Relaties
alle pijlers
Normale verwachtingen of niet?
zondag 15 maart 2009 om 17:05
Hallo allemaal,
Om te checken of ik nou van die abnormale verwachtingen heb, wil ik jullie het volgende voor leggen:
Ik heb drie jaar een vriend. We wonen samen en hebben allebei een drukke baan. Zijn baan nog wat drukker dan de mijne, maar hij stort zich er dan ook helemaal in. We zijn beide 29 jaar. Dit is even een klein beetje achtergrondinformatie.
Nu ben ik iemand die er binnen een relatie van houdt om je eigen ding te doen, maar anderzijds vind ik het ook erg leuk om met vrienden/stelletjes wat te eten, bij familie op visite te gaan etc. In balans dus, ik ben geen claimer. Nu wil het geval dat hij in het weekend graag het hele weekend op bed ligt, niets doen behalve voetbal kijken (hele dag!), om vervolgens maandag weer uitgerust naar het werk te kunnen. Ik denk dat hij in die drie jaar misschien 4 keer mee naar familie is geweest en naar mijn vrienden nog nooit. Ook wil hij nooit iets samen met anderen doen, alleen maar met z'n 2en. Ik heb al vaak aangegeven dat ik dat heel erg mis, maar hij doet er niets aan. Hij ligt nu weer op bed en na een hele dag voetbal kijken slaapt hij nu zelfs! Pfff...ik kan me er zo aan ergeren. Het is zo saai!
Ik wil gewoon niet meer overal alleen naar toe (verjaardagen, feestjes, borrels, etentjes). Ik wil ook iemand aan mijn zij, maar hij zegt dat hij gewoon niet zo is.
Is het reeel wat ik hem verwacht of vinden jullie van niet? Hij kent mijn vriendinnen en familie niet eens. Ja, van horen zeggen en 1 keer zien, meer niet. Hij zegt dat het niet belangrijk is. Dat wij 2 een relatie hebben en dat het daar om draait.
Is mijn enige optie er een punt achter zetten? Verder gaat het hartstikke leuk allemaal, maar ik merk dat ik hier erg ongelukkig van wordt. Vooral omdat ik zelf een ontzettend sociaal en gezelligheidsmens ben.
Tot zover, sorry voor het lange verhaal en alvast bedankt voor jullie reacties.
Om te checken of ik nou van die abnormale verwachtingen heb, wil ik jullie het volgende voor leggen:
Ik heb drie jaar een vriend. We wonen samen en hebben allebei een drukke baan. Zijn baan nog wat drukker dan de mijne, maar hij stort zich er dan ook helemaal in. We zijn beide 29 jaar. Dit is even een klein beetje achtergrondinformatie.
Nu ben ik iemand die er binnen een relatie van houdt om je eigen ding te doen, maar anderzijds vind ik het ook erg leuk om met vrienden/stelletjes wat te eten, bij familie op visite te gaan etc. In balans dus, ik ben geen claimer. Nu wil het geval dat hij in het weekend graag het hele weekend op bed ligt, niets doen behalve voetbal kijken (hele dag!), om vervolgens maandag weer uitgerust naar het werk te kunnen. Ik denk dat hij in die drie jaar misschien 4 keer mee naar familie is geweest en naar mijn vrienden nog nooit. Ook wil hij nooit iets samen met anderen doen, alleen maar met z'n 2en. Ik heb al vaak aangegeven dat ik dat heel erg mis, maar hij doet er niets aan. Hij ligt nu weer op bed en na een hele dag voetbal kijken slaapt hij nu zelfs! Pfff...ik kan me er zo aan ergeren. Het is zo saai!
Ik wil gewoon niet meer overal alleen naar toe (verjaardagen, feestjes, borrels, etentjes). Ik wil ook iemand aan mijn zij, maar hij zegt dat hij gewoon niet zo is.
Is het reeel wat ik hem verwacht of vinden jullie van niet? Hij kent mijn vriendinnen en familie niet eens. Ja, van horen zeggen en 1 keer zien, meer niet. Hij zegt dat het niet belangrijk is. Dat wij 2 een relatie hebben en dat het daar om draait.
Is mijn enige optie er een punt achter zetten? Verder gaat het hartstikke leuk allemaal, maar ik merk dat ik hier erg ongelukkig van wordt. Vooral omdat ik zelf een ontzettend sociaal en gezelligheidsmens ben.
Tot zover, sorry voor het lange verhaal en alvast bedankt voor jullie reacties.
zondag 15 maart 2009 om 17:11
Hoi,
op zich vind ik je verwachting vrij normaal.
Ik kan me voorstellen dat de 1 het leuker/belangrijker vind dan een ander. En af en toe een weekend niks doen is ook heerlijk.
Is het niet een idee om het dan om en om te doen?
Of gewoon 2 x per maand wat jij wilt en 2 x wat hij wil.
Beide water bij de wijn doen.
Dat hij nooit je vrienden zit is wel een beetje raar, als is het maar 3 x per jaar.
Tuurlijk zijn jullie het belangrijkste voor elkaar, maar het is toch normaal om wat vrienden/kennisen te hebben?
(die je niet perse regelmatig hoeft te zien)
Heeft hij zelf geen kennisen of zo?
op zich vind ik je verwachting vrij normaal.
Ik kan me voorstellen dat de 1 het leuker/belangrijker vind dan een ander. En af en toe een weekend niks doen is ook heerlijk.
Is het niet een idee om het dan om en om te doen?
Of gewoon 2 x per maand wat jij wilt en 2 x wat hij wil.
Beide water bij de wijn doen.
Dat hij nooit je vrienden zit is wel een beetje raar, als is het maar 3 x per jaar.
Tuurlijk zijn jullie het belangrijkste voor elkaar, maar het is toch normaal om wat vrienden/kennisen te hebben?
(die je niet perse regelmatig hoeft te zien)
Heeft hij zelf geen kennisen of zo?
zondag 15 maart 2009 om 17:11
zondag 15 maart 2009 om 17:13
Ja dat is waar Danivo, ik zal zelf moeten bepalen of ik dit kan accepteren. En dat gaat dus met vlagen. Soms denk ik er helemaal niet aan, maar op zo'n dag als vandaag, dat AL mijn vriendinnen met hun vriend bij familie of andere vrienden zitten, kan ik er ontzettend van balen dat mijn kerel niets wilt (behalve slapen en voetbal kijken).
Maar toch blijft mijn vraag wel of jullie mijn verwachtingen reeel vinden?
Maar toch blijft mijn vraag wel of jullie mijn verwachtingen reeel vinden?
zondag 15 maart 2009 om 17:16
quote:Brown_Eyes schreef op 15 maart 2009 @ 17:11:
Hoi,
op zich vind ik je verwachting vrij normaal.
Ik kan me voorstellen dat de 1 het leuker/belangrijker vind dan een ander. En af en toe een weekend niks doen is ook heerlijk.
Is het niet een idee om het dan om en om te doen?
Of gewoon 2 x per maand wat jij wilt en 2 x wat hij wil.
Beide water bij de wijn doen.
Dat hij nooit je vrienden zit is wel een beetje raar, als is het maar 3 x per jaar.
Tuurlijk zijn jullie het belangrijkste voor elkaar, maar het is toch normaal om wat vrienden/kennisen te hebben?
(die je niet perse regelmatig hoeft te zien)
Heeft hij zelf geen kennisen of zo?
Dit hebben we inderdaad al wel eens geprobeerd, maar als puntje bij paaltje komt wil hij niet of is hij weer moe. En ja, dan kan ik me er dus alleen maar bij neerleggen.
Ik vind het dus ook niet meer dan normaal om af en toe mee te gaan naar elkaar vrienden. Alhoewel hij dus maar twee vrienden heeft. Daar omheen dus ook geen kennissen.
Hoi,
op zich vind ik je verwachting vrij normaal.
Ik kan me voorstellen dat de 1 het leuker/belangrijker vind dan een ander. En af en toe een weekend niks doen is ook heerlijk.
Is het niet een idee om het dan om en om te doen?
Of gewoon 2 x per maand wat jij wilt en 2 x wat hij wil.
Beide water bij de wijn doen.
Dat hij nooit je vrienden zit is wel een beetje raar, als is het maar 3 x per jaar.
Tuurlijk zijn jullie het belangrijkste voor elkaar, maar het is toch normaal om wat vrienden/kennisen te hebben?
(die je niet perse regelmatig hoeft te zien)
Heeft hij zelf geen kennisen of zo?
Dit hebben we inderdaad al wel eens geprobeerd, maar als puntje bij paaltje komt wil hij niet of is hij weer moe. En ja, dan kan ik me er dus alleen maar bij neerleggen.
Ik vind het dus ook niet meer dan normaal om af en toe mee te gaan naar elkaar vrienden. Alhoewel hij dus maar twee vrienden heeft. Daar omheen dus ook geen kennissen.
zondag 15 maart 2009 om 17:18
zondag 15 maart 2009 om 17:18
quote:Poezewoes schreef op 15 maart 2009 @ 17:11:
Tsja, als hij jou hier niet in tegemoet kan of wil komen, dan heb je maar twee opties: accepteren of weggaan.
Ook al zou iedereen hier posten dat het reeele verwachtingen zijn die je hebt, als hij dat niet vindt, schiet jij er niets mee op.
Ja dat is zo, maar hij vindt het maar raar dat ik dat wilt. Hij snapt het ook echt niet: 'Je kunt toch alleen naar je familie gaan?' 'Daar heb je mij toch niet voor nodig?'
Nee duh, maar ik vind het ook wel eens leuk om niet als enige in mijn uppie ergens te komen. En voor mij is het ook gezelliger als ik drie kwartier heen en weer terug, met z'n 2en zit.
Tsja, als hij jou hier niet in tegemoet kan of wil komen, dan heb je maar twee opties: accepteren of weggaan.
Ook al zou iedereen hier posten dat het reeele verwachtingen zijn die je hebt, als hij dat niet vindt, schiet jij er niets mee op.
Ja dat is zo, maar hij vindt het maar raar dat ik dat wilt. Hij snapt het ook echt niet: 'Je kunt toch alleen naar je familie gaan?' 'Daar heb je mij toch niet voor nodig?'
Nee duh, maar ik vind het ook wel eens leuk om niet als enige in mijn uppie ergens te komen. En voor mij is het ook gezelliger als ik drie kwartier heen en weer terug, met z'n 2en zit.
zondag 15 maart 2009 om 17:21
quote:Evidenza schreef op 15 maart 2009 @ 17:18:
Komen familie en vrienden dan nooit eens bij jullie op bezoek?
Ik vind het ronduit bizar dat je familie en vrienden jouw vriend na drie jaar niet kennen en vice versa. Je hebt daar zelf ook aan meegewerkt natuurlijk en dat ga je nu niet meer veranderen lijkt me.
Nee want hij wil de hele dag op bed liggen en als ik dan zeg dat ze langs komen, dan vraagt ie of dat echt die dag moet. Tja, dan is voor mij de lol er al weer vanaf. Hij presteert het dus ook om mensen uit ons (lees mijn) huis vandaan te houden.
Ik dacht dat het bij hem nog wel zou veranderen en dat hij gewoon niet zo snel was met familie etc leren kennen. Vandaar dat ik het in het begin niet erg vond. Tot bleek dat het dus niet veranderde...
Komen familie en vrienden dan nooit eens bij jullie op bezoek?
Ik vind het ronduit bizar dat je familie en vrienden jouw vriend na drie jaar niet kennen en vice versa. Je hebt daar zelf ook aan meegewerkt natuurlijk en dat ga je nu niet meer veranderen lijkt me.
Nee want hij wil de hele dag op bed liggen en als ik dan zeg dat ze langs komen, dan vraagt ie of dat echt die dag moet. Tja, dan is voor mij de lol er al weer vanaf. Hij presteert het dus ook om mensen uit ons (lees mijn) huis vandaan te houden.
Ik dacht dat het bij hem nog wel zou veranderen en dat hij gewoon niet zo snel was met familie etc leren kennen. Vandaar dat ik het in het begin niet erg vond. Tot bleek dat het dus niet veranderde...
zondag 15 maart 2009 om 17:26
Bij dit soort 'problemen' moet ik altijd denken aan het boek 'introvert door het leven'. Hoe introverte mensen liever niet aan borrels/etentjes/bezoekjes doen omdat het hun energie kost ipv geef en hoe extraverte mensen juist energie krijgen door zich met anderen te omringen.
Wiebenik, zou dit bij jullie kunnen spelen? Je zou online een (mini) test kunnen doen of dat het is. Het zou dan geen onwil van jouw vriend zijn maar gewoon zijn manier van opladen. Elkaar hierin begrijpen en accepteren is echt de sleutel om tot een evenwicht in jullie relatie te komen.
Zelf neig ik meer naar introvert en probeer niet al te veel etentjes en bezoekjes in een week te proppen. Opladen doe ik echt als ik alleen ben en heb die tijd dan ook nodig. MIjn vorige partners begrepen dat niet en dat leidde vaak tot irritaties. Of ik ging (met tegenzin) mee en was daarna gesloopt of ik bleef op mijn strepen staan en was het weer bonje.
Nogmaals, het hoeft echt geen onwil te zijn. Als hij maar ook begrijp dat jij het nodig hebt om je vrienden/familie te zien, sociaal bezig te zijn etc. Begrip moet dus van beide kanten komen en als dat er is, dan vind je ook een manier om er samen mee om te gaan.
Succes!
Wiebenik, zou dit bij jullie kunnen spelen? Je zou online een (mini) test kunnen doen of dat het is. Het zou dan geen onwil van jouw vriend zijn maar gewoon zijn manier van opladen. Elkaar hierin begrijpen en accepteren is echt de sleutel om tot een evenwicht in jullie relatie te komen.
Zelf neig ik meer naar introvert en probeer niet al te veel etentjes en bezoekjes in een week te proppen. Opladen doe ik echt als ik alleen ben en heb die tijd dan ook nodig. MIjn vorige partners begrepen dat niet en dat leidde vaak tot irritaties. Of ik ging (met tegenzin) mee en was daarna gesloopt of ik bleef op mijn strepen staan en was het weer bonje.
Nogmaals, het hoeft echt geen onwil te zijn. Als hij maar ook begrijp dat jij het nodig hebt om je vrienden/familie te zien, sociaal bezig te zijn etc. Begrip moet dus van beide kanten komen en als dat er is, dan vind je ook een manier om er samen mee om te gaan.
Succes!
zondag 15 maart 2009 om 17:26
Ja doordweeks zijn we inderdaad moe van het werken, maar ik kan mezelf altijd wel weer oppeppen om iets leuks te gaan doen. Meestal als je eenmaal weer ergens bent, voel je de moeheid niet meer zo
Tja, en wat we met elkaar delen? Wat we delen is vooral thuis. Filmpjes en tv kijken. Soms gaan we naar de bios. Uit eten doen we ook heel af en toe, maar hij is niet iemand die lekker na tafelt, dus zodra we klaar zijn is het afrekenen en naar huis.
Tja, en wat we met elkaar delen? Wat we delen is vooral thuis. Filmpjes en tv kijken. Soms gaan we naar de bios. Uit eten doen we ook heel af en toe, maar hij is niet iemand die lekker na tafelt, dus zodra we klaar zijn is het afrekenen en naar huis.
zondag 15 maart 2009 om 17:28
Nou jij laat het natuurlijk wel toe dat er dus ook geen familie en vrienden bij jouw/jullie thuis langs komen.
Je hebt jezelf helemaal aan hem aangepast en heb je eigen grenzen laten vervagen denk ik.
Wat niet wegneemt dat hij een en al egoist is hoor. Lijkt me erg lastig om mee om te gaan, je kan hem natuurlijk ook moeilijk dwingen.
Persoonlijk zou ik gewoon mensen thuis gaan uitnodigen, al is het maar 1 zaterdagavond in de maand. Zo is hij zelf wel in zijn vertrouwde omgeving, hoeft er zelf niet op uit en merkt hij dat het misschien toch wel eens gezellig kan zijn op z'n tijd. Misschien wordt hij dan wat soepeler.
Hoe verder aan te pakken zou ik echt niet weten.
Je hebt jezelf helemaal aan hem aangepast en heb je eigen grenzen laten vervagen denk ik.
Wat niet wegneemt dat hij een en al egoist is hoor. Lijkt me erg lastig om mee om te gaan, je kan hem natuurlijk ook moeilijk dwingen.
Persoonlijk zou ik gewoon mensen thuis gaan uitnodigen, al is het maar 1 zaterdagavond in de maand. Zo is hij zelf wel in zijn vertrouwde omgeving, hoeft er zelf niet op uit en merkt hij dat het misschien toch wel eens gezellig kan zijn op z'n tijd. Misschien wordt hij dan wat soepeler.
Hoe verder aan te pakken zou ik echt niet weten.
zondag 15 maart 2009 om 17:28
Hoi,
Ik kan een heel klein beetje voelen wat jij voelt. Mijn man ligt gelukkig niet het hele weekend op bed. Maar wilt op zaterdag minstens tot 12 uur in bed liggen. En het liefst ook niet op vistite. Nu hebben we wel een afspraak dat hij mee gaat op verjaardagen naar zijn en mijn broers en zussen. Dit krijg ik niet altijd voor elkaar maar meestal wel. Hij vindt er ook niks aan, maar als hij er eenmaal is vindt hij het wel leuk.
Ik zou als ik jou was voorwaarden stellen. Jij geeft aan hem (hele dagen op bed en voetbal kijken) moet hij wat voor jou doen (mee op visite en visites ontvangen)
Succes ermee!
Ik kan een heel klein beetje voelen wat jij voelt. Mijn man ligt gelukkig niet het hele weekend op bed. Maar wilt op zaterdag minstens tot 12 uur in bed liggen. En het liefst ook niet op vistite. Nu hebben we wel een afspraak dat hij mee gaat op verjaardagen naar zijn en mijn broers en zussen. Dit krijg ik niet altijd voor elkaar maar meestal wel. Hij vindt er ook niks aan, maar als hij er eenmaal is vindt hij het wel leuk.
Ik zou als ik jou was voorwaarden stellen. Jij geeft aan hem (hele dagen op bed en voetbal kijken) moet hij wat voor jou doen (mee op visite en visites ontvangen)
Succes ermee!
zondag 15 maart 2009 om 17:29
quote:Wiebenik81 schreef op 15 maart 2009 @ 17:21:
[...]
Nee want hij wil de hele dag op bed liggen en als ik dan zeg dat ze langs komen, dan vraagt ie of dat echt die dag moet. Tja, dan is voor mij de lol er al weer vanaf. Hij presteert het dus ook om mensen uit ons (lees mijn) huis vandaan te houden.
Ik dacht dat het bij hem nog wel zou veranderen en dat hij gewoon niet zo snel was met familie etc leren kennen. Vandaar dat ik het in het begin niet erg vond. Tot bleek dat het dus niet veranderde...
Je gaat wel heel erg snel met je poten in de lucht liggen. Hij vraagt toch of dat echt moet? Ja, dat moet echt. Maar dat zeg jij niet, omdat hij niet dolenthousiast is, blaas jij het weer af. Want hij moet niet alleen toestemming geven kennelijk, hij moet het ook nog leuk vinden van jou.
Jij vindt het toch niet leuk dat hij alleen maar op bed ligt te meuren? Maar waarom doet ie dat al drie jaar dan terwijl jij alles wat jij leuk vindt afblaast om hem?
[...]
Nee want hij wil de hele dag op bed liggen en als ik dan zeg dat ze langs komen, dan vraagt ie of dat echt die dag moet. Tja, dan is voor mij de lol er al weer vanaf. Hij presteert het dus ook om mensen uit ons (lees mijn) huis vandaan te houden.
Ik dacht dat het bij hem nog wel zou veranderen en dat hij gewoon niet zo snel was met familie etc leren kennen. Vandaar dat ik het in het begin niet erg vond. Tot bleek dat het dus niet veranderde...
Je gaat wel heel erg snel met je poten in de lucht liggen. Hij vraagt toch of dat echt moet? Ja, dat moet echt. Maar dat zeg jij niet, omdat hij niet dolenthousiast is, blaas jij het weer af. Want hij moet niet alleen toestemming geven kennelijk, hij moet het ook nog leuk vinden van jou.
Jij vindt het toch niet leuk dat hij alleen maar op bed ligt te meuren? Maar waarom doet ie dat al drie jaar dan terwijl jij alles wat jij leuk vindt afblaast om hem?
zondag 15 maart 2009 om 17:30
quote:Sensy12 schreef op 15 maart 2009 @ 17:26:
Bij dit soort 'problemen' moet ik altijd denken aan het boek 'introvert door het leven'. Hoe introverte mensen liever niet aan borrels/etentjes/bezoekjes doen omdat het hun energie kost ipv geef en hoe extraverte mensen juist energie krijgen door zich met anderen te omringen.
Wiebenik, zou dit bij jullie kunnen spelen? Je zou online een (mini) test kunnen doen of dat het is. Het zou dan geen onwil van jouw vriend zijn maar gewoon zijn manier van opladen. Elkaar hierin begrijpen en accepteren is echt de sleutel om tot een evenwicht in jullie relatie te komen.
Zelf neig ik meer naar introvert en probeer niet al te veel etentjes en bezoekjes in een week te proppen. Opladen doe ik echt als ik alleen ben en heb die tijd dan ook nodig. MIjn vorige partners begrepen dat niet en dat leidde vaak tot irritaties. Of ik ging (met tegenzin) mee en was daarna gesloopt of ik bleef op mijn strepen staan en was het weer bonje.
Nogmaals, het hoeft echt geen onwil te zijn. Als hij maar ook begrijp dat jij het nodig hebt om je vrienden/familie te zien, sociaal bezig te zijn etc. Begrip moet dus van beide kanten komen en als dat er is, dan vind je ook een manier om er samen mee om te gaan.
Succes!Het ligt em van mijn kant ook niet aan een gebrek aan begrip. Het kan inderdaad heel goed zo zijn dat hij een introvert persoon is, dat weet ik bijna wel zeker. Ik begrijp ook heel goed dat hij moe is en dus alleen maar wil uitrusten en geen etentjes o.i.d. te hebben. Alleen nu komt de grote MAAR: uiteindelijk doen we dus altijd wel ZIJN manier van opladen omdat hij niets wilt. En dat stoort me heel erg. Ik begrijp hem, hij begrijpt mij, maar uiteindelijk gaat het wel ALTIJD op zijn manier.
Bij dit soort 'problemen' moet ik altijd denken aan het boek 'introvert door het leven'. Hoe introverte mensen liever niet aan borrels/etentjes/bezoekjes doen omdat het hun energie kost ipv geef en hoe extraverte mensen juist energie krijgen door zich met anderen te omringen.
Wiebenik, zou dit bij jullie kunnen spelen? Je zou online een (mini) test kunnen doen of dat het is. Het zou dan geen onwil van jouw vriend zijn maar gewoon zijn manier van opladen. Elkaar hierin begrijpen en accepteren is echt de sleutel om tot een evenwicht in jullie relatie te komen.
Zelf neig ik meer naar introvert en probeer niet al te veel etentjes en bezoekjes in een week te proppen. Opladen doe ik echt als ik alleen ben en heb die tijd dan ook nodig. MIjn vorige partners begrepen dat niet en dat leidde vaak tot irritaties. Of ik ging (met tegenzin) mee en was daarna gesloopt of ik bleef op mijn strepen staan en was het weer bonje.
Nogmaals, het hoeft echt geen onwil te zijn. Als hij maar ook begrijp dat jij het nodig hebt om je vrienden/familie te zien, sociaal bezig te zijn etc. Begrip moet dus van beide kanten komen en als dat er is, dan vind je ook een manier om er samen mee om te gaan.
Succes!Het ligt em van mijn kant ook niet aan een gebrek aan begrip. Het kan inderdaad heel goed zo zijn dat hij een introvert persoon is, dat weet ik bijna wel zeker. Ik begrijp ook heel goed dat hij moe is en dus alleen maar wil uitrusten en geen etentjes o.i.d. te hebben. Alleen nu komt de grote MAAR: uiteindelijk doen we dus altijd wel ZIJN manier van opladen omdat hij niets wilt. En dat stoort me heel erg. Ik begrijp hem, hij begrijpt mij, maar uiteindelijk gaat het wel ALTIJD op zijn manier.
zondag 15 maart 2009 om 17:32
quote:_discovery_ schreef op 15 maart 2009 @ 17:28:
Nou jij laat het natuurlijk wel toe dat er dus ook geen familie en vrienden bij jouw/jullie thuis langs komen.
Je hebt jezelf helemaal aan hem aangepast en heb je eigen grenzen laten vervagen denk ik.
Wat niet wegneemt dat hij een en al egoist is hoor. Lijkt me erg lastig om mee om te gaan, je kan hem natuurlijk ook moeilijk dwingen.
Persoonlijk zou ik gewoon mensen thuis gaan uitnodigen, al is het maar 1 zaterdagavond in de maand. Zo is hij zelf wel in zijn vertrouwde omgeving, hoeft er zelf niet op uit en merkt hij dat het misschien toch wel eens gezellig kan zijn op z'n tijd. Misschien wordt hij dan wat soepeler.
Hoe verder aan te pakken zou ik echt niet weten.
Ik ben blij dat je me begrijpt....zucht...
En om kort te antwoorden: ik heb in het verleden mensen uitgenodigd bij mij thuis, maar dan zorgde hij er altijd voor dat hij voordat ze kwamen zelf al weg was (dan moest hij opeens naar familie) of hij ging net weg als ze binnen kwamen. En dan schaam ik me kapot.
Nou jij laat het natuurlijk wel toe dat er dus ook geen familie en vrienden bij jouw/jullie thuis langs komen.
Je hebt jezelf helemaal aan hem aangepast en heb je eigen grenzen laten vervagen denk ik.
Wat niet wegneemt dat hij een en al egoist is hoor. Lijkt me erg lastig om mee om te gaan, je kan hem natuurlijk ook moeilijk dwingen.
Persoonlijk zou ik gewoon mensen thuis gaan uitnodigen, al is het maar 1 zaterdagavond in de maand. Zo is hij zelf wel in zijn vertrouwde omgeving, hoeft er zelf niet op uit en merkt hij dat het misschien toch wel eens gezellig kan zijn op z'n tijd. Misschien wordt hij dan wat soepeler.
Hoe verder aan te pakken zou ik echt niet weten.
Ik ben blij dat je me begrijpt....zucht...
En om kort te antwoorden: ik heb in het verleden mensen uitgenodigd bij mij thuis, maar dan zorgde hij er altijd voor dat hij voordat ze kwamen zelf al weg was (dan moest hij opeens naar familie) of hij ging net weg als ze binnen kwamen. En dan schaam ik me kapot.
zondag 15 maart 2009 om 17:33
Tja, mensen kunnen helemaal in hun werk opgaan en zodoende geen zin meer hebben in alles wat daarnaast ook mooi is.
Ze hebben dan eigenlijk oogkleppen op en houden daardoor geen rekening met de partner. Nare situatie.
Ik vind je verwachtingen normaal hoor. En als je daar al 3 jaar last van hebt, kan ik mij voorstellen dat je er een punt achter wilt zetten. Kies voor wat je zelf wilt en ik weet dat dit makkelijk gezegd is.
Sterkte
Ze hebben dan eigenlijk oogkleppen op en houden daardoor geen rekening met de partner. Nare situatie.
Ik vind je verwachtingen normaal hoor. En als je daar al 3 jaar last van hebt, kan ik mij voorstellen dat je er een punt achter wilt zetten. Kies voor wat je zelf wilt en ik weet dat dit makkelijk gezegd is.
Sterkte
zondag 15 maart 2009 om 17:34
Wiebenik, de snelste manier om iemand iets duidelijk te maken is door consequenties te verbinden aan bepaald gedrag. Als jij hem wel begrijpt en meegaat in zijn behoeftes maar andersom doet hij dat niet dan zou een consequentie zijn dat jij de dingen voortaan NIET op zijn manier doet. Maar dan ligt de te nemen actie bij JOU.
zondag 15 maart 2009 om 17:36
quote:Evidenza schreef op 15 maart 2009 @ 17:29:
[...]
Je gaat wel heel erg snel met je poten in de lucht liggen. Hij vraagt toch of dat echt moet? Ja, dat moet echt. Maar dat zeg jij niet, omdat hij niet dolenthousiast is, blaas jij het weer af. Want hij moet niet alleen toestemming geven kennelijk, hij moet het ook nog leuk vinden van jou.
Jij vindt het toch niet leuk dat hij alleen maar op bed ligt te meuren? Maar waarom doet ie dat al drie jaar dan terwijl jij alles wat jij leuk vindt afblaast om hem?
Heb ik ergens gezegd dat hij het leuk moet vinden? En ik blaas het niet zomaar af. Hij gaat behoorlijk lopen chagrijnen namelijk als het toch doorgaat en weet je hoe ongemakkelijk je dan zit met familie? Dan speelt hij wel alsof hij het heel gezellig vindt als ze er eenmaal zijn, maar ik weet dat hij hartstikke geforceerd zit te doen. En misschien kun je je dan voorstellen dat ik ook niet lekker relaxt zit. Zodra ze de deur uit zijn zapt ie ook meteen de voetbal weer in en gaat de fake-smile weer van zijn gezicht.
Dus nee, ik blaas het niet zomaar af vind ik.
[...]
Je gaat wel heel erg snel met je poten in de lucht liggen. Hij vraagt toch of dat echt moet? Ja, dat moet echt. Maar dat zeg jij niet, omdat hij niet dolenthousiast is, blaas jij het weer af. Want hij moet niet alleen toestemming geven kennelijk, hij moet het ook nog leuk vinden van jou.
Jij vindt het toch niet leuk dat hij alleen maar op bed ligt te meuren? Maar waarom doet ie dat al drie jaar dan terwijl jij alles wat jij leuk vindt afblaast om hem?
Heb ik ergens gezegd dat hij het leuk moet vinden? En ik blaas het niet zomaar af. Hij gaat behoorlijk lopen chagrijnen namelijk als het toch doorgaat en weet je hoe ongemakkelijk je dan zit met familie? Dan speelt hij wel alsof hij het heel gezellig vindt als ze er eenmaal zijn, maar ik weet dat hij hartstikke geforceerd zit te doen. En misschien kun je je dan voorstellen dat ik ook niet lekker relaxt zit. Zodra ze de deur uit zijn zapt ie ook meteen de voetbal weer in en gaat de fake-smile weer van zijn gezicht.
Dus nee, ik blaas het niet zomaar af vind ik.
zondag 15 maart 2009 om 17:38
quote:Wiebenik81 schreef op 15 maart 2009 @ 17:32:
[...]
Ik ben blij dat je me begrijpt....zucht...
En om kort te antwoorden: ik heb in het verleden mensen uitgenodigd bij mij thuis, maar dan zorgde hij er altijd voor dat hij voordat ze kwamen zelf al weg was (dan moest hij opeens naar familie) of hij ging net weg als ze binnen kwamen. En dan schaam ik me kapot.
Of gaat hij ook ambetant doen (als hij er eens is dan)? Herken je verhaal gedeeltelijk, mijn ex had dat 'probleem' ook. Wat deed hij? Elke keer als hij eens meeging of er bezoek was (en dat was echt niet vaak), zuchtte hij en zat hij er met een gezicht tot op de grond. Ik weet niet of dat zo bij jou is? Maar ik kan je dan wel zeggen, dat je goesting dan over is. Ik schaamde me dan dood.
Het is een moeilijke kwestie, vraagt water bij de wijn doen van beide partijen gewoon.
[...]
Ik ben blij dat je me begrijpt....zucht...
En om kort te antwoorden: ik heb in het verleden mensen uitgenodigd bij mij thuis, maar dan zorgde hij er altijd voor dat hij voordat ze kwamen zelf al weg was (dan moest hij opeens naar familie) of hij ging net weg als ze binnen kwamen. En dan schaam ik me kapot.
Of gaat hij ook ambetant doen (als hij er eens is dan)? Herken je verhaal gedeeltelijk, mijn ex had dat 'probleem' ook. Wat deed hij? Elke keer als hij eens meeging of er bezoek was (en dat was echt niet vaak), zuchtte hij en zat hij er met een gezicht tot op de grond. Ik weet niet of dat zo bij jou is? Maar ik kan je dan wel zeggen, dat je goesting dan over is. Ik schaamde me dan dood.
Het is een moeilijke kwestie, vraagt water bij de wijn doen van beide partijen gewoon.
zondag 15 maart 2009 om 17:38
quote:Sensy12 schreef op 15 maart 2009 @ 17:34:
Wiebenik, de snelste manier om iemand iets duidelijk te maken is door consequenties te verbinden aan bepaald gedrag. Als jij hem wel begrijpt en meegaat in zijn behoeftes maar andersom doet hij dat niet dan zou een consequentie zijn dat jij de dingen voortaan NIET op zijn manier doet. Maar dan ligt de te nemen actie bij JOU.Ok, maar hoe moet ik dat doen? Help.. Hihi.. Ik wil de dingen ook niet op zijn manier doen, maar sleur iemand maar eens mee naar familie. Je moet je voorstellen: ik kan gaan springen wat ik wil, maar als hij gewoon op bed blijft liggen, gaat het uiteindelijk toch zoals hij wilt, want hij gaat gewoon niet mee!
Wiebenik, de snelste manier om iemand iets duidelijk te maken is door consequenties te verbinden aan bepaald gedrag. Als jij hem wel begrijpt en meegaat in zijn behoeftes maar andersom doet hij dat niet dan zou een consequentie zijn dat jij de dingen voortaan NIET op zijn manier doet. Maar dan ligt de te nemen actie bij JOU.Ok, maar hoe moet ik dat doen? Help.. Hihi.. Ik wil de dingen ook niet op zijn manier doen, maar sleur iemand maar eens mee naar familie. Je moet je voorstellen: ik kan gaan springen wat ik wil, maar als hij gewoon op bed blijft liggen, gaat het uiteindelijk toch zoals hij wilt, want hij gaat gewoon niet mee!
