Relaties
alle pijlers
Oogkleppen, Wazen, BeenThereDoneThats en Tranen, deel 5
zaterdag 7 juli 2007 om 23:49
Een topic waar iedere vrouw kan aansluiten die in een ongelijkwaardige relatie zit of heeft gezeten.
Er zijn de verschrikkelijke verhalen van vrouwen die mishandeld zijn, die zelfs blij moeten zijn dat ze het er levend of niet al te zwaar gewond vanaf hebben gebracht. Maar het begint al bij niet gewoon jezelf kunnen zijn in de relatie, bij afhankelijk zijn van de buien van je partner, bij van alles uit de kast te moeten halen om je partner goed gestemd te houden.
Een speelbal zijn: of jij, of je huisraad, of je eigen dingetjes moeten eraan geloven.
Vooral: onvrij zijn. Niemand houdt je beet, niemand dwingt je te lopen, en toch ben je niet vrij. Je weet dat je eigenlijk anders wilt maar je doet het niet.
Angst. Soms meer, soms minder, soms lijkt ze weer afwezig.
Op het scherpst van de snede leven, want áls je ruzie kunt maken over iets wat je uitgesproken wilt hebben, dan dóe je het ook, zover als je kunt.
Eruitstappen: eindelijk voor jezelf kiezen. Er dan achter komen dat er ook nog een leven te leven valt, in te vullen valt. Jezelf eindelijk tegenkomen.
Manu jij kunt je verhaal niet meer vertellen.
Er zijn de verschrikkelijke verhalen van vrouwen die mishandeld zijn, die zelfs blij moeten zijn dat ze het er levend of niet al te zwaar gewond vanaf hebben gebracht. Maar het begint al bij niet gewoon jezelf kunnen zijn in de relatie, bij afhankelijk zijn van de buien van je partner, bij van alles uit de kast te moeten halen om je partner goed gestemd te houden.
Een speelbal zijn: of jij, of je huisraad, of je eigen dingetjes moeten eraan geloven.
Vooral: onvrij zijn. Niemand houdt je beet, niemand dwingt je te lopen, en toch ben je niet vrij. Je weet dat je eigenlijk anders wilt maar je doet het niet.
Angst. Soms meer, soms minder, soms lijkt ze weer afwezig.
Op het scherpst van de snede leven, want áls je ruzie kunt maken over iets wat je uitgesproken wilt hebben, dan dóe je het ook, zover als je kunt.
Eruitstappen: eindelijk voor jezelf kiezen. Er dan achter komen dat er ook nog een leven te leven valt, in te vullen valt. Jezelf eindelijk tegenkomen.
Manu jij kunt je verhaal niet meer vertellen.
donderdag 6 december 2007 om 00:21
Lieve Perel,
Hier schrijven betekent niets meer of minder dan toegeven dat je in een ongelijkwaardige relatie zit of hebt gezeten. Ik ben ook nooit lichamelijk mishandeld, niet iedereen op dit topic heeft huiselijk geweld ondergaan.
Als je schrijft "neerzetten is toegeven" dan heb je wat mij betreft die eerste stap al genomen....
Waarom ben je zo verdrietig?
liefs,
dubio
Hier schrijven betekent niets meer of minder dan toegeven dat je in een ongelijkwaardige relatie zit of hebt gezeten. Ik ben ook nooit lichamelijk mishandeld, niet iedereen op dit topic heeft huiselijk geweld ondergaan.
Als je schrijft "neerzetten is toegeven" dan heb je wat mij betreft die eerste stap al genomen....
Waarom ben je zo verdrietig?
liefs,
dubio
Ga in therapie!
donderdag 6 december 2007 om 02:37
Voor Lily
The Voice Within
Young girl, don't cry
I'll be right here when your world starts to fall, ooh ooh
Young girl, it's all right
Your tears will dry, you'll soon be free to fly
When you're safe inside your room you tend to dream
Of a place where nothing's harder than it seems
No one ever wants or bothers to explain
Of the heartache life can bring and what it means
When there's no one else
Look inside yourself
Like your oldest friend
Just trust the voice within
Then you'll find the strength
That will guide your way
You'll learn to begin
To trust the voice within
Young girl, don't hide
You'll never change if you just run away
Young girl, just hold tight
Soon you're gonna see your brighter day
Now in a world where innocence is quickly claimed
It's so hard to stand your ground when you're so afraid
No one reaches out a hand for you to hold
When your lost outside look inside to your soul
Life is a journey
It can take you anywhere you choose to go
As long as you're learning
You'll find all you'll ever need to know
(Be strong)
You'll break it
(Hold on)
You'll make it
Just don't forsake it because
(No one can tell you what you can do)
No one can stop you
You know that I'm talking to you
When there's no one else
Look inside yourself
Like your oldest friend
Just trust the voice within
Then you'll find the strength
That will guide your way
If you will learn to begin
To trust the voice within
The Voice Within
Young girl, don't cry
I'll be right here when your world starts to fall, ooh ooh
Young girl, it's all right
Your tears will dry, you'll soon be free to fly
When you're safe inside your room you tend to dream
Of a place where nothing's harder than it seems
No one ever wants or bothers to explain
Of the heartache life can bring and what it means
When there's no one else
Look inside yourself
Like your oldest friend
Just trust the voice within
Then you'll find the strength
That will guide your way
You'll learn to begin
To trust the voice within
Young girl, don't hide
You'll never change if you just run away
Young girl, just hold tight
Soon you're gonna see your brighter day
Now in a world where innocence is quickly claimed
It's so hard to stand your ground when you're so afraid
No one reaches out a hand for you to hold
When your lost outside look inside to your soul
Life is a journey
It can take you anywhere you choose to go
As long as you're learning
You'll find all you'll ever need to know
(Be strong)
You'll break it
(Hold on)
You'll make it
Just don't forsake it because
(No one can tell you what you can do)
No one can stop you
You know that I'm talking to you
When there's no one else
Look inside yourself
Like your oldest friend
Just trust the voice within
Then you'll find the strength
That will guide your way
If you will learn to begin
To trust the voice within
donderdag 6 december 2007 om 02:50
"Stronger"
I'll make it through the rainy days
I'll be the one who stands here longer than the rest
When my landscape changes, rearranges
I'll be stronger than i've ever been
No more stillness, more sunlight,
Everything's gonna be alright
I know that there's gonna be a change
Better find your way out of your fear
If you wanna come with me
Then that's the way it's gotta be
I'm all alone and finally
I'm getting stronger
You'll come to see
Just what I can be
I'm getting stronger
Sometimes I feel so down and out
Like emotion that's been captured in a maze
I had my ups and downs
Trials and tribulations,
I overcome it day by day,
Feeling good and almost powerful
A new me, that's what i'm looking for
I didn't know what I had to do
I just knew I was alone
People around me
But they didn't care
So I searched into my soul
I'm not the type of girl that will let them see her cry
It's not my style
I get by
See i'm gonna do this for me
I know that there's gonna be a change
Better find your way out of your fear
If you wanna come with me
Then that's the way it's gotta be
I'm all alone and finally
I'm getting stronger
You'll come to see
Just what I can be
I'm getting stronger
I'll make it through the rainy days
I'll be the one who stands here longer than the rest
When my landscape changes, rearranges
I'll be stronger than i've ever been
No more stillness, more sunlight,
Everything's gonna be alright
I know that there's gonna be a change
Better find your way out of your fear
If you wanna come with me
Then that's the way it's gotta be
I'm all alone and finally
I'm getting stronger
You'll come to see
Just what I can be
I'm getting stronger
Sometimes I feel so down and out
Like emotion that's been captured in a maze
I had my ups and downs
Trials and tribulations,
I overcome it day by day,
Feeling good and almost powerful
A new me, that's what i'm looking for
I didn't know what I had to do
I just knew I was alone
People around me
But they didn't care
So I searched into my soul
I'm not the type of girl that will let them see her cry
It's not my style
I get by
See i'm gonna do this for me
I know that there's gonna be a change
Better find your way out of your fear
If you wanna come with me
Then that's the way it's gotta be
I'm all alone and finally
I'm getting stronger
You'll come to see
Just what I can be
I'm getting stronger
donderdag 6 december 2007 om 03:12
Ex-Factor
It could all be so simple
But you'd rather make it hard
Loving you is like a battle
And we both end up with scars
Tell me, who I have to be
To gain some reciprocity
See, no one loves you more than me
And no one ever will
Is this just a silly game
That forces you to act this way
Forces you to scream my name
Then pretend that you can't stay
Tell me, who I have to be
To gain some reciprocity
See, no one loves you more than me
And no one ever will
No matter how I think we grow
You always seem to let me know
It ain't workin'
It ain't workin'
And when I try to walk away
You'd hurt yourself to make me stay
This is crazy
This is crazy
I keep letting you back in
How can I explain myself
As painful as this thing has been
I just can't be with no one else
See I know what we got to do
You let go and I'll let go too
'Cause no one's hurt me more than you
And no one ever will
Care for me, care for me
You said you care for me
There for me, there for me
Said you'd be there for me
Cry for me, cry for me
You said you'd die for me
Give to me, give to me
Why won't you live for me
It could all be so simple
But you'd rather make it hard
Loving you is like a battle
And we both end up with scars
Tell me, who I have to be
To gain some reciprocity
See, no one loves you more than me
And no one ever will
Is this just a silly game
That forces you to act this way
Forces you to scream my name
Then pretend that you can't stay
Tell me, who I have to be
To gain some reciprocity
See, no one loves you more than me
And no one ever will
No matter how I think we grow
You always seem to let me know
It ain't workin'
It ain't workin'
And when I try to walk away
You'd hurt yourself to make me stay
This is crazy
This is crazy
I keep letting you back in
How can I explain myself
As painful as this thing has been
I just can't be with no one else
See I know what we got to do
You let go and I'll let go too
'Cause no one's hurt me more than you
And no one ever will
Care for me, care for me
You said you care for me
There for me, there for me
Said you'd be there for me
Cry for me, cry for me
You said you'd die for me
Give to me, give to me
Why won't you live for me
donderdag 6 december 2007 om 03:17
"When You Really Love Someone"
I'm a woman, lord knows it's hard
I need a real man to give me what I need
Sweet attention, love and tenderness
When it's real it's unconditional, I'm telling y'all
Cause a man, just ain't a man,
If he aint' man enough
To love you when you're right,
Love you when you're wrong
Love you when you're weak,
Love you when you're strong
Take you higher
When the world got you feelin low
He's given you his last, cuz he's thinking of you first
Give you comfort when he's thinking that you're hurt
That's what's done when you really love someone
I'm telling y'all, I'm telling y'all.
I'm a woman, lord knows it's hard
I need a real man to give me what I need
Sweet attention, love and tenderness
When it's real it's unconditional, I'm telling y'all
Cause a man, just ain't a man,
If he aint' man enough
To love you when you're right,
Love you when you're wrong
Love you when you're weak,
Love you when you're strong
Take you higher
When the world got you feelin low
He's given you his last, cuz he's thinking of you first
Give you comfort when he's thinking that you're hurt
That's what's done when you really love someone
I'm telling y'all, I'm telling y'all.
donderdag 6 december 2007 om 03:40
It's not
What you thought
When you first began it
You got
What you want
Now you can hardly stand it though
By now you know
It's not going to stop
It's not going to stop
It's not going to stop
'Til you wise up.
You're sure
There's a cure
And you have finally found it
You think
One drink
Will shrink you 'til you're underground
And living down
But it's not going to stop
It's not going to stop
It's not going to stop
'Til you wise up.
Prepare a list of what you need
Before you sign away the deed
'Cause it's not going to stop
No, it's not going to stop
'Til you wise up
No, it's not going to stop
'Til you wise up
No, it's not going to stop
So just give up
What you thought
When you first began it
You got
What you want
Now you can hardly stand it though
By now you know
It's not going to stop
It's not going to stop
It's not going to stop
'Til you wise up.
You're sure
There's a cure
And you have finally found it
You think
One drink
Will shrink you 'til you're underground
And living down
But it's not going to stop
It's not going to stop
It's not going to stop
'Til you wise up.
Prepare a list of what you need
Before you sign away the deed
'Cause it's not going to stop
No, it's not going to stop
'Til you wise up
No, it's not going to stop
'Til you wise up
No, it's not going to stop
So just give up
donderdag 6 december 2007 om 03:42
It's a dark road
And a dark way that leads to my house
And the word says
You're never gonna find me there oh no
I've got an open door
It didn't get there by itself
It didn't get there by itself
There's a feelin
But you're not feelin' it at all
There's a meaning
But you're not listening any more
I look at that open road
I'm gonna walk there by myself
And if you catch me
I might try to run away
You know I can't be here too long
And if you let me
I might try to make you stay
Seems you never realise a good thing
Till it's gone..
Maybe im still searchin
But I dont know what it means
All the fires of destruction are still
Burnin' in my dreams
There's no water that can wash away
This longin' to come clean
Hey yea yea....
I cant find the joy within my soul
It's just sadness takin hold
I wanna come in from the cold
And make myself renewed again
It takes strength to live this way
The same old madness every day
I wanna kick these blues away
I wanna learn to live again...
It's a dark road
And a dark way that leads to my house
And the word says
You're never gonna find me there oh no
I've got an open door
It didn't get there by itself
It didn't get there by itself
And a dark way that leads to my house
And the word says
You're never gonna find me there oh no
I've got an open door
It didn't get there by itself
It didn't get there by itself
There's a feelin
But you're not feelin' it at all
There's a meaning
But you're not listening any more
I look at that open road
I'm gonna walk there by myself
And if you catch me
I might try to run away
You know I can't be here too long
And if you let me
I might try to make you stay
Seems you never realise a good thing
Till it's gone..
Maybe im still searchin
But I dont know what it means
All the fires of destruction are still
Burnin' in my dreams
There's no water that can wash away
This longin' to come clean
Hey yea yea....
I cant find the joy within my soul
It's just sadness takin hold
I wanna come in from the cold
And make myself renewed again
It takes strength to live this way
The same old madness every day
I wanna kick these blues away
I wanna learn to live again...
It's a dark road
And a dark way that leads to my house
And the word says
You're never gonna find me there oh no
I've got an open door
It didn't get there by itself
It didn't get there by itself
donderdag 6 december 2007 om 11:45
Hoi Dubiootje,
Ik wil dit er wel over kwijt.
De relatie heeft 20 jaar geduurd.
Het ging bij mij ook niet om lichamelijk geweld, integendeel.
Hij sloeg niet, dronk niet en had een goeie baan.
Wel een moeilijk karakter, een zwart-wit visie, en liever barsten dan buigen.
Ik ben van nature makkelijk, pas me zonder moeite aan.
Maar de balans is zoekgeraakt, ondanks dat ik dat uit alle macht heb geprobeerd tegen te gaan.
Het zag er aan de buitenkant niet zo uit, maar in feite had ik niets te vertellen, geen inbreng in de grote beslissingen binnen relaties.
Als ik me niet bij zijn argumenten neerlegde, was ik fout, als een klein kind dat haar zin doordrijft voelde ik me dan, en dan had ik echt geen plezier meer van mijn beslissing.
Ik kon sowieso nooit iets goed doen. Deed ik rechts had het links moeten zijn of andersom.
Hij treiterde en haalde het bloed onder mijn nagels vandaan dat ik er wanhopig van werd.
Als ik iets niet op had geruimd, en hij zei er iets van, en ik wilde het later pakken, was het weg (en nooit meer te vinden).
Dat soort dingen, ik dacht soms dat ik gek werd.
Gemene opmerkingen, verwijt, of ik werd uitgelachen om wat ik deed. Of ik wel of niet iets ondernam, liet ik afhangen van de energie en de veerkracht die ik op dat moment had, had ik de ellende ervoor over of niet?
Steeds vaker deed ik het dan maar niet.
Ik durfde op het laatst weinig meer.
En was ik eigenlijk voortdurend moe.
Ik stompte totaal af. Mijn wereldje werd steeds kleiner.
Een sociaal leven hadden we samen niet. Nooit vrienden op visite, of naar andere stellen toe. Had hij geen behoefte aan.
Ik had wel mijn vriendinnen. Daar zag ik (ook niet allemaal koek en ei) dat er toch heel anders met elkaar werd omgegaan. Daar werd gewoon ruzie gemaakt, geschreeuwd en dat luchtte op en was het over tot het volgende obstakel.
Mijn relatie was geen relatie, maar een machtsstrijd.
Op een gegeven moment dacht ik: dit kan nog jaren zo doorgaan.
Als ik wil dat er iets verandert, moet ik dat zelf doen.
En dat heb ik gedaan.
Het is nu ruim twee jaar geleden.
Ik dacht: hij zal wel blij zijn dat ie van mij af is, hij had vrijwel gelijk een andere vriendin.
Maar hij laat mij niet los.
Gunt me mijn nieuwe leven niet.
Hij valt me lastig.
Weken is het rustig en dan ineens begint het weer.
Ik voel me nog steeds niet vrij.
Dat is waarom ik verdrietig ben.
Omdat ik niet voluit durf te leven.
Als ik mijn topic welles/nietes lees, lees ik de krampachtigheid van mijn gevoel.
Deze tekst doet me heel veel:
I've got a right to be wrong
My mistakes will make me strong
I'm stepping out into the great unknown
I'm feeling wings though I've never flown
I've got a mind of my own
I'm flesh and blood to the bone
I'm not made of stone
Got a right to be wrong
So just leave me alone
I've got a right to be wrong
I've been held down too long
I've got to break free
So I can finally breathe
I've got a right to be wrong
Got to sing my own song
I might be singing out of key
But it sure feels good to me
Got a right to be wrong
So just leave me alone
You're entitled to your opinion
But it's really my decision
I can't turn back I'm on a mission
If you care don't you dare blur my vision
Let me be all that I can be
Don't smother me with negativity
Whatever's out there waiting for me
I'm going to faced it willingly
I've got a right to be wrong
My mistakes will make me strong
I'm stepping out into the great unknown
I'm feeling wings though I've never flown
I've got a mind of my own
Flesh and blood to the bone
See, I'm not made of stone
I've got a right to be wrong
So just leave me alone
I've got a right to be wrong
I've been held down to long
I've got to break free
So I can finally breathe
I've got a right to be wrong
Got to sing my own song
I might be singing out of key
But it sure feels good to me
I've got a right to be wrong
So just leave me alone
Deze tekst zegt alles voor mij
Lieve dames allemaal, ik ben nog lang niet ingelezen, maar ik doe mijn best!
Perel (f).
Ik wil dit er wel over kwijt.
De relatie heeft 20 jaar geduurd.
Het ging bij mij ook niet om lichamelijk geweld, integendeel.
Hij sloeg niet, dronk niet en had een goeie baan.
Wel een moeilijk karakter, een zwart-wit visie, en liever barsten dan buigen.
Ik ben van nature makkelijk, pas me zonder moeite aan.
Maar de balans is zoekgeraakt, ondanks dat ik dat uit alle macht heb geprobeerd tegen te gaan.
Het zag er aan de buitenkant niet zo uit, maar in feite had ik niets te vertellen, geen inbreng in de grote beslissingen binnen relaties.
Als ik me niet bij zijn argumenten neerlegde, was ik fout, als een klein kind dat haar zin doordrijft voelde ik me dan, en dan had ik echt geen plezier meer van mijn beslissing.
Ik kon sowieso nooit iets goed doen. Deed ik rechts had het links moeten zijn of andersom.
Hij treiterde en haalde het bloed onder mijn nagels vandaan dat ik er wanhopig van werd.
Als ik iets niet op had geruimd, en hij zei er iets van, en ik wilde het later pakken, was het weg (en nooit meer te vinden).
Dat soort dingen, ik dacht soms dat ik gek werd.
Gemene opmerkingen, verwijt, of ik werd uitgelachen om wat ik deed. Of ik wel of niet iets ondernam, liet ik afhangen van de energie en de veerkracht die ik op dat moment had, had ik de ellende ervoor over of niet?
Steeds vaker deed ik het dan maar niet.
Ik durfde op het laatst weinig meer.
En was ik eigenlijk voortdurend moe.
Ik stompte totaal af. Mijn wereldje werd steeds kleiner.
Een sociaal leven hadden we samen niet. Nooit vrienden op visite, of naar andere stellen toe. Had hij geen behoefte aan.
Ik had wel mijn vriendinnen. Daar zag ik (ook niet allemaal koek en ei) dat er toch heel anders met elkaar werd omgegaan. Daar werd gewoon ruzie gemaakt, geschreeuwd en dat luchtte op en was het over tot het volgende obstakel.
Mijn relatie was geen relatie, maar een machtsstrijd.
Op een gegeven moment dacht ik: dit kan nog jaren zo doorgaan.
Als ik wil dat er iets verandert, moet ik dat zelf doen.
En dat heb ik gedaan.
Het is nu ruim twee jaar geleden.
Ik dacht: hij zal wel blij zijn dat ie van mij af is, hij had vrijwel gelijk een andere vriendin.
Maar hij laat mij niet los.
Gunt me mijn nieuwe leven niet.
Hij valt me lastig.
Weken is het rustig en dan ineens begint het weer.
Ik voel me nog steeds niet vrij.
Dat is waarom ik verdrietig ben.
Omdat ik niet voluit durf te leven.
Als ik mijn topic welles/nietes lees, lees ik de krampachtigheid van mijn gevoel.
Deze tekst doet me heel veel:
I've got a right to be wrong
My mistakes will make me strong
I'm stepping out into the great unknown
I'm feeling wings though I've never flown
I've got a mind of my own
I'm flesh and blood to the bone
I'm not made of stone
Got a right to be wrong
So just leave me alone
I've got a right to be wrong
I've been held down too long
I've got to break free
So I can finally breathe
I've got a right to be wrong
Got to sing my own song
I might be singing out of key
But it sure feels good to me
Got a right to be wrong
So just leave me alone
You're entitled to your opinion
But it's really my decision
I can't turn back I'm on a mission
If you care don't you dare blur my vision
Let me be all that I can be
Don't smother me with negativity
Whatever's out there waiting for me
I'm going to faced it willingly
I've got a right to be wrong
My mistakes will make me strong
I'm stepping out into the great unknown
I'm feeling wings though I've never flown
I've got a mind of my own
Flesh and blood to the bone
See, I'm not made of stone
I've got a right to be wrong
So just leave me alone
I've got a right to be wrong
I've been held down to long
I've got to break free
So I can finally breathe
I've got a right to be wrong
Got to sing my own song
I might be singing out of key
But it sure feels good to me
I've got a right to be wrong
So just leave me alone
Deze tekst zegt alles voor mij
Lieve dames allemaal, ik ben nog lang niet ingelezen, maar ik doe mijn best!
Perel (f).
anoniem_8669 wijzigde dit bericht op 06-12-2007 11:50
Reden: p.s.je
Reden: p.s.je
% gewijzigd
donderdag 6 december 2007 om 14:14
Perel, welkom hier
Ik herken veel in je verhaal, het ontaarde bij ons in alleen maar conflicten, overal over en ook inderdaad een heel andere buitenkant dan binnenkant.
Het treiteren gaat hier nog steeds door, ondanks een scheiding want macht wil hij blijven uitoefenen. Zijn er in jouw situatie ook kinderen bij betrokken?
En als we dan toch bezig zijn muziek en songteksten
Ik vind deze wel erg mooi en toepasselijk:
Alive, Pearl Jam
Ik herken veel in je verhaal, het ontaarde bij ons in alleen maar conflicten, overal over en ook inderdaad een heel andere buitenkant dan binnenkant.
Het treiteren gaat hier nog steeds door, ondanks een scheiding want macht wil hij blijven uitoefenen. Zijn er in jouw situatie ook kinderen bij betrokken?
En als we dan toch bezig zijn muziek en songteksten
Ik vind deze wel erg mooi en toepasselijk:
Alive, Pearl Jam
donderdag 6 december 2007 om 14:39
Hoi Sunshine,
Ja, we hebben twee kinderen, inmiddels pubers.
Van wat ik gelezen heb tot nu toe vind ik bij jou de meeste raakvlakken, gezien de situatie en de manier waarop.
Weet jij inmiddels (misschien staat het wel ergens, maar ben ik er nog niet aan toe gekomen) waarom jou ex dit nog steeds doet?
Dat is namelijk iets wat mij zo kan bezighouden.
Waarom in vredesnaam.
What have I done to deserve this?
Ik gun hem een nieuw leven, met zijn nieuwe liefde, met alles wat erbij hoort.
Waarom hij mij niet?
Ik leg hem geen strobreed in de weg.
Eis niet het uiterste van hem.
Hoe lang ben jij gescheiden, Sunshine?
Ja, we hebben twee kinderen, inmiddels pubers.
Van wat ik gelezen heb tot nu toe vind ik bij jou de meeste raakvlakken, gezien de situatie en de manier waarop.
Weet jij inmiddels (misschien staat het wel ergens, maar ben ik er nog niet aan toe gekomen) waarom jou ex dit nog steeds doet?
Dat is namelijk iets wat mij zo kan bezighouden.
Waarom in vredesnaam.
What have I done to deserve this?
Ik gun hem een nieuw leven, met zijn nieuwe liefde, met alles wat erbij hoort.
Waarom hij mij niet?
Ik leg hem geen strobreed in de weg.
Eis niet het uiterste van hem.
Hoe lang ben jij gescheiden, Sunshine?
donderdag 6 december 2007 om 14:53
Hallo Perel
waarom mijn ex dit nog steeds doet?
Hij wil controle houden, de macht houden, de baas blijven. Ik ben degene die zijn ego gekwetst heeft door de beslissing te nemen bij hem weg te gaan. De buitenwereld komt nu op de hoogte van het tweede gezicht wat hij heeft en hij kan niet overal meer het lieve jongetje, de aardige man spelen. De gevolgen van de beslissingen die hij heeft genomen worden nu pijnlijk duidelijk.
Overigens dacht ik altijd dat niemand dat tweede gezicht zag, maar dat blijkt na de scheiding en openheid van zaken van mijn kant toch anders te zijn!
Het heeft alles te maken met hoe hij in elkaar zit en de waarheid die hij over zichzelf heeft gemaakt. Ik ben niet de enige die hem verlaten heeft, maar tot nu toe kon hij dan altijd in de slachtofferrol kruipen. Nu kan hij dat niet. Hij blijft doorgaan in dat patroon en zal hierin uiteindelijk zichzelf tegenkomen. Nu is hij druk bezig te bewijzen hoe geweldig hij het allemaal wel doet en walst hierbij gewoon over de kinderen heen. Maar ook die worden groot en zullen uiteindelijk onder die controledwang uit komen.
En elke stap vooruit die ik zet zal bij hem jalouzie opwekken, want ja, het gaat niet om mijn geluk maar om zijn geluk. Zoals het ook was binnen de relatie!
Verder zet ik hier niet teveel priveinformatie neer, juist vanwege het nog steeds voortdurende gedoe, maar je kan me mailen. Probeer het maar even via dat vriendjes gedoe en anders via de Angels
waarom mijn ex dit nog steeds doet?
Hij wil controle houden, de macht houden, de baas blijven. Ik ben degene die zijn ego gekwetst heeft door de beslissing te nemen bij hem weg te gaan. De buitenwereld komt nu op de hoogte van het tweede gezicht wat hij heeft en hij kan niet overal meer het lieve jongetje, de aardige man spelen. De gevolgen van de beslissingen die hij heeft genomen worden nu pijnlijk duidelijk.
Overigens dacht ik altijd dat niemand dat tweede gezicht zag, maar dat blijkt na de scheiding en openheid van zaken van mijn kant toch anders te zijn!
Het heeft alles te maken met hoe hij in elkaar zit en de waarheid die hij over zichzelf heeft gemaakt. Ik ben niet de enige die hem verlaten heeft, maar tot nu toe kon hij dan altijd in de slachtofferrol kruipen. Nu kan hij dat niet. Hij blijft doorgaan in dat patroon en zal hierin uiteindelijk zichzelf tegenkomen. Nu is hij druk bezig te bewijzen hoe geweldig hij het allemaal wel doet en walst hierbij gewoon over de kinderen heen. Maar ook die worden groot en zullen uiteindelijk onder die controledwang uit komen.
En elke stap vooruit die ik zet zal bij hem jalouzie opwekken, want ja, het gaat niet om mijn geluk maar om zijn geluk. Zoals het ook was binnen de relatie!
Verder zet ik hier niet teveel priveinformatie neer, juist vanwege het nog steeds voortdurende gedoe, maar je kan me mailen. Probeer het maar even via dat vriendjes gedoe en anders via de Angels
donderdag 6 december 2007 om 15:38
Sunshine,
Ik heb je een berichtje gestuurd via 'vrienden'. Dankjewel voor je aanbod.
Ook nu zie ik weer raakvlakken, en ik zie dat jij er al een stuk verder mee bent dan ik.
Ik heb inmiddels gelezen dat jouw relatie ook zo'n 20 jaar geduurd heeft, je hebt ook kinderen, en nog geen nieuwe relatie? (is niet zo bedoeld zoals dit mij de laatste tijd gevraagd wordt....)
Waar jij zegt: het is zo, heb ik nog steeds het twijfelachtige van: het zal toch niet zo zijn dat....?
Begrijp je wat ik bedoel?
Ik hoop nog altijd dat het 'gewoon' op zal houden, maar het begint tot me door te dringen dat die kans klein is.
Ik heb het gevoel dat ik iets moet doen om het te stoppen, tegelijkertijd ben ik bang voor de reactie dat dat teweeg zal brengen.
Aan de andere kant wil ik mezelf niet zo slachtofferig opstellen.
Het is een voortdurend wikken en wegen.
Leef ik nou mijn eigen leven of niet?
Waarvoor heb ik al die moeite anders gedaan?
Het houd me meer bezig dan ik gedacht had, twéé jáár na een scheiding.
Komt dat door wat hij doet, of door hoe ik ermee omga?
Als ik zo even niet meer post - mijn kinderen komen zo thuis - dan komt het morgen wel weer.
Perel.
Ik heb je een berichtje gestuurd via 'vrienden'. Dankjewel voor je aanbod.
Ook nu zie ik weer raakvlakken, en ik zie dat jij er al een stuk verder mee bent dan ik.
Ik heb inmiddels gelezen dat jouw relatie ook zo'n 20 jaar geduurd heeft, je hebt ook kinderen, en nog geen nieuwe relatie? (is niet zo bedoeld zoals dit mij de laatste tijd gevraagd wordt....)
Waar jij zegt: het is zo, heb ik nog steeds het twijfelachtige van: het zal toch niet zo zijn dat....?
Begrijp je wat ik bedoel?
Ik hoop nog altijd dat het 'gewoon' op zal houden, maar het begint tot me door te dringen dat die kans klein is.
Ik heb het gevoel dat ik iets moet doen om het te stoppen, tegelijkertijd ben ik bang voor de reactie dat dat teweeg zal brengen.
Aan de andere kant wil ik mezelf niet zo slachtofferig opstellen.
Het is een voortdurend wikken en wegen.
Leef ik nou mijn eigen leven of niet?
Waarvoor heb ik al die moeite anders gedaan?
Het houd me meer bezig dan ik gedacht had, twéé jáár na een scheiding.
Komt dat door wat hij doet, of door hoe ik ermee omga?
Als ik zo even niet meer post - mijn kinderen komen zo thuis - dan komt het morgen wel weer.
Perel.
donderdag 6 december 2007 om 21:54
Lieve Perel,
Fijn dat je wat meer hebt willen schrijven. De songtekst is heel treffend, denk ik. Wat me opvalt, is wat je zelf ook al aangeeft, namelijk dat je ex nog steeds een belangrijke rol in je leven speelt. Dat blijkt ook uit die songtekst, die je gevoelens ten opzichte van je ex weerspiegelt maar bovendien volledig aan je ex gericht is.
Natuurlijk komt dat door wat híj doet. Maar jij kunt wel leren er anders mee om te gaan, patronen te doorbreken, anders gaan denken en handelen. Dat is wel een proces, het gaat met horten en stoten en je moet er veel energie in steken. Maar dit kost ook gigantisch veel energie, dat is duidelijk.
Ik heb het hier al eens eerder geschreven, maar slachtoffer zijn hoeft niet alleen negatief te zijn. Jezelf als slachtoffer betitelen kan ook bevrijdend zijn en jou ontslaan van een verantwoordelijkheid die je niet toekomt. Dat wil niet zeggen dat je geen aandeel neemt in huwelijk en alle schuld op hem schuift. Maar er zijn gedragingen die absoluut onaanvaardbaar zijn en je moet leren dat jíj daar niet verantwoordelijk voor bent. En dat jij dat gedrag zelf niet liet zien, maar juist altijd redelijkheid en compromis nastreefde. Dan ga je ook begrijpen dat juist dat jouw valkuil was en waarschijnlijk ook dat hij daarop inspeelde om jou te manipuleren.
Dat was ook mijn valkuil. Wat ik onvoldoende heb gedaan, en dat zie ik als mijn aandeel in het scheeflopen van de relatie, is mijn grenzen aangeven, nee zeggen, voor mezelf opkomen. Ik zocht altijd redelijke oplossingen en probeerde ruzies en conflicten te vermijden - want in een goede relatie is het geven en nemen, toch? - maar zag niet dat dat steeds meer alleen van mijn kant kwam. Het was uiteindelijk wel geven en nemen: ik gaf en hij nam. Niet mijn idee van een gezonde relatie, maar ook dat zag ik een tijdlang nog niet.
Je angst houdt je nu in zijn greep. Je bent bang voor zijn reactie, en tegelijkertijd kun je je afvragen of hij iets kan doen dat het erger maakt dan het nu voor je is. Je bent nu als het ware verlamd, blijft stilstaan, leeft je leven niet voor de volle 100%. Hij is veel te aanwezig in je, slurpt je energie op, beïnvloedt je gedachten zonder dat je het misschien zelfs doorhebt. Als je beseft hoe schadelijk dat is, wordt het ook makkelijker te kiezen voor het alternatief. Ook kun je leren inzien dat je angst voor een goed deel irrationeel is, dat die deel uitmaakt van een soort van conditionering over de jaren heen. Je kunt leren om jezelf tegen hem te beschermen. Begin met mensen om je heen te verzamelen die je daarbij helpen, als je die niet al hebt. (Die zijn er hier op het topic ook!).
liefs,
dubio
Fijn dat je wat meer hebt willen schrijven. De songtekst is heel treffend, denk ik. Wat me opvalt, is wat je zelf ook al aangeeft, namelijk dat je ex nog steeds een belangrijke rol in je leven speelt. Dat blijkt ook uit die songtekst, die je gevoelens ten opzichte van je ex weerspiegelt maar bovendien volledig aan je ex gericht is.
Natuurlijk komt dat door wat híj doet. Maar jij kunt wel leren er anders mee om te gaan, patronen te doorbreken, anders gaan denken en handelen. Dat is wel een proces, het gaat met horten en stoten en je moet er veel energie in steken. Maar dit kost ook gigantisch veel energie, dat is duidelijk.
Ik heb het hier al eens eerder geschreven, maar slachtoffer zijn hoeft niet alleen negatief te zijn. Jezelf als slachtoffer betitelen kan ook bevrijdend zijn en jou ontslaan van een verantwoordelijkheid die je niet toekomt. Dat wil niet zeggen dat je geen aandeel neemt in huwelijk en alle schuld op hem schuift. Maar er zijn gedragingen die absoluut onaanvaardbaar zijn en je moet leren dat jíj daar niet verantwoordelijk voor bent. En dat jij dat gedrag zelf niet liet zien, maar juist altijd redelijkheid en compromis nastreefde. Dan ga je ook begrijpen dat juist dat jouw valkuil was en waarschijnlijk ook dat hij daarop inspeelde om jou te manipuleren.
Dat was ook mijn valkuil. Wat ik onvoldoende heb gedaan, en dat zie ik als mijn aandeel in het scheeflopen van de relatie, is mijn grenzen aangeven, nee zeggen, voor mezelf opkomen. Ik zocht altijd redelijke oplossingen en probeerde ruzies en conflicten te vermijden - want in een goede relatie is het geven en nemen, toch? - maar zag niet dat dat steeds meer alleen van mijn kant kwam. Het was uiteindelijk wel geven en nemen: ik gaf en hij nam. Niet mijn idee van een gezonde relatie, maar ook dat zag ik een tijdlang nog niet.
Je angst houdt je nu in zijn greep. Je bent bang voor zijn reactie, en tegelijkertijd kun je je afvragen of hij iets kan doen dat het erger maakt dan het nu voor je is. Je bent nu als het ware verlamd, blijft stilstaan, leeft je leven niet voor de volle 100%. Hij is veel te aanwezig in je, slurpt je energie op, beïnvloedt je gedachten zonder dat je het misschien zelfs doorhebt. Als je beseft hoe schadelijk dat is, wordt het ook makkelijker te kiezen voor het alternatief. Ook kun je leren inzien dat je angst voor een goed deel irrationeel is, dat die deel uitmaakt van een soort van conditionering over de jaren heen. Je kunt leren om jezelf tegen hem te beschermen. Begin met mensen om je heen te verzamelen die je daarbij helpen, als je die niet al hebt. (Die zijn er hier op het topic ook!).
liefs,
dubio
Ga in therapie!
donderdag 6 december 2007 om 22:05
quote:Iseo schreef op 05 december 2007 @ 02:27:
Ex kon zo ver gaan, omdat mijn grens daar nog niet lag blijkbaar.
Hij deed wel vaker of hij echt naar zijn eigen aandeel wilde kijken, hulp wilde zoeken. Maar als het erop aankwam legde hij toch de schuld weer bij mij.
Iseo, ik wilde even reageren op je woorden aan LillyRose. Ik ben er namelijk van overtuigd dat "dit soort mannen" vaak feilloos weet wat je wil horen - meestal omdat je het zelf ooit hebt gezegd. LillyRose, bedenk voor jezelf eens of M. "in een goede bui" eens dingen tegen je heeft gezegd die je graag wilde horen DIE JE NIET OOIT ZELF TEGEN HEM HEBT GEZEGD.
Bijvoorbeeld over de abortus, een thema dat je niet durft aan te roeren maar dat je erg bezighoudt. Geloof me, dat kan elke debiel bedenken hoor, dat je dat hoofdstuk nog lang niet hebt afgesloten. Zeker M, de man die zo zielsveel van je houdt en voor wie jij de belangrijkste persoon op de wereld bent, zou daarover moeten nadenken. En aan je vragen hoe het nu voor je voelt, of je er nog verdrietig over bent.
Ik begrijp dat je honderd smoezen kan verzinnen waarom hij daar niet over begint. Het is voor hem te pijnlijk, hij wil jou er niet aan herinneren (alsof je het vergeet...), enzovoorts. Maar ik denk ook dat het je pijn doet als ik dit schrijf. Dat wil ik echt niet, ik hoop dat je dat begrijpt. Wat jou pijn doet, is niet het feit dat ik dit opschrijf, maar het feit dat je diep in je hart weet dat het waar is. Dat M. helemaal niet bezig is met jouw verdriet en jouw verlies, dat het hem niet kan schelen. Jij huilt echte dikke olifantentranen... hij huilt krokodillentranen. Jij huilt om hem, hij huilt... om hem.
een dikke knuffel,
dubio
Ex kon zo ver gaan, omdat mijn grens daar nog niet lag blijkbaar.
Hij deed wel vaker of hij echt naar zijn eigen aandeel wilde kijken, hulp wilde zoeken. Maar als het erop aankwam legde hij toch de schuld weer bij mij.
Iseo, ik wilde even reageren op je woorden aan LillyRose. Ik ben er namelijk van overtuigd dat "dit soort mannen" vaak feilloos weet wat je wil horen - meestal omdat je het zelf ooit hebt gezegd. LillyRose, bedenk voor jezelf eens of M. "in een goede bui" eens dingen tegen je heeft gezegd die je graag wilde horen DIE JE NIET OOIT ZELF TEGEN HEM HEBT GEZEGD.
Bijvoorbeeld over de abortus, een thema dat je niet durft aan te roeren maar dat je erg bezighoudt. Geloof me, dat kan elke debiel bedenken hoor, dat je dat hoofdstuk nog lang niet hebt afgesloten. Zeker M, de man die zo zielsveel van je houdt en voor wie jij de belangrijkste persoon op de wereld bent, zou daarover moeten nadenken. En aan je vragen hoe het nu voor je voelt, of je er nog verdrietig over bent.
Ik begrijp dat je honderd smoezen kan verzinnen waarom hij daar niet over begint. Het is voor hem te pijnlijk, hij wil jou er niet aan herinneren (alsof je het vergeet...), enzovoorts. Maar ik denk ook dat het je pijn doet als ik dit schrijf. Dat wil ik echt niet, ik hoop dat je dat begrijpt. Wat jou pijn doet, is niet het feit dat ik dit opschrijf, maar het feit dat je diep in je hart weet dat het waar is. Dat M. helemaal niet bezig is met jouw verdriet en jouw verlies, dat het hem niet kan schelen. Jij huilt echte dikke olifantentranen... hij huilt krokodillentranen. Jij huilt om hem, hij huilt... om hem.
een dikke knuffel,
dubio
Ga in therapie!
donderdag 6 december 2007 om 22:10
Vandaag in de therapiegroep mijn hart uitgestort. En woorden gebruikt als kutsinterklaas en kutkerst, zonder kinderen en zonder familie. Over de verhuizing die eraan komt. Over het niet moeder voelen. Over de breuk met mijn moeder. Over de triggers die me de das omdoen. Gehuild en nog eens gehuild. Me verontschuldigd voor mijn zelfmedelijden.
Dat werd tijd, zei de begeleidster. Zelfmedelijden is niet fout! Het wordt tijd dat je gaat zeggen hoe pijnlijk het is, hoe moeilijk. Dat je zegt hoe het is. Het mág. Het mag er zijn zoals het is.
Ik ben trots op mezelf. Dat ik het durfde. Mijn hart uitstorten en dan zulke reacties krijgen ipv totaal niets, zoals laatst met mijn moeder. Ik ben niet gek! Ik zeg wel degelijk iets, en mensen werden erdoor geraakt. Een vrouw ging helemaal mee zitten huilen. Iets van haarzelf wordt dan natuurlijk geraakt, maar ik hoef er niets mee op dat moment, het was mijn tijd en mijn ruimte. Poehhhhhhhhhhhhhhhhhhhhh..
En toen stond vanmiddag vriendin (eigenlijk meer kennis) met man en kindje van 5 mnd voor de deur. Zucht.. had ik helemaal geen zin in na zo'n heftige ochtend. Maar ja, wat doe je? Koffie zetten en kletsen. Gelukkig waren ze nog steeds veel te verliefd op hun baby om maar iets te merken van hoe het met mij was. Confronterend hoor, dat kindje weer en ook nog familieverhalen over hoe leuk de sinterklaas en allerlei feestjes waren.
Hoofdpijn nu. Moe.
Dat werd tijd, zei de begeleidster. Zelfmedelijden is niet fout! Het wordt tijd dat je gaat zeggen hoe pijnlijk het is, hoe moeilijk. Dat je zegt hoe het is. Het mág. Het mag er zijn zoals het is.
Ik ben trots op mezelf. Dat ik het durfde. Mijn hart uitstorten en dan zulke reacties krijgen ipv totaal niets, zoals laatst met mijn moeder. Ik ben niet gek! Ik zeg wel degelijk iets, en mensen werden erdoor geraakt. Een vrouw ging helemaal mee zitten huilen. Iets van haarzelf wordt dan natuurlijk geraakt, maar ik hoef er niets mee op dat moment, het was mijn tijd en mijn ruimte. Poehhhhhhhhhhhhhhhhhhhhh..
En toen stond vanmiddag vriendin (eigenlijk meer kennis) met man en kindje van 5 mnd voor de deur. Zucht.. had ik helemaal geen zin in na zo'n heftige ochtend. Maar ja, wat doe je? Koffie zetten en kletsen. Gelukkig waren ze nog steeds veel te verliefd op hun baby om maar iets te merken van hoe het met mij was. Confronterend hoor, dat kindje weer en ook nog familieverhalen over hoe leuk de sinterklaas en allerlei feestjes waren.
Hoofdpijn nu. Moe.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
donderdag 6 december 2007 om 23:20
Perel, ik heb de angels verzocht je mijn emailadres sturen, ik heb niets via vrienden of berichten.
En verder kan ik me aansluiten bij Dubio, die heeft het zo treffend beschreven. Het is je angst die je in de greep houdt. Jij moet die angst overwinnen. Je kan toch niet voorkomen wat hij gaat doen. Wel kun je je eigen leven vorm gaan geven. Zolang jouw handelen nog bepaald word door angst ben je niet echt vrij.
En denk jij dat je echt kunt veranderen wat hij doet of gaat doen? Je kan van je huis geen vesting maken, maar je kan wel met overtuiging duidelijk maken waar jouw grens ligt. Dat is te leren, soms makkelijk en soms heel moeilijk maar openheid van zaken helpt. Het zal never nooit niet gewoon ophouden. Het houdt pas op als jij besluit waar jouw grens ligt en die grens bewaken. En reken maar dat je nog wel wat tegenspartels kunt verwachten. En verder maar even wachten op de mail, dan ben ik bereid om meer te vertellen.
Elmer hele dikke knuffels voor je!
Dat heb ik vandaag ook ervaren, dat ik mag zeggen hoe het is, hoe het was en hoe kl***** het was. Er zijn nu duidelijk grenzen overschreden, en niemand weet goed wat te doen en wat er kan. Veel adviezen waarvan de meeste dezelfde richting op wijzen maar wat is het moeilijk! Doorhebben wat er gebeurt en machteloos toekijken hoe mij en de kinderen onrecht word gedaan. Hoe dun het randje is om hetzelfde te doen. Mijn angst die dus zeer terecht is en tegelijkertijd niet leidend mag zijn. Ik heb veel gepraat vandaag, lucht op, heeft opnieuw dingen verduidelijkt en als ik een toverstafje had ging de tijd terug (maar alleen als ik de kennis die ik nu heb mee kan nemen). Er komt een dag..... (laat die dag alsjeblieft snel komen)
En verder kan ik me aansluiten bij Dubio, die heeft het zo treffend beschreven. Het is je angst die je in de greep houdt. Jij moet die angst overwinnen. Je kan toch niet voorkomen wat hij gaat doen. Wel kun je je eigen leven vorm gaan geven. Zolang jouw handelen nog bepaald word door angst ben je niet echt vrij.
En denk jij dat je echt kunt veranderen wat hij doet of gaat doen? Je kan van je huis geen vesting maken, maar je kan wel met overtuiging duidelijk maken waar jouw grens ligt. Dat is te leren, soms makkelijk en soms heel moeilijk maar openheid van zaken helpt. Het zal never nooit niet gewoon ophouden. Het houdt pas op als jij besluit waar jouw grens ligt en die grens bewaken. En reken maar dat je nog wel wat tegenspartels kunt verwachten. En verder maar even wachten op de mail, dan ben ik bereid om meer te vertellen.
Elmer hele dikke knuffels voor je!
Dat heb ik vandaag ook ervaren, dat ik mag zeggen hoe het is, hoe het was en hoe kl***** het was. Er zijn nu duidelijk grenzen overschreden, en niemand weet goed wat te doen en wat er kan. Veel adviezen waarvan de meeste dezelfde richting op wijzen maar wat is het moeilijk! Doorhebben wat er gebeurt en machteloos toekijken hoe mij en de kinderen onrecht word gedaan. Hoe dun het randje is om hetzelfde te doen. Mijn angst die dus zeer terecht is en tegelijkertijd niet leidend mag zijn. Ik heb veel gepraat vandaag, lucht op, heeft opnieuw dingen verduidelijkt en als ik een toverstafje had ging de tijd terug (maar alleen als ik de kennis die ik nu heb mee kan nemen). Er komt een dag..... (laat die dag alsjeblieft snel komen)
donderdag 6 december 2007 om 23:23
Hé lieve Elmer
Ik schreef het je een poosje geleden, scheld maar eens flink. Heb je zelfs nog wat lekkere scheldwoorden aan de hand gedaan Het helpt hoor, eens flink kwaad worden en daar de goede woorden bij gebruiken. Ze heten niet voor niets krachttermen.
Heel moedig van je! Je hebt echt weer een grote stap genomen vandaag. Het is helemaal nieuw dat je echt het gevoel hebt dat je ruimte mag innemen, dat je die aandacht voor jezelf mag vragen.
Nu misschien nog even oefenen met nee zeggen tegen ongewenst bezoek
liefs,
dubio
Ik schreef het je een poosje geleden, scheld maar eens flink. Heb je zelfs nog wat lekkere scheldwoorden aan de hand gedaan Het helpt hoor, eens flink kwaad worden en daar de goede woorden bij gebruiken. Ze heten niet voor niets krachttermen.
Heel moedig van je! Je hebt echt weer een grote stap genomen vandaag. Het is helemaal nieuw dat je echt het gevoel hebt dat je ruimte mag innemen, dat je die aandacht voor jezelf mag vragen.
Nu misschien nog even oefenen met nee zeggen tegen ongewenst bezoek
liefs,
dubio
Ga in therapie!
donderdag 6 december 2007 om 23:34
Zonnetje, ook een voor jou! Wat houdt je tegen om hetzelfde te doen als je ex? Ik zit in een vergelijkbaar parket: ik word door mijn ex gechanteerd en kan hem doodeenvoudig dubbel en dwars terugchanteren. Wel over de rug van de kinderen - maar misschien ook wel in het belang van de kinderen? Dat is het moeilijke ervan. Ik wil hen in geen geval de dupe laten worden... maar dat zijn ze nu al. Ben ik niet verplicht alle middelen in te zetten om hen te beschermen, zelfs de oneigenlijke? Is in liefde en oorlog niet alles geoorloofd? Wij zitten in allebei, Zon...
Mijn jongste werd net huilend wakker. Morgen gaat ze weer naar papa. Ze had al een tijdje geen nachtmerries gehad (die waren begonnen na haar blauwe plek). Ik ging bij haar liggen en ze lag maar te kreunen, alsof ze iets wilde zeggen wat ze niet kon. Ik heb gevraagd of er iets was. "Ik wil niet", zei ze. "Bang". Wat ze niet wilde, "was ze vergeten". Dat zegt ze als ze iets niet wil zeggen.
Mijn hart breekt Ik vind het al zo moeilijk ze mee te geven met hun vader nu, en als ik weet dat mijn meisje bang is.... Ik heb haar gezegd dat ik haar altijd zal beschermen, ook als ik niet bij haar ben, maar dat ze het me daarvoor altijd moet vertellen als er iets gebeurt. Ik gaf een klein voorbeeldje van afgelopen week, een andere situatie waarbij ik voor haar in de bres gesprongen ben. Ik heb gevraagd of ze bang is dat papa haar weer pijn doet. Ze wilde geen antwoord geven. Maar ik weet, ik voel dat ze bang is voor hem. Ongetwijfeld ook heel blij om hem te zien, zoals kinderen dat zijn, maar ook bang dat hij haar pijn doet.
Ik denk dat ik haar morgen pleisters meegeef voor haar nieuwe pop. Dan kan ze die op haar pop plakken als haar papa haar pijn doet, op de plekken waar hij dat heeft gedaan. Dan hoeft ze bij thuiskomst niets te vertellen, maar hoef ik alleen maar naar haar pop te kijken.
dubio
Mijn jongste werd net huilend wakker. Morgen gaat ze weer naar papa. Ze had al een tijdje geen nachtmerries gehad (die waren begonnen na haar blauwe plek). Ik ging bij haar liggen en ze lag maar te kreunen, alsof ze iets wilde zeggen wat ze niet kon. Ik heb gevraagd of er iets was. "Ik wil niet", zei ze. "Bang". Wat ze niet wilde, "was ze vergeten". Dat zegt ze als ze iets niet wil zeggen.
Mijn hart breekt Ik vind het al zo moeilijk ze mee te geven met hun vader nu, en als ik weet dat mijn meisje bang is.... Ik heb haar gezegd dat ik haar altijd zal beschermen, ook als ik niet bij haar ben, maar dat ze het me daarvoor altijd moet vertellen als er iets gebeurt. Ik gaf een klein voorbeeldje van afgelopen week, een andere situatie waarbij ik voor haar in de bres gesprongen ben. Ik heb gevraagd of ze bang is dat papa haar weer pijn doet. Ze wilde geen antwoord geven. Maar ik weet, ik voel dat ze bang is voor hem. Ongetwijfeld ook heel blij om hem te zien, zoals kinderen dat zijn, maar ook bang dat hij haar pijn doet.
Ik denk dat ik haar morgen pleisters meegeef voor haar nieuwe pop. Dan kan ze die op haar pop plakken als haar papa haar pijn doet, op de plekken waar hij dat heeft gedaan. Dan hoeft ze bij thuiskomst niets te vertellen, maar hoef ik alleen maar naar haar pop te kijken.
dubio
Ga in therapie!
donderdag 6 december 2007 om 23:46
donderdag 6 december 2007 om 23:51
Wat mijn hart nu zegt Dubio
niet laten gaan
Ook moet je haar uitleggen dat je haar niet kunt beschermen daar. Dat is een belofte die jij niet kan waarmaken. Begrijp je wat ik bedoel. Natuurlijk wil je het wel, maar je kan het niet, want je bent er niet bij.
Mijn verstand zegt iets anders, je zal haar moeten laten gaan. Dat van die pleisters vind ik een goede en als het weer fout loopt regelen dat er bezoekrecht komt onder toezicht.
Waarom ik niet hetzelfde doe is een lastige. Ik wil me niet verlagen tot zijn niveau en tegelijkertijd ben ik natuurlijk niet perfect en zal ik inmiddels heus ook wel eens iets doen wat minder gepast is. Ik ben dus ook maar mens en geen machine. En geen mens, rechter, advocaat, BJZ of ook maar iets anders kan natuurlijk die manipulatie stoppen. Dat houdt pas op als de kinderen zelf beseffen wat er gebeurt en dan zelf die angst en manipulaties gaan bestrijden. Ik moet nu vooral ervoor zorgen dat ik zelf 'op de been blijf'. Hoe moeilijk ook. En het gekke is, hoe meer van dit soort akties er zijn, hoe duidelijker word wat er aan de hand is. En hoe meer mensen beseffen dat het niet zo maar een huwelijk en zomaar een scheiding was. Maar ik wil zo graag mijn kinderen kunnen beschermen, en dat kan ik dus niet! Niet tegen alles
niet laten gaan
Ook moet je haar uitleggen dat je haar niet kunt beschermen daar. Dat is een belofte die jij niet kan waarmaken. Begrijp je wat ik bedoel. Natuurlijk wil je het wel, maar je kan het niet, want je bent er niet bij.
Mijn verstand zegt iets anders, je zal haar moeten laten gaan. Dat van die pleisters vind ik een goede en als het weer fout loopt regelen dat er bezoekrecht komt onder toezicht.
Waarom ik niet hetzelfde doe is een lastige. Ik wil me niet verlagen tot zijn niveau en tegelijkertijd ben ik natuurlijk niet perfect en zal ik inmiddels heus ook wel eens iets doen wat minder gepast is. Ik ben dus ook maar mens en geen machine. En geen mens, rechter, advocaat, BJZ of ook maar iets anders kan natuurlijk die manipulatie stoppen. Dat houdt pas op als de kinderen zelf beseffen wat er gebeurt en dan zelf die angst en manipulaties gaan bestrijden. Ik moet nu vooral ervoor zorgen dat ik zelf 'op de been blijf'. Hoe moeilijk ook. En het gekke is, hoe meer van dit soort akties er zijn, hoe duidelijker word wat er aan de hand is. En hoe meer mensen beseffen dat het niet zo maar een huwelijk en zomaar een scheiding was. Maar ik wil zo graag mijn kinderen kunnen beschermen, en dat kan ik dus niet! Niet tegen alles
vrijdag 7 december 2007 om 00:24
Ja, zo denk en voel ik het ook. Ik wil ze het liefst bij me houden, zodat ik ze inderdaad kan beschermen. Dat kan ik niet als ze daar zijn. Ik hoop dat mijn dochter begrijpt dat ik haar kan beschermen als ze mij vertelt wat er gebeurd is. Ik heb gezegd dat ik ermee bezig ben, dat ik met papa heb gepraat en met andere mensen die kunnen helpen. Vreselijk vaag voor haar misschien.... ik weet ook niet wat wijsheid is, ik vind dit zo moeilijk. Maar niets zeggen is ook niet goed, dat voel ik ook.
Morgen ga ik weer praten met die organisatie, hopelijk krijg ik daar handvatten over hoe ik hiermee om moet gaan. En hopelijk kunnen de kinderen daar eens terecht om hun verhaal te doen, op hun eigen manier (niet per se door te praten).
Niet laten gaan... ik laat ze toch gaan Zon. Het voelt een beetje als spelen met vuur, bijna "het erop aan laten komen". Dat is het laatste wat ik wil. Maar wat ik nu heb, is een blauwe plek en het steeds sterker wordende vermoeden dat dit al langer gaande is. Ik wil eerst meer zekerheid. Of ben ik dan te afwachtend? Ik doe alles om ze te beschermen, ik zal echt niet uit piëteit met mijn ex de omgang laten doorgaan als me dat niet verantwoord lijkt. Maar nu kan ik het (nog?) niet zo sterk stellen. Ik vind het belangrijk dat ze een relatie met hun vader hebben. Ik wil niet dat daar geweld, in welke vorm dan ook, in voorkomt. Maar de omgang compleet verbieden (wat ik ongetwijfeld voor elkaar zou kunnen krijgen) vind ik te ver gaan voor wat er gebeurd is.
Morgen ga ik weer praten met die organisatie, hopelijk krijg ik daar handvatten over hoe ik hiermee om moet gaan. En hopelijk kunnen de kinderen daar eens terecht om hun verhaal te doen, op hun eigen manier (niet per se door te praten).
Niet laten gaan... ik laat ze toch gaan Zon. Het voelt een beetje als spelen met vuur, bijna "het erop aan laten komen". Dat is het laatste wat ik wil. Maar wat ik nu heb, is een blauwe plek en het steeds sterker wordende vermoeden dat dit al langer gaande is. Ik wil eerst meer zekerheid. Of ben ik dan te afwachtend? Ik doe alles om ze te beschermen, ik zal echt niet uit piëteit met mijn ex de omgang laten doorgaan als me dat niet verantwoord lijkt. Maar nu kan ik het (nog?) niet zo sterk stellen. Ik vind het belangrijk dat ze een relatie met hun vader hebben. Ik wil niet dat daar geweld, in welke vorm dan ook, in voorkomt. Maar de omgang compleet verbieden (wat ik ongetwijfeld voor elkaar zou kunnen krijgen) vind ik te ver gaan voor wat er gebeurd is.
Ga in therapie!
