Relaties
alle pijlers
Partner met kort lontje
donderdag 19 november 2020 09:39
Hallo iedereen, ik heb de moed samen geraapt om zelf een topic te plaatsen.. Ik ben 16 jaar samen met een partner met kort lontje. Hij werkt veel, helpt in het huishouden maar ontploft als er hem iets nie zint, en affectie kan hij moeilijk geven. Hij knuffelt amper tenzij ik hem bijna dwing, en communicatie na een conflict kan hij niet, hij sluit zich emotioneel af. .. Bv gisteren had ik zijn bord eten en drinken klaargezet na zijn werk, en was hij boos omdat ik de mayo nie op tafel gezet had en hij doet dan dan met het nodige lawaai.. Net tzelfde als het deksel van het toilet niet dicht is, een deur nie goed dicht is enz.. Alle dagen kritiek.. Ook vraagt hij nooit aan mij of ons dochter hoe onze dag geweest is, altijd gaat t over zijn dag, zijn interesses.. Als er iets fout loopt is het ook meestal mijn fout..sinds vorige week ben ik er 40 geworden en sta ik bij alles stil.. Zijn er mensen die dit herkennen? Ik zou zo graag ontsnappen uit mn situatie maar ik kan het precies niet..
woensdag 25 november 2020 10:08
Ik denk dat je niet meer helder na kunt denken. Dat je onbewust al heel veel vermijdt, laat, of juiste wél doet, om hem maar niet te ontrieven, zodat er geen ruzie is. Maar dat het al zó in je systeem zit dat je het niet eens meer merkt dat je dat doet.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
woensdag 25 november 2020 10:10
Wat zijn dan je conclusies?
- Dat het verwarrend is dat je man je soms mishandelt en soms lief is (ook wel gaslighting! genoemd). Natuurlijk is dat verwarrend.
- Dat je daarom maar bij hem blijft. Dat is dom.
- Dat je dochter een kutjeugd heeft (en met jou als voorbeeld ook zo'n man voor haarzelf misschien gaat vinden).
- En dat alle forummers het dom en schadelijk vinden dat je bij je man blijft die jou geestelijk mishandelt. En dan heb je weer een domme excuus die we weer moeten weerleggen.
Hamvraag is:
- Hoe lang ga je dit nog volhouden met deze tiran?
- Dat het verwarrend is dat je man je soms mishandelt en soms lief is (ook wel gaslighting! genoemd). Natuurlijk is dat verwarrend.
- Dat je daarom maar bij hem blijft. Dat is dom.
- Dat je dochter een kutjeugd heeft (en met jou als voorbeeld ook zo'n man voor haarzelf misschien gaat vinden).
- En dat alle forummers het dom en schadelijk vinden dat je bij je man blijft die jou geestelijk mishandelt. En dan heb je weer een domme excuus die we weer moeten weerleggen.
Hamvraag is:
- Hoe lang ga je dit nog volhouden met deze tiran?
I was reminded that my bloodtype is B positive.
woensdag 25 november 2020 11:40
Je voelt je schuldig omdat je een vriendin wilt bezoeken?Deetje80 schreef: ↑25-11-2020 09:42Ik snap mezelf soms ook niet.. Sommige dagen wil ik helemaal niet weg van hem en andere dagen wil ik niks liever. Hij heeft nu bv een ganse week heel goed geweest, en gisteren terug ruzie omdat ik een vriendin wou bezoeken die ik al tijdje nie gezien heb en er 2 pakjes hesp open lagen in de frigo. Op zo'n momenten voel ik me ook echt schuldig..
En je vraagt je af of dat normaal is??
NEEEEEEE DAT IS NIET NORMAAL.
Komt dit over?
Later is nu
woensdag 25 november 2020 11:42
Ga voor de aardigheid op een dag eens na wat je allemaal doet en vooral laat om te voorkomen dat man boos wordt. Bij alles wat je op een dag doet of laat thuis. Wat gaat er door je hoofd, als je de vaatwasser uitpakt, eten kookt, iets opruimt of juist niet. (en dan toch)
Zo ben je al een tijdje niet naar een vriendin geweest...
Later is nu
woensdag 25 november 2020 12:07
Als ik naar een vriendin ga, zegt mijn man: veel plezier! Doe voorzichtig en groeten aan....Deetje80 schreef: ↑25-11-2020 09:42Ik snap mezelf soms ook niet.. Sommige dagen wil ik helemaal niet weg van hem en andere dagen wil ik niks liever. Hij heeft nu bv een ganse week heel goed geweest, en gisteren terug ruzie omdat ik een vriendin wou bezoeken die ik al tijdje nie gezien heb en er 2 pakjes hesp open lagen in de frigo. Op zo'n momenten voel ik me ook echt schuldig..
Ik weet niet wat er precies open lag in de frigo, maar als me dat overkomt zal mijn man me niet afbekken, maar even melden dat hij die 2 pakjes weer even dicht heeft gedaan, of misschien zelfs dát niet eens. En er geen enkel punt van maken, want hij gaat ervan uit dat ik dat niet met opzet doe.
doreia* wijzigde dit bericht op 25-11-2020 12:36
2.18% gewijzigd
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
woensdag 25 november 2020 12:19
Hallo Deetje...weet je, jij bent mijn moeder 40 jaar geleden, ik ben jouw dochter en wijlen mijn pa is jouw man.
Om een lang en pijnlijk verhaal kort te maken; wij dragen nog iedere dag de gevolgen van het gedrag van onze vader. Pa is er niet meer maar wij likken voor de rest van ons leven de (onzichtbare) wonden van jarenlang psychische mishandeling. Want dat is dit namelijk.
Bescherm je kind. Iedere keer dat zij het gevoel heeft voor hem te moeten vluchten brokkelt er een stukje van haar welzijn af. Laat dit lang genoeg voortduren en ze raakt onherstelbaar beschadigd.
Om een lang en pijnlijk verhaal kort te maken; wij dragen nog iedere dag de gevolgen van het gedrag van onze vader. Pa is er niet meer maar wij likken voor de rest van ons leven de (onzichtbare) wonden van jarenlang psychische mishandeling. Want dat is dit namelijk.
Bescherm je kind. Iedere keer dat zij het gevoel heeft voor hem te moeten vluchten brokkelt er een stukje van haar welzijn af. Laat dit lang genoeg voortduren en ze raakt onherstelbaar beschadigd.
"Kump ut vandaag neet, dan kump ut murrege"
woensdag 25 november 2020 12:20
En verder alles eens.aardbeitje8 schreef: ↑25-11-2020 10:10Wat zijn dan je conclusies?
- Dat het verwarrend is dat je man je soms mishandelt en soms lief is (ook wel gaslighting! genoemd). Natuurlijk is dat verwarrend.
- Dat je daarom maar bij hem blijft. Dat is dom.
- Dat je dochter een kutjeugd heeft (en met jou als voorbeeld ook zo'n man voor haarzelf misschien gaat vinden).
- En dat alle forummers het dom en schadelijk vinden dat je bij je man blijft die jou geestelijk mishandelt. En dan heb je weer een domme excuus die we weer moeten weerleggen.
Hamvraag Hespvraag is:
- Hoe lang ga je dit nog volhouden met deze tiran?
woensdag 25 november 2020 14:31
Je hoeft dat gedrag van die tiran niet te pikken.
Je hoeft je niet te schamen dat je mishandelt wordt door die tiran.
Als je hulp nodig hebt om weg te gaan bij die tiran en op je eigen benen zonder hem te staan, dan kunnen wij forummers met je meedenken daarmee, als je wil.
Het is voor mij niet duidelijk of hierin hulp wil krijgen.
En misschien wil vooralsnog gewoon niet meer dan alleen je hart luchten.
Je hoeft je niet te schamen dat je mishandelt wordt door die tiran.
Als je hulp nodig hebt om weg te gaan bij die tiran en op je eigen benen zonder hem te staan, dan kunnen wij forummers met je meedenken daarmee, als je wil.
Het is voor mij niet duidelijk of hierin hulp wil krijgen.
En misschien wil vooralsnog gewoon niet meer dan alleen je hart luchten.
aardbeitje8 wijzigde dit bericht op 25-11-2020 14:52
9.89% gewijzigd
I was reminded that my bloodtype is B positive.
woensdag 25 november 2020 14:50
Deetje80 schreef: ↑25-11-2020 09:42Ik snap mezelf soms ook niet.. Sommige dagen wil ik helemaal niet weg van hem en andere dagen wil ik niks liever. Hij heeft nu bv een ganse week heel goed geweest, en gisteren terug ruzie omdat ik een vriendin wou bezoeken die ik al tijdje nie gezien heb en er 2 pakjes hesp open lagen in de frigo. Op zo'n momenten voel ik me ook echt schuldig..
En terecht. Schuldig naar je dochter bedoel je hier neem ik aan.
woensdag 25 november 2020 16:51
Ik ben er inderdaad veel mee bezig als ik erbij stilsta, is een soort van automatisme.Dreamer schreef: ↑25-11-2020 11:42Ga voor de aardigheid op een dag eens na wat je allemaal doet en vooral laat om te voorkomen dat man boos wordt. Bij alles wat je op een dag doet of laat thuis. Wat gaat er door je hoofd, als je de vaatwasser uitpakt, eten kookt, iets opruimt of juist niet. (en dan toch)
Zo ben je al een tijdje niet naar een vriendin geweest...
woensdag 25 november 2020 16:52
Het verstijfd in bed liggen in de hoop dat hij niet wakker wordt en geen ruzie maakt om niets?
Het ijsberen door de kamer, de muziek uit doen alvast, is niet bekend bij je?
Het begrip hebben voor hém, het zal je eigen schuld wel zijn, hij moet ook hard werken, doet geen herkenning geven bij je?
Je bent er nog niet aan toe. Zoveel is me duidelijk. En dat geeft niet. Hopelijk zijn hier de zaadjes, waarover Ellen praat, bij jou in je hoofd geplant. Je hoeft ook niet te wachten tot het wel eens uit de hand loopt he? Je mag ook nu weglopen uit de situatie waarin je zit. Nog voor het verder zou kunnen escaleren. Ergens opeens trekt straks de mist eens op, vallen de schellen je van de ogen en is het klaar. Tot dat moment, blijf hier schrijven en lezen.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
woensdag 25 november 2020 17:04
Dus hij heeft het recht op ruzie maken omdat jij een vriendin wilt bezoeken en omdat er twee aangebroken pakjes ham in de koelkast liggen - en jij moet je daarvoor schuldig voelen?Deetje80 schreef: ↑25-11-2020 09:42Ik snap mezelf soms ook niet.. Sommige dagen wil ik helemaal niet weg van hem en andere dagen wil ik niks liever. Hij heeft nu bv een ganse week heel goed geweest, en gisteren terug ruzie omdat ik een vriendin wou bezoeken die ik al tijdje nie gezien heb en er 2 pakjes hesp open lagen in de frigo. Op zo'n momenten voel ik me ook echt schuldig..
Als jij hier over een tijdje op terugkijkt, na afloop van je relatie, zul je je echt MEGA-bevrijd voelen.
Een relatie moet fijn zijn, niet een bron van ruzies om niets, op je tenen lopen en compleet onnodige schuldgevoelens.
Hier in de koelkast liggen 2 aangebroken halvarinekuipjes, dát is pas erg.
woensdag 25 november 2020 17:36
T spijt me dit te horen.. was het dagelijks zo? Was er fysiek geweld?Vitamini schreef: ↑25-11-2020 12:19Hallo Deetje...weet je, jij bent mijn moeder 40 jaar geleden, ik ben jouw dochter en wijlen mijn pa is jouw man.
Om een lang en pijnlijk verhaal kort te maken; wij dragen nog iedere dag de gevolgen van het gedrag van onze vader. Pa is er niet meer maar wij likken voor de rest van ons leven de (onzichtbare) wonden van jarenlang psychische mishandeling. Want dat is dit namelijk.
Bescherm je kind. Iedere keer dat zij het gevoel heeft voor hem te moeten vluchten brokkelt er een stukje van haar welzijn af. Laat dit lang genoeg voortduren en ze raakt onherstelbaar beschadigd.
woensdag 25 november 2020 17:44
Deetje, je bent aan het ontwijken. Waarom stel je deze vragen als je je op het welzijn van je dochter moet richten? Of het dagelijks of fysiek is, laat staan bij een ander, is absoluut niet relevant. Je dochter wordt elke dag beschadigd, hoe langer je dit nog laat voortduren, hoe verknipter zij volwassen wordt. En jij hebt een taak haar daar voor te behoeden. Niet over een paar jaar, niet over tien jaar van 'o had ik maar en wat heb ik een spijt', niet nog even aankijken, gewoon vandaag of morgen. De schuld ligt bij je man, maar jij bent medeplichtig aan de schade aan je dochter als je er maar bij blijft kijken en staan.
Gecompartimenteerde troep is ook een vorm van opruimen.
woensdag 25 november 2020 17:46
Als er geen sprake is van fysiek geweld wil het niet zeggen dat het minder erg is.
En het zal vast ook niet dagelijks geweest zijn, ook die man had vast zijn lieve momenten.
Dat maakt het ook zo onvoorspelbaar he waardoor je onbewust op eieren loopt. Dat herken je vast wel.
woensdag 25 november 2020 18:15
Is idd herkenbaar, al kost het voor mij minder moeite om me 'aan te passen' doordat ik het al 16 jaar doe. Ik ben vrij nonchalant van nature, da gebeurt dus regelmatig dat er 2 pakjes openstaat in de frigo, en ergens begrijp ik zijn frustratie wel. Ivm mijn dochter, ik praat veel met haar en we hebben een zeer goeie band, en t doet me zeker wel verdriet als ik zie dat ze naar boven vlucht. Ook als hij haar terecht iets zegt omdat er bv beschimmelde pizza in haar kamer ligt kan ze er nie mee om en gaat ze naar. Als hij bv gewoon met een vies gezicht thuis komt gaat ze ook nr boven.
Ik heb 10 dagen in quarantaine gezeten en dan was hij rustig zei ze, te rustig, hij praatte amper aan tafel en dat bewijst al dat ik blijkbaar de 'trigger' ben
Ik heb 10 dagen in quarantaine gezeten en dan was hij rustig zei ze, te rustig, hij praatte amper aan tafel en dat bewijst al dat ik blijkbaar de 'trigger' ben
woensdag 25 november 2020 19:05
1. Je geeft jezelf de schuld. "Had ik die pakjes niet opengehouden, had hij niet boos hoeven zijn". Om frikking pakjes in een vriezer!!!Deetje80 schreef: ↑25-11-2020 18:15Is idd herkenbaar, al kost het voor mij minder moeite om me 'aan te passen' doordat ik het al 16 jaar doe. Ik ben vrij nonchalant van nature, da gebeurt dus regelmatig dat er 2 pakjes openstaat in de frigo, en ergens begrijp ik zijn frustratie wel. Ivm mijn dochter, ik praat veel met haar en we hebben een zeer goeie band, en t doet me zeker wel verdriet als ik zie dat ze naar boven vlucht. Ook als hij haar terecht iets zegt omdat er bv beschimmelde pizza in haar kamer ligt kan ze er nie mee om en gaat ze naar. Als hij bv gewoon met een vies gezicht thuis komt gaat ze ook nr boven.
Ik heb 10 dagen in quarantaine gezeten en dan was hij rustig zei ze, te rustig, hij praatte amper aan tafel en dat bewijst al dat ik blijkbaar de 'trigger' ben
2. Dat je dochter niet beter weet dan dit leven, dát is pas verdrietig. En niet eerlijk tegenover haar ook. Zoveel verdriet doet het je blijkbaar toch niet. Heb jij ooit moeten vluchten naar boven voor je ouders eigenlijk?
3. Terecht? Echt? Ze is een kind! Dus nu mag zij ook 0 fouten maken, om maar te zorgen dat hij niet boos wordt?! Want dan is het haar schuld? Kun je je voorstellen dat er huishoudens zijn die dan bijvoorbeeld de regel maken, zonder boos te worden of te schreeuwen, dat er alleen gegeten wordt in de eetkamer de komende 4 weken? En dat is het dan?
4. Dus zodra je dochter de sleutel in het slot hoort steken, gaat de adrenaline omhoog. Moet ik vluchten of niet? Hoe zal hij erbij lopen? Is het goed of niet? En ze staat al in de startblokken voor het geval het mis is.
5. En wederom geef jij jezelf de schuld.
Hem treft nergens blaam volgens jou? Hij is gewoon zo? Waarom pik je dit dan? Als hij zo is, mag je kiezen voor beter. Veel beter.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
woensdag 25 november 2020 19:09
woensdag 25 november 2020 20:07
Soms vraag ik me af of in het geval van mishandeling de afwezigheid van blauwe plekken niet lastiger is. 1x per week of maand alle hoeken van de kamer zien of 'gewoon' wat slaag krijgen is aantoonbaar mishandeling en uiteraard slecht. Dat snapt iedereen. Ondertussen lopen jij EN JE DOCHTER op je tenen, om niet weer een psychische pak slaag te krijgen.
En jouw reactie op het verhaal van iemand anders? Dat is anders, ik krijg geen klappen, terwijl het precies hetzelfde is.
Later is nu
vrijdag 27 november 2020 07:43
Gisteravond kwam hij over zijn toeren binnen omdat hij nergens geen parking vond en 4x moest rondrijden om uiteindelijk ene te vinden. Hij sloeg met de deur boven en maakte vrij veel lawaai in de badkamer om zijn frustratie te uiten. Mijn dochter was net in haar slaapkamer die naast de badkamer ligt en hoorde het. Na zijn 10 minuten frustratie over was ging ik kijken bij mijn dochter en ze was boos, ze vroeg wat er nu weer was dat hij zo moest thuiskomen, dat ze wil verhuizen en als ik het nie doe dat ze alleen zal vertrekken, dat 15 jaar lang genoeg is. Dit kwam hard binnen en kheb dan ook besloten om de stap te zetten..
vrijdag 27 november 2020 07:45
Deetje80 schreef: ↑27-11-2020 07:43Gisteravond kwam hij over zijn toeren binnen omdat hij nergens geen parking vond en 4x moest rondrijden om uiteindelijk ene te vinden. Hij sloeg met de deur boven en maakte vrij veel lawaai in de badkamer om zijn frustratie te uiten. Mijn dochter was net in haar slaapkamer die naast de badkamer ligt en hoorde het. Na zijn 10 minuten frustratie over was ging ik kijken bij mijn dochter en ze was boos, ze vroeg wat er nu weer was dat hij zo moest thuiskomen, dat ze wil verhuizen en als ik het nie doe dat ze alleen zal vertrekken, dat 15 jaar lang genoeg is. Dit kwam hard binnen en kheb dan ook besloten om de stap te zetten..
Ik hoop dat je je eraan houdt! Misschien helpt het als je hier bij gaat houden wat je concreet gaat doen. Welke stappen ga je vandaag zetten?
