Relaties
alle pijlers
relatie uit
woensdag 15 november 2017 om 23:27
Wegens herkenbaarheid verhaal even weggehaald. Samenvatting: relatie is uit, ik voel me kut en vind het fijn dit te delen.
iedereen die zijn verhaal van zich af wil schrijven is meer dan welkom om mee te doen in dit topic ! Laten we elkaar steunen!
iedereen die zijn verhaal van zich af wil schrijven is meer dan welkom om mee te doen in dit topic ! Laten we elkaar steunen!
moderatorviva wijzigde dit bericht op 25-11-2017 20:22
Reden: TO heeft een waarschuwing gekregen voor het verwijderen van de OP
Reden: TO heeft een waarschuwing gekregen voor het verwijderen van de OP
87.18% gewijzigd
zondag 27 mei 2018 om 18:05
Maar Callie hij had toch al een ander op het oog toen hij het met jou uitmaakte, is dat niets geworden?
zondag 27 mei 2018 om 18:22
Jawel, still going strong die twee. Maar dat maakt de aantrekkingskracht niet minder voor mij, integendeel.Sjaantje37 schreef: ↑27-05-2018 18:05Maar Callie hij had toch al een ander op het oog toen hij het met jou uitmaakte, is dat niets geworden?
Hoe hij zich daarbij voelt, of hij überhaupt nog iets voelt als hij mij ziet, ik heb geen idee. We praten niet, begroeten elkaar niet. En ik hoef het niet te weten ook.
zondag 27 mei 2018 om 18:40
Ooh moeilijk zeg, en dan zo recht in zijn ogen kijken! Ik zou dan ook niet weten wat te doen. Wat naar moet dat zijn geweest
zondag 27 mei 2018 om 18:45
Die knop, daar ben ik ook al hopeloos naar opzoek geweest. Helaas ook nog niet gevonden. Al heb in hem, tegen alle verwachtingen in dit weekend niet nodig gehad. Op die manier dat ik er steeds beter mee om kan gaan, en dat gaat jou ook lukken. De gevoelens zijn er om een reden, voel ze, druk ze niet weg. En stap voor stap ga veel minder nood hebben aan die knop.Gelukkigworden schreef: ↑27-05-2018 18:37Pfff waarom hebben we geen aan en uit knop met ons gevoel. Weet echt niet wat het is dit weekend.
zondag 27 mei 2018 om 18:52
Ja alleen het gekke is dat ik me in weken niet zo rot heb gevoeld. Ik mis hem gewoon, we zijn nu een half jaar verder. Nooit meer gesproken en gezien en toch dat gemis. Als ik foto’s van stelletjes online tegen kom of verhalen van vriendinnen hoor dan blijf ik toch balen. Ik dacht echt dat dit hem was. Hoe zuur en beter ik nu weet. Ik wil het ook gewoon mee maken. Een lange relatie, samen wonen etc. Dat gevoel is gewoon niet uit te leggen.
zondag 27 mei 2018 om 18:57
Als ik dit zo lees dan is het inderdaad goed dat ik mijn ex fysiek niet meer heb gezien en de keer dat hij mij probeerde te bellen ik de telefoon niet heb opgenomen.
Ik voel mij gelukkig niet meer kut na een droom over hem, ik weet waarom ik over hem droom omdat er momenten zijn dat ik hem heel erg mis. Maar dan denk ik gelijk mis ik hem of mis ik warmte en sex van een man.
Ik probeer zoveel mogelijk mijn verstand te gebruiken en zo min mogelijk mijn gevoel wat mijn ex betreft. Ik kan het wel gaan romantiseren maar het was eerlijk gezegd vooral een lijdensweg.
De sex was fantastisch maar was meer van de wereld dan ik erop was met hem.
Ik mag rouwen om die periode en dat doe ik ook. Ik ga mezelf niet gek maken met gedachten denk hij nog wel eens aan mij of hoe zou het met hem gaan, eerlijk gezegd interesseer mij dat ook niet anders had ik de telefoon wel opgenomen toen hij belde.
Natuurlijk heb ik daarna nog wel gedacht wat als ik de telefoon wel had opgenomen? Geen enkele uitkomst daarvan had goed voor mij geweest en wellicht alleen maar pijn gegeven.
Het is ook dat ik probeer van mezelf te houden en te denken wat had ik een vriendin geadviseerd?
Ik heb echt teveel pijn geleden bij hem, en daar kwam ook de dood van mijn moeder nog eens bovenop waar ik eigenlijk niet van hem mocht rouwen want dat was niet gezellig. Nee ondanks de sterke aantrekkingskracht ben ik blij dat ik er van af ben.
Het sterkt mij natuurlijk ook dat ik steeds meer mezelf ben. Vooral mijn vrolijkheid is weer terug en dat werkt aanstekelijk naar mijn omgeving toe.
Alleen ben ik ontzettend wantrouwig en afstandelijk geworden naar mannen toe.
Zo bang om weer zo’ n exemplaar te treffen, moet daar echt niet aan denken om mijzelf weer te verliezen in een destructieve relatie.
De assholes hebben jullie laten zakken als een baksteen, niets tofs aan. Begrijp echt dat de aantrekkingskracht er nog is maar laat het ergens ver weg en laat het vooral niet de overhand nemen want je hebt er echt niets aan. Dikke knuffels.
Ik voel mij gelukkig niet meer kut na een droom over hem, ik weet waarom ik over hem droom omdat er momenten zijn dat ik hem heel erg mis. Maar dan denk ik gelijk mis ik hem of mis ik warmte en sex van een man.
Ik probeer zoveel mogelijk mijn verstand te gebruiken en zo min mogelijk mijn gevoel wat mijn ex betreft. Ik kan het wel gaan romantiseren maar het was eerlijk gezegd vooral een lijdensweg.
De sex was fantastisch maar was meer van de wereld dan ik erop was met hem.
Ik mag rouwen om die periode en dat doe ik ook. Ik ga mezelf niet gek maken met gedachten denk hij nog wel eens aan mij of hoe zou het met hem gaan, eerlijk gezegd interesseer mij dat ook niet anders had ik de telefoon wel opgenomen toen hij belde.
Natuurlijk heb ik daarna nog wel gedacht wat als ik de telefoon wel had opgenomen? Geen enkele uitkomst daarvan had goed voor mij geweest en wellicht alleen maar pijn gegeven.
Het is ook dat ik probeer van mezelf te houden en te denken wat had ik een vriendin geadviseerd?
Ik heb echt teveel pijn geleden bij hem, en daar kwam ook de dood van mijn moeder nog eens bovenop waar ik eigenlijk niet van hem mocht rouwen want dat was niet gezellig. Nee ondanks de sterke aantrekkingskracht ben ik blij dat ik er van af ben.
Het sterkt mij natuurlijk ook dat ik steeds meer mezelf ben. Vooral mijn vrolijkheid is weer terug en dat werkt aanstekelijk naar mijn omgeving toe.
Alleen ben ik ontzettend wantrouwig en afstandelijk geworden naar mannen toe.
Zo bang om weer zo’ n exemplaar te treffen, moet daar echt niet aan denken om mijzelf weer te verliezen in een destructieve relatie.
De assholes hebben jullie laten zakken als een baksteen, niets tofs aan. Begrijp echt dat de aantrekkingskracht er nog is maar laat het ergens ver weg en laat het vooral niet de overhand nemen want je hebt er echt niets aan. Dikke knuffels.
zondag 27 mei 2018 om 18:58
Dus je verwart het willen van een liefde relatie met het missen van je ex. En dat gevoel herken ik echt heel goed hoor!Gelukkigworden schreef: ↑27-05-2018 18:52Ja alleen het gekke is dat ik me in weken niet zo rot heb gevoeld. Ik mis hem gewoon, we zijn nu een half jaar verder. Nooit meer gesproken en gezien en toch dat gemis. Als ik foto’s van stelletjes online tegen kom of verhalen van vriendinnen hoor dan blijf ik toch balen. Ik dacht echt dat dit hem was. Hoe zuur en beter ik nu weet. Ik wil het ook gewoon mee maken. Een lange relatie, samen wonen etc. Dat gevoel is gewoon niet uit te leggen.
zondag 27 mei 2018 om 19:02
Helaas echt beide. Ik mis hem en de relatie. Maar als je weet dat hij niks meer voor je voelt is het lastig om toe te geven dat je hem blijft missen. Dus dat heb ik lang genegeerd maar helaas.Sjaantje37 schreef: ↑27-05-2018 18:58Dus je verwart het willen van een liefde relatie met het missen van je ex. En dat gevoel herken ik echt heel goed hoor!
zondag 27 mei 2018 om 19:07
Moet zeggen dat ik echt zoveel respect heb voor hoe jij dingen kan relativeren en er zo sterk in staat. Elke keer als ik je posts lees denk ik verdorie kon ik ook maar zo denken en wat meer mijn gevoel uitzetten. Vind ik echt knapSjaantje37 schreef: ↑27-05-2018 18:57Als ik dit zo lees dan is het inderdaad goed dat ik mijn ex fysiek niet meer heb gezien en de keer dat hij mij probeerde te bellen ik de telefoon niet heb opgenomen.
Ik voel mij gelukkig niet meer kut na een droom over hem, ik weet waarom ik over hem droom omdat er momenten zijn dat ik hem heel erg mis. Maar dan denk ik gelijk mis ik hem of mis ik warmte en sex van een man.
Ik probeer zoveel mogelijk mijn verstand te gebruiken en zo min mogelijk mijn gevoel wat mijn ex betreft. Ik kan het wel gaan romantiseren maar het was eerlijk gezegd vooral een lijdensweg.
De sex was fantastisch maar was meer van de wereld dan ik erop was met hem.
Ik mag rouwen om die periode en dat doe ik ook. Ik ga mezelf niet gek maken met gedachten denk hij nog wel eens aan mij of hoe zou het met hem gaan, eerlijk gezegd interesseer mij dat ook niet anders had ik de telefoon wel opgenomen toen hij belde.
Natuurlijk heb ik daarna nog wel gedacht wat als ik de telefoon wel had opgenomen? Geen enkele uitkomst daarvan had goed voor mij geweest en wellicht alleen maar pijn gegeven.
Het is ook dat ik probeer van mezelf te houden en te denken wat had ik een vriendin geadviseerd?
Ik heb echt teveel pijn geleden bij hem, en daar kwam ook de dood van mijn moeder nog eens bovenop waar ik eigenlijk niet van hem mocht rouwen want dat was niet gezellig. Nee ondanks de sterke aantrekkingskracht ben ik blij dat ik er van af ben.
Het sterkt mij natuurlijk ook dat ik steeds meer mezelf ben. Vooral mijn vrolijkheid is weer terug en dat werkt aanstekelijk naar mijn omgeving toe.
Alleen ben ik ontzettend wantrouwig en afstandelijk geworden naar mannen toe.
Zo bang om weer zo’ n exemplaar te treffen, moet daar echt niet aan denken om mijzelf weer te verliezen in een destructieve relatie.
De assholes hebben jullie laten zakken als een baksteen, niets tofs aan. Begrijp echt dat de aantrekkingskracht er nog is maar laat het ergens ver weg en laat het vooral niet de overhand nemen want je hebt er echt niets aan. Dikke knuffels.
Dit weekend lijkt bij iedereen wel zwaar te zijn haha. Gelukkig hebben we dit topic, ik heb er wel steun aan!
zondag 27 mei 2018 om 19:10
Ik herken dit wel. Ik heb dat gevoel ook nog steeds bij iemand. Hij was zo bijzonder voor me en we hadden zo'n klik die je bijna nooit voelt. Alsof hij de ware was. En ik denk dat diegene ook nooit meer uit je hart zal verdwijnen, en dat is oké. Toch zullen we ergens moeten accepteren dat we ons leven niet met hun zullen delen.Gelukkigworden schreef: ↑27-05-2018 19:02Helaas echt beide. Ik mis hem en de relatie. Maar als je weet dat hij niks meer voor je voelt is het lastig om toe te geven dat je hem blijft missen. Dus dat heb ik lang genegeerd maar helaas.
zondag 27 mei 2018 om 19:16
Op basis daarvan een vraag aan jullie allemaal. Denken jullie dat het kan dat je de ware al gehad hebt, terwijl dat niks geworden is?
Ik heb dat gevoel namelijk heel sterk nog bij mijn ex. Ik heb me nog nooit zo gevoeld bij iemand, ik kon compleet mezelf zijn, ik was compleet rustig, blij en we hadden zoveel gemeen. Nu nog zeggen mensen wel eens dat ze het zo zonde vinden dat dat niks geworden is omdat we ZO leuk waren samen. Ik heb het gevoel dat ik altijd van hem zal blijven houden. Zo diep zit dat gevoel.
Kan dat? Of kan de ware alleen degene zijn met wie je oud wordt... Vraag me af hoe jullie dat zien en of jullie dat gevoel herkennen.
Ik heb dat gevoel namelijk heel sterk nog bij mijn ex. Ik heb me nog nooit zo gevoeld bij iemand, ik kon compleet mezelf zijn, ik was compleet rustig, blij en we hadden zoveel gemeen. Nu nog zeggen mensen wel eens dat ze het zo zonde vinden dat dat niks geworden is omdat we ZO leuk waren samen. Ik heb het gevoel dat ik altijd van hem zal blijven houden. Zo diep zit dat gevoel.
Kan dat? Of kan de ware alleen degene zijn met wie je oud wordt... Vraag me af hoe jullie dat zien en of jullie dat gevoel herkennen.
zondag 27 mei 2018 om 19:16
Girl_Undiscovered schreef: ↑27-05-2018 19:10Ik herken dit wel. Ik heb dat gevoel ook nog steeds bij iemand. Hij was zo bijzonder voor me en we hadden zo'n klik die je bijna nooit voelt. Alsof hij de ware was. En ik denk dat diegene ook nooit meer uit je hart zal verdwijnen, en dat is oké. Toch zullen we ergens moeten accepteren dat we ons leven niet met hun zullen delen.
Precies dit. Hij zei ook altijd dat we perfect bij elkaar paste en dat we elkaar goed aanvulde. Dat het zo onverwachts beëindigd werd maakt het denk zo pijnlijk. Ik heb nooit gemerkt dat het gevoel weg ging, dat hij zich blijkbaar ergerde of een ander heeft. Weet het allemaal niet, hoeft ook niet.
Maar gewoon in 1 dag verwijderd en verbannen uit zijn leven. Ik probeer dat nog steeds een plekje te geven. En wie weet mag ik ooit een grotere mooiere liefde vinden.
zondag 27 mei 2018 om 19:18
Exact mijn gevoel, en heel moeilijk uit te leggen aan iemand.Gelukkigworden schreef: ↑27-05-2018 19:02Helaas echt beide. Ik mis hem en de relatie. Maar als je weet dat hij niks meer voor je voelt is het lastig om toe te geven dat je hem blijft missen. Dus dat heb ik lang genegeerd maar helaas.
zondag 27 mei 2018 om 19:34
Girl_Undiscovered schreef: ↑27-05-2018 19:16Op basis daarvan een vraag aan jullie allemaal. Denken jullie dat het kan dat je de ware al gehad hebt, terwijl dat niks geworden is?
Ik heb dat gevoel namelijk heel sterk nog bij mijn ex. Ik heb me nog nooit zo gevoeld bij iemand, ik kon compleet mezelf zijn, ik was compleet rustig, blij en we hadden zoveel gemeen. Nu nog zeggen mensen wel eens dat ze het zo zonde vinden dat dat niks geworden is omdat we ZO leuk waren samen. Ik heb het gevoel dat ik altijd van hem zal blijven houden. Zo diep zit dat gevoel.
Kan dat? Of kan de ware alleen degene zijn met wie je oud wordt... Vraag me af hoe jullie dat zien en of jullie dat gevoel herkennen.
Ik herken het helemaal. Vaak gedacht dat het nog bij het verwerken hoorde. Zo van dat gevoel gaat wel over. Een ware liefde laat jou niet lopen. Maar toch denk ik nog steeds wat jij zegt. Iedereen was ook verbaasd van Huh ik had echt gedacht dat jullie lang gelukkig zouden zijn samen. En ik heb zelf dat hele stuk dus gemist. Hij had ervoor gekozen om met zijn moeder te praten ipv mij. Dus zijn redenen weet ik deels maar of het de echte reden is? Ik wil ook niet gekwetst meer worden dus antwoord hoef ik niet meer.
zondag 27 mei 2018 om 20:08
Geloof mij kan dat niet altijd hoor mijn gevoel uitzetten, ook ik heb dit weekend veel aan hem gedacht, en natuurlijk mis ik hem ook weleens alleen ik laat het gevoel niet meer mijn hele dag vergallen.Girl_Undiscovered schreef: ↑27-05-2018 19:07Moet zeggen dat ik echt zoveel respect heb voor hoe jij dingen kan relativeren en er zo sterk in staat. Elke keer als ik je posts lees denk ik verdorie kon ik ook maar zo denken en wat meer mijn gevoel uitzetten. Vind ik echt knap
Dit weekend lijkt bij iedereen wel zwaar te zijn haha. Gelukkig hebben we dit topic, ik heb er wel steun aan!
Ik moet relativeren om sterk te zijn. Maar geloof mij ook ik zou niet kunnen zeggen hoe ik zou reageren als hij voor mij zou staan en mij in zijn armen zou nemen.
Wat ik gewoon erg probeerd in dit verwerkingsproces is om het helder voor ogen te houden en mij zeker niet te schamen voor mijn gevoelens voor hem. Ik durf zelfs te stellen dat ik nog steeds verliefd ben op mijn ex, en dat maakt het zo gevaarlijk omdat ik weet dat deze man echt niet goed voor mij is en al zouden we elkaar wederom in de armen vallen er is niets veranderd, waarom zou nu alles anders worden? Communiceren hebben wij nooit gekund en elke poging tot werd plat geslagen met sex.
Ik heb mijn ex zo gemist en dat ontkent dat ik er lichamelijk ziek van werd, maar ik moet verder en zie het maar alsof hij dood is gegaan en ik daar om rouw.
Natuurlijk zie ik ook tegen de dag op dat ik hem weer eens ergens fysiek zal tegenkomen alleen of met een nieuwe vriendin. We wonen in dezelfde stad en op 15 minuten fietsen. Festivals genoeg hier waar hij ook naar toe gaat.
Eerlijk dames, ik moet af en toe nog steeds op mijn handen gaan zitten. Ik vond vandaag iets terug wat hij graag wilde terug hebben, heb getwijfeld zal ik hem contacten? En dan? Ik ben zo vaak door hem afgewezen, wil dat niet meer meemaken.
Elke keer zeg ik tegen mijzelf, wacht een dag en als jij je morgen nog zo voelt doe het dan...maar meestal zijn de ergste emotionele gevoelens dan weg geebt.
Tis echt raar maar ik heb echt precies het omgekeerde, zolang ik hem niet zie, hoor of spreek bestaat hij slechts in mijn hoofd, en ik heb geleerd met hem in mijn hoofd om te gaan, ook om niet door te draaien. Misschien vandaar het rationele in mijn Posts.
zondag 27 mei 2018 om 21:08
zondag 27 mei 2018 om 22:15
Hier ben ik het mee eens, het zijn inderdaad ook de herinneringen die mij overvallen. Fiets ik langs het park denk ik aan onze mini BBQ’s die we samen hadden daar. Gisteren een post van een vriendin en haar vriend die op dezelfde camping zaten als ik en mijn ex twee jaar geleden wat echt een superweekend was dan moet ik echt slikken maar ook opgelucht dat het minder pijn doet dan ik had verwacht.claire1111 schreef: ↑27-05-2018 21:08Wat is het met dit weekend??? Ik zit ook weer met ex in mijn hoofd. Niet meer met pijn maar wel 'wat was het vorig jaar rond deze tijd leuk...'
Steeds als je denkt dat het nu echt goed gaat heb je weer een terugval. Ze worden wel van een andere aard, zoals ik al zei is de pijn wel weg gelukkig.
Wat in mijn geval ook misschien meewerkt in het verwerken van de relatie is dat ik echt volledig het roer hebt omgegooid. Ik rook en blow niet meer, ik drink bijna niet meer, ik beweeg veel meer, ben anders gaan eten. Dat is echt 180 graden anders dan toen ik met hem was. Ik voel mij dan ook niet meer de vrouw waar mijn ex een relatie mee had. Ik zie de wereld weer in al zijn kleuren. Ik ben zielsgelukkig met mijn zoon. Mijn werk gaat zoveel beter. Deze afleidingen hebben mij er wel doorheen gesleurd en ik ben er echt nog niet..... want ik ben soms bang voor mezelf dat mijn gevoel mij bedriegt....
Ik hoop echt dat ik ooit weer een leuke vent tegen het lijf aanloop maar dan moet ik zelf wel geheeld zijn en genezen zodat ik niet weer zo’n man tegen het lijf loop, wat ik al eerder schreef mijn grootste angst.
Iemand die mij ziet voor wie ik ben, waarbij ik niet om zijn aandacht hoef te bedelen of te delen met zijn ex vriendin, iemand die het beste met mij voorheeft en mij niet mee sleurt in een destructieve levensstijl die hij makkelijk aankon maar waar ik kapot aan ging.
Ik hield met heel mijn hart van hem, zoveel dat ik mijn hart verloor en veranderde in iemand die ik niet kende en niet wilde zijn...zit hier gewoon met tranen, dit topic doet mij echt wel wat...
maandag 28 mei 2018 om 09:08
Wat beschrijf je dit mooi, ik voel me hetzelfde. Ik denk dat we beiden zijn aanbeland in de volgende fase. Geen helse pijn meer, maar meer bezinning ofzo. Een fase die veel moeilijker onder woorden te brengen is dan die rauwe eerste fase (al doe jij dat wel mooi!!).Sjaantje37 schreef: ↑27-05-2018 22:15Hier ben ik het mee eens, het zijn inderdaad ook de herinneringen die mij overvallen. Fiets ik langs het park denk ik aan onze mini BBQ’s die we samen hadden daar. Gisteren een post van een vriendin en haar vriend die op dezelfde camping zaten als ik en mijn ex twee jaar geleden wat echt een superweekend was dan moet ik echt slikken maar ook opgelucht dat het minder pijn doet dan ik had verwacht.
Wat in mijn geval ook misschien meewerkt in het verwerken van de relatie is dat ik echt volledig het roer hebt omgegooid. Ik rook en blow niet meer, ik drink bijna niet meer, ik beweeg veel meer, ben anders gaan eten. Dat is echt 180 graden anders dan toen ik met hem was. Ik voel mij dan ook niet meer de vrouw waar mijn ex een relatie mee had. Ik zie de wereld weer in al zijn kleuren. Ik ben zielsgelukkig met mijn zoon. Mijn werk gaat zoveel beter. Deze afleidingen hebben mij er wel doorheen gesleurd en ik ben er echt nog niet..... want ik ben soms bang voor mezelf dat mijn gevoel mij bedriegt....
Ik hoop echt dat ik ooit weer een leuke vent tegen het lijf aanloop maar dan moet ik zelf wel geheeld zijn en genezen zodat ik niet weer zo’n man tegen het lijf loop, wat ik al eerder schreef mijn grootste angst.
Iemand die mij ziet voor wie ik ben, waarbij ik niet om zijn aandacht hoef te bedelen of te delen met zijn ex vriendin, iemand die het beste met mij voorheeft en mij niet mee sleurt in een destructieve levensstijl die hij makkelijk aankon maar waar ik kapot aan ging.
Ik hield met heel mijn hart van hem, zoveel dat ik mijn hart verloor en veranderde in iemand die ik niet kende en niet wilde zijn...zit hier gewoon met tranen, dit topic doet mij echt wel wat...
maandag 28 mei 2018 om 09:36
Sjaantje, vrouw!Sjaantje37 schreef: ↑27-05-2018 22:15Hier ben ik het mee eens, het zijn inderdaad ook de herinneringen die mij overvallen. Fiets ik langs het park denk ik aan onze mini BBQ’s die we samen hadden daar. Gisteren een post van een vriendin en haar vriend die op dezelfde camping zaten als ik en mijn ex twee jaar geleden wat echt een superweekend was dan moet ik echt slikken maar ook opgelucht dat het minder pijn doet dan ik had verwacht.
Wat in mijn geval ook misschien meewerkt in het verwerken van de relatie is dat ik echt volledig het roer hebt omgegooid. Ik rook en blow niet meer, ik drink bijna niet meer, ik beweeg veel meer, ben anders gaan eten. Dat is echt 180 graden anders dan toen ik met hem was. Ik voel mij dan ook niet meer de vrouw waar mijn ex een relatie mee had. Ik zie de wereld weer in al zijn kleuren. Ik ben zielsgelukkig met mijn zoon. Mijn werk gaat zoveel beter. Deze afleidingen hebben mij er wel doorheen gesleurd en ik ben er echt nog niet..... want ik ben soms bang voor mezelf dat mijn gevoel mij bedriegt....
Ik hoop echt dat ik ooit weer een leuke vent tegen het lijf aanloop maar dan moet ik zelf wel geheeld zijn en genezen zodat ik niet weer zo’n man tegen het lijf loop, wat ik al eerder schreef mijn grootste angst.
Iemand die mij ziet voor wie ik ben, waarbij ik niet om zijn aandacht hoef te bedelen of te delen met zijn ex vriendin, iemand die het beste met mij voorheeft en mij niet mee sleurt in een destructieve levensstijl die hij makkelijk aankon maar waar ik kapot aan ging.
Ik hield met heel mijn hart van hem, zoveel dat ik mijn hart verloor en veranderde in iemand die ik niet kende en niet wilde zijn...zit hier gewoon met tranen, dit topic doet mij echt wel wat...
Dat is wat mij dus ook op de been houdt. Ik heb opgeschreven op een papiertje wat ik allemaal NIET mis aan hem. En waar ik eigenlijk heel goed zonder kan zelfs. Die ligt gewoon op tafel naast de afstandsbediening. Altijd in de buurt. Op het moment dat ik weer die kant op val van "ik mis hem zo", dan pak ik dat papiertje dus even. En dan ben ik er snel weer van genezen (niet echt, maar het relativeert de hele boel wel eventjes).
Ik ben in de jaren ook geworden tot een vrouw die ik niet was of wilde zijn. Ik heb het zelf toegelaten dat ik veranderde. Voor hem. Maar wat was ik niet meer de vrouw die ik wilde zijn. Ik werd een burgertrut met de troubles van zijn ex erbij. Terwijl ik die spontane, beetje gekke, onbezorgde vrouw was die ik ben. Het eerste jaar heeft hij zich aangepast aan mij, blijkt wel. Want achteraf gezien is hij niet spontaan, eerder iemand die altijd maar beren op de weg ziet. Negatief op zaken kijkt, en altijd z'n oordeel wel klaar heeft. Niet dat openminde.
Dáár houd ik me dus aan vast. Ik neem het mezelf niet kwalijk dat ik mezelf veranderde, ik deed het uit liefde. Ik neem het hem niet kwalijk dat hij me wilde veranderen, hij wilde dat ik zijn droomvrouw was. Maar het heeft onze relatie wel grandioos laten falen. Doet zeer. Zeker. Maar realistisch gezien is het dus vele malen beter om uit elkaar te zijn.
Ik huil nog wel, niet elke dag, maar toch wel. Vrijdag spontaan, onaangekondigd weer een giga huilbui gehad. En die zullen wel meer komen. Ik heb ook momenten dat ik heel stil voor me uit zit te staren en niets zeg. Maar ineens kan ook die knop weer om en doe ik wel gezellig mee. Ik laat het maar gewoon komen zoals het komt.
Knuff voor allemaal
maandag 28 mei 2018 om 14:39
Marr en Claire bedankt voor jullie reactie. Zo fijn om dit te lezen. Ook ik heb nog onverwachte huilbuien en dan huil ik ook gewoon lekker uit.
Zoals Claire schrijft het is een rare fase niet te vatten, een soort van twilightzone gevoel. Er is geen weg meer terug maar hoe verder vooruit?
Ik heb geen zin om te smachten naar een man die mij gewoonweg slecht heeft behandeld, natuurlijk heb ik dit zelf laten gebeuren maar liefde is om te proberen elkaar niet bewust pijn te doen en er voor elkaar zijn. Natuurlijk maak iedereen fouten maar de bewuste en berekende manier waarop mijn ex te werk ging alleen maar om zijn eigen ego te strelen was grensoverschrijdend.
Dus nu de roze bril is af en ik hoop dat ik snel uit deze twilight zone kom. Ik heb dus eindelijk toegezegd om een kop koffie te drinken met een man mij om de zoveel tijd uitnodigd om iets leuks te doen.
Misschien is dat wel goed om verder te komen in het proces. Want hij is echt aardig, kan leuk met hem praten en hebben dezelfde interesses. Misschien knap ik er wel van op
Zoals Claire schrijft het is een rare fase niet te vatten, een soort van twilightzone gevoel. Er is geen weg meer terug maar hoe verder vooruit?
Ik heb geen zin om te smachten naar een man die mij gewoonweg slecht heeft behandeld, natuurlijk heb ik dit zelf laten gebeuren maar liefde is om te proberen elkaar niet bewust pijn te doen en er voor elkaar zijn. Natuurlijk maak iedereen fouten maar de bewuste en berekende manier waarop mijn ex te werk ging alleen maar om zijn eigen ego te strelen was grensoverschrijdend.
Dus nu de roze bril is af en ik hoop dat ik snel uit deze twilight zone kom. Ik heb dus eindelijk toegezegd om een kop koffie te drinken met een man mij om de zoveel tijd uitnodigd om iets leuks te doen.
Misschien is dat wel goed om verder te komen in het proces. Want hij is echt aardig, kan leuk met hem praten en hebben dezelfde interesses. Misschien knap ik er wel van op
sjaantje37 wijzigde dit bericht op 28-05-2018 19:01
0.43% gewijzigd
maandag 28 mei 2018 om 14:49
Misschien wel! Al was het maar om even uit de sleur te stappen. Hoeft verder helemaal niets te worden of te betekenen. Gewoon leuk
Twilightzone... ja. Zoals jullie het omschrijven, ja... lijkt het wel op he?
Nou daar ben ik nog niet hoor. Ik zit nu in de "ik ben zo verschrikkelijk boos" fase. En "ik hoop dat ie ergens te pletter valt" fase.
Gadverdamme, zo bén ik helemaal niet. En ik wil dat ook niet. Maar het zal weer weer een fase zijn, dus gaat dit ook wel weer voorbij (lekker Zen-boeddhistisch... helpt wel. Moet m'n boeken weer eens opzoeken )
Ik zit op m'n werk maar merk aan alles dat m'n focus zo ontzettend niet aanwezig is. En concentratie ... een ballon die opgeblazen wordt en weer met een hele harde vaart weer leegloopt. Dat is mijn concentratie spanne.
Twilightzone... ja. Zoals jullie het omschrijven, ja... lijkt het wel op he?
Nou daar ben ik nog niet hoor. Ik zit nu in de "ik ben zo verschrikkelijk boos" fase. En "ik hoop dat ie ergens te pletter valt" fase.
Gadverdamme, zo bén ik helemaal niet. En ik wil dat ook niet. Maar het zal weer weer een fase zijn, dus gaat dit ook wel weer voorbij (lekker Zen-boeddhistisch... helpt wel. Moet m'n boeken weer eens opzoeken
)Ik zit op m'n werk maar merk aan alles dat m'n focus zo ontzettend niet aanwezig is. En concentratie ... een ballon die opgeblazen wordt en weer met een hele harde vaart weer leegloopt. Dat is mijn concentratie spanne.
maandag 28 mei 2018 om 17:55
Ook al past het niet bij je, is boos zijn niet stiekem heel fijn?
Ik zit nog zo in de ontkenning, hoe lang duurt die fase? Ik begrijp nu wel dat het heel stom is dat ik het wil ontkennen en niet kan begrijpen, maar het lukt me gewoon echt niet. Ik wil hem terug, echt heel erg hard, en ik kan me niet voorstellen dat hij niet meer van me houdt (hoe stom ik dat dus vind van mezelf)
Ik zit nog zo in de ontkenning, hoe lang duurt die fase? Ik begrijp nu wel dat het heel stom is dat ik het wil ontkennen en niet kan begrijpen, maar het lukt me gewoon echt niet. Ik wil hem terug, echt heel erg hard, en ik kan me niet voorstellen dat hij niet meer van me houdt (hoe stom ik dat dus vind van mezelf)
