Relaties
alle pijlers
Moet ik hier nou echt blij van worden?
maandag 26 mei 2008 om 19:32
Het is de bedoeling dat wij na de zomer gaan samenwonen. Bij mij in huis (het is een huis met werkenden - op dit moment kan ik geen zelfstandig huis/woning betalen, vandaar) komt een kamer vrij. Vriend had gezegd 'als er een kamer vrij komt, kan ik daarin!' Maar nu, nu komt dus die kamer vrij en krabbelde hij terug. Na veel gepraat en gedoe heeft hij nu besloten om toch in die kamer te trekken. Maar er is geen spoortje enthousiasme bij hem te ontdekken...
Ben ik nu heel kinderachtig als ik teleurgesteld ben over zijn reactie? Is het zo vreselijk om met mij in één huis te gaan wonen? Hij klaagt alleen maar over alle dingen die hij uit zijn straks oude huis en stad gaat missen. Toen ik vroeg of hij niet één leuk ding kon noemen aan het met mij in één huis wonen, bleef het stil...
We zijn al acht jaar samen, dan is het toch niet heel raar als je geen weekendrelatie meer wilt waarin je altijd de loge bent??
Dank voor verhelderende inzichten... x
Ben ik nu heel kinderachtig als ik teleurgesteld ben over zijn reactie? Is het zo vreselijk om met mij in één huis te gaan wonen? Hij klaagt alleen maar over alle dingen die hij uit zijn straks oude huis en stad gaat missen. Toen ik vroeg of hij niet één leuk ding kon noemen aan het met mij in één huis wonen, bleef het stil...
We zijn al acht jaar samen, dan is het toch niet heel raar als je geen weekendrelatie meer wilt waarin je altijd de loge bent??
Dank voor verhelderende inzichten... x
vrijdag 30 mei 2008 om 20:54
quote:dasleuk schreef op 30 mei 2008 @ 19:27:
ik zei dat we dan moesten kijken hoe we de maand sep gaan betalen aangezien ik heb aangeboden om jul en aug te betalen en hij heeft besloten om pas 1 okt te verhuizen (pfff... sep was te snel... pffff). Dus eigenlijk koop je hem? Ik zie bij hem geen enkele interesse en motivatie om met jou samen te wonen. Waarom wil jij dat dan wel zo graag met hem?
ik zei dat we dan moesten kijken hoe we de maand sep gaan betalen aangezien ik heb aangeboden om jul en aug te betalen en hij heeft besloten om pas 1 okt te verhuizen (pfff... sep was te snel... pffff). Dus eigenlijk koop je hem? Ik zie bij hem geen enkele interesse en motivatie om met jou samen te wonen. Waarom wil jij dat dan wel zo graag met hem?
vrijdag 30 mei 2008 om 21:09
hi dushi, ja eigenlijk zou het voor hem ook pas volgend jaar (of het jaar daarna) kunnen, het in één huis wonen. De 4 maanden wen-tijd die hij nu tot okt heeft zijn hem eigenlijk nog steeds te kort, maar hij is het met me eens dat we deze kans niet voorbij moeten laten gaan omdat de kans natuurlijk erg klein is dat er snel weer een kamer in dit huis vrijkomt.
In dit huis zouden we de kamers wel samen hebben, dus één kamer: slaap- en woonkamer en één kamer: eet- en studeerkamer (voor hem). Inderdaad we kunnen ons terugtrekken als we iets anders willen doen of ff rust willen. Als ik had voorgesteld om echt samen te gaan wonen (wat ik best zou willen, maar dat kunnen we nog niet betalen: koophuis), dan was het helemaal paniek geweest. Dat had ie nooit gedaan (op dit moment). Wat ik wil zeggen: dit is al de rustige tussenstap. Ik weet gewoon niet hoe we het nog langzamer zouden kunnen aanpakken.
Ik wil zelf helemaal niet 24/7 met hem optrekken... zou gek worden
Maar soms denk ik dat hij bang is (heb ik ook met hem over gepraat trouwens) dat ik hem ga claimen of dat ie zelf 'lui' wordt.
Maar goed, misschien het wel goed het huisgenoten idee nog wat te benadrukken... helaas blijft mijn gevoel: is er dan niks leuks te verzinnen aan het samen in één huis wonen??
Ik wil hierover geen spijkers met koppen slaan... Op zich heb ik verder duidelijkheid over mijn relatie... (95% ofzo ) En die 8 jaar tellen echt voor heel veel! Al dat geduld ga ik nu niet weggooien
In dit huis zouden we de kamers wel samen hebben, dus één kamer: slaap- en woonkamer en één kamer: eet- en studeerkamer (voor hem). Inderdaad we kunnen ons terugtrekken als we iets anders willen doen of ff rust willen. Als ik had voorgesteld om echt samen te gaan wonen (wat ik best zou willen, maar dat kunnen we nog niet betalen: koophuis), dan was het helemaal paniek geweest. Dat had ie nooit gedaan (op dit moment). Wat ik wil zeggen: dit is al de rustige tussenstap. Ik weet gewoon niet hoe we het nog langzamer zouden kunnen aanpakken.
Ik wil zelf helemaal niet 24/7 met hem optrekken... zou gek worden
Maar soms denk ik dat hij bang is (heb ik ook met hem over gepraat trouwens) dat ik hem ga claimen of dat ie zelf 'lui' wordt.Maar goed, misschien het wel goed het huisgenoten idee nog wat te benadrukken... helaas blijft mijn gevoel: is er dan niks leuks te verzinnen aan het samen in één huis wonen??
Ik wil hierover geen spijkers met koppen slaan... Op zich heb ik verder duidelijkheid over mijn relatie... (95% ofzo
) En die 8 jaar tellen echt voor heel veel! Al dat geduld ga ik nu niet weggooien
vrijdag 30 mei 2008 om 21:14
Extrahalo, hij woont graag in een woongroep omdat hij graag fijne mensen om zich heen heeft. Mensen met wie hij direct contact kan hebben. Hij wil graag iets delen met andere mensen, zou ook alleen een tuin kunnen zijn. Dat zou ik ook leuk vinden trouwens. Maar zo'n woonproject is op dit moment gewoon niet haalbaar voor ons.
Persoonlijk vind ik een leuk en gezellig contact met de buren genoeg. Dat is hier in mijn wijkje prima op te bouwen en dat vindt hij trouwens ook...
Met mij, en later evt. kinderen, kan hij ook direct contact hebben en dingen delen lijkt me... maar ik snap zijn redenering wel, vandaar dat we later samen een mooi project proberen op te zetten/vinden.
Persoonlijk vind ik een leuk en gezellig contact met de buren genoeg. Dat is hier in mijn wijkje prima op te bouwen en dat vindt hij trouwens ook...
Met mij, en later evt. kinderen, kan hij ook direct contact hebben en dingen delen lijkt me... maar ik snap zijn redenering wel, vandaar dat we later samen een mooi project proberen op te zetten/vinden.
vrijdag 30 mei 2008 om 21:19
nou wanda, dat is een beetje flauw... ik betaal die maanden omdat ik een beter inkomen heb dan hij. Dus als hij die andere maand betaald lijkt me dat fair, toch? Of wat bedoel je...?
Zijn interesse en motivatie om samen te wonen liggen in het vorige jaar toen we na onze vakantie zeiden dat we in de loop van volgend jaar (nu) in één stad en het liefst in één huis zouden willen wonen. Maar, nu de tijd daar is, gaat het hem te snel en ben ik teleurgesteld over zijn matte reacties...
Hij zegt dat hij moet wennen aan het idee etc. dus ik denk ook echt dat ik hem die ruimte moet geven, vind het alleen echt moeilijk om zijn a-enthousiaste reactie te zien...
Zijn interesse en motivatie om samen te wonen liggen in het vorige jaar toen we na onze vakantie zeiden dat we in de loop van volgend jaar (nu) in één stad en het liefst in één huis zouden willen wonen. Maar, nu de tijd daar is, gaat het hem te snel en ben ik teleurgesteld over zijn matte reacties...
Hij zegt dat hij moet wennen aan het idee etc. dus ik denk ook echt dat ik hem die ruimte moet geven, vind het alleen echt moeilijk om zijn a-enthousiaste reactie te zien...
vrijdag 30 mei 2008 om 21:26
In de kern weet je wel of je met iemand samen wilt wonen of niet. En soms gaat het om de persoon waarmee je samen zou wonen. En soms gaat het om het samenwonen anzich. Ik zeg niet dat jij water bij de wijn moet doen hoor Dasleuk. Maar dat jullie beiden water bij de wijn moeten doen. Of je grijpt deze kans wel voor jullie twee, of hij komt te snel en dan is het nog maar afwachten wanneer je weer een kans krijgt. En of je nog in deze vorm een kans krijgt. Je hebt gelijk als je zegt 8 jaar gooi je niet zomaar weg. Aan de andere kant, je wist dat hij nog niet wil(de) samenwonen. Dan snap ik deels zijn twijfels of mindere motivatie wel. Als je namelijk echt helemaal zeker bent van elkaar dan zijn er geen twijfels of koele reacties. Dan ga je er gewoon voor. En ergens wringt toch de schoen nog voor hem. Kunst is uit te vinden waar zijn bezwaren zitten, zijn twijfels over zijn. Er samen dus over praten: eerlijk en open ook als je dan dingen zegt die niet leuk zijn om te horen voor een ander. Het is de enige manier om duidelijk te krijgen waar je staat in het hoofdstuk samenwonen.
vrijdag 30 mei 2008 om 21:41
Ik lees dit topic al een poosje mee...
Wil alleen kwijt dat ik vind dat je onwijs veel geduld hebt, en dat ik me daar over verbaas en dat heel knap van je vind! Ik zou dat ook kunnen, een hele poos, maar op den duur zou IK het vertrouwen in onze toekomst samen verliezen, wanneer de ander niet net zo enthousiast is over samenwonen als ik. Zeker wanneer dat je samen plannen maakt en dat achteraf meer fantasie dan werkelijk blijkt te zijn.
Advies heb ik dan ook niet echt. Ik denk alleen dat het proberen, desnoods onder een beetje 'druk' (zoals jullie nu afgesproken hebben), wellicht hem over zijn twijfel heen zet. Het geeft in ieder geval uitsluitsel, positief of negatief. En in een relatie van 8 jaar lijkt mij dat toch iets wat je beide nodig hebt...
Wil alleen kwijt dat ik vind dat je onwijs veel geduld hebt, en dat ik me daar over verbaas en dat heel knap van je vind! Ik zou dat ook kunnen, een hele poos, maar op den duur zou IK het vertrouwen in onze toekomst samen verliezen, wanneer de ander niet net zo enthousiast is over samenwonen als ik. Zeker wanneer dat je samen plannen maakt en dat achteraf meer fantasie dan werkelijk blijkt te zijn.
Advies heb ik dan ook niet echt. Ik denk alleen dat het proberen, desnoods onder een beetje 'druk' (zoals jullie nu afgesproken hebben), wellicht hem over zijn twijfel heen zet. Het geeft in ieder geval uitsluitsel, positief of negatief. En in een relatie van 8 jaar lijkt mij dat toch iets wat je beide nodig hebt...
vrijdag 30 mei 2008 om 21:44
tja, kán... trouwens komt ie nu dus in okt, terwijl we al vanaf juli huur gaan betalen. Maar dan nog, wat zouden die drie extra maanden tot dec uit maken? Of is dat gewoon iets wat ik niet kan begrijpen? Dat zou kunnen omdat het niet mijn eigen gevoel is...
Verder, in de kern wil hij ook bij mij zijn, alleen het samenwonen ansich boezemt hem angst in. Mij trouwens ook Gewoon omdat het spannend is en nieuw en wennen. Maar ik zie het vooral als iets leuks!
Zoals ik het zie, hebben we al allebei water bij de wijn gedaan. Namelijk toen we samen voor deze stad kozen en onze 'lievelingssteden' daarvoor achter gingen laten. Daarna heb ik water bij de wijn gedaan zodat hij niet in juli, maar in sep hier zou kunnen komen wonen, dus nu weer aan hem: dec opgeven in ruil voor okt.
Dit wordt zo wel een heel plastisch vergelijkspelletje en zo wil ik het niet zien. Wat ik wil zeggen is dat ik me besef dat niet alleen HIJ water erbij moet doen, maar dat ik dat dus ook gewoon doe.
Ik denk dat ik zijn twijfels/bezwaren wel begrijp (iets met ouders en vroegere ervaringen, zal ik verder niet op ingaan). En daar zullen we ook nog verder over praten...
Verder, in de kern wil hij ook bij mij zijn, alleen het samenwonen ansich boezemt hem angst in. Mij trouwens ook Gewoon omdat het spannend is en nieuw en wennen. Maar ik zie het vooral als iets leuks!
Zoals ik het zie, hebben we al allebei water bij de wijn gedaan. Namelijk toen we samen voor deze stad kozen en onze 'lievelingssteden' daarvoor achter gingen laten. Daarna heb ik water bij de wijn gedaan zodat hij niet in juli, maar in sep hier zou kunnen komen wonen, dus nu weer aan hem: dec opgeven in ruil voor okt.
Dit wordt zo wel een heel plastisch vergelijkspelletje en zo wil ik het niet zien. Wat ik wil zeggen is dat ik me besef dat niet alleen HIJ water erbij moet doen, maar dat ik dat dus ook gewoon doe.
Ik denk dat ik zijn twijfels/bezwaren wel begrijp (iets met ouders en vroegere ervaringen, zal ik verder niet op ingaan). En daar zullen we ook nog verder over praten...
zaterdag 31 mei 2008 om 14:43
Nieuwe dag
Gister nog gebeld. Hij heeft in zijn huis aangegeven dat hij weggaat. Iedereen vindt het heel erg jammer en blablabla. Merkte dat ik dus nu niet kan zeggen 'oh schatje wat rot voor je dat iedereen je gaat missen en dat je nu daar weggaat...' Terwijl ik dus teleurgesteld hier zit en ik geen enkel positief geluid krijg. Op dit punt kan ik hem gewoon niet ondersteunen.
Ik zou eigenlijk vanavond daarheen gaan en morgen blijven, maar nu heb ik hem dit dus gezegd en gezegd dat ik liever thuisblijf. Hij vindt het jammer dat ik niet kom, maar hij begrijpt wel wat ik voel.
Nu zie ik hem pas weer 14 juni (volgend weekend is ie weekendje naar een vriend), maar we bellen wel tussendoor. Ik heb echt even deze rust nodig. Ik kan gewoon niet heppie spelen als ik me niet zo voel...
Gister nog gebeld. Hij heeft in zijn huis aangegeven dat hij weggaat. Iedereen vindt het heel erg jammer en blablabla. Merkte dat ik dus nu niet kan zeggen 'oh schatje wat rot voor je dat iedereen je gaat missen en dat je nu daar weggaat...' Terwijl ik dus teleurgesteld hier zit en ik geen enkel positief geluid krijg. Op dit punt kan ik hem gewoon niet ondersteunen.
Ik zou eigenlijk vanavond daarheen gaan en morgen blijven, maar nu heb ik hem dit dus gezegd en gezegd dat ik liever thuisblijf. Hij vindt het jammer dat ik niet kom, maar hij begrijpt wel wat ik voel.
Nu zie ik hem pas weer 14 juni (volgend weekend is ie weekendje naar een vriend), maar we bellen wel tussendoor. Ik heb echt even deze rust nodig. Ik kan gewoon niet heppie spelen als ik me niet zo voel...
