‘Oversociale’ vriend irritatie

Hoi allemaal,

Mijn vriend en ik hebben het heel fijn samen. We gaan volgende maand samen wonen en zien echt een toekomst samen. Nou is er bij mij alleen 1 ding waarvan ik merk dat ik me er soms meer aan begin te irriteren en dat is hoe mijn vriend zich gedraagt in sociale settings waar we samen zijn. Ten eerste omschrijft mijn vriend zichzelf als iemand die er heel erg van geniet om contact met iedereen om hem heen te hebben. Hij knoopt graag praatjes aan met vreemden, kijkt op straat altijd iedereen vriendelijk aan en zegt dat mensen zich altijd heel snel bij hem op hun gemak voelen en dat hij dat terug krijgt. Hij zegt dat hij vrijwel iedereen mag en aardig vindt en altijd wel een soort gemene deler kan vinden om een leuk gesprek te hebben en al snel het leuke in mensen ziet en makkelijk een goede connectie met mensen heeft. Op zich geen verkeerde eigenschap, maar soms wel irritant dat hij dat dan zo moet benoemen en er als het ware mee ‘pocht’, maar ach. Ik ben wat anders daarin. Ben zeker wel sociaal, heb veel vrienden. Maar ik voel vrijwel nooit de behoefte met een vreemde zomaar een praatje aan te knopen, kijk ook echt niet iedereen aan op straat en als ik op een feestje geen klik voel met iemand ga ik zeker niet mijn best doen een gemene deler te vinden voor een leuk gesprek maar dan ga ik even naar het toilet en daarna bij iemand staan met wie ik wel een klik voel.
Soms voelt hoe mijn vriend in sociaal contact dan ook wat geforceerd en neppig, ik snap niet hoe het kan dat je met vrijwel iedereen wel een klik hebt.
Maar dat is tot daar aan toe, soms leidt het voor mijn gevoel ook wel eens tot genante situaties.
Voorbeeld; we hadden een heel groot familiefeest. Legio mensen waar je mee kon praten. Uiteindelijk brengt mijn vriend (40+) dan de hele avond ‘supergeinteresseerd’ door met mijn achternichtje van 16. Ik vermaakte me prima en het was een superleuke avond. Na afloop zegt hij dan bijna opschepperig ‘ach ja, ik heb me maar even over je achternichtje ontfermt want ze zat er zo verloren bij tussen al die volwassenen. Hele avond heel leuk gesprek gehad daar en daar over. Wist je dat ze dit en dit doet? (Dat weet ik dan allang). Op een gegeven moment kwam je tante er ook bij en zei dit en dit en toen maakte ik deze grap en moesten ze heel hard lachen’.

Aan de ene kant leuk dat hij zo zijn best doet, aan de andere kant voelt het gênant dat mijn 40+ Vriend de hele avond zo ‘opgaat’ in een 16-jarig meisje. Ik weet dat er absoluut niks achter zit en dat het vriendelijk bedoelt is, maar hoe komt het over? Zo zijn er meer momenten waarin hij vanuit zijn ‘oversociale’ kant net iets te joviaal, te geïnteresseerd doet tegen vrouwen. Let wel; ik heb 0 twijfel over zijn intenties, het is goed bedoelt en ik bedoel dit niet jaloers en hij doet dit ook wel bij mannen. Maar ergens voelt het gênant dat mijn vriend zo overdreven aardig doet tegen vrouwen. Niet omdat ik onzeker ben over onze relatie, wel omdat ik vindt dat het niet netjes overkomt richting mij en onze relatie.
Ik weet nou niet of dit aan mij ligt en dat ik een zure oude pruim ben, of dat ik dit met mijn vriend moet bespreken. Hij zegt namelijk altijd dat hij het superleuk vindt om met mij mee te gaan naar sociale settings met mensen die belangrijk voor me zijn omdat hij zijn best wil doen om ook een band op te bouwen met die mensen. En dat is inderdaad wat ik zie; een lieve man die zo hard zijn best doet om aardig te doen dat het soms gênant en lichtelijk ongepast is. Maar ik ben bang dat als ik dit zeg, ik hem voor mijn hoofd stoot. Ben daarom erg benieuwd naar jullie visie.