Raak ik mijn beste vriendin kwijt door werk?

Ik post ff onder een andere nick vanwege herkenbaarheid.

Het wordt een lang verhaal, sorry.

Ik werk in de kinderopvang, freelance. In de zomervakantie gingen alle kinderen waar ik voor zorg op vakantie met hun ouders. Werk weg. Ik kreeg te maken met een flinke inkomensdaling en wilde op zoek naar vakantie werk. Ik besprak dit met mijn bff. Zij stelde voor om bij haar in het bedrijf te komen werken tijdens de vakantie. Ze zochten nog een marketingkracht. Ik heb ervaring met bedrijfsvoering en marketing.

Ik twijfelde. Het is een uur rijden heen en terug en ik zou mijn benzinekosten niet vergoed krijgen dus uiteindelijk zou ik weinig verdienen, maar alle extra inkomsten waren mooi meegenomen. Ik heb het aangepakt.

Mijn vriendin kan nogal dominant zijn en een controlfreak. Ik zeg dit niet om haar af te kraken maar het is wel iets waar ik rekening mee hou. De eerste week botste dat toen ik drie minuten te laat was en zei mij daarop aansprak terwijl ze zelf ook net aan kwam rijden. Ik werd niet ingewerkt en moest zelf maar zien te achterhalen waar alles lag en wat mijn taken waren, dus de eerste dag ging daaraan op. De tweede dag kwam ik er wat meer in. toen zei ze: 'de eerste dag was je wat sloom. Vandaag ging het wat beter. Ik hoop dat het zo blijft' ik dacht 'eh.. is het niet normaal dat je tijd nodig hebt om je draai te vinden en ingewerkt te worden en dus niet gelijk op topsnelheid presteert?' We hadden ook een discussie over pauze waarbij ze zei 'niemand neemt hier pauze. Uiteindelijk klets je toch ook met elkaar zo af en toe tussendoor? ' Uiteindelijk heb ik uitgesproken dat ik me niet op mijn gemak voelde bij zo'n autoritaire toenadering en een echte pauze nodig had in een volledige werkdag en gaf ze toe dat ze wat doorsloeg in haar zakelijk zijn. Sindsdien hadden we een fijne samenwerking. Dat zei zij ook.

Het bedrijf waar ze werkt is een klein familiebedrijf. Het is ongeorganiseerd. Foto's en bestanden staan overal verdeeld over een overvolle computer. Wat de prijs is van producten moet aan de baas gevraagd worden, dus het kan dagen duren voor er een offerte uitgaat. Soms worden er producten verkocht onder de inkoopprijs en klanten krijgen vaak niet eens antwoord op vragen of heel laat. Werknemers worden laat uitbetaald. Zij heeft zichzelf in de positie van manager gewerkt en klaagt vaak over de gang van zaken.

Het einde van de zomervakantie naderde en de kinderen kwamen terug van vakantie.

Maar mijn vriendin begon dingen te zeggen als:
ik heb met de baas gesproken en we zijn heel tevreden over je werk.
Ik wil het bedrijf organiseren en efficienter maken en kan jouw hulp daar wel bij gebruiken.
Ik wil dat we samen een uitgebreide excelsheet maken waarin voor iedereen de prijs van een product berekend kan worden. (de prijs is afhankelijk van nogal wat variabelen en daar zou best wat werk in gaan zitten)
Ik zou het fijn vinden als jij mijn assistent zou worden en mij af en toe zou kunnen ontlasten, want ik kom niet aan alles toe wat ik moet doen.
Ik ga met de baas praten over betere arbeidsvoorwaarden, een hoger uurloon en een reiskostenvergoeding voor jou.
Ik kreeg er extra uren bij vanuit huis.

Allemaal zaken waaruit bleek dat ze wilde dat ik zou blijven.

Ondertussen kwamen de kinderen terug van zomervakantie.
Het kinderopvang werk is variabel. De ene week heb ik een woensdag vrij. De andere week een vrijdag. Ik vroeg haar of ik op variabele dagen kon gaan werken. Dat kon niet. Ze eiste een vaste dag. Ik moest dus werk op gaan geven om daar te kunnen blijven werken. Ik kreeg daarnaast extra aanbiedingen voor kinderopvang werk. Die heb ik afgeslagen.

Ik keek ernaar uit om naast het marketingwerk dat bedrijf samen met haar op te ruimen en efficiënter te maken om haar te helpen en ook omdat ik dat zelf een leuke uitdaging vond en daarbij ook meer tijd met haar door te brengen, aangezien het gezellig was en we elkaar weinig zien sinds ze daar werkt.

maar toen werd er iemand aangenomen voor twee dagen in de week voor mijn functie. Ik wachtte af of ik te horen zou krijgen dat ik moest vertrekken. Dat bleek niet het geval. Er was werk genoeg.

Mijn vriendin belde mij en zei: Ik ben het eigenlijk niet eens met dat ze haar hebben aangenomen. 'Ik zou haar bellen en zorgen dat jullie geen dubbele taken doen en ook dat jij meteen de taken naar je toetrekt die jij wil doen'

Ook droeg ze me op te zorgen dat dat meisje maar bij een deel van de pc kon en kreeg ik toegang tot dezelfde account als zij en de baas. Ze zei 'ik vertrouw haar niet, maar jou vertrouw ik blindelings. Ik wil dat jij de taken doet waarbij gevoelige bedrijfsinformatie komt kijken'

Ook weer opmerkingen waaruit ik concludeerde dat het de bedoeling was dat ik bleef.

Onze samenwerking verliep nog steeds goed. Wel zag ik dat ze erg dominant was naar andere medewerkers en de bazen. Die lopen soms echt op hun tenen voor haar (de bazin vraagt aan haar of de deur dichtmag als ze het koud heeft) Ze verweet de postbezorger dat hij niet wist wat er in het pakje zat. Zij weigerde daarom haar handtekening te zetten (zo'n jongen kan onmogelijk weten wat er in al de pakjes zit die hij bezorgd) maar ik besloot me daar niet mee te bemoeien en haar te steunen. Tenslotte wist ik al dat ze die kant had en maakte het me vooral verdrietig omdat het me iets lijkt waar je zelf niet gelukkig van word.

En toen gebeurde er iets. De baas appte mij een opdracht voor de volgende dag en op de een of andere manier kwam het gesprek erop dat hij op dat moment in mijn stad was voor een opdracht. Ik zei 'oh. dan kun je bijna een kop koffie komen drinken' met een hard lachende smiley erachter om aan te geven dat het een grapje was. Ik wilde wel gewoon beleefd zijn. Als je baas die een uur rijden van je vandaan woont in de buurt is, leek het me netjes om dat op zijn minst aan te bieden. Ik had nooit gedacht dat hij zou zeggen 'ok ik kom straks een kop koffie drinken'. Toen moest ik mijn adres wel appen, maar dat deed ik expres heel laat en dacht dat hij allang thuis was of onderweg naar huis. Om half 11 stond hij opeens voor de deur. We hebben een kop koffie gedronken en over werk gepraat en hij ging weer.

Maar toen mijn vriendin dat hoorde ging ze compleet over de scheef. Ze zei erg boos te zijn geworden op haar baas en hem verteld te hebben dat ze dat niet wilde en dat hij op die manier teveel in haar privéleven kwam.

Ze belde mij op en zei dat ze zich er niet fijn meer bij voelde dat ik daar werkte. Ze bang was dat we ruzie zouden krijgen en dat ik altijd haar uitlaatklep was tegen wie ze kon klagen over de baas en het bedrijf en ze dat nu kwijt was. Ze zei dat ze hard had gewerkt om de positie te krijgen in dat bedrijf die ze nu had en dat niet kwijt wilde raken.

Ik snapte niet waar het opeens vandaan kwam, aangezien het goed ging en ze me juist extra opdrachten gaf en tevreden was over mijn functioneren.. en ik snap het nog steeds niet.

Ik zei: 'maar kort geleden zei je nog dat je tevreden was en je bent me na de vakantie juist meerdere grote taken gaan geven?'

Ze ontkende alles wat ze gezegd had en zei dat het de bedoeling was dat ik daar voor de zomervakantie zou komen werken, maar we zitten inmiddels bijna in november.

Ik voelde me gekwetst maar zette dat opzij omdat ik dacht dat ze misschien gewoon beren op de weg zag en probeerde haar gerust te stellen, maar na dat gesprek was ik best verdrietig. Mijn beste vriendin wilde me weg hebben.

Ik wist niet meer waar ik aan toe was, dus besloot ik aan de baas te vragen wat zijn verwachtingen van mij waren. Ik was eigenlijk tot nu toe bijna automatisch meegegaan in wat zij van me vroeg en wilde duidelijkheid zodat ik na kon denken over wat ik zelf wilde.

Het leek me verstandig om zakelijk en prive te scheiden om dingen helder te houden. Als de manager je geen duidelijkheid en tegengestelde signalen geeft ga je naar de baas om te vragen hoe het zit, dacht ik. Dat advies kreeg ik ook van anderen (aangezien ik freelancer ben is dit onbekend terrein voor mij)

Ik zei dat tegen haar en zij raakte daar compleet van in paniek. Ze vroeg of ik ging blijven en wat mijn bedoeling was van een gesprek met hem. Ik wilde haar geruststellen en zei dat ik alleen ging vragen wat hij wilde en hem verder geen toezeggingen ging doen.

Ik belde hem en hij zei dat hij tevreden was over mij en wilde dat ik zou blijven omdat er werk genoeg was.

Ik hing op en besloot na te denken over wat ik nu zelf wilde, want eigenlijk had ik daar tot dat moment nog niet echt goed over nagedacht.

Toen probeerde ik haar weer te bellen. Het was mijn bedoeling om met haar te overleggen over hoe nu verder, maar zij nam de hele week niet op. Ik voelde dat ze boos was. De vrijdag voordat ik ging werken kreeg ik een appje waarin stond dat ze geen behoefte had om met me te praten. Ik antwoordde daarop dat me dat niet handig leek en ik graag met haar wilde praten over wat haar dwars zat.

Ze antwoordde dat dat misschien na het werk kon, als ik wilde en als zij daar op dat moment behoefte aan had.

De werkdag verliep normaal en ik vroeg om 5 uur of ze nu wel behoefte had om met me te praten. Ze zei 'mwah' en ook dat ze nog een half uur door moest werken. Ik was klaar en had honger en zei 'ik bel je vanavond wel als ik de energie nog heb (ik ben op vrijdag altijd echt gesloopt)

Toen zei ze: 'ik zou maar niet te lang wachten met bellen, anders is het te laat'

Waarop ik weer zei 'jij mag mij ook bellen als het jou uitkomt'

Toen ik terug in de auto zat werd ik opeens zo boos. Voor mijn gevoel had ik niets verkeerds gedaan. Ik bel achter haar aan om het uit te praten en krijg steeds te horen dat ze me eigenlijk niet wil spreken. Ze gedraagt zich alsof ik iets vreselijks heb gedaan en het nog net verdien om nog met haar te praten.

Als ze na de zomervakantie had gezegd bedankt en tot ziens was er niets aan de hand geweest, maar nu heb ik allerlei veranderingen in mijn leven aangebracht en ander werk afgeketst omdat zij wilde dat ik langer zou blijven en dat weet ze ook.

En dan is zij nu boos (denk ik) omdat zij er opeens geen goed gevoel bij heeft en ik niet meteen mijn ontslag indien? Als we nou steeds botsten op de werkvloer of er iets anders aan de hand was geweest ok..maar dat is helemaal niet zo.

Mijn vraag is.. zit ik fout? Moet ik de baas maar opbellen en zeggen dat ik ermee stop? Kan iemand die je binnenhaalt in een bedrijf ook op elk moment zeggen dat je maar weer moet gaan? Als ik dat nu doe is onze band sowieso beschadigd, maar doe ik het niet, dan is zij boos op me.

Wat zouden jullie doen?

Ik heb even getwijfeld of ik nog moet blijven schrijven hier. Jullie hebben me tenslotte geholpen met in te zien dat ik mijn vriendin niet verraden heb, maar ik wil liever niet herkend worden en daarom ga ik niet overal op in.

Vriendin weet inmiddels dat ik online advies heb gevraagd en vindt het belachelijk en zegt dat ik haar privacy niet respecteer.

Vriendin heeft mij in het begin haar persoonlijke social media account gegeven om promoties mee te doen. Daar heb ik budget op gestort en ik ben lid geworden van allerlei groepen om daar berichten in te kunnen delen. Je moet echt een account klaarmaken om daar promotiewerkzaamheden mee te gaan doen. Een aantal weken later gaf ze aan dat ze eigenlijk niet wilde dat haar account daarvoor gebruikt werd omdat ze van elke activiteit een melding kreeg op haar telefoon.

Dus heb ik een ander account opgezet en daar alles naartoe verhuisd. Ik baalde dat ze niet gelijk heeft gezegd dat ze dat niet wilde, want dat had me onnodig werk bespaard. Helaas kon ik het advertentiebudget niet verhuizen.

Uiteindelijk kwam ik er achter dat ze haar account had losgekoppeld van het zakelijk account van het bedrijf. Budget onbereikbaar. Hoe dat uitkwam weet ik niet meer maar toen de baas dat hoorde heeft hij haar meteen weer beheerder gemaakt zodat het budget eerst opgemaakt kon worden.

Nu kreeg ik weer een bericht of ik wilde kijken naar de meldingen die ze krijgt van Facebook. Ze zegt dat ze die irritant vindt en of ik die uit wil zetten. Ik beloofde ernaar te kijken, maar had het zo druk met zaken die prioriteit hadden dat ik dat haar liet weten. Ik heb wel weer benadrukt dat ik haar account niet los kan koppelen van de bedrijfspagina omdat er nog budget opstaat.

Ze zei: maakt niet uit. 'ik heb het al door de nieuwe collega laten doen.' Tot mijn grote verbazing stuurde die collega mij een mailtje waarin ze schreef dat ze haar account losgekoppeld had op haar verzoek. Dat is een jong meisje dat net nieuw is en niet weet wat er speelt. Ik mailde haar dat ze dat beter even in overleg met de baas kon doen omdat er het budget eerst opgemaakt moet worden. Dat mailtje heb ik bewust niet ge-cct naar de bedrijfsemail, terwijl ik dat normaal wel doe, maar ik wilde haar geen gedoe bezorgen.

Daarna heb ik haar zelf gebeld en gezegd dat ik vrijdag een gesprek moet gaan voeren over het advertentiebudget en niet van plan ben te verzwijgen dat er geld weg is omdat zij haar account tegen zijn wil heeft losgekoppeld. Ik heb haar geadviseerd om zichzelf weer beheerder te maken, zodat er geen gedoe van zou komen. Ze reageerde heel kwaad.

Ik heb gezegd dat ze het maar met de baas oplost en dat ik er niet tussen ga zitten. Ik zei: ik bel je zodat je het zelf op kunt lossen en jezelf weer beheerder kunt maken in plaats van dat je in de clinch komt te liggen met de baas. ik wil je niet onder de bus gooien'

Toen zei ze 'dat heb je eigenlijk al gedaan met die mail naar die collega' en 'je maakt de relaties op mijn werk kapot'
Mijn vraag is... heb ik dat gedaan? Had ik moeten zwijgen tegen die collega over dat dat account niet losgekoppeld mocht worden? dat meisje is net nieuw en doet alles wat haar opgedragen wordt, zonder dus te weten dat de baas dat helemaal niet wil.. Ik heb alleen maar gezegd dat de baas wil dat zij nog beheerder blijft tot het budget op is en haar aangeraden het account niet los te koppelen zonder te overleggen.

Maar nu heb ik het dus weer gedaan.

Bedankt weer iedereen voor de tips. Ik heb er veel aan.

@ Courage: Nee niet mijn enige. Wel mijn meest close vriendin.. we spreken (spraken) elkaar wekelijks.. ze woont ver weg dus we bellen vaak uren. Dit is een vriendschap van 20 jaar heel intens contact. Lief en leed meegemaakt samen.

Ik ben een beetje het kat uit de boom kijk type wat sociale contacten betreft.. zij is door mijn muur heen gebroken door gewoon steeds contact te blijven zoeken. Een paar weken geleden zeiden we nog tegen elkaar dat onze vriendschap alles zou overleven. Daarom doet dit zoveel zeer. Als ze me alleen maar pijn deed, was dit niet zo moeilijk. Ze is er voor me geweest in veel moeilijke momenten. Ons contact bestond er vaak uit dat ik naar bv. haar problemen met een vriendje luisterde en haar begrip en bevestiging gaf en andersom deed ze dit ook bij mij.

Wel is het zo dat ze de leiding vaak nam of dingen op haar manier wilde als we ergens heen gingen.. en vaak liet ik dat maar gebeuren. Het was me de ruzie niet waard..

Ik moet ook weg daar..
Het wordt niet te doen.
Ik stel me nu ultraprofessioneel op en het wordt er alleen maar erger van.
Ze beschuldigde me er aan de telefoon van dat ik stiekem geld heb toegevoegd aan haar account om het budget te verhogen. Dat heb ik natuurlijk niet gedaan.
Gisteren was ik aan het bellen met het bedrijf omdat de nieuwe collega een wachtwoord niet kon vinden en ik hoorde haar op de achtergrond waar die collega en de bazin bijzat zeggen 'Zij heeft dat account volgens mij gewoon zelf aangemaakt en ik denk nog op mijn naam ook' Iets wat echt not done is en wat ik nooit zou doen.

Maar ze maakt me dus zwart waar collega en de bazin bijzitten nu...

Ik ben bezig met een groot project. ik kan het niet maken om dit zomaar uit mijn handen te laten vallen, aangezien er een deadline op zit en er dan voor niets veel tijd en geld ingestoken is, want zonder mij halen ze de deadline niet. Ik voel me ook een tuimelpop precies zoals hierboven beschreven is.