Relaties
alle pijlers
negatieve reacties op "jong trouwen"
maandag 3 maart 2008 om 17:17
Ik was 24 toen ik ging trouwen (inmiddels 5 jaar geleden), ik kende mijn verloofde toen 5 jaar en we waren (en zijn) stapel verlieft. Maar ik krijg bijna altijd enorm negatieve reacties over het feit dat ik zo jong getrouwd ben en het feit dat ik uberhaupt ben gaan trouwen.
Ik ben dolgelukkig met mijn huwelijk en wordt er daardoor zo verdrietig van dat mensen negen van de tien keer mij zo negatief benaderen als ze bijvoorbeeld mijn trouwring zien of erachter dat mijn achternaam niet mijn meisjesnaam is. Ik schaam me absoluut niet voor mijn huwelijk maar ik vertel het eigenlijk nooit zomaar door de rare reacties die ik krijg.
Ik denk dat een hoop mensen jaloers en daarom zo raar reageren. Zijn er andere mensen die dezelfde ervaringen hebben? En waarvoor denken jullie dat mensen zo negatief zijn over trouwen?
Ik ben dolgelukkig met mijn huwelijk en wordt er daardoor zo verdrietig van dat mensen negen van de tien keer mij zo negatief benaderen als ze bijvoorbeeld mijn trouwring zien of erachter dat mijn achternaam niet mijn meisjesnaam is. Ik schaam me absoluut niet voor mijn huwelijk maar ik vertel het eigenlijk nooit zomaar door de rare reacties die ik krijg.
Ik denk dat een hoop mensen jaloers en daarom zo raar reageren. Zijn er andere mensen die dezelfde ervaringen hebben? En waarvoor denken jullie dat mensen zo negatief zijn over trouwen?
vrijdag 30 mei 2008 om 11:55
een eigen achternaam houden is erg belangrijk voor mij. (op 26ste getrouwd, toen had ik al 2 kinderen).
Als je dingen publiceert en in bepaalde databases/internet etc staat (wat voor mij opgaat) onder je mans naam en je gaat scheiden ben je een stuk moeilijker te koppelen aan je oude werk. We hebben ook nog dezelfde voorletter dus persoonsverwarring is niet uitgesloten of dat bijv mijn werk aan hem wordt toegeschreven en andersom, heowel we in verschillende gebieden actief zijn voor ons werk.
Als je dingen publiceert en in bepaalde databases/internet etc staat (wat voor mij opgaat) onder je mans naam en je gaat scheiden ben je een stuk moeilijker te koppelen aan je oude werk. We hebben ook nog dezelfde voorletter dus persoonsverwarring is niet uitgesloten of dat bijv mijn werk aan hem wordt toegeschreven en andersom, heowel we in verschillende gebieden actief zijn voor ons werk.
vrijdag 30 mei 2008 om 12:43
Niet alleen bij jong trouwen krijg je negatieve reacties ook bij jong kinderen krijgen tegenwoordig,
Wat is dat tegenwoordig dat het heel normaal is om pas na je 35 ste te beginnen met kinderen.
Ik ben 26 wil volgend jaar beginnen(dan ben ik 27) met onze eerste kind.
Ik ben dan 28 of bijna 28 als ik mijn eerste kind krijg dat vind ik een normale leeftijd
Daarop krijg ik veel negatieve reacties daarop van : ''je bent nog veel te jong", "ik wil nog geen opa/oma worden," geniet maar eens eerst van je jeugd???!!"tot "dat doe je niet"
Ik geloof teneerste dat het mijn beslissing is het is mijn leven en lichaam, ook mijn vriend is het met mij eens.
Financieel hebben we het goed, we hebben net een nieuwe huis en hebben alles wat we willen(werk, auto, mooi huisje)
We kunnen nog lekker een jaartje tot anderhalf sparen tot het kindje er is en we kunnen het kindje alles bieden.
hebben jullie ook negatieve reacties gehad op jullie beslissing om kinderen te nemen????
hoe gingen jullie er mee om??
Wat is dat tegenwoordig dat het heel normaal is om pas na je 35 ste te beginnen met kinderen.
Ik ben 26 wil volgend jaar beginnen(dan ben ik 27) met onze eerste kind.
Ik ben dan 28 of bijna 28 als ik mijn eerste kind krijg dat vind ik een normale leeftijd
Daarop krijg ik veel negatieve reacties daarop van : ''je bent nog veel te jong", "ik wil nog geen opa/oma worden," geniet maar eens eerst van je jeugd???!!"tot "dat doe je niet"
Ik geloof teneerste dat het mijn beslissing is het is mijn leven en lichaam, ook mijn vriend is het met mij eens.
Financieel hebben we het goed, we hebben net een nieuwe huis en hebben alles wat we willen(werk, auto, mooi huisje)
We kunnen nog lekker een jaartje tot anderhalf sparen tot het kindje er is en we kunnen het kindje alles bieden.
hebben jullie ook negatieve reacties gehad op jullie beslissing om kinderen te nemen????
hoe gingen jullie er mee om??
vrijdag 30 mei 2008 om 12:49
Nee! Maar ik heb dan ook geen kinderen. Ik heb het in mijn omgeving weleens gehoord, ja! Maar ik denk dan: waar bemoei je je mee? Ieder z'n leven en niet iedereen wil eerst een wild feestleven en daarna pas kids. En 'oud' kinderen krijgen is ook niet alles. Als je kijkt naar verminderde vruchtbaarheid enzo.
De opmerking: 'wij willen nog geen opa en oma worden' vind ik niet leuk. Dat lijkt me gewoon niet tof voor jou. Jij wil iets graag en dan krijg je zoiets te horen. Jammer! Het zou juist fijn zijn als de opa's en de oma's er net zo blij mee zouden zijn!
De opmerking: 'wij willen nog geen opa en oma worden' vind ik niet leuk. Dat lijkt me gewoon niet tof voor jou. Jij wil iets graag en dan krijg je zoiets te horen. Jammer! Het zou juist fijn zijn als de opa's en de oma's er net zo blij mee zouden zijn!
vrijdag 30 mei 2008 om 12:49
kind, breek me de bek niet open|!
19 was ik bij nummer 1, ik denk dat saddam hoessein op guantanamo bay op meer sympathie had kunnen rekenen..
Ik zou een geval zijn voor jeugdzorg,mijn kind zou afgenomen moeten worden, mijn vriend zou wel bij ons weglopen, ik moest maar met barbies spelen, mijn kind zou voor galg en rad opgroeien, wat zielig/egoistisch/dom/slecht/onverantwoordelijk allemaal!
Nou fast forward: kind is elf, tweede is acht, beide zijn gezond, gelukkig, goed opgevoed, doen het uitstekend op school, man en ik happy together, allebei goede carriere, niks aan het handje.
het commentaar van de hel-en-verdoemenispredikers?
Jullie hebben mazzel gehad!
mazzel me reet, we zijn gewoon goede ouders en dat heeft niets met leeftijd te maken.
19 was ik bij nummer 1, ik denk dat saddam hoessein op guantanamo bay op meer sympathie had kunnen rekenen..
Ik zou een geval zijn voor jeugdzorg,mijn kind zou afgenomen moeten worden, mijn vriend zou wel bij ons weglopen, ik moest maar met barbies spelen, mijn kind zou voor galg en rad opgroeien, wat zielig/egoistisch/dom/slecht/onverantwoordelijk allemaal!
Nou fast forward: kind is elf, tweede is acht, beide zijn gezond, gelukkig, goed opgevoed, doen het uitstekend op school, man en ik happy together, allebei goede carriere, niks aan het handje.
het commentaar van de hel-en-verdoemenispredikers?
Jullie hebben mazzel gehad!
mazzel me reet, we zijn gewoon goede ouders en dat heeft niets met leeftijd te maken.
vrijdag 30 mei 2008 om 13:01
quote:meds schreef op 27 mei 2008 @ 01:44:
Joh je moet het helemaal zelf weten, maar ik vind 24 erg jong om te trouwen, en zeker om kinderen te krijgen. Ik ben al wat ouder en juist de leeftijd van 18 tot pakweg 28 is zo'n heerlijk "alles doen wat je wilt" leeftijd. Ik ben heel blij dat ik toen rondgehuppeld heb, ik had het voor geen goud willen missen. Er is nog genoeg tijd om te trouwen en kindjes te krijgen. Maar aan jong en onbezonnen zijn komt vaak (veel te) snel een einde
O, en dit soort reacties hebben niet veel met jaloezie te maken. Integendeel
Voor mij was deze periode meer van 14 tot 22, "alles doen wat je wilt". Toen ik 22 was haalde ik mijn bul en vond meteen een vaste baan, toen was ik echt wel klaar met "onbezonnen doen".
In de tussentijd, op mijn 17e, leerde ik mijn vriend kennen, en die was (en is) echt geen belemmering om te doen wat ik wil! (Tenzij ik voor de ONS zou gaan, maar dat is toch al niet mijn ding haha).
We gaan binnenkort trouwen (ben 25) en ook daarna gaat mijn leven er écht niet anders uitzien dan wanneer ik vrijgezel zou zijn hoor!
Anyways, ik krijg alleen maar positieve reacties op ons voorgenomen huwelijk.
Ik denk dat het misschien ook te maken heeft met het stadium in je leven? Ik ben nu al 3 jaar aan het werk, eigen huis etc, maar ik heb vriendinnen van mijn leeftijd die nu nog steeds de eeuwige student uithangen op hun kamertje. Dan kan ik me voorstellen dat de reacties op een huwelijk anders zijn.
Joh je moet het helemaal zelf weten, maar ik vind 24 erg jong om te trouwen, en zeker om kinderen te krijgen. Ik ben al wat ouder en juist de leeftijd van 18 tot pakweg 28 is zo'n heerlijk "alles doen wat je wilt" leeftijd. Ik ben heel blij dat ik toen rondgehuppeld heb, ik had het voor geen goud willen missen. Er is nog genoeg tijd om te trouwen en kindjes te krijgen. Maar aan jong en onbezonnen zijn komt vaak (veel te) snel een einde
O, en dit soort reacties hebben niet veel met jaloezie te maken. Integendeel
Voor mij was deze periode meer van 14 tot 22, "alles doen wat je wilt". Toen ik 22 was haalde ik mijn bul en vond meteen een vaste baan, toen was ik echt wel klaar met "onbezonnen doen".
In de tussentijd, op mijn 17e, leerde ik mijn vriend kennen, en die was (en is) echt geen belemmering om te doen wat ik wil! (Tenzij ik voor de ONS zou gaan, maar dat is toch al niet mijn ding haha).
We gaan binnenkort trouwen (ben 25) en ook daarna gaat mijn leven er écht niet anders uitzien dan wanneer ik vrijgezel zou zijn hoor!
Anyways, ik krijg alleen maar positieve reacties op ons voorgenomen huwelijk.
Ik denk dat het misschien ook te maken heeft met het stadium in je leven? Ik ben nu al 3 jaar aan het werk, eigen huis etc, maar ik heb vriendinnen van mijn leeftijd die nu nog steeds de eeuwige student uithangen op hun kamertje. Dan kan ik me voorstellen dat de reacties op een huwelijk anders zijn.
vrijdag 30 mei 2008 om 20:56
Wat een interessant topic dit!
Het valt mij altijd op dat degenen die wel een langere periode hebben "geflierefluit" lijken te denken dat ze meer hebben genoten dan degenen die jong een vaste relatie hadden/ getrouwd zijn. Blijkbaar is het moeilijk om te geloven dat iemad anders op een andere manier geniet (lees: met een vaste partner) dan jijzelf.
Ik denk - correct me if I am wrong - dat wij in een maatschappij leven waar heel veel mogelijk is. Iemand die van nature een twijfelaar is, zal kijken naar alle keuzes die er zijn en zich bij ieder keuze afvragen of het wel de juiste is... Zo ook in een relatie: als je voor de ene kiest, kies je immers niet voor het andere. Mensen die van nature mindere twijfelaars zijn, zijn sneller tevreden/ gelukkig met wat ze hebben en waarderen dat ook. Ze zijn dus minder nieuwsgierig naar "het andere", omdat wat er is goed voelt.... (
Ben wel benieuwd wat jullie hiervan denken!
Het valt mij altijd op dat degenen die wel een langere periode hebben "geflierefluit" lijken te denken dat ze meer hebben genoten dan degenen die jong een vaste relatie hadden/ getrouwd zijn. Blijkbaar is het moeilijk om te geloven dat iemad anders op een andere manier geniet (lees: met een vaste partner) dan jijzelf.
Ik denk - correct me if I am wrong - dat wij in een maatschappij leven waar heel veel mogelijk is. Iemand die van nature een twijfelaar is, zal kijken naar alle keuzes die er zijn en zich bij ieder keuze afvragen of het wel de juiste is... Zo ook in een relatie: als je voor de ene kiest, kies je immers niet voor het andere. Mensen die van nature mindere twijfelaars zijn, zijn sneller tevreden/ gelukkig met wat ze hebben en waarderen dat ook. Ze zijn dus minder nieuwsgierig naar "het andere", omdat wat er is goed voelt.... (
Ben wel benieuwd wat jullie hiervan denken!
