Relaties
alle pijlers
Na 10 jaar vertrekken of niet?
dinsdag 21 juli 2009 om 15:28
Na het lezen van dit forum kreeg ik de behoefte ook mijn verhaal te doen. Ik (man, 28 jaar) heb nu 10 jaar een relatie, waarvan de laatste 2 getrouwd. Op dit moment twijfel ik echter tussen het verbreken van de relatie of er nog één keer vol voor gaan.
De grondslag van deze twijfel is de verandering die bij mij heeft plaatgevonden, waarin mijn vrouw niet kan meegaan op dit moment. We zijn allebei heel lang individualisten geweest (allebei carrière najagen). Probleem is echter dat ik nu op het punt ben waarvan ik droomde te zijn na m'n 30e. We zijn getrouwd, hebben een koopwoning en eigenlijk ben ik aan kinderen toe. Ook ben ik meer een mensen mens geworden de laatste jaren. Mijn vrouw echter is niet zo ver. Dat heeft met haar carrière te maken (specifieker kan ik het hier niet maken) en daardoor zijn kinderen voor nog tenminste 4 jaar uitgesloten. Daarna is twijfelachtig wat er gebeuren zal.
Een andere factor voor mijn twijfel is het feit dat we zo jong bij elkaar zijn gekomen. Ik heb toch het gevoel iets gemist te hebben en heb al enkele keren een verliefdheid moeten onderdrukken. Ik heb geen idee hoe het is een relatie met iemand anders te hebben. Ik dacht vroeger dat dit de jeugd was en dat het zou slijten. Na er 4 jaar geen last van gehad te hebben, komt het nu toch alweer naar boven. Een bijkomende angst is dat de kans groot is dat wanneer ik nu blijf, ik later alsnog weg zal lopen (en dan zijn er wellicht wel kinderen in het spel).
Waar ik dankbaar voor ben in mijn relatie is vooral dat ik nu sta waar ik ben, dat had zonder de vrijheden die wij elkaar geven nooit gekund. Daarnaast hebben we het wel altijd fijn als we bij elkaar zijn. We communiceren goed over alles en met de sex is niets mis. Misschien heel raar voor een man, maar ik zou juist minder vrijheden willen nu, waar het niet kan. En weg gaan heeft natuurlijk een averechts effect op de korte termijn.
Hopelijk zijn hier wat mensen die zich in de situatie herkennen of die me er op enige wijze in kunnen adviseren.
De grondslag van deze twijfel is de verandering die bij mij heeft plaatgevonden, waarin mijn vrouw niet kan meegaan op dit moment. We zijn allebei heel lang individualisten geweest (allebei carrière najagen). Probleem is echter dat ik nu op het punt ben waarvan ik droomde te zijn na m'n 30e. We zijn getrouwd, hebben een koopwoning en eigenlijk ben ik aan kinderen toe. Ook ben ik meer een mensen mens geworden de laatste jaren. Mijn vrouw echter is niet zo ver. Dat heeft met haar carrière te maken (specifieker kan ik het hier niet maken) en daardoor zijn kinderen voor nog tenminste 4 jaar uitgesloten. Daarna is twijfelachtig wat er gebeuren zal.
Een andere factor voor mijn twijfel is het feit dat we zo jong bij elkaar zijn gekomen. Ik heb toch het gevoel iets gemist te hebben en heb al enkele keren een verliefdheid moeten onderdrukken. Ik heb geen idee hoe het is een relatie met iemand anders te hebben. Ik dacht vroeger dat dit de jeugd was en dat het zou slijten. Na er 4 jaar geen last van gehad te hebben, komt het nu toch alweer naar boven. Een bijkomende angst is dat de kans groot is dat wanneer ik nu blijf, ik later alsnog weg zal lopen (en dan zijn er wellicht wel kinderen in het spel).
Waar ik dankbaar voor ben in mijn relatie is vooral dat ik nu sta waar ik ben, dat had zonder de vrijheden die wij elkaar geven nooit gekund. Daarnaast hebben we het wel altijd fijn als we bij elkaar zijn. We communiceren goed over alles en met de sex is niets mis. Misschien heel raar voor een man, maar ik zou juist minder vrijheden willen nu, waar het niet kan. En weg gaan heeft natuurlijk een averechts effect op de korte termijn.
Hopelijk zijn hier wat mensen die zich in de situatie herkennen of die me er op enige wijze in kunnen adviseren.
dinsdag 21 juli 2009 om 17:41
Anoniem, ik kan het je ook andersom vertellen. Weet natuurlijk niet of dat in jouw geval ook zo gaat werken.
Mijn vriend wist tot 2 jaar geleden echt niet of hij kinderen wilde. Kon hij me na 10 jaar relatie niet vertellen. Hij zou het ook zeker niet erg vinden als ze er niet zouden komen.
Ik had daar grote problemen mee, want ik wilde ze zeker wel, en zag een leven zonder kinderen niet voor me.
We hebben er best lang en vaak over gepraat. Maar ook tijden helemaal niet. Ik heb hem na laten denken. Gaandeweg kregen steeds meer mensen in onze omgeving kinderen. Vrienden van hem, collega's. En hij zag dat er toch ook wel leuke kanten aan zaten. Zelfs kerels die riepen dat het van hun echt niet hoefde, waren in de wolken toen hun kind geboren werd. Was toch wel het mooiste wat ze meegemaakt hadden in hun leven.
Vanaf toen was hij om. Hij wilde net zo graag als mij. Door omstandigheden is het er nog niet van gekomen. Maar zo zou het bij jouw natuurlijk ook kunnen gaan.
Hoeveel mensen in jouw omgeving hebben al kinderen? Jullie zijn nog relatief jong.
Mijn vriend wist tot 2 jaar geleden echt niet of hij kinderen wilde. Kon hij me na 10 jaar relatie niet vertellen. Hij zou het ook zeker niet erg vinden als ze er niet zouden komen.
Ik had daar grote problemen mee, want ik wilde ze zeker wel, en zag een leven zonder kinderen niet voor me.
We hebben er best lang en vaak over gepraat. Maar ook tijden helemaal niet. Ik heb hem na laten denken. Gaandeweg kregen steeds meer mensen in onze omgeving kinderen. Vrienden van hem, collega's. En hij zag dat er toch ook wel leuke kanten aan zaten. Zelfs kerels die riepen dat het van hun echt niet hoefde, waren in de wolken toen hun kind geboren werd. Was toch wel het mooiste wat ze meegemaakt hadden in hun leven.
Vanaf toen was hij om. Hij wilde net zo graag als mij. Door omstandigheden is het er nog niet van gekomen. Maar zo zou het bij jouw natuurlijk ook kunnen gaan.
Hoeveel mensen in jouw omgeving hebben al kinderen? Jullie zijn nog relatief jong.
dinsdag 21 juli 2009 om 17:43
quote:Sha_la schreef op 21 juli 2009 @ 17:32:
Anoniem. Wil je een kind of wil je een gelukkig gezinsleven met je huidige vrouw?
Bij voorkeur beide uiteraard, en m'n gezond verstand zegt dat dit er uiteindelijk wel van komt. Buiten de kinderwens om ben ik wel redelijk gelukkig (en dat is heel wat als van nature negatief ingesteld persoon). Hamvraag is inderdaad of ik bereid ben te wachten. In principe wel, maar ik moet nog bedenken of dat gevoel sterk genoeg is / het wint voor de komende jaren.
Mensen, bedankt voor alle snelle reacties vandaag. Ben er voor nu even van weg (eten koken e.d.), maar zal ik in de loop van de avond nog wel even checken.
Anoniem. Wil je een kind of wil je een gelukkig gezinsleven met je huidige vrouw?
Bij voorkeur beide uiteraard, en m'n gezond verstand zegt dat dit er uiteindelijk wel van komt. Buiten de kinderwens om ben ik wel redelijk gelukkig (en dat is heel wat als van nature negatief ingesteld persoon). Hamvraag is inderdaad of ik bereid ben te wachten. In principe wel, maar ik moet nog bedenken of dat gevoel sterk genoeg is / het wint voor de komende jaren.
Mensen, bedankt voor alle snelle reacties vandaag. Ben er voor nu even van weg (eten koken e.d.), maar zal ik in de loop van de avond nog wel even checken.
dinsdag 21 juli 2009 om 17:48
Precies tegen je vrouw zeggen wat je hier hebt geschreven. Dan kunnen jullie samen uitkristalliseren wat voor jullie de toekomst is. Zomaar de relatie verbreken, lijkt me wat kort door de bocht. Er nog een keer vol voor gaan, denk ik dat je in de toekomst op gaat breken. Gewoon open zijn naar haar toe. Dan wordt het vanzelf duidelijk.
(maar misschien ben ik mosterd).
(maar misschien ben ik mosterd).
dinsdag 21 juli 2009 om 19:15
Anoniem, eet smakelijk!
Of je verlangen naar een kind het wint van de wensen van je vrouw of dat het andersom is, is denk ik een hele lastige kwestie. Ik denk namelijk dat dit een erg flexibel proces is waarbij het moeilijk is een eenduidig antwoord te krijgen. Dit omdat het niet zozeer gaat om een kwestie waarin er echt een relationeel probleem is wat de spuigaten uitloopt of dat er geen liefde meer tussen jullie zou zijn, het gaat om een beslissing maken weg te gaan bij iemand met wie je in beginsel een goed huwelijk hebt. Dat is lastig. Om maar weer bij je beginpost uit te komen
Of je verlangen naar een kind het wint van de wensen van je vrouw of dat het andersom is, is denk ik een hele lastige kwestie. Ik denk namelijk dat dit een erg flexibel proces is waarbij het moeilijk is een eenduidig antwoord te krijgen. Dit omdat het niet zozeer gaat om een kwestie waarin er echt een relationeel probleem is wat de spuigaten uitloopt of dat er geen liefde meer tussen jullie zou zijn, het gaat om een beslissing maken weg te gaan bij iemand met wie je in beginsel een goed huwelijk hebt. Dat is lastig. Om maar weer bij je beginpost uit te komen
dinsdag 21 juli 2009 om 19:18
quote:wohman schreef op 21 juli 2009 @ 17:41:
Anoniem, ik kan het je ook andersom vertellen. Weet natuurlijk niet of dat in jouw geval ook zo gaat werken.
Mijn vriend wist tot 2 jaar geleden echt niet of hij kinderen wilde. Kon hij me na 10 jaar relatie niet vertellen. Hij zou het ook zeker niet erg vinden als ze er niet zouden komen.
Ik had daar grote problemen mee, want ik wilde ze zeker wel, en zag een leven zonder kinderen niet voor me.
We hebben er best lang en vaak over gepraat. Maar ook tijden helemaal niet. Ik heb hem na laten denken. Gaandeweg kregen steeds meer mensen in onze omgeving kinderen. Vrienden van hem, collega's. En hij zag dat er toch ook wel leuke kanten aan zaten. Zelfs kerels die riepen dat het van hun echt niet hoefde, waren in de wolken toen hun kind geboren werd. Was toch wel het mooiste wat ze meegemaakt hadden in hun leven.
Vanaf toen was hij om. Hij wilde net zo graag als mij. Door omstandigheden is het er nog niet van gekomen. Maar zo zou het bij jouw natuurlijk ook kunnen gaan.
Hoeveel mensen in jouw omgeving hebben al kinderen? Jullie zijn nog relatief jong.Het kan ook juist erg averechts werken dat mensen in je omgeving kinderen krijgen. Ik was altijd weer blij om naar huis te kunnen als ik ergens in 'n huis geweest was waar men 'n klein kind had. Maar goed, dan wordt het idd wel duidelijk of ze nog 'om' zou kunnen gaan in de toekomst of dat ze van twijfelgeval naar 'nee' switcht.
Anoniem, ik kan het je ook andersom vertellen. Weet natuurlijk niet of dat in jouw geval ook zo gaat werken.
Mijn vriend wist tot 2 jaar geleden echt niet of hij kinderen wilde. Kon hij me na 10 jaar relatie niet vertellen. Hij zou het ook zeker niet erg vinden als ze er niet zouden komen.
Ik had daar grote problemen mee, want ik wilde ze zeker wel, en zag een leven zonder kinderen niet voor me.
We hebben er best lang en vaak over gepraat. Maar ook tijden helemaal niet. Ik heb hem na laten denken. Gaandeweg kregen steeds meer mensen in onze omgeving kinderen. Vrienden van hem, collega's. En hij zag dat er toch ook wel leuke kanten aan zaten. Zelfs kerels die riepen dat het van hun echt niet hoefde, waren in de wolken toen hun kind geboren werd. Was toch wel het mooiste wat ze meegemaakt hadden in hun leven.
Vanaf toen was hij om. Hij wilde net zo graag als mij. Door omstandigheden is het er nog niet van gekomen. Maar zo zou het bij jouw natuurlijk ook kunnen gaan.
Hoeveel mensen in jouw omgeving hebben al kinderen? Jullie zijn nog relatief jong.Het kan ook juist erg averechts werken dat mensen in je omgeving kinderen krijgen. Ik was altijd weer blij om naar huis te kunnen als ik ergens in 'n huis geweest was waar men 'n klein kind had. Maar goed, dan wordt het idd wel duidelijk of ze nog 'om' zou kunnen gaan in de toekomst of dat ze van twijfelgeval naar 'nee' switcht.
dinsdag 21 juli 2009 om 19:20
Ik denk dat je in feite heel veel hebt, wat je in een relatie zoekt. Je krijgt heel veel vrijheden van je vrouw. Je schrijft dat wanneer je deze relatie zou verbreken, single zou willen zijn om van je vrijheid te genieten. Die heb je dus nu in je huidige relatie ook al.
Jullie kunnen goed met elkaar praten. De sex is nog steeds goed. (ook niet onbelangrijk!)
Jullie zitten alleen niet op 1 lijn wat betreft het toekomstplaatje. Jij wil sneller dan zij. (wat ik op zich wel interessant vind, een man die sneller toe is aan kinderen dan de vrouw. Meestal is het volgens mij andersom)
Je bent nog best jong. Je hebt dus nog wel even de tijd om te wachten. Je vrouw is ook nog jong. Kan me voorstellen dat ze nu uit haar carriere wil halen wat erin zit. Misschien moet ze daar over 3 jaar definitief mee stoppen. En het zal toch een passie van haar zijn. Over 3 jaar heb je ook nog genoeg tijd om aan kinderen te beginnen. En die 3 jaar zijn ook zo om hoor!
Jullie kunnen goed met elkaar praten. De sex is nog steeds goed. (ook niet onbelangrijk!)
Jullie zitten alleen niet op 1 lijn wat betreft het toekomstplaatje. Jij wil sneller dan zij. (wat ik op zich wel interessant vind, een man die sneller toe is aan kinderen dan de vrouw. Meestal is het volgens mij andersom)
Je bent nog best jong. Je hebt dus nog wel even de tijd om te wachten. Je vrouw is ook nog jong. Kan me voorstellen dat ze nu uit haar carriere wil halen wat erin zit. Misschien moet ze daar over 3 jaar definitief mee stoppen. En het zal toch een passie van haar zijn. Over 3 jaar heb je ook nog genoeg tijd om aan kinderen te beginnen. En die 3 jaar zijn ook zo om hoor!
dinsdag 21 juli 2009 om 19:22
Klopt Elninjoo! Kan ook averechts werken. Ik vind andermans kinderen meestal ook niet geweldig leuk hoor. (ligt eraan hoe ze opgevoed zijn) En dan ben ik ook blij als ik weer naar huis kan. Maar met je eigen kinderen is dat denk ik toch heel anders.
Er zijn natuurlijk ook mensen die gewoon geen kinderen willen. Maar TO vrouw zegt niet definitief nee. Ze wil ze dus wel, alleen is de vraag wanneer het haar het beste uitkomt.
En wellicht is ze nu nog zo met haar carriere bezig dat het haar nu nog niet uitkomt.
Er zijn natuurlijk ook mensen die gewoon geen kinderen willen. Maar TO vrouw zegt niet definitief nee. Ze wil ze dus wel, alleen is de vraag wanneer het haar het beste uitkomt.
En wellicht is ze nu nog zo met haar carriere bezig dat het haar nu nog niet uitkomt.
woensdag 22 juli 2009 om 07:07
En TO's vrouw is nog hartstikke jong en fanatiek met haar sport bezig. Lijkt me geen moment om haar te gaan pushen. Als ze geen potentieel heeft om tot de wereldtop te gaan behoren zal ze tussen haar 30-35 vast wel 'n stapje terug willen doen om 'n kind te baren als zij ook 'n kinderwens heeft. Zeker als jij als vader laat blijken de verzorging voor 'n groot deel op je te nemen. Houdt er rekening mee dat vrouwen in de meeste gevallen het meest voor opdraaien en dat 't dus veel meer is dan 'een jaar er tussenuit om 'n kind op de wereld te zetten'. Laat haar dus merken dat jij er 's nachts uit gaat en veel andere energie kostende dingen gaat doen, zodat ze na het baren gewoon haar sport weer kan oppakken.
Wat voor sport doet ze eigenlijk?
Wat voor sport doet ze eigenlijk?
woensdag 22 juli 2009 om 10:12
Elninjoo, volgens mij kon TO dat niet zeggen wegens bekendheid.....
Ik ben het met Elninjoo eens dat je inderdaad aan je vrouw moet laten merken dat ook jij een groot deel van de zorg op je neemt, voor zover zij zich nu al zorgen zou maken over de impact die een babe heeft op een leven. Maar los daarvan : push haar niet als zij haar carriere op dit moment nog voor een jaartje of 4 uitgestippelt heeft. Ik begrijp dat een dergelijke beslissing in haar carriere een binaire is ( alles of niets!) en dat als je haar op dit moment teveel zou pushen in de kinderwens, dat zij dan een beslissing zou nemen omwille van jou en de relatie waar zij eigenlijk niet achter zou staan. Dan komt zij in eenzelfde situatie als jij op dit moment, namelijk iets in de richting van spijt, verwijt en eventueel vertrek. Dan is je relatie per definitie over lijkt me zo.
Als ik jou was zou ik met haar praten en proberen een reele inschattingskans te maken voor de situatie over 4 jaar ( ok, wishfull thinking, maar je kunt wel proberen in te schatten of je dan op een lijn kunt zitten) En mocht dit dan alsnog niet verenigbaar blijken, dan kun je altijd nog met haar je zorgen bespreken over deze kwestie en haar vertellen dat je serieus twijfelt om zelf verder te gaan.
ps: 27+4 = 31.... lijkt me een mooie leeftijd, zeker als je zeker weet dat: 1. vrouw erachter staat. 2. jullie relatie rete-sterk is! 3. jullie het gevoel hebben dat jullie echt echt echt alles gedaanhebben wat je nog kon doen als kindloos stel...........
Ik ben het met Elninjoo eens dat je inderdaad aan je vrouw moet laten merken dat ook jij een groot deel van de zorg op je neemt, voor zover zij zich nu al zorgen zou maken over de impact die een babe heeft op een leven. Maar los daarvan : push haar niet als zij haar carriere op dit moment nog voor een jaartje of 4 uitgestippelt heeft. Ik begrijp dat een dergelijke beslissing in haar carriere een binaire is ( alles of niets!) en dat als je haar op dit moment teveel zou pushen in de kinderwens, dat zij dan een beslissing zou nemen omwille van jou en de relatie waar zij eigenlijk niet achter zou staan. Dan komt zij in eenzelfde situatie als jij op dit moment, namelijk iets in de richting van spijt, verwijt en eventueel vertrek. Dan is je relatie per definitie over lijkt me zo.
Als ik jou was zou ik met haar praten en proberen een reele inschattingskans te maken voor de situatie over 4 jaar ( ok, wishfull thinking, maar je kunt wel proberen in te schatten of je dan op een lijn kunt zitten) En mocht dit dan alsnog niet verenigbaar blijken, dan kun je altijd nog met haar je zorgen bespreken over deze kwestie en haar vertellen dat je serieus twijfelt om zelf verder te gaan.
ps: 27+4 = 31.... lijkt me een mooie leeftijd, zeker als je zeker weet dat: 1. vrouw erachter staat. 2. jullie relatie rete-sterk is! 3. jullie het gevoel hebben dat jullie echt echt echt alles gedaanhebben wat je nog kon doen als kindloos stel...........
anoniem_51121 wijzigde dit bericht op 22-07-2009 10:18
Reden: spelvouten! argh!
Reden: spelvouten! argh!
% gewijzigd
