Relaties
alle pijlers
relatie beeindigen, juiste weg?
vrijdag 4 januari 2008 om 13:30
Hallo allen,
Ik weet niet goed waar ik moet beginnen, alle gedachten schieten iedere keer door mijn hoofd. Ik hoop dat ik het nog een beetje gestructureerd op kan schrijven.
Laat ik in ieder geval beginnen dat dit een vervolg is op mijn topic dat hij niet wil samenwonen, maar wel afhankelijk wil zijn.
Ik krijg heel erg het idee dat mijn vriend mij verantwoordelijk stelt voor zijn toekomst. Hij heeft mij ook nodig om zijn toekomst zoals hij dat graag voor ogen ziet veilig te stellen. Ik heb een baan, een inkomen en binnenkort ook een woning. HIj heeft ver weg een uitkering en is in strijd met de sociale dienst om niet het voorgestelde reintegratietraject in te hoeven, maar hij wil zijn eigen plan doorzetten. Hij wil eerst onbetaald een half jaar ergens werken en zijn uitkering komt te vervallen. In die tussentijd wil hij graag bij mij gaan wonen en moet ik hem in zijn onderhoud voorzien. Na dat half jaar zit er geen vast contract in, maar kan hij misschien in aanmerking komen voor een 0-uren contract.
Ik kan dat niet betalen en als ik het wel zou kunnen zou ik het ook niet willen. In het afgelopen jaar ben ik 10 uur meer gaan werken waardoor ik nu ook een woning kan betalen. Ik krijg het gevoel dat ik dan alleen voor hem meer ben gaan werken en niet voor mijzelf.
Mijn voorstel om een uitzendbaantje te nemen om tegemoet te komen in de kosten weigert hij pertinent.
Intussen stelt hij hele hoge eisen aan mij. Ik moet altijd maar doorzetten altijd maar doorgaan. Ik heb heel sterk het idee dat ik zijn ideeen moet uitvoeren. Wat ik wil en wat goed voor mij is is hieraan ondergeschikt.
Nu heeft hij nog een tweede plan, voor het geval het eerste plan gaat mislukken. Hij wil ergens middels een subsidiebaan aan het werk. HIj ziet dat als oplossing voor ons beiden en ik moet dan meeverhuizen naar die locatie.
Afgelopen zomer reageerde ik nog enthousiast en daar blijft hij aan vasthouden. Dat ik het nu niet meer zie zitten dringt niet tot hem door.
Ik heb voor mijzelf de keuze gemaakt om voor mijn baan te gaan en voor mijn woning te gaan. Bovendien wil ik nu (op de komende verhuizing na) geen veranderingen. Ik sta op de wachtlijst voor deeltijdbehandeling binnen de GGZ. Maar hij vindt dat ik die therapie ook kan volgen als ik elders woon. Het gaat mij er om dat het moeilijk gaat worden en dat ik er niet teveel bij kan hebben. Dat dringt ook niet tot hem door.
Weer gaat het zoals hij wil dat het gaat en op al mijn argumenten krijg ik een tegenargument vanuit zijn optiek.
Ik ben zijn strijd tegen de samenleving en zijn knokken tegen het systeem beu. Ik kan die strijd niet naast hem voeren.
Ik heb mijn eigen strijd en ik moet mijzelf op mijn manier staande houden en eens is het voor mij op. Ik voer al een strijd tegen mijzelf en ik kan zijn strijd er niet bij hebben. In plaats daarvan heb ik iemand nodig die een arm om mij heen slaat en begrip heeft voor mijn strijd en achter mij kan staan. Dat ik het strijden los kan laten.
Ik heb enorme behoefte aan rust!
Helaas heb ik een enorme behoefte aan die arm om mij heen en heb ik die niet en kan ik die ook nergens vinden. Hierdoor voel ik mijzelf afglijden. Kom ik tot helemaal niets. Ik blijf soms gewoon in mijn bed liggen en zak weg in mijn dromen. Dan droom ik over bepaalde personen die veel voor mij betekenen, maar dat zijn mijn eigen gedachten. Ik heb ze groter gemaakt dan ze werkelijk zijn. Het zijn in feite onbereikbare personen. Ik weet niet hoe ik er op een andere manier mee om moet gaan. Ik voel mij heel erg alleen en in feite ben ik ook alleen. Ik weinig eigen sociale contacten. Deels door de situatie, deels door mijn eigen onvermogen.
Mijn vriend weet hier helemaal niks van, ik kan met hem niet meer over mijn gevoel praten. Hij weet alleen dat ik het niet meer trek.
Wat ik niet meer trek is het anti-kraak wonen en het maar verder door modderen zonder dat er een oplossing komt. Nu komt er een oplossing voor het wonen en maak ik in zijn ogen de verkeerde beslissing. De woning komt voor hem te vroeg.
Voor mij juist vele jaren te laat.
Hij heeft heel sterk het idee dat als het in februari wel was gelukt rond zijn poging voor een baan dat het dan wel goed was gekomen. Ik zeg iedere keer dat het nu te laat is. Hier praat hij steeds overheen.
Hij maakte nu de vergelijking met de einddagen van mijn vorige relatie, nu ruim 6 jaar geleden. Hij is bang dat ik iemand anders tegenkom omdat ik heel veel mijn eigen gang ga. Ik maak mijn eigen planning en ik doe mijn eigen dingen, in zijn ogen zonder overleg.
Ik kan niet op hem wachten totdat hij contact met mij opneemt. Als ik hem bel dan staat of zijn mobiel uit of hij neemt niet op. Alleen als het hem uitkomt. Tenminste zo ervaar ik het. Hij denkt dat er nog meer is waarom ik mijn eigen keuzes maak. Keuzes die in zijn ogen overigens niet de juiste keuzes zijn.
Realitisch gezien weet ik dat ik niet verantwoordelijk kan zijn voor zijn toekomst. Zo brengt hij het wel. Zonder mijn inkomen en mijn woning heeft hij geen enkele kans om verder te komen.
Overigens heeft hij al bijna 8 jaar een bijstand uitkering. Hiervoor heeft hij door Europa getrokken en heeft hij tegen kost en inwoning op verschillende plekken gewerkt.
Hij verwijt mij altijd dat ik hem tegengehouden heb om naar Nepal te gaan om daar verder te komen, nu kwam dat ook in een keer weer ter sprake.
Telefonisch heeft hij door laten schemeren dat ik een keuze kan maken. Ik heb bevestigd dat het voor mij beter is. Ik moet het van hem maar op de mail zetten.
Vervolgens gaat hij weer verder over zijn toekomstmogelijkheden en vraagt aan mij wat hij moet doen. Ik heb hem geantwoord dat het zijn eigen verantwoordelijkheid is en dat hij net als iedereen in de samenleving voor zijn inkomen moet gaan zorgen wil hij in zijn onderhoud kunnen voorzien. Hij blijft dat bij mij neerleggen.
Ik weet niet goed waar ik moet beginnen, alle gedachten schieten iedere keer door mijn hoofd. Ik hoop dat ik het nog een beetje gestructureerd op kan schrijven.
Laat ik in ieder geval beginnen dat dit een vervolg is op mijn topic dat hij niet wil samenwonen, maar wel afhankelijk wil zijn.
Ik krijg heel erg het idee dat mijn vriend mij verantwoordelijk stelt voor zijn toekomst. Hij heeft mij ook nodig om zijn toekomst zoals hij dat graag voor ogen ziet veilig te stellen. Ik heb een baan, een inkomen en binnenkort ook een woning. HIj heeft ver weg een uitkering en is in strijd met de sociale dienst om niet het voorgestelde reintegratietraject in te hoeven, maar hij wil zijn eigen plan doorzetten. Hij wil eerst onbetaald een half jaar ergens werken en zijn uitkering komt te vervallen. In die tussentijd wil hij graag bij mij gaan wonen en moet ik hem in zijn onderhoud voorzien. Na dat half jaar zit er geen vast contract in, maar kan hij misschien in aanmerking komen voor een 0-uren contract.
Ik kan dat niet betalen en als ik het wel zou kunnen zou ik het ook niet willen. In het afgelopen jaar ben ik 10 uur meer gaan werken waardoor ik nu ook een woning kan betalen. Ik krijg het gevoel dat ik dan alleen voor hem meer ben gaan werken en niet voor mijzelf.
Mijn voorstel om een uitzendbaantje te nemen om tegemoet te komen in de kosten weigert hij pertinent.
Intussen stelt hij hele hoge eisen aan mij. Ik moet altijd maar doorzetten altijd maar doorgaan. Ik heb heel sterk het idee dat ik zijn ideeen moet uitvoeren. Wat ik wil en wat goed voor mij is is hieraan ondergeschikt.
Nu heeft hij nog een tweede plan, voor het geval het eerste plan gaat mislukken. Hij wil ergens middels een subsidiebaan aan het werk. HIj ziet dat als oplossing voor ons beiden en ik moet dan meeverhuizen naar die locatie.
Afgelopen zomer reageerde ik nog enthousiast en daar blijft hij aan vasthouden. Dat ik het nu niet meer zie zitten dringt niet tot hem door.
Ik heb voor mijzelf de keuze gemaakt om voor mijn baan te gaan en voor mijn woning te gaan. Bovendien wil ik nu (op de komende verhuizing na) geen veranderingen. Ik sta op de wachtlijst voor deeltijdbehandeling binnen de GGZ. Maar hij vindt dat ik die therapie ook kan volgen als ik elders woon. Het gaat mij er om dat het moeilijk gaat worden en dat ik er niet teveel bij kan hebben. Dat dringt ook niet tot hem door.
Weer gaat het zoals hij wil dat het gaat en op al mijn argumenten krijg ik een tegenargument vanuit zijn optiek.
Ik ben zijn strijd tegen de samenleving en zijn knokken tegen het systeem beu. Ik kan die strijd niet naast hem voeren.
Ik heb mijn eigen strijd en ik moet mijzelf op mijn manier staande houden en eens is het voor mij op. Ik voer al een strijd tegen mijzelf en ik kan zijn strijd er niet bij hebben. In plaats daarvan heb ik iemand nodig die een arm om mij heen slaat en begrip heeft voor mijn strijd en achter mij kan staan. Dat ik het strijden los kan laten.
Ik heb enorme behoefte aan rust!
Helaas heb ik een enorme behoefte aan die arm om mij heen en heb ik die niet en kan ik die ook nergens vinden. Hierdoor voel ik mijzelf afglijden. Kom ik tot helemaal niets. Ik blijf soms gewoon in mijn bed liggen en zak weg in mijn dromen. Dan droom ik over bepaalde personen die veel voor mij betekenen, maar dat zijn mijn eigen gedachten. Ik heb ze groter gemaakt dan ze werkelijk zijn. Het zijn in feite onbereikbare personen. Ik weet niet hoe ik er op een andere manier mee om moet gaan. Ik voel mij heel erg alleen en in feite ben ik ook alleen. Ik weinig eigen sociale contacten. Deels door de situatie, deels door mijn eigen onvermogen.
Mijn vriend weet hier helemaal niks van, ik kan met hem niet meer over mijn gevoel praten. Hij weet alleen dat ik het niet meer trek.
Wat ik niet meer trek is het anti-kraak wonen en het maar verder door modderen zonder dat er een oplossing komt. Nu komt er een oplossing voor het wonen en maak ik in zijn ogen de verkeerde beslissing. De woning komt voor hem te vroeg.
Voor mij juist vele jaren te laat.
Hij heeft heel sterk het idee dat als het in februari wel was gelukt rond zijn poging voor een baan dat het dan wel goed was gekomen. Ik zeg iedere keer dat het nu te laat is. Hier praat hij steeds overheen.
Hij maakte nu de vergelijking met de einddagen van mijn vorige relatie, nu ruim 6 jaar geleden. Hij is bang dat ik iemand anders tegenkom omdat ik heel veel mijn eigen gang ga. Ik maak mijn eigen planning en ik doe mijn eigen dingen, in zijn ogen zonder overleg.
Ik kan niet op hem wachten totdat hij contact met mij opneemt. Als ik hem bel dan staat of zijn mobiel uit of hij neemt niet op. Alleen als het hem uitkomt. Tenminste zo ervaar ik het. Hij denkt dat er nog meer is waarom ik mijn eigen keuzes maak. Keuzes die in zijn ogen overigens niet de juiste keuzes zijn.
Realitisch gezien weet ik dat ik niet verantwoordelijk kan zijn voor zijn toekomst. Zo brengt hij het wel. Zonder mijn inkomen en mijn woning heeft hij geen enkele kans om verder te komen.
Overigens heeft hij al bijna 8 jaar een bijstand uitkering. Hiervoor heeft hij door Europa getrokken en heeft hij tegen kost en inwoning op verschillende plekken gewerkt.
Hij verwijt mij altijd dat ik hem tegengehouden heb om naar Nepal te gaan om daar verder te komen, nu kwam dat ook in een keer weer ter sprake.
Telefonisch heeft hij door laten schemeren dat ik een keuze kan maken. Ik heb bevestigd dat het voor mij beter is. Ik moet het van hem maar op de mail zetten.
Vervolgens gaat hij weer verder over zijn toekomstmogelijkheden en vraagt aan mij wat hij moet doen. Ik heb hem geantwoord dat het zijn eigen verantwoordelijkheid is en dat hij net als iedereen in de samenleving voor zijn inkomen moet gaan zorgen wil hij in zijn onderhoud kunnen voorzien. Hij blijft dat bij mij neerleggen.
vrijdag 4 januari 2008 om 13:37
Hee jojootje, wat is je vraag? Of je het wel of niet uit moet maken?
Als ik dit zo lees lijkt het me een klaploper. Misschien hard, maar hij koerst niet af op zelfstandigheid en dus ook niet op een gelijkwaardige relatie. Wil jij dat, kun jij dat? Ik zou het neit kunnen, niet willen, en hoe lief hij ook kan zijn iemand zoeken die ook in de relatie én in het gezamenlijke leven wil investeren.
Als ik dit zo lees lijkt het me een klaploper. Misschien hard, maar hij koerst niet af op zelfstandigheid en dus ook niet op een gelijkwaardige relatie. Wil jij dat, kun jij dat? Ik zou het neit kunnen, niet willen, en hoe lief hij ook kan zijn iemand zoeken die ook in de relatie én in het gezamenlijke leven wil investeren.
vrijdag 4 januari 2008 om 14:06
Persoonlijk krijg ik helemaal de kriebels van zulke types. Ben zelf opgegroeid met de instelling dat je je handen uit de mouwen moet steken en kan niet goed tegen mensen die hun eigen lot laten afhangen van de inzet van andere mensen. Mooie praters, maar ondertussen..
Heb ooit een blauwe maandag zo'n vriendje gehad. Hij studeerde af en toe iets vaags, werkte nooit erbij, deed niets en hield zijn handje op bij pap en mam voor geld. Ik was er echt heel snel klaar mee. Met zulke types kan ik niets!
Mijn zusje heeft er nu ook zo eentje. Zij heeft nog steeds de hoop dat hij op een dag het licht zal zien. Ik heb haar gewaarschuwd, maar ze zal er zelf achter moeten komen. Hij teert ook op haar zak. Nu is zij zelf ook niet de meest flinke, hardwerkende persoon ter wereld, maar toch..
Als jij er mee kunt leven dat hij zo is, is er geen reden de relatie te verbreken. Maar als ik je post zo lees, ben jij ook niet echt heel erg happy met zo'n vent. Meid, er zijn genoeg andere mannen waar je meer mee op 1 lijn zit!
Heb ooit een blauwe maandag zo'n vriendje gehad. Hij studeerde af en toe iets vaags, werkte nooit erbij, deed niets en hield zijn handje op bij pap en mam voor geld. Ik was er echt heel snel klaar mee. Met zulke types kan ik niets!
Mijn zusje heeft er nu ook zo eentje. Zij heeft nog steeds de hoop dat hij op een dag het licht zal zien. Ik heb haar gewaarschuwd, maar ze zal er zelf achter moeten komen. Hij teert ook op haar zak. Nu is zij zelf ook niet de meest flinke, hardwerkende persoon ter wereld, maar toch..
Als jij er mee kunt leven dat hij zo is, is er geen reden de relatie te verbreken. Maar als ik je post zo lees, ben jij ook niet echt heel erg happy met zo'n vent. Meid, er zijn genoeg andere mannen waar je meer mee op 1 lijn zit!
vrijdag 4 januari 2008 om 14:28
Ik weet niet goed wat ik met mijn berichtje wil. Ik ben maar aan het denken en aan het malen. Eigenlijk hoop ik op argumenten om in mijn mail mijn verhaal kracht bij te zetten. Misschien wil ik wel tot mijn gevoel komen.
Het zijn met name praktische minpunten van onze relatie. Ik denk altijd dat er voor praktische problemen ook praktische oplossingen zijn, al duurt het nu naar mijn idee te lang en is het praktisch probleem na praktisch probleem.
Misschien moet ik in mijn mail ook niet verder beargumenteren dat heb ik al genoeg gedaan.
Ik weet het gewoon even niet meer.
Het zijn met name praktische minpunten van onze relatie. Ik denk altijd dat er voor praktische problemen ook praktische oplossingen zijn, al duurt het nu naar mijn idee te lang en is het praktisch probleem na praktisch probleem.
Misschien moet ik in mijn mail ook niet verder beargumenteren dat heb ik al genoeg gedaan.
Ik weet het gewoon even niet meer.
vrijdag 4 januari 2008 om 14:35
Hij wil bij jou gaan samenwonen, zodat jij hem dan kan onderhouden. Hij heeft al 8 jaar een uitkering. Het is jouw fout dat hij nooit naar Nepal is gegaan.
Hij moet wel heel erg lief zijn op andere fronten, dat je dit al zo lang heb volgehouden. Je geeft aan dat jij wel (positieve) veranderingen in je leven aanbrengt, en daar ook voor vecht. Als je partner dan helaas niet op dezelfde lijn zit, groei je evenvoudig weg uit elkaar. Ik denk dat dat ook bij jullie in de toekomst gaat gebeuren, helaas.
Of hij ziet opeens 't licht en gaat wel aan de slag en bouwt SAMEN met jou een toekomst ipv met z'n hakken in het zand dezelfde situatie volhouden.
Heel veel succes hiermee, ik hoop dat je misschien iemand in je omgeving hebt waar je hier objectief mee over kan praten!
Hij moet wel heel erg lief zijn op andere fronten, dat je dit al zo lang heb volgehouden. Je geeft aan dat jij wel (positieve) veranderingen in je leven aanbrengt, en daar ook voor vecht. Als je partner dan helaas niet op dezelfde lijn zit, groei je evenvoudig weg uit elkaar. Ik denk dat dat ook bij jullie in de toekomst gaat gebeuren, helaas.
Of hij ziet opeens 't licht en gaat wel aan de slag en bouwt SAMEN met jou een toekomst ipv met z'n hakken in het zand dezelfde situatie volhouden.
Heel veel succes hiermee, ik hoop dat je misschien iemand in je omgeving hebt waar je hier objectief mee over kan praten!
vrijdag 4 januari 2008 om 14:38
Kletsbets, dat klopt. Hij heeft een opleiding tot piloot en een HTS opleiding. Dus een partij stel hersens. Iedereen vindt ook dat hij ontzettend veel weet en ontzettend veel kan. Hij doet er niks mee........
De richting die hij op wil is de agrarische richting. Of schaapherder, of bedrijfsleider op een bio boerderij. Ik heb er eigenlijk geen vertrouwen in dat het gaat lukken.
Het eerste is een commercieel bedrijf en het tweede een particulier iemand die ik niet helemaal vertrouw in haar oprechte bedoelingen. Volgens mij wil zij gewoon gratis gebruik maken van de mogelijkheden van mijn vriend.
De richting die hij op wil is de agrarische richting. Of schaapherder, of bedrijfsleider op een bio boerderij. Ik heb er eigenlijk geen vertrouwen in dat het gaat lukken.
Het eerste is een commercieel bedrijf en het tweede een particulier iemand die ik niet helemaal vertrouw in haar oprechte bedoelingen. Volgens mij wil zij gewoon gratis gebruik maken van de mogelijkheden van mijn vriend.
vrijdag 4 januari 2008 om 14:52
Dus in principe heeft hij wel veel opties door zijn opleidingen, maar hij doet er niks mee. Dit is puur zijn eigen keuze en zijn eigen verantwoordelijkheid.
Als hij nu weer aan nieuwe projecten wil beginnen, moet jij beslissen of jij die wilt betalen of hij. Hij zou bv. eerst kunnen werken, geld sparen, en dan die 6 maanden onbetaald werk doen. Maar hij klinkt niet erg flexibel in andere opties vinden.
Denk je dat er nog genoeg liefde in de relatie is om dit voor hem te doen?
Als hij nu weer aan nieuwe projecten wil beginnen, moet jij beslissen of jij die wilt betalen of hij. Hij zou bv. eerst kunnen werken, geld sparen, en dan die 6 maanden onbetaald werk doen. Maar hij klinkt niet erg flexibel in andere opties vinden.
Denk je dat er nog genoeg liefde in de relatie is om dit voor hem te doen?
vrijdag 4 januari 2008 om 15:04
Kies voor jezelf en dus voor je baan en je woning. Stel eerst je eigen toekomst 'veilig' en zet je eigen leven voorop. Volgens mij kun je alleen gelukkig worden en verder leven als je eerst aan jezelf denkt.
Ik heb na een relatie van bijna 7 jaar ook voor mezelf gekozen. Wij hadden samen een appartement gekocht 4 jaar geleden en de laatste 3 jaar heb ik moeten vechten voor mijn relatie door gokproblemen van mijn ex. Hoe erg ik het ook vond (ik hou nog steeds van hem), wist ik dat een toekomst samen opbouwen niet ging lukken (ik hard werken en alles betalen en zijn problemen oplossen).
We hebben nog wel af en toe contact maar hij moet zijn problemen zelf oplossen, dat kan ik niet. Vind het moeilijk omdat de gevoelens er nog wel zijn en ik het beste met hem voor heb, maar het geeft ook rust en dat heb ik nu ook nodig. Gelukkig heb ik ontzettend veel steun gehad aan mijn ouders en een supervriendin.
Hoop dat je je beslissing om te breken niet te lang uitstelt (en een reden opgegeven is niet nodig al is die wel duidelijk). Sterkte !
Ik heb na een relatie van bijna 7 jaar ook voor mezelf gekozen. Wij hadden samen een appartement gekocht 4 jaar geleden en de laatste 3 jaar heb ik moeten vechten voor mijn relatie door gokproblemen van mijn ex. Hoe erg ik het ook vond (ik hou nog steeds van hem), wist ik dat een toekomst samen opbouwen niet ging lukken (ik hard werken en alles betalen en zijn problemen oplossen).
We hebben nog wel af en toe contact maar hij moet zijn problemen zelf oplossen, dat kan ik niet. Vind het moeilijk omdat de gevoelens er nog wel zijn en ik het beste met hem voor heb, maar het geeft ook rust en dat heb ik nu ook nodig. Gelukkig heb ik ontzettend veel steun gehad aan mijn ouders en een supervriendin.
Hoop dat je je beslissing om te breken niet te lang uitstelt (en een reden opgegeven is niet nodig al is die wel duidelijk). Sterkte !
vrijdag 4 januari 2008 om 15:45
Uit elkaar gaan, en beiden jullie eigen boontjes doppen lijkt me.
Hij haalt jou naar beneden, want maakt zich afhankelijk, staat jouw plannen in de weg, probeert (onbewust) te voorkomen dat jij op kan bouwen wat je voor ogen hebt. (door van jou te vragen te verhuizen, meer te gaan werken voor zijn onderhoud etc).
Jij haalt hem óók naar beneden: als hij weer in een 'gespreid bedje' terechtkomt wordt hij niet gedwóngen zelf iets van zijn leven te maken. Het is erg makkelijk en gebeurt soms onbewust: jaren gaan voorbij en nog stééds heeft iemand niet de droombaan of het traject wat hij graag wil.
Nee: op een gegeven moment moet de cirkel doorbroken worden! Verbreek (in elk geval de financiele) banden. Zorg voor jezelf, en laat hij ook voor zichzelf zorgen. Dat heeft hij al die tijd niet gedaan, maar kan hij best! Hij kán het, ook al ontkent hij het en stelt hij jou verantwoordelijk. Maar hij zal jammergenoeg wél in een voor hem ongewenste situatie komen (zelf huisvesting moeten zoeken, baantje wat hij niet ziet zitten via renitegratiebureau etc). Maar anders verandert er nooit iets en blijven zowel hij als jij doormodderen!
Succes ermee, maar je lijkt me een hele sterke vrouw dus ik denk dat het wel goed gaat komen.
Hij haalt jou naar beneden, want maakt zich afhankelijk, staat jouw plannen in de weg, probeert (onbewust) te voorkomen dat jij op kan bouwen wat je voor ogen hebt. (door van jou te vragen te verhuizen, meer te gaan werken voor zijn onderhoud etc).
Jij haalt hem óók naar beneden: als hij weer in een 'gespreid bedje' terechtkomt wordt hij niet gedwóngen zelf iets van zijn leven te maken. Het is erg makkelijk en gebeurt soms onbewust: jaren gaan voorbij en nog stééds heeft iemand niet de droombaan of het traject wat hij graag wil.
Nee: op een gegeven moment moet de cirkel doorbroken worden! Verbreek (in elk geval de financiele) banden. Zorg voor jezelf, en laat hij ook voor zichzelf zorgen. Dat heeft hij al die tijd niet gedaan, maar kan hij best! Hij kán het, ook al ontkent hij het en stelt hij jou verantwoordelijk. Maar hij zal jammergenoeg wél in een voor hem ongewenste situatie komen (zelf huisvesting moeten zoeken, baantje wat hij niet ziet zitten via renitegratiebureau etc). Maar anders verandert er nooit iets en blijven zowel hij als jij doormodderen!
Succes ermee, maar je lijkt me een hele sterke vrouw dus ik denk dat het wel goed gaat komen.
vrijdag 4 januari 2008 om 15:52
Het enige argument dat je hoeft te geven (als je het al zou willen) is dat jij jouw grens bereikt hebt. Je voelt je alleen, hebt behoefte aan een arm om je heen en begrip en dit regel je voor jezelf d.m.v. therapie. Dat is een belangrijke en goede stap! Maar het vraagt veel van je, daarbij nog je werk en een verhuizing.
Bovendien vind ik het opvallend in je verhaal dat je behoefte hebt aan een arm om je heen, je je alleen voelt, maar je hier niet met hem over kan praten. Je schrijft dat je met hem niet meer over je gevoelens praat, wat juist zo belangrijk is in een relatie.
Het is niet gek dat je er even niks bij kan hebben. Jullie kunnen los van elkaar je ontwikkelen en als dan blijkt dat hij wel voor zichzelf kan zorgen als hij alleen is en jij je stabieler voelt, dan kun je in de toekomt kijken of er nog ruimte is voor jullie samen. Het hoeft geen definitief einde te zijn, maar mocht hij je dwingen tot een 'nu-of-nooit'-keuze, dan weet je ook genoeg denk ik.
Bovendien vind ik het opvallend in je verhaal dat je behoefte hebt aan een arm om je heen, je je alleen voelt, maar je hier niet met hem over kan praten. Je schrijft dat je met hem niet meer over je gevoelens praat, wat juist zo belangrijk is in een relatie.
Het is niet gek dat je er even niks bij kan hebben. Jullie kunnen los van elkaar je ontwikkelen en als dan blijkt dat hij wel voor zichzelf kan zorgen als hij alleen is en jij je stabieler voelt, dan kun je in de toekomt kijken of er nog ruimte is voor jullie samen. Het hoeft geen definitief einde te zijn, maar mocht hij je dwingen tot een 'nu-of-nooit'-keuze, dan weet je ook genoeg denk ik.
vrijdag 4 januari 2008 om 16:16
Een kennis zei eens tegen mij dat een relatie jouw eigen leven moet aanvullen. Zo had ik een goede toetssteen om te beoordelen of iemand het waard was mijn partner te zijn.
Als buitenstaander lijkt het, als ik jouw verhaal zo lees, dat hij generlei een aanvulling vormt mbt jouw leven. Uiteindelijk kan alleen jijzelf dat echt beoordelen.
Hierom kan ik dus weinig over de situatie zeggen, alleen slechts mijn eigen mening geven. Persoonlijk zou ik er niet goed tegen kunnen, dat ik zo hard moet werken en dat mijn partner lekker zit te luieren en niks opbouwt voor zichzelf of voor onze toekomst!
Nog maar te zwijgen over het feit dat hij wil dat ik hem onderhoud. Tuurlijk moet je je partner steunen, maar dat betekend niet dat hij het recht heeft om als een blok aan mijn been te gaan hangen. Ik zou mij niet goed voelen in zo´n relatie en mij ook schamen dat mijn partner geen moer uitvoert en ik maar als het werkschaap loop te ploeteren.
Ik heb eerst mijn eigen toekomst wat in kaart gebracht. Gestudeerd, zelfstandig en alleen gewoond. Later ben ik gaan samenwonen. Simpelweg omdat onze levens bij elkaar pasten en wij van elkaar houden.
Als buitenstaander lijkt het, als ik jouw verhaal zo lees, dat hij generlei een aanvulling vormt mbt jouw leven. Uiteindelijk kan alleen jijzelf dat echt beoordelen.
Hierom kan ik dus weinig over de situatie zeggen, alleen slechts mijn eigen mening geven. Persoonlijk zou ik er niet goed tegen kunnen, dat ik zo hard moet werken en dat mijn partner lekker zit te luieren en niks opbouwt voor zichzelf of voor onze toekomst!
Nog maar te zwijgen over het feit dat hij wil dat ik hem onderhoud. Tuurlijk moet je je partner steunen, maar dat betekend niet dat hij het recht heeft om als een blok aan mijn been te gaan hangen. Ik zou mij niet goed voelen in zo´n relatie en mij ook schamen dat mijn partner geen moer uitvoert en ik maar als het werkschaap loop te ploeteren.
Ik heb eerst mijn eigen toekomst wat in kaart gebracht. Gestudeerd, zelfstandig en alleen gewoond. Later ben ik gaan samenwonen. Simpelweg omdat onze levens bij elkaar pasten en wij van elkaar houden.
vrijdag 4 januari 2008 om 19:45
quote:beautyicoon schreef op 04 januari 2008 @ 16:16:
Een kennis zei eens tegen mij dat een relatie jouw eigen leven moet aanvullen.
Als buitenstaander lijkt het, als ik jouw verhaal zo lees, dat hij generlei een aanvulling vormt mbt jouw leven. Mooi! En om dit aan te vullen; jij bent denk ik ook geen aanvulling op zijn leven, maar het fundament ervan. En da's ook niet gezond!
Een kennis zei eens tegen mij dat een relatie jouw eigen leven moet aanvullen.
Als buitenstaander lijkt het, als ik jouw verhaal zo lees, dat hij generlei een aanvulling vormt mbt jouw leven. Mooi! En om dit aan te vullen; jij bent denk ik ook geen aanvulling op zijn leven, maar het fundament ervan. En da's ook niet gezond!
zaterdag 5 januari 2008 om 00:08
hij handelt als n kind dat denkt dat n ander zijn klusjes opknapt, behandel hem als dat kind door te zeggen, dit gebeurt niet /wel omdat ik het wil. niet argumenteren daar zoekt hij gewoon de zwakke plekken in. tegen " omdat ik t zo wil" is niets in te brengen.
Volgens mij is er sinds je vorige topic niets veranderd, Het maakt mij niet uit hoeveel topics jij nog wilt openen over ditzelfde onderwerp, maar wordt je er zelf niet moe van?
. "Ik heb hem geantwoord dat het zijn eigen verantwoordelijkheid is en dat hij net als iedereen in de samenleving voor zijn inkomen moet gaan zorgen wil hij in zijn onderhoud kunnen voorzien. Hij blijft dat bij mij neerleggen."
terugspelen die bal, wat hij kan kan jij ook, alleen moet jij misschien meer oefenen, hij heeft die ervaring intussen
Volgens mij is er sinds je vorige topic niets veranderd, Het maakt mij niet uit hoeveel topics jij nog wilt openen over ditzelfde onderwerp, maar wordt je er zelf niet moe van?
. "Ik heb hem geantwoord dat het zijn eigen verantwoordelijkheid is en dat hij net als iedereen in de samenleving voor zijn inkomen moet gaan zorgen wil hij in zijn onderhoud kunnen voorzien. Hij blijft dat bij mij neerleggen."
terugspelen die bal, wat hij kan kan jij ook, alleen moet jij misschien meer oefenen, hij heeft die ervaring intussen
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
zaterdag 5 januari 2008 om 10:40
Gisteren heb ik voordat ik dit topic opende bijna twee uur telefonisch gesproken met mijn vriend.
Als ik het uit wilde maken moest ik het maar op de mail zetten. Dat heb ik dus gedaan!!!!!!!!!!!
Ik heb verder niet inhoudelijk gereageerd, ik vond dat ik dat al telefonisch gedaan had. Wat ik wel geschreven heb is dat wij uit elkaar gegroeid zijn en dat hij verantwoordelijk moet zijn voor zijn eigen leven!
Als ik het uit wilde maken moest ik het maar op de mail zetten. Dat heb ik dus gedaan!!!!!!!!!!!
Ik heb verder niet inhoudelijk gereageerd, ik vond dat ik dat al telefonisch gedaan had. Wat ik wel geschreven heb is dat wij uit elkaar gegroeid zijn en dat hij verantwoordelijk moet zijn voor zijn eigen leven!
zaterdag 5 januari 2008 om 11:17
quote:JoJootje schreef op 04 januari 2008 @ 13:30:
Helaas heb ik een enorme behoefte aan die arm om mij heen en heb ik die niet en kan ik die ook nergens vinden. ... Ik voel mij heel erg alleen en in feite ben ik ook alleen. Ik weinig eigen sociale contacten. ... Mijn vriend weet hier helemaal niks van, ik kan met hem niet meer over mijn gevoel praten. Hij weet alleen dat ik het niet meer trek.
Deze zin viel me heel erg op uit je hele verhaal..
Ik vind het knap van je dat je deze stap gezet hebt, ik heb ook het idee dat het een juiste stap is.
Hoe voel jij je eronder? Heb je nu wat rust?
Helaas heb ik een enorme behoefte aan die arm om mij heen en heb ik die niet en kan ik die ook nergens vinden. ... Ik voel mij heel erg alleen en in feite ben ik ook alleen. Ik weinig eigen sociale contacten. ... Mijn vriend weet hier helemaal niks van, ik kan met hem niet meer over mijn gevoel praten. Hij weet alleen dat ik het niet meer trek.
Deze zin viel me heel erg op uit je hele verhaal..
Ik vind het knap van je dat je deze stap gezet hebt, ik heb ook het idee dat het een juiste stap is.
Hoe voel jij je eronder? Heb je nu wat rust?
zaterdag 5 januari 2008 om 11:29
Hele dappere stap dat je het uitgemaakt hebt!
Ik heb je vorige topic toen ook gevolgd en je merkt dat de reacties nu hetzelfde zijn als toen. Maar dat maakt het uiteraard voor jou nog niet makkelijk om die knoop door te hakken.
Je geeft zelf aan dat je het zelf ook zwaar hebt. Hetgeen ik steeds lijk te lezen in je stukken is dat juist hij en die relatie jou behoorlijk aan het leegzuigen is qua energie en dat het voor jou alleen maar goed zou zijn als je geen last meer hebt van die grote druk die je ervaart dankzij hem.
Ook denk ik dat gezien de loop van je leven op dit moment, de relatie beëindigen voor jou ook gewoon een goede stap is. Een stap die past in het geheel. Je bent voor jezelf een goed, gelukkig leven aan het opbouwen door voor de betreffende baan te kiezen, door je eigen woning te hebben... als ik lees wat je schrijft heb ik het gevoel dat jij het laatste jaar enorm aan het ontwikkelen en persoonlijk aan het groeien bent en dat je juist merkt dat hij je daarin remt. En dat zijn manier van leven en hoe hij is nu meer een last voor je is dan dat het iets toevoegt.
Dat is in ieder geval wat ik denk dat ik zowel lees als tussen de regels door lees en het klinkt gewoon alsof het uitmaken van je relatie voor jou het allerbeste is. En voor hem misschien ook wel het allerbeste, wordt hij eindelijk gewoon eens gedwongen om zelf iets te gaan doen. Maar dat maakt niet uit, jij bent niet verantwoordelijk voor hem, dat is hijzelf. Bouw vooral lekker verder aan je eigen leven, stap voor stap, en ga voor je eigen geluk! En ik denk dat je op de goede weg bent en dat je ook met deze stap een stukje ballast afgeworpen hebt wat heel erg nodig was.
Succes en sterkte
Ik heb je vorige topic toen ook gevolgd en je merkt dat de reacties nu hetzelfde zijn als toen. Maar dat maakt het uiteraard voor jou nog niet makkelijk om die knoop door te hakken.
Je geeft zelf aan dat je het zelf ook zwaar hebt. Hetgeen ik steeds lijk te lezen in je stukken is dat juist hij en die relatie jou behoorlijk aan het leegzuigen is qua energie en dat het voor jou alleen maar goed zou zijn als je geen last meer hebt van die grote druk die je ervaart dankzij hem.
Ook denk ik dat gezien de loop van je leven op dit moment, de relatie beëindigen voor jou ook gewoon een goede stap is. Een stap die past in het geheel. Je bent voor jezelf een goed, gelukkig leven aan het opbouwen door voor de betreffende baan te kiezen, door je eigen woning te hebben... als ik lees wat je schrijft heb ik het gevoel dat jij het laatste jaar enorm aan het ontwikkelen en persoonlijk aan het groeien bent en dat je juist merkt dat hij je daarin remt. En dat zijn manier van leven en hoe hij is nu meer een last voor je is dan dat het iets toevoegt.
Dat is in ieder geval wat ik denk dat ik zowel lees als tussen de regels door lees en het klinkt gewoon alsof het uitmaken van je relatie voor jou het allerbeste is. En voor hem misschien ook wel het allerbeste, wordt hij eindelijk gewoon eens gedwongen om zelf iets te gaan doen. Maar dat maakt niet uit, jij bent niet verantwoordelijk voor hem, dat is hijzelf. Bouw vooral lekker verder aan je eigen leven, stap voor stap, en ga voor je eigen geluk! En ik denk dat je op de goede weg bent en dat je ook met deze stap een stukje ballast afgeworpen hebt wat heel erg nodig was.
Succes en sterkte
zaterdag 5 januari 2008 om 12:33
