Relaties
alle pijlers
ongelukkige broer?
vrijdag 15 mei 2009 om 09:36
Ik zit met iets al een hele tijd in mijn maag. Mijn broer is al best lang samen met zijn vriendin, ze zijn getrouwd, hebben een huis gekocht etc etc.
Al vanaf het begin van de relatie heb ik niet een ontzettend lekker gevoel bij haar gehad. Dat wil zeggen, aardig meisje hoor! Maar meer als een tijdelijke vriendin, ik heb zo mijn redenen.
Als aanvulling: ik ben nooit heel close geweest met mijn broer in de vorm van samen iets doen. Wel enigszins op gevoelsmatig vlak. Maar we zijn niet heel betrokken bij elkaars leven, we zien elkaar 4 keer per jaar ongeveer. We voelen gewoon meer aan hoe die ander zich voelt, ook op afstand.
Omdat ik respect hebt voor mijn broer en zijn keuzes heb ik niet lijken blijken dat ik het niet helemaal met zijn keus eens ben (wie ben ik?) Maar nu heb ik al heel lang het idee dat het niet zo lekker gaat maar dat mijn broer er niet uit durft te stappen vanwege wat dan ook.
Hoe mijn broer in die relatie staat vind ik trouwens helemaal niets, als ik haar was geweest dan was ik allang weggeweest! Het komt er gewoon een beetje op neer dat ze denk ik allebei gelukkiger kunnen zijn met iemand anders. Of als ze allebei alleen gaan wonen voor een paar jaar en hij leert verantwoordelijk te zijn en zelf te overleven. En zij leert wat haar grenzen zijn en die voortaan aan gaat geven. Ik heb misschien nog wel meer te doen met haar dan met hem. Maar ik vind het veel rotter voor mijn broer omdat ik hem ongelukkig zie en met hem voel ik me verbonden.
pff het is een heel verhaal geworden. Mijn vraag aan jullie is: moet ik iets doen? Wat kan ik doen? Of moet ik me er buiten laten?
hij voelt zich trouwens te trots om iets los te laten, want ik heb vorige keer geprobeerd om een hint te geven maar daar heeft hij niet op gereageerd. Oorspronkelijk wilde ik niets doen, ik dacht, daar komen ze zelf wel achter en dan is er verdriet en gaan ze beide verder. Het probleem is dat dit niet gebeurd en dat ze langzaam aan telkens meer ongelukkigheid uitstralen. En als ze nu nog 20 jaar ongelukkig samen blijven? Het is nu al 5 jaar aan de gang namelijk. Ik voel me hier heel rot onder omdat ik niet wil dat hij zo zijn leven weggooit.
Al vanaf het begin van de relatie heb ik niet een ontzettend lekker gevoel bij haar gehad. Dat wil zeggen, aardig meisje hoor! Maar meer als een tijdelijke vriendin, ik heb zo mijn redenen.
Als aanvulling: ik ben nooit heel close geweest met mijn broer in de vorm van samen iets doen. Wel enigszins op gevoelsmatig vlak. Maar we zijn niet heel betrokken bij elkaars leven, we zien elkaar 4 keer per jaar ongeveer. We voelen gewoon meer aan hoe die ander zich voelt, ook op afstand.
Omdat ik respect hebt voor mijn broer en zijn keuzes heb ik niet lijken blijken dat ik het niet helemaal met zijn keus eens ben (wie ben ik?) Maar nu heb ik al heel lang het idee dat het niet zo lekker gaat maar dat mijn broer er niet uit durft te stappen vanwege wat dan ook.
Hoe mijn broer in die relatie staat vind ik trouwens helemaal niets, als ik haar was geweest dan was ik allang weggeweest! Het komt er gewoon een beetje op neer dat ze denk ik allebei gelukkiger kunnen zijn met iemand anders. Of als ze allebei alleen gaan wonen voor een paar jaar en hij leert verantwoordelijk te zijn en zelf te overleven. En zij leert wat haar grenzen zijn en die voortaan aan gaat geven. Ik heb misschien nog wel meer te doen met haar dan met hem. Maar ik vind het veel rotter voor mijn broer omdat ik hem ongelukkig zie en met hem voel ik me verbonden.
pff het is een heel verhaal geworden. Mijn vraag aan jullie is: moet ik iets doen? Wat kan ik doen? Of moet ik me er buiten laten?
hij voelt zich trouwens te trots om iets los te laten, want ik heb vorige keer geprobeerd om een hint te geven maar daar heeft hij niet op gereageerd. Oorspronkelijk wilde ik niets doen, ik dacht, daar komen ze zelf wel achter en dan is er verdriet en gaan ze beide verder. Het probleem is dat dit niet gebeurd en dat ze langzaam aan telkens meer ongelukkigheid uitstralen. En als ze nu nog 20 jaar ongelukkig samen blijven? Het is nu al 5 jaar aan de gang namelijk. Ik voel me hier heel rot onder omdat ik niet wil dat hij zo zijn leven weggooit.
vrijdag 15 mei 2009 om 09:52
vrijdag 15 mei 2009 om 10:01
In theorie zou ik me er vooral buiten willen houden. Toch, als ik me even voorstel dat het mijn broer zou zijn, denk ik dat ik wel een keer heel open het gesprek zou beginnen van 'goh, hoe gaat het met Vriendin en jou?' En als hij er dan niet op ingaat is het dus einde verhaal voor jou, want anders wordt het iets wat verdacht veel lijkt op stoken.
Je moet daar gewoon heeel voorzichtig mee zijn altijd vind ik, want je projecteert zo gemakkelijk je eigen opvattingen over een relatie op hen. Jij hebt natuurlijk de waarheid niet in pacht..
Succes!
Je moet daar gewoon heeel voorzichtig mee zijn altijd vind ik, want je projecteert zo gemakkelijk je eigen opvattingen over een relatie op hen. Jij hebt natuurlijk de waarheid niet in pacht..
Succes!
vrijdag 15 mei 2009 om 10:05
quote:tove schreef op 15 mei 2009 @ 09:36:
Ik zit met iets al een hele tijd in mijn maag. Mijn broer is al best lang samen met zijn vriendin, ze zijn getrouwd, hebben een huis gekocht etc etc.
Al vanaf het begin van de relatie heb ik niet een ontzettend lekker gevoel bij haar gehad. Dat wil zeggen, aardig meisje hoor! Maar meer als een tijdelijke vriendin, ik heb zo mijn redenen.
Als aanvulling: ik ben nooit heel close geweest met mijn broer in de vorm van samen iets doen. Wel enigszins op gevoelsmatig vlak. Maar we zijn niet heel betrokken bij elkaars leven, we zien elkaar 4 keer per jaar ongeveer. We voelen gewoon meer aan hoe die ander zich voelt, ook op afstand.
Omdat ik respect hebt voor mijn broer en zijn keuzes heb ik niet lijken blijken dat ik het niet helemaal met zijn keus eens ben (wie ben ik?) Maar nu heb ik al heel lang het idee dat het niet zo lekker gaat maar dat mijn broer er niet uit durft te stappen vanwege wat dan ook.
Hoe mijn broer in die relatie staat vind ik trouwens helemaal niets, als ik haar was geweest dan was ik allang weggeweest! Het komt er gewoon een beetje op neer dat ze denk ik allebei gelukkiger kunnen zijn met iemand anders. Of als ze allebei alleen gaan wonen voor een paar jaar en hij leert verantwoordelijk te zijn en zelf te overleven. En zij leert wat haar grenzen zijn en die voortaan aan gaat geven. Ik heb misschien nog wel meer te doen met haar dan met hem. Maar ik vind het veel rotter voor mijn broer omdat ik hem ongelukkig zie en met hem voel ik me verbonden.
pff het is een heel verhaal geworden. Mijn vraag aan jullie is: moet ik iets doen? Wat kan ik doen? Of moet ik me er buiten laten?
hij voelt zich trouwens te trots om iets los te laten, want ik heb vorige keer geprobeerd om een hint te geven maar daar heeft hij niet op gereageerd. Oorspronkelijk wilde ik niets doen, ik dacht, daar komen ze zelf wel achter en dan is er verdriet en gaan ze beide verder. Het probleem is dat dit niet gebeurd en dat ze langzaam aan telkens meer ongelukkigheid uitstralen. En als ze nu nog 20 jaar ongelukkig samen blijven? Het is nu al 5 jaar aan de gang namelijk. Ik voel me hier heel rot onder omdat ik niet wil dat hij zo zijn leven weggooit.
Natuurlijk moet je je hier niet mee bemoeien. Het zijn twee volwassen mensen die hun eigen keuzes maken en het recht hebben hun leven te vergooien zoals zij dat willen. Bovendien, als jullie elkaar vier keer per jaar zien en niet heel erg betrokken zijn bij elkaars leven, waar baseer jij dan je oordeel op?
Maar laten we het eens over iets interessants gaan hebben? Hoe staat het met je eigen relatie? Wil dat een beetje lukken?
Ik zit met iets al een hele tijd in mijn maag. Mijn broer is al best lang samen met zijn vriendin, ze zijn getrouwd, hebben een huis gekocht etc etc.
Al vanaf het begin van de relatie heb ik niet een ontzettend lekker gevoel bij haar gehad. Dat wil zeggen, aardig meisje hoor! Maar meer als een tijdelijke vriendin, ik heb zo mijn redenen.
Als aanvulling: ik ben nooit heel close geweest met mijn broer in de vorm van samen iets doen. Wel enigszins op gevoelsmatig vlak. Maar we zijn niet heel betrokken bij elkaars leven, we zien elkaar 4 keer per jaar ongeveer. We voelen gewoon meer aan hoe die ander zich voelt, ook op afstand.
Omdat ik respect hebt voor mijn broer en zijn keuzes heb ik niet lijken blijken dat ik het niet helemaal met zijn keus eens ben (wie ben ik?) Maar nu heb ik al heel lang het idee dat het niet zo lekker gaat maar dat mijn broer er niet uit durft te stappen vanwege wat dan ook.
Hoe mijn broer in die relatie staat vind ik trouwens helemaal niets, als ik haar was geweest dan was ik allang weggeweest! Het komt er gewoon een beetje op neer dat ze denk ik allebei gelukkiger kunnen zijn met iemand anders. Of als ze allebei alleen gaan wonen voor een paar jaar en hij leert verantwoordelijk te zijn en zelf te overleven. En zij leert wat haar grenzen zijn en die voortaan aan gaat geven. Ik heb misschien nog wel meer te doen met haar dan met hem. Maar ik vind het veel rotter voor mijn broer omdat ik hem ongelukkig zie en met hem voel ik me verbonden.
pff het is een heel verhaal geworden. Mijn vraag aan jullie is: moet ik iets doen? Wat kan ik doen? Of moet ik me er buiten laten?
hij voelt zich trouwens te trots om iets los te laten, want ik heb vorige keer geprobeerd om een hint te geven maar daar heeft hij niet op gereageerd. Oorspronkelijk wilde ik niets doen, ik dacht, daar komen ze zelf wel achter en dan is er verdriet en gaan ze beide verder. Het probleem is dat dit niet gebeurd en dat ze langzaam aan telkens meer ongelukkigheid uitstralen. En als ze nu nog 20 jaar ongelukkig samen blijven? Het is nu al 5 jaar aan de gang namelijk. Ik voel me hier heel rot onder omdat ik niet wil dat hij zo zijn leven weggooit.
Natuurlijk moet je je hier niet mee bemoeien. Het zijn twee volwassen mensen die hun eigen keuzes maken en het recht hebben hun leven te vergooien zoals zij dat willen. Bovendien, als jullie elkaar vier keer per jaar zien en niet heel erg betrokken zijn bij elkaars leven, waar baseer jij dan je oordeel op?
Maar laten we het eens over iets interessants gaan hebben? Hoe staat het met je eigen relatie? Wil dat een beetje lukken?
vrijdag 15 mei 2009 om 10:12
[quote]tove schreef op 15 mei 2009 @ 09:36:
Al vanaf het begin van de relatie heb ik niet een ontzettend lekker gevoel bij haar gehad. Dat wil zeggen, aardig meisje hoor! Maar meer als een tijdelijke vriendin, ik heb zo mijn redenen.
Hoe mijn broer in die relatie staat vind ik trouwens helemaal niets, als ik haar was geweest dan was ik allang weggeweest!
En dan komt:
Maar we zijn niet heel betrokken bij elkaars leven, we zien elkaar 4 keer per jaar ongeveer.
Het probleem is dat dit niet gebeurd en dat ze langzaam aan telkens meer ongelukkigheid uitstralen. Dat is heel knap om in 4 keer zien, te kunnen concluderen.
Het komt er gewoon een beetje op neer dat ze denk ik allebei gelukkiger kunnen zijn met iemand anders. Of als ze allebei alleen gaan wonen voor een paar jaar en hij leert verantwoordelijk te zijn en zelf te overleven.
En zij leert wat haar grenzen zijn en die voortaan aan gaat geven. Ik heb misschien nog wel meer te doen met haar dan met hem. Maar ik vind het veel rotter voor mijn broer omdat ik hem ongelukkig zie en met hem voel ik me verbonden.
Ik denk dat je broer en zijn vrouw volwassen genoeg zijn om hun eigen leven te leven. Als ze beide ongelukkig zijn, ligt de keuze echt bij hun zelf om nog 20 jaar samen te blijven. Zeker als je broer niets wil los laten (aan jou vertellen) denk ik dat je dat moet respecteren. Kan me voorstellen dat je je zorgen maak om je broer, maar als hij behoefte heeft om zijn problemen met jou te delen hoor je het van zelf.
En toch heb ik het gevoel dat hier meer speelt dan alleen het feit dat je de indruk hebt dat ze samen niet gelukkig zijn. (waarom weet ik niet )
Al vanaf het begin van de relatie heb ik niet een ontzettend lekker gevoel bij haar gehad. Dat wil zeggen, aardig meisje hoor! Maar meer als een tijdelijke vriendin, ik heb zo mijn redenen.
Hoe mijn broer in die relatie staat vind ik trouwens helemaal niets, als ik haar was geweest dan was ik allang weggeweest!
En dan komt:
Maar we zijn niet heel betrokken bij elkaars leven, we zien elkaar 4 keer per jaar ongeveer.
Het probleem is dat dit niet gebeurd en dat ze langzaam aan telkens meer ongelukkigheid uitstralen. Dat is heel knap om in 4 keer zien, te kunnen concluderen.
Het komt er gewoon een beetje op neer dat ze denk ik allebei gelukkiger kunnen zijn met iemand anders. Of als ze allebei alleen gaan wonen voor een paar jaar en hij leert verantwoordelijk te zijn en zelf te overleven.
En zij leert wat haar grenzen zijn en die voortaan aan gaat geven. Ik heb misschien nog wel meer te doen met haar dan met hem. Maar ik vind het veel rotter voor mijn broer omdat ik hem ongelukkig zie en met hem voel ik me verbonden.
Ik denk dat je broer en zijn vrouw volwassen genoeg zijn om hun eigen leven te leven. Als ze beide ongelukkig zijn, ligt de keuze echt bij hun zelf om nog 20 jaar samen te blijven. Zeker als je broer niets wil los laten (aan jou vertellen) denk ik dat je dat moet respecteren. Kan me voorstellen dat je je zorgen maak om je broer, maar als hij behoefte heeft om zijn problemen met jou te delen hoor je het van zelf.
En toch heb ik het gevoel dat hier meer speelt dan alleen het feit dat je de indruk hebt dat ze samen niet gelukkig zijn. (waarom weet ik niet )
vrijdag 15 mei 2009 om 10:59
Nee sorry ik denk dat als jij je broer maar 4x per jaar ziet, je sowieso geen idee kan hebben over hoe hun relatie in elkaar zit! En zelfs al zie je elkaar wekelijks, dan nog niet eigenlijk....
Ze zijn volwassen, het is hun eigen keuze.
Dus niet mee bemoeien en je ook geen zorgen over maken.
Ze zijn volwassen, het is hun eigen keuze.
Dus niet mee bemoeien en je ook geen zorgen over maken.
if they like you you'll know, if they don't you'll be confused
vrijdag 15 mei 2009 om 11:03
Ne het trouwen en een huis kopen komt ectra ectra; zijn dat kinderen misschien? (anders zou ik echt niet weten wat ectra betekend)
Als er kinderen zijn, zijn je broer en vriendin dan niet gewoon moe oid? dat het gezins leven zwaar valt, gebroken nachten, weinig tijd voor elkaar.... zoiets?
Waar baseer je op dat ze ongelukkig zijn met elkaar? en als er geen kinderen zijn waarom zouden ze dan wel bij elkaar blijven? (als er wel kinderen zijn en je hebt gelijk; dan nog; waarom zouden ze bij elkaar blijven?)
Overigens werken hinten bij de meeste mannen niet; ook niet als het je broer is. Misschien gewoon tegen hem zeggen; Broer ik maak mij zorgen om je; ik krijg de indruk dat je relatie niet lekker loopt; als je er over wil praten ben ik er voor je?
Als er kinderen zijn, zijn je broer en vriendin dan niet gewoon moe oid? dat het gezins leven zwaar valt, gebroken nachten, weinig tijd voor elkaar.... zoiets?
Waar baseer je op dat ze ongelukkig zijn met elkaar? en als er geen kinderen zijn waarom zouden ze dan wel bij elkaar blijven? (als er wel kinderen zijn en je hebt gelijk; dan nog; waarom zouden ze bij elkaar blijven?)
Overigens werken hinten bij de meeste mannen niet; ook niet als het je broer is. Misschien gewoon tegen hem zeggen; Broer ik maak mij zorgen om je; ik krijg de indruk dat je relatie niet lekker loopt; als je er over wil praten ben ik er voor je?
vrijdag 15 mei 2009 om 14:36
quote:gigaluilak schreef op 15 mei 2009 @ 11:03:
Overigens werken hinten bij de meeste mannen niet; ook niet als het je broer is. Misschien gewoon tegen hem zeggen; Broer ik maak mij zorgen om je; ik krijg de indruk dat je relatie niet lekker loopt; als je er over wil praten ben ik er voor je?
Precies, en als ie dan dus zegt dat t goed is of dat er niks aan de hand is; mooi zo laten. Het kan ook zijn dat hij reageert van 'waar bemoei je je mee'.. dat is het risico dat je neemt.
Maar het recht hem hiernaar te vragen heb je wel vind ik, je mag best een beetje om elkaar denken in t leven!
Overigens werken hinten bij de meeste mannen niet; ook niet als het je broer is. Misschien gewoon tegen hem zeggen; Broer ik maak mij zorgen om je; ik krijg de indruk dat je relatie niet lekker loopt; als je er over wil praten ben ik er voor je?
Precies, en als ie dan dus zegt dat t goed is of dat er niks aan de hand is; mooi zo laten. Het kan ook zijn dat hij reageert van 'waar bemoei je je mee'.. dat is het risico dat je neemt.
Maar het recht hem hiernaar te vragen heb je wel vind ik, je mag best een beetje om elkaar denken in t leven!
vrijdag 15 mei 2009 om 15:11
Ik denk dat jij vooral bezig bent met hoe jij vind dat de relatie tussen broer en zijn vriendin moet lopen.
Jij vind een hoop.
Maar het zijn jouw zaken helemaal niet....
Al vind jij 100 x dat ze niet bij elkaar passen, zij zijn gelukkig met elkaar.
Jouw idee van een perfecte relatie hoeft niet hun idee van de perfecte relatie te zijn.
Misschien zeggen zij namelijk wel hetzelfde over jouw relatie..
Niet mee bemoeien dus.
Jij vind een hoop.
Maar het zijn jouw zaken helemaal niet....
Al vind jij 100 x dat ze niet bij elkaar passen, zij zijn gelukkig met elkaar.
Jouw idee van een perfecte relatie hoeft niet hun idee van de perfecte relatie te zijn.
Misschien zeggen zij namelijk wel hetzelfde over jouw relatie..
Niet mee bemoeien dus.
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
vrijdag 15 mei 2009 om 15:54
ik zal even wat meer toelichting geven want ik zie dat het alsnog redelijk onduidelijk is gebleven. Ik spreek broer wel vaker (2x per maand) maar zie hem 4 keer per jaar.
Naast mijn vermoedens heeft hij te kennen gegeven aan mijn moeder (die het mij heeft verteld) dat het niet helemaal lekker loopt. Maar wil of durft hier verder niet echt over te praten.
Ik zal een voorbeeld geven van waarom ik vind dat hij niet volwassen is. Broer doet wat hij wilt, wanneer hij dat wilt en zij heeft zich maar aan te passen. Hij is hier trots op en meld dan ook altijd heel leuk wat hij nog allemaal kan doen. (zo weet ik dat ze bijna nooit samen naar bed gaan, dan heb ik het niet over af en toe en een uurtje later, maar over diep in de nacht erbij komen en dat regelmatig. Ja misschien vind zij dit wel ok, maar bij de andere dingen opgeteld zou ik dat in ieder geval niet waarderen) Zij moet alles doen: koken, wassen, huishouden. Als wij daar eten is er altijd wel iets dat niet echt ok is volgens hem aan het eten, zij reageert dan heel fel waarop hij zegt: flip niet zo. Vervolgens houdt zij zich in en zegt ze bijna niets meer en achter elke opmerking voel je een soort irritatie. En ze maken dan ook echt kwetsende opmerkingen naar elkaar.
Als wij er zijn dan draait broer bij de helft van de dingen die zij zegt zijn ogen weg en maakt dan een opmerking waardoor zij voor blok wordt gezet. Nou ja, dat vind ik in ieder geval heel nare eigenschappen. En dat het dan mijn broer is doet me pijn.
Natuurlijk hebben ze het recht op het leven wat ze zelf willen, maar als het je broer is dan voelt dat gewoon heel naar. Voor hoe hij zich gedraagt is zij wel geweldig want ze doet alles voor hem. Maar hij wordt er uiteindelijk ook niet gelukkig van blijkt nu, misschien juist omdat zij alles pikt van hem(?). Kijk als nou blijkt dat hij hier echt gelukkig mee is, prima. Dan ben ik echt blij voor hem! Maar dat idee heb ik (nu) niet.
Van mij mogen zij alles denken van ons dat zij willen, maar het gaat hier voor mij ook helemaal niet om wat ik denk maar wat er gebeurd.
Ik wil het best over mijn relatie hebben hoor, er is respect en dat vind ik belangrijk.
Ik zal dan wel niets doen, maar kan hem misschien wat vaker uitnodigen en als hij laat blijken behoefte aan iets te hebben erop in spelen. En ik ga echt niet mijn oordeel aan hem verkondigen, maar meer op de zorgen maken manier brengen als dat gepast is.
etcetera betekend trouwens, nieuwe auto gekocht, honden genomen, gewoon meer financiele/emotionele samenbinding.
Naast mijn vermoedens heeft hij te kennen gegeven aan mijn moeder (die het mij heeft verteld) dat het niet helemaal lekker loopt. Maar wil of durft hier verder niet echt over te praten.
Ik zal een voorbeeld geven van waarom ik vind dat hij niet volwassen is. Broer doet wat hij wilt, wanneer hij dat wilt en zij heeft zich maar aan te passen. Hij is hier trots op en meld dan ook altijd heel leuk wat hij nog allemaal kan doen. (zo weet ik dat ze bijna nooit samen naar bed gaan, dan heb ik het niet over af en toe en een uurtje later, maar over diep in de nacht erbij komen en dat regelmatig. Ja misschien vind zij dit wel ok, maar bij de andere dingen opgeteld zou ik dat in ieder geval niet waarderen) Zij moet alles doen: koken, wassen, huishouden. Als wij daar eten is er altijd wel iets dat niet echt ok is volgens hem aan het eten, zij reageert dan heel fel waarop hij zegt: flip niet zo. Vervolgens houdt zij zich in en zegt ze bijna niets meer en achter elke opmerking voel je een soort irritatie. En ze maken dan ook echt kwetsende opmerkingen naar elkaar.
Als wij er zijn dan draait broer bij de helft van de dingen die zij zegt zijn ogen weg en maakt dan een opmerking waardoor zij voor blok wordt gezet. Nou ja, dat vind ik in ieder geval heel nare eigenschappen. En dat het dan mijn broer is doet me pijn.
Natuurlijk hebben ze het recht op het leven wat ze zelf willen, maar als het je broer is dan voelt dat gewoon heel naar. Voor hoe hij zich gedraagt is zij wel geweldig want ze doet alles voor hem. Maar hij wordt er uiteindelijk ook niet gelukkig van blijkt nu, misschien juist omdat zij alles pikt van hem(?). Kijk als nou blijkt dat hij hier echt gelukkig mee is, prima. Dan ben ik echt blij voor hem! Maar dat idee heb ik (nu) niet.
Van mij mogen zij alles denken van ons dat zij willen, maar het gaat hier voor mij ook helemaal niet om wat ik denk maar wat er gebeurd.
Ik wil het best over mijn relatie hebben hoor, er is respect en dat vind ik belangrijk.
Ik zal dan wel niets doen, maar kan hem misschien wat vaker uitnodigen en als hij laat blijken behoefte aan iets te hebben erop in spelen. En ik ga echt niet mijn oordeel aan hem verkondigen, maar meer op de zorgen maken manier brengen als dat gepast is.
etcetera betekend trouwens, nieuwe auto gekocht, honden genomen, gewoon meer financiele/emotionele samenbinding.
vrijdag 15 mei 2009 om 16:23
Ten eerste vind ik, als jouw woorden mag geloven, jouw broer een enorme kwal. Hoe hij met zijn vrouw omgaat vind ik zéér respectloos.
Ten tweede denk ik dat zijn vrouw zeer weinig zelfrespect heeft.
Ten derde: waar maak jij je nou toch in hemelsnaam zo druk om? Het is het leven van je broer en zijn vrouw, en daar heb jij eigenlijk helemaal niets mee te maken. Dat je bezorgd bent is prima hoor, maar ze hebben zelf voor elkaar gekozen. Net zoals jij en je partner voor elkaar hebben gekozen.
Ze kiezen er helemaal zelf voor om elkaar zo te behandelen, en ze kiezen er ook helemaal zelf voor om zichzelf zo door de ander te laten behandelen. En dat is niemand anders' zaak dan de hunne.
In je OP schrijf je 'Mijn vraag aan jullie is: moet ik iets doen? Wat kan ik doen? Of moet ik me er buiten laten?'.
Natuurlijk moet je niets doen, kun je niets doen en moet je je erbuiten houden.
Waarom wil je je met hun bemoeien? Omdat het je broer is? Het is een, in leeftijd dan, volwassen mens. En een volwassen mens maakt zijn eigen keuzes en moet soms op zijn eigen veroorzaakte blaren zitten. Net als wij allemaal.
Ten tweede denk ik dat zijn vrouw zeer weinig zelfrespect heeft.
Ten derde: waar maak jij je nou toch in hemelsnaam zo druk om? Het is het leven van je broer en zijn vrouw, en daar heb jij eigenlijk helemaal niets mee te maken. Dat je bezorgd bent is prima hoor, maar ze hebben zelf voor elkaar gekozen. Net zoals jij en je partner voor elkaar hebben gekozen.
Ze kiezen er helemaal zelf voor om elkaar zo te behandelen, en ze kiezen er ook helemaal zelf voor om zichzelf zo door de ander te laten behandelen. En dat is niemand anders' zaak dan de hunne.
In je OP schrijf je 'Mijn vraag aan jullie is: moet ik iets doen? Wat kan ik doen? Of moet ik me er buiten laten?'.
Natuurlijk moet je niets doen, kun je niets doen en moet je je erbuiten houden.
Waarom wil je je met hun bemoeien? Omdat het je broer is? Het is een, in leeftijd dan, volwassen mens. En een volwassen mens maakt zijn eigen keuzes en moet soms op zijn eigen veroorzaakte blaren zitten. Net als wij allemaal.
Laat het los, heb vertrouwen, het komt goed.....
vrijdag 15 mei 2009 om 16:25
vrijdag 15 mei 2009 om 16:31
quote:setter schreef op 15 mei 2009 @ 16:25:
Nog even een kleine aanvulling:
je broer is ongelukkig omdat zij alles van hem pikt? Leg dat es uit? Ik vind trouwens dat je het aandeel van je schoonzus aardig overdrijft, je legt wel van veel dingen de schuld bij haar.Precies! Wuilesman en ik zoeken al jaren een vrouw die onze voetveeg wil worden. We kunnen nu al beloven dat we daar niet ongelukkig van zullen worden en verheugen ons op de kennismaking. Iets voor je schoonzus? Jammer overigens dat je moeder haar mond niet weet te houden als haar iets in vertrouwen wordt verteld.
Nog even een kleine aanvulling:
je broer is ongelukkig omdat zij alles van hem pikt? Leg dat es uit? Ik vind trouwens dat je het aandeel van je schoonzus aardig overdrijft, je legt wel van veel dingen de schuld bij haar.Precies! Wuilesman en ik zoeken al jaren een vrouw die onze voetveeg wil worden. We kunnen nu al beloven dat we daar niet ongelukkig van zullen worden en verheugen ons op de kennismaking. Iets voor je schoonzus? Jammer overigens dat je moeder haar mond niet weet te houden als haar iets in vertrouwen wordt verteld.
vrijdag 15 mei 2009 om 16:45
dat klinkt inderdaad een beetje raar ja, wat ik daarmee bedoel is, als je geen grenzen krijgt je nog veel verder over die grenzen heen gaat om een grens te krijgen. Maar als die ander nooit een grens geeft, kan je ook niet feedbacken. Je hebt dan geen gelijkwaardige relatie en daar wordt je niet echt gelukkig van. Net als een kind eigenlijk die zijn eigen grenzen mag bepalen. Zo'n kind wordt daar echt niet gelukkig van!
Ik vind het trouwens niet haar schuld ook al kwam het mischien zo over, ik vind het juist zieliger voor haar als ik er objectief naar kijk. Maar ik heb geen gevoelsband met haar.
Setter, dat is ook een van de redenen die ik hem niet heel veel zie. We hebben niet veel gemeen in het leven. Toch geef ik heel veel om hem.
Pff jullie hebben waarschijnlijk ook wel gelijk dat ik niets moet doen, maar ik heb het er wel moeilijk mee omdat ik gewoon het beste voor hem wil, maarja dan moet hij wel zelf ook willen veranderen.
Ik vind het trouwens niet haar schuld ook al kwam het mischien zo over, ik vind het juist zieliger voor haar als ik er objectief naar kijk. Maar ik heb geen gevoelsband met haar.
Setter, dat is ook een van de redenen die ik hem niet heel veel zie. We hebben niet veel gemeen in het leven. Toch geef ik heel veel om hem.
Pff jullie hebben waarschijnlijk ook wel gelijk dat ik niets moet doen, maar ik heb het er wel moeilijk mee omdat ik gewoon het beste voor hem wil, maarja dan moet hij wel zelf ook willen veranderen.
vrijdag 15 mei 2009 om 16:52
Tove, ik snap dat je het beste voor je broer wilt. Maar ik denk dat hij in de veronderstelling is dat hij dat al heeft. En zo niet, dan is het zijn zaak om daar iets aan te veranderen. Of niet natuurlijk.
En weet je: als jouw broer grenzen wil bij zijn vrouw kan hij daar ook om vragen. Dat zij ze niet geeft is niet erg slim van haar, maar dat is haar keus. En als ze nou allebei hardstikke ongelukkig zijn met deze situatie is dat ook hun keus. En is het aan hen, alleen aan hen, om er iets aan te veranderen.
Leven en laten leven meis!
En weet je: als jouw broer grenzen wil bij zijn vrouw kan hij daar ook om vragen. Dat zij ze niet geeft is niet erg slim van haar, maar dat is haar keus. En als ze nou allebei hardstikke ongelukkig zijn met deze situatie is dat ook hun keus. En is het aan hen, alleen aan hen, om er iets aan te veranderen.
Leven en laten leven meis!
Laat het los, heb vertrouwen, het komt goed.....
vrijdag 15 mei 2009 om 17:01
dank je wel setter voor je laatste woorden. door al jullie reacties zie ik ook wel in dat ik het moet laten. Het heeft me wel geholpen om dit hier op te schrijven. Ik hoop dat hij tot inkeer komt en dan kan hij natuurlijk altijd bij me aankloppen!
(ik kan er gewoon niet met mijn hoofd bij dat hij zo doet, maar dat is mijn probleem waar ik mee moet leren omgaan. Ik kan inderdaad wat jullie zeggen doen met mijn leven waarvan ik denk dat het goed is, zijn leven is niet mijn leven. Dat moet ik even goed in mijn hoofd prenten.)
(ik kan er gewoon niet met mijn hoofd bij dat hij zo doet, maar dat is mijn probleem waar ik mee moet leren omgaan. Ik kan inderdaad wat jullie zeggen doen met mijn leven waarvan ik denk dat het goed is, zijn leven is niet mijn leven. Dat moet ik even goed in mijn hoofd prenten.)
vrijdag 15 mei 2009 om 17:05
Tove, in hoeverre heb je zijn vrouw geaccepteerd? Ze zijn getrouwd, maar voor jou heeft de de 'vriendinstatus' nooit ontgroeid. Je noemt haar nog steeds 'zijn vriendin' ipv 'zijn vrouw'. En dan eigenlijk had het ook nog eens een tijdelijke vriendin moeten zijn, jouws inziens. In hoeverre kleurt dit jouw mening? Respecteer je haar?
vrijdag 15 mei 2009 om 17:07
Uit dit verhaal kan ik nou niet echt opmaken dat je broer ongelukkig is. Het kan ook zomaar zijn dat hij gewoon een wat vervelende, kinderachtige vent is, in elk geval op het gebied van relaties. Dat zij haar grenzen niet bewaakt, vind ik geen excuus voor hem om er continu pontificaal overheen te banjeren.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
vrijdag 15 mei 2009 om 17:47
wij noemen in de familie iedereen vriendin die vrouw is. Vrouw klinkt zo verplicht ergens terwijl vriendin meer degene is bij wie je wilt zijn. (wel typisch eigenlijk nooit echt overna gedacht meer gewenning.)
Ik vind haar opzich helemaal niet slecht, juist aardig, maar bij broer, ik weet het niet, maar dat komt door broer zelf ben ik net achtergekomen.
En ik respecteer haar wel maar inderdaad niet volledig, omdat ze zo over zich heen laat lopen heb ik wel wat minder respect voor haar dan ik normaal zou hebben. Broer is namelijk iemand waar je zelf heel makkelijk overheen loopt, dat is ook zo vreemd aan deze situatie, want zij is verder juist niet op haar mondje gevallen, heeft over heel veel dingen een heel sterke mening.
Broer is gewoon iemand die je moet blijven sturen, en die regels nodig heeft als je zegt dat hij elke dag moet koken dan doet hij dat. Maar hij kan zijn aandeel niet zelf bedenken. Hij heeft het denk ik zelf ook niet door, doet het meer onbewust. En zij eist te weinig van hem waardoor hij heel gemakzuchtig en lui wordt. ik wilde het eigenlijk niet zeggen ivm herkenbaarheid maar misschien wel handig om te weten, dat komt dus omdat hij autistisch is.
pff het is gewoon een te moeilijke situatie, ik ga me er gewoon maar niet meer mee bezig houden.
Ik vind haar opzich helemaal niet slecht, juist aardig, maar bij broer, ik weet het niet, maar dat komt door broer zelf ben ik net achtergekomen.
En ik respecteer haar wel maar inderdaad niet volledig, omdat ze zo over zich heen laat lopen heb ik wel wat minder respect voor haar dan ik normaal zou hebben. Broer is namelijk iemand waar je zelf heel makkelijk overheen loopt, dat is ook zo vreemd aan deze situatie, want zij is verder juist niet op haar mondje gevallen, heeft over heel veel dingen een heel sterke mening.
Broer is gewoon iemand die je moet blijven sturen, en die regels nodig heeft als je zegt dat hij elke dag moet koken dan doet hij dat. Maar hij kan zijn aandeel niet zelf bedenken. Hij heeft het denk ik zelf ook niet door, doet het meer onbewust. En zij eist te weinig van hem waardoor hij heel gemakzuchtig en lui wordt. ik wilde het eigenlijk niet zeggen ivm herkenbaarheid maar misschien wel handig om te weten, dat komt dus omdat hij autistisch is.
pff het is gewoon een te moeilijke situatie, ik ga me er gewoon maar niet meer mee bezig houden.
