Relaties
alle pijlers
Oogkleppen, Wazen, BeenThereDoneThats en Tranen, deel 5
zaterdag 7 juli 2007 om 23:49
Een topic waar iedere vrouw kan aansluiten die in een ongelijkwaardige relatie zit of heeft gezeten.
Er zijn de verschrikkelijke verhalen van vrouwen die mishandeld zijn, die zelfs blij moeten zijn dat ze het er levend of niet al te zwaar gewond vanaf hebben gebracht. Maar het begint al bij niet gewoon jezelf kunnen zijn in de relatie, bij afhankelijk zijn van de buien van je partner, bij van alles uit de kast te moeten halen om je partner goed gestemd te houden.
Een speelbal zijn: of jij, of je huisraad, of je eigen dingetjes moeten eraan geloven.
Vooral: onvrij zijn. Niemand houdt je beet, niemand dwingt je te lopen, en toch ben je niet vrij. Je weet dat je eigenlijk anders wilt maar je doet het niet.
Angst. Soms meer, soms minder, soms lijkt ze weer afwezig.
Op het scherpst van de snede leven, want áls je ruzie kunt maken over iets wat je uitgesproken wilt hebben, dan dóe je het ook, zover als je kunt.
Eruitstappen: eindelijk voor jezelf kiezen. Er dan achter komen dat er ook nog een leven te leven valt, in te vullen valt. Jezelf eindelijk tegenkomen.
Manu jij kunt je verhaal niet meer vertellen.
Er zijn de verschrikkelijke verhalen van vrouwen die mishandeld zijn, die zelfs blij moeten zijn dat ze het er levend of niet al te zwaar gewond vanaf hebben gebracht. Maar het begint al bij niet gewoon jezelf kunnen zijn in de relatie, bij afhankelijk zijn van de buien van je partner, bij van alles uit de kast te moeten halen om je partner goed gestemd te houden.
Een speelbal zijn: of jij, of je huisraad, of je eigen dingetjes moeten eraan geloven.
Vooral: onvrij zijn. Niemand houdt je beet, niemand dwingt je te lopen, en toch ben je niet vrij. Je weet dat je eigenlijk anders wilt maar je doet het niet.
Angst. Soms meer, soms minder, soms lijkt ze weer afwezig.
Op het scherpst van de snede leven, want áls je ruzie kunt maken over iets wat je uitgesproken wilt hebben, dan dóe je het ook, zover als je kunt.
Eruitstappen: eindelijk voor jezelf kiezen. Er dan achter komen dat er ook nog een leven te leven valt, in te vullen valt. Jezelf eindelijk tegenkomen.
Manu jij kunt je verhaal niet meer vertellen.
donderdag 15 mei 2008 om 20:02
Hallo,
met mij ging het vandaag ook wel. Zit alleen nu weer in een dipje; besef nu weer, dat binnenkort zoonlief niet meer bij mij zal wonen, maar bij zijn vader....en ook al gaat het niet goed bij mij; ik zal hem zó missen! Lijkt alsof hij helemaal bij mij vandaan gaat, terwijl er toch gewoon omgang zal zijn tussen ons. Misschien gaat het dan wel weer beter ook, wie weet.... maar toch: nu voel ik alleen dat ik hem ga missen....
Groetjes,
Nicole
met mij ging het vandaag ook wel. Zit alleen nu weer in een dipje; besef nu weer, dat binnenkort zoonlief niet meer bij mij zal wonen, maar bij zijn vader....en ook al gaat het niet goed bij mij; ik zal hem zó missen! Lijkt alsof hij helemaal bij mij vandaan gaat, terwijl er toch gewoon omgang zal zijn tussen ons. Misschien gaat het dan wel weer beter ook, wie weet.... maar toch: nu voel ik alleen dat ik hem ga missen....
Groetjes,
Nicole
vrijdag 16 mei 2008 om 07:01
quote:Elfje1964 schreef op 15 mei 2008 @ 18:40:
Ooooo, maar dat krijg ik ook voor elkaar hoor, nog verkeerd rijden met navigatiesysteem ..ik heb de hoop voor mezelf maar opgegeven wat dat aan gaat......
Blij dat ik niet de enige ben
maar ik geef de hoop niet op hoor, anders kan ik net zo goed ontslag nemen en ik ben juist zo blij dat ik weer aan het werk ben, ondanks deze opstartprobleempjes af en toe.
Ooooo, maar dat krijg ik ook voor elkaar hoor, nog verkeerd rijden met navigatiesysteem ..ik heb de hoop voor mezelf maar opgegeven wat dat aan gaat......
Blij dat ik niet de enige ben
maar ik geef de hoop niet op hoor, anders kan ik net zo goed ontslag nemen en ik ben juist zo blij dat ik weer aan het werk ben, ondanks deze opstartprobleempjes af en toe.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
vrijdag 16 mei 2008 om 07:05
Daar kunnen wij trouwens niets aan doen, dat ligt aan onze hersenen. Gewoon biologisch dus. Wij kunnen 2d niet omzetten in 3d. Als ik op de kaart kijk hoe ik moet rijden, weet ik nog niet hoe het er dan in het echt uitziet. Iemand moet het mij uitleggen met herkenningspunten, dat werkt beter. Mannen kunnen dat dus wél. (Volgens het eerder genoemde boek.)
Zo, nu weer ontopic. Ik wens jullie allemaal een fijne dag en ik hoop zelf dat de zenuwachtige kramp in mijn maag overgaat. (Gisteren dagje niet gewerkt, dan is het vandaag weer 'eng' )
Zo, nu weer ontopic. Ik wens jullie allemaal een fijne dag en ik hoop zelf dat de zenuwachtige kramp in mijn maag overgaat. (Gisteren dagje niet gewerkt, dan is het vandaag weer 'eng' )
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
vrijdag 16 mei 2008 om 09:06
hoi Elmervrouw,
ik heb het zelfs wel is gepresteerd om een wegenkaart op zijn kop te houden. Ook een wegenkaart uitvouwen als ik als bijrijder zit gaat niet helemaal vlekkeloos. Daar heb ik nu geen last meer van, want de tomtom vertelt hoe de bestuurder moet rijden, dus als bijrijder hoef ik geen kaarten meer open te vouwen......
Maar heel veel succes vandaag op je werk. Ik weet zeker dat er een last van je afvalt zodra je weer aan het werk bent!
Succes!!! (f)
ik heb het zelfs wel is gepresteerd om een wegenkaart op zijn kop te houden. Ook een wegenkaart uitvouwen als ik als bijrijder zit gaat niet helemaal vlekkeloos. Daar heb ik nu geen last meer van, want de tomtom vertelt hoe de bestuurder moet rijden, dus als bijrijder hoef ik geen kaarten meer open te vouwen......
Maar heel veel succes vandaag op je werk. Ik weet zeker dat er een last van je afvalt zodra je weer aan het werk bent!
Succes!!! (f)
vrijdag 16 mei 2008 om 10:07
hoi,
ff van me afschrijven. Ik ben moe, slecht geslapen, maagpijn, darmkrampen, minder eetlust. Dit is al dag en nacht 5 geloof ik. Sinds de ruzie van anderhalve week geleden, dat ik mijn angst heb gevoeld, is het denken weer langzaam begonnen. Het wordt versterkt doordat ik hier en elders weer schrijf.
Ik slik ook weer vaker een inslaapmiddel om in slaap te komen, was er vanaf.
Het lijkt wel alsof ik weer terugval naar 2005, toen kwam het besef van alles ook zo naar boven.
Vanavond komt hij weer thuis voor het weekend. Dan kan ik hier ook even niet zo makkelijk lezen of schrijven, dat zal wel weer wat meer rust vooor me brengen, even loslaten. Dan lijkt dit forum ook ineens weer verder weg. Lijkt dat wat ik heb mee gemaakt ook wat verder weg en kan ik het meer loslaten. Dan vind ik ook ineens wat ik hier schrijf wel weer wat overdreven, want dan gaat het eigenlijk toch best wel goed hier samen met mijn man. Dan wil ik het verleden weer laten rusten, wil ik weten dat het nooit meer gebeurt, dat ik de twijfels niet meer voel....en als hij maandag weer weg is dan is het eerste wat ik doe..lezen, hier en elders. Het lijkt wel alsof ik uit 2 personen besta, maar wie is dan de echte ik? dat vraag ik me dan af......
Er komen ook weer herinneringen naar boven die ik was vergeten.
Ik moest hem een keer afhalen op 1 januari, ik kon niet gelijk komen, dus had wat later afgesproken om hem te gaan halen. Ik moest hem oppikken bij station Dordrecht.....Ik zie hem nog naar buiten komen, compleet aangeschoten! Zijn collega was ook gezellig bij hem gaan zitten op het station in zo'n restaurant, daar hadden ze samen gezellig bier zitten drinken. Dan moet ik oppassen dat ik niets verkeerds zeg. We rijden richting Rotterdam, onderweg moest hij plassen. Hij wilde dat ik op de rijstrook ging stoppen, want hij moest PISSEN, zo zei hij. Ik zei, nee, ik stop niet want dan mag niet. Hij werd steeds kwader, stoppen moest ik. Ik ben gestopt, hij stapte uit en liep naar de vangrail om te plassen, ik zag hem met zijn lippen het woord kl*te wijf zeggen. Ik heb op dat moment niet meer nagedacht, ik heb gasgegeven en ben weggereden. Hij kon de rest naar huis lopen!
Later kwam de angst toen ik thuis kwam.....Pffffff...wat heb ik lopen ijsberen zeg totdat hij thuis kwam. Hij kwam thuis, heel kalm en het enige wat hij zei was....je denkt zeker dat ik je nu ga slaan, dat plezier gun ik je niet.........
Deze herinnering kwam ff naar boven.
Raar is dat toch, dingen waarvan je ze niet meer wist komen dan naar boven dwarrelen.
Ik ga zo lekker weg, gezellig naar mijn vriendin, dan kan ik het allemaal even loslaten.
Het weekend moet ik werken en dat is voor mij ook iets waar ik me helemaal thuis voel..dus dat gaat goedkomen.
ff van me afschrijven. Ik ben moe, slecht geslapen, maagpijn, darmkrampen, minder eetlust. Dit is al dag en nacht 5 geloof ik. Sinds de ruzie van anderhalve week geleden, dat ik mijn angst heb gevoeld, is het denken weer langzaam begonnen. Het wordt versterkt doordat ik hier en elders weer schrijf.
Ik slik ook weer vaker een inslaapmiddel om in slaap te komen, was er vanaf.
Het lijkt wel alsof ik weer terugval naar 2005, toen kwam het besef van alles ook zo naar boven.
Vanavond komt hij weer thuis voor het weekend. Dan kan ik hier ook even niet zo makkelijk lezen of schrijven, dat zal wel weer wat meer rust vooor me brengen, even loslaten. Dan lijkt dit forum ook ineens weer verder weg. Lijkt dat wat ik heb mee gemaakt ook wat verder weg en kan ik het meer loslaten. Dan vind ik ook ineens wat ik hier schrijf wel weer wat overdreven, want dan gaat het eigenlijk toch best wel goed hier samen met mijn man. Dan wil ik het verleden weer laten rusten, wil ik weten dat het nooit meer gebeurt, dat ik de twijfels niet meer voel....en als hij maandag weer weg is dan is het eerste wat ik doe..lezen, hier en elders. Het lijkt wel alsof ik uit 2 personen besta, maar wie is dan de echte ik? dat vraag ik me dan af......
Er komen ook weer herinneringen naar boven die ik was vergeten.
Ik moest hem een keer afhalen op 1 januari, ik kon niet gelijk komen, dus had wat later afgesproken om hem te gaan halen. Ik moest hem oppikken bij station Dordrecht.....Ik zie hem nog naar buiten komen, compleet aangeschoten! Zijn collega was ook gezellig bij hem gaan zitten op het station in zo'n restaurant, daar hadden ze samen gezellig bier zitten drinken. Dan moet ik oppassen dat ik niets verkeerds zeg. We rijden richting Rotterdam, onderweg moest hij plassen. Hij wilde dat ik op de rijstrook ging stoppen, want hij moest PISSEN, zo zei hij. Ik zei, nee, ik stop niet want dan mag niet. Hij werd steeds kwader, stoppen moest ik. Ik ben gestopt, hij stapte uit en liep naar de vangrail om te plassen, ik zag hem met zijn lippen het woord kl*te wijf zeggen. Ik heb op dat moment niet meer nagedacht, ik heb gasgegeven en ben weggereden. Hij kon de rest naar huis lopen!
Later kwam de angst toen ik thuis kwam.....Pffffff...wat heb ik lopen ijsberen zeg totdat hij thuis kwam. Hij kwam thuis, heel kalm en het enige wat hij zei was....je denkt zeker dat ik je nu ga slaan, dat plezier gun ik je niet.........
Deze herinnering kwam ff naar boven.
Raar is dat toch, dingen waarvan je ze niet meer wist komen dan naar boven dwarrelen.
Ik ga zo lekker weg, gezellig naar mijn vriendin, dan kan ik het allemaal even loslaten.
Het weekend moet ik werken en dat is voor mij ook iets waar ik me helemaal thuis voel..dus dat gaat goedkomen.
vrijdag 16 mei 2008 om 10:26
Elfjelief....
Je bent een meester in het 'even wegstoppen', het 'even weg met een vriendin', 'even een plak cake bij de thee'. Allemaal 'evens' om de realiteit even los te laten. Als de 'even' voorbij is dan volgt weer de maagpijn, de buikkrampen, de beperkte eetlust. Dan loop je op eieren en is het afwachten in wat voor stemming je man thuiskomt. Pas dan weet je hoe je weekend zal verlopen. Ik herken het. Mijn ex kwam iedere avond thuis en ik kon horen aan de manier waarop hij binnenkwam, aan de manier waarop hij zijn voeten veegde, hoe het met zijn humeur was gesteld en daar paste ik me dan op aan.
Dat doe jij ook en toch vraag je je af of je niet een beetje overdrijft. Misschien overdrijf je ook wel. So what? Het gaat er om dat je niet gelukkig bent en dat je je relatie als ongelijkwaardig ervaart. Je hebt letterlijk de zenuwen van je man, hij bezorgt je maagpijn en buikkrampen, dát doe jouw relatie met jou. Is dat niet genoeg om te weten hoe de vlag er bij hangt?
Waarom vind jij dat je eerst een klap moet krijgen om een eind aan te maken aan deze martelgang? Wat ga jij allemaal missen als jij en je man uit elkaar zouden gaan? Hoe lang ga jij nog op eieren lopen? Waarom mag jij niet een ontspannen leven leiden? Van wie mag dat in godsnaam niet? Wie of wat verplicht jou om door te gaan met iets waarvan je al heel lang weet dat het je niet gelukkig maakt? 'Het gaat wel', 'het is rustig', dat soort dingen is het meest positieve wat ik jou over je relatie heb zien schrijven. Ik vind dat nogal weinig duiden op een vreugdevolle verbintenis.
Snap je wat ik bedoel?
Je bent een meester in het 'even wegstoppen', het 'even weg met een vriendin', 'even een plak cake bij de thee'. Allemaal 'evens' om de realiteit even los te laten. Als de 'even' voorbij is dan volgt weer de maagpijn, de buikkrampen, de beperkte eetlust. Dan loop je op eieren en is het afwachten in wat voor stemming je man thuiskomt. Pas dan weet je hoe je weekend zal verlopen. Ik herken het. Mijn ex kwam iedere avond thuis en ik kon horen aan de manier waarop hij binnenkwam, aan de manier waarop hij zijn voeten veegde, hoe het met zijn humeur was gesteld en daar paste ik me dan op aan.
Dat doe jij ook en toch vraag je je af of je niet een beetje overdrijft. Misschien overdrijf je ook wel. So what? Het gaat er om dat je niet gelukkig bent en dat je je relatie als ongelijkwaardig ervaart. Je hebt letterlijk de zenuwen van je man, hij bezorgt je maagpijn en buikkrampen, dát doe jouw relatie met jou. Is dat niet genoeg om te weten hoe de vlag er bij hangt?
Waarom vind jij dat je eerst een klap moet krijgen om een eind aan te maken aan deze martelgang? Wat ga jij allemaal missen als jij en je man uit elkaar zouden gaan? Hoe lang ga jij nog op eieren lopen? Waarom mag jij niet een ontspannen leven leiden? Van wie mag dat in godsnaam niet? Wie of wat verplicht jou om door te gaan met iets waarvan je al heel lang weet dat het je niet gelukkig maakt? 'Het gaat wel', 'het is rustig', dat soort dingen is het meest positieve wat ik jou over je relatie heb zien schrijven. Ik vind dat nogal weinig duiden op een vreugdevolle verbintenis.
Snap je wat ik bedoel?
vrijdag 16 mei 2008 om 10:35
Elfje, je beseft hoe dichtbij je eigenlijk was om écht van die trap getrokken te worden. Het scheelde een haartje en het is de vraag hoe je terecht gekomen zou zijn, hoe je gewond geraakt was.
Je hebt zo'n geluk gehad dat dit niet fout gelopen is, zo'n geluk!
Deze man is natuurlijk ook een lieve, goede en aardige man. Maar dan moet wel alles gaan zoals de heer des huizes dat wenst. Gelukkig is hij regelmatig langer weg en dat maakt het dragelijk.
Maar straks is het weer vakantie, straks wordt hij misschien ziek, straks is er iets met een van jullie kinderen, familie of vrienden en zijn jullie op elkaar aangewezen. Wat dan?
Wat als jij zelf eens ziek bent?
Misschien duurt jullie relatie al zo lang omdat hij regelmatig een periode weg is.
Maar net las bij Lily is jouw man echt iemand die therapie nodig heeft om wat verbetering te geven.
Maar ook jij, jij ook hebt heel hard iemand nodig die jou leert om weer eens jezelf te zijn.
Sterkte dit weekend.
Je hebt zo'n geluk gehad dat dit niet fout gelopen is, zo'n geluk!
Deze man is natuurlijk ook een lieve, goede en aardige man. Maar dan moet wel alles gaan zoals de heer des huizes dat wenst. Gelukkig is hij regelmatig langer weg en dat maakt het dragelijk.
Maar straks is het weer vakantie, straks wordt hij misschien ziek, straks is er iets met een van jullie kinderen, familie of vrienden en zijn jullie op elkaar aangewezen. Wat dan?
Wat als jij zelf eens ziek bent?
Misschien duurt jullie relatie al zo lang omdat hij regelmatig een periode weg is.
Maar net las bij Lily is jouw man echt iemand die therapie nodig heeft om wat verbetering te geven.
Maar ook jij, jij ook hebt heel hard iemand nodig die jou leert om weer eens jezelf te zijn.
Sterkte dit weekend.
vrijdag 16 mei 2008 om 10:42
Sterkte dit weekend zeg je Pom....Wat erg eigenlijk. Je hebt helemaal gelijk maar ik kreeg het er koud van. Sterkte met je 'liefhebbende echtgenoot'. Brrrrrrrr.......
Het vreselijke is dat ik het helemaal herken. Dat in de zenuwen zitten omdat je man thuis ging komen. Nu kan ik niet wachten tot mijn lieverd binnenkomt en het weekendfeest weer kan beginnen. Wát een verschil.
Het vreselijke is dat ik het helemaal herken. Dat in de zenuwen zitten omdat je man thuis ging komen. Nu kan ik niet wachten tot mijn lieverd binnenkomt en het weekendfeest weer kan beginnen. Wát een verschil.
vrijdag 16 mei 2008 om 16:26
hallo,
ELeonora, ik begrijp precies wat je bedoelt...helemaal.
Ik had ook de hoop dat hij weer was veranderd. Daarin ben ik zo teleurgesteld. Ik weet dat ie van zijn aktie is geschrokken, en ik weet ook dat het weer een hele poos zal gaan duren voor hij weer zijn zelfbeheersing zal verliezen, waarvan ik de laatste keer wel vond dat ie hem snel terug had...ik weet het, klinkt heel ongeloofwaardig en dom, maar goed.
Ik weet ook dat hij altijd met een goed humeur thuis komt. Dat hoef ik nooit te vrezen. Daardoor ga je ook denken dat het door mij komt. Is niet zo, weet ik wel, maar goed.
Ik zie er nu ook helemaal niet tegenop dat hij dadelijk weer thuis is.
Pom, het gekke is, stel dat ik ziek wordt, dan weet ik in ieder geval dat ik goed door hem verzorgd wordt, dat is wel iets waarvan ik mijn hand voor in het vuur durf te steken.
Maar het is een dubbele situatie, daar ben ik me van bewust. Dat verleden is niet meer uit te wissen, dat wat is gebeurd niet meer terug te draaien.En daar draag ik de littekens van, dat heeft me beschadigd. Daardoor ben ik een groot deel van mijn vertrouwen kwijtgeraakt in hem. Ik was het weer voorzichtig aan het opbouwen,maar hij heeft het weer geschaad. En Pom, je hebt gelijk, wat als ik was gevallen...Ik had niet van de trap afgetrokken kunnen worden,maar ik had wel kunnen vallen...wat dan??? Mijn gevoel zegt dat ik dan wel de stap zou hebben genomen om op te stappen....maar dat zeg ik nu.....
Wat je zegt van therapie voor mezelf, zodat ik sterker word(was ergens anders)zodat de relatie gelijkwaardiger wordt voor hem. Ik ben al veel sterker dan ik 2 jaar geleden was en dat merk ik aan mezelf, maar ook aan hem. Vroeger woog ik elk woord dat ik zei op een weegschaal en deed alles om het vredig te houden en draaide dingen terug als ik iets had gezegd dat ik het anders bedoelde etc. Dat zijn dingen doe ik niet meer. En wil ik iets niet, geef ik dat nu ook aan...maar op mijn hoede zal ik zo nu en dan wel zijn, want dat zit erin gebakken. Vooral als hij teveel bier drinkt. Dat gebeurt gelukkig ook haast nooit meer, maar dan ben ik hem inderdaad aan het peilen.
ELeonora, ik begrijp precies wat je bedoelt...helemaal.
Ik had ook de hoop dat hij weer was veranderd. Daarin ben ik zo teleurgesteld. Ik weet dat ie van zijn aktie is geschrokken, en ik weet ook dat het weer een hele poos zal gaan duren voor hij weer zijn zelfbeheersing zal verliezen, waarvan ik de laatste keer wel vond dat ie hem snel terug had...ik weet het, klinkt heel ongeloofwaardig en dom, maar goed.
Ik weet ook dat hij altijd met een goed humeur thuis komt. Dat hoef ik nooit te vrezen. Daardoor ga je ook denken dat het door mij komt. Is niet zo, weet ik wel, maar goed.
Ik zie er nu ook helemaal niet tegenop dat hij dadelijk weer thuis is.
Pom, het gekke is, stel dat ik ziek wordt, dan weet ik in ieder geval dat ik goed door hem verzorgd wordt, dat is wel iets waarvan ik mijn hand voor in het vuur durf te steken.
Maar het is een dubbele situatie, daar ben ik me van bewust. Dat verleden is niet meer uit te wissen, dat wat is gebeurd niet meer terug te draaien.En daar draag ik de littekens van, dat heeft me beschadigd. Daardoor ben ik een groot deel van mijn vertrouwen kwijtgeraakt in hem. Ik was het weer voorzichtig aan het opbouwen,maar hij heeft het weer geschaad. En Pom, je hebt gelijk, wat als ik was gevallen...Ik had niet van de trap afgetrokken kunnen worden,maar ik had wel kunnen vallen...wat dan??? Mijn gevoel zegt dat ik dan wel de stap zou hebben genomen om op te stappen....maar dat zeg ik nu.....
Wat je zegt van therapie voor mezelf, zodat ik sterker word(was ergens anders)zodat de relatie gelijkwaardiger wordt voor hem. Ik ben al veel sterker dan ik 2 jaar geleden was en dat merk ik aan mezelf, maar ook aan hem. Vroeger woog ik elk woord dat ik zei op een weegschaal en deed alles om het vredig te houden en draaide dingen terug als ik iets had gezegd dat ik het anders bedoelde etc. Dat zijn dingen doe ik niet meer. En wil ik iets niet, geef ik dat nu ook aan...maar op mijn hoede zal ik zo nu en dan wel zijn, want dat zit erin gebakken. Vooral als hij teveel bier drinkt. Dat gebeurt gelukkig ook haast nooit meer, maar dan ben ik hem inderdaad aan het peilen.
vrijdag 16 mei 2008 om 19:47
Moed is het juiste woord Perel.
Elfje, sorry meid, maar je houdt jezelf voor de gek.
Jij bent de vrouw die na een greep bij de enkels weer met een kronkel in haar maag zit, slecht slaapt en piekert. Dat is niet, sorry, echt geen kenmerk van een sterke vrouw.
Jij bent in een ding heel, heel erg goed (ik kon dat ook o zo goed), dat is met glans de rol spelen van een sterke vrouw. Ook zonder blikken of blozen kunnen zeggen, dat je nu veel meer durft te zeggen.
Er hoeft maar een dreiging te zijn van geweld, een blik of een avond te veel bier en jij siddert van binnen van angst.
Dat is geen kenmerk van een sterke vrouw.
Als je echt sterk was, dan had je echt een keer je mond open getrokken tegen hem en alle frustraties van alle jaren dat jullie een relatie hebben eruit gegooid. Gewoon hem zelf eens een keer verbaal laten horen wat jij hebt doorgemaakt ipv dit in een briefvorm te doen.
Wanneer hij echt om je geeft, dan vergeeft hij je dit.
Jij zegt dat jij weet dat hij van zijn actie van vorige week geschrokken is, maar hebben jullie ook een gesprek daarover gehad?
Jij weet dat het nog lang zal duren eer hij weer zijn zelfbeheersing verliest, heeft hij dat gezegd dan?
Jij neemt heel veel aan, omdat je een gesprek uit de weg gaat.
Geen kenmerk van een sterke vrouw.
Jij wil heel graag in deze relatie verder gaan en zoals ik al eerder zei, een echte kans van slagen heeft het pas wanneer jij sterker wordt.
Elfje, sorry meid, maar je houdt jezelf voor de gek.
Jij bent de vrouw die na een greep bij de enkels weer met een kronkel in haar maag zit, slecht slaapt en piekert. Dat is niet, sorry, echt geen kenmerk van een sterke vrouw.
Jij bent in een ding heel, heel erg goed (ik kon dat ook o zo goed), dat is met glans de rol spelen van een sterke vrouw. Ook zonder blikken of blozen kunnen zeggen, dat je nu veel meer durft te zeggen.
Er hoeft maar een dreiging te zijn van geweld, een blik of een avond te veel bier en jij siddert van binnen van angst.
Dat is geen kenmerk van een sterke vrouw.
Als je echt sterk was, dan had je echt een keer je mond open getrokken tegen hem en alle frustraties van alle jaren dat jullie een relatie hebben eruit gegooid. Gewoon hem zelf eens een keer verbaal laten horen wat jij hebt doorgemaakt ipv dit in een briefvorm te doen.
Wanneer hij echt om je geeft, dan vergeeft hij je dit.
Jij zegt dat jij weet dat hij van zijn actie van vorige week geschrokken is, maar hebben jullie ook een gesprek daarover gehad?
Jij weet dat het nog lang zal duren eer hij weer zijn zelfbeheersing verliest, heeft hij dat gezegd dan?
Jij neemt heel veel aan, omdat je een gesprek uit de weg gaat.
Geen kenmerk van een sterke vrouw.
Jij wil heel graag in deze relatie verder gaan en zoals ik al eerder zei, een echte kans van slagen heeft het pas wanneer jij sterker wordt.
vrijdag 16 mei 2008 om 21:07
Ik realiseer me nu helemaal op dit moment, vrijdagavond, bijna negen uur, de dag is over, het wordt al een beetje twilight-achtig buiten, ramen open in de slaapkamer, ik hoor wat vogels fluiten, een kind is naar een feestje, het andere speelt rustig op zijn kamer, wat een weelde van rust hier om me heen heerst.
Het is nog niet allemaal vrede in mijn leven, maar de momenten zoals nu zijn er wel, en vroeger waren die er niet, nooit, was ik net een hamster in een tredmolentje...
Dat gevoel van volledig van mijzelf te zijn, mijn vlammetje stevig te voelen branden, dat me verwarmt en beschermt, waarin ik me zo lekker thuis voel in mezelf.
Van hieruit wil ik verder.
Ik wil het bij me dragen bij wat ik zal doen, en bij waar ik ga.
Momentopname, dat weet ik zelf maar al te goed. Morgen kan het weer anders zijn. Maar vandaag pakt niemand me dat af.
Het is nog niet allemaal vrede in mijn leven, maar de momenten zoals nu zijn er wel, en vroeger waren die er niet, nooit, was ik net een hamster in een tredmolentje...
Dat gevoel van volledig van mijzelf te zijn, mijn vlammetje stevig te voelen branden, dat me verwarmt en beschermt, waarin ik me zo lekker thuis voel in mezelf.
Van hieruit wil ik verder.
Ik wil het bij me dragen bij wat ik zal doen, en bij waar ik ga.
Momentopname, dat weet ik zelf maar al te goed. Morgen kan het weer anders zijn. Maar vandaag pakt niemand me dat af.
vrijdag 16 mei 2008 om 21:13
(reactie op wat Pom schrijft)
Misschien zijn dat geen kenmerken van een sterke vrouw als je het van een afstandje bekijkt, zoals wij nu doen. Maar het ligt er wel aan waar je het mee vergelijkt. Als Elfje nu meer voor zichzelf opkomt dan voorheen, is dit desondanks vooruitgang. Dat wegrijden (toen hij stond te plassen) dat Elfje hiervóór beschreef bijvoorbeeld, had ik nooit gedurfd in mijn toenmalige relatie.
Maar toch, natuurlijk wegen de nare dingen die je hebt meegemaakt met je man zwaarder, ook al zijn de goede periodes misschien talrijker. De nare dingen werpen immers toch altijd een schaduw over de leuke dingen. En is dat wat je wilt met je leven, je bent dan misschien wel eens (min of meer) gelukkig, maar altijd de gedachten aan 'toen' in je achterhoofd? Zo lang die dingen niet volledig en vrijuit uitgesproken zijn, je man niet volledig begrepen heeft wat dat betekent voor je, en er echt geen gevaar meer bestaat voor herhaling (en is dat überhaupt haalbaar in dit soort situaties?) kun je het volgens mij nooit echt achter je laten.
Misschien zijn dat geen kenmerken van een sterke vrouw als je het van een afstandje bekijkt, zoals wij nu doen. Maar het ligt er wel aan waar je het mee vergelijkt. Als Elfje nu meer voor zichzelf opkomt dan voorheen, is dit desondanks vooruitgang. Dat wegrijden (toen hij stond te plassen) dat Elfje hiervóór beschreef bijvoorbeeld, had ik nooit gedurfd in mijn toenmalige relatie.
Maar toch, natuurlijk wegen de nare dingen die je hebt meegemaakt met je man zwaarder, ook al zijn de goede periodes misschien talrijker. De nare dingen werpen immers toch altijd een schaduw over de leuke dingen. En is dat wat je wilt met je leven, je bent dan misschien wel eens (min of meer) gelukkig, maar altijd de gedachten aan 'toen' in je achterhoofd? Zo lang die dingen niet volledig en vrijuit uitgesproken zijn, je man niet volledig begrepen heeft wat dat betekent voor je, en er echt geen gevaar meer bestaat voor herhaling (en is dat überhaupt haalbaar in dit soort situaties?) kun je het volgens mij nooit echt achter je laten.
anoniem_50315 wijzigde dit bericht op 16-05-2008 21:14
Reden: verduidelijking
Reden: verduidelijking
% gewijzigd
vrijdag 16 mei 2008 om 21:27
Lemmy, het is geen verwijt, maar meer een pleidooi waarom juist therapie voor haar zo goed zou kunnen zijn. Juist ook zo goed zou kunnen zijn voor haar relatie.
Hoe raar het ook klinkt, hoe sterker (meer eigenwaarde) je bent als vrouw in zo'n relatie, des te meer kans van slagen heeft zo'n relatie.
He Perel, wat een goede omschrijving eigenlijk van dat hamstertje in de tredmolen.Geniet er met volle teugen van Perel! Van de rust en vrede in je leven.
Gisteren nog een gesprek gehad over de rust in mijn leven en anderen hun leven. Wij missen ook de spanning, de sensatie nu. We waren het er roerend over eens, nu is vele malen beter, maar er is die zucht naar toch die foute spanning.
Van die momenten dat je naar jezelf kijkt en zegt, dat ben ik helemaal niet. Soms is het toch gewoon echt wennen.
Hoe raar het ook klinkt, hoe sterker (meer eigenwaarde) je bent als vrouw in zo'n relatie, des te meer kans van slagen heeft zo'n relatie.
He Perel, wat een goede omschrijving eigenlijk van dat hamstertje in de tredmolen.Geniet er met volle teugen van Perel! Van de rust en vrede in je leven.
Gisteren nog een gesprek gehad over de rust in mijn leven en anderen hun leven. Wij missen ook de spanning, de sensatie nu. We waren het er roerend over eens, nu is vele malen beter, maar er is die zucht naar toch die foute spanning.
Van die momenten dat je naar jezelf kijkt en zegt, dat ben ik helemaal niet. Soms is het toch gewoon echt wennen.
vrijdag 16 mei 2008 om 21:40
Elf. Waar ik me zorgen om maak is dat het voor mij nu op een afstand gezien, zo moeilijk voor jou lijkt om dit zo door te maken allemaal.
Het blijven zoveel twijfels, ondanks de goede moed die jij hebt om er iets moois van te maken.
Ik zie jouw worstelen en denk bij mezelf, misschien is het niet die klap die gaat komen die jouw grens overgaat waardoor je eindelijk weg kunt.
Misschien wacht je op dat moment dat hij aangeeft te willen begrijpen en zien. Wie je bent en hoe je je voelt.
Dat je dus wacht op dat moment dat je weet dat je kunt blijven.
Dat maakt me echt verdrietig.
Het blijven zoveel twijfels, ondanks de goede moed die jij hebt om er iets moois van te maken.
Ik zie jouw worstelen en denk bij mezelf, misschien is het niet die klap die gaat komen die jouw grens overgaat waardoor je eindelijk weg kunt.
Misschien wacht je op dat moment dat hij aangeeft te willen begrijpen en zien. Wie je bent en hoe je je voelt.
Dat je dus wacht op dat moment dat je weet dat je kunt blijven.
Dat maakt me echt verdrietig.
zaterdag 17 mei 2008 om 06:27
hoi,
even kort, moet zo gaan werken. Weer een nacht slecht geslapen, half 5 wakker. Ik denk dat het inderdaad tijd is dat ik in ieder geval ga zeggen dat ik nog steeds met het laatste incident in mijn maag zit. Dus ook mijn maagpijn, angst etc.....
jullie zijn lieverds met alles wat jullie schrijven. ook alles wat jullie schrijven weet ik eigenlijk al, maar ik doe er niks mee. Ik zou het zelfde zeggen tegen een ander die in mijn situatie zit....
liefs van mij.
even kort, moet zo gaan werken. Weer een nacht slecht geslapen, half 5 wakker. Ik denk dat het inderdaad tijd is dat ik in ieder geval ga zeggen dat ik nog steeds met het laatste incident in mijn maag zit. Dus ook mijn maagpijn, angst etc.....
jullie zijn lieverds met alles wat jullie schrijven. ook alles wat jullie schrijven weet ik eigenlijk al, maar ik doe er niks mee. Ik zou het zelfde zeggen tegen een ander die in mijn situatie zit....
liefs van mij.
zaterdag 17 mei 2008 om 09:13
Elfje,
Aan de ene kant is het werken je misschien te veel, aan de andere kant ga je om uit die sfeer te gaan, om het allemaal voor een paar uur achter je te kunnen laten.
Misschien heb je het hier eerder allang over gehad, maar heb je mensen om je heen die inzicht in je situatie hebben, waar je je ei kwijt kan, ook al begrijpen ze je niet dat je dit laat voortduren?
Is het de wil dat je nog steeds blijft, of is het de angst om de stap niet te durven nemen?
Kun je ergens heen om jezelf bij elkaar te rapen, voor troost en een knuffel?
Ik heb altijd mijn vriendinnen gehad, waarvan ik er één nog steeds hoor zeggen: Is het weer zo ver? Kom maar mee, dan nemen we eerst effe 'n teiltje (...koffie verkeerd in een hele grote brede mok).
Die momenten daar put ik nu nóg troost uit als het nodig is.
Perel.
Aan de ene kant is het werken je misschien te veel, aan de andere kant ga je om uit die sfeer te gaan, om het allemaal voor een paar uur achter je te kunnen laten.
Misschien heb je het hier eerder allang over gehad, maar heb je mensen om je heen die inzicht in je situatie hebben, waar je je ei kwijt kan, ook al begrijpen ze je niet dat je dit laat voortduren?
Is het de wil dat je nog steeds blijft, of is het de angst om de stap niet te durven nemen?
Kun je ergens heen om jezelf bij elkaar te rapen, voor troost en een knuffel?
Ik heb altijd mijn vriendinnen gehad, waarvan ik er één nog steeds hoor zeggen: Is het weer zo ver? Kom maar mee, dan nemen we eerst effe 'n teiltje (...koffie verkeerd in een hele grote brede mok).
Die momenten daar put ik nu nóg troost uit als het nodig is.
Perel.
zaterdag 17 mei 2008 om 11:09
Dankjewel Elmervrouw, Pom en Iseo, en ik voelde het persoonlijk maar gun het jullie allemaal hier ook zo dat je dit meemaakt, en Elfje natuurlij ook, alleen zij is er nog zo ver vandaan...
En ik moet zeggen dat ik deze momenten wel vaker beleef, maar niet kan verwoorden, het is dan niet zo duidelijk, maar gisteravond overstroomde ik er van.
Het komt denk ik wel dat ik 'geïnspireerd' was door een boekje dat ik sinds een paar dagen in huis had.
Ik was eigenlijk op zoek naar een boek van Susan Forward, waar Leo het over had, maar dat was niet in de bieb.
Op die plaats stonden ook wel andere boeken in dezelfde sfeer, en deze had ik meegenomen: De anatomie van liefde, geschreven door Riekje Boswijk-Hummel.
Het gaat over alle vormen van liefde, en ook over de gevoelens waarvan je zelf dénkt dat het liefde is, nl. het opofferen en jezelf wegcijferen.
Het cliché dat je zo vaak hoort: je moet eerst leren om van jezelf te houden, wordt daarin heel duidelijk uitgelegd.
Dat je als je liefde voor jezelf voelt, je openstaat voor liefde van anderen.
En ik moet zeggen dat ik deze momenten wel vaker beleef, maar niet kan verwoorden, het is dan niet zo duidelijk, maar gisteravond overstroomde ik er van.
Het komt denk ik wel dat ik 'geïnspireerd' was door een boekje dat ik sinds een paar dagen in huis had.
Ik was eigenlijk op zoek naar een boek van Susan Forward, waar Leo het over had, maar dat was niet in de bieb.
Op die plaats stonden ook wel andere boeken in dezelfde sfeer, en deze had ik meegenomen: De anatomie van liefde, geschreven door Riekje Boswijk-Hummel.
Het gaat over alle vormen van liefde, en ook over de gevoelens waarvan je zelf dénkt dat het liefde is, nl. het opofferen en jezelf wegcijferen.
Het cliché dat je zo vaak hoort: je moet eerst leren om van jezelf te houden, wordt daarin heel duidelijk uitgelegd.
Dat je als je liefde voor jezelf voelt, je openstaat voor liefde van anderen.
zaterdag 17 mei 2008 om 11:37
Hai Perel
Best bijzonder dat je het kon delen met je vriendinnen, en dat ze er voor je waren. Heb je al die tijd er wel over kunnen praten? Ik schrijf dat omdat het voor mij onmogelijk leek iets te delen, schaamte enzo denk ik. En dat als de ene kant van je wereld laat kennismaken met de andere kant, het niet meer te rijmen valt.
Ik denk dat ik het niet wilde weten ergens.
Hoe het er werkelijk voor stond.
Ik heb er heel lang in willen geloven en hij was voor mij mijn grote liefde. Pas later heb ik voor mijzelf de dingen die gebeurden kunnen zien op een manier dat je ze als het ware overziet en niet meer van dag tot dag of in ieder geval in kleine tijdsperiodes. Dat maakt het voor jezelf een vervreemdend verhaal als je het bijvoorbeeld op dit topic gaat vertellen, de slechte dagen door de jaren heen gaat benoemen. Dan ziet het er erg uit terwijl ik toen helemaal leefde tussen de rotmomenten door.
Ik hield zelf iets in stand waardoor ik het kon volhouden en dat is best confronterend.
Hoe zie jij dat voor jezelf? Ik vind het knap hoe je erover schrijft. Vind trouwens sowieso dat je op zo'n manier vertelt dat ik het goed voor me zie.
Net als dat fijne moment.
Echt heel mooi te lezen dat je nu zo in het leven staat en die kleine dingen waar je over schrijft ontroeren me.
Dat is een soort rust die je later pas kunt vinden als je weg bent uit zo'n verstikkende relatie denk ik.
Tenminste voor mezelf denk ik dat.
Ik ben trouwens ook nog steeds op zoek naar dat boek van Susan Forward. Heb wel 'Emotionele chantage' gevonden.
Wens jullie een fijne dag allemaal.
Elf
Best bijzonder dat je het kon delen met je vriendinnen, en dat ze er voor je waren. Heb je al die tijd er wel over kunnen praten? Ik schrijf dat omdat het voor mij onmogelijk leek iets te delen, schaamte enzo denk ik. En dat als de ene kant van je wereld laat kennismaken met de andere kant, het niet meer te rijmen valt.
Ik denk dat ik het niet wilde weten ergens.
Hoe het er werkelijk voor stond.
Ik heb er heel lang in willen geloven en hij was voor mij mijn grote liefde. Pas later heb ik voor mijzelf de dingen die gebeurden kunnen zien op een manier dat je ze als het ware overziet en niet meer van dag tot dag of in ieder geval in kleine tijdsperiodes. Dat maakt het voor jezelf een vervreemdend verhaal als je het bijvoorbeeld op dit topic gaat vertellen, de slechte dagen door de jaren heen gaat benoemen. Dan ziet het er erg uit terwijl ik toen helemaal leefde tussen de rotmomenten door.
Ik hield zelf iets in stand waardoor ik het kon volhouden en dat is best confronterend.
Hoe zie jij dat voor jezelf? Ik vind het knap hoe je erover schrijft. Vind trouwens sowieso dat je op zo'n manier vertelt dat ik het goed voor me zie.
Net als dat fijne moment.
Echt heel mooi te lezen dat je nu zo in het leven staat en die kleine dingen waar je over schrijft ontroeren me.
Dat is een soort rust die je later pas kunt vinden als je weg bent uit zo'n verstikkende relatie denk ik.
Tenminste voor mezelf denk ik dat.
Ik ben trouwens ook nog steeds op zoek naar dat boek van Susan Forward. Heb wel 'Emotionele chantage' gevonden.
Wens jullie een fijne dag allemaal.
Elf
zaterdag 17 mei 2008 om 11:58
Ik heb het boek van Susan Forward te leen van Eleonora.
In 3 jaar tijd heb ik het 2x gelezen. En de tweede keer pas geleden. De tweede keer las ik toch totaal weer andere dingen dan de eerste keer.
ik weet dat Eleonora het via de tweede hands handel op de kop heeft weten te tikken.
Het goede van dit boek is toch, dat er binnen dit soort relaties toch diverse varianten omschreven worden.
Ook de kracht van therapie juist als je in zo'n relatie zit wordt omschreven. Het hebben van een goede therapie en het ontwikkelen van je eigenwaarde, de confrontatie aangaan met hem staat hier erg goed in omschreven.
In 3 jaar tijd heb ik het 2x gelezen. En de tweede keer pas geleden. De tweede keer las ik toch totaal weer andere dingen dan de eerste keer.
ik weet dat Eleonora het via de tweede hands handel op de kop heeft weten te tikken.
Het goede van dit boek is toch, dat er binnen dit soort relaties toch diverse varianten omschreven worden.
Ook de kracht van therapie juist als je in zo'n relatie zit wordt omschreven. Het hebben van een goede therapie en het ontwikkelen van je eigenwaarde, de confrontatie aangaan met hem staat hier erg goed in omschreven.
