Relaties
alle pijlers
Na 10 jaar vertrekken of niet?
dinsdag 21 juli 2009 om 15:28
Na het lezen van dit forum kreeg ik de behoefte ook mijn verhaal te doen. Ik (man, 28 jaar) heb nu 10 jaar een relatie, waarvan de laatste 2 getrouwd. Op dit moment twijfel ik echter tussen het verbreken van de relatie of er nog één keer vol voor gaan.
De grondslag van deze twijfel is de verandering die bij mij heeft plaatgevonden, waarin mijn vrouw niet kan meegaan op dit moment. We zijn allebei heel lang individualisten geweest (allebei carrière najagen). Probleem is echter dat ik nu op het punt ben waarvan ik droomde te zijn na m'n 30e. We zijn getrouwd, hebben een koopwoning en eigenlijk ben ik aan kinderen toe. Ook ben ik meer een mensen mens geworden de laatste jaren. Mijn vrouw echter is niet zo ver. Dat heeft met haar carrière te maken (specifieker kan ik het hier niet maken) en daardoor zijn kinderen voor nog tenminste 4 jaar uitgesloten. Daarna is twijfelachtig wat er gebeuren zal.
Een andere factor voor mijn twijfel is het feit dat we zo jong bij elkaar zijn gekomen. Ik heb toch het gevoel iets gemist te hebben en heb al enkele keren een verliefdheid moeten onderdrukken. Ik heb geen idee hoe het is een relatie met iemand anders te hebben. Ik dacht vroeger dat dit de jeugd was en dat het zou slijten. Na er 4 jaar geen last van gehad te hebben, komt het nu toch alweer naar boven. Een bijkomende angst is dat de kans groot is dat wanneer ik nu blijf, ik later alsnog weg zal lopen (en dan zijn er wellicht wel kinderen in het spel).
Waar ik dankbaar voor ben in mijn relatie is vooral dat ik nu sta waar ik ben, dat had zonder de vrijheden die wij elkaar geven nooit gekund. Daarnaast hebben we het wel altijd fijn als we bij elkaar zijn. We communiceren goed over alles en met de sex is niets mis. Misschien heel raar voor een man, maar ik zou juist minder vrijheden willen nu, waar het niet kan. En weg gaan heeft natuurlijk een averechts effect op de korte termijn.
Hopelijk zijn hier wat mensen die zich in de situatie herkennen of die me er op enige wijze in kunnen adviseren.
De grondslag van deze twijfel is de verandering die bij mij heeft plaatgevonden, waarin mijn vrouw niet kan meegaan op dit moment. We zijn allebei heel lang individualisten geweest (allebei carrière najagen). Probleem is echter dat ik nu op het punt ben waarvan ik droomde te zijn na m'n 30e. We zijn getrouwd, hebben een koopwoning en eigenlijk ben ik aan kinderen toe. Ook ben ik meer een mensen mens geworden de laatste jaren. Mijn vrouw echter is niet zo ver. Dat heeft met haar carrière te maken (specifieker kan ik het hier niet maken) en daardoor zijn kinderen voor nog tenminste 4 jaar uitgesloten. Daarna is twijfelachtig wat er gebeuren zal.
Een andere factor voor mijn twijfel is het feit dat we zo jong bij elkaar zijn gekomen. Ik heb toch het gevoel iets gemist te hebben en heb al enkele keren een verliefdheid moeten onderdrukken. Ik heb geen idee hoe het is een relatie met iemand anders te hebben. Ik dacht vroeger dat dit de jeugd was en dat het zou slijten. Na er 4 jaar geen last van gehad te hebben, komt het nu toch alweer naar boven. Een bijkomende angst is dat de kans groot is dat wanneer ik nu blijf, ik later alsnog weg zal lopen (en dan zijn er wellicht wel kinderen in het spel).
Waar ik dankbaar voor ben in mijn relatie is vooral dat ik nu sta waar ik ben, dat had zonder de vrijheden die wij elkaar geven nooit gekund. Daarnaast hebben we het wel altijd fijn als we bij elkaar zijn. We communiceren goed over alles en met de sex is niets mis. Misschien heel raar voor een man, maar ik zou juist minder vrijheden willen nu, waar het niet kan. En weg gaan heeft natuurlijk een averechts effect op de korte termijn.
Hopelijk zijn hier wat mensen die zich in de situatie herkennen of die me er op enige wijze in kunnen adviseren.
dinsdag 21 juli 2009 om 15:49
Ja, we hebben er het de laatste tijd dagelijks over en de open en eerlijke communicatie is juist altijd een van de sterke punten geweest bij ons.
Zij zit erg vast en weet het niet, voelt zich machteloos omdat zij wil dat alles zo blijft als het is nu en eigenlijk op mijn keuze zit te wachten.
Het is ook echt geen optie om nu een gezin te vormen omdat zij in een traject zit waarvoor ze al sinds haar 12e werkt (topsport). Dat kan ik niet van haar verlangen, maar het ondermijnt nu wel mijn geluk.
Zij zit erg vast en weet het niet, voelt zich machteloos omdat zij wil dat alles zo blijft als het is nu en eigenlijk op mijn keuze zit te wachten.
Het is ook echt geen optie om nu een gezin te vormen omdat zij in een traject zit waarvoor ze al sinds haar 12e werkt (topsport). Dat kan ik niet van haar verlangen, maar het ondermijnt nu wel mijn geluk.
dinsdag 21 juli 2009 om 15:51
Als ik het zo lees is jullie relatie goed, of niet? En houden jullie van elkaar? Maar je vindt dat je te lang samen bent en 'dus' is het logischer om uit elkaar te gaan? Wat zegt je vrouw over je kinderwens? En staat dat niet een beetje haaks op elkaar? Twijfelen of je niet te lang bij elkaar bent en meer vastigheid willen?
dinsdag 21 juli 2009 om 16:07
@ Thyra: Ja, het staat haaks op elkaar. Daarom ook mijn conflict met mezelf. Ik vind niet perse dat we te lang bij elkaar zijn, maar het is meer dat ik me persoonlijk verder wil ontwikkelen binnen de/een relatie. Wij staan voorlopig stil. Mijn vrouw weet van mijn kinderwens, maar kan daar niet in meegaan zoals eerder aangegeven. Het is simpel, ik dien geduld te hebben als ik voor haar wil blijven gaan.
@ elninjoo: als ik ga is de kinderwens ineens ver van het bed show natuurlijk. Je begint ten slotte opnieuw dan. De kans dat het dan minimaal net zo lang duurt is groot. Dus rationeel gezien is de kinderwens nu geen reden om te blijven of te vertrekken.
@ elninjoo: als ik ga is de kinderwens ineens ver van het bed show natuurlijk. Je begint ten slotte opnieuw dan. De kans dat het dan minimaal net zo lang duurt is groot. Dus rationeel gezien is de kinderwens nu geen reden om te blijven of te vertrekken.
dinsdag 21 juli 2009 om 16:14
dinsdag 21 juli 2009 om 16:30
Kan zij over 4 jaar wel voor kinderen gaan? En wil ze dat met jouw? Hebben jullie het daar al eens over gehad?
Mocht je weg gaan, dan zul je in een nieuwe relatie ook weer iets op moeten bouwen voordat je met een nieuwe partner aan kinderen kunt gaan denken. Ik denk dat dat op korte termijn niet te realiseren is.
Jullie relatie klinkt verder heel normaal en leuk in mijn oren. Ik zou het zonde vinden om deze op te geven. Je bent toch niet voor niks met haar getrouwd 2 jaar geleden?
Mocht je weg gaan, dan zul je in een nieuwe relatie ook weer iets op moeten bouwen voordat je met een nieuwe partner aan kinderen kunt gaan denken. Ik denk dat dat op korte termijn niet te realiseren is.
Jullie relatie klinkt verder heel normaal en leuk in mijn oren. Ik zou het zonde vinden om deze op te geven. Je bent toch niet voor niks met haar getrouwd 2 jaar geleden?
dinsdag 21 juli 2009 om 16:32
Oh en waarom ben je getrouwd 2 jaar geleden? Daar had ik even overheen gelezen, en dat maakt het wel iets anders..
Vind je dit echt een punt waardoor je een scheiding zou overwegen? Je hebt haar 2 jaar geleden eeuwige trouw belooft, tot de dood jullie...bladiebladiebla...
En toen wist je van haar carriere...
Vind je dit echt een punt waardoor je een scheiding zou overwegen? Je hebt haar 2 jaar geleden eeuwige trouw belooft, tot de dood jullie...bladiebladiebla...
En toen wist je van haar carriere...
dinsdag 21 juli 2009 om 16:34
Een ding is zeker: wanneer je in een matig bevredigende relatie zit, lijkt het zo makkelijk om een relatie te vinden die beter is, maar ik heb voor mezelf en mensen om me heen moeten vaststellen dat het helemaal niet zo evident is om nog iemand te ontmoeten met wie het even goed klikt. Ik beweer niet dat het onmogelijk is, maar wel een heel stuk moeilijker dan het lijkt wanneer je nog in een relatie zit...
dinsdag 21 juli 2009 om 16:35
quote:anoniem09 schreef op 21 juli 2009 @ 15:28:
Ik (man, 28 jaar) heb nu 10 jaar een relatie, waarvan de laatste 2 getrouwd. Op dit moment twijfel ik echter tussen het verbreken van de relatie of er nog één keer vol voor gaan.
Feit: echtscheiding komt het vaakst voor in tweede huwelijken en in huwelijken na langdurig samenwonen. Maar statistiek is ook maar statistiek.
Wat bedoel je met "nog één keer"? Al zoveel gezeik achter de rug?
quote:De grondslag van deze twijfel is de verandering die bij mij heeft plaatgevonden, waarin mijn vrouw niet kan meegaan op dit moment. We zijn allebei heel lang individualisten geweest (allebei carrière najagen).
Wat was de basis van jullie relatie? Individualisten ook naar elkaar toe?
quote:Probleem is echter dat ik nu op het punt ben waarvan ik droomde te zijn na m'n 30e. We zijn getrouwd, hebben een koopwoning en eigenlijk ben ik aan kinderen toe. Ook ben ik meer een mensen mens geworden de laatste jaren. Mijn vrouw echter is niet zo ver.Dat klinkt alsof je jezelf vooral "beter" vindt, en zij loopt op je achter. Bedoel je dat?quote:Dat heeft met haar carrière te maken (specifieker kan ik het hier niet maken) en daardoor zijn kinderen voor nog tenminste 4 jaar uitgesloten. Daarna is twijfelachtig wat er gebeuren zal.Er zijn maar héél weinig functies waarbij kinderen uitgesloten zijn. Als jullie beiden willen, kan er veel. Waarom kan het bij jullie niet?quote:Een andere factor voor mijn twijfel is het feit dat we zo jong bij elkaar zijn gekomen. Ik heb toch het gevoel iets gemist te hebben en heb al enkele keren een verliefdheid moeten onderdrukken. Ik heb geen idee hoe het is een relatie met iemand anders te hebben. Ik dacht vroeger dat dit de jeugd was en dat het zou slijten. Na er 4 jaar geen last van gehad te hebben, komt het nu toch alweer naar boven. Een bijkomende angst is dat de kans groot is dat wanneer ik nu blijf, ik later alsnog weg zal lopen (en dan zijn er wellicht wel kinderen in het spel).Persoonlijk vind ik het moeilijk te begrijpen, dat idee van iets gemist hebben. Ja, er zijn altijd meer relaties die je niet hebt gehad, dan die je wel hebt gehad, nou en? Verliefdheden zijn emoties die je niet in de hand hebt. Handelen naar je emoties, of handelen naar je eigen wil, is het verschil tussen beest en mens. Wat wil je zijn?quote:Waar ik dankbaar voor ben in mijn relatie is vooral dat ik nu sta waar ik ben, dat had zonder de vrijheden die wij elkaar geven nooit gekund.Dat is mooi. Is de grens tussen vrijheid geven en desinteresse ooit in zicht geweest?quote:Daarnaast hebben we het wel altijd fijn als we bij elkaar zijn. We communiceren goed over alles en met de sex is niets mis. Misschien heel raar voor een man, maar ik zou juist minder vrijheden willen nu, waar het niet kan. En weg gaan heeft natuurlijk een averechts effect op de korte termijn.Het klinkt, voor mij, alsof je je relatie vooral calculerend ziet vanuit nutmaximalisatie. En dan vooral je eigen nut. Hoe zie je dat zelf?quote:Hopelijk zijn hier wat mensen die zich in de situatie herkennen of die me er op enige wijze in kunnen adviseren.Ik herken er veel in. Niet omdat ik het heb meegemaakt, maar omdat ik vrij veel met dertigers-en-relatie-gedoe te maken heb Of ik je kan adviseren? Beperkt. Ik leef vanuit een totaal ander idee over het huwelijk dan jij, zo te lezen.
Ik (man, 28 jaar) heb nu 10 jaar een relatie, waarvan de laatste 2 getrouwd. Op dit moment twijfel ik echter tussen het verbreken van de relatie of er nog één keer vol voor gaan.
Feit: echtscheiding komt het vaakst voor in tweede huwelijken en in huwelijken na langdurig samenwonen. Maar statistiek is ook maar statistiek.
Wat bedoel je met "nog één keer"? Al zoveel gezeik achter de rug?
quote:De grondslag van deze twijfel is de verandering die bij mij heeft plaatgevonden, waarin mijn vrouw niet kan meegaan op dit moment. We zijn allebei heel lang individualisten geweest (allebei carrière najagen).
Wat was de basis van jullie relatie? Individualisten ook naar elkaar toe?
quote:Probleem is echter dat ik nu op het punt ben waarvan ik droomde te zijn na m'n 30e. We zijn getrouwd, hebben een koopwoning en eigenlijk ben ik aan kinderen toe. Ook ben ik meer een mensen mens geworden de laatste jaren. Mijn vrouw echter is niet zo ver.Dat klinkt alsof je jezelf vooral "beter" vindt, en zij loopt op je achter. Bedoel je dat?quote:Dat heeft met haar carrière te maken (specifieker kan ik het hier niet maken) en daardoor zijn kinderen voor nog tenminste 4 jaar uitgesloten. Daarna is twijfelachtig wat er gebeuren zal.Er zijn maar héél weinig functies waarbij kinderen uitgesloten zijn. Als jullie beiden willen, kan er veel. Waarom kan het bij jullie niet?quote:Een andere factor voor mijn twijfel is het feit dat we zo jong bij elkaar zijn gekomen. Ik heb toch het gevoel iets gemist te hebben en heb al enkele keren een verliefdheid moeten onderdrukken. Ik heb geen idee hoe het is een relatie met iemand anders te hebben. Ik dacht vroeger dat dit de jeugd was en dat het zou slijten. Na er 4 jaar geen last van gehad te hebben, komt het nu toch alweer naar boven. Een bijkomende angst is dat de kans groot is dat wanneer ik nu blijf, ik later alsnog weg zal lopen (en dan zijn er wellicht wel kinderen in het spel).Persoonlijk vind ik het moeilijk te begrijpen, dat idee van iets gemist hebben. Ja, er zijn altijd meer relaties die je niet hebt gehad, dan die je wel hebt gehad, nou en? Verliefdheden zijn emoties die je niet in de hand hebt. Handelen naar je emoties, of handelen naar je eigen wil, is het verschil tussen beest en mens. Wat wil je zijn?quote:Waar ik dankbaar voor ben in mijn relatie is vooral dat ik nu sta waar ik ben, dat had zonder de vrijheden die wij elkaar geven nooit gekund.Dat is mooi. Is de grens tussen vrijheid geven en desinteresse ooit in zicht geweest?quote:Daarnaast hebben we het wel altijd fijn als we bij elkaar zijn. We communiceren goed over alles en met de sex is niets mis. Misschien heel raar voor een man, maar ik zou juist minder vrijheden willen nu, waar het niet kan. En weg gaan heeft natuurlijk een averechts effect op de korte termijn.Het klinkt, voor mij, alsof je je relatie vooral calculerend ziet vanuit nutmaximalisatie. En dan vooral je eigen nut. Hoe zie je dat zelf?quote:Hopelijk zijn hier wat mensen die zich in de situatie herkennen of die me er op enige wijze in kunnen adviseren.Ik herken er veel in. Niet omdat ik het heb meegemaakt, maar omdat ik vrij veel met dertigers-en-relatie-gedoe te maken heb Of ik je kan adviseren? Beperkt. Ik leef vanuit een totaal ander idee over het huwelijk dan jij, zo te lezen.
dinsdag 21 juli 2009 om 16:38
dinsdag 21 juli 2009 om 16:40
quote:marleen321 schreef op 21 juli 2009 @ 16:38:
Wat is jouw idee van het huwelijk rider?dat onvoorwaardelijk is.quote:Want ik vind dat je wel erg hard bent voor anoniem. Wie zegt dat zijn partner er niet net hetzelfde nutsprincipe op nahoudt als hij?Is het hard om vragen te stellen?quote:Desalniettemin ben ik oprecht geïnteresseerd in je idee over relaties :-)Ik heb geen idee over relaties in het algemeen. Hooguit wat stelregels die in mijn overtuiging bijdragen aan goede relaties, maar die zijn al uitgebreid besproken in het topic van MissMara over het goed houden van huwelijken.
Wat is jouw idee van het huwelijk rider?dat onvoorwaardelijk is.quote:Want ik vind dat je wel erg hard bent voor anoniem. Wie zegt dat zijn partner er niet net hetzelfde nutsprincipe op nahoudt als hij?Is het hard om vragen te stellen?quote:Desalniettemin ben ik oprecht geïnteresseerd in je idee over relaties :-)Ik heb geen idee over relaties in het algemeen. Hooguit wat stelregels die in mijn overtuiging bijdragen aan goede relaties, maar die zijn al uitgebreid besproken in het topic van MissMara over het goed houden van huwelijken.
dinsdag 21 juli 2009 om 16:41
dinsdag 21 juli 2009 om 16:44
quote:Thyra schreef op 21 juli 2009 @ 16:32:
Oh en waarom ben je getrouwd 2 jaar geleden?
Omdat we al 8 jaar een goede relatie hadden, natuurlijk met ups en downs, maar die heb je altijd. Je gaat er niet vanuit dat je gevoel 2 jaar later kan wankelen dan. Voor mij is het trouwen op zichzelf geen nieuw meet moment.quote:Vind je dit echt een punt waardoor je een scheiding zou overwegen? Je hebt haar 2 jaar geleden eeuwige trouw belooft, tot de dood jullie...bladiebladiebla... En toen wist je van haar carriere...Daar heb je gelijk in, daarom ben ik ergens ook vooral boos / teleurgesteld over mezelf. Maar ik zal zeker niet een snelle beslissing maken, eerst even proberen in m'n hoofd rustiger vaarwater te maken.
Oh en waarom ben je getrouwd 2 jaar geleden?
Omdat we al 8 jaar een goede relatie hadden, natuurlijk met ups en downs, maar die heb je altijd. Je gaat er niet vanuit dat je gevoel 2 jaar later kan wankelen dan. Voor mij is het trouwen op zichzelf geen nieuw meet moment.quote:Vind je dit echt een punt waardoor je een scheiding zou overwegen? Je hebt haar 2 jaar geleden eeuwige trouw belooft, tot de dood jullie...bladiebladiebla... En toen wist je van haar carriere...Daar heb je gelijk in, daarom ben ik ergens ook vooral boos / teleurgesteld over mezelf. Maar ik zal zeker niet een snelle beslissing maken, eerst even proberen in m'n hoofd rustiger vaarwater te maken.
dinsdag 21 juli 2009 om 16:46
We hebben nog altijd de mening van anoniem niet gehoord;-) Ik vraag me ook af hoe oud zijn vrouw is. In elk geval, als je van topsportsters verwacht dat ze voor hun dertigste aan kinderen beginnen, blijft er niet veel meer over van de topsport. Iedereen hoeft toch niet hetzelfde soort leven te leiden? Persoonlijk vind ik leven voor elkaar geen gezonde bezigheid. Wel leven mét elkaar, en ook dingen voor elkaar over hebben, maar leven vanuit jezelf en niet vanuit de ander. Als het maar werkt, doet het er niet toe wat de leidraad is...
dinsdag 21 juli 2009 om 16:53
quote:rider schreef op 21 juli 2009 @ 16:35:
Wat bedoel je met "nog één keer"? Al zoveel gezeik achter de rug?
De soort twijfel die ik nu heb, hebben we al een keer of 3 eerder gehad. Het ontstaat altijd bij mij en ik dacht tot voor kort dat ik het niet meer zou hebben, maar dat was naief.quote:Wat was de basis van jullie relatie? Individualisten ook naar elkaar toe?Dat is eigenlijk iets wat je achteraf vaststelt en waarvan je niet bewust bent tijdens de processen. De dingen lopen zoals ze lopen. Op het moment dat we signaleren dat we te veel ons eigen ding doen terwijl we wel bij elkaar zijn (logische valkuil) dan pikken we dat op en gaan we meer samen doen waar het kan.quote:Dat klinkt alsof je jezelf vooral "beter" vindt, en zij loopt op je achter. Bedoel je dat?Dat heeft zij me ook wel eens gezegd, dus ik kan me voorstellen dat het zo overkomt. Het is niet het geval dus hier communiceer ik blijkbaar verkeerd over.quote:Er zijn maar héél weinig functies waarbij kinderen uitgesloten zijn. Als jullie beiden willen, kan er veel. Waarom kan het bij jullie niet?Topsportster, je kunt naar het grote doel toe niet zeggen, ik neem een jaar pauze voor het nemen van een kind.quote:Persoonlijk vind ik het moeilijk te begrijpen, dat idee van iets gemist hebben. Ja, er zijn altijd meer relaties die je niet hebt gehad, dan die je wel hebt gehad, nou en? Verliefdheden zijn emoties die je niet in de hand hebt. Handelen naar je emoties, of handelen naar je eigen wil, is het verschil tussen beest en mens. Wat wil je zijn?Een gelukkig mens .quote:Dat is mooi. Is de grens tussen vrijheid geven en desinteresse ooit in zicht geweest?Nee, daar waken we wel voor. Al is het natuurlijk zo dat verhalen over training x na 10 jaar hetzelfde zijn . Maar daar is mee te leven hoor.quote:Het klinkt, voor mij, alsof je je relatie vooral calculerend ziet vanuit nutmaximalisatie. En dan vooral je eigen nut. Hoe zie je dat zelf?Nooit op die manier bekeken, maar wellicht heb je daarin gelijk. Als ik er over nadenk is dat eigenlijk wat we misschien beide wel doen, maar nooit bewust.
Wat bedoel je met "nog één keer"? Al zoveel gezeik achter de rug?
De soort twijfel die ik nu heb, hebben we al een keer of 3 eerder gehad. Het ontstaat altijd bij mij en ik dacht tot voor kort dat ik het niet meer zou hebben, maar dat was naief.quote:Wat was de basis van jullie relatie? Individualisten ook naar elkaar toe?Dat is eigenlijk iets wat je achteraf vaststelt en waarvan je niet bewust bent tijdens de processen. De dingen lopen zoals ze lopen. Op het moment dat we signaleren dat we te veel ons eigen ding doen terwijl we wel bij elkaar zijn (logische valkuil) dan pikken we dat op en gaan we meer samen doen waar het kan.quote:Dat klinkt alsof je jezelf vooral "beter" vindt, en zij loopt op je achter. Bedoel je dat?Dat heeft zij me ook wel eens gezegd, dus ik kan me voorstellen dat het zo overkomt. Het is niet het geval dus hier communiceer ik blijkbaar verkeerd over.quote:Er zijn maar héél weinig functies waarbij kinderen uitgesloten zijn. Als jullie beiden willen, kan er veel. Waarom kan het bij jullie niet?Topsportster, je kunt naar het grote doel toe niet zeggen, ik neem een jaar pauze voor het nemen van een kind.quote:Persoonlijk vind ik het moeilijk te begrijpen, dat idee van iets gemist hebben. Ja, er zijn altijd meer relaties die je niet hebt gehad, dan die je wel hebt gehad, nou en? Verliefdheden zijn emoties die je niet in de hand hebt. Handelen naar je emoties, of handelen naar je eigen wil, is het verschil tussen beest en mens. Wat wil je zijn?Een gelukkig mens .quote:Dat is mooi. Is de grens tussen vrijheid geven en desinteresse ooit in zicht geweest?Nee, daar waken we wel voor. Al is het natuurlijk zo dat verhalen over training x na 10 jaar hetzelfde zijn . Maar daar is mee te leven hoor.quote:Het klinkt, voor mij, alsof je je relatie vooral calculerend ziet vanuit nutmaximalisatie. En dan vooral je eigen nut. Hoe zie je dat zelf?Nooit op die manier bekeken, maar wellicht heb je daarin gelijk. Als ik er over nadenk is dat eigenlijk wat we misschien beide wel doen, maar nooit bewust.
dinsdag 21 juli 2009 om 16:54
Anoniem09!
Ik herken je verhaal niet uit eigen leven, maar wel zie ik het om me heen gebeuren dat relaties/huwelijken als het ware "stilstaan"op het moment dat er belangrijke keuzes gemaakt moeten worden. De een wil het houden zoals het is, de ander wil vooruit, de een is bang voor het doorhakken van knopen, de ander is er allang over uit, etc. Bijkomend feit is dat jullie lang bij elkaar zijn en ondanks jullie individualitieit samen een richting op gegroeid zijn ( daar is uiteindelijk een huwelijk uit voortgekomen) Deze lange tijd dat jullie bijeen zijn is jullie kracht op dit moment om hier verder mee te gaan, maar tegelijkertijd ook de zwakte omdat het het moeilijk maakt puur en alleen voor je eigen geluk te kiezen: immers, als het alleen om jouw eigen geluk draaide pushte je de kinderwens er gewoon doorheen, desnoods bij iemand anders. ( terzijde, maar: het is niet zo dat er geen kans meer is op kinderen als je relatie over is, genoeg dames met tikkende klokjes op datingsites!) Maar dat is uiteindelijk niet wat je wil. Een huwelijk is kiezen voor elkaar, samen groeien en samen een toekomst tegemoet gaan waarin je de "belangen en het geluk van beide partijen"in overweging neemt. Geef je vrouw de tijd.
Praat met elkaar en blijf energie steken in jullie communicatie. Samen moeten jullie naar dat punt wat jullie beiden gelukkig maakt. Probeer erachter te komen of de kinderwens voor haar een no-go area is of dat zij er slechts op dit moment nog niet aan toe is. Want mocht zij er over een aantal jaren wel aan toe zijn maar nu nog even niet weten wat te doen: je zou jezelf toch voor je kop slaan als je achter de kinderwagen naast het eerste het beste andere mokkel loopt terwijl je eigen grote liefde ( je vrouw) naarstig op zoek moet naar iemand anders om haar klokje gehoor te geven?! Anoniem, het is lastig om verlangens en wensen op elkaar af te stemmen, en soms voelt het oneerlijk of naar, maar het is waar je twee jaar geleden voor gekozen hebt. Jullie samen!
Ik herken je verhaal niet uit eigen leven, maar wel zie ik het om me heen gebeuren dat relaties/huwelijken als het ware "stilstaan"op het moment dat er belangrijke keuzes gemaakt moeten worden. De een wil het houden zoals het is, de ander wil vooruit, de een is bang voor het doorhakken van knopen, de ander is er allang over uit, etc. Bijkomend feit is dat jullie lang bij elkaar zijn en ondanks jullie individualitieit samen een richting op gegroeid zijn ( daar is uiteindelijk een huwelijk uit voortgekomen) Deze lange tijd dat jullie bijeen zijn is jullie kracht op dit moment om hier verder mee te gaan, maar tegelijkertijd ook de zwakte omdat het het moeilijk maakt puur en alleen voor je eigen geluk te kiezen: immers, als het alleen om jouw eigen geluk draaide pushte je de kinderwens er gewoon doorheen, desnoods bij iemand anders. ( terzijde, maar: het is niet zo dat er geen kans meer is op kinderen als je relatie over is, genoeg dames met tikkende klokjes op datingsites!) Maar dat is uiteindelijk niet wat je wil. Een huwelijk is kiezen voor elkaar, samen groeien en samen een toekomst tegemoet gaan waarin je de "belangen en het geluk van beide partijen"in overweging neemt. Geef je vrouw de tijd.
Praat met elkaar en blijf energie steken in jullie communicatie. Samen moeten jullie naar dat punt wat jullie beiden gelukkig maakt. Probeer erachter te komen of de kinderwens voor haar een no-go area is of dat zij er slechts op dit moment nog niet aan toe is. Want mocht zij er over een aantal jaren wel aan toe zijn maar nu nog even niet weten wat te doen: je zou jezelf toch voor je kop slaan als je achter de kinderwagen naast het eerste het beste andere mokkel loopt terwijl je eigen grote liefde ( je vrouw) naarstig op zoek moet naar iemand anders om haar klokje gehoor te geven?! Anoniem, het is lastig om verlangens en wensen op elkaar af te stemmen, en soms voelt het oneerlijk of naar, maar het is waar je twee jaar geleden voor gekozen hebt. Jullie samen!
