Online vriendschap

Hoi allemaal,

Ik ben een studerende vrouw van 21 die thuiswonend is. Sinds een paar jaar zit ik op een schrijversforum waarop mensen verhalen kunnen lezen en zelf verhalen kunnen delen. Mijn ouders hebben dit nooit geweten, omdat ik het schrijven van verhalen als best wel iets persoonlijks ervaar. Aangezien mijn ouders best wel bemoeizuchtig kunnen zijn en ze natuurlijk alles zouden willen lezen wat ik schrijf, heb ik besloten om ze dit niet te vertellen.

Op dit forum ben ik ongeveer vier jaar geleden in contact gekomen met iemand die dezelfde interesses als mij heeft (L). Het klikte goed met L. Eerst stuurden we elkaar berichtjes via het forum en later via Whatsapp. Niet constant, maar om de paar weken/maanden. Dus wat dat betreft was het contact vrij sporadisch. Vorig jaar hebben we besloten om te skypen (aangezien we best ver van elkaar afwonen) en later in het jaar een keer afgesproken. Dat was heel leuk en gezellig en sindsdien hebben we contact gehouden.
Een paar weken geleden hebben we weer afgesproken en sindsdien hebben we vaker contact. Ik ga ook op kamers in de stad waar zij nu op kamers zit. Maar aangezien zij deze zomer weggaat, heeft ze aangeboden dat ik een deel van haar meubels wel over kan nemen. Ook hebben we besloten om deze zomer nog een keer af te spreken.

Nu komt het probleem. Doordat we vaker contact hebben en ze heeft aangeboden dat ik haar meubels over mag nemen, kan ik er eigenlijk niet meer omheen dat ik het mijn ouders moet vertellen. De twee keren dat we hebben afgesproken, heb ik tegen mijn ouders gezegd dat ik met andere vrienden had afgesproken. Dus dat viel nog te overzien. L. en ik hebben het er nooit over gehad of onze ouders weten of we elkaar kennen. Ik weet dat zij erg close is met haar ouders en via het forum ooit een verhaal heeft uitgegeven. Dus ik denk dat haar ouders wel weten dat ze op het forum zit. L. vertelde namelijk dat ze ooit vaker met iemand van dat forum had afgesproken. Ik had de indruk dat haar ouders daarvan op de hoogte waren. Dus ik denk dat ze het van mij ook wel weten.
Wat betreft de meubels heb ik wel aangegeven dat ik interesse heb, alleen dat ik nog wel moet bekijken wat ik nodig heb. Eind deze maand moet ze er vanaf, dus er is wel wat haast bij. Dus ergens voel ik me er een beetje schuldig over dat ik heb gezegd dat ik interesse heb, omdat ik vanaf het begin af aan al wist dat ik geen flauw benul had hoe ik het mijn ouders zou moeten vertellen.
Ik durf deze bovengenoemde situatie ook niet voor te leggen aan L. Als ik het vanuit haar beredeneer kan ik me voorstellen dat het overkomt alsof ik me voor haar schaam, terwijl dat niet het geval is.

Daarom blijven er een paar scenario's over:

- Ik zeg de meubels af. Dat is wel balen voor haar, het staat misschien een beetje vreemd en ergens voel ik me er wel schuldig door. Ook hoef ik het mijn ouders niet te vertellen. L. en ik zullen sowieso contact houden. Dus dan zou ik mijn ouders volgend jaar over onze vriendschap kunnen vertellen als ik uitwonend ben. Bijvoorbeeld tijdens het stappen. Het voordeel is dat mijn ouders op de hoogte zijn, het nadeel dat zij niet tegen hun kan zeggen dat ze me al jaren kent.

- Ik neem (een deel van) de meubels over. Ik zeg tegen mijn ouders dat ik haar ken via een klasgenoot die ook in de stad woont waar L. studeert. Ik zeg tegen L. dat wanneer mijn ouders de meubels op komen halen, ik liever niet wil dat ze zegt dat we elkaar kennen via een schrijversforum. Daar zal ze denk ik wel begrip voor hebben. Maar als ze de indruk krijgt dat ik mijn ouders helemaal niet over haar of onze vriendschap heb verteld, kan ik me voorstellen dat het kwetsend overkomt. En dat wil ik absoluut niet.

- Mijn ouders de volledige waarheid vertellen. Alleen dat durf ik eerlijk gezegd echt niet. Dan zou ik ze moeten vertellen dat ik de afgelopen jaren met iemand contact heb gehad via internet, skype en dat we zelfs twee keer hebben afgesproken zonder hun medeweten. En dan zouden ze ook het schrijversforum ontdekken waar ik de afgelopen jaren een paar verhalen op heb gezet.
Ik vind dat ik ook als 21 jarige zelf keuzes mag maken en niet altijd verantwoording af hoef te leggen bij mijn ouders. Het nadeel is alleen dat zij nogal controlerend zijn en altijd alles willen weten wat ik en mijn broer uitspoken. Als ik ook maar een keer te laat thuis ben krijg ik meteen de opmerking waar ik ben geweest. Of als ik een keer een dag wegga met vrienden, moet mijn moeder meteen weten wie er allemaal nog meer bij was. Dat is zeg maar het gehalte.

Als ik er nu op terugkijk, had ik het mijn ouders beter helemaal in het begin kunnen vertellen. Dan hadden ze er in elk geval gewend aan kunnen raken. Maar als ik nu toegeef dat ik haar al een paar jaar ken, val ik nogal hard door de mand en gaan ze zich ongetwijfeld afvragen of ik niet vaker met mensen heb afgesproken die ik via een forum heb leren kennen. Dit is niet het geval, maar ik zou hun twijfel begrijpen.

Aangezien ik niet zo goed weet wat ik met de situatie aan moet, vroeg ik me af of jullie tips hebben, wat jullie van de situatie vinden en of evt. nog een andere mogelijke oplossing weten.
Ik hoor graag van jullie.

Ik weet dat mensen leren kennen via het internet in 2018 geen issue meer is. Maar als ik vertel dat ik haar via internet ken, willen ze meteen alles weten. Ik kan het niet simpel wegwuiven met "oh gewoon via een of ander forum heb ik een tip gekregen".

Er vanuit gaande dat ik dat tegen mijn ouders zeg. Ik besluit om de meubels met mijn ouders op te gaan halen en L. begint erover dat het de vorige keer zo gezellig was toen we hadden afgesproken.

Hoezo vage connectie, denken mijn ouders dan. Dan komen ze erachter dat ik heb gelogen en daar zullen ze niet blij mee zijn.

3thee schreef: ↑

08-06-2018 13:54

Jee, ik ben toen ik een jaar of 19 was wel eens naar het buitenland gevlogen om daar vakantie te vieren met mensen van een schrijversforum.
Omdat ik op kamers zat heeft mijn moeder dat helemaal niet eens mee gekregen
laat staan dat ze er 'iets' van zou moeten vinden.

Hou het lekker vaag 'via internet' als je er toch iets over moet zeggen. En hou het op 'plek waar je verhalen kunt lezen' of zo als je er meer over moet zeggen. Laat je schrijven er lekker buiten als je dat voor jezelf wil houden.

Het scheelt veel dat je al op kamers woont. Dan lijkt het mij heel makkelijk om te zeggen dat je nieuwe mensen hebt leren kennen. Ik woon nu nog in een dorp, vrij ver met het OV van een stad af. Ik was sowieso van plan om volgend jaar tegen mijn ouders te zeggen dat ik L. heb leren kennen in de stad waar ik studeer. Ik bedacht dat het op die manier opgelost zou zijn en ik een mooie middenweg had kunnen vinden. Dan kan ik het makkelijk vaag houden.
Maar wat betreft die meubels, dan zullen ze de gesprekken willen zien. Dat zou elke ouder willen als zijn/haar kind online aan het onderhandelen is over de (ver)koop van iets. Als ik het vanuit hun beredeneer; zij kennen haar niet en willen natuurlijk wel weten of het kopen van meubels van een "vreemde" betrouwbaar is. Dan kan ik moeilijk zeggen dat we al jaren contact hebben.

violetskies schreef: ↑

08-06-2018 14:10

Het lijkt wel alsof we hier tegen een muur praten die niet 21 is maar 14.

Nou, mijn ouders (lees: moeder) behandelt me namelijk vaak nog wel als een veertienjarige. Daarom ben ik ook ontzettend blij dat ik vanaf volgend studiejaar op kamers kan. Ik moet me altijd verantwoorden en ze bemoeit zich overal mee en denkt te weten wat goed is voor mij en mijn broer. Wat dat betreft moet mijn moeder echt leren loslaten en is het ergens echt niet vreemd dat ik haar lang niet alles vertel.