Nieuw hier, maar wel een vraag

Ik heb een vraag, weet niet goed of ik het goed zie, aan alles zitten meerdere kanten.
Ik heb sinds 12 jaar een 2e relatie, gescheiden en vast van plan nooit meer aan een vent te beginnen kwam ik toch hem tegen.
Tot voor een paar jaar was alles heerlijk en goed, tuurlijk de af en toe kleine bonjes en het niet eens zijn, maar verder...
Maar een jaar of 3 geleden werd zijn vader dement en veranderde hij. Vergat dingen, ruzie en dan gewoon ontkennen wat hij gezegd had. mij vergelijken met zijn ex. Maar vooral boos, heel boos worden als ik hem op iets wees wat hij gezegd had of vergeten, beloftes die hij ontkende. En mij verwijten dat ik hem achter zijn vodden zat.
Sex veranderde ook, was altijd een tikje kinky en spannend, nu kwam er dwang en mijn nee daar ging hij dwars over heen. Gewoon zeggen dat ik dat wel wilde. Hardhandiger dan prettig was.
Weg kan ik niet, ik heb nog een kind thuis wat heel erg is beschadigd door haar vader die haar niet wilde, en dol op mijn 2e partner. Nu weggaan zal haar zover terug zetten dat het gewoon niet mag.
Ik ben behoorlijk mishandeld door mijn eerste man, en nu bij de 2e nog net niet. Wel belt hij sexlijnen en voert gesprekken over heel harde sex.
Zelf denk ik, en dat is geen excuus zoeken, dat hij beginnende dementie heeft, of iets in dat kwadrant. Net als dat hij altijd gelijk heeft, bij alles zelfs al toon ik aan dat het niet zo is, bv zijn tshirt zit binnenstebuiten, dat is niet waar, en een paar tellen alter krijg ik gelijk maar doet hij of hij het zelf gemerkt heeft.
Heeft iemand hier ervaring mee? Hij is 54 en ik 59.
Ik droom van de tijd dat mijn dochter op zichzelf woont, en ik wel weg kan. En soms hoop ik niet meer wakker te worden, zit zo verkrampt in mezelf opgesloten. En dan reageer ik ook naar hem absoluut spastisch en raar. Therapie wil hij niet, dokter ook niet.
Herkent iemand dit?
Dank jullie wel voor het minimaal lezen
Jolleke