Relaties
alle pijlers
Perspectiefloos
zaterdag 24 mei 2008 om 14:58
Hoi,
Even twijfel om hier te schrijven, met name omdat ik me eigenlijk enigzins schaam voor mijn situatie en ik misschien wel een beetje opzie tegen reacties die ik hier zou kunnen krijgen. Want ik kan me voorstellen dat mijn verhaal als heel veroordelend over kan komen, maar zo bedoel ik het niet. Hopelijk kunnen jullie daardoor heen prikken en begrijpen jullie de kern. Ik wil absoluut niemand tegen de borst stuiten
Wel, ik ben 25 en heb nu een aantal jaren geen serieuze relatie meer gehad. Ik vind wel dat ik mijn boeltje heel goed op orde heb en kan mezelf dus ook echt een gelukkig mens noemen.
Zo de laatste periode lijkt het alsof ik wel wat moeite heb met het aangaan van relaties, maar vanuit mijn oogunt simpelweg omdat ik alleen maar kieskeuriger word naarmate de tijd vordert. Mannen waar ik op val zijn vaak de 'foute types' en dus zijn deze contacten vaak van maar korte duur, omdat ik mezelf uiteindelijk toch wel meer gun dan dat.
Ik merk de laatste tijd echter dat ik het mis; het samenzijn met een liefde. Bewust heb ik zo'n half jaar terug een soort stop ingelast in mijn 'wildere' leven, waarin ik die losse contacten definitief gedag heb gezegd. Voor mij alleen nog intimiteit met iemand waarbij ik me lekker voel, zo nam ik me voor.
Tot voor kort; ik raakte in contact met een jongen via internet, welke 6 jaar jonger is dan ik. Eigenlijk zag ik vrij snel al dat hij qua uiterlijk het type is waar ik op val en dat bleef nogal in mijn hoofd zitten, ondanks het feit dat ik merkte dat we qua niveau aanzienlijk verschillen. Voorbeelden; ik heb gestudeerd en hou van mijn baan; hij werkt fulltime in een supermarkt en enkel en alleen voor het geld. Ik heb ambities, zie veel van de wereld en verkeer in een 'zuivere' omgeving; hij weet niet goed welke kant hij op wil -logisch op die leeftijd wel-, komt uit een wat 'volkser' gezin dan ik en heeft veel moeite met zijn vrienden waar hij slecht los van komt.
Toen we elkaar voor het eerst zagen merkte ik al dat ik me enigzins moest aanpassen aan wie hij is. Mijn eerste last, want kan ik wel helemaal mezelf zijn als ik me aan moet passen?
Gespreksonderwerpen zijn anders dan die ik met anderen heb, maar zeker niet vervelend. Ik merk dat ik het wel relaxed vind om dit wat 'simpelere' (au, ik heb echt moeite met dit te schrijven...) contact te hebben. Juist omdat het wel vrij duidelijk is, zonder poespas voor mijn gevoel.
De aantrekkingskracht tussen ons is enorm. We belandden de eerste avond in bed en konden niet van elkaar afblijven. Ik voelde me meteen heerlijk bij hem. Ons lichamelijke contact voede zo puur en hij was zo ontzettend lief voor me. Iets wat ik eigenlijk lange tijd niet heb gekend.
Sindsdien hebben we elkaar een paar keer gezien. Maar door mijn grote gevoel van twijfel (ben ík wel zuiver genoeg in dit contact?) zijn we eigenlijk bijna alleen binnenshuis samen. En dat samenzijn is altijd weer heerlijk; weinig complex, fijn en intiem.
Maar jeetje; tegelijkertijd voelt het zo ontzettend dubbel! Perspectiefloos, dat is wel zoals ik het voel. Deze jongen is zo'n schat, zo heerlijk, maar is hij wel diegene die mij uiteindelijk gelukkig kan maken? Waar ik álles mee kan delen? En het belangrijkste; die ik zou willen en kunnen voorstellen in mijn omgeving?
Ik haat mezelf om deze gedachten. Ik wil absoluut geen misbruik maken van hem en hij weet dat ik niet hard van stapel wil lopen en zelfs twijfel over voortzetting van ons contact (in ieders belang).
Maar ook dit voelt weer dubbel; want waarom vind ik het zo heerlijk om hem steeds weer thuis te ontvangen, met hem op de bank te hangen en in bed tegen elkaar aan te liggen?
Het lijkt allemaal puur seksgericht, maar zo zie ik het niet. Alhoewel ik soms wel bang ben voor die waarheid.
Kortom; ik weet echt niet goed wat ik hier mee aan moet. Loslaten of gewoon van elkaar genieten, maar wel duidelijk zijn.
Ook ons leeftijdsverschil zorgt er toch voor dat het enigzins taboe voelt voor me, wat ook weer de nodige spanning met zich meebrengt (voor hem geldt hetzelfde).
Ondanks mijn schaamte ben ik toch benieuwd naar jullie reacties en ideeen hierover.
Lynn
Even twijfel om hier te schrijven, met name omdat ik me eigenlijk enigzins schaam voor mijn situatie en ik misschien wel een beetje opzie tegen reacties die ik hier zou kunnen krijgen. Want ik kan me voorstellen dat mijn verhaal als heel veroordelend over kan komen, maar zo bedoel ik het niet. Hopelijk kunnen jullie daardoor heen prikken en begrijpen jullie de kern. Ik wil absoluut niemand tegen de borst stuiten
Wel, ik ben 25 en heb nu een aantal jaren geen serieuze relatie meer gehad. Ik vind wel dat ik mijn boeltje heel goed op orde heb en kan mezelf dus ook echt een gelukkig mens noemen.
Zo de laatste periode lijkt het alsof ik wel wat moeite heb met het aangaan van relaties, maar vanuit mijn oogunt simpelweg omdat ik alleen maar kieskeuriger word naarmate de tijd vordert. Mannen waar ik op val zijn vaak de 'foute types' en dus zijn deze contacten vaak van maar korte duur, omdat ik mezelf uiteindelijk toch wel meer gun dan dat.
Ik merk de laatste tijd echter dat ik het mis; het samenzijn met een liefde. Bewust heb ik zo'n half jaar terug een soort stop ingelast in mijn 'wildere' leven, waarin ik die losse contacten definitief gedag heb gezegd. Voor mij alleen nog intimiteit met iemand waarbij ik me lekker voel, zo nam ik me voor.
Tot voor kort; ik raakte in contact met een jongen via internet, welke 6 jaar jonger is dan ik. Eigenlijk zag ik vrij snel al dat hij qua uiterlijk het type is waar ik op val en dat bleef nogal in mijn hoofd zitten, ondanks het feit dat ik merkte dat we qua niveau aanzienlijk verschillen. Voorbeelden; ik heb gestudeerd en hou van mijn baan; hij werkt fulltime in een supermarkt en enkel en alleen voor het geld. Ik heb ambities, zie veel van de wereld en verkeer in een 'zuivere' omgeving; hij weet niet goed welke kant hij op wil -logisch op die leeftijd wel-, komt uit een wat 'volkser' gezin dan ik en heeft veel moeite met zijn vrienden waar hij slecht los van komt.
Toen we elkaar voor het eerst zagen merkte ik al dat ik me enigzins moest aanpassen aan wie hij is. Mijn eerste last, want kan ik wel helemaal mezelf zijn als ik me aan moet passen?
Gespreksonderwerpen zijn anders dan die ik met anderen heb, maar zeker niet vervelend. Ik merk dat ik het wel relaxed vind om dit wat 'simpelere' (au, ik heb echt moeite met dit te schrijven...) contact te hebben. Juist omdat het wel vrij duidelijk is, zonder poespas voor mijn gevoel.
De aantrekkingskracht tussen ons is enorm. We belandden de eerste avond in bed en konden niet van elkaar afblijven. Ik voelde me meteen heerlijk bij hem. Ons lichamelijke contact voede zo puur en hij was zo ontzettend lief voor me. Iets wat ik eigenlijk lange tijd niet heb gekend.
Sindsdien hebben we elkaar een paar keer gezien. Maar door mijn grote gevoel van twijfel (ben ík wel zuiver genoeg in dit contact?) zijn we eigenlijk bijna alleen binnenshuis samen. En dat samenzijn is altijd weer heerlijk; weinig complex, fijn en intiem.
Maar jeetje; tegelijkertijd voelt het zo ontzettend dubbel! Perspectiefloos, dat is wel zoals ik het voel. Deze jongen is zo'n schat, zo heerlijk, maar is hij wel diegene die mij uiteindelijk gelukkig kan maken? Waar ik álles mee kan delen? En het belangrijkste; die ik zou willen en kunnen voorstellen in mijn omgeving?
Ik haat mezelf om deze gedachten. Ik wil absoluut geen misbruik maken van hem en hij weet dat ik niet hard van stapel wil lopen en zelfs twijfel over voortzetting van ons contact (in ieders belang).
Maar ook dit voelt weer dubbel; want waarom vind ik het zo heerlijk om hem steeds weer thuis te ontvangen, met hem op de bank te hangen en in bed tegen elkaar aan te liggen?
Het lijkt allemaal puur seksgericht, maar zo zie ik het niet. Alhoewel ik soms wel bang ben voor die waarheid.
Kortom; ik weet echt niet goed wat ik hier mee aan moet. Loslaten of gewoon van elkaar genieten, maar wel duidelijk zijn.
Ook ons leeftijdsverschil zorgt er toch voor dat het enigzins taboe voelt voor me, wat ook weer de nodige spanning met zich meebrengt (voor hem geldt hetzelfde).
Ondanks mijn schaamte ben ik toch benieuwd naar jullie reacties en ideeen hierover.
Lynn
zaterdag 24 mei 2008 om 15:08
zaterdag 24 mei 2008 om 15:09
Het is heel simpel. Als je twijfelt is het niet goed.
Geniet van het contact, blijf goede vrienden, zie hem ook als goede vriend, maar hij is waarschijnlijk niet voor het leven. Als hij dat wel zou zijn zou je deze twijfels helemaal niet hebben.
Dit heb ik al veel van mijn vriendinnen voorgehouden, allemaal hebben ze inmiddels de ware gevonden, en allemaal zeiden ze achteraf dat ik gelijk had.
Geniet van het contact, blijf goede vrienden, zie hem ook als goede vriend, maar hij is waarschijnlijk niet voor het leven. Als hij dat wel zou zijn zou je deze twijfels helemaal niet hebben.
Dit heb ik al veel van mijn vriendinnen voorgehouden, allemaal hebben ze inmiddels de ware gevonden, en allemaal zeiden ze achteraf dat ik gelijk had.
zaterdag 24 mei 2008 om 15:14
De reactie van Badmeester snap ik niet goed; als je bedoelt dat deze jongen ook fout is. Nee, dat is hij niet. Hij is heel oprecht en betrouwbaar, dat weet ik 100% zeker.
En inderdaad Tia Dalma, wat jij zegt, daar heb ik eigenlijk nog niet zo over nagedacht. Wel een goede eye-opener; misschien denk ik wel te ver en serieus vooruit en is een SVcontact toch he meeste waar dit op lijkt hè?
Goede vraag wat hij van mij wil. Ik weet dat ie mij heel erg leuk vindt en niet als 'speeltje' ziet. Verder hebben we nog niet zozeer dingen naar elkaar uitgesproken. Ook een plan om dat eens concreter te maken misschien..
En Mamalelie; tja, natuurlijk zit het niet goed, dat zie ik zelf ook in. Maar dan meteen niet doen?
Ik kan hem niet missen en puur vriendschappelijk gaat niet werken vanwege de aantrekkingskracht vrees ik.
Een definitieve exit zie ik echt (nog) niet zitten..
En inderdaad Tia Dalma, wat jij zegt, daar heb ik eigenlijk nog niet zo over nagedacht. Wel een goede eye-opener; misschien denk ik wel te ver en serieus vooruit en is een SVcontact toch he meeste waar dit op lijkt hè?
Goede vraag wat hij van mij wil. Ik weet dat ie mij heel erg leuk vindt en niet als 'speeltje' ziet. Verder hebben we nog niet zozeer dingen naar elkaar uitgesproken. Ook een plan om dat eens concreter te maken misschien..
En Mamalelie; tja, natuurlijk zit het niet goed, dat zie ik zelf ook in. Maar dan meteen niet doen?
Ik kan hem niet missen en puur vriendschappelijk gaat niet werken vanwege de aantrekkingskracht vrees ik.
Een definitieve exit zie ik echt (nog) niet zitten..
zaterdag 24 mei 2008 om 15:16
tja, je er zijn (zo te lezen in je stukje) heel veel verschillen.. jij past je aan en denkt zo niet jezelf te kunnen zijn en vraagt je dan ook nog af of hij jou gelukkig kan maken?
Eerlijk gezegd denk ik van niet. Al kan het nog zo leuk zijn en goed lopen, uit jouw tekst maak ik op dat je vooral de aandacht zo fijn vind (die je lange tijd hebt gemist)
Leuk zo'n jongen als SV... als hij dat ook wilt... voor iets serieuzers zul je toch nog even moeten 'zoeken'
Eerlijk gezegd denk ik van niet. Al kan het nog zo leuk zijn en goed lopen, uit jouw tekst maak ik op dat je vooral de aandacht zo fijn vind (die je lange tijd hebt gemist)
Leuk zo'n jongen als SV... als hij dat ook wilt... voor iets serieuzers zul je toch nog even moeten 'zoeken'
zaterdag 24 mei 2008 om 15:22
zaterdag 24 mei 2008 om 15:49
Tja, ik zie er op zich niet zoveel verkeerds in hoor. Het enige wat ik mis in je verhaal is dat je denk ik, in zo'n situatie wel op de hoogte moet zijn van elkaars verwachtingen op langere termijn. Vind ik wel zo fair. En zo te horen wil je niet met hem trouwen en kindjes maken....
Verschil in opleidingsniveau etc. is een tijdje geleden ook een topic over geweest. Hier in huis is dat ook, maar is geen probleem. Maar in dat topic waren ook heel andere meningen.
Enne, ik denk dat de opmerking van badmeester door helly uitstekend vertaald wordt.
Verschil in opleidingsniveau etc. is een tijdje geleden ook een topic over geweest. Hier in huis is dat ook, maar is geen probleem. Maar in dat topic waren ook heel andere meningen.
Enne, ik denk dat de opmerking van badmeester door helly uitstekend vertaald wordt.
zaterdag 24 mei 2008 om 16:16
Lynn, jij bent 25, hij is 19........ geen redenen om meteen aan huisje, boompje, beestje te moeten denken. Neem het voor wat het is,
ontzettend lekkere sex en weinig verantwoording. Ja, de kans bestaat dat jij zijn hart 'breekt', als het voorbij is, maar wie weet valt dat ook wel mee.Dus geniet en maak je er niet te druk om....... just enjoy....
ontzettend lekkere sex en weinig verantwoording. Ja, de kans bestaat dat jij zijn hart 'breekt', als het voorbij is, maar wie weet valt dat ook wel mee.Dus geniet en maak je er niet te druk om....... just enjoy....
zaterdag 24 mei 2008 om 18:01
zondag 25 mei 2008 om 03:31
Kan me vinden in jullie reacties en vind het ook terecht; vind alleen niet dat ik hem gebruik of iets dergelijks, omdat ik tot dusver eerlijk ben geweest over wat ik voel (dat ik twijfel dus).
Echter, na net op stap te zijn geweest en behoorlijk met hem in mijn hoofd te zitten en hem te missen, dat verwart me weer enorm. Vervelend!
..
Echter, na net op stap te zijn geweest en behoorlijk met hem in mijn hoofd te zitten en hem te missen, dat verwart me weer enorm. Vervelend!
..
zondag 25 mei 2008 om 04:33
Op zich niet veel mis met een SV. Niks mis mee zelfs maar als je nu al voelt dat er meer in zit dan dat dan zou ik wel oppassen als ik jou was. Je mist hem en voelt duidelijk meer voor hem dan alleen een man waar je zo nu en dan mee naar bed gaat. Je hart zit er al behoorlijk bij volgens mij.
Dat baseer ik eigenlijk alleen al op het feit dat je de moeite neemt om er een topic over te openen. Zou het je alleen om de seks gaan dan zou je pret maken en geen zorgen hebben. Je hebt wel zorgen want je ziet een toekomst met deze jongen eigenlijk niet zo zitten maar je wil ook niet ophouden met hem te zien en dat niet op willen houden met hem te zien is waarschijnlijk niet eens alleen vanwege het fysieke element maar gewoon, omdat je het een leuke vent vindt.
Je loopt het risico dat je echt verliefd op hem wordt en dan is afscheid nemen veel lastiger dan van iemand die je zo nu en dan eens casual zag.
De zaken die je tegenhouden om je hart aan hem te verliezen en dat zonder reserves te doen begrijp ik aan een kant wel. Aan de andere kant vind ik het een beetje zonde dat dingen als ambitie op werkgebied je tegenhouden om meer voor deze jongen te voelen dan alleen lust. Misschen gaat hij wel weer leren. Hij is pas negentien en wie weet heeft jouw ambitie om meer te bereiken wel een goede invloed op hem. Zo niet, dan niet, hij is wie hij is en hij is goed zo.
Mannen hebben heel vaak een vrouw die niet op hetzelfde opleidingsniveau zit als zijzelf. Als je in grote lijnen maar hetzelfde over dingen denkt en goed kunt praten over de zaken die je bezighoudt, hoeft een verschil in werkomgeving en opleidingsniveau je geluk dus niet in de weg te staan.
Doe maar voorzichtig met jullie harten.
(f)
Dat baseer ik eigenlijk alleen al op het feit dat je de moeite neemt om er een topic over te openen. Zou het je alleen om de seks gaan dan zou je pret maken en geen zorgen hebben. Je hebt wel zorgen want je ziet een toekomst met deze jongen eigenlijk niet zo zitten maar je wil ook niet ophouden met hem te zien en dat niet op willen houden met hem te zien is waarschijnlijk niet eens alleen vanwege het fysieke element maar gewoon, omdat je het een leuke vent vindt.
Je loopt het risico dat je echt verliefd op hem wordt en dan is afscheid nemen veel lastiger dan van iemand die je zo nu en dan eens casual zag.
De zaken die je tegenhouden om je hart aan hem te verliezen en dat zonder reserves te doen begrijp ik aan een kant wel. Aan de andere kant vind ik het een beetje zonde dat dingen als ambitie op werkgebied je tegenhouden om meer voor deze jongen te voelen dan alleen lust. Misschen gaat hij wel weer leren. Hij is pas negentien en wie weet heeft jouw ambitie om meer te bereiken wel een goede invloed op hem. Zo niet, dan niet, hij is wie hij is en hij is goed zo.
Mannen hebben heel vaak een vrouw die niet op hetzelfde opleidingsniveau zit als zijzelf. Als je in grote lijnen maar hetzelfde over dingen denkt en goed kunt praten over de zaken die je bezighoudt, hoeft een verschil in werkomgeving en opleidingsniveau je geluk dus niet in de weg te staan.
Doe maar voorzichtig met jullie harten.
(f)
zondag 25 mei 2008 om 10:00
Goeie post, Leo. Vraag me alleen wel af of Lynn niet ook in deze ontwikkeling De Relatie ziet zoals zij hem voor ogen heeft en er weliswaar met haar hart inzit, maar dan ook met die door mij eerder genoemde weddingbells en wiegen in de verte. Verliefd op de liefde en de kans nu echt een relatie te hebben (ik las dat ze al meerdere dates via een site heeft gehad; niks mis mee overigens want ook de oorzaak van het samenzijn van Tia Dalman en moi )
En die van Soundpost vind ik ook prikkelend voor de gedachten.
Kortom: welke overtuigingen leven er bewust en onbewust in de geest van Lynn, waarmee zij deze man en deze ontwikkelingen bekijkt?
En die van Soundpost vind ik ook prikkelend voor de gedachten.
Kortom: welke overtuigingen leven er bewust en onbewust in de geest van Lynn, waarmee zij deze man en deze ontwikkelingen bekijkt?
zondag 25 mei 2008 om 10:41
Lezende wat Lynn daar zelf over zegt denk ik dat het toch de buitenwereld in combinatie met wereldbeeld is Tante Dal.
Een vrouw met ambities verlaagt zich niet (kort door de bocht gezegd) tot downdaten zeg maar. En de omgeving 'zal wel afwijzend reageren'.
Dat gevoel krijg ik er een beetje bij en daarbij zeg ik duidelijk dat dat een kort door de bocht voorstelling van zaken is.
Een vrouw met ambities verlaagt zich niet (kort door de bocht gezegd) tot downdaten zeg maar. En de omgeving 'zal wel afwijzend reageren'.
Dat gevoel krijg ik er een beetje bij en daarbij zeg ik duidelijk dat dat een kort door de bocht voorstelling van zaken is.
zondag 25 mei 2008 om 12:55
Kan me helemaal vinden in Eleonora's post van 4:33 (!). Vooral het 'hart-gedeelte'.
Ik heb het ook meegemaakt en was net als jij erg eerlijk in dat het op lange termijn niets zou worden. Toen het uiteindelijke stopte was dat niet makkelijk (...). Daarna nog 1 keer echt 'downdaten' (ja zo schijnt dat te heten...) geprobeerd. Ik voelde precies wat jij nu voelt TO. Ik heb het wel geprobeerd, hem wel voorgesteld aan familie etc. Maar het ging gewoon niet. Ik had totaal geen sparring partner en hij kon bijv. niet begrijpen dat ik van een dag kantoorwerk doen moe kon zijn.
Ik denk dat het van je eigen karakter afhangt en van de grootte van de verschillen (en de soort). Voor mij was het in elk geval een wijze les.
Ik heb het ook meegemaakt en was net als jij erg eerlijk in dat het op lange termijn niets zou worden. Toen het uiteindelijke stopte was dat niet makkelijk (...). Daarna nog 1 keer echt 'downdaten' (ja zo schijnt dat te heten...) geprobeerd. Ik voelde precies wat jij nu voelt TO. Ik heb het wel geprobeerd, hem wel voorgesteld aan familie etc. Maar het ging gewoon niet. Ik had totaal geen sparring partner en hij kon bijv. niet begrijpen dat ik van een dag kantoorwerk doen moe kon zijn.
Ik denk dat het van je eigen karakter afhangt en van de grootte van de verschillen (en de soort). Voor mij was het in elk geval een wijze les.
