Relaties
alle pijlers
Ok en nu?
maandag 20 oktober 2008 om 16:05
Het volgende berichtje kwam op mijn man zijn email binnen;
* verwijderd *
Ik weet echt niet wat ik ervan moet denken hoor, kijk vaak mijn man zijn email na omdat hij zijn werk niet op zijn email kan kijken en hij is bezig met sollicitaties vandaar.
Dit is toch niet zo maar een email van een vriendin toch???
Ik word hier een beetje misselijk van en weet het ff niet meer.
Kunnen jullie even jullie ongezouten mening geven?
Wat moet ik hier mee??
* verwijderd *
Ik weet echt niet wat ik ervan moet denken hoor, kijk vaak mijn man zijn email na omdat hij zijn werk niet op zijn email kan kijken en hij is bezig met sollicitaties vandaar.
Dit is toch niet zo maar een email van een vriendin toch???
Ik word hier een beetje misselijk van en weet het ff niet meer.
Kunnen jullie even jullie ongezouten mening geven?
Wat moet ik hier mee??
dinsdag 21 oktober 2008 om 09:56
Jeetje, wat kan zo'n verhaal ineens een andere wending krijgen. Sorry ZusenZo, dat je hier middenin zit.
Wat hem wel iets zou moeten zeggen is dat jouw jaloezie betekent dat je nog veel van hem houdt en hem dus niet kwijt wil.
Dat is wel een heel belangrijk uitgangspunt om hiermee verder te gaan. Ik kan me zijn reactie heel goed voorstellen, zeker als je zelf vind dat je jezelf wegcijfert.
Anderzijds vind ik ook dat als je eenmaal zelf een beslissing neemt in een ander land te gaan wonen, ben je nog steeds ZELF verantwoordelijk voor je geluk en je "eigen stukje leven". Hoe graag jij ook zal willen, HIJ zal zijn plekje moeten veroveren. HIJ zal aan moeten geven en MOETEN communiceren hoe hij dat het liefste zou willen doen, waar hij het meeste van houdt enz... Zonder dat soort dingen uit te spreken en er ook daadwerkelijk wat aan te doen, kun jij dat niet ruiken of uberhaupt op anticiperen.
Sterkte hiermee.
Wat hem wel iets zou moeten zeggen is dat jouw jaloezie betekent dat je nog veel van hem houdt en hem dus niet kwijt wil.
Dat is wel een heel belangrijk uitgangspunt om hiermee verder te gaan. Ik kan me zijn reactie heel goed voorstellen, zeker als je zelf vind dat je jezelf wegcijfert.
Anderzijds vind ik ook dat als je eenmaal zelf een beslissing neemt in een ander land te gaan wonen, ben je nog steeds ZELF verantwoordelijk voor je geluk en je "eigen stukje leven". Hoe graag jij ook zal willen, HIJ zal zijn plekje moeten veroveren. HIJ zal aan moeten geven en MOETEN communiceren hoe hij dat het liefste zou willen doen, waar hij het meeste van houdt enz... Zonder dat soort dingen uit te spreken en er ook daadwerkelijk wat aan te doen, kun jij dat niet ruiken of uberhaupt op anticiperen.
Sterkte hiermee.
dinsdag 21 oktober 2008 om 10:23
Plosie, je hebt gelijk daar ben ik al een tijdje achter en dat al aangeven aan hem, maar vooralsnog lijkt het alsof hij de dingen behoorlijk anders beleeft dan de gemiddelde persoon.
Ziet dingen die ik niet zie, denkt veel te ver door over bepaalde opmerkingen enzo, je gaat dan natuurlijk ook aan je zelf twijfelen.....en zo is het cirkeltje weer rond.
Ziet dingen die ik niet zie, denkt veel te ver door over bepaalde opmerkingen enzo, je gaat dan natuurlijk ook aan je zelf twijfelen.....en zo is het cirkeltje weer rond.
dinsdag 21 oktober 2008 om 10:29
Nee, Feliciaatje het gaat niet echt, vooral omdat dit dus al jaren speelt en ik dacht dat we eindelijk in rustiger vaarwater terecht kwamen.
Ik twijfel niet aan zijn liefde voor mij of de mijne voor hem maar ik word zo moedeloos hiervan.
Het sijpelt weer een paar maaanden op de achtergrond en dan duikt het weer op.
Ik kan gewoon op dit moment niet meer, altijd mezelf maar wegcijferen zodat hij het naar zijn zin heeft om vervolgens te horen dat het nog steeds zo k*t is.
Ik twijfel niet aan zijn liefde voor mij of de mijne voor hem maar ik word zo moedeloos hiervan.
Het sijpelt weer een paar maaanden op de achtergrond en dan duikt het weer op.
Ik kan gewoon op dit moment niet meer, altijd mezelf maar wegcijferen zodat hij het naar zijn zin heeft om vervolgens te horen dat het nog steeds zo k*t is.
dinsdag 21 oktober 2008 om 10:33
Ik vind dat je wantrouwend mag zijn. Want dat 2e mailtje van een vriendin slaat natuurlijk nergens op. Ook al was het een grapje. Je mag daar toch enorm van schrikken en hem hierop aanspreken. Wat doet hij op facebook? Is dat zo nodig, of kan hij daar gewoon mee ophouden.
Het kan nog steeds iets anders betekenen als wat hij jou verteld heeft. En nu gaat hij alles een andere wending geven om jouw een schuldgevoel aan te praten.
Lekker makkelijk. Mijn onderbuik gevoel is nog niet verdwenen en hopelijk blijf je zelf ook allert.
Succes, je verdient namelijk eerlijkheid. Zijn de kinderen van jullie samen? Als dit niet zo is dan zou ik overwegen om de relatie te beeindigen, zodat je wat rust krijgt. Als jullie samen kinderen hebben zou ik een relatietherapeut inschakelen.
Het kan nog steeds iets anders betekenen als wat hij jou verteld heeft. En nu gaat hij alles een andere wending geven om jouw een schuldgevoel aan te praten.
Lekker makkelijk. Mijn onderbuik gevoel is nog niet verdwenen en hopelijk blijf je zelf ook allert.
Succes, je verdient namelijk eerlijkheid. Zijn de kinderen van jullie samen? Als dit niet zo is dan zou ik overwegen om de relatie te beeindigen, zodat je wat rust krijgt. Als jullie samen kinderen hebben zou ik een relatietherapeut inschakelen.
dinsdag 21 oktober 2008 om 10:37
quote:zusenzo schreef op 21 oktober 2008 @ 08:49:
Toen kwam de volgende ochtend:
We moesten praten, hij had de hele nacht wakker gelegen en was erg boos geworden, hij werkt de hele dag ,komt altijd op tijd thuis, gaat haast nooit alleen weg, werkt zich uit de naad in een wereldje waar hij niet in past, om in de avond op de bank naast mij te zitten en in het weekend mij en met de kinderen tijd door te brengen.
Hij laat weleens doorschemeren dat het niet allemaal gaat zoals hij wil en hij behoorlijk teleurgesteld is in zijn leven en nu dus ook in mij.
Hij zegt dat hij zichzelf wegcijfert voor ons gezin en dan kom ik met zoiets aan.Wat wil hij dan wel? Hoe moet het dan wel gaan volgens hem? Sorry, maar ik krijg spontaan jeuk van zulke negatieve mensen.
Zo oneerlijk vind ik dat; je partner verwijten dat jij je op een bepaalde manier gedraagt/voelt. Jouw man verwijt jou dat hij niet gelukkig is, omdat hij zichzelf wegcijfert? Daar is maar één antwoord op: Stop daar dan mee, als het je ongelukkig maakt. Ga het anders doen. Maar maakt het niet de ander zijn/haar schuld!
Aan de andere kant geef jij ook aan dat je jezelf wegcijfert om het hem naar de zin te maken. Als jullie allebei het gevoel hebben jezelf weg te cijferen voor de ander, doen jullie toch echt, allebei, iets fout!
Toen kwam de volgende ochtend:
We moesten praten, hij had de hele nacht wakker gelegen en was erg boos geworden, hij werkt de hele dag ,komt altijd op tijd thuis, gaat haast nooit alleen weg, werkt zich uit de naad in een wereldje waar hij niet in past, om in de avond op de bank naast mij te zitten en in het weekend mij en met de kinderen tijd door te brengen.
Hij laat weleens doorschemeren dat het niet allemaal gaat zoals hij wil en hij behoorlijk teleurgesteld is in zijn leven en nu dus ook in mij.
Hij zegt dat hij zichzelf wegcijfert voor ons gezin en dan kom ik met zoiets aan.Wat wil hij dan wel? Hoe moet het dan wel gaan volgens hem? Sorry, maar ik krijg spontaan jeuk van zulke negatieve mensen.
Zo oneerlijk vind ik dat; je partner verwijten dat jij je op een bepaalde manier gedraagt/voelt. Jouw man verwijt jou dat hij niet gelukkig is, omdat hij zichzelf wegcijfert? Daar is maar één antwoord op: Stop daar dan mee, als het je ongelukkig maakt. Ga het anders doen. Maar maakt het niet de ander zijn/haar schuld!
Aan de andere kant geef jij ook aan dat je jezelf wegcijfert om het hem naar de zin te maken. Als jullie allebei het gevoel hebben jezelf weg te cijferen voor de ander, doen jullie toch echt, allebei, iets fout!
oh that purrrrrrrrrfect feeling
dinsdag 21 oktober 2008 om 10:45
Je hebt gelijk Poezewoes dat weet ik al lang, daarom cijfer ik mezelf ook weg, maar heb gezien dat dat ook geen oplossing is.
De oplossing???? Wist ik die maar, uit elkaar gaan??
En dan, we hebben samen twee kinderen, een koophuis met geen overwaarde alleen maar onderwaarde (lees schuld).
Dit is geen reden om zo door te gaan, weet ik maar toch blijf je het proberen.
De kinderen zijn ontzettend gek op hun vader en mocht het tussen ons niet lukken ben ik bang dat hij terug emigreert.
De oplossing???? Wist ik die maar, uit elkaar gaan??
En dan, we hebben samen twee kinderen, een koophuis met geen overwaarde alleen maar onderwaarde (lees schuld).
Dit is geen reden om zo door te gaan, weet ik maar toch blijf je het proberen.
De kinderen zijn ontzettend gek op hun vader en mocht het tussen ons niet lukken ben ik bang dat hij terug emigreert.
dinsdag 21 oktober 2008 om 10:47
quote:Poezewoes schreef op 21 oktober 2008 @ 10:40:
En ik sluit me aan bij de anderen: dit klinkt wel erg als een afleidingsmanoeuvre. Als dat tweede berichtje van de vriendin van zijn vriend is, heeft ze wel een heeeel apart gevoel voor humor.
Mijn man zei dat als hij vreemd zal gaan, dat hij dat ten eerste niet zo openlijk zou doen en dat hij dat net zo goed in NL zou kunnen doen.
Hij heeft ook met die vriend gebeld gisterenavond enzo maar je hebt gelijk de twijfels blijven.
En ik sluit me aan bij de anderen: dit klinkt wel erg als een afleidingsmanoeuvre. Als dat tweede berichtje van de vriendin van zijn vriend is, heeft ze wel een heeeel apart gevoel voor humor.
Mijn man zei dat als hij vreemd zal gaan, dat hij dat ten eerste niet zo openlijk zou doen en dat hij dat net zo goed in NL zou kunnen doen.
Hij heeft ook met die vriend gebeld gisterenavond enzo maar je hebt gelijk de twijfels blijven.
dinsdag 21 oktober 2008 om 11:00
Weet van mijzelf dat ik altijd erg zwart-wit ben (in beginsel). In jouw situatie zou ik zeggen : blijkbaar komen we er met zijn 2-en niet uit. Dat is duidelijk, al een tijd/paar jaar. Wil je hier uberhaupt uitkomen? Zo ja : dan zullen we toch in therapie MOETEN, nogmaals, hier komen wij samen niet uit, dan maar met behulp van een 3e. Baat het niet schaadt het niet. Wil je dat echt niet? Dan zullen we daar een conclusie uit moeten trekken. Zo wil je niet oud worden. Je wilt ook aan je kinderen meegeven hoe je een relatie moet onderhouden ZONDER zelf ongelukkig te zijn. Maar nogmaals, ik weet dat ik redelijk rechtlijning ben (daarin dan).
dinsdag 21 oktober 2008 om 11:06
quote:Plosie schreef op 21 oktober 2008 @ 11:00:
Weet van mijzelf dat ik altijd erg zwart-wit ben (in beginsel). In jouw situatie zou ik zeggen : blijkbaar komen we er met zijn 2-en niet uit. Dat is duidelijk, al een tijd/paar jaar. Wil je hier uberhaupt uitkomen? Zo ja : dan zullen we toch in therapie MOETEN, nogmaals, hier komen wij samen niet uit, dan maar met behulp van een 3e. Baat het niet schaadt het niet. Wil je dat echt niet? Dan zullen we daar een conclusie uit moeten trekken. Zo wil je niet oud worden. Je wilt ook aan je kinderen meegeven hoe je een relatie moet onderhouden ZONDER zelf ongelukkig te zijn. Maar nogmaals, ik weet dat ik redelijk rechtlijning ben (daarin dan).
Ik denk er het zelfde over hoor, hij is aan zet als hij ongelukkig is met deze situatie en ik kan al voorspellen dat dit wederom wegzakt en later weer op gerakelt wordt.
Dus eigenlijk ben ik aan zet......
Weet van mijzelf dat ik altijd erg zwart-wit ben (in beginsel). In jouw situatie zou ik zeggen : blijkbaar komen we er met zijn 2-en niet uit. Dat is duidelijk, al een tijd/paar jaar. Wil je hier uberhaupt uitkomen? Zo ja : dan zullen we toch in therapie MOETEN, nogmaals, hier komen wij samen niet uit, dan maar met behulp van een 3e. Baat het niet schaadt het niet. Wil je dat echt niet? Dan zullen we daar een conclusie uit moeten trekken. Zo wil je niet oud worden. Je wilt ook aan je kinderen meegeven hoe je een relatie moet onderhouden ZONDER zelf ongelukkig te zijn. Maar nogmaals, ik weet dat ik redelijk rechtlijning ben (daarin dan).
Ik denk er het zelfde over hoor, hij is aan zet als hij ongelukkig is met deze situatie en ik kan al voorspellen dat dit wederom wegzakt en later weer op gerakelt wordt.
Dus eigenlijk ben ik aan zet......
dinsdag 21 oktober 2008 om 11:09
quote:zusenzo schreef op 21 oktober 2008 @ 10:49:
[...]
Hij wil dat er wat veranderd maar wat weet ie zelf niet.Dan moet hij inderdaad maar eens hulp gaan zoeken, want hij verwacht dat jij hem iets geeft maar weet zelf niet eens waar hij naar op zoek is. Dat is wel behoorlijk onredelijk. En ondertussen maar zeuren en klagen en jou in onzekerheid laten zitten. Lijkt mij dat jij je heel machteloos moet voelen als dit gevoel weer bij hem boven komt.
[...]
Hij wil dat er wat veranderd maar wat weet ie zelf niet.Dan moet hij inderdaad maar eens hulp gaan zoeken, want hij verwacht dat jij hem iets geeft maar weet zelf niet eens waar hij naar op zoek is. Dat is wel behoorlijk onredelijk. En ondertussen maar zeuren en klagen en jou in onzekerheid laten zitten. Lijkt mij dat jij je heel machteloos moet voelen als dit gevoel weer bij hem boven komt.
dinsdag 21 oktober 2008 om 11:10
In mijn ogen wel, althans in die zin dat jij JOUW grens bepaalt en hem die wel meedeelt. Zo heeft iedereen een keuze. Maar je moet wel eerst voor jezelf uitmaken waar en wat je grens ligt en is.
Als je de grens aangeeft en geen gevolg geeft aan het overschrijden ervan, wordt alles wat daarna nog gezegd wordt steeds minder geloofwaardig. In mijn ogen werkt het hetzelfde als met (kleine) kinderen.
Als je de grens aangeeft en geen gevolg geeft aan het overschrijden ervan, wordt alles wat daarna nog gezegd wordt steeds minder geloofwaardig. In mijn ogen werkt het hetzelfde als met (kleine) kinderen.
dinsdag 21 oktober 2008 om 11:13
quote:toffifee schreef op 21 oktober 2008 @ 11:09:
[...]
Dan moet hij inderdaad maar eens hulp gaan zoeken, want hij verwacht dat jij hem iets geeft maar weet zelf niet eens waar hij naar op zoek is. Dat is wel behoorlijk onredelijk. En ondertussen maar zeuren en klagen en jou in onzekerheid laten zitten. Lijkt mij dat jij je heel machteloos moet voelen als dit gevoel weer bij hem boven komt.
Klopt helemaal, alleen wil hij geen proffesionele hulp meer zoeken.
En idd machteloosheid alom.
Ik moet een grens gaan trekken en ik weet dat hij die grens niet gaat accepteren. Gewoon weg omdat hij mij niet ziet, niet ziet wat ik bedoel.
[...]
Dan moet hij inderdaad maar eens hulp gaan zoeken, want hij verwacht dat jij hem iets geeft maar weet zelf niet eens waar hij naar op zoek is. Dat is wel behoorlijk onredelijk. En ondertussen maar zeuren en klagen en jou in onzekerheid laten zitten. Lijkt mij dat jij je heel machteloos moet voelen als dit gevoel weer bij hem boven komt.
Klopt helemaal, alleen wil hij geen proffesionele hulp meer zoeken.
En idd machteloosheid alom.
Ik moet een grens gaan trekken en ik weet dat hij die grens niet gaat accepteren. Gewoon weg omdat hij mij niet ziet, niet ziet wat ik bedoel.
dinsdag 21 oktober 2008 om 11:15
quote:zusenzo schreef op 21 oktober 2008 @ 11:13:
[...]
Klopt helemaal, alleen wil hij geen proffesionele hulp meer zoeken.
En idd machteloosheid alom.
Ik moet een grens gaan trekken en ik weet dat hij die grens niet gaat accepteren. Gewoon weg omdat hij mij niet ziet, niet ziet wat ik bedoel.Oké, geen proffessionele hulp meer voor hem, maar heeft hij dan wel iets anders in gedachten? Hoe wil hij het nu op gaan lossen?
[...]
Klopt helemaal, alleen wil hij geen proffesionele hulp meer zoeken.
En idd machteloosheid alom.
Ik moet een grens gaan trekken en ik weet dat hij die grens niet gaat accepteren. Gewoon weg omdat hij mij niet ziet, niet ziet wat ik bedoel.Oké, geen proffessionele hulp meer voor hem, maar heeft hij dan wel iets anders in gedachten? Hoe wil hij het nu op gaan lossen?
dinsdag 21 oktober 2008 om 11:16
quote:zusenzo schreef op 21 oktober 2008 @ 11:13:
[...]
Klopt helemaal, alleen wil hij geen proffesionele hulp meer zoeken.
En idd machteloosheid alom.
Ik moet een grens gaan trekken en ik weet dat hij die grens niet gaat accepteren. Gewoon weg omdat hij mij niet ziet, niet ziet wat ik bedoel.De grens heb je volgens mij al getrokken, je moet het nu alleen duidelijk maken. Het onbekende is eng, je weet niet wat je kunt verwachten, maar soms wel de beste oplossing voor jezelf.
[...]
Klopt helemaal, alleen wil hij geen proffesionele hulp meer zoeken.
En idd machteloosheid alom.
Ik moet een grens gaan trekken en ik weet dat hij die grens niet gaat accepteren. Gewoon weg omdat hij mij niet ziet, niet ziet wat ik bedoel.De grens heb je volgens mij al getrokken, je moet het nu alleen duidelijk maken. Het onbekende is eng, je weet niet wat je kunt verwachten, maar soms wel de beste oplossing voor jezelf.
dinsdag 21 oktober 2008 om 11:24
Je hebt gelijk Flinterke, maar dan kom je bij het zakelijke.
Koophuis met schuld, ik werk zelf niet ( ja een beetje bij verdienen in de gastouderopvang)
Ben gestopt met mijn studie/werk omdat er te veel tijd in ging zitten en de kinderen en mijn man hier de dupe van werden.
Dus heb ik, wat ik wilde voor mezelf maar op gegeven.
Nu zit je dan, zonder noemenswaardig inkomen, hoge hypotheek en de economie die op instorten staat......stom maar daar denk je dan ook weer aan.
Ook al weet ik dat dat geen reden mag zijn is het er toch een.
Kortzichtig weet ik....
Koophuis met schuld, ik werk zelf niet ( ja een beetje bij verdienen in de gastouderopvang)
Ben gestopt met mijn studie/werk omdat er te veel tijd in ging zitten en de kinderen en mijn man hier de dupe van werden.
Dus heb ik, wat ik wilde voor mezelf maar op gegeven.
Nu zit je dan, zonder noemenswaardig inkomen, hoge hypotheek en de economie die op instorten staat......stom maar daar denk je dan ook weer aan.
Ook al weet ik dat dat geen reden mag zijn is het er toch een.
Kortzichtig weet ik....
dinsdag 21 oktober 2008 om 11:34
quote:Villahollandia schreef op 21 oktober 2008 @ 11:27:
Misschien is het goed om een baan te gaan zoeken, zodat je een beetje meer onafhankelijk wordt. Misschien ga je jezelf daardoor sterker voelen en kun je beter voor jezelf opkomen.Hier ben ik het mee eens. Gastouderopvang is toch wat anders als een baan. De contacten met anderen en ook eens weg uit huis zijn. Hoe oud zijn jullie kinderen? En met welke opleiding was je bezig?
Misschien is het goed om een baan te gaan zoeken, zodat je een beetje meer onafhankelijk wordt. Misschien ga je jezelf daardoor sterker voelen en kun je beter voor jezelf opkomen.Hier ben ik het mee eens. Gastouderopvang is toch wat anders als een baan. De contacten met anderen en ook eens weg uit huis zijn. Hoe oud zijn jullie kinderen? En met welke opleiding was je bezig?
dinsdag 21 oktober 2008 om 11:40
Kennelijk is jezelf wegcijferen, proberen te bereiken dat je familie heeft wat ze willen niet voldoende. De enige optie die overblijft is daarom: zorgen voor jezelf. Misschien is een moeder/echtgenote die lekker in haar vel zit wel de oplossing. Als jij wat minder opgeeft, en daarmee wat minder afhankelijk bent van je man, word je zelfstandiger, krijgt hij misschien wat meer lucht en jij wat meer zelfvertrouwen. Bijkomend voordeel: je maakt je dan ook wat minder druk over de "wat als" scenario's.
Hij kan jou niet gelukkig maken, dat kun je alleen zelf. Andersom kan jij hem ook niet gelukkig maken, dat kan hij alleen zelf. Samen kunnen jullie wel elkaar gelukkig maken, maar alleen wanneer de basis er is.
Hij kan jou niet gelukkig maken, dat kun je alleen zelf. Andersom kan jij hem ook niet gelukkig maken, dat kan hij alleen zelf. Samen kunnen jullie wel elkaar gelukkig maken, maar alleen wanneer de basis er is.
