo doorgegaan waarbij het weglopen van hem op een gegeven moment naar weglopen en negeren ging en dit negeren steeds langer duurde. Op een gegeven moment wel een maand. In deze periode is het vaak uitgegaan. Als hij mij dan ging negeren, werd ik weer boos waardoor het uiteindelijk uitging. Het afgelopen twee jaar is de relatie zo gegaan met veel ups and downs. Toch wanneer de boosheid van beide kanten was gesust miste we dan elkaar weer en kwam het goed. Ik werk aan dat stilletjes worden en hij aan het feit dat hij niet wegloopt en negeert.
Helaas is er nu een ander probleem bij gekomen, heb je even.... In een periode dat het tussen ons 3 a 4 maanden uit was, ben ik weggegaan met een ander en heb gezoend. Toen het weer goed tussen ons kwam heb ik dit nooit verteld. Ik had het contact met die ander verbroken, er waren ook geen gevoelens. Dit contact was vriendschappelijk. Het ging weer uit met mijn vriend en toevallig nam die andere jongen weer contact op per mail. Wederom vriendschappelijk. Toen het wéér aan ging tussen ons, is hij achter dit contact gekomen. Ik had de eerste weken dit contact niet direct verbroken omdat ik niet wist of ik nog verder wou gaan met mijn huidige vriend. In eerste instantie loog ik hierover vanuit schik en angst maar heb het de volgende dag opgebiecht.
We besloten wel samen verder te gaan en uiteraard verbrak ik dit contact. Dit is nu een aantal maanden geleden gebeurd maar hij kan het niet loslaten, hij is compleet zijn vertrouwen in mij kwijt en bij alles wat ik doe zoekt hij wat achter. Hij vindt het ergste dat ik nog die eerste weken per mail contact met hem had terwijl wij alweer samen vreeen. Dit wordt voor mij nu teveel. Ik begrijp zijn angst en onzekerheid maar ik kan er niet tegen dat ik mij in alles moet verdedigen en dat hij mij niet meer ziet wie ik ben maar projecteert op zijn eigen gevoel. Ik ben een eerlijk persoon en zou nooit vreemd gaan, het was uit tussen ons, notabene was hij diegene die het uitmaakte.
Er zijn al zoveel dingen niet goed en nu komt dit er nog bij ipv dat we proberen positief verder te gaan. Ik mis bij hem de reflectie op eigen gedrag en het vermogen om los te laten. Ik besef nu heel goed dat het er niet beter op wordt maar alsmaar slechter. Het wordt tijd dat ik loslaat.
De vraag die een ander stelt of je misschien juist een moeilijke man wil als een soort projectje? oh nee voor mij niet althans. Ik werd verliefd op het eerste gezicht, nooit geweten dat het zo moeilijk kon gaan worden. Maar ik ben er wel achtergekomen dat ik blijkbaar heel moeilijk de liefde die ik voel voor iemand los kan laten. Daar ligt voor mij wel onderzoeksvragen hoe dit komt....
Wij hebben blijkbaar veel overeenkomsten in onze relatie, ondanks ik dit uiteraard niet leuk voor jou vindt, geeft dit wel herkenning bij mij. Ik begrijp heel goed hoe je je voelt, ondanks ik ook zijn kant begrijp dat hij hiermee niet gemeen naar jou wilde zijn. Ik herken dat gevoel bij je maar wel meer in het verleden omdat eigelijk onze relatie nu een gradatie slechter is ( is this possible? yes it is) waardoor dit niet ter sprake is. Het gevoel van té snel teleurgesteld te zijn omdat blijkbaar de verwachtingen té hoog gespannen zijn.
Dat was ook oneerlijk naar hem. Als vb; dan nam hij mij en zijn moeder mee uiteten, hartstikke fijn en kon ik toch al iets van een steek voelen omdat hij
dan tijdens het eten té afstandelijk was, waardoor ik op het moment dat we weer samen waren wat stilletjes was omdat ik mij toen zo voelde. Achteraf onzin natuurlijk, het is toch al lief genoeg dat hij ons mee uiteten nam, maar dan toch weer te hoge verwachtingen! Het gevoel is een raar iets, en gaat helaas niet altijd gelijk op met mijn verstand.
Zijn reactie op vervolgens mijn stilletjes worden was dan ook altijd over the top!
Ik verpeste hiermee dan de hele avond en dan liep hij altijd boos weg.
Dit is een hele tijd zo doorgegaan waarbij het weglopen van hem op een gegeven moment naar weglopen en negeren ging en dit negeren steeds langer duurde. Op een gegeven moment wel een maand. In deze periode is het vaak uitgegaan. Als hij mij dan ging negeren, werd ik weer boos waardoor het uiteindelijk uitging. Het afgelopen twee jaar is de relatie zo gegaan met veel ups and downs. Toch wanneer de boosheid van beide kanten was gesust miste we dan elkaar weer en kwam het goed. Ik werk aan dat stilletjes worden en hij aan het feit dat hij niet wegloopt en negeert.
Helaas is er nu een ander probleem bij gekomen, heb je even.... In een periode dat het tussen ons 3 a 4 maanden uit was, ben ik weggegaan met een ander en heb gezoend. Toen het weer goed tussen ons kwam heb ik dit nooit verteld. Ik had het contact met die ander verbroken, er waren ook geen gevoelens. Dit contact was vriendschappelijk. Het ging weer uit met mijn vriend en toevallig nam die andere jongen weer contact op per mail. Wederom vriendschappelijk. Toen het wéér aan ging tussen ons, is hij achter dit contact gekomen. Ik had de eerste weken dit contact niet direct verbroken omdat ik niet wist of ik nog verder wou gaan met mijn huidige vriend. In eerste instantie loog ik hierover vanuit schik en angst maar heb het de volgende dag opgebiecht.
We besloten wel samen verder te gaan en uiteraard verbrak ik dit contact. Dit is nu een aantal maanden geleden gebeurd maar hij kan het niet loslaten, hij is compleet zijn vertrouwen in mij kwijt en bij alles wat ik doe zoekt hij wat achter. Hij vindt het ergste dat ik nog die eerste weken per mail contact met hem had terwijl wij alweer samen vreeen. Dit wordt voor mij nu teveel. Ik begrijp zijn angst en onzekerheid maar ik kan er niet tegen dat ik mij in alles moet verdedigen en dat hij mij niet meer ziet wie ik ben maar projecteert op zijn eigen gevoel. Ik ben een eerlijk persoon en zou nooit vreemd gaan, het was uit tussen ons, notabene was hij diegene die het uitmaakte.
Er zijn al zoveel dingen niet goed en nu komt dit er nog bij ipv dat we proberen positief verder te gaan. Ik mis bij hem de reflectie op eigen gedrag en het vermogen om los te laten. Ik besef nu heel goed dat het er niet beter op wordt maar alsmaar slechter. Het wordt tijd dat ik loslaat.
De vraag die een ander stelt of je misschien juist een moeilijke man wil als een soort projectje? oh nee voor mij niet althans. Ik werd verliefd op het eerste gezicht, nooit geweten dat het zo moeilijk kon gaan worden. Maar ik ben er wel achtergekomen dat ik blijkbaar heel moeilijk de liefde die ik voel voor iemand los kan laten. Daar ligt voor mij wel onderzoeksvragen hoe dit komt....
woensdag 7 november 2007 om 20:52
Nicknaampje, moeilijk zeg, ik kan me voorstellen dat je er helemaal gek van wordt dat hij het niet kan loslaten. Dat je iets met een ander had toen het uit was tussen jullie kan hij je niet kwalijk nemen. En toen het weer aan was heb je toch alleen gemaild?
Ik zou hem duidelijk vertellen dat je wel voor de relatie wil gaan, maar dat hij dan op moet houden jou iets kwalijk te nemen, terwijl je eigenlijk niets verkeerd hebt gedaan. Dat je contact hebt gehouden achter zijn rug om is misschien niet goed, maar je bent niet vreemd gegaan en je moet je vriend duidelijk zien te maken dat hij je moet vertrouwen.
Lijkt me echt moeilijk als hij je zo negeert, als ik zo stil word gaat mijn vriend juist dingen zeggen om het goed te maken, hij voelt meestal wel aan wat me dwarszit, zoals gisteren zegt hij dan 'de volgende keer spreken we het wat duidelijker af' etc. Pas als ik ga uitleggen hoe ik me voel kan hij boos worden, want dat vat hij dan op als een aanval. Vanochtend gaf ik bijv. aan dat ik me niet zo goed voelde en toen zei hij meteen 'jammer, ik vond het wel gezellig gisteravond', terwijl ik dat helemaal niet bedoel. Hij zei ook toen ik wegging dat ik niet te 'ingewikkeld' moest gaan doen.
Als ik dus verbaal aangeef dat ik iets niet leuk vindt, dan gaat hij ook in de verdediging, gisteren begon hij ook te zeggen dat hij vindt dat in een relatie een afspraak met vrienden voorgaat, omdat wij elkaar toch vaak zien.
Ik kan heel erg teleurgesteld zijn als iets niet doorgaat waar ik me op heb verheugd, dat had ik als kind al. Het voelt dan alsof dit de laatste kans was op een leuke avond, terwijl we echt wel een andere keer weer iets leuks gaan doen. Ik voel me nu ook depri, terwijl er helemaal niet zoveel aan de hand is.
Ben je nu echt bezig om het uit te maken, of blijf je toch nog proberen? Ik speel regelmatig met de gedachte, maar het punt is dat het bij ons eigenlijk best goed gaat, weinig ruzie en onze communicatie verbetert alleen maar, wij hebben alleen nogal veel meegemaakt. Het willen uitmaken is meer een paniek gevoel van mij, omdat ik bepaalde dingen niet in de hand heb en het veiliger voelt om het uit te maken i.p.v. bepaalde confrontaties aan te gaan.
Ik zou hem duidelijk vertellen dat je wel voor de relatie wil gaan, maar dat hij dan op moet houden jou iets kwalijk te nemen, terwijl je eigenlijk niets verkeerd hebt gedaan. Dat je contact hebt gehouden achter zijn rug om is misschien niet goed, maar je bent niet vreemd gegaan en je moet je vriend duidelijk zien te maken dat hij je moet vertrouwen.
Lijkt me echt moeilijk als hij je zo negeert, als ik zo stil word gaat mijn vriend juist dingen zeggen om het goed te maken, hij voelt meestal wel aan wat me dwarszit, zoals gisteren zegt hij dan 'de volgende keer spreken we het wat duidelijker af' etc. Pas als ik ga uitleggen hoe ik me voel kan hij boos worden, want dat vat hij dan op als een aanval. Vanochtend gaf ik bijv. aan dat ik me niet zo goed voelde en toen zei hij meteen 'jammer, ik vond het wel gezellig gisteravond', terwijl ik dat helemaal niet bedoel. Hij zei ook toen ik wegging dat ik niet te 'ingewikkeld' moest gaan doen.
Als ik dus verbaal aangeef dat ik iets niet leuk vindt, dan gaat hij ook in de verdediging, gisteren begon hij ook te zeggen dat hij vindt dat in een relatie een afspraak met vrienden voorgaat, omdat wij elkaar toch vaak zien.
Ik kan heel erg teleurgesteld zijn als iets niet doorgaat waar ik me op heb verheugd, dat had ik als kind al. Het voelt dan alsof dit de laatste kans was op een leuke avond, terwijl we echt wel een andere keer weer iets leuks gaan doen. Ik voel me nu ook depri, terwijl er helemaal niet zoveel aan de hand is.
Ben je nu echt bezig om het uit te maken, of blijf je toch nog proberen? Ik speel regelmatig met de gedachte, maar het punt is dat het bij ons eigenlijk best goed gaat, weinig ruzie en onze communicatie verbetert alleen maar, wij hebben alleen nogal veel meegemaakt. Het willen uitmaken is meer een paniek gevoel van mij, omdat ik bepaalde dingen niet in de hand heb en het veiliger voelt om het uit te maken i.p.v. bepaalde confrontaties aan te gaan.
woensdag 7 november 2007 om 21:42
@ sunshine, Fijn dat als je stil wordt hij in eerste instantie het goed probeert te maken. Bij dat uitleggen voelt hij waarschijnlijk dat hij de schuld krijgt hiervan. Dit is jammer want jij verteld alleen over jou gevoel toch? Hij zou beter kunnen luisteren en niet gelijk zijn conclusie trekken dat jij de blaam bij hem neerlegt. Is het een idee om dit met hem te bespreken, dat hij blijft horen wat je zegt? Ik kan mij goed inleven in wat het met je doet hoor als hij zegt ''niet te ingewikkeld doen'' je voelt je dan niet begrepen en een lastpost en ook dat een afspraak met vrienden voorgaat, je wilt natuurlijk altijd op nummer een staan!
Al het gevoel mag er wezen en ik denk dat dit heel belangrijk is dat je dit blijft uitspreken. Wanneer je iets uitspreekt merk je al snel dat je gedachte het gevoel versterken maar dus niet de feitelijke gebeurtenis. Het relativeert.
Ik denk het enige wat ik je kan adviseren goed te luisteren naar je gedachten wat die zeggen over een gebeurtenis en dit te controleren en bewust te sturen en bewsut zijn van de wetenschap dat je gedachten je dit gevoel geven en dus niet zoveer wat hij deed.
Het was zeker verkeerd dat ik loog in eerste instantie. Ik heb dit wel alsnog opgebiecht. Per mail vroeg die ander om een keer af te spreken en uit een soort van beleefdheid zei ik ja leuk! Ik had net weer 2 weken contact met mijn vriend maar we hadden nog niet besloten er weer voor te gaan. Ik zat zelf nog teveel in twijfel. Ik wou die ander niet gelijk weer afschepen, ik had het contact al eens verbroken, wou eerst meer zekerheid. (Dit contact was wel vriendschappelijk er was voor beiden geen vonk).Desalniettemin begrijp ik dat dit voor hem heel kwetsend moet zijn en heel veel twijfels naar mij toekrijgt. Ik ben best principieel en fel tegen liegen, nu deed ik dit zelf tja dat verdiend geen schoonheidsprijs. Ik heb al heel vaak gezegd dat ik voor hem ga en mijn best doe het vertrouwen terug te winnen. Ik vind ook dat hij zijn best moet doen om mij weer te durven vertrouwen. Hierin zegt hij nee jij zat fout en jij moet op de blaren zitten.Wel ben ik te ongeduldig wanneer hij weer eens verwijten geeft. Ik ga toch al snel in de verdediging en zou meer geduld moeten kunnen opbrengen voor het feit dat hij nu achterdochtig is, immers normaliter is hij dat niet. Maar goed. Nu speelt het feit dat hij niet wou dat ik uitging met een groep mensen en hier een grote issue van maakte en wat blijkt, diezelfde week gaat hij stiekem zelf de stad in met vrienden. Hier ben ik echt razend op geworden, dit was voor mij de spreekwoordelijke druppel. Het gaat bij mij sowiezo te ver elkander niet meer vrij te laten in wat diegene wil doen maar fel tegen zijn dat ik wegga en dan zelf stiekem gaan, is hypocriet!
Bij jou is er een stijgende lijn en dat is goed dat geeft vertrouwen.
Ik ben bang dat als wij verder gaan het alleen maar meer schade zal brengen en dat betreurt mij echt hoor. Het is zo zonde, want los van elkaar zijn we echt wel twee leuke mensen maar samen!
Al het gevoel mag er wezen en ik denk dat dit heel belangrijk is dat je dit blijft uitspreken. Wanneer je iets uitspreekt merk je al snel dat je gedachte het gevoel versterken maar dus niet de feitelijke gebeurtenis. Het relativeert.
Ik denk het enige wat ik je kan adviseren goed te luisteren naar je gedachten wat die zeggen over een gebeurtenis en dit te controleren en bewust te sturen en bewsut zijn van de wetenschap dat je gedachten je dit gevoel geven en dus niet zoveer wat hij deed.
Het was zeker verkeerd dat ik loog in eerste instantie. Ik heb dit wel alsnog opgebiecht. Per mail vroeg die ander om een keer af te spreken en uit een soort van beleefdheid zei ik ja leuk! Ik had net weer 2 weken contact met mijn vriend maar we hadden nog niet besloten er weer voor te gaan. Ik zat zelf nog teveel in twijfel. Ik wou die ander niet gelijk weer afschepen, ik had het contact al eens verbroken, wou eerst meer zekerheid. (Dit contact was wel vriendschappelijk er was voor beiden geen vonk).Desalniettemin begrijp ik dat dit voor hem heel kwetsend moet zijn en heel veel twijfels naar mij toekrijgt. Ik ben best principieel en fel tegen liegen, nu deed ik dit zelf tja dat verdiend geen schoonheidsprijs. Ik heb al heel vaak gezegd dat ik voor hem ga en mijn best doe het vertrouwen terug te winnen. Ik vind ook dat hij zijn best moet doen om mij weer te durven vertrouwen. Hierin zegt hij nee jij zat fout en jij moet op de blaren zitten.Wel ben ik te ongeduldig wanneer hij weer eens verwijten geeft. Ik ga toch al snel in de verdediging en zou meer geduld moeten kunnen opbrengen voor het feit dat hij nu achterdochtig is, immers normaliter is hij dat niet. Maar goed. Nu speelt het feit dat hij niet wou dat ik uitging met een groep mensen en hier een grote issue van maakte en wat blijkt, diezelfde week gaat hij stiekem zelf de stad in met vrienden. Hier ben ik echt razend op geworden, dit was voor mij de spreekwoordelijke druppel. Het gaat bij mij sowiezo te ver elkander niet meer vrij te laten in wat diegene wil doen maar fel tegen zijn dat ik wegga en dan zelf stiekem gaan, is hypocriet!
Bij jou is er een stijgende lijn en dat is goed dat geeft vertrouwen.
Ik ben bang dat als wij verder gaan het alleen maar meer schade zal brengen en dat betreurt mij echt hoor. Het is zo zonde, want los van elkaar zijn we echt wel twee leuke mensen maar samen!
woensdag 7 november 2007 om 22:53
Het helpt inderdaad wel als ik mijn gevoel kan uitspreken en er begrip voor krijg of als hij me even knuffelt. Dat deed hij vanochtend ook wel, maar tegelijkertijd bemerk ik een soort irritatie. Hij heeft het op dit moment heel druk, zit echt in een periode met deadlines, dus hij kan er geen 'gedoe' bij hebben. Ik voel me dan toch wat eenzaam, maar aan de andere kant denk ik ook niet dat hij me echt kan helpen en is een knuffel eigenlijk al genoeg. Het voelt wel alsof mijn gevoel niet helemaal serieus wordt genomen, omdat wat hij meegemaakt heeft veel erger is.
Ik zit nu ook weer op een punt dat ik merk dat ik weinig kan hebben, een krant lezen lukt eigenlijk al niet, ik denk dat ik echt even rust nodig heb, ik zie er ook tegenop om naar mijn werk te gaan, gisteren kon ik me ook al moeilijk concentreren en ik voel dan een soort onrust, een soort van nerveus/gestressed gevoel.
Ik heb het gevoel dat er bij jullie weinig begrip is over en weer. Dat je vriend zelf wel de stad in ging zonder het te zeggen deed hij waarschijnlijk omdat hij bang is dat jij dan ook alleen op stap zou gaan. Moeilijke situatie, kunnen jullie wel gewoon praten, of gaat het allemaal met verwijten en verdedigen? Het is denk ik wel belangrijk begrip voor elkaar te tonen, je kunt begrip tonen voor zijn 'wantrouwen', maar tegelijkertijd aangeven dat het niet nodig is om je te willen controleren en dat het er alleen maar erger op wordt als het zo doorgaat. Hij mag dan ook begrip tonen dat jij je door zijn gedrag gecontroleerd en beperkt voelt. Zou therapie iets voor jullie zijn? Het klinkt wel alsof jullie erg vast zitten.
Ik zit nu ook weer op een punt dat ik merk dat ik weinig kan hebben, een krant lezen lukt eigenlijk al niet, ik denk dat ik echt even rust nodig heb, ik zie er ook tegenop om naar mijn werk te gaan, gisteren kon ik me ook al moeilijk concentreren en ik voel dan een soort onrust, een soort van nerveus/gestressed gevoel.
Ik heb het gevoel dat er bij jullie weinig begrip is over en weer. Dat je vriend zelf wel de stad in ging zonder het te zeggen deed hij waarschijnlijk omdat hij bang is dat jij dan ook alleen op stap zou gaan. Moeilijke situatie, kunnen jullie wel gewoon praten, of gaat het allemaal met verwijten en verdedigen? Het is denk ik wel belangrijk begrip voor elkaar te tonen, je kunt begrip tonen voor zijn 'wantrouwen', maar tegelijkertijd aangeven dat het niet nodig is om je te willen controleren en dat het er alleen maar erger op wordt als het zo doorgaat. Hij mag dan ook begrip tonen dat jij je door zijn gedrag gecontroleerd en beperkt voelt. Zou therapie iets voor jullie zijn? Het klinkt wel alsof jullie erg vast zitten.
woensdag 7 november 2007 om 22:58
quote:nicknaampje schreef op 06 november 2007 @ 20:11:
Ik vind alles wel oké en maak me echt niet druk over de dingen die hij doet. Als iets bij hem fout gaat kan ik er of om lachen of vind ik dit sneu voor hem maar boos, nee nooit. Des te meer ik het irritant vind dat hij wel zo over-reageert op mij!
Mensen mensen laat elkaar lekker, druk maken om een tandpastadopje is eigelijk ook wel een luxe probleem. Er is blijkbaar niks anders om je druk over te maken;-) Dat snap ik, maar als ´t over bepaalde dingen gaat, terugkerende dingen, is het misschien de moeite dat wat hoger op je prioriteitenlijstje te zetten. Als je man altijd boos wordt omdat je niet luistert, de dopjes niet op de tandpasta draait of de auto ´s avonds altijd buiten laat staan zijn dat blijkbaar voor hem belangrijke dingen. Dan is ´t misschien ook gemakkelijk op te lossen door dat voortaan gewoon wél te doen. Maar dat is voor veel mensen een moeilijke weg omdat ze zich dan gewonnen geven of het gevoel hebben te laten domineren, denk ik.
Ik vind alles wel oké en maak me echt niet druk over de dingen die hij doet. Als iets bij hem fout gaat kan ik er of om lachen of vind ik dit sneu voor hem maar boos, nee nooit. Des te meer ik het irritant vind dat hij wel zo over-reageert op mij!
Mensen mensen laat elkaar lekker, druk maken om een tandpastadopje is eigelijk ook wel een luxe probleem. Er is blijkbaar niks anders om je druk over te maken;-) Dat snap ik, maar als ´t over bepaalde dingen gaat, terugkerende dingen, is het misschien de moeite dat wat hoger op je prioriteitenlijstje te zetten. Als je man altijd boos wordt omdat je niet luistert, de dopjes niet op de tandpasta draait of de auto ´s avonds altijd buiten laat staan zijn dat blijkbaar voor hem belangrijke dingen. Dan is ´t misschien ook gemakkelijk op te lossen door dat voortaan gewoon wél te doen. Maar dat is voor veel mensen een moeilijke weg omdat ze zich dan gewonnen geven of het gevoel hebben te laten domineren, denk ik.
woensdag 7 november 2007 om 23:03
quote:Vent70 schreef op 07 november 2007 @ 13:41:
[...]
Zou het kunnen dat sommige vrouwen het wel leuk, spannend, interessant, prettig vinden bij een moeilijke man ?
(of andersom mannen die het fijn hebben bij een moeilijke vrouw)Ja hoor , maar vraag me af of ze diegene dan wel als moeilijk betitelen .
[...]
Zou het kunnen dat sommige vrouwen het wel leuk, spannend, interessant, prettig vinden bij een moeilijke man ?
(of andersom mannen die het fijn hebben bij een moeilijke vrouw)Ja hoor , maar vraag me af of ze diegene dan wel als moeilijk betitelen .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 7 november 2007 om 23:20
Misschien is het toch een kwestie van teveel op elkaar gericht zijn en zodoende elkaar onhebbelijkheden versterken. Want let's face it, wie valt er over het tandpastadopje terwijl je net verschrikkelijke goede sex hebt gehad.
Heb ook een vrij " moeilijke" man, en vaak valt "moeilijk" te vertalen naar dominant of overheersend, als je eenmaal de strijd hebt gestreden, is het een kwestie van accepteren of dumpen.
Kortom je doet het jezelf aan, veranderen doet-ie voor een week of 2, de keuze is aan jou.
Heb ook een vrij " moeilijke" man, en vaak valt "moeilijk" te vertalen naar dominant of overheersend, als je eenmaal de strijd hebt gestreden, is het een kwestie van accepteren of dumpen.
Kortom je doet het jezelf aan, veranderen doet-ie voor een week of 2, de keuze is aan jou.
donderdag 8 november 2007 om 09:21
quote:blijfgewoonbianca schreef op 03 november 2007 @ 19:24:
Min , dit is toch jouw tweede lange relatie geweest ? tref jij dan moeilijke mannen , zoek je moeilijke mannen uit , maak je ze moeilijk of ben je zelf ook niet gemakkelijk ?
Ik heb gewoon een gruwelijk slechte smaak wat betreft mannen denk ik....zucht.... En ja, ik ben zelf ook moeilijk denk ik. Op de een of andere manier tref ik steeds mannen die aandacht van me willen terwijl ik het liefst met rust gelaten wordt.
Min , dit is toch jouw tweede lange relatie geweest ? tref jij dan moeilijke mannen , zoek je moeilijke mannen uit , maak je ze moeilijk of ben je zelf ook niet gemakkelijk ?
Ik heb gewoon een gruwelijk slechte smaak wat betreft mannen denk ik....zucht.... En ja, ik ben zelf ook moeilijk denk ik. Op de een of andere manier tref ik steeds mannen die aandacht van me willen terwijl ik het liefst met rust gelaten wordt.
donderdag 8 november 2007 om 09:27
Wat ik zelf het meest ergelijke vond was dat hij wel uuuuren (niet overdreven) door kon gaan over wat ik volgens hem fout deed, maar mij meteen afkapte als ik het een keer over hem wilde hebben. Letterlijk afkappen in de eerste zin, nog voordat ik überhaupt begonnen was. Hierdoor zijn dingen bij mij zo hoog opgelopen dat ik de relatie heb verbroken. Ik kon ze gewoon niet kwijt die frustraties en voelde me niet gehoord. Erg vervelend...
donderdag 8 november 2007 om 14:10
quote:blijfgewoonbianca schreef op 07 november 2007 @ 23:03:
[...]
Ja hoor , maar vraag me af of ze diegene dan wel als moeilijk betitelen . Ik hou zelf wel van dominante mannen. Als ik een man heb die te meegaand is word ik zelf dominant. Als je een sterke persoonlijkheid hebt heb je ook een sterke persoonlijkheid tegenover je nodig denk ik. Wat grappig is is dat ik soms mijn vriend te macho vind, te dominant, maar dat hij 't bijvoorbeeld helemaal niet leuk vind als ik 'onderdanig' doe. Dat is dan wel weer grappig vind ik, want je zou juist verwachten dat iemand die graag zijn zin wil hebben blij is als hij die krijgt.
[...]
Ja hoor , maar vraag me af of ze diegene dan wel als moeilijk betitelen . Ik hou zelf wel van dominante mannen. Als ik een man heb die te meegaand is word ik zelf dominant. Als je een sterke persoonlijkheid hebt heb je ook een sterke persoonlijkheid tegenover je nodig denk ik. Wat grappig is is dat ik soms mijn vriend te macho vind, te dominant, maar dat hij 't bijvoorbeeld helemaal niet leuk vind als ik 'onderdanig' doe. Dat is dan wel weer grappig vind ik, want je zou juist verwachten dat iemand die graag zijn zin wil hebben blij is als hij die krijgt.
donderdag 8 november 2007 om 14:23
[quote]Margaretha2 schreef op 08 november 2007 @ 14:10:
[...]
Ik hou zelf wel van dominante mannen. Als ik een man heb die te meegaand is word ik zelf dominant. Als je een sterke persoonlijkheid hebt heb je ook een sterke persoonlijkheid tegenover je nodig denk ik. quote]
Margaretha, is 'sterke persoonlijkheid' hier niet een eufemisme voor 'bazig mens' ?
Ik beschouw mezelf zeker als een sterke persoonlijkheid, ik ben niet gauw van slag en ben in de moeilijkste omstandigheden overeind gebleven. Maar ik ben niet dominant. Hetzelfde geldt ook voor mijn man.
Voor mij gaat liefde niet samen met proberen je partner te domineren (behalve in sm-spelletjes misschien )
Ik kan me niet voorstellen dat, als je van iemand houdt, je voortdurend boos op hem wordt, geen rekening houdt met zijn gevoelens en wensen, en probeert hem te kneden en te vormen naar jouw eigen wensen. Want dat is toch wat een moeilijke man (of vrouw) doet?
[...]
Ik hou zelf wel van dominante mannen. Als ik een man heb die te meegaand is word ik zelf dominant. Als je een sterke persoonlijkheid hebt heb je ook een sterke persoonlijkheid tegenover je nodig denk ik. quote]
Margaretha, is 'sterke persoonlijkheid' hier niet een eufemisme voor 'bazig mens' ?
Ik beschouw mezelf zeker als een sterke persoonlijkheid, ik ben niet gauw van slag en ben in de moeilijkste omstandigheden overeind gebleven. Maar ik ben niet dominant. Hetzelfde geldt ook voor mijn man.
Voor mij gaat liefde niet samen met proberen je partner te domineren (behalve in sm-spelletjes misschien )
Ik kan me niet voorstellen dat, als je van iemand houdt, je voortdurend boos op hem wordt, geen rekening houdt met zijn gevoelens en wensen, en probeert hem te kneden en te vormen naar jouw eigen wensen. Want dat is toch wat een moeilijke man (of vrouw) doet?
donderdag 8 november 2007 om 14:43
@ sunshine, wat naar dat je je nu zo rot voelt. Waarschijnlijk heeft het ook te maken met het feit dat je je al niet lekker in je vel zit en dan komt zo'n opmerking van hem des te harder aan. Ik weet natuurlijk niet wat jullie hebben meegemaakt maar volgens mij gaat het niet om de ernst van iets maar om het gevoel wat het doet. Dit is voor jou net zo serieus als zijn gevoel en doet niet minder af omdat theoretisch gezien zijn problemen groter zijn. Iedereen gaat daar weer anders mee om. Idd het sleutelwoord begrip is er helaas te weinig. Ik heb dit ook zo vaak tegen hem gezegd. Het gaat niet om schuld! Dat gevoel heb ik altijd heel sterk met hem. Wie is er schuldig aan, dus wie heeft er gelijk! Bij ons wordt het altijd zo'n tweestrijd! Toen ik dit zei dat wanneer er begrip is voor elkaar, er eigelijk niet veel problemen hoeven te zijn, want het gevoel MAG er zijn en zolang je dit bespreekt hoef dit niet te leiden tot ruzies en verwijten, zei hij zei 'nee ik heb andere problemen met jou, dus daar gaat het er bij mij niet om'' dus met mijn stilletjes worden, chaotischeid..! Ook ik ben niet gemeen met stilletjes worden en mijn chaotische karakter als hij ook begrip heeft voor het feit dat ik gevoelig ben voor zijn kritiek, zoals ik leer te begrijpen dat hij met zijn kritiek ook niet gemeen is naar mij, dan zal dit af en toe blijven botsen maar hoeft niet te leiden tot ruzie! Whaawww hij begrijpt dit niet! Een stuk inlevingsvermogen denk ik?
@ Margarehta, ik begrijp je en inderdaad ik moet er eerlijk bijzeggen dat ik op een gegeven moment iets te snel als kritiek ervaar en al bij voorbaat ga verdedigen. Zoals bv een slot die gestolen is en hij boos wordt op mij omdat ik die van hem gekregen had, ik in de verdediging schiet want ik deed dit niet express en omdat hij het heeft gekocht bepaald hij niet gelijk voor mij, terwijl ik ook kan denken, tja ik moet voorzichtiger zijn met spullen en zal erop letten. Uiteindleijk heb ik dit ook gezegd maar verdediging ging er wel aan vooraf. Ik ben er soms bang voor dat ik teveel consessies moet doen en op een gegeven moment mezelf verlies en dans naar zijn pijpen...
@ Margarehta, ik begrijp je en inderdaad ik moet er eerlijk bijzeggen dat ik op een gegeven moment iets te snel als kritiek ervaar en al bij voorbaat ga verdedigen. Zoals bv een slot die gestolen is en hij boos wordt op mij omdat ik die van hem gekregen had, ik in de verdediging schiet want ik deed dit niet express en omdat hij het heeft gekocht bepaald hij niet gelijk voor mij, terwijl ik ook kan denken, tja ik moet voorzichtiger zijn met spullen en zal erop letten. Uiteindleijk heb ik dit ook gezegd maar verdediging ging er wel aan vooraf. Ik ben er soms bang voor dat ik teveel consessies moet doen en op een gegeven moment mezelf verlies en dans naar zijn pijpen...
donderdag 8 november 2007 om 15:20
quote:Reiger100 schreef op 08 november 2007 @ 14:23:
Margaretha, is 'sterke persoonlijkheid' hier niet een eufemisme voor 'bazig mens' ?
Ik beschouw mezelf zeker als een sterke persoonlijkheid, ik ben niet gauw van slag en ben in de moeilijkste omstandigheden overeind gebleven. Maar ik ben niet dominant. Hetzelfde geldt ook voor mijn man.
Voor mij gaat liefde niet samen met proberen je partner te domineren (behalve in sm-spelletjes misschien )
Ik kan me niet voorstellen dat, als je van iemand houdt, je voortdurend boos op hem wordt, geen rekening houdt met zijn gevoelens en wensen, en probeert hem te kneden en te vormen naar jouw eigen wensen. Want dat is toch wat een moeilijke man (of vrouw) doet?
Ja, maar ik heb ook gezegd dat mijn vriend geen moeilijke man is. Ik vind mezelf ook geen moeilijke vrouw trouwens. Wel is mijn vriend behoorlijk dominant / macho. Hij wordt niet voortdurend boos op mij, houdt wel rekening met mijn gevoelens en wensen en probeert mij niet te vormen naar zijn wensen.
Een sterke persoonlijkheid heb ik zelf ook. Een sterke persoonlijkheid vind ik misschien wel het meest een aanwezige persoonlijkheid. Dus niet over je heen laten lopen. Als ik met mensen ben die over zich heen laten lopen dóe ik dat ook (niet bewust hoor, en meestal als ik me er van bewust word voel ik me best lullig - hoewel ik in een romantische relatie zo'n persoon nooit zou respecteren, ja ik geef 't maar toe. Ideaal is natuurlijk dat je iemand respecteert om hoe hij is, dat je een soort innerlijke terughoudendheid hebt met hoe ver je wil gaan bij iemand, maar ik heb liever iemand die zélf op de rem trapt en zegt 'ho, tot hier en niet verder'). Als ik aan een vriend vraag 'wat wil je gaan doen' en hij zegt 'weet ik niet' ben ik niet geneigd door te vragen, dan zeg ik gewoon okee ik wil graag naar de film laten we gaan, waar wacht je nog op. En niet dat ik niet doorvraag omdat 't me niet interesseert wat iemand wil, maar ik vraag dan niet door omdat je zoiets zélf moet zeggen, dat wil ik niet uit iemand hoeven trekken. Ik hou er niet van als iemand zichzelf niet laat gelden in die zin, dat hij niet zijn grenzen aangeeft, of aangeeft wat hij wil. Bij gewone kennissen kan ik er wel mee omgaan dat iemand een 'zwak karakter' heeft en probeer ik er geen misbruik van te maken maar ik weet van mezelf dat als ik zo intensief met iemand samen zou leven als met een partner ik dat wél zou doen. Niet eens bewust, maarja, moet je maar voor jezelf opkomen (klinkt erg lullig dat besef ik maar ik zou gewoon niet willen samenleven met iemand voor wie ik steeds de grens moet bepalen). Ik heb gewoon geen zin om in een relatie constant me af te vragen of het wel okee is wat ik doe, of hij 't wel naar zijn zin heeft, etc.
Dat ik dit nu zo opschrijf vind ik grappig, want in mijn relatie ben ik juist héél erg op mijn vriend gericht, ik probeer 't hem naar de zin te maken. Maar ik zou daar geen zin in hebben als iemand 'een mietje' is. Dan verliest hij mijn respect als man. Ik kan er dan een heel gezellige collega aan hebben hoor, of best eens een kopje koffie mee gaan drinken, of zelfs een oppervlakkige vriendschap, maar het zou mijn man nooit worden.
Ik probéér iemand dus niet te domineren, ik doe 't zonder er erg in te hebben. Ik zeg namelijk precies wat me niet aanstaat, als iemand iets tegen me zegt wat me niet bevalt dien ik 'm van repliek, ik ben niet verlegen dus als er een vraag gesteld wordt beantwoord ik die, ik weet wat ik wil (wat niet wil zeggen dat ik niet van gedachte kan veranderen als jij iets anders voorstelt hoor, maar dan moet je dat wel dóen) en als ik echt boos ben kan ik behoorlijk uitvallen. Als iemand dan een 'zwakke persoonlijkheid' heeft, oftewel, mij geen tegengas kan geven, dan ga ik over zijn grenzen heen. Niet dat dat het dóel is, maar wel het resultaat.
In mijn huidige relatie is 't grappig, want is mijn vriend de sterkste persoonlijkheid van ons tweeën denk ik, oftewel, de meest aanwezige, en hou ik dit regelmatig voor ogen als híj (in mijn ogen) onredelijk doet. Ik weet dat hij zijn respect voor mij zou verliezen als ik over me heen laat lopen, net als dat andersom zo zou zijn.
Margaretha, is 'sterke persoonlijkheid' hier niet een eufemisme voor 'bazig mens' ?
Ik beschouw mezelf zeker als een sterke persoonlijkheid, ik ben niet gauw van slag en ben in de moeilijkste omstandigheden overeind gebleven. Maar ik ben niet dominant. Hetzelfde geldt ook voor mijn man.
Voor mij gaat liefde niet samen met proberen je partner te domineren (behalve in sm-spelletjes misschien )
Ik kan me niet voorstellen dat, als je van iemand houdt, je voortdurend boos op hem wordt, geen rekening houdt met zijn gevoelens en wensen, en probeert hem te kneden en te vormen naar jouw eigen wensen. Want dat is toch wat een moeilijke man (of vrouw) doet?
Ja, maar ik heb ook gezegd dat mijn vriend geen moeilijke man is. Ik vind mezelf ook geen moeilijke vrouw trouwens. Wel is mijn vriend behoorlijk dominant / macho. Hij wordt niet voortdurend boos op mij, houdt wel rekening met mijn gevoelens en wensen en probeert mij niet te vormen naar zijn wensen.
Een sterke persoonlijkheid heb ik zelf ook. Een sterke persoonlijkheid vind ik misschien wel het meest een aanwezige persoonlijkheid. Dus niet over je heen laten lopen. Als ik met mensen ben die over zich heen laten lopen dóe ik dat ook (niet bewust hoor, en meestal als ik me er van bewust word voel ik me best lullig - hoewel ik in een romantische relatie zo'n persoon nooit zou respecteren, ja ik geef 't maar toe. Ideaal is natuurlijk dat je iemand respecteert om hoe hij is, dat je een soort innerlijke terughoudendheid hebt met hoe ver je wil gaan bij iemand, maar ik heb liever iemand die zélf op de rem trapt en zegt 'ho, tot hier en niet verder'). Als ik aan een vriend vraag 'wat wil je gaan doen' en hij zegt 'weet ik niet' ben ik niet geneigd door te vragen, dan zeg ik gewoon okee ik wil graag naar de film laten we gaan, waar wacht je nog op. En niet dat ik niet doorvraag omdat 't me niet interesseert wat iemand wil, maar ik vraag dan niet door omdat je zoiets zélf moet zeggen, dat wil ik niet uit iemand hoeven trekken. Ik hou er niet van als iemand zichzelf niet laat gelden in die zin, dat hij niet zijn grenzen aangeeft, of aangeeft wat hij wil. Bij gewone kennissen kan ik er wel mee omgaan dat iemand een 'zwak karakter' heeft en probeer ik er geen misbruik van te maken maar ik weet van mezelf dat als ik zo intensief met iemand samen zou leven als met een partner ik dat wél zou doen. Niet eens bewust, maarja, moet je maar voor jezelf opkomen (klinkt erg lullig dat besef ik maar ik zou gewoon niet willen samenleven met iemand voor wie ik steeds de grens moet bepalen). Ik heb gewoon geen zin om in een relatie constant me af te vragen of het wel okee is wat ik doe, of hij 't wel naar zijn zin heeft, etc.
Dat ik dit nu zo opschrijf vind ik grappig, want in mijn relatie ben ik juist héél erg op mijn vriend gericht, ik probeer 't hem naar de zin te maken. Maar ik zou daar geen zin in hebben als iemand 'een mietje' is. Dan verliest hij mijn respect als man. Ik kan er dan een heel gezellige collega aan hebben hoor, of best eens een kopje koffie mee gaan drinken, of zelfs een oppervlakkige vriendschap, maar het zou mijn man nooit worden.
Ik probéér iemand dus niet te domineren, ik doe 't zonder er erg in te hebben. Ik zeg namelijk precies wat me niet aanstaat, als iemand iets tegen me zegt wat me niet bevalt dien ik 'm van repliek, ik ben niet verlegen dus als er een vraag gesteld wordt beantwoord ik die, ik weet wat ik wil (wat niet wil zeggen dat ik niet van gedachte kan veranderen als jij iets anders voorstelt hoor, maar dan moet je dat wel dóen) en als ik echt boos ben kan ik behoorlijk uitvallen. Als iemand dan een 'zwakke persoonlijkheid' heeft, oftewel, mij geen tegengas kan geven, dan ga ik over zijn grenzen heen. Niet dat dat het dóel is, maar wel het resultaat.
In mijn huidige relatie is 't grappig, want is mijn vriend de sterkste persoonlijkheid van ons tweeën denk ik, oftewel, de meest aanwezige, en hou ik dit regelmatig voor ogen als híj (in mijn ogen) onredelijk doet. Ik weet dat hij zijn respect voor mij zou verliezen als ik over me heen laat lopen, net als dat andersom zo zou zijn.
donderdag 8 november 2007 om 15:38
Hoi Margaretha, ik denk dat er een misverstand is over sommige termen die in dit topic gebruikt worden. Wat is 'moeilijk', 'dominant' 'een sterke persoonlijkheid' ? Volgens mij vullen veel mensen dat op een verschillende manier in.
Ik versta onder een 'moeilijke' man (geldt natuurlijk ook voor een vrouw) : een man die niet accepteert dat zijn partner soms andere wensen/behoeften heeft dan hijzelf, die daar boos om wordt en eist dat alles volgens zijn eigen wensen verloopt. Iemand die niet begrijpt dat een mens maar een mens is, en dat zijn vrouw dus af en toe per ongeluk eens iets vergeet/verliest/stuk maakt. Die dan gaat schelden en tieren. Iemand die, als je met hem probeert te communiceren, je uitlacht en zegt dat hij niet meedoet met die psychologische flauwekul. Iemand bij wie je bijna nooit iets goed kunt doen, iemand die op bijna alles op- en aanmerkingen heeft en bijna nooit tevreden is, die vindt dat hij het slecht getroffen heeft met zijn partner, zijn kinderen, zijn huis, zijn werk, zijn ouders. Iemand die overal het negatieve in ziet en heel zelden het positieve.
Ik kan me niet voorstellen dat er vrouwen zijn die het met zo'n man leuk vinden.
Ik versta onder een 'moeilijke' man (geldt natuurlijk ook voor een vrouw) : een man die niet accepteert dat zijn partner soms andere wensen/behoeften heeft dan hijzelf, die daar boos om wordt en eist dat alles volgens zijn eigen wensen verloopt. Iemand die niet begrijpt dat een mens maar een mens is, en dat zijn vrouw dus af en toe per ongeluk eens iets vergeet/verliest/stuk maakt. Die dan gaat schelden en tieren. Iemand die, als je met hem probeert te communiceren, je uitlacht en zegt dat hij niet meedoet met die psychologische flauwekul. Iemand bij wie je bijna nooit iets goed kunt doen, iemand die op bijna alles op- en aanmerkingen heeft en bijna nooit tevreden is, die vindt dat hij het slecht getroffen heeft met zijn partner, zijn kinderen, zijn huis, zijn werk, zijn ouders. Iemand die overal het negatieve in ziet en heel zelden het positieve.
Ik kan me niet voorstellen dat er vrouwen zijn die het met zo'n man leuk vinden.
donderdag 8 november 2007 om 15:53
@Nicknaampje, ik heb me vandaag ziek gemeld, ik weet uit ervaring dat als ik me zo voel ik helemaal terug naar 'af' moet, eerder ben ik wel eens te lang doorgegaan en dan ging het van kwaad tot erger. Dus als ik de signalen voel dat het 'mis' gaat, dan blijf ik thuis en doe helemaal niets. Ik slaap uit totdat ik echt het gevoel heb dat ik eruit 'moet' en ga dan koffiedrinken, douchen met m'n favoriete geurtje. Ik hoef dan van mezelf niets te doen waar ik geen zin in heb. Dit gaat dan net zolang door tot ik zelf zat ben van het niets doen en dan vind ik het ook weer lekker om dingen te gaan doen en heb zelfs zin om naar mijn werk te gaan. Eerder voelde ik me er schuldig over, maar nu vind ik het alleen maar goed dat ik naar mezelf luister en een manier heb gevonden om door zo'n dip heen te komen. Het is al weer een aantal maanden geleden dat ik zo'n dip had, dus het is niet zo dat ik dit te pas en te onpas doe.
Toen wij elkaar net kenden is het kind van mijn vriend overleden. Je kunt je voorstellen dat dit alles heel erg heeft veranderd. Ik ben overal heel nauw bij betrokken geweest en ik begin nu pas te beseffen dat dit bij mij ook een soort 'trauma' heeft achtergelaten. Eerder dacht ik altijd dat het voor mijn vriend erg was en dat ik hem moest steunen. Ik kan mijn verhaal ook moeilijk kwijt, want mensen zitten niet op confronterende details te wachten en de dood is toch iets waar je liever zo weinig mogelijk mee te maken heeft. Ik heb nu net mijn hart kunnen luchten in een mail aan een vriendin en dat lucht enorm op, echt een eye-opener voor mij. Op het Forum kan ik mijn ei niet helemaal kwijt, omdat ik geen echte details kan neerzetten.
Het probleem in dit soort situaties is dat partners elkaar niet kunnen steunen, ze hebben beiden verdriet en kunnen het verdriet van de ander er niet bij hebben. Dit geldt voor ons in mindere mate ook. Een heel hoog percentage van relaties waarin een kind is overleden loopt hierdoor stuk. Ik ben me bewust van dit probleem en probeer juist handvaten te vinden om het wel te redden samen. Mijn vriend moet ook begrijpen dat hij zich niet schuldig hoeft te voelen als hij mij niet kan steunen, maar dat het wel belangrijk is dat ik tot op zekere hoogte mijn gevoelens met hem kan delen. Hij erkent ook dat het voor mij moeilijk moet zijn, spreekt ook zijn waardering uit voor mijn steun, dat helpt al enorm.
Als je vriend te weinig inlevingsvermogen heeft is het denk ik heel lastig om daar iets aan te veranderen. Hij zal dat dan ook zelf moeten inzien en er aan willen werken. Wij hebben ook wel ruzies gehad in de verwijtende sfeer en dan steeds in cirkeltjes ronddraaiend. Dit schiet dus totaal niet op. Wij stoppen op zo'n moment dan ook met het gesprek, het is gewoon niet constructief. Ik ga er ook niet meer op hameren om toch begrip van hem te krijgen, of mijn 'gelijk te halen'. Je schiet er niets mee op. Het werkt veel beter om een beetje toe te geven en te erkennen dat het voor hem ook niet gemakkelijk is.
@Margaretha, ik herken wat je zegt over een overheersende man die uiteindelijk toch verwacht dat je niet te meegaand bent. Deze mannen hebben tegengas nodig en met hun gedrag zijn ze voornamelijk de grenzen aan het verkennen. Mijn vriend vindt bijv. in films vrouwen aantrekkelijk die wel heel vrouwelijk zijn, maar tegelijkertijd een soort mannenrol hebben, met een pistool overweg kunnen etc. Een soort Lara Croft zeg maar. Het lieve, gedweeë vrouwtje vindt hij alleen maar enorm irritant.
Toen wij elkaar net kenden is het kind van mijn vriend overleden. Je kunt je voorstellen dat dit alles heel erg heeft veranderd. Ik ben overal heel nauw bij betrokken geweest en ik begin nu pas te beseffen dat dit bij mij ook een soort 'trauma' heeft achtergelaten. Eerder dacht ik altijd dat het voor mijn vriend erg was en dat ik hem moest steunen. Ik kan mijn verhaal ook moeilijk kwijt, want mensen zitten niet op confronterende details te wachten en de dood is toch iets waar je liever zo weinig mogelijk mee te maken heeft. Ik heb nu net mijn hart kunnen luchten in een mail aan een vriendin en dat lucht enorm op, echt een eye-opener voor mij. Op het Forum kan ik mijn ei niet helemaal kwijt, omdat ik geen echte details kan neerzetten.
Het probleem in dit soort situaties is dat partners elkaar niet kunnen steunen, ze hebben beiden verdriet en kunnen het verdriet van de ander er niet bij hebben. Dit geldt voor ons in mindere mate ook. Een heel hoog percentage van relaties waarin een kind is overleden loopt hierdoor stuk. Ik ben me bewust van dit probleem en probeer juist handvaten te vinden om het wel te redden samen. Mijn vriend moet ook begrijpen dat hij zich niet schuldig hoeft te voelen als hij mij niet kan steunen, maar dat het wel belangrijk is dat ik tot op zekere hoogte mijn gevoelens met hem kan delen. Hij erkent ook dat het voor mij moeilijk moet zijn, spreekt ook zijn waardering uit voor mijn steun, dat helpt al enorm.
Als je vriend te weinig inlevingsvermogen heeft is het denk ik heel lastig om daar iets aan te veranderen. Hij zal dat dan ook zelf moeten inzien en er aan willen werken. Wij hebben ook wel ruzies gehad in de verwijtende sfeer en dan steeds in cirkeltjes ronddraaiend. Dit schiet dus totaal niet op. Wij stoppen op zo'n moment dan ook met het gesprek, het is gewoon niet constructief. Ik ga er ook niet meer op hameren om toch begrip van hem te krijgen, of mijn 'gelijk te halen'. Je schiet er niets mee op. Het werkt veel beter om een beetje toe te geven en te erkennen dat het voor hem ook niet gemakkelijk is.
@Margaretha, ik herken wat je zegt over een overheersende man die uiteindelijk toch verwacht dat je niet te meegaand bent. Deze mannen hebben tegengas nodig en met hun gedrag zijn ze voornamelijk de grenzen aan het verkennen. Mijn vriend vindt bijv. in films vrouwen aantrekkelijk die wel heel vrouwelijk zijn, maar tegelijkertijd een soort mannenrol hebben, met een pistool overweg kunnen etc. Een soort Lara Croft zeg maar. Het lieve, gedweeë vrouwtje vindt hij alleen maar enorm irritant.
donderdag 8 november 2007 om 16:14
een moeilijke man is ook iemand die constant in verdediging schiet als jij op een rustige manier aangeeft iets niet leuk te vinden en hij dus geen sorry kan zeggen of begrip kan tonen voor jouw gevoel.. (iemand zonder inleving)
een moeilijke man is ook iemand die geen zelfreflectie heeft en het altijd afgeeft op een ander als iets verkeerd gaat. in de relatie of communicatie...
mijn ex:
1)werd boos om dat ik 1x tandpastadopje was vergeten erop te draaien (had toen 2 maanden een relatie maar)
2) mijn ex irriteerde dat ik de deur had open laten staan snachts toen ik naar de wc ging of van de wc terugkwam Het stormde en de deur klapperde..Ik had oordoppen in dus ik had niets in
de gaten en ging weer in bed liggen (was overigens onze eerste vakantie samen ) Inplaats van te vragen aan mij.. lieverd wil je voortaan de deur dichtdoen want hij klappert...nee hoor... hij sprong uit bed en gooide de deur keihard dicht.. Hij was super geirriteerd... en ik dacht nog waar heeft hij last van .. heb er toen niks van gezegd... maar dacht wel jeetje!!! wat is dit????
3) opmerkingen: hak je altijd in de boter (eerste vakantie samen 2,5 maand aan)
4) ik haalde een keer pizza onhandig uit zijn oven (2 maanden aan) en kreeg geirriteerd het woord KLUNS naar mijn hoofd
geslingerd
5)ik gooi te hard met autodeur
6)opmerking: je moet eens leren je mond dicht te houden (ik zat net bij hem in de auto gezellig te babbelen..en we haddden 10 minuten ervoor een goede vrijpartij gehad??)
7)opmerking: je moet voortaan eens leren je schoenen uit te trekken als je bij mij bent
8)ik had een nacht niet geslapen: ik heb helemaal niet geslapen.. (wilde ik even kwijt.... zat er dus mee) TToen was hij degene die zei... je moet niet zo negatief doen.. je hebt wel geslapen.. heb je horen SNURKEN!
9) je constant te lopen analyseren of je het wel goed doet in zijn ogen.... bij alles,,, Dus bij het koken van eitjes bij het koken van boontjes... overal heeft ie kritiek of kan het beter!!!!!
10) alles wat ie heeft gezegd in opmerkingen... ontkend hij ...
Dat is NIET WAAR zegt ie dan
zo zijn er nog veel meer dingen pffffffffffffffffffffff
een moeilijke man is ook iemand die geen zelfreflectie heeft en het altijd afgeeft op een ander als iets verkeerd gaat. in de relatie of communicatie...
mijn ex:
1)werd boos om dat ik 1x tandpastadopje was vergeten erop te draaien (had toen 2 maanden een relatie maar)
2) mijn ex irriteerde dat ik de deur had open laten staan snachts toen ik naar de wc ging of van de wc terugkwam Het stormde en de deur klapperde..Ik had oordoppen in dus ik had niets in
de gaten en ging weer in bed liggen (was overigens onze eerste vakantie samen ) Inplaats van te vragen aan mij.. lieverd wil je voortaan de deur dichtdoen want hij klappert...nee hoor... hij sprong uit bed en gooide de deur keihard dicht.. Hij was super geirriteerd... en ik dacht nog waar heeft hij last van .. heb er toen niks van gezegd... maar dacht wel jeetje!!! wat is dit????
3) opmerkingen: hak je altijd in de boter (eerste vakantie samen 2,5 maand aan)
4) ik haalde een keer pizza onhandig uit zijn oven (2 maanden aan) en kreeg geirriteerd het woord KLUNS naar mijn hoofd
geslingerd
5)ik gooi te hard met autodeur
6)opmerking: je moet eens leren je mond dicht te houden (ik zat net bij hem in de auto gezellig te babbelen..en we haddden 10 minuten ervoor een goede vrijpartij gehad??)
7)opmerking: je moet voortaan eens leren je schoenen uit te trekken als je bij mij bent
8)ik had een nacht niet geslapen: ik heb helemaal niet geslapen.. (wilde ik even kwijt.... zat er dus mee) TToen was hij degene die zei... je moet niet zo negatief doen.. je hebt wel geslapen.. heb je horen SNURKEN!
9) je constant te lopen analyseren of je het wel goed doet in zijn ogen.... bij alles,,, Dus bij het koken van eitjes bij het koken van boontjes... overal heeft ie kritiek of kan het beter!!!!!
10) alles wat ie heeft gezegd in opmerkingen... ontkend hij ...
Dat is NIET WAAR zegt ie dan
zo zijn er nog veel meer dingen pffffffffffffffffffffff
donderdag 8 november 2007 om 16:25
Muis, wees blij dat je van hem af bent!!!
Ik heb nu 8,5 jaar een relatie met mijn huidige man en hij heeft nog nooit zo gereageerd. Als ik iets laat vallen, zeg ik zelf 'wat stom van me', en daarop reageert hij met 'ik zou nog veel meer laten vallen als ik zoveel zou doen als jij'. Hij geeft altijd een positieve draai aan mijn onhandigheden. Als ik iets doe dat hij liever anders heeft, dan zegt hij dat gewoon heel vriendelijk. En als ik het dan toch per ongeluk weer anders doe, vraagt hij het opnieuw vriendelijk. Hij gaat er altijd van uit dat ik mijn best doe en neemt me nooit iets kwalijk. En dat doe ik ook bij hem.
Ik kon in het begin van onze relatie nauwelijks geloven dat zo'n man bestaat, na een relatie van 29 jaar met mijn ex, die net zoals de jouwe was!
Ik heb nu 8,5 jaar een relatie met mijn huidige man en hij heeft nog nooit zo gereageerd. Als ik iets laat vallen, zeg ik zelf 'wat stom van me', en daarop reageert hij met 'ik zou nog veel meer laten vallen als ik zoveel zou doen als jij'. Hij geeft altijd een positieve draai aan mijn onhandigheden. Als ik iets doe dat hij liever anders heeft, dan zegt hij dat gewoon heel vriendelijk. En als ik het dan toch per ongeluk weer anders doe, vraagt hij het opnieuw vriendelijk. Hij gaat er altijd van uit dat ik mijn best doe en neemt me nooit iets kwalijk. En dat doe ik ook bij hem.
Ik kon in het begin van onze relatie nauwelijks geloven dat zo'n man bestaat, na een relatie van 29 jaar met mijn ex, die net zoals de jouwe was!
donderdag 8 november 2007 om 17:54
dank je reiger en feliciaatje.... hihi moest het even horen.. maar dit is nog lang niet...alles hoor.... hele lijst heb ik in mijn dagboek staan om mijzelf maar te overtuigen dat hij het niet waard is voor mij...
Hij staat nu sinds dat het uit is(of misschien al langer) weer op relatieplanet... dus ben er nu helemaal klaar mee... pffff....al die energie.. en heb al zo weinig
en mijn ex krijgt zo weer een nieuwe vrouw... en ik... the story of my life... sorry mijn zelfvertrouwen heeft na deze relatie helemaal een deuk gekregen...pfff. niks was goed aan mij...
Hij staat nu sinds dat het uit is(of misschien al langer) weer op relatieplanet... dus ben er nu helemaal klaar mee... pffff....al die energie.. en heb al zo weinig
en mijn ex krijgt zo weer een nieuwe vrouw... en ik... the story of my life... sorry mijn zelfvertrouwen heeft na deze relatie helemaal een deuk gekregen...pfff. niks was goed aan mij...
donderdag 8 november 2007 om 18:23
wat dacht je van pasgeleden..hij kwam bij mij eten ik had buikgriep.. Ik vroeg aan hem of ie wat voro mij kon halen..Ik had niks in huis (geen beschuit, geen rookvlees) Ik wilde hem niet belasten omdat hij het druk had met van alles en de onrust.. . maar mijn ouders waren er niet en mijn tante kon ik niet bereiken.. Ik legde dit dus uit.. En hij kwam toch naar mij toe om even zijn magnetronmaaltijd op te eten hierzo...Hij zei: nou DAT MOET DAN MAAR..
Toen hij bij mij was bleek de magnetron kapot te zijn waardoor zijn maaltijd niet meer te eten was.....Hij was zo geirriteerd.... ik moest een beetje lachen.. om die spanning eraf te halen...Nou zeg.. kreeg de wind van voren.. reageerde zo boos... Heb toen verstandig mijn mond dicht gehouden... En ik was notebene ziek en had koorts
En wat dacht je van het klepje van het senseoapparaat... Hij heeft nog zo'n senseoapparaat van de eerste orde.. Deze kan je dus niet dichtklappen die moet je dichtknijpen... Ik heb een senseo apparaat die je kan dichtklappen.. Dus ik was een keer bij hem en zette voor mijzelf een kop koffie sochtends.. en toen zag hij dus dat ik zijn senseoapparaat niet goed behandelde en dus het klepje dichtklapte inplaats van dichtkneep...
... De volgende keer toen ik weer koffie zette keek hij over mijn schouders heen om te kijken of ik het goeddeed... ik zuchtte.. want ik voelde mij bekeken en gecontroleerd... Hij heeft die zucht mij zo kwalijk genomen...
goh wat lucht dit op!!! hahahaha
oooh ja we gingen de kerstboom versieren .. Ik mocht niet aan de kerstverlichting komen... dat moest hij in de boom hangen (geen discussie mogelijk) Ik mocht de kerstballen doen
oooh ja..ik mijn ex en zijn kindje gingen een keer naar buiten toe.. het regende keihard.. en zijn kindje was erg verkouden (al een maand)... Ik zei zei: Is het misschien niet slim om naar binnen te gaan weer... straks krijgt M (zijn kindje) nog een extra kou erover heen.. Ze wordt zeiknat nu... Kreeg een snauw: DOE NIET ZO NEGATIEF....Is dit negatief??? is toch zorgzaamheid???
Toen hij bij mij was bleek de magnetron kapot te zijn waardoor zijn maaltijd niet meer te eten was.....Hij was zo geirriteerd.... ik moest een beetje lachen.. om die spanning eraf te halen...Nou zeg.. kreeg de wind van voren.. reageerde zo boos... Heb toen verstandig mijn mond dicht gehouden... En ik was notebene ziek en had koorts
En wat dacht je van het klepje van het senseoapparaat... Hij heeft nog zo'n senseoapparaat van de eerste orde.. Deze kan je dus niet dichtklappen die moet je dichtknijpen... Ik heb een senseo apparaat die je kan dichtklappen.. Dus ik was een keer bij hem en zette voor mijzelf een kop koffie sochtends.. en toen zag hij dus dat ik zijn senseoapparaat niet goed behandelde en dus het klepje dichtklapte inplaats van dichtkneep...
... De volgende keer toen ik weer koffie zette keek hij over mijn schouders heen om te kijken of ik het goeddeed... ik zuchtte.. want ik voelde mij bekeken en gecontroleerd... Hij heeft die zucht mij zo kwalijk genomen... goh wat lucht dit op!!! hahahaha
oooh ja we gingen de kerstboom versieren .. Ik mocht niet aan de kerstverlichting komen... dat moest hij in de boom hangen (geen discussie mogelijk) Ik mocht de kerstballen doen
oooh ja..ik mijn ex en zijn kindje gingen een keer naar buiten toe.. het regende keihard.. en zijn kindje was erg verkouden (al een maand)... Ik zei zei: Is het misschien niet slim om naar binnen te gaan weer... straks krijgt M (zijn kindje) nog een extra kou erover heen.. Ze wordt zeiknat nu... Kreeg een snauw: DOE NIET ZO NEGATIEF....Is dit negatief??? is toch zorgzaamheid???
