Pompen of verzuipen

22-06-2009 10:06 60 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hallo, ik ben nieuw hier, en ik wil graag even m'n verhaal kwijt!



Ik heb onenigheid met m'n vriend en ik ben benieuwd wat jullie ervan denken. Hij is vorig jaar vreemdgegaan, toen zijn we uit elkaar gegaan. Sinds februari dit jaar zijn we weer bij elkaar, nadat hij voor de zoveelste keer contact had gezocht.



De onenigheid gaat dit keer over een meisje dat hij heeft ontmoet in de trein, een heel aantrekkelijk meisje, zo schreef hij in zijn blog. Nu wil hij met haar afspreken (puur omdat ze gezellig is volgens hem). Ik vertrouw het niet en voel me gekwetst dat hij tóch met haar afspreekt, terwijl hij ziet dat dat me heel verdrietig maakt. Is het reëel om van hem te vragen om niet met haar af te spreken? Vooral gezien het verleden. Hoe kan ik hem ooit weer vertrouwen?



Of moet ik het uitmaken. Dit soort "nervous-breakdowns" had ik ook bij mijn ex vriend, die nooit ook maar de kleinste indruk heeft gegeven bij me weg te gaan. Ik zit met m'n handen in het haar, ik wil hem niet kwijt, maar wil ook niet zo verder..



Wat vinden jullie?



Groetjes , Luna
Alle reacties Link kopieren
Luna,



Als hij net zoveel van je houdt als jij van hem dan dient hij je ook te respecteren. Ik neem aan dat je hebt aangegeven dat je het geen fijn idee vind? Als dat zo is, dan vind ik dat hij niet met dat meisje kan afspreken. Mocht je nog niets hebben gezegd, zou ik dat zeker doen. Op deze manier laat je over je heen lopen.



Succes
Het is niet reeel om hem te vragen om niet met haar af te spreken. Ook niet gezien het verleden.



Het is WEL reeel om hem te vertellen dat als hij dat zonodig toch zo graag wil doen jouw grens van het toelaatbare wordt overschreden en je daar dan ook naar gaat handelen.



In dat geval zou ik mijn topictitel weggooien en er van maken: "Blijven pompen of gooi ik nu eindelijk mijn zwembandjes af en ga ik zelfstandig een stukkie zwemmen" ;)
Alle reacties Link kopieren
Ik denk dat je je nooit rustig zult voelen bij hem.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
Alle reacties Link kopieren
wat leuk dat je dit verneemt via zijn blog....



In een relatie vind ik dat je kan afspreken met wie je wil, MITS je er open en eerlijk over bent tegen je partner én je de ander er niet mee kwetst.



Je vriend kwetst jou er enorm mee. Ik zou hem het volgende voorstellen: als het enkel is omdat het betreffende meisje zooo gezellig is dan ga ik lekker mee! Dat ze een enorm lekker wijf is doet er niet toe (al is het meer dan de moeite waard om te vermelden in zijn blog) maar het is zo'n toffe meid. Dan is het leuk om haar te ontmoeten toch? Zo kan je met eigen ogen zien dat het enkel om de gezelligheid is.



Vind vriendlief dit belachelijk dan zou ik eens achter mijn oren krabben hoe serieus hij jouw gevoelens neemt.
Alle reacties Link kopieren
quote:Oriane schreef op 22 juni 2009 @ 10:11:

Het is niet reeel om hem te vragen om niet met haar af te spreken. Ook niet gezien het verleden.



Het is WEL reeel om hem te vertellen dat als hij dat zonodig toch zo graag wil doen jouw grens van het toelaatbare wordt overschreden en je daar dan ook naar gaat handelen.



In dat geval zou ik mijn topictitel weggooien en er van maken: "Blijven pompen of gooi ik nu eindelijk mijn zwembandjes af en ga ik zelfstandig een stukkie zwemmen" ;)



Bedoel je met ernaar handelen dat ik dan hetzelfde ga doen als hij doet? Ik heb één vriend met wie ik afspreek, waar hij zich druk om maakt en het niet leuk vindt dat ik hem zie. Maar hij laat het wel toe.



Ik denk inderdaad ook niet dat ik me ooit echt rustig zal voelen bij hem. Maar ik wil ook niet zonder hem. (Als ik dit soort berichten lees van andere meiden denk ik, het is zo simpel! Maar nu ik het zelf meemaakt lijkt het echt zo ingewikkeld.) Een deel van de onzekerheid en verlatingsangst zit nml ook in míj en niet in de relatie. Moet ik daar geen rekening mee houden wanneer ik de relatie uit zou willen maken?
Alle reacties Link kopieren
quote:mips schreef op 22 juni 2009 @ 10:18:

wat leuk dat je dit verneemt via zijn blog....



In een relatie vind ik dat je kan afspreken met wie je wil, MITS je er open en eerlijk over bent tegen je partner én je de ander er niet mee kwetst.



Je vriend kwetst jou er enorm mee. Ik zou hem het volgende voorstellen: als het enkel is omdat het betreffende meisje zooo gezellig is dan ga ik lekker mee! Dat ze een enorm lekker wijf is doet er niet toe (al is het meer dan de moeite waard om te vermelden in zijn blog) maar het is zo'n toffe meid. Dan is het leuk om haar te ontmoeten toch? Zo kan je met eigen ogen zien dat het enkel om de gezelligheid is.



Vind vriendlief dit belachelijk dan zou ik eens achter mijn oren krabben hoe serieus hij jouw gevoelens neemt.



Inderdaad heel stom dat ik het via zijn blog te weten ben gekomen. Ik snap ook niet dat ie niet begrijpt dat ie me daarmee kwetst, maar goed, dat begrijpt ie echt niet.



Meegaan zou inderdaad een optie zijn, al moet ik dan wel m'n eigen tijd inleveren, terwijl ik eigenlijk iets veel leukers kan doen. Maar het voorstellen kan inderdaad wel ja. Kijken hoe hij reageert.
Alle reacties Link kopieren
quote:Luna1986 schreef op 22 juni 2009 @ 10:18:

[...]





Bedoel je met ernaar handelen dat ik dan hetzelfde ga doen als hij doet? Ik heb één vriend met wie ik afspreek, waar hij zich druk om maakt en het niet leuk vindt dat ik hem zie. Maar hij laat het wel toe.



Ik denk inderdaad ook niet dat ik me ooit echt rustig zal voelen bij hem. Maar ik wil ook niet zonder hem. (Als ik dit soort berichten lees van andere meiden denk ik, het is zo simpel! Maar nu ik het zelf meemaakt lijkt het echt zo ingewikkeld.) Een deel van de onzekerheid en verlatingsangst zit nml ook in míj en niet in de relatie. Moet ik daar geen rekening mee houden wanneer ik de relatie uit zou willen maken?



Hetzelfde doen als wat hij doet, heeft denk ik geen nut. Je kan vuur niet met vuur bestrijden, tenslotte.



Zou je niet eerst aan jezelf werken, nagaan waarom je zo onzeker bent in een relatie en zo'n last hebt van verlatingsangst?



Als ik jouw berichten lees, zou ik het namelijk ook wel weten...
quote:Luna1986 schreef op 22 juni 2009 @ 10:18:

[...]





Bedoel je met ernaar handelen dat ik dan hetzelfde ga doen als hij doet? Ik heb één vriend met wie ik afspreek, waar hij zich druk om maakt en het niet leuk vindt dat ik hem zie. Maar hij laat het wel toe.Nee dat bedoel ik niet. Ik bedoel ermee te zeggen dat wanneer hij over je grenzen gaat jij kunt zeggen dat dit niet de relatie is die jij wilt omdat hij onrespectvol met je omgaat of omdat je het zelf niet trekt, de reden maakt niet uit... en dat je daarom besluit te stoppen met deze relatie.
Alle reacties Link kopieren
quote:Artemis schreef op 22 juni 2009 @ 10:24:

[...]





Hetzelfde doen als wat hij doet, heeft denk ik geen nut. Je kan vuur niet met vuur bestrijden, tenslotte.



Zou je niet eerst aan jezelf werken, nagaan waarom je zo onzeker bent in een relatie en zo'n last hebt van verlatingsangst?



Als ik jouw berichten lees, zou ik het namelijk ook wel weten...



Ja, zou je weg gaan? Ik ben nu twee jaar in therapie, ben er dus wel mee bezig, maar het lost zich niet zo snel op. Zo'n relatie werkt inderdaad ook niet echt stimulerend.



Hij heeft drukke weken op z'n werk en we konden elkaar de laatste weken ook niet zo veel zien. Gisteren was ik helemaal overstuur over dat blog en wilde ik bij hem langskomen, om er goed over te kunnen praten. Ik vind het kut om dat soort gesprekken over de telefoon te hebben. Is het gek dat ik dan niet langs mag komen omdat hij de volgende ochtend vroeg op moet? Ik denk eigenlijk dat ik m'n partner wel had langs laten komen.
Alle reacties Link kopieren
quote:Oriane schreef op 22 juni 2009 @ 10:31:

[...]





Nee dat bedoel ik niet. Ik bedoel ermee te zeggen dat wanneer hij over je grenzen gaat jij kunt zeggen dat dit niet de relatie is die jij wilt omdat hij onrespectvol met je omgaat of omdat je het zelf niet trekt, de reden maakt niet uit... en dat je daarom besluit te stoppen met deze relatie.Ok, ja, zo begint het wel steeds meer te voelen. Al hebben we ook veel leuke tijden..
Alle reacties Link kopieren
quote:Luna1986 schreef op 22 juni 2009 @ 10:32:

[...]





Ja, zou je weg gaan? Ik ben nu twee jaar in therapie, ben er dus wel mee bezig, maar het lost zich niet zo snel op. Zo'n relatie werkt inderdaad ook niet echt stimulerend.



Hij heeft drukke weken op z'n werk en we konden elkaar de laatste weken ook niet zo veel zien. Gisteren was ik helemaal overstuur over dat blog en wilde ik bij hem langskomen, om er goed over te kunnen praten. Ik vind het kut om dat soort gesprekken over de telefoon te hebben. Is het gek dat ik dan niet langs mag komen omdat hij de volgende ochtend vroeg op moet? Ik denk eigenlijk dat ik m'n partner wel had langs laten komen.Of zelf ernaartoe was gegaan!
Poeh.. ik denk dat je wat hem betreft terecht onzeker bent hoor, hij is al een keer vreemdgegaan en dat is nou eenmaal lastig te vergeven/vergeten.



Ik krijgt toch de indruk dat hij je vertrouwen niet helemaal waard is. Hij doet er althans geen moeite voor om je dat idee te geven. Ik bedoel, hij ging vreemd, het ging uit, en nou wil ie met een heel "aantrekkelijk" meisje afspreken omdat ze zo gezellig is? Ik denk dat deze vos zijn streken nog niet kwijt is...



Stel idd maar voor om mee te gaan, met z'n reactie zal alles duidelijk worden.
Alle reacties Link kopieren
Vertrouwen is de basis van elke relatie. In jouw geval is door het vreemdgaan in verleden het vertrouwen duidelijk weg. Ik vind dat hij rekening moet houden met je gevoelens en ik vind de vermelding over haar aantrekkelijkheid in zijn blog ongepast. Door zijn manier van reageren denk ik niet dat jouw vertrouwen in hem snel terugkomt. En ook al kun je iemands verleden niet altijd na blijven dragen, je vergeet het nooit.



Gezien je verhaal zou ik eens een tijdje lekker alleen zijn en aan jezelf werken. Je bent al in therapie, daar zou ik me helemaal op richten en zorgen dat ik zelf weer helemaal lekker in mijn vel kwam. En als je zover bent komt er echt wel iemand op je pad met wie je met een schone lei weer iets moois kunt opbouwen.
Ook als je naast me ligt, je gezicht opnieuw het mooiste blijkt te zijn
Alle reacties Link kopieren
quote:xDoortjex schreef op 22 juni 2009 @ 10:54:

Vertrouwen is de basis van elke relatie. In jouw geval is door het vreemdgaan in verleden het vertrouwen duidelijk weg. Ik vind dat hij rekening moet houden met je gevoelens en ik vind de vermelding over haar aantrekkelijkheid in zijn blog ongepast. Door zijn manier van reageren denk ik niet dat jouw vertrouwen in hem snel terugkomt. En ook al kun je iemands verleden niet altijd na blijven dragen, je vergeet het nooit.



Gezien je verhaal zou ik eens een tijdje lekker alleen zijn en aan jezelf werken. Je bent al in therapie, daar zou ik me helemaal op richten en zorgen dat ik zelf weer helemaal lekker in mijn vel kwam. En als je zover bent komt er echt wel iemand op je pad met wie je met een schone lei weer iets moois kunt opbouwen.eens eens eens
Alle reacties Link kopieren
quote:Luna1986 schreef op 22 juni 2009 @ 10:32:

[...]





Ja, zou je weg gaan? Ik ben nu twee jaar in therapie, ben er dus wel mee bezig, maar het lost zich niet zo snel op. Zo'n relatie werkt inderdaad ook niet echt stimulerend.



Hij heeft drukke weken op z'n werk en we konden elkaar de laatste weken ook niet zo veel zien. Gisteren was ik helemaal overstuur over dat blog en wilde ik bij hem langskomen, om er goed over te kunnen praten. Ik vind het kut om dat soort gesprekken over de telefoon te hebben. Is het gek dat ik dan niet langs mag komen omdat hij de volgende ochtend vroeg op moet? Ik denk eigenlijk dat ik m'n partner wel had langs laten komen.



Luna, als je partner is vreemdgegaan, en jullie geven de relatie nog een kans, kan je hem dat vreemdgaan niet de hele tijd voor de voeten werpen. Ik denk wel vergeven, maar niet vergeten.



Jouw partner doet er in mijn ogen echter niet veel aan om jou het gevoel te geven dat je hem kan vertrouwen. Ik las het een paar postings boven mij al: sommige vossen...



Het feit dat je het moest lezen in zijn blog (!), het feit dat hij ziet dat zijn afspraak jou verdrietig maakt (en terwijl hij dat weet, 'mag' je niet eens bij hem langskomen) de rest van jouw postings; ja, ik zou bij hem weg gaan en eerst eens goed aan mezelf gaan werken, voor ik in een nieuwe relatie zou stappen.
Alle reacties Link kopieren
En verder eens met xDoortjex!
Alle reacties Link kopieren
Eigenlijk weet ik dat jullie gelijk hebben, dat het het niet waard is, dat ik bij hem weg moet gaan. Maar het doet zoveel pijn. Ik ben bang dat ik te snel besluit om ermee te stoppen..



En eigenlijk ben ik ook bang om kwijt te raken wat ik nu heb.
Alle reacties Link kopieren
Wat je nu hebt.. onzekerheid, wantrouwen en onduidelijkheid bedoel je?
Alle reacties Link kopieren
En dat heeft met je onzekerheid te maken.

Je moet altijd je gevoel volgen. En heel diep van binnen weet je echt wel of je iets doet uit angst of omdat je niet behandeld wordt zoals je behandeld wílt worden. En van dat laatste is sprake denk ik. Uiteraard doet het pijn, je houdt van hem. Dat betekent niet dat je alles maar moet blijven slikken. In een relatie moet je elkaar respecteren en ik heb niet het idee dat hij dat bij jou doet...
Een mens lijdt het meest onder het lijden dat hij vreest
Alle reacties Link kopieren
quote:Stephanietje schreef op 22 juni 2009 @ 11:43:

Wat je nu hebt.. onzekerheid, wantrouwen en onduidelijkheid bedoel je?



Ja, ook... Maar ook genegenheid, samen knuffelen, over problemen praten, steun etc. Had ie maar alleen slechte eigenschappen, dan zou ik het zo uitmaken.



Maar inderdaad, er moeten wel meer plusjes dan minnetjes zijn..
Alle reacties Link kopieren
Ik vind het wel heel eerlijk dat je dat zegt. Want veel mensen redeneren zo, maar durven het niet toe te geven. Maar dat je dat onder ogen ziet, geeft je naar jezelf toe ook de verantwoordelijkheid om daar naar te handelen. Juist omdat je er zoveel pijn en verdriet van hebt.
Ook als je naast me ligt, je gezicht opnieuw het mooiste blijkt te zijn
Alle reacties Link kopieren
quote:xDoortjex schreef op 22 juni 2009 @ 11:50:

Ik vind het wel heel eerlijk dat je dat zegt. Want veel mensen redeneren zo, maar durven het niet toe te geven. Maar dat je dat onder ogen ziet, geeft je naar jezelf toe ook de verantwoordelijkheid om daar naar te handelen. Juist omdat je er zoveel pijn en verdriet van hebt.



Dank je wel. Maar ik vraag me af, komen de minnetjes door hem? Of komt het door mijn eigen onzekerheid en verlatingsangst?



Is het logisch in een relatie dat je dingen voor elkaar laat of moet je wel je eigen ding kunnen doen? Is het bijvoorbeeld niet logisch dat hij ervoor kiest om op tijd te gaan slapen omdat hij moet werken? Ben ik misschien te veeleisend om wel langs te willen komen?
Alle reacties Link kopieren
quote:Artemis schreef op 22 juni 2009 @ 11:12:

[...]





Luna, als je partner is vreemdgegaan, en jullie geven de relatie nog een kans, kan je hem dat vreemdgaan niet de hele tijd voor de voeten werpen. Ik denk wel vergeven, maar niet vergeten.



Jouw partner doet er in mijn ogen echter niet veel aan om jou het gevoel te geven dat je hem kan vertrouwen. Ik las het een paar postings boven mij al: sommige vossen...



Het feit dat je het moest lezen in zijn blog (!), het feit dat hij ziet dat zijn afspraak jou verdrietig maakt (en terwijl hij dat weet, 'mag' je niet eens bij hem langskomen) de rest van jouw postings; ja, ik zou bij hem weg gaan en eerst eens goed aan mezelf gaan werken, voor ik in een nieuwe relatie zou stappen.Wat m'n vriend eigenlijk vooral doet om mijn vertrouwen terug te winnen is open zijn. Ik mag alles vragen en alles lezen (mail, gespreksgeschiedenis, smsjes). Alleen, dit geeft altijd een schijnzekerheid. Hij kan alles wissen of andere accounts hebben. Wat zou hij moeten doen om me meer zekerheid te geven?
Alle reacties Link kopieren
Hallo Luna,



Ik heb een paar vragen. Ben echt serieus geïnteresseerd. Waarom wil jij je vriend eigenlijk niet kwijt? Waarom ben je bang dat je niet genoeg gedaan hebt of te snel stopt? Aan wie ben jij het verschuldigd om 'niet te snel te stoppen'?



Vind je het zelf ook niet een beetje vreemd dat jij je nu zit te verbijten en met je handen in het haar zit, terwijl je vriend er niets op uit doet?



Om eerlijk te zijn vind ik het nogal wat. Je vriend is willens en wetens vreemd gegaan. Hij wist dat het jou zou kwetsen en toch heeft hij het gedaan. Hij wist dat je onzeker was, maar heeft dat genegeerd en heeft alleen aan zichzelf en zijn plezier gedacht en heeft je nog onzekerder gemaakt. Wat in dit gedrag vind jij aantrekkelijk?



Het is een tijdje uit geweest en nu zijn jullie weer samen. Je zou verwachten dat hij zijn ogen uit zijn kop zou schamen dat hij je zo belazerd heeft, maar nee. Hij zet gewoon op zijn blog dat hij uit wil met een aantrekkelijke meid. Hij heeft (wederom) niet eens het respect het jou te vertellen. Hij doet het maar gewoon. Dit is niet afspreken met een gewone vriendin. Dit gaat niet om een onschuldige vriendschap.



(Informatie over onschuldige vriendschappen zet je niet op een blog, dat heeft geen nieuwswaarde, voor hem gaat het om meer).



Dus vandaar mijn vraag aan jou, wanneer is genoeg genoeg? Ik zou het namelijk wel weten. Mijn grens zou nu bereikt zijn. Ook al was het wel gewoon vriendschappelijk. Een man die mij belazerd heeft en weet dat ik nog onzeker ben heeft de plicht mij te helpen het vertrouwen weer te herstellen. En daar is hij dus helemaal niet mee bezig. Hij denkt alleen aan dat leuke aantrekkelijke meisje.



Dus ik denk dat wel duidelijk is wat mijn advies is: stoppen met deze relatie en aan jezelf blijven werken met de therapie!



Sterkte!



Gr, WZK

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven