Relaties
alle pijlers
Partner met ptss
donderdag 11 april 2024 13:58
Mijn man heeft ptss wat zich uit in enorme woede aanvallen. Hij heeft een traject gevolgd en het ging lang goed, maar nu lijken de aanvallen weer terug te komen.
In mijn omgeving durf ik er niet met mensen over te praten, bang dat ze hem zullen veroordelen. Er zijn maar weinig mensen om ons heen die dit weten.
Eigenlijk ben ik op zoek naar mensen die ook een partner hebben met ptss om erover te kunnen praten. Ik weet niet goed hoe ik ermee om moet gaan namelijk. Ik wil hem helpen, maar als hij een ‘aanval’ heeft sluit hij zich volledig voor me af. Hij is dan vooral ook boos op zichzelf dat het weer gebeurd is.
We kunnen over alles in onze relatie goed praten, behalve dit. Ik probeer hem te steunen en te begrijpen, maar hij zegt dingen waar ik heel verdrietig van wordt. Later weet hij vaak niet eens meer wat hij allemaal gezegd heeft. Hij weet ook zelf niet aan te geven wat hij nodig heeft op zo’n moment.
Er zijn bepaalde triggers die een aanval uitlokken, die herken ik inmiddels. Door de therapie geven die triggers niet altijd bij hem een aanval, maar wel bij mij een enorme stressreactie, omdat ik bang ben dat hij een aanval krijgt. Door de therapie doet hij zichzelf gelukkig geen pijn meer en hij maakt ook geen dingen meer kapot, dus er is al een flinke verbetering.
Uiteraard is het een goed idee dat hij weer terug gaat naar de therapie.
Hij is overigens nooit boos op mij. Het gaat altijd om iets dat hem, in zijn ogen, aangedaan wordt.
Zijn er mensen die dit ook wel eens meemaken en me wat tips kunnen geven om hiermee om te gaan? Het trekt me qua energie helemaal leeg namelijk
In mijn omgeving durf ik er niet met mensen over te praten, bang dat ze hem zullen veroordelen. Er zijn maar weinig mensen om ons heen die dit weten.
Eigenlijk ben ik op zoek naar mensen die ook een partner hebben met ptss om erover te kunnen praten. Ik weet niet goed hoe ik ermee om moet gaan namelijk. Ik wil hem helpen, maar als hij een ‘aanval’ heeft sluit hij zich volledig voor me af. Hij is dan vooral ook boos op zichzelf dat het weer gebeurd is.
We kunnen over alles in onze relatie goed praten, behalve dit. Ik probeer hem te steunen en te begrijpen, maar hij zegt dingen waar ik heel verdrietig van wordt. Later weet hij vaak niet eens meer wat hij allemaal gezegd heeft. Hij weet ook zelf niet aan te geven wat hij nodig heeft op zo’n moment.
Er zijn bepaalde triggers die een aanval uitlokken, die herken ik inmiddels. Door de therapie geven die triggers niet altijd bij hem een aanval, maar wel bij mij een enorme stressreactie, omdat ik bang ben dat hij een aanval krijgt. Door de therapie doet hij zichzelf gelukkig geen pijn meer en hij maakt ook geen dingen meer kapot, dus er is al een flinke verbetering.
Uiteraard is het een goed idee dat hij weer terug gaat naar de therapie.
Hij is overigens nooit boos op mij. Het gaat altijd om iets dat hem, in zijn ogen, aangedaan wordt.
Zijn er mensen die dit ook wel eens meemaken en me wat tips kunnen geven om hiermee om te gaan? Het trekt me qua energie helemaal leeg namelijk
donderdag 11 april 2024 15:13
Wat de triggers betreft, ik kreeg vanuit de therapeut terug dat dat mijn probleem was en ik daar zelf mee moest leren omgaan. Daar had ze ook gewoon gelijk in 
De wereld om hem heen plooien is niet realistisch. En natuurlijk gaat het goed zolang dat gebeurt
Heeft de GGZ geen groep voor naasten van Ptss?
De wereld om hem heen plooien is niet realistisch. En natuurlijk gaat het goed zolang dat gebeurt
Heeft de GGZ geen groep voor naasten van Ptss?
donderdag 11 april 2024 15:13
Wat een boel reacties al zeg, bedankt!
Hij uit zich nooit fysiek naar mij. Eerder maakte hij altijd dingen stuk en verwondde hij zichzelf. Dat is nu niet meer. Hij wordt heel boos, gaat schreeuwen en keert vervolgens compleet in zichzelf.
Hij noemt zichzelf een monster en schaamt zich voor wat er is gebeurd.
Wat ik al schreef; zijn moeder is een trigger. Het is ‘bijna’ moederdag. Rond die tijd gaat het vaker mis.
De afgelopen tijd was erg stressvol voor hem, dus dat speelt ook zeker mee.
Traumacentrum kende ik niet, bedankt voor de tip.
Vanavond samen om tafel zodat we allebei de juiste stappen kunnen nemen naar hulp.
Hij uit zich nooit fysiek naar mij. Eerder maakte hij altijd dingen stuk en verwondde hij zichzelf. Dat is nu niet meer. Hij wordt heel boos, gaat schreeuwen en keert vervolgens compleet in zichzelf.
Hij noemt zichzelf een monster en schaamt zich voor wat er is gebeurd.
Wat ik al schreef; zijn moeder is een trigger. Het is ‘bijna’ moederdag. Rond die tijd gaat het vaker mis.
De afgelopen tijd was erg stressvol voor hem, dus dat speelt ook zeker mee.
Traumacentrum kende ik niet, bedankt voor de tip.
Vanavond samen om tafel zodat we allebei de juiste stappen kunnen nemen naar hulp.
donderdag 11 april 2024 15:15
Klopt, ik ben ook zelf degene die er ook mijn probleem van maakt. Daar moet ik aan gaan werken.Selene schreef: ↑11-04-2024 15:13Wat de triggers betreft, ik kreeg vanuit de therapeut terug dat dat mijn probleem was en ik daar zelf mee moest leren omgaan. Daar had ze ook gewoon gelijk in
De wereld om hem heen plooien is niet realistisch. En natuurlijk gaat het goed zolang dat gebeurt
Heeft de GGZ geen groep voor naasten van Ptss?
Weet ik niet, ga ik naar kijken, dank je wel
donderdag 11 april 2024 15:16
Beetje bot, maar niet zo bedoelt, door de weg voor hem te effenen leert hij het niet zelf.bloempje027 schreef: ↑11-04-2024 15:15Klopt, ik ben ook zelf degene die er ook mijn probleem van maakt. Daar moet ik aan gaan werken.
Weet ik niet, ga ik naar kijken, dank je wel
donderdag 11 april 2024 15:17
donderdag 11 april 2024 15:26
Nee.
Je kunt als slachtoffer van trauma niet je trauma in een andere vorm aan iemand doorgeven. Dat is wat hij nu doet. Hij moet harder aan het werk of kan helaas niet een relatie aan.
Ik heb zelf trauma en kon ook uit mijn plaat gaan een bepaalde fase, maar ik wil echt niemand anders beschadigen en dat was mijn motivatie om er nog harder aan te werken.
donderdag 11 april 2024 15:28
Eens, hij geeft TO ptss zo.Surebaby schreef: ↑11-04-2024 15:26Nee.
Je kunt als slachtoffer van trauma niet je trauma in een andere vorm aan iemand doorgeven. Dat is wat hij nu doet. Hij moet harder aan het werk of kan helaas niet een relatie aan.
Ik heb zelf trauma en kon ook uit mijn plaat gaan een bepaalde fase, maar ik wil echt niemand anders beschadigen en dat was mijn motivatie om er nog harder aan te werken.
donderdag 11 april 2024 15:30
Ik denk dat TO al veel kenmerken heeft.
donderdag 11 april 2024 15:39
en aan TO, en daarom denk ik dat voor haar hulp zoeken goed is, het enige wat jij eigenlijk kan doenSurebaby schreef: ↑11-04-2024 15:26Nee.
Je kunt als slachtoffer van trauma niet je trauma in een andere vorm aan iemand doorgeven. Dat is wat hij nu doet. Hij moet harder aan het werk of kan helaas niet een relatie aan.
Ik heb zelf trauma en kon ook uit mijn plaat gaan een bepaalde fase, maar ik wil echt niemand anders beschadigen en dat was mijn motivatie om er nog harder aan te werken.
Is uit de situatie stappen, als de situatie uit de hand dreigt te lopen
Maar dat moet je wel leren en durven
donderdag 11 april 2024 15:40
Er is daarna inderdaad nog meer therapie geweest, dus het is geen magische 'poef!'-oplossing. Maar het haalde wel voldoende lading van de trauma's om verder te kunnen. Ze zijn echt heel goed in EMDR.
Er zijn inderdaad wat contra-indicaties, ik ken ze niet allemaal.
donderdag 11 april 2024 15:48
“Door de therapie geven die triggers niet altijd bij hem een aanval, maar wel bij mij een enorme stressreactie, omdat ik bang ben dat hij een aanval krijgt. “
Zijn triggers zijn dus nu ook jouw triggers. Besef je dat wat jij over jezelf beschrijft ook pts is? (Zonder laatste s)
Dit verdient aandacht, jij hebt hiervoor hulpverlening nodig. Niet over hoe je er anders mee om gaat, maar over waar jouw grens ligt om gezond te kunnen blijven en je je voorkomt dat hij daar overheen gaat.
Zijn triggers zijn dus nu ook jouw triggers. Besef je dat wat jij over jezelf beschrijft ook pts is? (Zonder laatste s)
Dit verdient aandacht, jij hebt hiervoor hulpverlening nodig. Niet over hoe je er anders mee om gaat, maar over waar jouw grens ligt om gezond te kunnen blijven en je je voorkomt dat hij daar overheen gaat.
donderdag 11 april 2024 16:32
Zorg inderdaad ook goed voor jezelf. Helaas zitten wij als gezin nu ook in trauma therapie. Ik vond het ergens heel lief dat de therapeut niet alleen keek naar degene waarover het gaat (zoals bij jullie jouw man) maar ook naar wat dit voor stress oplevert voor de overige gezinsleden. Dat op eieren lopen, situaties vooraf en tijdens continu inschatten en scannen, triggers zoveel mogelijk proberen te beperken, verhoogde hartslag omdat je ziet dat de spanning bij de ander oploopt, ik merk dat hier heel erg. In eerste instantie vond ik het wat overdreven dat rest van gezin misschien ook therapie nodig zou hebben, maar naarmate we langer bezig zijn merk ik hoeveel ik in het dagelijkse leven gefocust ben op alles rondom die stress door dat trauma. Alsof er continu een flink geladen donderwolk op de achtergrond mee waait die je steeds in de gaten houdt. Dat vreet energie.
donderdag 11 april 2024 16:45
Ik ben kind van twee getraumatiseerde ouders. Op eieren lopen en zorgen dat iemand kalm blijft is mijn tweede natuur. Ik heb later meerdere partners gehad die PTSS bleken te hebben.
Het kost idd heel veel energie. Te veel. Eigenlijk kan je zo niet leven, gegijzeld door een trauma van iemand anders.
Google eens op "fawn response" misschien herken je dit.
Het kost idd heel veel energie. Te veel. Eigenlijk kan je zo niet leven, gegijzeld door een trauma van iemand anders.
Google eens op "fawn response" misschien herken je dit.
donderdag 11 april 2024 16:58
Sorry meid... maar dit jd toch geen leven? Het is echt vervelend voor hem dat hij pass heeft maar hij blijft daar ten alle tijden wel zelf verantwoordelijk voor. Het is niet aan jou om op eieren te gaan lopen (wat niet wil zeggen dat je niet mag meedenken natuurlijk).bloempje027 schreef: ↑11-04-2024 14:09Ik denk dat ik de triggers beter zie dan hijzelf. Dus wat je schrijft klopt precies…
Ik ben altijd op mijn hoede wat er gebeurd en probeer hem te beschermen. Want ik wil niet dat mensen hem zo zien. Er is maar 1 vriend die tot hem door kan dringen op zo’n moment.
Is er zicht op verbetering? Zie je jezelf dit nog 40 jaar doen? Hebben jullie kinderen of zitten die in de planning?
Je hoeft niet bij hem te blijven. Zelfs niet als hij er niks aan kan doen.
donderdag 11 april 2024 17:14
Ik wilde iets soortgelijks typen. Mijn therapeut zei dat ik zelf de triggers moest leren te gaan zien en leren zelf daarmee om te gaan. Daar heb ik wel hulp bij gekregen. Mijn omgeving kan de triggers niet altijd voor me wegnemen. Gewoon omdat ze er niet altijd bij zijn als er iets gebeurt. En omdat het ook niets oplost. Misschien krijg ik nog emdr voor een trauma, maar dat gaan ze bekijken of dat kan. Als dat niet kan, betekent dat dat ik altijd een reactie ga blijven krijgen. Maar door het grootste trauma aan te pakken met emdr heb ik wel de handvatten gekregen dat het me niet compleet meer overneemt. Herbelevingen en een lichamelijke reactie gaan niet direct weg. Maar ik weet nu hoe te handelen.Selene schreef: ↑11-04-2024 15:13Wat de triggers betreft, ik kreeg vanuit de therapeut terug dat dat mijn probleem was en ik daar zelf mee moest leren omgaan. Daar had ze ook gewoon gelijk in
De wereld om hem heen plooien is niet realistisch. En natuurlijk gaat het goed zolang dat gebeurt
Heeft de GGZ geen groep voor naasten van Ptss?
In the end, it is what it is.
donderdag 11 april 2024 19:24
Ik zou zeggen terug in therapie. Agressie is niet acceptabel, ook niet bij een stoornis. Je bent zijn partner en niet zijn behandelaar.
Ik zou hem aanraden om weer in behandeling te gaan.
Ik zou daarnaast afstand nemen wanneer hij een dergelijk bui heeft ipv 'helpen'. Laat het even gaan en geef rust tot het over is.
Ik zou hem aanraden om weer in behandeling te gaan.
Ik zou daarnaast afstand nemen wanneer hij een dergelijk bui heeft ipv 'helpen'. Laat het even gaan en geef rust tot het over is.
donderdag 11 april 2024 21:12
Zeg je dat ook als je partner kanker heeft? Dan heb je ook te maken met een periode dat het heel heftig is en je op eieren loopt.coderood schreef: ↑11-04-2024 16:58Sorry meid... maar dit jd toch geen leven? Het is echt vervelend voor hem dat hij pass heeft maar hij blijft daar ten alle tijden wel zelf verantwoordelijk voor. Het is niet aan jou om op eieren te gaan lopen (wat niet wil zeggen dat je niet mag meedenken natuurlijk).
Is er zicht op verbetering? Zie je jezelf dit nog 40 jaar doen? Hebben jullie kinderen of zitten die in de planning?
Je hoeft niet bij hem te blijven. Zelfs niet als hij er niks aan kan doen.
Ik vind een problemen vanwege een kutkarakter wel anders dan problemen vanwege ptss. Ligt er overigens wel aan of partner het bagatelliseert of actief met therapie aan de gang gaat. En zo te lezen willen zowel to als haar partner dit zo goed als mogelijk oplossen.
donderdag 11 april 2024 21:19
Dit is altijd zo’n dooddoener. Er gaan ontzettend veel mensen uit elkaar nadat een van de partners kanker heeft gehad. Dat heeft niets te maken met in de steek laten, maar voor jezelf kiezen omdat de zorg te zwaar is (geweest)apiejapie schreef: ↑11-04-2024 21:12Zeg je dat ook als je partner kanker heeft? Dan heb je ook te maken met een periode dat het heel heftig is en je op eieren loopt.
Ik vind een problemen vanwege een kutkarakter wel anders dan problemen vanwege ptss. Ligt er overigens wel aan of partner het bagatelliseert of actief met therapie aan de gang gaat. En zo te lezen willen zowel to als haar partner dit zo goed als mogelijk oplossen.
donderdag 11 april 2024 21:21
Je mag áltijd er voor kiezen dat je partner niet meer bij je past. Oók als diegene psychisch iets mankeert.apiejapie schreef: ↑11-04-2024 21:12Zeg je dat ook als je partner kanker heeft? Dan heb je ook te maken met een periode dat het heel heftig is en je op eieren loopt.
Ik vind een problemen vanwege een kutkarakter wel anders dan problemen vanwege ptss. Ligt er overigens wel aan of partner het bagatelliseert of actief met therapie aan de gang gaat. En zo te lezen willen zowel to als haar partner dit zo goed als mogelijk oplossen.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
