Relaties
alle pijlers
Relatie over - loslaten is zo moeilijk
maandag 26 januari 2009 om 17:14
Ik ben sinds twee weken weer vrijgezel, hij zette er een punt achter omdat hij zich niet zo aan mij wil binden als ik aan hem. Hij is gehecht aan zijn vrijheid, wil geen verantwoording afleggen, zijn eigen dingen doen en weinig tot geen rekening houden met mij. Iedereen zegt dat ik hem moet vergeten, door moet gaan met mijn eigen leven. Alleen: ik heb mezelf steeds verder weggecijferd om het te laten slagen tussen ons, hij was als een verslaving voor mij (en volgens mij ik ook voor hem getuige het constante contact zoeken met elkaar, zo'n twintig maal per dag). Ik wist dat het niet goed zat, dat hij niet echt voor me ging, maar ik ben enorm gaan knokken voor ons en heb dat lange tijd volgehouden. Nu val ik in een enorm gat. Ik heb bijna al mijn vrienden verwaarloosd, zijn wereld was de mijne geworden. Het liefst zou ik hem willen bellen en het weer proberen samen. Deze pijn is zo erg! Ik voel me zo alleen en afgewezen. Alles heb ik voor deze man gedaan. Ik had gehoopt dat hij mij ook zou gaan missen, maar daar lijkt het niet op, ik hoor niks van hem. En elke dag die verstrijkt, voelt het alsof hij verder bij me vandaan is. Daar raak ik dan van in paniek, bang dat hij me allang vergeten is. Ik weet dat deze man niet goed voor me is, maar ik heb toch nog hoop dat hij me niet kan missen, bereid is toch te investeren in ons. Hoe moet ik hem loslaten? Ik weet het ook even niet meer, ik moest het ergens kwijt!
maandag 16 februari 2009 om 13:19
Echt wat je zegt hoor, die worden echt niet meer gelukkig met elkaar en gezellige mensen vindt je genoeg in de kroeg.
Ze heeft hem, maar ze heeft hem ook zo niet...
Bijna zijn wij daarvoor gevallen, het opgeven van onze ik, maar wij zijn de leukste en de sterkste hier!
Dag hoor, veel plezier met hun k*tleven, undecided life's bah!
Mijn ex is ook terug, nouja terug, hij had een dubbelleven, en ik denk dat ik snel vervangen zal worden door een dubbelganger die het wel ok vind dat hij al een vriendin heeft.
Maar toch zijn wij de winnaars hoor, door de pijn heen en in ieder geval nog zelfrespect.
Ga je mee op de eerste rij zitten, bakje popcorn erbij en kijken naar what goes around comes around?
Wie het laatst lacht lacht het best.
Ze heeft hem, maar ze heeft hem ook zo niet...
Bijna zijn wij daarvoor gevallen, het opgeven van onze ik, maar wij zijn de leukste en de sterkste hier!
Dag hoor, veel plezier met hun k*tleven, undecided life's bah!
Mijn ex is ook terug, nouja terug, hij had een dubbelleven, en ik denk dat ik snel vervangen zal worden door een dubbelganger die het wel ok vind dat hij al een vriendin heeft.
Maar toch zijn wij de winnaars hoor, door de pijn heen en in ieder geval nog zelfrespect.
Ga je mee op de eerste rij zitten, bakje popcorn erbij en kijken naar what goes around comes around?
Wie het laatst lacht lacht het best.
maandag 16 februari 2009 om 19:44
he meiden hier weer een krabbel van mij. Rust is een beetje weder gekeerd en heb een beetje rust gevonden. Alles een beetje op een rijtje voor mezelf gezet. wat jullie ook zeiden ik wil niet vechten voor zijn liefde, wil hij me wel of wil hij me niet? Die vraag zal ik mezelf ook alleen maar stellen als ik opnieuw zou gaan beginnen met hem. Ik ben blij dat hij eerlijk is geweest nu tegen me dan pas over een jaar of over 2 jaar. Wij hebben altijd goed met elkaar kunnen praten en er is nooit een ruzie tussen ons geweest alleen maar wederzijds respect. Het was hard voor mij te horen dat ik afgewezen werd. Het doet/ deed pijn dat ik opeens weer alleen was. k ben hiervoor jaren alleen geweest en ik besefte voor mezelf niet dat het leuk was om dingen samen te doen. Mijn eerste vriendje heeft mij vroeger zo de grond in geboord en deze relatie was juist het omgekeerde. Ik kreeg bloemen een lekker luchtje en er werd echt naar me geluisterd. Het mindere was dus dat ik mijn vinger niet op kon leggen betreft ons sex leven. Me niet zoenen en of aanraken. Me niet aanhalen. Wel knuffelen. Maar ja in het begin wil je juist meer en begeerd worden met passie. We hebben hier altijd wel rustig over kunnen praten. Hij zag dat ik steeds onzekerder werd en ik steeds meer en meer mijn best ging doen. Ja en toen kwam dat moment.we spraken met elkaar en we knuffelden elkaar. Ik was op eens mijn maatje kwijt. En opeens was/ ben ik weer alleen. Ik mis onze gesprekken. Wat jullie al zeiden ik wil niet meer vechten en me afvragen wanneer we weer een relatie krijgen of het dan wel gaat lukken. Ik heb hem vandaag daar ook over gesproken en we hebben er rustig over gesproken zoals we altijd doen. Woensdag komt hij bij me langs en gaan we film kijken. Een goede vriend voor mij is nooit weg. We hebben allebei het beste met elkaar voor gehad en ik vind het zo jammer omdat een relatie niet werkt alles meteen weg te gooien. Vooral vanwege onze verstand houding. Natuurlijk vind ik het harstikke eng om hem woensdag weer voor het eerst te zien. Maar ik weet wel dat ik me nu geen dingen meer hoef af te vragen of extra mijn best hoef te gaan doen. Het is zoals het is. Ik hoop dat jullie mij hierin kunnen steunen alsjullieblieft?
ik denk er ook aan een katje te nemen. Hebben jullie misschien ervaring mee?
to 4: wat je schrijft is helemaal waar! Laat ze lekker ze verdienen elkaar en jij verdiend absoluut meer dan dat!
to love: ik heb veel aan je woorden gehad. Over het liefde geven en dat hij weet wat je kan bieden! Helemaal waar en het heeft daarin echt mijn ogen geopend. Het is goed zo. bedankt voor je mooie woorden!
to dis:Absoluut dat je een winnaar bent! Jij blijft bij je gevoel en je hebt zelf respect! In iedergeval kan jij en 4 jezelf recht in je ogen blijven kijken en dat is een zeer mooi goed!
to sad: Helemaal waar over dat bindingsangst. Dat is zijn ding en hij moet het oplossen. Ik ben niet de persoon bij wie hij niet dat wilt opgegeven. Het gevoel is niet sterk genoeg. Voor hem ook een gemis. En zijn persoonlijke probleem. Hoe is het met je nu?
To jeanne: Hoe gaat het?
Dikke knuffel en liefs!!!
ik denk er ook aan een katje te nemen. Hebben jullie misschien ervaring mee?
to 4: wat je schrijft is helemaal waar! Laat ze lekker ze verdienen elkaar en jij verdiend absoluut meer dan dat!
to love: ik heb veel aan je woorden gehad. Over het liefde geven en dat hij weet wat je kan bieden! Helemaal waar en het heeft daarin echt mijn ogen geopend. Het is goed zo. bedankt voor je mooie woorden!
to dis:Absoluut dat je een winnaar bent! Jij blijft bij je gevoel en je hebt zelf respect! In iedergeval kan jij en 4 jezelf recht in je ogen blijven kijken en dat is een zeer mooi goed!
to sad: Helemaal waar over dat bindingsangst. Dat is zijn ding en hij moet het oplossen. Ik ben niet de persoon bij wie hij niet dat wilt opgegeven. Het gevoel is niet sterk genoeg. Voor hem ook een gemis. En zijn persoonlijke probleem. Hoe is het met je nu?
To jeanne: Hoe gaat het?
Dikke knuffel en liefs!!!
maandag 16 februari 2009 om 19:45
Hallo meiden!
Wat is het hier rustig! Ik hoop dat iedereen een redelijke dag heeft gehad! Die van mij begon best ok, maar is toch weer geëindigd in tranen helaas. Nou ja, het zal er wel bij horen!
Mag ik naast jullie op de eerste rij zitten? Met de popcorn! Wat zullen we lachen!
4wheels: wat jij schrijft: Als je iemand wil, dan doe je daar toch alle moeite van de wereld voor? ... ben ik het helemaal mee eens maar die van mij heeft geloof ik ook het liefst dat ik mezelf op een presenteerblaadje aanbied, dan hoeft hij er in ieder geval geen moeite voor te doen (en kan hij zelf beslissen wanneer hij iets van het presenteerblaadje afhaalt en wanneer hij het lekker laat liggen, zoiets). Pff! Ik las het laatst ergens: sommige mensen reizen de halve wereld over om elkaar even te kunnen zien, dus inderdaad.. als je iemand echt wilt, dan heb je daar ALLES voor over! Mocht er door mijn ex weer een halfslachtige poging tot contact worden ondernomen, dan heb ik mezelf dat in ieder geval goed ingeprent!
Weet je: sommige mensen hebben wel de wens om van iemand te houden, maar hebben er de capaciteit niet voor!
Wat is het hier rustig! Ik hoop dat iedereen een redelijke dag heeft gehad! Die van mij begon best ok, maar is toch weer geëindigd in tranen helaas. Nou ja, het zal er wel bij horen!
Mag ik naast jullie op de eerste rij zitten? Met de popcorn! Wat zullen we lachen!
4wheels: wat jij schrijft: Als je iemand wil, dan doe je daar toch alle moeite van de wereld voor? ... ben ik het helemaal mee eens maar die van mij heeft geloof ik ook het liefst dat ik mezelf op een presenteerblaadje aanbied, dan hoeft hij er in ieder geval geen moeite voor te doen (en kan hij zelf beslissen wanneer hij iets van het presenteerblaadje afhaalt en wanneer hij het lekker laat liggen, zoiets). Pff! Ik las het laatst ergens: sommige mensen reizen de halve wereld over om elkaar even te kunnen zien, dus inderdaad.. als je iemand echt wilt, dan heb je daar ALLES voor over! Mocht er door mijn ex weer een halfslachtige poging tot contact worden ondernomen, dan heb ik mezelf dat in ieder geval goed ingeprent!
Weet je: sommige mensen hebben wel de wens om van iemand te houden, maar hebben er de capaciteit niet voor!
maandag 16 februari 2009 om 20:18
Hee Scorp,
Het klinkt wel heel mooi wat je verteld over hoe respectvol met jullie omgaan. Wat dat betreft denk ik wel dat je geen vriendschap hoeft te verliezen als je het aankunt om niets meer van hem te verwachten. Maar denk je dat je dat kunt?
Weet je ook waarom hij geen passie had in jullie seksleven?
Het klinkt wel heel mooi wat je verteld over hoe respectvol met jullie omgaan. Wat dat betreft denk ik wel dat je geen vriendschap hoeft te verliezen als je het aankunt om niets meer van hem te verwachten. Maar denk je dat je dat kunt?
Weet je ook waarom hij geen passie had in jullie seksleven?
maandag 16 februari 2009 om 20:29
Hi 4 w. Dat gaat de tijd daarin uitwijzen.
De passie was er dus niet omdat hij niet meer verliefd op me was/ is. Hij had gehoopt dat het iets anders zou zijn, druk van zijn werk of weet ik veel niet wat. Vandaar dat hij eerst zei dat ik me niet zo druk moest gaan maken en dat het wel vanzelf goed zou komen. Voornamelijk vanwege dat we de zelfde dingen leuk vinden en zo met elkaar omgaan. Maar iedere x lukte het gewoon niet. De sex werd gewoon klinisch en ik werd steeds ongelukkiger waardoor hij het niet fijn vond dat hij me niet kon geven wat ik zo graag wilde. Ik heb hem gevraagd of hij erover na wilde gaan denken waarom hij dingen niet meer deed zoals vroeger. Bijv me in mijn nek zoenen, of me gewoon zoenen of zijn handen gebruiken op bepaalde plaatsen nou gewoon alles. Het laatste was dus de bekende email. Toen kwam hij erop terug en moest toegeven dat hij niet meer verliefd op me was. Pijn doet het wel. Afwijzing is gewoon nooit leuk maar ik wardeer uiteindelijk wel zijn eerlijkheid.
De passie was er dus niet omdat hij niet meer verliefd op me was/ is. Hij had gehoopt dat het iets anders zou zijn, druk van zijn werk of weet ik veel niet wat. Vandaar dat hij eerst zei dat ik me niet zo druk moest gaan maken en dat het wel vanzelf goed zou komen. Voornamelijk vanwege dat we de zelfde dingen leuk vinden en zo met elkaar omgaan. Maar iedere x lukte het gewoon niet. De sex werd gewoon klinisch en ik werd steeds ongelukkiger waardoor hij het niet fijn vond dat hij me niet kon geven wat ik zo graag wilde. Ik heb hem gevraagd of hij erover na wilde gaan denken waarom hij dingen niet meer deed zoals vroeger. Bijv me in mijn nek zoenen, of me gewoon zoenen of zijn handen gebruiken op bepaalde plaatsen nou gewoon alles. Het laatste was dus de bekende email. Toen kwam hij erop terug en moest toegeven dat hij niet meer verliefd op me was. Pijn doet het wel. Afwijzing is gewoon nooit leuk maar ik wardeer uiteindelijk wel zijn eerlijkheid.
dinsdag 17 februari 2009 om 00:24
Nou, kom ik ook nog eens aankakken als iedereen in bed ligt.
Scorpia, ik heb me vandaag het volgende bedacht (misschien heb je er iets aan):
Ik ben toch blij dat het gesprek is geweest afgelopen zaterdag tussen mijn ex en mij. Ik heb zo kunnen zien dat het dus ECHT niet meer goed komt. Ze wil me niet meer en dat heb ik te accepteren. Hoe klote dat dat dan ook is.
Ja, lekker rationeel, maar wel iets waar ik me aan vast wil houden. Mijn gevoel kan er nog niet zo gemakkelijk in mee gaan, maar ik ben het aan mezelf verplicht om me aan die gedachte vast te houden. Als zij zo graag wil vluchten kan ik zeggen wat ik wil, kan ik wel op mijn kop gaan staan, het heeft geen zin.
Ik ga ook niet op d'er zitten wachten of hopen, want.....ZE WIL ME GEWOON NIET MEER
Nou, bij momenten van verzwakking lees ik dit stukje terug.
Tsja, het doet pijn, echt pijn die snijdt door je lijf. Maar de waarheid liegt er niet om en we kunnen er gewoonweg niet omheen. Ik heb me in ieder geval voorgenomen, dat ik hier goed doorheen zal komen. Iets anders gun ik haar niet.
En wat de dames zeggen over het frustrerende dat iemand zegt je te willen, maar er dan vervolgens geen moeite voor wil doen. Ik herken die frustratie; in gedachte gooi ik nog steeds die stoeptegel door haar raam. Sterker nog, ik heb die gedachte al zo vaak gehad de afgelopen dagen dat het inmiddels al een heel trottoir is geworden.
Het feit dat zij zo gemakkelijk kan zeggen "Ik hou van je, maar onze neuzen staan niet dezelfde kant op" en vervolgens de handdoek in de ring gooit, vind ik gewoonweg slap. Wat is dat toch dat werken aan de relatie zoveel gevraagd is tegenwoordig? Man, ik was zo met haar in relatietherapie gegaan. Maar ja, oehoeh, dan komen er gevoelens aan bod en dat mag niet.
(frustratie groeit alweer en hopsakee, daar vliegt weer een stoeptegel).
Het is die boosheid die je niet gericht kan uiten, want het onderwerp van frustratie heeft de hielen gelicht. De boosheid omdat je niet serieus bent genomen, niet gehoord en dat je je daardoor niet op waarde voelt geschat. Dat doet verdriet, dat doet pijn en dat hakt erin.
Maar wij hakken terug! Op een andere manier, door het goed te laten gaan met onszelf. Dat is uiteindelijk toch nog de beste wraak.
Scorpia, ik heb me vandaag het volgende bedacht (misschien heb je er iets aan):
Ik ben toch blij dat het gesprek is geweest afgelopen zaterdag tussen mijn ex en mij. Ik heb zo kunnen zien dat het dus ECHT niet meer goed komt. Ze wil me niet meer en dat heb ik te accepteren. Hoe klote dat dat dan ook is.
Ja, lekker rationeel, maar wel iets waar ik me aan vast wil houden. Mijn gevoel kan er nog niet zo gemakkelijk in mee gaan, maar ik ben het aan mezelf verplicht om me aan die gedachte vast te houden. Als zij zo graag wil vluchten kan ik zeggen wat ik wil, kan ik wel op mijn kop gaan staan, het heeft geen zin.
Ik ga ook niet op d'er zitten wachten of hopen, want.....ZE WIL ME GEWOON NIET MEER
Nou, bij momenten van verzwakking lees ik dit stukje terug.
Tsja, het doet pijn, echt pijn die snijdt door je lijf. Maar de waarheid liegt er niet om en we kunnen er gewoonweg niet omheen. Ik heb me in ieder geval voorgenomen, dat ik hier goed doorheen zal komen. Iets anders gun ik haar niet.
En wat de dames zeggen over het frustrerende dat iemand zegt je te willen, maar er dan vervolgens geen moeite voor wil doen. Ik herken die frustratie; in gedachte gooi ik nog steeds die stoeptegel door haar raam. Sterker nog, ik heb die gedachte al zo vaak gehad de afgelopen dagen dat het inmiddels al een heel trottoir is geworden.
Het feit dat zij zo gemakkelijk kan zeggen "Ik hou van je, maar onze neuzen staan niet dezelfde kant op" en vervolgens de handdoek in de ring gooit, vind ik gewoonweg slap. Wat is dat toch dat werken aan de relatie zoveel gevraagd is tegenwoordig? Man, ik was zo met haar in relatietherapie gegaan. Maar ja, oehoeh, dan komen er gevoelens aan bod en dat mag niet.
(frustratie groeit alweer en hopsakee, daar vliegt weer een stoeptegel).
Het is die boosheid die je niet gericht kan uiten, want het onderwerp van frustratie heeft de hielen gelicht. De boosheid omdat je niet serieus bent genomen, niet gehoord en dat je je daardoor niet op waarde voelt geschat. Dat doet verdriet, dat doet pijn en dat hakt erin.
Maar wij hakken terug! Op een andere manier, door het goed te laten gaan met onszelf. Dat is uiteindelijk toch nog de beste wraak.
dinsdag 17 februari 2009 om 00:52
Hee Scorpia, je vroeg jezelf ook af of je een katje zou nemen. Doen!!! Ik heb twee katten, broer en zus en dat is echt helemaal geweldig. Ook nu heb ik veel aan ze. Het mannetje, Brutus genaamd, heeft de eerste paar dagen steeds bij me gezeten. Dan ging 'ie gewoon op zijn kontje zitten en keek me aan alsof hij wou zeggen:"Ik pas wel op je."
Je kan er heel veel plezier en steun aan hebben.
Je kan er heel veel plezier en steun aan hebben.
dinsdag 17 februari 2009 om 08:10
Wat is het k*t wakker worden als je vervelend gedroomd hebt. En ik kan het me bijna nog letterlijk herinneringen...
Ex was terug en was heel lief voor me, was me aan het knuffelen, gewoon zoals ik het nu steeds heb gemist. Mijn ouders (die hem niet moeten!) waren erbij en ik merkte aan mijn moeder dat ze de situatie probeerde te stangen.
Ze begon over een jongen die mij leuk vond (maar ik hem niet) en ik merkte bij ex ineens een verkramping in zijn liefkozing (hij hield me té stevig vast)..
Op een gegeven moment was ik op een zolder, komt die jongen aangevlucht met de mededeling dat mijn ex hem 'iets belangrijks' moest vertellen. Dus hij ging zich verstoppen en ik ging pissig naar ex toe om te zeggen dat hij die jongen met rust moest laten. Die duwde me opzij en was boos dat ik het voor die jongen opnam en liep door. Ik raakte een beetje in paniek en ben weggegaan. Toen ik thuis was en me afvroeg wat er was gebeurd, en of ik het allemaal wel had meegemaakt, kreeg ik bericht met daarin uitgebreid verhaal hoe die jongen vermoord was.... Ex was trots en zou iedereen uitroeien die interesse in me toonde...
Heel raar dit. Hij heeft nooit de behoefte gehad om iemand te vermoorden, en als iemand interesse in me toonde, dan was ik juist degene die dat zogenaamd had veroorzaakt/toegelaten etc.
Ik weet niet wat mijn droom me wil vertellen..
Ex was terug en was heel lief voor me, was me aan het knuffelen, gewoon zoals ik het nu steeds heb gemist. Mijn ouders (die hem niet moeten!) waren erbij en ik merkte aan mijn moeder dat ze de situatie probeerde te stangen.
Ze begon over een jongen die mij leuk vond (maar ik hem niet) en ik merkte bij ex ineens een verkramping in zijn liefkozing (hij hield me té stevig vast)..
Op een gegeven moment was ik op een zolder, komt die jongen aangevlucht met de mededeling dat mijn ex hem 'iets belangrijks' moest vertellen. Dus hij ging zich verstoppen en ik ging pissig naar ex toe om te zeggen dat hij die jongen met rust moest laten. Die duwde me opzij en was boos dat ik het voor die jongen opnam en liep door. Ik raakte een beetje in paniek en ben weggegaan. Toen ik thuis was en me afvroeg wat er was gebeurd, en of ik het allemaal wel had meegemaakt, kreeg ik bericht met daarin uitgebreid verhaal hoe die jongen vermoord was.... Ex was trots en zou iedereen uitroeien die interesse in me toonde...
Heel raar dit. Hij heeft nooit de behoefte gehad om iemand te vermoorden, en als iemand interesse in me toonde, dan was ik juist degene die dat zogenaamd had veroorzaakt/toegelaten etc.
Ik weet niet wat mijn droom me wil vertellen..
dinsdag 17 februari 2009 om 08:28
Ik bedenk me ineens dat ik gistermiddag een smsje kreeg van iemand van een tijd geleden die wel een keer met me wilde afspreken en 's avonds belde een ander die vroeg of hij langs mocht komen om een kopje thee te drinken. Ik lag al in bed en wilde gaan slapen, maar daarmee ben ik dus in slaap gevallen. Mannen die interesse tonen en ik die nog steeds verstrikt zit in het onzichtbare web van ex. Hij houdt me op de een of andere manier nog steeds in zijn macht, ik word er gek van...
dinsdag 17 februari 2009 om 08:45
Hallo meiden,
Ik wilde eigenlijk een nieuw topic openen, maar denk dat ik hier wel op kan inspringen.
Mijn relatie is ook net uit. Vorige week donderdag kwam mijn vriend (ex-vriend nu dus?? ik kan het niet geloven) bij me langs. De bedoeling was dat we een lang weekend weg zouden gaan. Maar helaas zei ie op een heel koele toon dat ie het uit wou maken. We hadden een relatie van een jaar en 4 maanden. De week ervoor was het een beetje tot en uitbarsting gekomen. Hij zei heel plotseling dat het de laatste tijd toch niet meer ging en zo. Daarna hebben we het er zaterdag en zondag over gehad, ik kreeg een heleboel verwijten over me heen, maar ik zei dat ik het ook moeizamer vond gaan de laatste maanden en dat dat niet alleen aan mij lag. Gepraat en gepraat en we waren die zondag tot de conclusie gekomen dat we er allebei aan zouden werken (te beginnen met afgelopen weekend waarin we dus een lang weekend op de veluwe zouden zitten). Misschien handig om te weten dat hij in maastricht woont en ik in utrecht, het was dus een lange afstands relatie waarin we alleen in de weekenden konden zien (zeker niet makkelijk, maar we deden dit dus al een tijd). Blijkbaar is hij die zondag naar huis gegaan en allemaal dingen gaan overdenken en toch tot de conclusie gekomen dat het niet meer ging. En is dus die donderdagavond naar me toegekomen om het uit te maken. De manier waarop was niet normaal, zo kende ik hem niet. Heel koel en afstandelijk. Het lag allemaal aan mij, en dat ging toch niet veranderen, en hij zette een tas neer met spulletjes en vroeg zijn sleutel terug, toen wou hij gaan. Ik was helemaal in shock (kon ook niet huilen), en vroeg of hij dan zo wou weggaan na al die tijd. En dat ik het gevoel had dat we eraan gingen werken. Uiteindelijk is ie toch 4 uur gebleven, hij wist ook niet of ie de goeie beslissing nam, twijfel twijfel, en uiteindelijk zei ie dat ie nog ging denken en zou bellen. IN het weekend belde hij, wou weten hoe het ging (nou niet dus, wat dacht ie zelf, heel slecht, kon niet slapen en niet eten, daarbij was het ook nog valentijnsdag en zouden we dat weekend op de veluwe zijn). Hij zou nog denken. Maar gisteravond (maandag) ging de bel om half 7 's avonds. stond ie voor de deur. M'n eerste indruk was: hij wil het goed maken. Maar dat niet dus. Hij wilde wel heel erg z'n excuses aanbieden voor de manier waarop hij het donderdag bracht. Hij had er heel erg spijt van en zat er heel erg mee (en terecht). Hij had mij het gevoel gegeven of ik iets verschrikkelijks had gedaan, en dat was inderdaad niet terecht. Het was een optelsom van van alles geweest, en hij zag er geen toekomst in (we hadden plannen om te gaan samenwonen in maastricht, hoewel ik de laatste maanden wel twijfels had of ik alles wel op wilde geven om daarheen te gaan). Het gevoel was bij hem grotendeels weg. Al met al was het wel een goed gesprek, maar wel heel emotioneel. Allebei huilen, en hij zei dat hij het ook heel moeilijk vond, en ook een moeilijke tijd tegemoet ging. En toen is hij gegaan, nu definitief dus. EN NU???! Ik weet het niet. Slaap helemaal niet, eet bijna niet, en zie geen toekomst. Ik was zo gelukkig met hem, en we deden een heleboel leuke dingen, dat valt allemaal weg nu. Ik was alleen maar aan het toeleven naar de weekenden, en die zijn nu leeg. Denk alleen maar aan hem, en hoe mooi het was en speciaal wat we hadden, en ik denk echt dat ik dit nooit meer voel. Kortom ik voel me heel erg klote. Zit wel op mijn werk, dat is toch wat afleiding, hoewel ik niet veel doe. Heb wel een afspraak bij de dokter voor vanmiddag, want ik moet toch slapen om me enigszins te kunnen concentreren op m'n werk, en ik moet ook af en toe de weg op....
Waarom ik dit schrijf weet ik ook niet, ik moet het iig kwijt, en hoop mss op tips/advies/raad/luisterend oor....
Ik wilde eigenlijk een nieuw topic openen, maar denk dat ik hier wel op kan inspringen.
Mijn relatie is ook net uit. Vorige week donderdag kwam mijn vriend (ex-vriend nu dus?? ik kan het niet geloven) bij me langs. De bedoeling was dat we een lang weekend weg zouden gaan. Maar helaas zei ie op een heel koele toon dat ie het uit wou maken. We hadden een relatie van een jaar en 4 maanden. De week ervoor was het een beetje tot en uitbarsting gekomen. Hij zei heel plotseling dat het de laatste tijd toch niet meer ging en zo. Daarna hebben we het er zaterdag en zondag over gehad, ik kreeg een heleboel verwijten over me heen, maar ik zei dat ik het ook moeizamer vond gaan de laatste maanden en dat dat niet alleen aan mij lag. Gepraat en gepraat en we waren die zondag tot de conclusie gekomen dat we er allebei aan zouden werken (te beginnen met afgelopen weekend waarin we dus een lang weekend op de veluwe zouden zitten). Misschien handig om te weten dat hij in maastricht woont en ik in utrecht, het was dus een lange afstands relatie waarin we alleen in de weekenden konden zien (zeker niet makkelijk, maar we deden dit dus al een tijd). Blijkbaar is hij die zondag naar huis gegaan en allemaal dingen gaan overdenken en toch tot de conclusie gekomen dat het niet meer ging. En is dus die donderdagavond naar me toegekomen om het uit te maken. De manier waarop was niet normaal, zo kende ik hem niet. Heel koel en afstandelijk. Het lag allemaal aan mij, en dat ging toch niet veranderen, en hij zette een tas neer met spulletjes en vroeg zijn sleutel terug, toen wou hij gaan. Ik was helemaal in shock (kon ook niet huilen), en vroeg of hij dan zo wou weggaan na al die tijd. En dat ik het gevoel had dat we eraan gingen werken. Uiteindelijk is ie toch 4 uur gebleven, hij wist ook niet of ie de goeie beslissing nam, twijfel twijfel, en uiteindelijk zei ie dat ie nog ging denken en zou bellen. IN het weekend belde hij, wou weten hoe het ging (nou niet dus, wat dacht ie zelf, heel slecht, kon niet slapen en niet eten, daarbij was het ook nog valentijnsdag en zouden we dat weekend op de veluwe zijn). Hij zou nog denken. Maar gisteravond (maandag) ging de bel om half 7 's avonds. stond ie voor de deur. M'n eerste indruk was: hij wil het goed maken. Maar dat niet dus. Hij wilde wel heel erg z'n excuses aanbieden voor de manier waarop hij het donderdag bracht. Hij had er heel erg spijt van en zat er heel erg mee (en terecht). Hij had mij het gevoel gegeven of ik iets verschrikkelijks had gedaan, en dat was inderdaad niet terecht. Het was een optelsom van van alles geweest, en hij zag er geen toekomst in (we hadden plannen om te gaan samenwonen in maastricht, hoewel ik de laatste maanden wel twijfels had of ik alles wel op wilde geven om daarheen te gaan). Het gevoel was bij hem grotendeels weg. Al met al was het wel een goed gesprek, maar wel heel emotioneel. Allebei huilen, en hij zei dat hij het ook heel moeilijk vond, en ook een moeilijke tijd tegemoet ging. En toen is hij gegaan, nu definitief dus. EN NU???! Ik weet het niet. Slaap helemaal niet, eet bijna niet, en zie geen toekomst. Ik was zo gelukkig met hem, en we deden een heleboel leuke dingen, dat valt allemaal weg nu. Ik was alleen maar aan het toeleven naar de weekenden, en die zijn nu leeg. Denk alleen maar aan hem, en hoe mooi het was en speciaal wat we hadden, en ik denk echt dat ik dit nooit meer voel. Kortom ik voel me heel erg klote. Zit wel op mijn werk, dat is toch wat afleiding, hoewel ik niet veel doe. Heb wel een afspraak bij de dokter voor vanmiddag, want ik moet toch slapen om me enigszins te kunnen concentreren op m'n werk, en ik moet ook af en toe de weg op....
Waarom ik dit schrijf weet ik ook niet, ik moet het iig kwijt, en hoop mss op tips/advies/raad/luisterend oor....
Liever eigenwijs dan helemaal geen zelfvertrouwen
dinsdag 17 februari 2009 om 12:43
Hallo Moppie,
nou had ik vanochtend een hele reactie getypt, maar natuurlijk net op het moment dat het forum werd omgezet....zucht, reactie weg
Maar goed, ik typ wel iets nieuws.
Ik snap helemaal hoe je je voelt, wij allemaal wel hier. Dit doet pijn, echt flinke pijn. Verdriet, boosheid, frustratie, onmacht, wanhoop, teleurstelling, allemaal emoties die je niet wil voelen, maar waar je helaas doorheen moet. Dat is Ka-Uu-Tee, ik weet het.
Natuurlijk is het ook allemaal niet te bevatten, je had nog zoveel leuke dingen samen willen doen en poef....weg is die droom. Dat is een harde noot om te kraken.
Je schreef vanaf je werk. Lukt het allemaal wel daar? Er is anders ook niks mis mee, om je een dagje ofzo ziek te melden, in bed te kruipen en ff flink zielig zijn zonder dat je meteen verdrinkt in zelfmedelijden.
Ik begrijp dat het heel moeilijk is om hem je ex te noemen. Bij mij is het 2 weken uit nu en ik de eerste week, anderhalve week nog steeds vriendin gezegd, ik kon het niet. Nu begin haar ex te noemen.
De enige tip die ik weet te bedenken is, schrijf maar lekker van je af hier. Klaag, scheld, zeur, mopper, het kan allemaal, als het maar oplucht. En gooi in gedachte een stoeptegel door zijn raam
Heel veel sterkte en tot schrijfs!
nou had ik vanochtend een hele reactie getypt, maar natuurlijk net op het moment dat het forum werd omgezet....zucht, reactie weg
Maar goed, ik typ wel iets nieuws.
Ik snap helemaal hoe je je voelt, wij allemaal wel hier. Dit doet pijn, echt flinke pijn. Verdriet, boosheid, frustratie, onmacht, wanhoop, teleurstelling, allemaal emoties die je niet wil voelen, maar waar je helaas doorheen moet. Dat is Ka-Uu-Tee, ik weet het.
Natuurlijk is het ook allemaal niet te bevatten, je had nog zoveel leuke dingen samen willen doen en poef....weg is die droom. Dat is een harde noot om te kraken.
Je schreef vanaf je werk. Lukt het allemaal wel daar? Er is anders ook niks mis mee, om je een dagje ofzo ziek te melden, in bed te kruipen en ff flink zielig zijn zonder dat je meteen verdrinkt in zelfmedelijden.
Ik begrijp dat het heel moeilijk is om hem je ex te noemen. Bij mij is het 2 weken uit nu en ik de eerste week, anderhalve week nog steeds vriendin gezegd, ik kon het niet. Nu begin haar ex te noemen.
De enige tip die ik weet te bedenken is, schrijf maar lekker van je af hier. Klaag, scheld, zeur, mopper, het kan allemaal, als het maar oplucht. En gooi in gedachte een stoeptegel door zijn raam
Heel veel sterkte en tot schrijfs!
dinsdag 17 februari 2009 om 12:47
quote:4wheelsand1heart schreef op 17 februari 2009 @ 08:28:
Ik bedenk me ineens dat ik gistermiddag een smsje kreeg van iemand van een tijd geleden die wel een keer met me wilde afspreken en 's avonds belde een ander die vroeg of hij langs mocht komen om een kopje thee te drinken. Ik lag al in bed en wilde gaan slapen, maar daarmee ben ik dus in slaap gevallen. Mannen die interesse tonen en ik die nog steeds verstrikt zit in het onzichtbare web van ex. Hij houdt me op de een of andere manier nog steeds in zijn macht, ik word er gek van...
Je hebt hiermee je verklaring wel gevonden of niet? Hij houdt je nog steeds in zijn macht wat je frustreert, want eigenlijk wil je dat helemaal niet.
Iemand waarmee je een verbintenis aangaat, gaat nu eenmaal in je systeem zitten en dat is er natuurlijk ook niet zomaar uit. Dat kost tijd. Pfff, bah, was er maar een andere manier he om hier overheen te komen.
Blegh....
Ik bedenk me ineens dat ik gistermiddag een smsje kreeg van iemand van een tijd geleden die wel een keer met me wilde afspreken en 's avonds belde een ander die vroeg of hij langs mocht komen om een kopje thee te drinken. Ik lag al in bed en wilde gaan slapen, maar daarmee ben ik dus in slaap gevallen. Mannen die interesse tonen en ik die nog steeds verstrikt zit in het onzichtbare web van ex. Hij houdt me op de een of andere manier nog steeds in zijn macht, ik word er gek van...
Je hebt hiermee je verklaring wel gevonden of niet? Hij houdt je nog steeds in zijn macht wat je frustreert, want eigenlijk wil je dat helemaal niet.
Iemand waarmee je een verbintenis aangaat, gaat nu eenmaal in je systeem zitten en dat is er natuurlijk ook niet zomaar uit. Dat kost tijd. Pfff, bah, was er maar een andere manier he om hier overheen te komen.
Blegh....
dinsdag 17 februari 2009 om 13:29
Bedankt Sad! Ik ga hier zeker (heel vaak ben ik bang ) terugkomen. Ik zit idd op m'n werk, maar gaat niet heel geweldig. Eerst maar even langs de dokter straks, om te kijken wat hij zegt, en ook of ik iets kan krijgen tegen het niet slapen. Is dat ook herkenbaar, niet slapen en niet eten???
Merk wel dat het me wel goed doet om van me af te schrijven, heb het verhaal ook al een paar keer gemaild naar vrienden.
En ik voel zo veel emoties, en denk ook elke minuut wat anders, en denk er eigenlijk continu aan.
Sad, jij bent 2 weken verder, hoe kijk jij er nu tegenaan, is het gevoel al ietsje minder heftig of niet??
Allemaal sterkte en tot snel!!
Merk wel dat het me wel goed doet om van me af te schrijven, heb het verhaal ook al een paar keer gemaild naar vrienden.
En ik voel zo veel emoties, en denk ook elke minuut wat anders, en denk er eigenlijk continu aan.
Sad, jij bent 2 weken verder, hoe kijk jij er nu tegenaan, is het gevoel al ietsje minder heftig of niet??
Allemaal sterkte en tot snel!!
Liever eigenwijs dan helemaal geen zelfvertrouwen
dinsdag 17 februari 2009 om 13:45
Beste iedereen,
Ik las dit forum (ook op mijn werk dus ik ga proberen het kort te houden) en herken een heleboel van mij acht maanden geleden.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik nog steeds momenten heb dat ik aan mijn ex denk, of om precieser te zijn, aan de tijd met mijn ex. Even om een beeld te schetsen, ik woonde twee jaar samen en we zouden gaan trouwen, toen wilde hij niet trouwen, ik vroeg hem of hij wel verder wilde, dat wilde hij wel om na vier maanden toch te zeggen van liever niet eigenlijk.
Toen was ik dus alleen, en woonde ik voor het eerst in mijn leven echt alleen (dus ook zonder huisgenoten) Het grote alleen zijn en voelen begon, nu nog voel ik me soms eenzaam en wordt ik triest bij de gedachte dat hij nooit meer contact met mij wil en dat hij gelukkig is met een ander.
Daar zit eigenlijk een groot deel van het verdriet maar ook van de oplossing, eerst weten dat het voor mijn geluk helemaal niets uitmaakt of hij wel of niet gelukkig is. Maar ook dat het helemaal niet zeker is dat hij nu wel gelukkig is, maar nogmaals boeien. Jij hebt niets meer met hem te maken en hoe vervelend dat aan de ene kant ook is het bied je ook mogelijkheden. Om eens wel je haar rood te verven, krot te knippen, om wel een hele avond meiden films te kijken, om die cursus te doen die hij eigenlijk stom vond, om te kijken naat hoe JIJ je wilt ontwikkelen en niet HIJ. Om open te staan voor iemand die wel echt bij je past en voor je gaat en om nu (voor zommige van ons eindelijk) echt gelukkig te gaan worden, misschien eerst een tijdje alleen misschien met iemand anders.
want negen van de tien keer gaat het niet voor niets uit en worden beide partijen er beter van. Iemand die je niet wilt moet jij immers ook niet willen.
Meiden (en heer geloof ik) jullie kunnen het. Uiteindelijk worden jullie hier niet alleen sterker van maar waarschijnlijk ook (minstens voor jezelf) leukere personen.
Er is licht aan de andere kant van de liefdesverdriet tunnel, al is het heel jammer dat niemand weet wanneer jij en doorbent.
p.s zelf heb ik veel steun gehad aan het afgrijzelijk veel liefdesverdriet forum alhier en van de site: liefdesverdriet.org.
Ik las dit forum (ook op mijn werk dus ik ga proberen het kort te houden) en herken een heleboel van mij acht maanden geleden.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik nog steeds momenten heb dat ik aan mijn ex denk, of om precieser te zijn, aan de tijd met mijn ex. Even om een beeld te schetsen, ik woonde twee jaar samen en we zouden gaan trouwen, toen wilde hij niet trouwen, ik vroeg hem of hij wel verder wilde, dat wilde hij wel om na vier maanden toch te zeggen van liever niet eigenlijk.
Toen was ik dus alleen, en woonde ik voor het eerst in mijn leven echt alleen (dus ook zonder huisgenoten) Het grote alleen zijn en voelen begon, nu nog voel ik me soms eenzaam en wordt ik triest bij de gedachte dat hij nooit meer contact met mij wil en dat hij gelukkig is met een ander.
Daar zit eigenlijk een groot deel van het verdriet maar ook van de oplossing, eerst weten dat het voor mijn geluk helemaal niets uitmaakt of hij wel of niet gelukkig is. Maar ook dat het helemaal niet zeker is dat hij nu wel gelukkig is, maar nogmaals boeien. Jij hebt niets meer met hem te maken en hoe vervelend dat aan de ene kant ook is het bied je ook mogelijkheden. Om eens wel je haar rood te verven, krot te knippen, om wel een hele avond meiden films te kijken, om die cursus te doen die hij eigenlijk stom vond, om te kijken naat hoe JIJ je wilt ontwikkelen en niet HIJ. Om open te staan voor iemand die wel echt bij je past en voor je gaat en om nu (voor zommige van ons eindelijk) echt gelukkig te gaan worden, misschien eerst een tijdje alleen misschien met iemand anders.
want negen van de tien keer gaat het niet voor niets uit en worden beide partijen er beter van. Iemand die je niet wilt moet jij immers ook niet willen.
Meiden (en heer geloof ik) jullie kunnen het. Uiteindelijk worden jullie hier niet alleen sterker van maar waarschijnlijk ook (minstens voor jezelf) leukere personen.
Er is licht aan de andere kant van de liefdesverdriet tunnel, al is het heel jammer dat niemand weet wanneer jij en doorbent.
p.s zelf heb ik veel steun gehad aan het afgrijzelijk veel liefdesverdriet forum alhier en van de site: liefdesverdriet.org.
dinsdag 17 februari 2009 om 14:42
quote:moppie_online schreef op 17 februari 2009 @ 13:29:
Bedankt Sad! Ik ga hier zeker (heel vaak ben ik bang ) terugkomen. Ik zit idd op m'n werk, maar gaat niet heel geweldig. Eerst maar even langs de dokter straks, om te kijken wat hij zegt, en ook of ik iets kan krijgen tegen het niet slapen. Is dat ook herkenbaar, niet slapen en niet eten???
Merk wel dat het me wel goed doet om van me af te schrijven, heb het verhaal ook al een paar keer gemaild naar vrienden.
En ik voel zo veel emoties, en denk ook elke minuut wat anders, en denk er eigenlijk continu aan.
Sad, jij bent 2 weken verder, hoe kijk jij er nu tegenaan, is het gevoel al ietsje minder heftig of niet??
Allemaal sterkte en tot snel!!
Hoi moppie, pfoe.....dat is een beetje moeilijk om te zeggen voor mij op dit moment hoe het met mijn gevoel is. Dat komt omdat er het e.e.a. is gebeurd de afgelopen tweeënhalf jaar in en buiten de relatie om, bij mij de spanningen erg zijn opgelopen en de relatiebreuk de bekende druppel was en het licht uit is gegaan, om het zo maar te zeggen
Ik kan de emoties soms wat moeilijk scheiden, wat hoort waarbij dat weet ik niet zo goed. Ik ben wel erg boos om alles en soms ook erg verdrietig. Ik vrees dat wat je voelt niet zo maar 1,2,3, weg zal zijn; dat zal zijn tijd nodig hebben.
Er zit niks anders op om het maar te laten komen zoals het komt.
Bedankt Sad! Ik ga hier zeker (heel vaak ben ik bang ) terugkomen. Ik zit idd op m'n werk, maar gaat niet heel geweldig. Eerst maar even langs de dokter straks, om te kijken wat hij zegt, en ook of ik iets kan krijgen tegen het niet slapen. Is dat ook herkenbaar, niet slapen en niet eten???
Merk wel dat het me wel goed doet om van me af te schrijven, heb het verhaal ook al een paar keer gemaild naar vrienden.
En ik voel zo veel emoties, en denk ook elke minuut wat anders, en denk er eigenlijk continu aan.
Sad, jij bent 2 weken verder, hoe kijk jij er nu tegenaan, is het gevoel al ietsje minder heftig of niet??
Allemaal sterkte en tot snel!!
Hoi moppie, pfoe.....dat is een beetje moeilijk om te zeggen voor mij op dit moment hoe het met mijn gevoel is. Dat komt omdat er het e.e.a. is gebeurd de afgelopen tweeënhalf jaar in en buiten de relatie om, bij mij de spanningen erg zijn opgelopen en de relatiebreuk de bekende druppel was en het licht uit is gegaan, om het zo maar te zeggen
Ik kan de emoties soms wat moeilijk scheiden, wat hoort waarbij dat weet ik niet zo goed. Ik ben wel erg boos om alles en soms ook erg verdrietig. Ik vrees dat wat je voelt niet zo maar 1,2,3, weg zal zijn; dat zal zijn tijd nodig hebben.
Er zit niks anders op om het maar te laten komen zoals het komt.
dinsdag 17 februari 2009 om 14:49
quote:lobelia schreef op 17 februari 2009 @ 13:45:
Iemand die je niet wilt moet jij immers ook niet willen.
Meiden (en heer geloof ik) jullie kunnen het. Uiteindelijk worden jullie hier niet alleen sterker van maar waarschijnlijk ook (minstens voor jezelf) leukere personen.
Er is licht aan de andere kant van de liefdesverdriet tunnel, al is het heel jammer dat niemand weet wanneer jij en doorbent.
.
Dat ben ikmet je eens, iemand die je niet wilt, moet jij ook niet willen. Dat hou ik mezelf nu ook steeds voor, alleen het gevoel wil daar nog niet helemaal aan, maar dat komt ook wel weer.
Ik heb mezelf ook voorgenomen hier goed doorheen te komen, iets anders gun ik haar niet. En natuurlijk gun ik mezelf iets beter dan dit.
Oh enne....ben toch wel een echte vrouw, met alles d'er op en d'er aan
Iemand die je niet wilt moet jij immers ook niet willen.
Meiden (en heer geloof ik) jullie kunnen het. Uiteindelijk worden jullie hier niet alleen sterker van maar waarschijnlijk ook (minstens voor jezelf) leukere personen.
Er is licht aan de andere kant van de liefdesverdriet tunnel, al is het heel jammer dat niemand weet wanneer jij en doorbent.
.
Dat ben ikmet je eens, iemand die je niet wilt, moet jij ook niet willen. Dat hou ik mezelf nu ook steeds voor, alleen het gevoel wil daar nog niet helemaal aan, maar dat komt ook wel weer.
Ik heb mezelf ook voorgenomen hier goed doorheen te komen, iets anders gun ik haar niet. En natuurlijk gun ik mezelf iets beter dan dit.
Oh enne....ben toch wel een echte vrouw, met alles d'er op en d'er aan
dinsdag 17 februari 2009 om 15:38
iedereen!
Welkom moppie en Lobelia! Fijn dat jullie er zijn en mee willen schrijven.
Ik ben vandaag naar een pyscholoog geweest om te praten. Mijn vriendinnen hebben zo hun meningen en ik werd daar erg onzeker van. Gelukkig een goed gesprek gehad en zij ziet niet iets verontrustends aan me behalve dat alle balans elementen in mijn leven zijn weg gevallen waar ik me aan kon vasthouden. Eerst mijn gezondheid. Toen het werk wat moet stoppen vanwege de crisis en als laatste mijn relatie dus. Het is dus niet vreemd dat ik verdrietig ben en bang ben voor mijn toekomst. Het enige waar ik op moet letten is dat ik het mezelf niet allemaal kwalijk moest gaan nemen. Zij heeft een aantal titels op schreven ook betreffende liefdes verdriet en andere zaken wat je kan helpen. Willen jullie deze ook weten?
Ook de situatie besproken wat ik nu heb met ex en mijn gevoel daarin en zij vind gelukkig wel dat ik dingen helder zie en het niet tegen spreekt om hoe ik er mee om te gaan. Het heeft me echt een beter gevoel gegeven dat ik echt niet gek aan het worden ben of zoals sommige vriendinnen tegen me zeggen dat ik mischien borderline heb en aan de medicatie moet! Dat doet gewoon ontzettend pijn kan ik je vertellen!
Ik zit er dus ook aan te denken om een main coon katertje te nemen om voor te zorgen en liefde van te krijgen. Mijn moeder wil dit dus absoluut niet omdat ze mij niet in staat vind om een huis dier te houden. Ze vergelijkt dit met mijn cavia die ik heb gehad toen ik kind was. En als ik weg ben kan zij er niet voor zorgen. Zo naar als je moeder dan ook niet enthousiast is en alleen het negatieve ervan inziet! Ik werk natuurlijk 40 uur. Dus kan dat wel? Die vraag stel ik mezelf ook. maar het lijkt me ook weer fijn om een maatje te hebben! Sad wat is jouw ervaring?
Dis: wat een lieve mooie kaart dank je wel!!
4 wheels: laat hem niet in je greep houden, dat gun ik die stomme ex van je niet!
Love: Super zin van de capaciteit!
To moppie: Ja het is normaal niet eten en slapen! Dat is het enige voordeel wat ik er weer uit kon halen dat ik afviel! Slapen was zwaar ruk. Werd om half 4 wakker en toen begon het maal; proces! Het is nu steeds vrij druk in mijn hoofd met denken maar wel wat minder! Ik hen oxepam van mijn dokter gekregen. Dit om beter te kunnen slapen. En schrijf het hier allemaal van je af! Sterkte!!
To sad: Ik bewonder je kracht hoe je er nu al zo mee omgaat!
Welkom moppie en Lobelia! Fijn dat jullie er zijn en mee willen schrijven.
Ik ben vandaag naar een pyscholoog geweest om te praten. Mijn vriendinnen hebben zo hun meningen en ik werd daar erg onzeker van. Gelukkig een goed gesprek gehad en zij ziet niet iets verontrustends aan me behalve dat alle balans elementen in mijn leven zijn weg gevallen waar ik me aan kon vasthouden. Eerst mijn gezondheid. Toen het werk wat moet stoppen vanwege de crisis en als laatste mijn relatie dus. Het is dus niet vreemd dat ik verdrietig ben en bang ben voor mijn toekomst. Het enige waar ik op moet letten is dat ik het mezelf niet allemaal kwalijk moest gaan nemen. Zij heeft een aantal titels op schreven ook betreffende liefdes verdriet en andere zaken wat je kan helpen. Willen jullie deze ook weten?
Ook de situatie besproken wat ik nu heb met ex en mijn gevoel daarin en zij vind gelukkig wel dat ik dingen helder zie en het niet tegen spreekt om hoe ik er mee om te gaan. Het heeft me echt een beter gevoel gegeven dat ik echt niet gek aan het worden ben of zoals sommige vriendinnen tegen me zeggen dat ik mischien borderline heb en aan de medicatie moet! Dat doet gewoon ontzettend pijn kan ik je vertellen!
Ik zit er dus ook aan te denken om een main coon katertje te nemen om voor te zorgen en liefde van te krijgen. Mijn moeder wil dit dus absoluut niet omdat ze mij niet in staat vind om een huis dier te houden. Ze vergelijkt dit met mijn cavia die ik heb gehad toen ik kind was. En als ik weg ben kan zij er niet voor zorgen. Zo naar als je moeder dan ook niet enthousiast is en alleen het negatieve ervan inziet! Ik werk natuurlijk 40 uur. Dus kan dat wel? Die vraag stel ik mezelf ook. maar het lijkt me ook weer fijn om een maatje te hebben! Sad wat is jouw ervaring?
Dis: wat een lieve mooie kaart dank je wel!!
4 wheels: laat hem niet in je greep houden, dat gun ik die stomme ex van je niet!
Love: Super zin van de capaciteit!
To moppie: Ja het is normaal niet eten en slapen! Dat is het enige voordeel wat ik er weer uit kon halen dat ik afviel! Slapen was zwaar ruk. Werd om half 4 wakker en toen begon het maal; proces! Het is nu steeds vrij druk in mijn hoofd met denken maar wel wat minder! Ik hen oxepam van mijn dokter gekregen. Dit om beter te kunnen slapen. En schrijf het hier allemaal van je af! Sterkte!!
To sad: Ik bewonder je kracht hoe je er nu al zo mee omgaat!
dinsdag 17 februari 2009 om 18:41
Hier Moppie weer.... dokter had niet zoveel zinnigs te melden helaas, en gaf me gvd homeopathische druppels mee. Heb zelf al het e.e.a. aan homeopathische shit geprobeerd en dat werkt niet, uiteindelijk heb ik nog 10 tabletjes oxazepam weten te krijgen. Ik zou eigenlijk gaan schaatsen vanavond, en ik weet dat het goed is om afleiding en zo te zoeken, maar nu voel ik me er niet toe in staat. Ben enorm moe, en niet superfit. Kijken hoe het slapen vannacht gaat, en morgen toch maar weer naar het werk.
Oja mijn status:
Mijn lijstje:
Ik ben: v
Mijn ex: m
Relatie over sinds: 12 februari en 16 februari (definitief)
Reden: ?? karaktereigenschappen van mij, daar gooit ie het op, en daardoor was gevoel grotendeels weg zegt ie. Ik denk ook dat de afstand (ik:utrecht, hij: maastricht) uiteindelijk ook een rol heeft gespeeld, en het eventuele samenwonen daar.
Status ex: denk alleen maar aan alle mooie dingen en kan me niet voorstellen dat ik hem na gisteravond nooit meer zie en vast kan houden, was ook zo gewend hem te bellen als ik ergens mee zat...
Liefdesverdriet op schaal van 1 tot 10: 10
Mensen, ik ga proberen ff m'n verstand bij elkaar te houden, een paar uur niet te huilen, en proberen te slapen (??)...morgen zien we weer verder, ik bekijk het maar per dag.
Nog wel 1 heeeeel vervelend iets: hij heeft het dus net uitgemaakt voor we een weekend weg zouden gaan. Hij zei gister dat het geregeld was met annuleren, maar ik kreeg net post en mag de annulering met de verzekering regelen... lekker dan! Dat wordt nog een hoop gedoe want volgens mij vergoeden ze dat niet...
Oja mijn status:
Mijn lijstje:
Ik ben: v
Mijn ex: m
Relatie over sinds: 12 februari en 16 februari (definitief)
Reden: ?? karaktereigenschappen van mij, daar gooit ie het op, en daardoor was gevoel grotendeels weg zegt ie. Ik denk ook dat de afstand (ik:utrecht, hij: maastricht) uiteindelijk ook een rol heeft gespeeld, en het eventuele samenwonen daar.
Status ex: denk alleen maar aan alle mooie dingen en kan me niet voorstellen dat ik hem na gisteravond nooit meer zie en vast kan houden, was ook zo gewend hem te bellen als ik ergens mee zat...
Liefdesverdriet op schaal van 1 tot 10: 10
Mensen, ik ga proberen ff m'n verstand bij elkaar te houden, een paar uur niet te huilen, en proberen te slapen (??)...morgen zien we weer verder, ik bekijk het maar per dag.
Nog wel 1 heeeeel vervelend iets: hij heeft het dus net uitgemaakt voor we een weekend weg zouden gaan. Hij zei gister dat het geregeld was met annuleren, maar ik kreeg net post en mag de annulering met de verzekering regelen... lekker dan! Dat wordt nog een hoop gedoe want volgens mij vergoeden ze dat niet...
Liever eigenwijs dan helemaal geen zelfvertrouwen
dinsdag 17 februari 2009 om 18:42
Hee lieve Scorp!
Wat goed dat je naar de psycholoog bent geweest; dat helpt om dingen op een rijtje te krijgen. Als ik het goed begrijp is jouw leven momenteel ook overhoop (ja, sowieso al als je relatie uitgaat).
Hmmm, da's nogal een aanname wat je vriendinnen doen wat betreft de borderline. Ik kan me voorstellen dat dat niet prettig is.
Ik blijf erbij, katten zijn echt geweldig! Ik werk zelf 36 uur per week. Als ik thuis ben kunnen ze naar buiten zoveel als ze willen (bv s'nachts, dat niet). Als ik werk zijn ze binnen, maar ik zie dus ook nu ik steeds thuis ben, dat ze overdag sowieso veel aan het slapen zijn, dus dat is goed te doen blijkbaar.
En dank je voor je compliment. Vergeet jezelf ook niet, jij bent ook zeer goed bezig!
Wat goed dat je naar de psycholoog bent geweest; dat helpt om dingen op een rijtje te krijgen. Als ik het goed begrijp is jouw leven momenteel ook overhoop (ja, sowieso al als je relatie uitgaat).
Hmmm, da's nogal een aanname wat je vriendinnen doen wat betreft de borderline. Ik kan me voorstellen dat dat niet prettig is.
Ik blijf erbij, katten zijn echt geweldig! Ik werk zelf 36 uur per week. Als ik thuis ben kunnen ze naar buiten zoveel als ze willen (bv s'nachts, dat niet). Als ik werk zijn ze binnen, maar ik zie dus ook nu ik steeds thuis ben, dat ze overdag sowieso veel aan het slapen zijn, dus dat is goed te doen blijkbaar.
En dank je voor je compliment. Vergeet jezelf ook niet, jij bent ook zeer goed bezig!
dinsdag 17 februari 2009 om 18:50
quote:moppie_online schreef op 17 februari 2009 @ 18:41:
Nog wel 1 heeeeel vervelend iets: hij heeft het dus net uitgemaakt voor we een weekend weg zouden gaan. Hij zei gister dat het geregeld was met annuleren, maar ik kreeg net post en mag de annulering met de verzekering regelen... lekker dan! Dat wordt nog een hoop gedoe want volgens mij vergoeden ze dat niet...
wij zouden ook een weekendje weg, voor het eerst.....ik heb niet geannuleerd maar ga lekker met mijn oudste dochter erheen!
Mijn lijstje:
Ik ben: v
Mijn ex: m
Relatie over sinds: 23 januari
Reden: wil terug naar ex-gezin
Status ex: terug in de beste-vrienden-modus
Liefdesverdriet op schaal van 1 tot 10: op dit moment 7
Nog wel 1 heeeeel vervelend iets: hij heeft het dus net uitgemaakt voor we een weekend weg zouden gaan. Hij zei gister dat het geregeld was met annuleren, maar ik kreeg net post en mag de annulering met de verzekering regelen... lekker dan! Dat wordt nog een hoop gedoe want volgens mij vergoeden ze dat niet...
wij zouden ook een weekendje weg, voor het eerst.....ik heb niet geannuleerd maar ga lekker met mijn oudste dochter erheen!
Mijn lijstje:
Ik ben: v
Mijn ex: m
Relatie over sinds: 23 januari
Reden: wil terug naar ex-gezin
Status ex: terug in de beste-vrienden-modus
Liefdesverdriet op schaal van 1 tot 10: op dit moment 7
dinsdag 17 februari 2009 om 19:03
Hier ben ik weer... Ben vanaf zondag niet thuis geweest, gisteren pas weer thuis gekomen. Ipv taxi heeft ex me thuis gebracht en gezorgt dat ik vandaag op mn werk kon komen. We hebben gisteren lang zitten praten, een bepaald onderwerp (waar hij liever niet over praat maar ondertussen praten we er uren over) voert de boventoon en dat geeft ook wel aan dat hij toch wel heel veel van me houdt, anders zou het hem niet boeien.
Ik zit iets minder in een dip en heb hoop dat het misschien nog goed komt. Je kunt het ook anders zien, ik hou me weer vast aan iets en kan me niet van hem losmaken...
Welkom Moppie! Ik zou eigenlijk ook afgelopen weekend samen weggaan, konden niet meer annuleren, gelukkig heeft hij het betaald. Misschien kun je voorstellen om het samen te betalen, of hij omdat hij niet wil?
Sad, wat klink jij sterk zeg. Je kan het iig accepteren en loslaten. Zo ontzettend goed!
Psycholoog kan flink verhelderend werken, als je tenminste een goede hebt.
Ik heb iets gezien over een bezinningsweek, op zoek naar hetgeen wat je echt belangrijk vind op dit moment in je leven. Niet zweverig. Denk er over na omdat ik wel met meer vragen rondloop.
Ik zit iets minder in een dip en heb hoop dat het misschien nog goed komt. Je kunt het ook anders zien, ik hou me weer vast aan iets en kan me niet van hem losmaken...
Welkom Moppie! Ik zou eigenlijk ook afgelopen weekend samen weggaan, konden niet meer annuleren, gelukkig heeft hij het betaald. Misschien kun je voorstellen om het samen te betalen, of hij omdat hij niet wil?
Sad, wat klink jij sterk zeg. Je kan het iig accepteren en loslaten. Zo ontzettend goed!
Psycholoog kan flink verhelderend werken, als je tenminste een goede hebt.
Ik heb iets gezien over een bezinningsweek, op zoek naar hetgeen wat je echt belangrijk vind op dit moment in je leven. Niet zweverig. Denk er over na omdat ik wel met meer vragen rondloop.
dinsdag 17 februari 2009 om 19:23
He!
Mag ik ook meeschrijven?
Sinds afgelopen zaterdag (14 feb) is mijn relatie voorbij.. Na bijna 2 jaar.
Reden: hij houdt me aan het lijntje zegt hij. Ik ben een huisje boompje beestje mens en hij weet dat nog niet.... We houden echt van elkaar.. maar volgens hem gaat het zo ook niet...
Ik ben er echt kapot van!!
Hij studeert in Portugal voor zijn opleiding tot piloot en ik zou er aankomende zondag naartoe gaan voor een week!! Maar dat gaat nu niet gebeuren.. Hij is afgelopen week wel hier geweest.. Omdat hij het niet vondt kunnen om het uit te maken op zo'n afstand. Toen hij hier was, was het heel moeilijk om t te doen!
Het is volgens mij een warrig verhaal geworden... maar ik kom later terug.. Ik moet zo weg en wilde toch alvast even mn verhaal kwijt!!
Mag ik ook meeschrijven?
Sinds afgelopen zaterdag (14 feb) is mijn relatie voorbij.. Na bijna 2 jaar.
Reden: hij houdt me aan het lijntje zegt hij. Ik ben een huisje boompje beestje mens en hij weet dat nog niet.... We houden echt van elkaar.. maar volgens hem gaat het zo ook niet...
Ik ben er echt kapot van!!
Hij studeert in Portugal voor zijn opleiding tot piloot en ik zou er aankomende zondag naartoe gaan voor een week!! Maar dat gaat nu niet gebeuren.. Hij is afgelopen week wel hier geweest.. Omdat hij het niet vondt kunnen om het uit te maken op zo'n afstand. Toen hij hier was, was het heel moeilijk om t te doen!
Het is volgens mij een warrig verhaal geworden... maar ik kom later terug.. Ik moet zo weg en wilde toch alvast even mn verhaal kwijt!!
