Op vakantie met een vriendin, wat een domper...

Ik zou voor de verandering eens met een vriendin op vakantie gaan,

ik had er helemaal zin in maar tijdens de vakantie kreeg het al snel een andere wending. De eerste dag wilde ze neerploffen, prima ik was ook moe na zon lange vliegreis. Savonds begon de ellende, ze wilde het niet laat maken. Goed, najah aanpassen kan nooit kwaad. We sliepen in een twee persoonsbed; drama! Ze snurkte keihard in combinatie van gekreun en een snerend tanden geknars?! En tel daarbij op dat ze geen seconden stil lag!! We hebben wel eens vaker bij elkaar gelogeerd(twee bedden) en ja iedereen snurkt wel eens iets, maar dit overtrof alles! Ik had mn kussen over mn hoofd gelegd en geprobeerd te slapen(ook drama) diezelfde nacht heeft ze me (af en toe draaide ze zich om en keek me aan) zelfs nog uitgemaakt voor domme doos enzo? De volgende ochtend heb ik haar verteld dat het me dwarszat. Ze lachte alleen maar en zei dat ze zich er niks van kon herinneren. Dus een sorry kon er niet vanaf en daarbij moest ze ook altijd een bitje in voor haar tanden geknars maar ja..die was ze ff vergeten! Ik was die dag door slaapgebrek helemaal brak, dus het werd lekker bakken in de zon aan het zwembad. Een nieuwe start dacht ik! Lang liepen we te zoeken naar een bedje (twee stuks naast elkaar valt niet mee!) Hadden we eindelijk een plekje,wilde ze niet in de zon! Daar kom je hier toch voor?! Goed, weer hield ik mij in. Savonds was er feest bij de barretjes en ik had er zin in om het gezellig te maken(start twee) maar ze was moe (ik dacht onderhand toch echt dat ik op dat moment de enige was die er nog recht op had om dat te zeggen hoor haha) Dus het werd weer op tijd terug.. Als we ergens wat gingen eten mocht ik constant het woord doen, zo ook het geld regelen en prijzen afdingen. Haar tasje met pasjes en etc was elke keer een ramp. Heb constant lopen voorschieten, ik krijg nu nog geld van dr (ja ik weet het, dom van me!) Ik vond haar toch meestal wel een beetje ego, kinderachtig en laks overkomen.



Ik ben vrij zelfstandig, heb een baan, doe mn eigen geld regelen etc etc. in tegenstelling tot haar, zij heeft dr opleiding niet afgemaakt, en is daarna een baantje gaan doen (paar uurtjes in de week?!) net voor de vakantie vertelde ze doodleuk dat ze ook daarmee was gestopt. ik zei al van goh en hoe nu dan?! Nou ze wilde toch al weer gaan studeren duss.. tijdens de vakantie hoorde ik dat ze eigenlijk al had moeten gaan kijken bij die nieuwe school, maarja dat kwam dan nog wel?! Ze had dus geen diploma en geen inkomsten, maar haar ouders onderhouden haar wel(ze is 20) sport betalen haar ouders ook, thuis hoeft ze bijna niets te doen en oftewel; van pa en ma en van oma kreeg ze ook nog een smak geld mee op vakantie. Wat ze uitgaf alsof het niks was. Terwijl ik met mn laatste verdiende centjes nog wat leuks wilde kopen voor mn zusje en kaartje wilde sturen, ze toonde niet echt begrip. Zij vond dat nutteloos. en wilde het liefst naar nog tig excursies (die waren duur) terwijl we er al een hadden gedaan een dag lang wat heel gaaf was, maar nogmaals vrij duur. Zo was het gwoon leuk toch? Maar ze had eigenlijk elke keer wel wat te zeuren helaas.



Je begrijpt, frustraties op een hoog niveau! Echt bizar hoe goed je iemand denkt te kennen en dat je ogen opeens geopend worden en je zo iemand in een heel ander daglicht gaat zien. Ik ben dan ook wel teleurgesteld. Nu we thuis zijn probeer ik het wel weer leuk te houden, maar heel eerlijk.. Ik kan gewoon geen begrip meer opbrengen voor leefstijl/gedrag..



Zijn er meer mensen die hun ervaringen, frustraties, verhalen willen delen, wat vakantie en vriendschappen betreft?



Veel liefs Nickie

quote:nlies schreef op 27 juni 2008 @ 13:23:

[..]

Er speelt nu in mn achterhoofd iest over een cabaretier(e) die over dit onderwerp ook eens iets gemaakt heet, weet niet meer wie, maar dat was ook: toen ik dit wilde , wilde jij dat.

Misschien kom ik er nog opLaat het me weten als je erop gekomen bent, lachen is het beste medicijn denk ik dan maar he

quote:marie_liselotte1981 schreef op 27 juni 2008 @ 14:18:

Wat ben ik dan gezegend met mijn vriendinnen!!! Als ik alleen ga is het goed en als we samen gaan is het ook altijd goed.



Het ergse wat mijn vriendin doet; haar plasjes niet goed doortrekken (zonde van het water..lees milieu). In 30 graden is dat niet heel slim maar eigenlijk vond ik haar milieu-reden/redden wel schattig.hahahah als dat het ergste is dan ben je indd gezegend met die vriendin hoor haha

Ja ik bedoel maar dus!!

Oh en voor de duidelijkheid..voor wat de opmerking betreft naar mijn relatie toe met mijn vriend. Hij bepaalt niet wat ik wel en niet mag. Maar ik vind zijn mening wel belangrijk, zoiets vind ik er wel toe doen! Dat noem ik rekening met elkaar houden.

Tijdens mijn vakantie heb ik heelrijk af en toe met mijn vriend ge smst en dat was goed zo! In tegenstelling tot die vriendin die geen sec. zonder haar mobieltje kon. Maar ja..ook haar bel tegoed wordt gesponsord door haar ouders.. enough said.

Daarbij wil ik mij graag houden aan het topic...

We spreken elkaar inmiddels wel weer maar mijn gevoel zegt mij dat het niet meer gaat worden als daarvoor. En merk ook wel dat mijn behoefte daarin sterk afneemt. Als je dit gehele verhaal goed hebt bijgehouden dan kan je je misschien een beetje voorstellen hoe het dan overkomt bij mij wanneer ze me na een paar dagen doodleuk opbelt om te vertellen (geen sec gevraagd hoe t met me ging, of dat t gelegen kwam, ik zat alweer vroeg op mn werk) hoe veel shirtjes z wel niet gekocht had want er waren nieuwe shirtjes in de verkoop. en dat ze die avond ging sporten en dat ze een compleet nieuw outfit had gekregen van dr ouders, en nog een outfit extra. Toen ik nogal vrij laconiek reageerde (subtiel laten weten dat t leuk voor dr was maar dat andere mensen gewoon moeten werken, of iig iets moeten doen voor de kost) walsde ze dr overheen met dr zegje dat ze eigenlijk belde om t vragen waar dat topje nou bleef wat bij mij lag?! Wat door haar eigen schuld bij mij ligt!! Maar als ik over vakantiefotos blijf vragen die ik nog steeds niet goed op een cdtje heb vind ze dat lastig?! Is er nog iemand hier die het een beetje kan begrijpen dat dit gwoon domweg irritant wordt. Najah goed.. voor de mensen die me niet begrijpen en me mis. wellicht een zeur vinden; ik heb me er al bij neergelegd dat zij niet gaat veranderen en zij gwoon domweg een andere kijk op dingen heeft dan ik. Toen we ma.avond op de sport waren (met haar moeder erbij, weer!!) en zij het had over een etentje met de vereniging leek het haar leuk om samen te gaan met allebei onze vriendjes. Wat ik typisch vond want voor de rest hangt er een rot sfeer van jewelste maar daar wilt ze wel heen. een goed gesprek lijkt me beter maar goed.. maar toen zij zich bedacht dat haar vriend toen niet zou kunnen had ze al geen zin meer zonder mij iets te vragen (subtiel he) maar gelukkig (not!)kwam haar moeder er weer tussen want die wilde wel dolgraag dat haar dochter lkkr met haar en dr man erheen zouden gaan?! Hebben die mensen dan echt niet door hoe onsubtiel ze af en toe over kunnen komen? Maar goed, nogmaals. Mijn conclusie is ook dat we achteraf gezien niet zon sterke (vriendschap)band hebben als ik dacht. In vergelijkig met een andere vriendin (die kon dit jaar niet wegens werk en geld tekort, mis. next year) waar bij ik wel makkelijk had kunnen zeggen dat ik die aaf bijvoorbeeld wel lekker nog op het terrasje blijf hangen, najah iig dat ik zou kunnen zeggen als er wat is en dat ze mij dan ook serieus neemt! Maar zo te lezen ben ik allang niet de enig met deze ervaringen

Oke ten eerste... ik zal ff in en uit ademen haha Ja ik weet het ik raas nu een beetje door he.. Ik denk dat het met kleine akkefietjes is begonnen maar dat het nu van kwaad tot erger gaat worden. en dat wil ik helemaal niet, echt niet. Maar ik ben indd gewoon teleurgesteld in dit alles. Maar zal mij er indd maar moeten bij gaan neerleggen.



En ja dat van haar ouders, ik erger mij er zeer aan ja. Ik zelf heb het thuis helemaal niet breed. Sterker nog ik heb echt heel hard moeten knokken voor waar ik nu sta. Ik heb er nooit van durven dromen dat ik toch mijn diploma's heb gehaald, een goede baan heb, mij eerste zelfbetaalde autootje heb. Desondanks het verlies van naaste (familie)leden van mij, scheidingen, speciale scholen, mijn ma die ernstig ziek was en had een huishouden op mijn schouders die een meid van 17 toen niet zou moeten hebben, maar het was nou eenmaal zo. En met de liefde die er op dat moment wel was, was ik zeer dankbaar en ik heb het gehaald.. eigenlijk vind ik dat ook niet meer dan normaal.



Maar goed, eerlijk is eerlijk (of mis. niet..) maar zij groeit heel anders op. En tuurlijk, dat geld voor iedereen op zich wel, maar zij is wel erg het tegen overgestelde voorbeeld van mij. Ik praat er ook wel eens over met een van mn beste vriendinnen en die zegt ook van joh zo'n kind gaat ook ooit nog wel es inzien dat het leven niet alleen maar zo lkkr gemakklijk is en dat alles maar komt aanwaaien, dan moet ze het ook gewoon allemaal zelf doen! Maar iets zegt mij dat dat wel meevalt, want er is al besloten dat wanneer ze het huis uitgaat ze in het zelfde dorp blijft wonen. Dat wilt haar vriend graag, als ze nu al vaak bij die vriend zit komen die ouders konstant langs..ach weet je laat ik daar maar helemaal over ophouden.



Ik had gewoon een ander beeld van die meid maar na die vakantie zijn mijn ogen gewoon ontzettend geopend. Ik ben haar anders gaan zien. Ja, heel eerlijk, ik ben wel teleurgesteld. Andere vriendinnen van mij hebben elke dag wel iets inhoudlijks te vertellen, hun werk, hun vrienden, hobbie etc etc. In tegenstelling tot haar, haar ouders regelen alles en na twee dagen heeft ze zelf eigenlijk niet meer zo veel te melden, dat vind ik sneu. En ja..misschien verlang ik wel een klein beetje naar hoe het weer was voordat we op vakantie gingen, toen ik nog niet al die dingen duidelijk voor me werden..

Ja klinkt mis. stom ik weet het, maar zo voelt het wel..

[quote]Rubina schreef op 30 juni 2008 @ 15:00:



ach je hebt ook wel gelijk hoor, leven en laten leven indd..