Relaties
alle pijlers
Plotseling einde relatie
dinsdag 2 mei 2017 om 11:20
Goedemorgen.
Ik merk dat het mij helpt om het te delen en op te schrijven.
Begin april is, voor mij zeer plotseling, mijn relatie na ruim 12,5 jaar verbroken. Eind januari hebben wel ons samenlevingscontract ondertekend en een nieuwbouwwoning gekocht. Ik was intens gelukkig het afgelopen jaar. We gingen eindelijk een volgende stap zetten. Ik zag een toekomst voor me. Ons droomhuis, kindjes. Helaas bleek hij al bijna een jaar te twijfelen. Hij was tevreden, niet gelukkig. Hij heeft nooit aangegeven te twijfelen. Enkel dat hij het eng vond. Maar ik vond het ook eng. Maar leuk eng.
Al maanden had hij veel contact met een dame. Ik had aangegeven dat ik het niet vertrouwde en dat als ik ooit zo met iemand contact had hij zich wel zorgen mocht maken. Maar hij beweerde dat er niets was. Hij bleek toch gevoelens voor haar te hebben en ook te hebben gezoend.
Ik heb verdriet om het feit dat de liefste niet meer de liefste is. Dat mijn dromen een illusie bleken. Dat hij nu met een ander is. En ik elke avond alleen ben.
Ik ben boos dat hij nooit wat heeft gezegd. Hij mij als grofvuil aan de kant heeft gezet. Hij nu niets regelt. Dat we de rest van het jaar contact moeten houden vanwege het huis. Dat hij, ogenschijnlijk, gewoon doorgaat met zijn leven.
Ik weet ondertussen dat mijn dalen diep, maar niet oneindig zijn. En zolang ik hooguit een week vooruit kijk ik nog kan ademen. Maar ik zie niet in hoe ik hier op de lange termijn uit kan komen. Iemand nog kan vertrouwen. Gelukkig kan worden. Ooit een nieuwe liefde kan vinden.
Mijn hart is gebroken.
Ik merk dat het mij helpt om het te delen en op te schrijven.
Begin april is, voor mij zeer plotseling, mijn relatie na ruim 12,5 jaar verbroken. Eind januari hebben wel ons samenlevingscontract ondertekend en een nieuwbouwwoning gekocht. Ik was intens gelukkig het afgelopen jaar. We gingen eindelijk een volgende stap zetten. Ik zag een toekomst voor me. Ons droomhuis, kindjes. Helaas bleek hij al bijna een jaar te twijfelen. Hij was tevreden, niet gelukkig. Hij heeft nooit aangegeven te twijfelen. Enkel dat hij het eng vond. Maar ik vond het ook eng. Maar leuk eng.
Al maanden had hij veel contact met een dame. Ik had aangegeven dat ik het niet vertrouwde en dat als ik ooit zo met iemand contact had hij zich wel zorgen mocht maken. Maar hij beweerde dat er niets was. Hij bleek toch gevoelens voor haar te hebben en ook te hebben gezoend.
Ik heb verdriet om het feit dat de liefste niet meer de liefste is. Dat mijn dromen een illusie bleken. Dat hij nu met een ander is. En ik elke avond alleen ben.
Ik ben boos dat hij nooit wat heeft gezegd. Hij mij als grofvuil aan de kant heeft gezet. Hij nu niets regelt. Dat we de rest van het jaar contact moeten houden vanwege het huis. Dat hij, ogenschijnlijk, gewoon doorgaat met zijn leven.
Ik weet ondertussen dat mijn dalen diep, maar niet oneindig zijn. En zolang ik hooguit een week vooruit kijk ik nog kan ademen. Maar ik zie niet in hoe ik hier op de lange termijn uit kan komen. Iemand nog kan vertrouwen. Gelukkig kan worden. Ooit een nieuwe liefde kan vinden.
Mijn hart is gebroken.
anoniem_100485 wijzigde dit bericht op 18-06-2017 13:01
5.28% gewijzigd
dinsdag 2 mei 2017 om 18:42
Heel herkenbaar, zit er hier ook nog middenin.
Je verstand zegt wel dat het beter wordt, maar zo voelt het zeker niet. Mij helpt het om dingen op te zoeken waar ik, al is het maar voor even, blij van wordt.
Mijn kleine neefje, de piano en paardrijlessen.
Zoek de dingen op die jou blij maken en even afleiding bieden.
En huil veel, hoe lelijk het je ook maakt, het helpt.
Je verstand zegt wel dat het beter wordt, maar zo voelt het zeker niet. Mij helpt het om dingen op te zoeken waar ik, al is het maar voor even, blij van wordt.
Mijn kleine neefje, de piano en paardrijlessen.
Zoek de dingen op die jou blij maken en even afleiding bieden.
En huil veel, hoe lelijk het je ook maakt, het helpt.
dinsdag 2 mei 2017 om 20:49
dinsdag 2 mei 2017 om 21:04
Herkenbaar,wat een verschrikkelijk gevoel hè? Dat degene die je het meest vertrouwd je dit aan doet en je niet meer bij hem terecht kan.
Ineens na zoveel jaar een vreemde voor je...
Ik ben er bovenop,gelukkig getrouwd en een zoontje.
Maar ik zal dat gevoel dat de grond onder je voeten word weggevaagd nooit vergeten.
Veel sterkte en een dikke knuffel!
Ineens na zoveel jaar een vreemde voor je...
Ik ben er bovenop,gelukkig getrouwd en een zoontje.
Maar ik zal dat gevoel dat de grond onder je voeten word weggevaagd nooit vergeten.
Veel sterkte en een dikke knuffel!
dinsdag 2 mei 2017 om 21:55
Wat naar om te horen, er is geen makkelijke oplossing, geen antwoord en geen manier om er sneller doorheen te komen.
Volg je gevoel, doe wat jou helpt, trek je niks aan van mensen die er niet toe doen, vertrouw op je familie en vrienden, vraag hulp en laat ze er zijn. Heel voorzichtig gaat het beter, En schrijf het hier lekker van je af! Zo fijn om te merken dat je niet de enige bent.
Ik weet het uit ervaring, eerst man na 12 jaar en een jaar getrouwd opeens 'geen gevoel meer'. Na drie jaar weer helemaal gelukkig en ook hij opeens, zonder communicatie 'het gaat niet meer'. Weer alleen, huis uit, opnieuw beginnen... het is enorm moeilijk maar we zijn sterke, zelfstandige vrouwen, het komt altijd weer goed.
Misschien enige tip die ik kan geven, vraag iemand die jullie beide vertrouwen om te helpen met het huis, dan hoef je elkaar niets steeds te zien. Heeft mij heel erg geholpen.
Heel veel sterkte!
Volg je gevoel, doe wat jou helpt, trek je niks aan van mensen die er niet toe doen, vertrouw op je familie en vrienden, vraag hulp en laat ze er zijn. Heel voorzichtig gaat het beter, En schrijf het hier lekker van je af! Zo fijn om te merken dat je niet de enige bent.
Ik weet het uit ervaring, eerst man na 12 jaar en een jaar getrouwd opeens 'geen gevoel meer'. Na drie jaar weer helemaal gelukkig en ook hij opeens, zonder communicatie 'het gaat niet meer'. Weer alleen, huis uit, opnieuw beginnen... het is enorm moeilijk maar we zijn sterke, zelfstandige vrouwen, het komt altijd weer goed.
Misschien enige tip die ik kan geven, vraag iemand die jullie beide vertrouwen om te helpen met het huis, dan hoef je elkaar niets steeds te zien. Heeft mij heel erg geholpen.
Heel veel sterkte!
Het komt altijd weer goed...het kost alleen maar tijd
woensdag 3 mei 2017 om 11:26
Een heel erg herkenbaar verhaal voor mij ook..
Ga er van uit dat het veel tijd gaat kosten om het een plaatsje te geven en dat je je soms echt afvraagt OF je wel vooruit gaat..
Het antwoord daarop is ja, alleen merk je dat pas weer wat later.
Probeer bezig te blijven, en plan vooral je weekenden vol, zoveel als mogelijk.
Heel erg vervelend wat je nu overkomt... Verlies je gevoel voor eigenwaarde niet. Daarvoor ben je niet van hem afhankelijk.
Sterkte en laat je er niet onder krijgen!
Ga er van uit dat het veel tijd gaat kosten om het een plaatsje te geven en dat je je soms echt afvraagt OF je wel vooruit gaat..
Het antwoord daarop is ja, alleen merk je dat pas weer wat later.
Probeer bezig te blijven, en plan vooral je weekenden vol, zoveel als mogelijk.
Heel erg vervelend wat je nu overkomt... Verlies je gevoel voor eigenwaarde niet. Daarvoor ben je niet van hem afhankelijk.
Sterkte en laat je er niet onder krijgen!
zondag 7 mei 2017 om 18:03
Het besef dat het over is, is deze week keihard binnengekomen. De eerste weken had ik ergens nog hoop.
Heb de hele week moeten huilen. Ik wist niet dat ldvd zo veel pijn kan doen.
Ik weet dat het uiteindelijk goed komt met mij. Ik weet dat als hij zich nu niet wil/kan binden het beter is. Maar ik heb zo'n verdriet.
Ik mis hem verschrikkelijk. Alles aan hem, met hem. Alleen zijn vind ik echt zo naar. En alles herrinert mij aan wat ik had en dacht te krijgen.
Ik zal moeten accepteren dat ik het nooit zal begrijpen. Dat hij het heeft laten sudderen, mee heeft gedaan totdat hij mij kon inwisselen voor een ongebonden, jonger exemplaar.
Ik zorg ervoor dat ik het merendeel van de week wat te doen heb. Verder dan een maand vooruit kijken lukt nog niet.
Voor de mensen met ldvd, het boek Hotel Hartzeer helpt mij wel om te begrijpen wat er nu met mij gebeurt.
Heb de hele week moeten huilen. Ik wist niet dat ldvd zo veel pijn kan doen.
Ik weet dat het uiteindelijk goed komt met mij. Ik weet dat als hij zich nu niet wil/kan binden het beter is. Maar ik heb zo'n verdriet.
Ik mis hem verschrikkelijk. Alles aan hem, met hem. Alleen zijn vind ik echt zo naar. En alles herrinert mij aan wat ik had en dacht te krijgen.
Ik zal moeten accepteren dat ik het nooit zal begrijpen. Dat hij het heeft laten sudderen, mee heeft gedaan totdat hij mij kon inwisselen voor een ongebonden, jonger exemplaar.
Ik zorg ervoor dat ik het merendeel van de week wat te doen heb. Verder dan een maand vooruit kijken lukt nog niet.
Voor de mensen met ldvd, het boek Hotel Hartzeer helpt mij wel om te begrijpen wat er nu met mij gebeurt.
maandag 8 mei 2017 om 16:18
Grootste dooddoener ooit, maar echt, het wordt beter.
Ik zat ruim 10 maanden geleden waar jij nu zit, gebroken hart want ingeruild voor jonger geval.
Ik heb mijn verdriet toegelaten, met name wanneer ik alleen was. Was ik bijvoorbeeld aan het koken, zat ik opeens hysterisch huilend op de grond omdat ik niet meer wist waar ik het zoeken moest. Maar het wordt minder, de huilbuien worden minder intens en het aantal momenten neemt af. Tot je je realiseert dat de liefde echt over is, de herinneringen (mooi en minder mooi) geen pijn meer doen en je alleen nog de zakelijke kant af moet handelen.
dinsdag 9 mei 2017 om 06:51
Ik voel me zo'n mislukkeling. Wat is er mis met mij dat hij nu, net na het huis en samenlevingscontract, de benen nam? Ben ik zo'n heks? Zo onaardig? Waarom wil hij er niet samen met mij voor vechten? Over praten? Waarom heb ik het niet zien aankomen?
Waarom neemt hij nu zijn verantwoordelijkheden niet en laat hij mij alles opknappen? Het voelt enorm alsof ik faal....
Rationeel kan ik e.e.a. verklaren en weet ik dat de fout bij hem ligt. Maar mn emoties werken helaas nog totaal anders...
Waarom neemt hij nu zijn verantwoordelijkheden niet en laat hij mij alles opknappen? Het voelt enorm alsof ik faal....
Rationeel kan ik e.e.a. verklaren en weet ik dat de fout bij hem ligt. Maar mn emoties werken helaas nog totaal anders...
dinsdag 9 mei 2017 om 08:38
Och Kaat
Ik weet zo goed hoe je je voelt, het was voor mij nog niet zo lang geleden.
Wat mij goed heeft geholpen: schrijf hier van je af, flikker hem overal vanaf (Facebook, whatsapp) en beperk het contact tot een minimum, trek je eigen plan en hou geen rekening met wat hij zou willen, laat het verdriet toe en er uit als het je naar de strot vliegt, en probeer terug te vinden wat je leven leuk maakt zoals hobbies, op stap met vrienden, op de bank met lekkers je favoriete films kijken, enz....
En je mag me altijd een pb sturen als je daar behoefte aan hebt
Ik weet zo goed hoe je je voelt, het was voor mij nog niet zo lang geleden.
Wat mij goed heeft geholpen: schrijf hier van je af, flikker hem overal vanaf (Facebook, whatsapp) en beperk het contact tot een minimum, trek je eigen plan en hou geen rekening met wat hij zou willen, laat het verdriet toe en er uit als het je naar de strot vliegt, en probeer terug te vinden wat je leven leuk maakt zoals hobbies, op stap met vrienden, op de bank met lekkers je favoriete films kijken, enz....
En je mag me altijd een pb sturen als je daar behoefte aan hebt
dinsdag 9 mei 2017 om 09:38
Allereerst een . Wat een k** situatie.
En tip: gewoon van je afschrijven hier. Er zijn altijd wel mensen op het VF (24*7) die reageren.
En je moet er waarschijnlijk nog helemaal niet aan denken, maar jullie moeten financieel ook nog uit elkaar. Want koophuis etc.
Waak ervoor dat je niet met allerlei financiele ellende opgescheept komt te zitten. Dus kom voor jezelf op!
En tip: gewoon van je afschrijven hier. Er zijn altijd wel mensen op het VF (24*7) die reageren.
En je moet er waarschijnlijk nog helemaal niet aan denken, maar jullie moeten financieel ook nog uit elkaar. Want koophuis etc.
Waak ervoor dat je niet met allerlei financiele ellende opgescheept komt te zitten. Dus kom voor jezelf op!
Je moet het leven niet te serieus nemen. Je overleeft het toch niet!
dinsdag 9 mei 2017 om 12:09
quote:kaatfeun schreef op 09 mei 2017 @ 06:51:
Ik voel me zo'n mislukkeling. Wat is er mis met mij dat hij nu, net na het huis en samenlevingscontract, de benen nam? Ben ik zo'n heks? Zo onaardig? Waarom wil hij er niet samen met mij voor vechten? Over praten? Waarom heb ik het niet zien aankomen?
Waarom neemt hij nu zijn verantwoordelijkheden niet en laat hij mij alles opknappen? Het voelt enorm alsof ik faal....
Rationeel kan ik e.e.a. verklaren en weet ik dat de fout bij hem ligt. Maar mn emoties werken helaas nog totaal anders...
Het ligt inderdaad niet aan jou, maar aan hem. Jij bent voor hem niet meer goed genoeg, omdat hij denkt dat hij beter kan krijgen. Daarom zet hij deze stap en wil hij niet meer voor jou vechten. Dat zegt verder helemaal niets over jou. Het zegt alles over hem, hoe hij over jou denkt en over hoe hij in relaties staat.
Maar lieve kaatfeun, dat is de mening van één persoon. Je laat je eigenwaarde toch niet afhangen van één persoon? En al helemaal niet als die persoon niet meer het beste met je voor heeft? Maar uitgerekend zijn mening is het belangrijkste, of niet? Tenminste, zo voelt dat...
Er zijn nog zoveel andere leuke mensen. Mensen die jou prima vinden zoals je bent, want dat ben je ook. Je mag er zijn met al positieve en negatieve eigenschappen. Zorg ervoor dat je dat zelf ook vindt!
Ik worstel hier zelf ook mee. Zit in dezelfde situatie. Het helpt mij om verhalen te lezen van mensen die vergelijkbare situaties meemaken of hebben meegemaakt en te lezen hoe zij hiermee omgaan. Daarnaast hoop ik daar waar ik kan een positieve bijdrage te kunnen leveren.
Ik voel me zo'n mislukkeling. Wat is er mis met mij dat hij nu, net na het huis en samenlevingscontract, de benen nam? Ben ik zo'n heks? Zo onaardig? Waarom wil hij er niet samen met mij voor vechten? Over praten? Waarom heb ik het niet zien aankomen?
Waarom neemt hij nu zijn verantwoordelijkheden niet en laat hij mij alles opknappen? Het voelt enorm alsof ik faal....
Rationeel kan ik e.e.a. verklaren en weet ik dat de fout bij hem ligt. Maar mn emoties werken helaas nog totaal anders...
Het ligt inderdaad niet aan jou, maar aan hem. Jij bent voor hem niet meer goed genoeg, omdat hij denkt dat hij beter kan krijgen. Daarom zet hij deze stap en wil hij niet meer voor jou vechten. Dat zegt verder helemaal niets over jou. Het zegt alles over hem, hoe hij over jou denkt en over hoe hij in relaties staat.
Maar lieve kaatfeun, dat is de mening van één persoon. Je laat je eigenwaarde toch niet afhangen van één persoon? En al helemaal niet als die persoon niet meer het beste met je voor heeft? Maar uitgerekend zijn mening is het belangrijkste, of niet? Tenminste, zo voelt dat...
Er zijn nog zoveel andere leuke mensen. Mensen die jou prima vinden zoals je bent, want dat ben je ook. Je mag er zijn met al positieve en negatieve eigenschappen. Zorg ervoor dat je dat zelf ook vindt!
Ik worstel hier zelf ook mee. Zit in dezelfde situatie. Het helpt mij om verhalen te lezen van mensen die vergelijkbare situaties meemaken of hebben meegemaakt en te lezen hoe zij hiermee omgaan. Daarnaast hoop ik daar waar ik kan een positieve bijdrage te kunnen leveren.
dinsdag 9 mei 2017 om 13:29
Je bent dus toch je eigenwaarde aan het verliezen, en dat is echt zo verschrikkelijk oneerlijk naar jezelf toe.
En, hoe moeilijk ook, probeer niet teveel te verzanden in zelfmedelijden. Dat brengt je totaal niet verder, sterker nog, het zet je stil. Stop daarmee. Je kwelt jezelf onnodig, terwijl je het al moeilijk hebt. Hier kun je zelf wat mee.
Geloof me op mijn woord als ik je zeg dat ik precies weet hoe dit soort ellende voelt. Het is een smerige stroperige pijn die maar heel langzaam over gaat... maar let op mijn laatste woorden... al kun je je dat nog niet voorstellen... het gaat wel steeds ietsje beter. En dat is de waarheid. Koester je verdriet niet, maar ga het verwerken. Pak de verantwoordelijkheid voor jezelf.
Wat mij op dit moment helpt is steeds opnieuw als ik aan haar denk me iets te herinneren wat IK niet zo fijn vond in de relatie. Het is net als dronken geweest zijn, hoe meer nuchter je wordt, des te meer je begint in te zien... Ik zie NU pas dingen die ik destijds niet WILDE zien. Pas na 13 jaar wordt mijn beeld steeds meer reeel en dat doet nogal wat met het verdriet (positief). Eigenlijk wordt ik steeds een beetje bozer op haar, terwijl ik dat in al die tijd nooit geweest ben. Ze kon eigenlijk weinig verkeerd doen.... en misschien is dat wel een fout die IK heb gemaakt tijdens de relatie.
Nu terug naar jou... Terug komen doet hij niet... En, hoeveel verdriet jij ook hebt... Hij voelt dat echt niet, hij staat er niet eens bij stil vermoed ik.
En nog een goeie tip... ga hem niet mailen, bellen, of weet ik veel.... Dat werkt echt tegen je.. En ja... verrot moeilijk allemaal...
Als ik je verhaal lees, ben je een superleuk wijf die met de beste bedoelingen een mooi leven op wil bouwen. Nou, hartstikke goed en vooral met iemand gaan doen voor wie je exclusief en bijzonder bent, en die dat minstens zo graag met jou wil.
En uuuuhh... niks zo aantrekkelijk voor een vent als een vrouw die zich niet uit het veld laat slaan... Komop!!
En, hoe moeilijk ook, probeer niet teveel te verzanden in zelfmedelijden. Dat brengt je totaal niet verder, sterker nog, het zet je stil. Stop daarmee. Je kwelt jezelf onnodig, terwijl je het al moeilijk hebt. Hier kun je zelf wat mee.
Geloof me op mijn woord als ik je zeg dat ik precies weet hoe dit soort ellende voelt. Het is een smerige stroperige pijn die maar heel langzaam over gaat... maar let op mijn laatste woorden... al kun je je dat nog niet voorstellen... het gaat wel steeds ietsje beter. En dat is de waarheid. Koester je verdriet niet, maar ga het verwerken. Pak de verantwoordelijkheid voor jezelf.
Wat mij op dit moment helpt is steeds opnieuw als ik aan haar denk me iets te herinneren wat IK niet zo fijn vond in de relatie. Het is net als dronken geweest zijn, hoe meer nuchter je wordt, des te meer je begint in te zien... Ik zie NU pas dingen die ik destijds niet WILDE zien. Pas na 13 jaar wordt mijn beeld steeds meer reeel en dat doet nogal wat met het verdriet (positief). Eigenlijk wordt ik steeds een beetje bozer op haar, terwijl ik dat in al die tijd nooit geweest ben. Ze kon eigenlijk weinig verkeerd doen.... en misschien is dat wel een fout die IK heb gemaakt tijdens de relatie.
Nu terug naar jou... Terug komen doet hij niet... En, hoeveel verdriet jij ook hebt... Hij voelt dat echt niet, hij staat er niet eens bij stil vermoed ik.
En nog een goeie tip... ga hem niet mailen, bellen, of weet ik veel.... Dat werkt echt tegen je.. En ja... verrot moeilijk allemaal...
Als ik je verhaal lees, ben je een superleuk wijf die met de beste bedoelingen een mooi leven op wil bouwen. Nou, hartstikke goed en vooral met iemand gaan doen voor wie je exclusief en bijzonder bent, en die dat minstens zo graag met jou wil.
En uuuuhh... niks zo aantrekkelijk voor een vent als een vrouw die zich niet uit het veld laat slaan... Komop!!
dinsdag 9 mei 2017 om 13:49
Herkenbaar hoor. Het voelde voor mij alsof de grond onder mijn voeten was weggeslagen. Mijn leven was niet alleen een illusie maar bleek ook een leugen te zijn. Mijn ex had al wat langer een 'relatie erbij'.
Het was voor mij de 2e keer, ook mijn 1e man had van de een op de andere dag gevoelens voor een ander. Net een jaar daarvoor een huis gekocht, kind bijna 3 jaar oud. En een jaar nadat wij uit elkaar gingen, is hij met haar getrouwd.
Ik sta wat nuchter in het leven dan voorheen. Voor mijn gevoel kun je veel plannen maar kan het net zo goed de andere kant opslaan.
Het was voor mij de 2e keer, ook mijn 1e man had van de een op de andere dag gevoelens voor een ander. Net een jaar daarvoor een huis gekocht, kind bijna 3 jaar oud. En een jaar nadat wij uit elkaar gingen, is hij met haar getrouwd.
Ik sta wat nuchter in het leven dan voorheen. Voor mijn gevoel kun je veel plannen maar kan het net zo goed de andere kant opslaan.
dinsdag 9 mei 2017 om 14:12
quote:Eleonora-1 schreef op 02 mei 2017 @ 12:28:
Je verhaal is zo herkenbaar.
Poeh, wat word je dan ijskoud als je hoort dat het over is he?
Die nieuwe liefde, ach, die heeft een rot fundament. Als hij tenminste met die vrouw verdergaat. Het kan ook een reboundje zijn. Een manier om makkelijker weg te gaan.
Een relatie die voortkomt uit bedrog, ik zou als nieuwe liefde persoonlijk nooit echt vertrouwen hebben in iemand die een ander voor je laat vallen.
Rotfundament, ik weet niet hoor. Het kan zijn dat de nieuwe vrouw echt de liefde van zijn leven is. Mijn 1e ex is inmiddels alweer 20 jaar getrouwd met haar. En hij zal haar wel verteld hebben dat zij veel liever, mooier en knapper is dan mij (maar natuurlijk weet ik beter he ). Dus zij zal mijn ex niet als bedrieger hebben gezien. Het zal haar ego veel eerder hebben gestreeld want zij was tenslotte zijn grote liefde.....
Ik ging ook altijd uit van jouw gedachtengang totdat ik besefte dat zijn relatie wel lang duurt nu. Bleek mezelf met deze gedachten te troosten ipv in te zien dat deze 2 veel beter bij elkaar passen schijnbaar. Was ook pijnlijk om mezelf hiermee te moeten confronteren (ik voelde mij niets waard, erg pijnlijk) maar was inmiddels al weer lange periode verder, dus de scherpe kantjes van het verdriet etc waren er wel af.
Maar ik geef toe, ik zou ook geen man willen die zijn vrouw bedriegt omdat ik dan ook denk wat hij haar aan doet, doet hij straks mij ook aan. Daarbij weet ik hoe het voelt om bedrogen te worden, en zou ik dat nooit een ander toewensen.
Ik zit sowieso niet meer te wachten op een relatie. Ik heb kan gaan en staan waar ik wil, hoef met niemand rekening te houden en geniet van de rust in mijn leven. Okee ik geef toe, er is natuurlijk wel een minpuntje want de feestdagen vind ik verschrikkelijk.
Je verhaal is zo herkenbaar.
Poeh, wat word je dan ijskoud als je hoort dat het over is he?
Die nieuwe liefde, ach, die heeft een rot fundament. Als hij tenminste met die vrouw verdergaat. Het kan ook een reboundje zijn. Een manier om makkelijker weg te gaan.
Een relatie die voortkomt uit bedrog, ik zou als nieuwe liefde persoonlijk nooit echt vertrouwen hebben in iemand die een ander voor je laat vallen.
Rotfundament, ik weet niet hoor. Het kan zijn dat de nieuwe vrouw echt de liefde van zijn leven is. Mijn 1e ex is inmiddels alweer 20 jaar getrouwd met haar. En hij zal haar wel verteld hebben dat zij veel liever, mooier en knapper is dan mij (maar natuurlijk weet ik beter he ). Dus zij zal mijn ex niet als bedrieger hebben gezien. Het zal haar ego veel eerder hebben gestreeld want zij was tenslotte zijn grote liefde.....
Ik ging ook altijd uit van jouw gedachtengang totdat ik besefte dat zijn relatie wel lang duurt nu. Bleek mezelf met deze gedachten te troosten ipv in te zien dat deze 2 veel beter bij elkaar passen schijnbaar. Was ook pijnlijk om mezelf hiermee te moeten confronteren (ik voelde mij niets waard, erg pijnlijk) maar was inmiddels al weer lange periode verder, dus de scherpe kantjes van het verdriet etc waren er wel af.
Maar ik geef toe, ik zou ook geen man willen die zijn vrouw bedriegt omdat ik dan ook denk wat hij haar aan doet, doet hij straks mij ook aan. Daarbij weet ik hoe het voelt om bedrogen te worden, en zou ik dat nooit een ander toewensen.
Ik zit sowieso niet meer te wachten op een relatie. Ik heb kan gaan en staan waar ik wil, hoef met niemand rekening te houden en geniet van de rust in mijn leven. Okee ik geef toe, er is natuurlijk wel een minpuntje want de feestdagen vind ik verschrikkelijk.
dinsdag 9 mei 2017 om 14:19
quote:kaatfeun schreef op 07 mei 2017 @ 18:03:
Het besef dat het over is, is deze week keihard binnengekomen. De eerste weken had ik ergens nog hoop.
Heb de hele week moeten huilen. Ik wist niet dat ldvd zo veel pijn kan doen.
Ik weet dat het uiteindelijk goed komt met mij. Ik weet dat als hij zich nu niet wil/kan binden het beter is. Maar ik heb zo'n verdriet.
Ik mis hem verschrikkelijk. Alles aan hem, met hem. Alleen zijn vind ik echt zo naar. En alles herrinert mij aan wat ik had en dacht te krijgen.
Ik zal moeten accepteren dat ik het nooit zal begrijpen. Dat hij het heeft laten sudderen, mee heeft gedaan totdat hij mij kon inwisselen voor een ongebonden, jonger exemplaar.
Ik zorg ervoor dat ik het merendeel van de week wat te doen heb. Verder dan een maand vooruit kijken lukt nog niet.
Voor de mensen met ldvd, het boek Hotel Hartzeer helpt mij wel om te begrijpen wat er nu met mij gebeurt.
Er loopt misschien een veel leukere man ergens rond als je het graag wilt. Vertrouw daar maar op.
Als in mijn leven nare dingen gebeuren dan zeg ik achteraf heel vaak dat ik blij ben dat het gebeurt is. Het heeft vaak toch echt wel een reden. Op dat moment zie ik het niet, later wel.
Het besef dat het over is, is deze week keihard binnengekomen. De eerste weken had ik ergens nog hoop.
Heb de hele week moeten huilen. Ik wist niet dat ldvd zo veel pijn kan doen.
Ik weet dat het uiteindelijk goed komt met mij. Ik weet dat als hij zich nu niet wil/kan binden het beter is. Maar ik heb zo'n verdriet.
Ik mis hem verschrikkelijk. Alles aan hem, met hem. Alleen zijn vind ik echt zo naar. En alles herrinert mij aan wat ik had en dacht te krijgen.
Ik zal moeten accepteren dat ik het nooit zal begrijpen. Dat hij het heeft laten sudderen, mee heeft gedaan totdat hij mij kon inwisselen voor een ongebonden, jonger exemplaar.
Ik zorg ervoor dat ik het merendeel van de week wat te doen heb. Verder dan een maand vooruit kijken lukt nog niet.
Voor de mensen met ldvd, het boek Hotel Hartzeer helpt mij wel om te begrijpen wat er nu met mij gebeurt.
Er loopt misschien een veel leukere man ergens rond als je het graag wilt. Vertrouw daar maar op.
Als in mijn leven nare dingen gebeuren dan zeg ik achteraf heel vaak dat ik blij ben dat het gebeurt is. Het heeft vaak toch echt wel een reden. Op dat moment zie ik het niet, later wel.
dinsdag 9 mei 2017 om 21:11
quote:kaatfeun schreef op 09 mei 2017 @ 06:51:
Ik voel me zo'n mislukkeling. Wat is er mis met mij dat hij nu, net na het huis en samenlevingscontract, de benen nam? Ben ik zo'n heks? Zo onaardig? Waarom wil hij er niet samen met mij voor vechten? Over praten? Waarom heb ik het niet zien aankomen?
Waarom neemt hij nu zijn verantwoordelijkheden niet en laat hij mij alles opknappen? Het voelt enorm alsof ik faal....
Rationeel kan ik e.e.a. verklaren en weet ik dat de fout bij hem ligt. Maar mn emoties werken helaas nog totaal anders...Ahh lieve meis, niks mis met jou! Maar ik had je tekst zelf op kunnen schrijven. Ik kan het prima tegen jou zeggen dat het beter wordt en dat het goedkomt maar kan net zo hard jouw tekst tegen mezelf zeggen... Waarom ben ik niet de moeite waard, waarom lopen mannen zomaar weg, waarom zorgt er nu niemand eens voor mij... Ik weet het antwoord ook niet.. Ik ben nu maar niet te streng voor mezelf (neem gewoon een wijntje op dinsdag, hoef geen groente te eten als ik geen zin heb, jank als het nodig is) en ben blij met vriendinnen en gezelligheid. En dan heel hard duimen dat het niet te lang duurt voordat alles weer op de rit is.. Veel sterkte!
Ik voel me zo'n mislukkeling. Wat is er mis met mij dat hij nu, net na het huis en samenlevingscontract, de benen nam? Ben ik zo'n heks? Zo onaardig? Waarom wil hij er niet samen met mij voor vechten? Over praten? Waarom heb ik het niet zien aankomen?
Waarom neemt hij nu zijn verantwoordelijkheden niet en laat hij mij alles opknappen? Het voelt enorm alsof ik faal....
Rationeel kan ik e.e.a. verklaren en weet ik dat de fout bij hem ligt. Maar mn emoties werken helaas nog totaal anders...Ahh lieve meis, niks mis met jou! Maar ik had je tekst zelf op kunnen schrijven. Ik kan het prima tegen jou zeggen dat het beter wordt en dat het goedkomt maar kan net zo hard jouw tekst tegen mezelf zeggen... Waarom ben ik niet de moeite waard, waarom lopen mannen zomaar weg, waarom zorgt er nu niemand eens voor mij... Ik weet het antwoord ook niet.. Ik ben nu maar niet te streng voor mezelf (neem gewoon een wijntje op dinsdag, hoef geen groente te eten als ik geen zin heb, jank als het nodig is) en ben blij met vriendinnen en gezelligheid. En dan heel hard duimen dat het niet te lang duurt voordat alles weer op de rit is.. Veel sterkte!
Het komt altijd weer goed...het kost alleen maar tijd
woensdag 10 mei 2017 om 21:39
Heel bijzonder om te lezen, bij mij is exact hetzelfde gebeurd 4 weken geleden. Na 10 jaar kwam hij op zaterdagochtend opeens met de mededeling dat hij verliefd was op iemand anders en dat hij het uit maakt met mij. Afgelopen september een huis gekocht en een samenlevingscontract getekend. Geen enkel signaal van te voren, al die 10 jaar gevraagd om open communicatie en dat zou hij altijd doen naar mij toe, zei hij toen.
Ik ben voor hem 5 jaar geleden naar de andere kant van Nederland verhuisd, had daar werk en zijn familie en vrienden werden mijn familie en vrienden. Ik raakte die zaterdagochtend als donderslag bij heldere hemel alles kwijt: mijn man, mijn droomhuis, mijn werk, mijn familie en mijn vrienden daar. Ik kan het nog steeds niet bevatten en vertellen zonder tranen. Ik weet ook echt niet hoe dit ooit beter moet gaan voelen.
Ik ben voor hem 5 jaar geleden naar de andere kant van Nederland verhuisd, had daar werk en zijn familie en vrienden werden mijn familie en vrienden. Ik raakte die zaterdagochtend als donderslag bij heldere hemel alles kwijt: mijn man, mijn droomhuis, mijn werk, mijn familie en mijn vrienden daar. Ik kan het nog steeds niet bevatten en vertellen zonder tranen. Ik weet ook echt niet hoe dit ooit beter moet gaan voelen.
