Relaties
alle pijlers
Relatie-therapie
woensdag 2 juli 2008 om 13:55
Na bijna twaalf jaar komt het er toch van.
Onze relatie is hard toe aan een APK-tje, om even weer de puntjes op de i te zetten. Niet dat we niet meer van elkaar houden (dat zit echt wel okee) maar omdat we dat graag zo willen houden in de toekomst.
We zijn nu verzand in niet-oplossend gevit, waarbij ik niet luister en hij niet praat. (Ja ja, als hij niet praat, heb ik niets om naar te luisteren. Maar jullie snappen wel hoe ik het bedoel.) Ik verander in een briesende, onredelijke rot-bitch en hij sluit zich af. Zo'n ruzie eindigt met het feit dat hij koffie gaat zetten o.i.d en ik niet meer de puf heb om hem achterna te lopen om weer verder te bitchen. Niet echt probleem-oplossend dus en daarom werk aan de winkel.
En nu tiep ik dat allemaal wel zo stoer, maar diep van binnen voelt het toch een beetje als falen. Naar buiten toe zijn we zooo'n leuk stel (en dat zijn we eigenlijk ook hartstikke wel!), maar niemand zal vermoeden dat de rek er beetje uit is af en toe.
Waarom ik het hier op het forum zet?
Om even mijn ei kwijt te kunnen en misschien heeft iemand ervaring met een situatie als deze. Of een goede tip, een hart onder de riem of desnoods een schop onder mijn gat! En heel eerlijk... als ik mijn moeder zou vertellen dat we een paar gesprekken met een relatie-therapeut gaan doen, begint ze gelijk te huilen en vraagt waarschijnlijk wie er in ons huis blijft wonen. En is binnen 2 dagen de familie rond dat we wat strubbelingen hebben (in haar verhaal liggen we dan al in scheiding). Mijn moeder is een lieverd, maar niet echt discreet.
Onze relatie is hard toe aan een APK-tje, om even weer de puntjes op de i te zetten. Niet dat we niet meer van elkaar houden (dat zit echt wel okee) maar omdat we dat graag zo willen houden in de toekomst.
We zijn nu verzand in niet-oplossend gevit, waarbij ik niet luister en hij niet praat. (Ja ja, als hij niet praat, heb ik niets om naar te luisteren. Maar jullie snappen wel hoe ik het bedoel.) Ik verander in een briesende, onredelijke rot-bitch en hij sluit zich af. Zo'n ruzie eindigt met het feit dat hij koffie gaat zetten o.i.d en ik niet meer de puf heb om hem achterna te lopen om weer verder te bitchen. Niet echt probleem-oplossend dus en daarom werk aan de winkel.
En nu tiep ik dat allemaal wel zo stoer, maar diep van binnen voelt het toch een beetje als falen. Naar buiten toe zijn we zooo'n leuk stel (en dat zijn we eigenlijk ook hartstikke wel!), maar niemand zal vermoeden dat de rek er beetje uit is af en toe.
Waarom ik het hier op het forum zet?
Om even mijn ei kwijt te kunnen en misschien heeft iemand ervaring met een situatie als deze. Of een goede tip, een hart onder de riem of desnoods een schop onder mijn gat! En heel eerlijk... als ik mijn moeder zou vertellen dat we een paar gesprekken met een relatie-therapeut gaan doen, begint ze gelijk te huilen en vraagt waarschijnlijk wie er in ons huis blijft wonen. En is binnen 2 dagen de familie rond dat we wat strubbelingen hebben (in haar verhaal liggen we dan al in scheiding). Mijn moeder is een lieverd, maar niet echt discreet.
woensdag 2 juli 2008 om 14:00
beste kaatje,
Ik weet het niet uit eigen ervaring, mijn relatie is net uit dus daar was ik ook geen ster in. Maar mijn ouders hadden strubbelingen, dachten al aan eventueel scheiden, hadden een gesprek bij de relatie therapeut en waren er na één gesprek uit.
Dus gewoon eraan werken en dat komt het waarschijnlijk allemaal wel weer goed,
succes
Ik weet het niet uit eigen ervaring, mijn relatie is net uit dus daar was ik ook geen ster in. Maar mijn ouders hadden strubbelingen, dachten al aan eventueel scheiden, hadden een gesprek bij de relatie therapeut en waren er na één gesprek uit.
Dus gewoon eraan werken en dat komt het waarschijnlijk allemaal wel weer goed,
succes
:)
woensdag 2 juli 2008 om 15:30
Hoi Kaatje,
Herkenbaar verhaal wat je hebt getypt. Bij ons loopt het iets anders maar ook wij hebben onze redenen dat wij naar een relatie therapeut zijn gestapt. Dit hebben we via de huisarts geregeld en de eerste intake is geweest. In augustus gaan we voor de tweede keer heen en zullen dan horen wat en hoe we aan onze relatie gaan werken. En het is waar, een extern, onafhandelijk persoon die je kunt helpen voelt goed!
Ik snap dat het voelt als falen..Dat hadden/hebben wij ook een beetje. Maar het is pas falen als je je relatie niet eerlijk onder ogen durft te zien en het maar laat aanmodderen.
Succes,
Liefs
(newbi) Sky
Herkenbaar verhaal wat je hebt getypt. Bij ons loopt het iets anders maar ook wij hebben onze redenen dat wij naar een relatie therapeut zijn gestapt. Dit hebben we via de huisarts geregeld en de eerste intake is geweest. In augustus gaan we voor de tweede keer heen en zullen dan horen wat en hoe we aan onze relatie gaan werken. En het is waar, een extern, onafhandelijk persoon die je kunt helpen voelt goed!
Ik snap dat het voelt als falen..Dat hadden/hebben wij ook een beetje. Maar het is pas falen als je je relatie niet eerlijk onder ogen durft te zien en het maar laat aanmodderen.
Succes,
Liefs
(newbi) Sky
woensdag 2 juli 2008 om 15:57
Wat bij mij helpt is zotussendoor me afvragen hoe ik een bepaald gesprek met een goede vriend/vriendin zou voeren. Mijn man is niet alleen mijn partner maar als het goed is ook een vriend. En dan merk ik, juist doordat je zo "gewend" bent aan elkaar, het gevaar erin huist dat je minder respectvol met elkaar omgaat dan je met goede vrienden zou doen.
Sommige onderwerpen zul je nooit aankaarten met vrienden, sommige problemen en verwachtingen heb je niet eens met/van vrienden. En toch kan het mij helpen bij het relativeren en de juiste toon weer vinden.
Sommige onderwerpen zul je nooit aankaarten met vrienden, sommige problemen en verwachtingen heb je niet eens met/van vrienden. En toch kan het mij helpen bij het relativeren en de juiste toon weer vinden.
woensdag 2 juli 2008 om 17:23
Feliciaatje, wat jij klopt als een bus!
Op een gegeven moment wordt je respectloos tegen elkaar.
Het zijn ook niet meer van die grote ruzies, die even goed botsen maar een positief einde hebben. Het is meer het constante zuigen, zeuren en vitten van alle dag. Dat de gezelligheid ver te zoeken is. Terwijl als ik nu aan hem denk, mijn hart vol loopt van liefde. Ik wil dat gevoel ook hebben als we 's avonds naar bed gaan en dus een fijne avond hebben gehad.
Gisteren barstte de bom weer eens na het vinden van porno. (En voor ik het halve Viva-forum over me heen krijg, lees a.u.b. eerst even verder.) Dat hij porno kijkt/download maakt me niks uit, het is meer de obsessieve wijze waarop. De porno die ik gisteren aantrof was echt walgelijk en grof, ik schrok daar echt van. Toen ik hem ernaar vroeg (Wat trekt je daarin aan? Waarom kijk je juist dit soort porno?) kreeg ik als antwoord dat hij er vluchtig naar gekeken had en er niets mee had. Op de vraag waarom hij het dan niet verwijderde, zei hij: Dat vind ik zonde.
Ik vond nogal verschil zitten tussen de aard van het filmpje en een map foto's die op de gevonden memory-stick stonden en vroeg daarnaar. "Die hebben we een keer gedownload op het werk." (die foto's, het filmpje scheen al op de memory-stick te staan toen hij hem vond.) Op de vraag wie "we" dan was raakte hij een beetje in paniek en bleef volhouden dat hij dat alleen had gedaan. Na lang vragen met wie, kwam eruit dat hij dat samen met een collega had gedownload en vluchtig bekeken. En heeft dat op de gevonden stick gezet omdat hij het niet weg wilde gooien. Pas toen dit verhaal eruit kwam realiseerde hij zich dat hij/hun echt dom is/zijn bezig geweest. Op het werk worden schunnige mailtjes, plaatjes, enz. niet getolereerd en wordt er ook op gecontroleerd. Hij had dus zijn baan kunnen kwijtraken door dit geintje. Ook vind ik het niet kunnen dat hij eerder zijn collega beschermd, dan eerlijk is tegen zijn vrouw.
Ik weet dat het bij hem niet gaat om het daadwerkelijk kijken van wat hij download, het is meer om de heb. In de tijd dat we net samenwoonden (nog geen internet toen) hadden we het soms best krap. Aan het einde van het geld nog een stukje maand en zo, we moesten er nog even de handigheid in krijgen. Maar dan vind je dus wel een stapeltje dure sexboekjes, verstopt. Ik ben toen zo boos geworden (we hadden van dat geld de oh zo nodige boodschappen kunnen halen.) dat ik het raam open heb gegooid en ze zo naar beneden heb gegooid. In een plas water en er reden direct een paar bussen overheen. Hij raakte helemaal in de war en wist alleen maar uit te brengen: Nu is het niet meer compleet.
Dit gedoe is niet dagelijks of maandelijks, maar zo 1 a 2 keer per jaar steekt het zijn lelijke kop op. Hij heeft geen porno-verbod of zo. We kijken het ook weleens samen. Als we eraan toekomen, want meestal resulteerd het in waslijst van aangeklikte dingen en hij die steeds heen en weer drentelt of er weer wat binnen is. Een avond die leuk, sexy en spannend had moeten worden eindigd dan voor mij met gapend op de bank zappend tussen de muziekzenders. "Heel even nog, die ene hoeft nog maar zoveel minuten." Maar zin heb ik dan niet meer.
Het is ook niet alleen met downloads. Toen het bedrijf waar hij werkte ging renoveren, nam hij de meest onzinnige dingen mee naar huis. (Zonde om weg te doen.) En kon ik in het huis bijna mijn kont niet meer keren tussen de overgebleven lampen, oude zagen... en noem het maar op. Na heel lang beloven dat hij het zou wegdoen, heb ik resoluut een stapel vuilniszakken gepakt en hebben we samen de zooi opgeruimd. Daarna was hij echt opgelucht dat die troep weg was. (En ik ook!)
Sorry sorry sorry voor dit enorme lange verhaal.
Maar de beerput ging open en liet zich even niet meer dichtgooien.
Toevoeging nadat ik het zelf net even teruglees.
Ik hou echt van mijn man, want dit klinkt allemaal heel negatief. Als ik alle leuke dingen aan hem zou moeten opschrijven, werd dit bericht wel vier keer zo lang.
Op een gegeven moment wordt je respectloos tegen elkaar.
Het zijn ook niet meer van die grote ruzies, die even goed botsen maar een positief einde hebben. Het is meer het constante zuigen, zeuren en vitten van alle dag. Dat de gezelligheid ver te zoeken is. Terwijl als ik nu aan hem denk, mijn hart vol loopt van liefde. Ik wil dat gevoel ook hebben als we 's avonds naar bed gaan en dus een fijne avond hebben gehad.
Gisteren barstte de bom weer eens na het vinden van porno. (En voor ik het halve Viva-forum over me heen krijg, lees a.u.b. eerst even verder.) Dat hij porno kijkt/download maakt me niks uit, het is meer de obsessieve wijze waarop. De porno die ik gisteren aantrof was echt walgelijk en grof, ik schrok daar echt van. Toen ik hem ernaar vroeg (Wat trekt je daarin aan? Waarom kijk je juist dit soort porno?) kreeg ik als antwoord dat hij er vluchtig naar gekeken had en er niets mee had. Op de vraag waarom hij het dan niet verwijderde, zei hij: Dat vind ik zonde.
Ik vond nogal verschil zitten tussen de aard van het filmpje en een map foto's die op de gevonden memory-stick stonden en vroeg daarnaar. "Die hebben we een keer gedownload op het werk." (die foto's, het filmpje scheen al op de memory-stick te staan toen hij hem vond.) Op de vraag wie "we" dan was raakte hij een beetje in paniek en bleef volhouden dat hij dat alleen had gedaan. Na lang vragen met wie, kwam eruit dat hij dat samen met een collega had gedownload en vluchtig bekeken. En heeft dat op de gevonden stick gezet omdat hij het niet weg wilde gooien. Pas toen dit verhaal eruit kwam realiseerde hij zich dat hij/hun echt dom is/zijn bezig geweest. Op het werk worden schunnige mailtjes, plaatjes, enz. niet getolereerd en wordt er ook op gecontroleerd. Hij had dus zijn baan kunnen kwijtraken door dit geintje. Ook vind ik het niet kunnen dat hij eerder zijn collega beschermd, dan eerlijk is tegen zijn vrouw.
Ik weet dat het bij hem niet gaat om het daadwerkelijk kijken van wat hij download, het is meer om de heb. In de tijd dat we net samenwoonden (nog geen internet toen) hadden we het soms best krap. Aan het einde van het geld nog een stukje maand en zo, we moesten er nog even de handigheid in krijgen. Maar dan vind je dus wel een stapeltje dure sexboekjes, verstopt. Ik ben toen zo boos geworden (we hadden van dat geld de oh zo nodige boodschappen kunnen halen.) dat ik het raam open heb gegooid en ze zo naar beneden heb gegooid. In een plas water en er reden direct een paar bussen overheen. Hij raakte helemaal in de war en wist alleen maar uit te brengen: Nu is het niet meer compleet.
Dit gedoe is niet dagelijks of maandelijks, maar zo 1 a 2 keer per jaar steekt het zijn lelijke kop op. Hij heeft geen porno-verbod of zo. We kijken het ook weleens samen. Als we eraan toekomen, want meestal resulteerd het in waslijst van aangeklikte dingen en hij die steeds heen en weer drentelt of er weer wat binnen is. Een avond die leuk, sexy en spannend had moeten worden eindigd dan voor mij met gapend op de bank zappend tussen de muziekzenders. "Heel even nog, die ene hoeft nog maar zoveel minuten." Maar zin heb ik dan niet meer.
Het is ook niet alleen met downloads. Toen het bedrijf waar hij werkte ging renoveren, nam hij de meest onzinnige dingen mee naar huis. (Zonde om weg te doen.) En kon ik in het huis bijna mijn kont niet meer keren tussen de overgebleven lampen, oude zagen... en noem het maar op. Na heel lang beloven dat hij het zou wegdoen, heb ik resoluut een stapel vuilniszakken gepakt en hebben we samen de zooi opgeruimd. Daarna was hij echt opgelucht dat die troep weg was. (En ik ook!)
Sorry sorry sorry voor dit enorme lange verhaal.
Maar de beerput ging open en liet zich even niet meer dichtgooien.
Toevoeging nadat ik het zelf net even teruglees.
Ik hou echt van mijn man, want dit klinkt allemaal heel negatief. Als ik alle leuke dingen aan hem zou moeten opschrijven, werd dit bericht wel vier keer zo lang.
vrijdag 4 juli 2008 om 14:02
Hoi Kaatje, een glashelder verhaal, waaruit denk ik ook wel blijkt, waarom de communicatie niet goed vlotten wil. Het grote voordeel hoe ik het zie voor jullie, dat de basis heel goed is. Dus als je er uit komt, dat jullie relatie veel sterker wordt.
Je verhaal over de porno, vind ik verhelderend. Jij reageert zo fel, dat een normaal gesprek erover niet meer mogelijk is. Ook als je er later wel rustig over kunt spreken, zorgen je eerdere daden ervoor dat het een topic is, waar niet over gesproken kan worden.
Het grote probleem is, dat jij (een gedeelte) van de porno tot probleem bestempelt. Omdat het geld kost, je vindt het onzin, het kan zijn baan kosten, het is te grof. Hij is het er kennelijk niet helemaal mee eens. Als je met een man praat, zal hij graag een oplossing aandragen. In dit geval is hij hier het probleem (volgens jouw), dus de oplossing is, om gewoontes te veranderen, wat hij niet wil.
Als je met een man op deze manier praat, is vaak het resultaat dat hij niks meer zegt. En op den duur dat hij je gaat ontlopen. Als je over dit soort onderwerpen wilt praten, moet je vragen om begrip voor wat jij voelt. Goede kans dat hij daar ook begrip voor toont, als je hem niet tot een oplossing dwingt.
Ik hoop dat het een beetje duidelijk is, maar met een andere manier van communiceren, denk ik dat jullie al een heel eind naar elkaar toekomen. Misschien dat de relatie therapie daarbij kan helpen. Succes kreeft
Je verhaal over de porno, vind ik verhelderend. Jij reageert zo fel, dat een normaal gesprek erover niet meer mogelijk is. Ook als je er later wel rustig over kunt spreken, zorgen je eerdere daden ervoor dat het een topic is, waar niet over gesproken kan worden.
Het grote probleem is, dat jij (een gedeelte) van de porno tot probleem bestempelt. Omdat het geld kost, je vindt het onzin, het kan zijn baan kosten, het is te grof. Hij is het er kennelijk niet helemaal mee eens. Als je met een man praat, zal hij graag een oplossing aandragen. In dit geval is hij hier het probleem (volgens jouw), dus de oplossing is, om gewoontes te veranderen, wat hij niet wil.
Als je met een man op deze manier praat, is vaak het resultaat dat hij niks meer zegt. En op den duur dat hij je gaat ontlopen. Als je over dit soort onderwerpen wilt praten, moet je vragen om begrip voor wat jij voelt. Goede kans dat hij daar ook begrip voor toont, als je hem niet tot een oplossing dwingt.
Ik hoop dat het een beetje duidelijk is, maar met een andere manier van communiceren, denk ik dat jullie al een heel eind naar elkaar toekomen. Misschien dat de relatie therapie daarbij kan helpen. Succes kreeft
vrijdag 4 juli 2008 om 15:25
quote:kreeft1 schreef op 04 juli 2008 @ 14:02:
Hoi Kaatje, een glashelder verhaal, waaruit denk ik ook wel blijkt, waarom de communicatie niet goed vlotten wil. Het grote voordeel hoe ik het zie voor jullie, dat de basis heel goed is. Dus als je er uit komt, dat jullie relatie veel sterker wordt.
De basis is er, absoluut. We hebben in al die jaren dat we samen zijn genoeg dingen meegemaakt die ons van elkaar hadden kunnen vervreemden, maar ze hebben ons alleen sterker gemaakt.
Je verhaal over de porno, vind ik verhelderend. Jij reageert zo fel, dat een normaal gesprek erover niet meer mogelijk is. Ook als je er later wel rustig over kunt spreken, zorgen je eerdere daden ervoor dat het een topic is, waar niet over gesproken kan worden.
Ja, ik kan heel fel reageren. Maar daarna er rustig over praten kan wel. En dat doen we dan ook. Ik weet van mezelf dat ik eerst tot tien moet tellen en hem moet laten uitpraten als hij wat zegt, maar de uitvoering heeft nog wat verbeterpuntjes.
Het grote probleem is, dat jij (een gedeelte) van de porno tot probleem bestempelt. Omdat het geld kost, je vindt het onzin, het kan zijn baan kosten, het is te grof. Hij is het er kennelijk niet helemaal mee eens. Als je met een man praat, zal hij graag een oplossing aandragen. In dit geval is hij hier het probleem (volgens jouw), dus de oplossing is, om gewoontes te veranderen, wat hij niet wil.
Dat het geld kostte vond ik toen vooral een probleem omdat ik in die dagen met mijn handen in het haar zat waar we eten van moesten halen en niet kon begrijpen waar een gedeelte van het geld was heen gegaan. Tot dat ik de boekjes vond. Onzin vind ik het ook niet, want zoals ik al schreef kijken we het ook samen. Ik kijk bijvoorbeeld heel graag horrorfilms, is ook niks nuttigs aan, maar wel leuk.
Dat het zijn baan had kunnen kosten daar kwam hij zelf mee. Ik had daar zo snel niet aan gedacht, maar schrok er wel van. En de mate van grofheid van de porno, was het gewoon heel erg. En ik kan best wat hebben, denk al snel... ach ieder zijn meug. Ik was bang dat hij kickte op dat soort handelingen en vroeg me af hoe het dan verder moest tussen ons. Want dat waren dingen die ik hem niet zou kunnen/willen geven. Voor hem was het een kwestie van: Dit doet me niks, ik kijk wel wat anders. Maar hij gooit het niet weg, dus ik vond het en trok conclusies.
Ja, ik vind dat hij wat moet veranderen in zijn gedrag. Niet meer blindelings alles aanklikken en dan zonder te bekijken ergens opslaan. (Hij weet niet eens wat hij binnenhaald.) Ik verwacht van hem dat hij in ieder geval de boel even bekijkt en die rare dingen weggooid. En hij heeft afgesproken dat ook te doen.
Als je met een man op deze manier praat, is vaak het resultaat dat hij niks meer zegt. En op den duur dat hij je gaat ontlopen. Als je over dit soort onderwerpen wilt praten, moet je vragen om begrip voor wat jij voelt. Goede kans dat hij daar ook begrip voor toont, als je hem niet tot een oplossing dwingt.
In een ruzie beginnen mijn zinnen (vaak) heel braaf met ik i.p.v. jij. "Ik ben hier heel erg van geschrokken." "Ik voel me onzeker, omdat ik het gevoel heb dat er bij jou bepaalde behoeftes zijn waar ik niet aan kan voldoen." Niet vlekkeloos en ga ook wel eens de mist in, maar ik probeer het wel altijd.
Ik hoop dat het een beetje duidelijk is, maar met een andere manier van communiceren, denk ik dat jullie al een heel eind naar elkaar toekomen. Misschien dat de relatie therapie daarbij kan helpen. Succes kreeft
Na de afspraak dat we hulp gaan zoeken, heb ik de bal in zijn hoek gelegd. Jij bepaald wanneer je dat wil, wanneer we een afspraak gaan maken. Maar tot die tijd zou ik wel graag willen dat 's avonds een half uurtje alles uitgaat (televisie, geen telefoon opnemen, etc.) en dat we dan praten, echt praten. En wonderwel is het nu ook eens gezellig hier in huis. Dingen waar ik me aan erger "bewaar" ik tot dat half uurtje. Gisteren merkte ik al dat ze dan helemaal niet meer toe doen en ga het dan ook niet in de "groep" gooien. Hij praat dan ook van zich af, gaat er echt goed voor zitten. Gisteren kreeg ik ineens te horen dat hij zo trots op me is, dat hij ziet dat het beter met me gaat en dat ik daar hard aan werk. Ik heb een tijd heel slecht in mijn vel gezeten en doe mijn best om weer overeind te krabbelen op het moment. Ik moest er gewoon een beetje van huilen. Ook luister ik nu echt naar wat hij te vertellen heeft, wat hij die dag heeft gedaan en hoe het op zijn werk was. Ik hoop dat we dit ook echt kunnen volhouden (het is natuurlijk pas twee dagen zo), het voelt in ieder geval heel positief. Wie weet komt die afspraak er dan wel nooit.
Hoi Kaatje, een glashelder verhaal, waaruit denk ik ook wel blijkt, waarom de communicatie niet goed vlotten wil. Het grote voordeel hoe ik het zie voor jullie, dat de basis heel goed is. Dus als je er uit komt, dat jullie relatie veel sterker wordt.
De basis is er, absoluut. We hebben in al die jaren dat we samen zijn genoeg dingen meegemaakt die ons van elkaar hadden kunnen vervreemden, maar ze hebben ons alleen sterker gemaakt.
Je verhaal over de porno, vind ik verhelderend. Jij reageert zo fel, dat een normaal gesprek erover niet meer mogelijk is. Ook als je er later wel rustig over kunt spreken, zorgen je eerdere daden ervoor dat het een topic is, waar niet over gesproken kan worden.
Ja, ik kan heel fel reageren. Maar daarna er rustig over praten kan wel. En dat doen we dan ook. Ik weet van mezelf dat ik eerst tot tien moet tellen en hem moet laten uitpraten als hij wat zegt, maar de uitvoering heeft nog wat verbeterpuntjes.
Het grote probleem is, dat jij (een gedeelte) van de porno tot probleem bestempelt. Omdat het geld kost, je vindt het onzin, het kan zijn baan kosten, het is te grof. Hij is het er kennelijk niet helemaal mee eens. Als je met een man praat, zal hij graag een oplossing aandragen. In dit geval is hij hier het probleem (volgens jouw), dus de oplossing is, om gewoontes te veranderen, wat hij niet wil.
Dat het geld kostte vond ik toen vooral een probleem omdat ik in die dagen met mijn handen in het haar zat waar we eten van moesten halen en niet kon begrijpen waar een gedeelte van het geld was heen gegaan. Tot dat ik de boekjes vond. Onzin vind ik het ook niet, want zoals ik al schreef kijken we het ook samen. Ik kijk bijvoorbeeld heel graag horrorfilms, is ook niks nuttigs aan, maar wel leuk.
Dat het zijn baan had kunnen kosten daar kwam hij zelf mee. Ik had daar zo snel niet aan gedacht, maar schrok er wel van. En de mate van grofheid van de porno, was het gewoon heel erg. En ik kan best wat hebben, denk al snel... ach ieder zijn meug. Ik was bang dat hij kickte op dat soort handelingen en vroeg me af hoe het dan verder moest tussen ons. Want dat waren dingen die ik hem niet zou kunnen/willen geven. Voor hem was het een kwestie van: Dit doet me niks, ik kijk wel wat anders. Maar hij gooit het niet weg, dus ik vond het en trok conclusies.
Ja, ik vind dat hij wat moet veranderen in zijn gedrag. Niet meer blindelings alles aanklikken en dan zonder te bekijken ergens opslaan. (Hij weet niet eens wat hij binnenhaald.) Ik verwacht van hem dat hij in ieder geval de boel even bekijkt en die rare dingen weggooid. En hij heeft afgesproken dat ook te doen.
Als je met een man op deze manier praat, is vaak het resultaat dat hij niks meer zegt. En op den duur dat hij je gaat ontlopen. Als je over dit soort onderwerpen wilt praten, moet je vragen om begrip voor wat jij voelt. Goede kans dat hij daar ook begrip voor toont, als je hem niet tot een oplossing dwingt.
In een ruzie beginnen mijn zinnen (vaak) heel braaf met ik i.p.v. jij. "Ik ben hier heel erg van geschrokken." "Ik voel me onzeker, omdat ik het gevoel heb dat er bij jou bepaalde behoeftes zijn waar ik niet aan kan voldoen." Niet vlekkeloos en ga ook wel eens de mist in, maar ik probeer het wel altijd.
Ik hoop dat het een beetje duidelijk is, maar met een andere manier van communiceren, denk ik dat jullie al een heel eind naar elkaar toekomen. Misschien dat de relatie therapie daarbij kan helpen. Succes kreeft
Na de afspraak dat we hulp gaan zoeken, heb ik de bal in zijn hoek gelegd. Jij bepaald wanneer je dat wil, wanneer we een afspraak gaan maken. Maar tot die tijd zou ik wel graag willen dat 's avonds een half uurtje alles uitgaat (televisie, geen telefoon opnemen, etc.) en dat we dan praten, echt praten. En wonderwel is het nu ook eens gezellig hier in huis. Dingen waar ik me aan erger "bewaar" ik tot dat half uurtje. Gisteren merkte ik al dat ze dan helemaal niet meer toe doen en ga het dan ook niet in de "groep" gooien. Hij praat dan ook van zich af, gaat er echt goed voor zitten. Gisteren kreeg ik ineens te horen dat hij zo trots op me is, dat hij ziet dat het beter met me gaat en dat ik daar hard aan werk. Ik heb een tijd heel slecht in mijn vel gezeten en doe mijn best om weer overeind te krabbelen op het moment. Ik moest er gewoon een beetje van huilen. Ook luister ik nu echt naar wat hij te vertellen heeft, wat hij die dag heeft gedaan en hoe het op zijn werk was. Ik hoop dat we dit ook echt kunnen volhouden (het is natuurlijk pas twee dagen zo), het voelt in ieder geval heel positief. Wie weet komt die afspraak er dan wel nooit.
vrijdag 4 juli 2008 om 15:53
Kaatje, dat half uurtje dat jullie kletsen, lijkt me hartstikke goed. Als je het hebt over problemen, dan is het afgebakend in tijd, zodat de rest van de tijd gezellig blijft. En als je het gesprek goed is, dan beleef je er beide plezier aan.
Probeer alleen niet teveel hoop te vestigen, op halve toezeggingen. Zoals dat hij een afspraak maakt. Of dat hij voorzichtiger is met downloaden. Als hij meewil naar zo'n afspraak, en jij maakt de afspraak, dan blijf je niet met een teleurstelling zitten, dan wanneer je op hem blijft wachten op de afspraak (de zin leest vast krom, maar je begrijpt wel wat ik bedoel). En die porno, ik denk dat het beter is om te vertellen wat je niet fijn vindt, als is het 1000 keer, dan om van hem een toezegging te vragen, om het niet meer te doen. Want als hij het toch doet (en die kans is groot denk ik), en je komt erachter, wat doe je dan?
Dat half uurtje lijkt me klasse, ik sprak ook wat te weinig tegen mijn vrouw. Tegenwoordig zitten we regelmatig samen te kletsen (meer dan eens per dag). En dat vinden we ook beide reuze gezellig, en dan gaat het ook vanzelf.
Probeer alleen niet teveel hoop te vestigen, op halve toezeggingen. Zoals dat hij een afspraak maakt. Of dat hij voorzichtiger is met downloaden. Als hij meewil naar zo'n afspraak, en jij maakt de afspraak, dan blijf je niet met een teleurstelling zitten, dan wanneer je op hem blijft wachten op de afspraak (de zin leest vast krom, maar je begrijpt wel wat ik bedoel). En die porno, ik denk dat het beter is om te vertellen wat je niet fijn vindt, als is het 1000 keer, dan om van hem een toezegging te vragen, om het niet meer te doen. Want als hij het toch doet (en die kans is groot denk ik), en je komt erachter, wat doe je dan?
Dat half uurtje lijkt me klasse, ik sprak ook wat te weinig tegen mijn vrouw. Tegenwoordig zitten we regelmatig samen te kletsen (meer dan eens per dag). En dat vinden we ook beide reuze gezellig, en dan gaat het ook vanzelf.
vrijdag 4 juli 2008 om 17:48
Als we op deze manier blijven praten, dan ben ik al een gelukkig vrouw! Het therapie-idee schuif ik nog niet van de tafel, maar ik weet van hem dat hij altijd even op zoiets moet "kauwen". En het probleem was dat we niet meer praten met elkaar, (voor) nu gaat dat goed. Maar ik houd het wel op de tafel, zeg maar.
Het porno-verbieden heb ik nooit gedaan. Maar de soort vind ik wat anders. Andersom zou dat net zo werken. Dat hij het prima vindt dat ik graag horrorfilms kijk, maar dat sommige soorten hem te ver gaan bijvoorbeeld. Ik neem aan dat daar best afspraken over te maken zijn en op dit moment hebben we die ook.
Goed dat je samen met je vrouw weer bent gaan praten, hopelijk gaat het hier ook die kant op. Het is fijn om een lange, vertrouwde en liefdevolle relatie te hebben, maar er is toch het risico dat je na een tijd minder aandacht "overhebt" voor de ander en minder aardigheid. En gaan de enige gesprekken nog over wat je wil eten die avond.
Het porno-verbieden heb ik nooit gedaan. Maar de soort vind ik wat anders. Andersom zou dat net zo werken. Dat hij het prima vindt dat ik graag horrorfilms kijk, maar dat sommige soorten hem te ver gaan bijvoorbeeld. Ik neem aan dat daar best afspraken over te maken zijn en op dit moment hebben we die ook.
Goed dat je samen met je vrouw weer bent gaan praten, hopelijk gaat het hier ook die kant op. Het is fijn om een lange, vertrouwde en liefdevolle relatie te hebben, maar er is toch het risico dat je na een tijd minder aandacht "overhebt" voor de ander en minder aardigheid. En gaan de enige gesprekken nog over wat je wil eten die avond.
