Relaties
alle pijlers
Oogkleppen, Wazen, BeenThereDoneThats en Tranen, deel 5
zaterdag 7 juli 2007 om 23:49
Een topic waar iedere vrouw kan aansluiten die in een ongelijkwaardige relatie zit of heeft gezeten.
Er zijn de verschrikkelijke verhalen van vrouwen die mishandeld zijn, die zelfs blij moeten zijn dat ze het er levend of niet al te zwaar gewond vanaf hebben gebracht. Maar het begint al bij niet gewoon jezelf kunnen zijn in de relatie, bij afhankelijk zijn van de buien van je partner, bij van alles uit de kast te moeten halen om je partner goed gestemd te houden.
Een speelbal zijn: of jij, of je huisraad, of je eigen dingetjes moeten eraan geloven.
Vooral: onvrij zijn. Niemand houdt je beet, niemand dwingt je te lopen, en toch ben je niet vrij. Je weet dat je eigenlijk anders wilt maar je doet het niet.
Angst. Soms meer, soms minder, soms lijkt ze weer afwezig.
Op het scherpst van de snede leven, want áls je ruzie kunt maken over iets wat je uitgesproken wilt hebben, dan dóe je het ook, zover als je kunt.
Eruitstappen: eindelijk voor jezelf kiezen. Er dan achter komen dat er ook nog een leven te leven valt, in te vullen valt. Jezelf eindelijk tegenkomen.
Manu jij kunt je verhaal niet meer vertellen.
Er zijn de verschrikkelijke verhalen van vrouwen die mishandeld zijn, die zelfs blij moeten zijn dat ze het er levend of niet al te zwaar gewond vanaf hebben gebracht. Maar het begint al bij niet gewoon jezelf kunnen zijn in de relatie, bij afhankelijk zijn van de buien van je partner, bij van alles uit de kast te moeten halen om je partner goed gestemd te houden.
Een speelbal zijn: of jij, of je huisraad, of je eigen dingetjes moeten eraan geloven.
Vooral: onvrij zijn. Niemand houdt je beet, niemand dwingt je te lopen, en toch ben je niet vrij. Je weet dat je eigenlijk anders wilt maar je doet het niet.
Angst. Soms meer, soms minder, soms lijkt ze weer afwezig.
Op het scherpst van de snede leven, want áls je ruzie kunt maken over iets wat je uitgesproken wilt hebben, dan dóe je het ook, zover als je kunt.
Eruitstappen: eindelijk voor jezelf kiezen. Er dan achter komen dat er ook nog een leven te leven valt, in te vullen valt. Jezelf eindelijk tegenkomen.
Manu jij kunt je verhaal niet meer vertellen.
woensdag 30 januari 2008 om 23:17
vrijdag 1 februari 2008 om 22:47
quote:dubiootje schreef op 30 januari 2008 @ 21:29:
Jongens, gaan we dit nu echt doen? Ik vind het keileuk hoor! Voor mij is Drenthe een roteind rijden maar ik ken nog wel iemand bij wie ik dan langs wil gaan Het moet wel in een schoolvakantie zijn. Volgende week zou wel kunnen, maar dat is vast te kort dag.
Ik kan me Lemmy op de een of andere manier niet voorstellen als iemand die niks zegt
Hoe is het verder met iedereen? Ik ben blij vandaag, weet niet goed waarom maar ik krijg het steeds beter naar mijn zin. Ik hoor ook op mijn werk van iedereen dat ik er goed uitzie en dat ze zien dat het beter met me gaat, dus dat is fijn
liefs,
dubio
Ha Dubiootje,
ik vrees dat de kans groot is dat jouw voorjaarsvakantie niet gelijk met de mijne valt, maar mocht dat toch wel zo zijn, dan hoop ik dat ik degene mag zijn bij wie je langs wilt (al is het niet direct op de route vanaf jou naar Drenthe, maar misschien wel naar Noord-Holland?) en wil ik op de maandag of dinsdag heeeeeeeel graag een plekje voor je maken
Maar, zit ik nu te denken, misschien is het juist wel handig als mijn vakantie niet gelijk met jullie date valt: dan heb ik op donderdag en vrijdag juist echt de tijd aan mezelf (want kids naar school en manlief aan het werk) en dus alle tijd aan jou?
Liefs, Mic
P.s. moet zeggen dat ik, door het meelezen hier, ondertussen wel heel nieuwsgierig ben naar wie de meiden zijn die hier allemaal schrijven! (Ook door foto's die ik op een andere plek kan zien; wel grappig, want zo ben ik ook voor jullie minder anoniem, grin!)
Jongens, gaan we dit nu echt doen? Ik vind het keileuk hoor! Voor mij is Drenthe een roteind rijden maar ik ken nog wel iemand bij wie ik dan langs wil gaan Het moet wel in een schoolvakantie zijn. Volgende week zou wel kunnen, maar dat is vast te kort dag.
Ik kan me Lemmy op de een of andere manier niet voorstellen als iemand die niks zegt
Hoe is het verder met iedereen? Ik ben blij vandaag, weet niet goed waarom maar ik krijg het steeds beter naar mijn zin. Ik hoor ook op mijn werk van iedereen dat ik er goed uitzie en dat ze zien dat het beter met me gaat, dus dat is fijn
liefs,
dubio
Ha Dubiootje,
ik vrees dat de kans groot is dat jouw voorjaarsvakantie niet gelijk met de mijne valt, maar mocht dat toch wel zo zijn, dan hoop ik dat ik degene mag zijn bij wie je langs wilt (al is het niet direct op de route vanaf jou naar Drenthe, maar misschien wel naar Noord-Holland?) en wil ik op de maandag of dinsdag heeeeeeeel graag een plekje voor je maken
Maar, zit ik nu te denken, misschien is het juist wel handig als mijn vakantie niet gelijk met jullie date valt: dan heb ik op donderdag en vrijdag juist echt de tijd aan mezelf (want kids naar school en manlief aan het werk) en dus alle tijd aan jou?
Liefs, Mic
P.s. moet zeggen dat ik, door het meelezen hier, ondertussen wel heel nieuwsgierig ben naar wie de meiden zijn die hier allemaal schrijven! (Ook door foto's die ik op een andere plek kan zien; wel grappig, want zo ben ik ook voor jullie minder anoniem, grin!)
zaterdag 2 februari 2008 om 10:49
Ha lieve meiden!
Nou, ik zie het wel zitten hoor, zo'n oogkleppen-meeting (hoe leg je aan iemand uit wat dat nou weer is )! En Mic, ik kan misschien volgende week wel bij je langskomen, we spreken wel even af!
De kinderen zijn vandaag met hun vader meegegaan. Ze gaan de komende dagen ook naar hem toe, maar slapen thuis. Dit is voor mij de voorwaarde om ze mee te geven. De oudste had geen zin, wilde liever bij mij blijven en klaagde over buikpijn. Dan moet ik weer alles uit de kast halen om haar te overtuigen om mee te gaan. Gelukkig gaf het bij het ophalen geen probleem en ging ze gewoon mee. Het is nogal ironisch dat mijn ex mij ervan beschuldigt dat ik de kinderen tegen hem opzet, terwijl ik er echt alles aan doe om de kinderen te stimuleren een band met hem te houden. Hij kijkt vanzelfsprekend niet naar zijn eigen aandeel. De jongste beklaagde zich laatst dat ze papa niet kan vinden als ze bij hem is, omdat hij altijd buiten staat te roken en te drinken (haar woorden). Het is des te lastiger voor mij omdat ik ze zelf eigenlijk het liefst thuishoud, maar puur om die band te bewaren erin toestem dat ze naar hun vader gaan.
Nou ja, ik ga ook niet meer op zijn begrip zitten wachten. Het gaat er vooral dat ik mezelf recht in de ogen kan kijken. Zowel de hulpverleners als mijn pychologe vinden dat ik heel consequent en coherent bezig, en dat is belangrijk, ook voor de kinderen.
Ik ben me erop aan het beraden onder welke voorwaarden ik zou kunnen instemmen met een bezoekregeling. Ik dacht aan: hij ondertekent een verklaring dat hij in therapie gaat voor zijn drankprobleem en dat hij niet drinkt als hij de kinderen heeft. Maar dat helpt natuurlijk niks, want dat doet hij toch niet. Dat geeft mij alleen een stok achter de deur als hij zich niet aan de afspraak houdt (en dan?? de politie op hem afsturen om een bloedproef te laten doen? ik zie het voor me waar de kinderen bij zijn). Ik denk dat ik alleen rust zou hebben bij omgang onder toezicht. Verre van ideaal Maar het is de enige regeling waarbij ik de kinderen echt met een gerust hart aan hem zou meegeven en zeker weet dat ze veilig zijn.
Mamz, hoe is het met jou?
voor iedereen en speciaal Elmerveer!
dubio
Nou, ik zie het wel zitten hoor, zo'n oogkleppen-meeting (hoe leg je aan iemand uit wat dat nou weer is )! En Mic, ik kan misschien volgende week wel bij je langskomen, we spreken wel even af!
De kinderen zijn vandaag met hun vader meegegaan. Ze gaan de komende dagen ook naar hem toe, maar slapen thuis. Dit is voor mij de voorwaarde om ze mee te geven. De oudste had geen zin, wilde liever bij mij blijven en klaagde over buikpijn. Dan moet ik weer alles uit de kast halen om haar te overtuigen om mee te gaan. Gelukkig gaf het bij het ophalen geen probleem en ging ze gewoon mee. Het is nogal ironisch dat mijn ex mij ervan beschuldigt dat ik de kinderen tegen hem opzet, terwijl ik er echt alles aan doe om de kinderen te stimuleren een band met hem te houden. Hij kijkt vanzelfsprekend niet naar zijn eigen aandeel. De jongste beklaagde zich laatst dat ze papa niet kan vinden als ze bij hem is, omdat hij altijd buiten staat te roken en te drinken (haar woorden). Het is des te lastiger voor mij omdat ik ze zelf eigenlijk het liefst thuishoud, maar puur om die band te bewaren erin toestem dat ze naar hun vader gaan.
Nou ja, ik ga ook niet meer op zijn begrip zitten wachten. Het gaat er vooral dat ik mezelf recht in de ogen kan kijken. Zowel de hulpverleners als mijn pychologe vinden dat ik heel consequent en coherent bezig, en dat is belangrijk, ook voor de kinderen.
Ik ben me erop aan het beraden onder welke voorwaarden ik zou kunnen instemmen met een bezoekregeling. Ik dacht aan: hij ondertekent een verklaring dat hij in therapie gaat voor zijn drankprobleem en dat hij niet drinkt als hij de kinderen heeft. Maar dat helpt natuurlijk niks, want dat doet hij toch niet. Dat geeft mij alleen een stok achter de deur als hij zich niet aan de afspraak houdt (en dan?? de politie op hem afsturen om een bloedproef te laten doen? ik zie het voor me waar de kinderen bij zijn). Ik denk dat ik alleen rust zou hebben bij omgang onder toezicht. Verre van ideaal Maar het is de enige regeling waarbij ik de kinderen echt met een gerust hart aan hem zou meegeven en zeker weet dat ze veilig zijn.
Mamz, hoe is het met jou?
voor iedereen en speciaal Elmerveer!
dubio
Ga in therapie!
zaterdag 2 februari 2008 om 11:03
Oogkleppen-meeting in de maak dus
Heel goed Dubio, dat je ondanks je eigen gevoel toch de kinderen meegeeft!
Ik begrijp echt hoe dat voelt maar jij kunt jezelf daardoor altijd recht in de ogen kijken. En dat zien kinderen ook, die van mij hebben het wel door. En ja dat het gedrag van de vader anders is en te wensen over laat is iets wat hij voor zichzelf moet verantwoorden. En die dag komt ooit, daar ben ik van overtuigd.
En hoe jij de omgangsregeling vorm moet geven daar zul je je wel oplossingen voor vinden.
Lieve Veer, heel veel knuffels voor jou.
Het is lastig he als al die gevoelens door je lijf heen stromen.
Heel goed Dubio, dat je ondanks je eigen gevoel toch de kinderen meegeeft!
Ik begrijp echt hoe dat voelt maar jij kunt jezelf daardoor altijd recht in de ogen kijken. En dat zien kinderen ook, die van mij hebben het wel door. En ja dat het gedrag van de vader anders is en te wensen over laat is iets wat hij voor zichzelf moet verantwoorden. En die dag komt ooit, daar ben ik van overtuigd.
En hoe jij de omgangsregeling vorm moet geven daar zul je je wel oplossingen voor vinden.
Lieve Veer, heel veel knuffels voor jou.
Het is lastig he als al die gevoelens door je lijf heen stromen.
zaterdag 2 februari 2008 om 12:15
Lieve Zonlicht, dank je wel. Ja, echt lastig. Het is net een snelkookpan waar nu alles in zit te borrelen. Ik kan nu wel begrijpen waarom ik zo lang alles zo onder controle heb gehouden, en dat het maar in gedeelten naar boven kan komen. Dan lijkt het namelijk nóg of alles tegelijk komt en me overspoelt. Eerlijk gezegd vind ik het de laatste tijd allemaal behóórlijk zwaar.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zaterdag 2 februari 2008 om 12:41
Lief Veertje
Het is ook zwaar!, onderdeel van de ontkenning is het altijd kleiner maken voor jezelf, het valt wel mee, een ander heeft het zwaarder, het kan altijd erger.
Ik vind het fantastisch om te lezen dat je durft toe te geven dat je het allemaal behoorlijk zwaar vind.
Alles onder controle willen houden is zelfbescherming, heel begrijpelijk. Je hebt veel te verwerken (en ook al gehad). Ik heb Dubiootjes reaktie op het andere topic gelezen en ben het zo met haar eens, en worstel dus zelf ook met dat duivels dilemma. Hoe bescherm ik mijn kinderen.
In de familie van ex (niet in het gezin van ex, voor zover ik weet) kwam het ook voor en ik werd gewoon boos om te horen hoe het gedrag van iemand werd goedgepraat omdat die vader het vroeger thuis zo moeilijk heeft gehad met zijn vader. En het was nu allemaal al zo lang geleden en die dochters moesten hun vader maar vergeven. Pardon, van (je) kinderen blijf je af! Wat je ook hebt meegemaakt. Zo iemand verdient dus mijn respect pas als die persoon bereid is in te zien wat hij doet en het patroon wil doorbreken. En in dit geval maken zachte heelmeester echt heel stinkende wonden en krijgen anderen ook te maken met die dooretterende wonden.
Het zet de toon over hoe er in die familie met elkaar word omgegaan, dat respect en eerlijkheid niet gewaardeerd word, maar macht en misbruik wel. En daar betalen mijn kinderen ook weer de rekening voor.
En jij betaald daar ook een hele hoge rekening voor Veertje, maar ik vind het zo goed en dapper van je dat je nu wel in die snelkookpan zit te borrelen. Je verdriet, je onmacht, je gevoel het niet waard te zijn moet eruit want lieverd, ook jij hebt bestaansrecht, hebt iets te vertellen en bent een persoon om van te houden. Laat je overspoelen door die golf en laat die golf alle negatieve meenemen, zodat jij weer kunt bouwen aan die waardevolle persoon die je bent.
En bij gebrek aan irl knuffels maar zo
liefs Zonlicht
Het is ook zwaar!, onderdeel van de ontkenning is het altijd kleiner maken voor jezelf, het valt wel mee, een ander heeft het zwaarder, het kan altijd erger.
Ik vind het fantastisch om te lezen dat je durft toe te geven dat je het allemaal behoorlijk zwaar vind.
Alles onder controle willen houden is zelfbescherming, heel begrijpelijk. Je hebt veel te verwerken (en ook al gehad). Ik heb Dubiootjes reaktie op het andere topic gelezen en ben het zo met haar eens, en worstel dus zelf ook met dat duivels dilemma. Hoe bescherm ik mijn kinderen.
In de familie van ex (niet in het gezin van ex, voor zover ik weet) kwam het ook voor en ik werd gewoon boos om te horen hoe het gedrag van iemand werd goedgepraat omdat die vader het vroeger thuis zo moeilijk heeft gehad met zijn vader. En het was nu allemaal al zo lang geleden en die dochters moesten hun vader maar vergeven. Pardon, van (je) kinderen blijf je af! Wat je ook hebt meegemaakt. Zo iemand verdient dus mijn respect pas als die persoon bereid is in te zien wat hij doet en het patroon wil doorbreken. En in dit geval maken zachte heelmeester echt heel stinkende wonden en krijgen anderen ook te maken met die dooretterende wonden.
Het zet de toon over hoe er in die familie met elkaar word omgegaan, dat respect en eerlijkheid niet gewaardeerd word, maar macht en misbruik wel. En daar betalen mijn kinderen ook weer de rekening voor.
En jij betaald daar ook een hele hoge rekening voor Veertje, maar ik vind het zo goed en dapper van je dat je nu wel in die snelkookpan zit te borrelen. Je verdriet, je onmacht, je gevoel het niet waard te zijn moet eruit want lieverd, ook jij hebt bestaansrecht, hebt iets te vertellen en bent een persoon om van te houden. Laat je overspoelen door die golf en laat die golf alle negatieve meenemen, zodat jij weer kunt bouwen aan die waardevolle persoon die je bent.
En bij gebrek aan irl knuffels maar zo
liefs Zonlicht
zaterdag 2 februari 2008 om 22:11
Hoe is het met mij ... wou dat ik daar iets over kon zeggen. Ik weet het zelf eigenlijk niet, zit in een overlevingsmodus.
Vandaag een fijne dag gehad.
Werk is leuk, ik heb steeds de bibbers van de behoorlijke verantwoordelijkheid die erin zit, en toch blijkt het keer op keer weer mee te vallen in de praktijk.
Gezin loopt minder op het moment. Middelste heeft nu ook al de bokkepruik op -hij werkt op mijn lachspieren maar hij zegt wel dingen die níet fijn zijn, en het doet hem niets, of lijkt hem niets te doen-. Oudste werkt op mijn irritatiespieren en Muis dóet dingen die niet kloppen. Okee, tussen alles door is het ook wel gezellig hoor.
Ik ben middenin de therapie, moet nu per dag twee incidenten beschrijven van irritatie/woede. De laatste dagen voelde ik me opgelaten om ze te beschrijven. Ik neem wel waar dat ik ergens middenin zit, maar heel precies, wat voel ik, hoeveel spanning voel ik, om welke emotie gaat het, nog steeds niet.
Vandaag een fijne dag gehad.
Werk is leuk, ik heb steeds de bibbers van de behoorlijke verantwoordelijkheid die erin zit, en toch blijkt het keer op keer weer mee te vallen in de praktijk.
Gezin loopt minder op het moment. Middelste heeft nu ook al de bokkepruik op -hij werkt op mijn lachspieren maar hij zegt wel dingen die níet fijn zijn, en het doet hem niets, of lijkt hem niets te doen-. Oudste werkt op mijn irritatiespieren en Muis dóet dingen die niet kloppen. Okee, tussen alles door is het ook wel gezellig hoor.
Ik ben middenin de therapie, moet nu per dag twee incidenten beschrijven van irritatie/woede. De laatste dagen voelde ik me opgelaten om ze te beschrijven. Ik neem wel waar dat ik ergens middenin zit, maar heel precies, wat voel ik, hoeveel spanning voel ik, om welke emotie gaat het, nog steeds niet.
dinsdag 5 februari 2008 om 02:56
LilyRose, hoe is het met je?
Draadloos, ik denk niet dat ik nu met je zou afspreken.
Vind het nogal heftig om de schrijfsters hier te gaan ontmoeten. Gek ook, heb heel wat geschreven, maar het is een deel van mij wat ik blootgeef waar ik in het dagelijks leven nog geen houding mee weet te vinden ofzo. Alles is vooral de laatste tijd zo anders als toen. De meeting is voor mij iets waar ik naar uitkijk. Eens in het echt de vrouwen zien die veel voor me betekend hebben. Ook misschien ze laten zien wie ik nog meer ben dan wie ze nu kennen. Dat voelt nu ook als iets belangrijks voor me. Ik ben veranderd, ben sowieso meer dan dat deel 'Iseo'.
Ik heb nu al ervaring met een ontmoeting, het is zoiets raars om dan die eerste stappen van een kennismaking met iemand te zetten, terwijl je dat verdere van in een vriendschap als je iemand langer kent en in vertrouwen iets vertelt al hebt gehad. Zo ver ben ik irl nooit gegaan. Ze zit tegenover me en kent wie ik ook ben/wat er is gebeurd.
Verwarrend hoor! Tenminste voor mij. Wel erg leuk was het, maar niet niks.
Met wie ik niet al een tijd schrijf en wat heb doorgemaakt zou ik dat niet zomaar aandurven eigenlijk. Spreek nu voor mezelf natuurlijk.
Nou, een hele uitleg weer, maar wat maakt het nou dat je dit vroeg?
Maar hoe gaat het met je? Je schreef op het topic, 'mijn woede'. Je kunt hier gaan meepraten he!
Het is wat rustiger af en toe nu op het topic. Ik heb zelf soms weinig energie om echt te reageren zoals ik het liefst zou doen. Wil eigenlijk bijvoorbeeld aan Superstar vragen hoe het nou gaat. Vragen hoe het met je is, na wat er laatst gebeurde.
En Veer overladen met en reacties waar je wat aan hebt, maar ik weet het niet goed. Denk aan je, lieverd.
Annemoon
Reina, hoe gaat het met je?
Groetjes!
Draadloos, ik denk niet dat ik nu met je zou afspreken.
Vind het nogal heftig om de schrijfsters hier te gaan ontmoeten. Gek ook, heb heel wat geschreven, maar het is een deel van mij wat ik blootgeef waar ik in het dagelijks leven nog geen houding mee weet te vinden ofzo. Alles is vooral de laatste tijd zo anders als toen. De meeting is voor mij iets waar ik naar uitkijk. Eens in het echt de vrouwen zien die veel voor me betekend hebben. Ook misschien ze laten zien wie ik nog meer ben dan wie ze nu kennen. Dat voelt nu ook als iets belangrijks voor me. Ik ben veranderd, ben sowieso meer dan dat deel 'Iseo'.
Ik heb nu al ervaring met een ontmoeting, het is zoiets raars om dan die eerste stappen van een kennismaking met iemand te zetten, terwijl je dat verdere van in een vriendschap als je iemand langer kent en in vertrouwen iets vertelt al hebt gehad. Zo ver ben ik irl nooit gegaan. Ze zit tegenover me en kent wie ik ook ben/wat er is gebeurd.
Verwarrend hoor! Tenminste voor mij. Wel erg leuk was het, maar niet niks.
Met wie ik niet al een tijd schrijf en wat heb doorgemaakt zou ik dat niet zomaar aandurven eigenlijk. Spreek nu voor mezelf natuurlijk.
Nou, een hele uitleg weer, maar wat maakt het nou dat je dit vroeg?
Maar hoe gaat het met je? Je schreef op het topic, 'mijn woede'. Je kunt hier gaan meepraten he!
Het is wat rustiger af en toe nu op het topic. Ik heb zelf soms weinig energie om echt te reageren zoals ik het liefst zou doen. Wil eigenlijk bijvoorbeeld aan Superstar vragen hoe het nou gaat. Vragen hoe het met je is, na wat er laatst gebeurde.
En Veer overladen met en reacties waar je wat aan hebt, maar ik weet het niet goed. Denk aan je, lieverd.
Annemoon
Reina, hoe gaat het met je?
Groetjes!
dinsdag 5 februari 2008 om 09:50
Goedemorgen allemaal
Ik weet ook niet of ik het durf, een irl ontmoeting. Ik heb zoveel geschreven, vooral ook op het andere topic, dat is nogal wat. Zou het echt te heftig vinden, een hele groep 'vreemde vrouwen' in het echt zien.
Hoop dat het met jullie allemaal goed gaat, Mamzelle , en LillyRose, hoe gaat het nu?
Ik weet ook niet of ik het durf, een irl ontmoeting. Ik heb zoveel geschreven, vooral ook op het andere topic, dat is nogal wat. Zou het echt te heftig vinden, een hele groep 'vreemde vrouwen' in het echt zien.
Hoop dat het met jullie allemaal goed gaat, Mamzelle , en LillyRose, hoe gaat het nu?
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
dinsdag 5 februari 2008 om 11:19
dinsdag 5 februari 2008 om 11:26
Lieve Draadloos, wat jou betreft wil ik me graag aansluiten bij Iseo. Sowieso natuurlijk van harte welkom hier op het topic, maar een irl ontmoeting is ook voor mij zo al heftig genoeg, met de vrouwen bij wie ik mijn hart heb uitgestort. Voel mezelf ook nog steeds wel een nieuwkomer hier, hoewel ik ook alweer een jaar ofzo meeschrijf. Voor mij is zo'n ontmoeting echt veel meer dan gewoon een dagje iets leuks doen, er zit een heel verhaal achter. Maar vertel vooral meer over jezelf, ik heb zelf veel aan dit topic gehad en vind het altijd fijn als dat ook voor anderen zo kan zijn.
dinsdag 5 februari 2008 om 11:35
Lieve Draadloos, ook ik zou het leuk vinden als je hier kwam meeschrijven. Ik heb gelezen wat je op het andere topic schreef, maar heb niet het gevoel dat ik je echt ken. En dit clubje vrouwen heeft elkaar hier (en deels buiten het topic om) al behoorlijk goed leren kennen. En zoals je merkt aan de reacties is het al heftig genoeg om elkaar dan te ontmoeten
Mag ik vragen waarom je hier meeleest maar nog niet hebt geschreven? Is dat toch nog een stapje te ver?
Enne Elmervrouw: ik ben NIET vreemd Ik zou het echt heel leuk vinden als je zou komen!
Iseo
liefs,
dubio
Mag ik vragen waarom je hier meeleest maar nog niet hebt geschreven? Is dat toch nog een stapje te ver?
Enne Elmervrouw: ik ben NIET vreemd Ik zou het echt heel leuk vinden als je zou komen!
Iseo
liefs,
dubio
Ga in therapie!
