Oogkleppen, Wazen, BeenThereDoneThats en Tranen, deel 5

quote:Heeft veel lelijks tegen me gezegd en geschreeuwd toen ik het vertelde.. En kort daarna begon hij te huilen en gooien met spullen enzo...Maar ik ben Ok hoor mamz! Hij was niet echt tegen mij,, meer op spullen,, boeken/glazen/borden even alles wat hij voor handen had zeg maar.. En dat snap ik ook wel, en het was ook niet echt zn bedoeling om mij er mee te raken of wat dan ook. Hij was gewoon kwaad en moest het kwijt.

Lieve LillyRose,



Gelukkig maar dat je oké bent. Dit klinkt mij behoorlijk heftig in de oren, wat een drama's maakt hij ervan. Stop maar eens met dit willen begrijpen, want dat helpt jou niet verder.

Je zet echt megagoede stappen! Voor jezelf. Super!

Je bent een sterke vrouw en je doet het goede voor jezelf. De enige persoon met wie je echt altijd verder leeft, wie er ook nog komt of even meeloopt in je leven.



Liefs

voor jullie allemaal.



Ik heb vandaag iets leuks te vertellen. Moest voor herkeuring naar het UWV. Deze keer bij een vrouwelijke arts. Ik wist niet wat zij al van me wist, en heb gewoon eerlijk verteld wat er allemaal speelt in mijn leven. Gewoon zoals het is. (Nou ja, ik vind het nog steeds doodeng om dat te doen, het zweet breekt me uit, maar ik doe het wél!) Om er vervolgens achter te komen dat zij zeer onder de indruk was van mijn eerlijke verhaal. Dat ze me nog niet onder druk ging zetten, en pas in maart weer oproept. Dat ik tot die tijd mag doorgaan met de goede stappen voor mezelf, waar ik mee bezig ben. Reïntegratie, therapie, verhuizen, verwerken.



Ze vond mij heel sterk. Kiezen om weg te gaan bij mijn Irakese ex, terwijl ik zo bang van hem was... dat vond ze knap. De meeste mensen blijven zitten waar ze zitten, zei ze. En ook de breuk met mijn moeder, dat vond ze sterk. Poehhhh, ik wist niet wat ik hoorde, dit had ik zeker niet verwacht. Eigenlijk had ik er deze keer vantevoren niet over nagedacht, hoe het zou zijn daar (ik kende deze arts nog niet). Maar wat ik nu ervaar, is dat eerlijkheid loont. Eerlijkheid wordt gevoeld. Wat is dit toch allemaal anders als hoe ik het zó lang gewend was. Wat voelt dit als een steuntje in de rug zeg! Ik ging helemaal blij weg. Gewoon omdat ze mij écht zag en écht naar mij luisterde.

Vannacht heel slecht geslapen, de meest warrige dromen, omdat ik bang was om weer naar het UWV te gaan. Nog steeds de angst dat anderen mij gaan overheersen en zeggen wat ik moet doen. Maar dit was dus zó anders. Ze erkende mijn goede stappen, maar zag óók dat het nog een wankel evenwicht was. En.. ze gaat mijn boek lezen. Sjonge, ik ben nog helemaal verbaasd, verwonderd en verrast door het gesprek met deze arts.

quote:Elmervrouw schreef op 04 december 2007 @ 14:35:

Maar wat ik nu ervaar, is dat eerlijkheid loont. Eerlijkheid wordt gevoeld. Wat is dit toch allemaal anders als hoe ik het zó lang gewend was. Wat voelt dit als een steuntje in de rug zeg! Ik ging helemaal blij weg. Gewoon omdat ze mij écht zag en écht naar mij luisterde.



Lieve Elmervrouw

na alle gedoe is dat zo waar ik aan twijfel. Vanmorgen een lastig gesprek gehad over de voortgang in onze situatie. De zorg word gedeeld en verder komen we niet! Ik weet nu wel wat me te wachten staat en ik ben niet bereid daar volledig aan mee te werken. Daar heb ik echt gegronde redenen die ik wel zal uitleggen maar voor we ook maar ergens zijn zijn we waarschijnlijk wel zomaar weer een jaar verder. Ik vind het niet te begrijpen dat iemand met twee gezichten zo overal mee weg kan komen. Ik heb wel mijn zegje gedaan uiteindelijk, zeer emotioneel, de boodschap kwam toen wel over maar een oplossing? En toch, na veel nadenken, tranen, en ongetwijfeld nog veel gesprekken blijf ik doorgaan op deze weg. Grenzen stellen, duidelijk blijven, en eerlijkheid verlangen. Het moet toch ooit eens ophouden. Straks ga ik nog even met iemand praten die opgegroeid is in zo'n situatie, misschien dat zij mij meer kan vertellen waardoor ik betere beslissingen kan nemen.



liefs voor jullie allen

Hallo,

Elmervrouw, gelukkig maar, dat je iemand hebt getroffen bij wie je je verhaal kwijt kon, en die je nu de ruimte geeft om aan jezelf te werken; geeft toch een stukje rust, om in elk geval tot maart de tijd te krijgen. Vaak loont eerlijkheid inderdaad, helaas niet altijd....ben blij voor je!



Groetjes aan iedereen....

Nicole

Mamz

quote:Vaak loont eerlijkheid inderdaad, helaas niet altijd....

Hier heb ik over nagedacht. En ik moet ook toegeven dat het niet altijd loont. Tegen mijn ex ben ik altijd eerlijk geweest.. en wat gebeurt er? Hij verdwijnt zonder enig spoor achter te laten en neemt onze kinderen mee.

Tegen mijn moeder ben ik ook eerlijk geweest, en de familie laat me vallen. Het loont dus niet altijd.



Maar wat mijn persoonlijke processen betreft, in mijn contacten met anderen, vind ik wél dat het loont. Als je het ziet in het licht van 'niet meer al die geheimen hoeven te verbergen', wat een zware last was, vind ik dit zoveel ruimte geven in mezelf..

quote:Ik vind het niet te begrijpen dat iemand met twee gezichten zo overal mee weg kan komen.

Nee, dat begrijp ik óók niet....................... (al herken ik het op een andere manier).

voor jullie, sterkte ook voor jou, Mamz.

Ha lieverds,



Ben ik weer even. Eerst even bijlezen.



voor iedereen.



dubio

Wil hier ook nog even 'updaten': vandaag kwam de brief van de Raad voor de Kinderbescherming: het duurt nog zo'n 6-8 weken voordat het onderzoek gaat starten en daarna mag het nog zo'n 3,5 maanden duren voordat het afgerond moet zijn. Zitten we intussen al op eind april/begin mei! Pffffff, mijn dochter voelt zich hier helemaal niet goed bij, heeft er zelfs last van op school. Maakt mij weer kwaad: in het weekend heb ik een conflict met haar vader gehad, en zij is bang, dat vader haar niet meer wil zien, als wij ruzie hebben, dat hij zich gaat terugtrekken. Ik zit met de ellende, terwijl ik haar (en zoon ook) wel een vader gun. Zo heb ik het haar ook uitgelegd, en ze lijkt het te begrijpen; het doet haar wel veel pijn.

Mamz, hoe is het gegaan vanavond? Ik herken je gevoel zo goed. Weten dat zijn problemen de jouwe niet meer zijn, maar toch blijft dat moederlijke en beschermende als vanzelf opkomen. Ik moet mezelf keer op keer weer tot de orde roepen. Het is door de jaren heen zo'n automatisme geworden dat ik mezelf in feite moet herprogrammeren.



Het helpt me vaak om tijd te winnen. Niet direct een antwoord geven maar zeggen dat ik erover na zal denken. Geen toezeggingen doen die niet helemaal oké voelen (en zeker niet meteen!). Luisteren naar je onderbuikgevoel, dat me vertelt dat ik gemanipuleerd word, en die stem die dat ontkent en hem goedpraat proberen te negeren...



Durven een bitch te zijn. Alleen noem ik het niet meer zo. En toch voelt het soms zo, blijf ik mezelf veel te veel door zijn ogen bekijken, met zijn verdraaide blik....



Ik hoop dat je vanavond jezelf bent gebleven...



liefs,

dubio

quote:mamzelle schreef op 03 december 2007 @ 09:44:

Sjit.

In plaats van relaxed af te wachten tot het sinterklaas is kan ik exproblemen gaan verwachten. Morgen in de avond. Zie hem er ook wel voor aan om woensdag iets van me te willen. Kán niet, woensdag zit propvol. Dinsdag eigenlijk ook wel.

Nog één dag om mezelf te leren dat mijn ex zijn problemen echt mijn ex zijn problemen zijn. Dat het enige wat ik hóef te doen is hem zijn geld en zijn bankpasje teruggeven.

Ik ben nerveus en dus baal ik.



Mamzelle, je reageert op iedereen, maar blijkbaar heb je het zelf momenteel ook heel zwaar? Je zegt dat je nerveus bent, maar is dat werkelijk het enige, of zit er ook angst bij, omdat je bijv. niet weet wat je precies te wachten staat?

In elk geval wil ik je vanaf hier veel sterkte toewensen. Moet je hem onder ogen komen, of kun je het op een andere manier regelen? Je hoeft tenslotte niet te doen, wat ex wil; hij kan veel willen, misschien heb jij een andere oplossing om e.e.a. te regelen, zodat je hem niet hoeft te zien.



Groetjes,

Nicole

Hé Nicole, wat balen zeg.... Wat een machteloos gevoel moet dat geven!



Je zou voor jezelf misschien kunnen bekijken of er manieren zijn om conflicten met je ex te vermijden of te beperken. Ik ben dat nu zelf ook aan het bezien. Ik merk dat een gesprek al gauw uit de hand loopt. Dus ga ik proberen gesprekken te vermijden. Ik heb nog geen idee hoe, dus ik kan je nog niet adviseren Sommige dingen móet je bespreken, maar dan kun je nog altijd zelf invloed uitoefenen op het hoe, wanneer, via welk communicatiemiddel enzovoorts.



Volgens mij heb je erg goed gereageerd op je dochter. Het belangrijkste is dat zij weet dat jíj er alles aan doet om haar relatie met haar vader in stand te houden. Meer kan jíj namelijk niet doen en dus ook niet beloven. Als je ex dan dingen gaat doen waardoor hij zelf die relatie in gevaar brengt (ook al is dat naar aanleiding van een conflict met jou) dan is dat zíjn keuze! Volgens mij begrijpt jouw dochter dat prima. En het zal verdomd pijnlijk voor haar zijn te zien hoe haar vader zich gedraagt.... maar dat kan jij helaas niet veranderen.



liefs,

dubio

quote:Annemoon schreef op 01 december 2007 @ 10:04:

Dubio, ik wou dat jij mijn moeder was geweest. *hug*



Annemoon, ik ga helemaal blozen van dit waanzinnige compliment Het doet me echt heel veel, bedankt!



liefs,

dubio

quote:dubiootje schreef op 04 december 2007 @ 23:42:

Je zou voor jezelf misschien kunnen bekijken of er manieren zijn om conflicten met je ex te vermijden of te beperken. Ik ben dat nu zelf ook aan het bezien. Ik merk dat een gesprek al gauw uit de hand loopt. Dus ga ik proberen gesprekken te vermijden. Ik heb nog geen idee hoe, dus ik kan je nog niet adviseren Sommige dingen móet je bespreken, maar dan kun je nog altijd zelf invloed uitoefenen op het hoe, wanneer, via welk communicatiemiddel enzovoorts.



Dank voor je reactie! Weet je, ik probeer ook de confrontatie en dus conflicten met ex te vermijden. Op zondag, als hij de kinderen terugbrengt, ben ik bewust nog niet thuis van mijn vriend, zodat ik mijn ex niet tegenkom. Dingen 'bespreken' probeerde ik voorheen via e-mail, maar hij vond dat maar niets, reageerde hier niet eens op: hij vindt, dat we met elkaar moeten spreken, hetzij aan de foon, of in een persoonlijk gesprek. Als hij het ergens niet mee eens is, belde hij me dus, en schold alsnog. Ik verbrak dan regelmatig de verbinding, nadat ik gezegd had dat ik niet van zijn woorden/toon gediend was. Helaas heeft hij momenteel geen internet, en ben ik inderdaad aangewezen op de foon, maar dat probeer ik tot een minimum te beperken. Als het dingen zijn, die de kinderen zelf met hun vader kunnen afspreken, laat ik ze dat zelf doen. (Is helaas niet met alles mogelijk.)

Mijn huidige vriend heeft een 'contactschrift' met zijn ex, waarin ze afspraken vastleggen.



Ik schrijf dit ook allemaal, omdat hier misschien ideeën instaan, waar jij wel iets mee kan? (Of een van de anderen, wie weet....)



Groetjes,

Nicole

quote:Nicole_1964 schreef op 02 december 2007 @ 19:31:

Hallo allemaal; bedankt. Vandaag hier weer e.e.a. meegemaakt. Mijn ex, de vader van de kids dus, dezelfde man die de kinderen bij zich wil laten wonen... ik heb hem gevraagd of de kinderen, die het weekend van 22-23 december bij hem zijn, bij hem kunnen blijven tot 1e Kerstdag 's avonds. Dan hoeven we over en weer niet zo vaak op en neer te rijden, heeft hij de kinderen 4 dagen bij zich, en kunnen mijn vriend en ik ook 4 dagen samen zijn. Diezelfde ex is laaiend op mij: hij moet nl. die maandag werken, en zit dan dus met de kinderen in zijn maag, weet niet waar naar toe met ze. Dat ik ook moet werken, en dus een oplossing moet zoeken, dat boeit niet....heb ik altijd al moeten doen.



Ik voel mezelf vaak heel onredelijk als mijn vriend en ik samen willen zijn, en ik aan de vader vraag of de kinderen bij hem kunnen zijn.... Aan de andere kant: de kinderen vinden het leuk om eens een dagje langer bij vader te zijn, terwijl vader echt alleen aan zijn eigen ding denkt.... Hoe het nu opgelost wordt is nog niet helemaal duidelijk. Mijn vriend gaf al aan, dat we evt. onze plannen maar weer omgooien, zodat wij die maandag en 1e Kerstdag bij mij zijn; de kinderen gewoon dus ook bij mij; en dat ze dan 2e Kerstdag naar mijn ex gaan, en wij naar het huis van mijn vriend.

Dit zal ik ook met mijn therapeut gaan bespreken, want ik denk dat mijn gevoelens niet helemaal kloppen, en ik voel me dan ook vaak verscheurd.



Groetjes,

Nicole



Nicole, nog naar aanleiding van je berichtje hierboven. Je vraagt je ex geen gunst door de kinderen een paar dagen te nemen in de vakantie hoor! Het is standaard de helft van de vakanties. Je zou kunnen proberen iets zakelijker te worden. Jij hebt het gevoel dat hij het voor jóu doet, zodat jij wat tijd hebt met je vriend. Nee, het is zijn recht en plicht als vader zijn kinderen te zien, net zoals het hun recht is hun vader te zien.



Ik weet niet wat jullie afspraken zijn, maar je mag best een beetje doortastend zijn als jij een voorstel doet. Ik heb dit jaar besloten dat de kinderen met Kerst bij mij zijn. Plannen gemaakt, reserveringen gedaan. Toen kwam ex met de mededeling dat hij de kinderen met Kerst wil. Nou, nee dus. Hij mag ze de tweede week van de vakantie hebben. Volgend jaar doen we het wel andersom (als hij de kinderen dan überhaupt nog wil zien...).



Waarom zou ik ermee zitten dat hij de kinderen met Kerst wil? Er is niets afgesproken en niets formeel vastgelegd. Hij voert geen **** uit behalve te proberen mij en indirect de kinderen compleet kapot te maken, en ik zou het zielig moeten vinden dat hij zijn kinderen niet kan zien met Kerst? Nee hoor, ik vind mezelf nu eens even veel belangrijker. Niemand zorgt voor mij behalve ik, en hij al helemaal niet. Ik ben toch zo onredelijk? Nou, dan bén ik het ook maar een keer, dan krijgt hij toch nog gelijk



Inderdaad Nicole, je gevoelens kloppen niet. Je voelt je verplicht aan je ex omdat hij de kinderen met Kerst zou krijgen. Je hebt het gevoel alsof je geen recht hebt om iets van hem te eisen. Dat heb je wel, al is het maar om het feit dat jij voortdurend je leven om de kinderen heen plant en hij dat maar zeer zelden hoeft te doen. Het is zijn ouderlijke verantwoordelijkheid om Eens Een Keer een vrije dag te nemen. Hij is geen oppas (voor jou), hij is hun vader!



liefs,

dubio

Van een contactschrift heb ik wel eens eerder gehoord ja. Dat is misschien wel een idee. Hoewel de kinderen hun vader nu maar eens in de twee weken zien... en vaak gaat het ook niet om de kinderen, en kan het niet zo lang wachten. We moeten nog scheiden en tot die tijd vallen er nog dingen gezamenlijk te regelen. Ik denk zelf eerder aan e-mail nu. Die leest mijn ex ook niet vaak (dat kan ik zien want hij gebruikt nog steeds ons gezamenlijk e-mailadres!) maar dat is zijn probleem.



Is het een keuze van je ex om geen internet te hebben? Want hij bepaalt niet (alleen) de regels hoor! Jij hoeft niet met hem te bellen. Je kan dat omzeilen door de voicemail te laten opnemen, een antwoordapparaat te nemen enz. Maar ook als bellen onvermijdelijk is, kun je grenzen aangeven. Direct onderwerpen afkappen die je niet wilt bespreken, of bijv. zeggen dat je die op een andere manier wilt bespreken (in een persoonlijk gesprek, e-mail enz.... wat jíj wilt). Als hij erover doorgaat, zeggen dat je gaat ophangen als hij niet ophoudt - en voortdurend het onderwerp terugbrengen op waar jij het over wilt hebben. Als hij dan nog niet ophoudt, zeggen dat je gaan ophangen en dit doen.



(goh, voor de zoveelste keer denk ik dat ik mijn eigen advies maar eens moet gaan opvolgen

Lieve dubio

je hebt meel

Dank je Zon



Elmer, ik reageer later op je, mijn hart huilt een beetje met je mee. Je draagt een mooi en zwaar verdriet...



LillyRose, ik ben trots op hoe je het doet! Je klinkt zo sterk. Ook al voel je je vast vaak ook zwak, sterk zijn is niet je nooit zwak voelen maar vasthouden aan de keuzes die goed voor jou zijn en doorgaan op het ingeslagen pad. Je bent op de goede weg. Ik begrijp het heel goed als je af en toe wilt omkeren en keihard wilt terugrennen. Maar je neemt steeds stappen. Je gaat echt op een dag weer gelukkig zijn. Het klinkt misschien heel gemeen, maar ik hoop voor je dat je nooit meer iemand vindt zoals M.... Maar wel iemand op wie je altijd kan rekenen, die van jou houdt om wie je bent, bij wie je helemaal jezelf kan zijn.



liefs,

dubio

lieverds,

ik vind het nu moeilijk om te reageren maar wil even laten weten dat ik het wel gelezen heb.

Hey lieverds,



Helemaal in de war vandaag, slecht en weinig geslapen. Maar had wel lessen en colleges van half 9 tot half 6.. en toen werken van half 7 tot half 10.. Ik was er totaal niet bij. Mensen vroegen me dingen maar ik kon niet eens nadenken. Tot we bij een les zaten. Je moest allemaal nadenken over wat voorn een groep jij precies zou willen begeleiden en hoe je dat graag zou zien. 1 meisje uit men klas, zei mishandelde of ex-mishandelde vrouwen. En ze gaf zoveel informatie dat ik me een aansteller vind. Zo vertelde ze dat vrouwen vaak pas na 8jaar weg gaan of de stap durven te nemen. En dan doe ik hier alsof ik zoveel heb mee gemaakt.. maar als je het zo bekijkt ben ik niet eens mishandeld. Heb ik altijd al gevonden. Maar nu nogmeer..



Ik weet niet wat het is. Ik ben zo bang dat ik nu het verkeerde heb gedaan. Het was dusb allemaal niet zo erg. En wta nou als ik juist door dit te doen alles heb verpest. Terwijl ik mezelf nu bijna als een aansteller zie.. En heb mssn wel helemaal niet eerlijk heb behandeld.



Ik weet gewoon niet wat ik nu moet denken. En ik zou graag slapen maar dat lukt me al helemaal niet op dit moment.



Fourseasons: Mijn nick komt van horen van.. Horen/zien op de radio of internet dat de dochter van johnny depp zo werd genoemd. Vrienden die praten over ATWT.. Dusja.. eigenlijk van alles een beetje.. En ik vond het een mooie combi.. Rose als in Roos.. De bloem voor mij van liefde/geluk/schoonheid.. Em Lilly als in Lelie.. De bloem voor mij van pijn, verdriet etc.. Combinatie van hoe mijn leven was.. En is..



Elmervrouw; Het was niet zo heftig. Ik heb er niet veel aan overgehouden. Het lijkt en klinkt misschien heftig. Maar het valt wel mee. En ik word er misschien niet beter van.. Maar ik wil hem begrijpen. Ik wil dat wel elkaar begrijpen. En ik werk er hard voor om het te begrijpen. Niet om me beter te voelen, maar omdat ik van hem houd.



Liefs,

LillyRose

Heee meis, zet nu even je hulpverlenerspet af. Je bent nu gewoon even LR. Jij hebt een verdriet en dat is echt. Stel je voor dat je bij een hulpverlener komt en die zegt: wat doe je hier eigenlijk, wat hij hebt meegemaakt stelt toch helemaal niets voor?



Wat zou jij van zo'n hulpverlener vinden? Vind jij dat jij, als jij hulpverlener bent, het recht hebt te beoordelen hoe erg het verdriet en de pijn van een ander is? En of ze 'recht' hebben op jouw hulp en recht hebben op verdriet om wat hun overkomen is?



Een hulpverlener moet alleen maar hulp verlenen. Of beter nog: gewoon luisteren. Niet oordelen. Jij oordeelt veel te hard over jezelf. Om een goed hulpverlener te worden, moet je dat loslaten. Je kunt pas openstaan voor anderen als je jezelf accepteert zoals je bent, als je niet meer zo hard over jezelf oordeelt.



Vrouwen die na 8 jaar pas weggaan... Ze hebben geen forum zoals dit. Ze hebben geen Marc en Anna. En ze hebben (nog) niet de moed en de kracht om de stap te nemen om weg te gaan. Als jij langer was gebleven, was je net zo verstrikt geraakt als die vrouwen. We kunnen allemáal zo'n vrouw zijn LR. Er zijn geen gradaties in hoe erg mishandeling is. Jij bent mishandeld en je bent eruit gestapt. Zie nu toch de moed die dat aantoont in plaats van "aanstellerij". Vind je vrouwen die hier schrijven die er eerder uitgestapt zijn, of die (zoals ik) "niet eens" lichamelijk mishandeld zijn, dan ook maar aanstellers? Ik denk het niet....



Die klasgenoot zou enorm veel van jou kunnen leren, besef je dat wel?



liefs,

dubio

Lieve Lily



Ik wilde dat dit forum heel veel jaren geleden al bestond en dat ik het toen ontdekt had

Ook ik heb vandaag een klotendag achter de rug, moeilijke gesprekken, lastige situaties en dan ook nog eens een lange dag. En toch probeer ik de lichtpuntjes van vandaag te zoeken. Die er ook waren, want vanavond moest ik een korte presentatie geven, lastig, want ik zag er echt niet uit. En toch, de inhoud was goed, geen enkel punt van kritiek, die kan ik mezelf wel geven want ik vond natuurlijk dat ik het nog beter had moeten doen. Meer de klas in kijken enzo, en tegelijkertijd weet ik ook dat dat er niet inzat vandaag.



Dubio

Dubio: Ik zou nooit oordelen over iemand die bij me komt. Ben gewoon bang dta ik later niet meer serieus genomen word als ik ga solliciteren. En ze komen er achter dat ik zefl ooit in behandeling zat.. En ik vind het eng..

Ik weet helemaal nog niet goed wat ik wel of niet wil vertellen.. Of waar ik echt last van heb.



Ik heb juist een beeld voor me dat, als ik ooit mensen wil helpen me niet meer zo moet aanstellen. Me niet overal het slachtoffer van maken. Ik heb het gevoel dat ik dat doe. Maar M is net zo goed het slachtoffer. En misschien nog wel iets meer dan mij. Heb wel tegen hem gezegd dat hte misschien goed is voor hem om met iemand te praten. Dat ie leert snappen waarom hij soms doorslaat of niet meer weet wat hij doet. Dat is gewoon altijd zo, hij weet niet meer wat hij heeft gedaan of waarom omdat het allemaal zo snel ging. Ook de laatste keer toen hij met alles begon te gooien. Toen ik een bordje tegen mijn hoofd had gekregen leek hij als ware wakker te worden.. en dan weet hij gewoon niet wat er is gebeurd.. Dat vond ik net zo moeilijk. Want ik wilde wel gillen want het deed zeer, maar tegelijkertijd trooste ik hem omdat hij helemaal overstuur was over wat er was gebeurd,. Terwijl het al de tijd zo goed was gegaan tussen ons. En juist nu ging het mis. En misschien dat hij ook nog wel veel moet lere over het feit dat hij het verliest. En hij heeft ook gezegd wat te zullen rondsurfen.,. om te kijken wat er zoal is..



snap alleen nog niet waarom jij denkt dat die klasgenoot van mij kan leren. Ik ben er nooit echt open over geweest..



Mn lichtpuntje, zon, was toen ik thuis kwam een kotertje me opstond te wachten.. met twee armen in de lucht. Een knuffel doet dan zo goed! Zelfs van zo'n ukkie!



Liefs,

LillyRose