Relaties
alle pijlers
na 17 jaar samen wankelt mijn relatie!!
maandag 16 februari 2009 om 13:10
Nadat ik gisteravond 4 uur met mijn man heb gepraat kwamen al zijn twijfels op tafel.
Is dit wat hij wil, voor de rest van zijn leven of moeten we allebei een andere, nieuwe weg inslaan?
Kan het zijn dat onze relatie op is?
Vanaf onze 17e jaar zijn we samen en zijn we samen volwassen geworden en hebben wij ons leven samen opgebouwd. Hebben veel dezelfde passies, maar verschillen in een aantal opzichten wel van elkaar.
Dit verschil heeft ons altijd in balans gehouden.
Sinds vorig jaar ben ik d.m.v. coaching op een nieuwe, andere manier tegen mijn werk, mezelf en onze relatie aan gaan kijken.
Ik heb erg geworsteld met mezelf, maar ben blijer met wie ik nu ben.
Ook kwam vanuit de coaching een kinderwens bij mij naar boven. Waar ik ook erg mee geworsteld heb, ben ik dit? En wil ik dit echt? Ik die altijd geroepen heeft geen kinderen te willen.
Dit onderwerp is ook een grote reden waarom mijn relatie nu wankelt. Wil hij dit wel? En wat als hij dit echt niet wil, wat heeft hij mij dan te bieden?
Sinds gisteren zijn wij allebei lamgeslagen en weten wij beiden niet waar dit zal eindigen.
Maar dat er iets moet gebeuren is duidelijk!
Mijn gevoel zegt dat dit weleens het einde van ons samen zou kunnen zijn. Alleen al bij dat idee stond ik vanochtend al te spugen....
Ontglipt de liefde van mijn leven mij? Of is er nog hoop voor ons?
Waarom ik hierover een topic open? Geen idee, ik wilde het van me afschrijven en delen.
Misschien dat ik op nieuwe inzichten kom en de draad weer een beetje kan oppakken?
Is dit wat hij wil, voor de rest van zijn leven of moeten we allebei een andere, nieuwe weg inslaan?
Kan het zijn dat onze relatie op is?
Vanaf onze 17e jaar zijn we samen en zijn we samen volwassen geworden en hebben wij ons leven samen opgebouwd. Hebben veel dezelfde passies, maar verschillen in een aantal opzichten wel van elkaar.
Dit verschil heeft ons altijd in balans gehouden.
Sinds vorig jaar ben ik d.m.v. coaching op een nieuwe, andere manier tegen mijn werk, mezelf en onze relatie aan gaan kijken.
Ik heb erg geworsteld met mezelf, maar ben blijer met wie ik nu ben.
Ook kwam vanuit de coaching een kinderwens bij mij naar boven. Waar ik ook erg mee geworsteld heb, ben ik dit? En wil ik dit echt? Ik die altijd geroepen heeft geen kinderen te willen.
Dit onderwerp is ook een grote reden waarom mijn relatie nu wankelt. Wil hij dit wel? En wat als hij dit echt niet wil, wat heeft hij mij dan te bieden?
Sinds gisteren zijn wij allebei lamgeslagen en weten wij beiden niet waar dit zal eindigen.
Maar dat er iets moet gebeuren is duidelijk!
Mijn gevoel zegt dat dit weleens het einde van ons samen zou kunnen zijn. Alleen al bij dat idee stond ik vanochtend al te spugen....
Ontglipt de liefde van mijn leven mij? Of is er nog hoop voor ons?
Waarom ik hierover een topic open? Geen idee, ik wilde het van me afschrijven en delen.
Misschien dat ik op nieuwe inzichten kom en de draad weer een beetje kan oppakken?
maandag 16 februari 2009 om 13:17
Hij twijfelt, jij twijfelt en twijfel is in geen enkel geval goed. Daar komt nog eens bij dat je blijkbaar (zo lees ik het althans) een kinderwens hebt. Een wens die je voor jezelf en je partner lang verborgen hebt gehouden, al dan niet bewust. Ik weet niet of je partner ook kinderen wil, maar het is natuurlijk wel zo dat als daar verschil van mening over bestaat, dit tot onoverkomelijke problemen leidt binnen jullie relatie. Zoals ik het lees, zit het er dik in dat jullie relatie voorbij is. De onderwerpen waarover wordt getwijfeld, kunnen wellicht weg worden geschoven, maar voorbij zijn ze allerminst. Derhalve blijft die twijfel (zowel bij jou als bij hem) bestaan en "kruipt" deze onderhuids verder, zodat jullie relatie op den duur is gebaseerd op drijfzand. Hoe dan ook...sterkte.
maandag 16 februari 2009 om 13:25
Ik herken je verhaal heel erg. Bij ons begon het ook met een coachingstraject van mijn kant. Uiteindelijk heeft het 2 jaar, ¤3500,- aan relatietherapie en heel erg veel bloed, zweet en tranen gekost. Maar het was het echt allemaal waard.
Ik ken een ander stel die ook in een soortgelijke situatie zit, zij gaan echter wel scheiden.
Grote verschil tussen hen en ons is dat wij beide wel bereid waren om kritisch naar onszelf te kijken, en wij gooiden niet met modder. Om nog maar te zwijgen van het feit dat de vrouw van dat andere stel het allemaal bij een ander wel dacht te gaan vinden. Sja, zolang je het niet bij jezelf vindt, vind je het nergens.
Ik ken een ander stel die ook in een soortgelijke situatie zit, zij gaan echter wel scheiden.
Grote verschil tussen hen en ons is dat wij beide wel bereid waren om kritisch naar onszelf te kijken, en wij gooiden niet met modder. Om nog maar te zwijgen van het feit dat de vrouw van dat andere stel het allemaal bij een ander wel dacht te gaan vinden. Sja, zolang je het niet bij jezelf vindt, vind je het nergens.
maandag 16 februari 2009 om 13:29
Ik begrijp dat dit als een soort donderslag bij heldere hemel aankomt. Je wereld schudt even op zijn grondvesten. Toch is dat misschien niet zo negatief als je het nu voelt. Het is goed als de zaken eens door elkaar geschud worden en om met een nieuwe blik naar jezelf, je leven en je relatie te kijken.
Ik lees tussen de regels door dat jullie altijd een stabiele en liefdevolle relatie hebben gehad, dat de basis goed is. Dat wil niet zeggen dat je relatie maar automatisch goed blijft gaan. Soms moet je pas op de plaats maken, de balans opmaken, samen praten over welke richting jullie allebei, als persoon maar ook samen, uit willen.
Jij hebt op dat punt een ontwikkeling doorgemaakt sinds je vorig jaar die coaching hebt gehad. Misschien houden de twijfels van je man daar verband mee? Als ik het goed begrijp, komen de twijfels van twee kanten. Jij bent sinds een jaar bewust bezig de balans op te maken en een antwoord te geven op essentiële levensvragen. Misschien staat je man nu aan het begin van datzelfde proces? Of heeft hij helemaal geen behoefte om zichzelf die vragen te stellen?
Als de basis goed is, zou ik professionele hulp zoeken om hier samen uit te komen. Misschien is individuele hulp voor je man (zoals jij die ook van je coach hebt gekregen) ook een idee.
Ik lees tussen de regels door dat jullie altijd een stabiele en liefdevolle relatie hebben gehad, dat de basis goed is. Dat wil niet zeggen dat je relatie maar automatisch goed blijft gaan. Soms moet je pas op de plaats maken, de balans opmaken, samen praten over welke richting jullie allebei, als persoon maar ook samen, uit willen.
Jij hebt op dat punt een ontwikkeling doorgemaakt sinds je vorig jaar die coaching hebt gehad. Misschien houden de twijfels van je man daar verband mee? Als ik het goed begrijp, komen de twijfels van twee kanten. Jij bent sinds een jaar bewust bezig de balans op te maken en een antwoord te geven op essentiële levensvragen. Misschien staat je man nu aan het begin van datzelfde proces? Of heeft hij helemaal geen behoefte om zichzelf die vragen te stellen?
Als de basis goed is, zou ik professionele hulp zoeken om hier samen uit te komen. Misschien is individuele hulp voor je man (zoals jij die ook van je coach hebt gekregen) ook een idee.
Ga in therapie!
maandag 16 februari 2009 om 13:35
Voor VL43inder.
Wij hebben gister ook erg kritisch naar ons zelf gekeken en gooien gelukkig niet met modder (daar houden we nog teveel van elkaar).
Maar ik worstel zo met het gevoel waarom het zoo hard aankomt. Is dat omdat ik voel dat dit weleens het einde kan zijn of omdat we nu ook realiseren hoeveel we elkaar nog te bieden hebben en elkaar eigenlijk niet kwijt willen?
Er is geen ander in het spel.
Pff, ik ben na een slapenloze nacht vandaag nergens toe in staat (ben echt lamgeslagen)
Wij hebben gister ook erg kritisch naar ons zelf gekeken en gooien gelukkig niet met modder (daar houden we nog teveel van elkaar).
Maar ik worstel zo met het gevoel waarom het zoo hard aankomt. Is dat omdat ik voel dat dit weleens het einde kan zijn of omdat we nu ook realiseren hoeveel we elkaar nog te bieden hebben en elkaar eigenlijk niet kwijt willen?
Er is geen ander in het spel.
Pff, ik ben na een slapenloze nacht vandaag nergens toe in staat (ben echt lamgeslagen)
maandag 16 februari 2009 om 13:54
Heel herkenbaar.
Door jouw coachingtraject heb je naar alle kanten van jouw leven moeten kijken. Achter je eigen kracht en ontwikkel punten gekomen. En nu zie je dingen in een heel ander daglicht.
Je partner zal dat niet altijd begrijpen. Hij kent je al 17 jaar en nu (voor hem heel opeens) is alles anders.
Geef je relatie en partner een kans om "up to speed" te raken en neem geen overhaaste beslissingen. Zo lang er respect en houden van is, kan er nog veel veranderen.
De buitenwacht wil jullie ook graag zien als perfect koppel. Trek je daar zeker niets van aan.
Door jouw coachingtraject heb je naar alle kanten van jouw leven moeten kijken. Achter je eigen kracht en ontwikkel punten gekomen. En nu zie je dingen in een heel ander daglicht.
Je partner zal dat niet altijd begrijpen. Hij kent je al 17 jaar en nu (voor hem heel opeens) is alles anders.
Geef je relatie en partner een kans om "up to speed" te raken en neem geen overhaaste beslissingen. Zo lang er respect en houden van is, kan er nog veel veranderen.
De buitenwacht wil jullie ook graag zien als perfect koppel. Trek je daar zeker niets van aan.
maandag 16 februari 2009 om 13:56
Zolang je er nog om kan huilen is er nog hoop, want dan kan de ander je nog raken. Dat hield mijn man op de been.
Je weet vaak pas veel later waarom sommige dingen zo onverwacht hard aan zijn gekomen. Het heeft geen zin om je daar nu op te concentreren, dat besef komt gerust wel.
Bij ons kwam het zo hard aan omdat we emotioneel nogal ingekakt waren zeg maar. Wij communiceerden niet effectief met elkaar en berustten daarin totdat er dus iets gebeurde waardoor dat wel echt een groot probleem werd. Eerder was het geen groot probleem want wij hadden gewoon weinig issues (als we al issues hadden), dus het was ook niet nodig om effectief te communiceren, maar we waren wel getraind in accepteren, vrij laten en respecteren zeg maar.
Je weet vaak pas veel later waarom sommige dingen zo onverwacht hard aan zijn gekomen. Het heeft geen zin om je daar nu op te concentreren, dat besef komt gerust wel.
Bij ons kwam het zo hard aan omdat we emotioneel nogal ingekakt waren zeg maar. Wij communiceerden niet effectief met elkaar en berustten daarin totdat er dus iets gebeurde waardoor dat wel echt een groot probleem werd. Eerder was het geen groot probleem want wij hadden gewoon weinig issues (als we al issues hadden), dus het was ook niet nodig om effectief te communiceren, maar we waren wel getraind in accepteren, vrij laten en respecteren zeg maar.
maandag 16 februari 2009 om 14:00
quote:boardbabe3 schreef op 16 februari 2009 @ 13:37:
Wat een lieve en eerlijke reacties, meteen al!!
Wat het ook erg moeilijk maakt, dat heel veel mensen ons als het ideale paar zien....
En toen wij zo diep gingen, en daar wel eens tegen anderen over vertelde, bleek dat er zoveel, in mijn ogen ideale paren, ook echt door diepe dalen zijn gegaan. Als je je eigen leed deelt, dan hoor je zo veel, echt ongelooflijk.
En met leed delen dan bedoel ik dat op een opbouwende manier, niet op een elkaar afzeikende manier he.
Wat een lieve en eerlijke reacties, meteen al!!
Wat het ook erg moeilijk maakt, dat heel veel mensen ons als het ideale paar zien....
En toen wij zo diep gingen, en daar wel eens tegen anderen over vertelde, bleek dat er zoveel, in mijn ogen ideale paren, ook echt door diepe dalen zijn gegaan. Als je je eigen leed deelt, dan hoor je zo veel, echt ongelooflijk.
En met leed delen dan bedoel ik dat op een opbouwende manier, niet op een elkaar afzeikende manier he.
maandag 16 februari 2009 om 16:44
Bedankt Madiken, schaap, vlinder en dubiootje!!
Fijn om andere verhalen te lezen, en te zien dat er nog hoop is.
Ik kom net van mijn ouders vandaan en dat heeft me goed gedaan. Je hart luchten en samen tot andere en dezelfde inzichten te komen.
Ook zij stelden voor om relatietherapie in overweging te nemen.
Om er in ieder geval er alles aan gedaan te hebben.
En ja (dubiootje) wij hebben inderdaad een liefdevolle en warme relatie gehad. De basis is goed!
En Madiken; het doet met ons beiden heel veel. We zijn beiden lamgeslagen.
Ik heb hetzelfde gedacht dat hij nu op hetzelfde punt staat waar ik 7 maanden geleden heb gestaan.
Je schikt enorm van allemaal nieuwe inzichten en essientiele levensvragen. En je wordt gedwongen om die onder ogen te zien!
We zijn gisteravond heel eerlijk en realistisch geweest.
Alleen, hoe nu verder. We kunnen elkaar niet lamgeslagen aan blijven kijken en zien dat het ons allebei enorm raakt!
Fijn om andere verhalen te lezen, en te zien dat er nog hoop is.
Ik kom net van mijn ouders vandaan en dat heeft me goed gedaan. Je hart luchten en samen tot andere en dezelfde inzichten te komen.
Ook zij stelden voor om relatietherapie in overweging te nemen.
Om er in ieder geval er alles aan gedaan te hebben.
En ja (dubiootje) wij hebben inderdaad een liefdevolle en warme relatie gehad. De basis is goed!
En Madiken; het doet met ons beiden heel veel. We zijn beiden lamgeslagen.
Ik heb hetzelfde gedacht dat hij nu op hetzelfde punt staat waar ik 7 maanden geleden heb gestaan.
Je schikt enorm van allemaal nieuwe inzichten en essientiele levensvragen. En je wordt gedwongen om die onder ogen te zien!
We zijn gisteravond heel eerlijk en realistisch geweest.
Alleen, hoe nu verder. We kunnen elkaar niet lamgeslagen aan blijven kijken en zien dat het ons allebei enorm raakt!
dinsdag 17 februari 2009 om 12:15
Gisteravond weer een aantal uur gepraat.
Daarna zijn we allebei doodop in slaap gevallen. Het voelt heerlijk en vertrouwd om dicht tegen elkaar aan te liggen in deze moeilijke periode.
Fijn dat we dat allebei nog willen.
Ik heb mezelf vanochtend gedwongen om een boterham te eten en zometeen ga ik buiten een stuk wandelen.
Hopelijk kan ik mijn hoofd een beetje leegmaken en mijn zinnen wat verzetten.
Daarna zijn we allebei doodop in slaap gevallen. Het voelt heerlijk en vertrouwd om dicht tegen elkaar aan te liggen in deze moeilijke periode.
Fijn dat we dat allebei nog willen.
Ik heb mezelf vanochtend gedwongen om een boterham te eten en zometeen ga ik buiten een stuk wandelen.
Hopelijk kan ik mijn hoofd een beetje leegmaken en mijn zinnen wat verzetten.
dinsdag 17 februari 2009 om 12:49
Voor Blijfgewoonbianca.
Door middel van een open en onafhankelijke blik kijken naar waar jezelf staat en naar vaste routines die je ontwikkeld hebt als je langere tijd samen bent.
Kan het zijn dat je al een hele tijd op de automatische piloot draait zonder dat je het zelf in de gaten hebt?
En is het tijd voor veranderingen om toe te komen aan essentiele levensvragen?
Door middel van een open en onafhankelijke blik kijken naar waar jezelf staat en naar vaste routines die je ontwikkeld hebt als je langere tijd samen bent.
Kan het zijn dat je al een hele tijd op de automatische piloot draait zonder dat je het zelf in de gaten hebt?
En is het tijd voor veranderingen om toe te komen aan essentiele levensvragen?
dinsdag 17 februari 2009 om 14:25
Jullie hoeven toch niet morgen een besluit te nemen? Kijk het gewoon eens aan, praat met elkaar, ga iets leuks doen samen om je zinnen te verzetten. Dat er iets moet gebeuren is duidelijk, schrijf je. Dat hoeft toch niet vandaag, deze week, deze maand?
Kalmeer je paniekgevoelens en bedenk dat je gewoon tijd genoeg hebt om te praten en zaken op een rij te zetten. Of ga gewoon eens lekker samen op vakantie....
Kalmeer je paniekgevoelens en bedenk dat je gewoon tijd genoeg hebt om te praten en zaken op een rij te zetten. Of ga gewoon eens lekker samen op vakantie....
dinsdag 17 februari 2009 om 15:04
Poeh, dit is een hele lastige. Je man kent jou niet anders dan als iemand zonder kinderwens. Dat zoiets nu omhoog komt, kan best een reden zijn waarom je uit elkaar gaat. Zeker als bij hem de wens blijft ontbreken. Een kind grijpt zo in op je leven, daar kun je alleen voor gaan als je er 100% achter staat. Bij twijfel: niet aan beginnen.
Ik ben bewust kinderloos en ik weet dat mijn relatie zou stuklopen als mijn man opeens toch kinderen zou willen.
Ik wens jullie heel veel sterkte en denk dat de bovenstaande tip van Bronny een hele goede is. Niets overhaasten, beiden bijkmen van de eerste schrik en dan samen kijken of je hier uit gaat komen.
Ik ben bewust kinderloos en ik weet dat mijn relatie zou stuklopen als mijn man opeens toch kinderen zou willen.
Ik wens jullie heel veel sterkte en denk dat de bovenstaande tip van Bronny een hele goede is. Niets overhaasten, beiden bijkmen van de eerste schrik en dan samen kijken of je hier uit gaat komen.
