Relatieverslaving

Ik plak hier even een stuk tekst wat ik laatst heb gelezen en erg treffend vind. Ik zie veel vrouwen die hier in meer of mindere vorm last van hebben.

Ik herken er van mezelf ook een aantal stukjes van.

Ben benieuwd wie zich hierin ook herkent:



Relatieverslaving betekent niet verslaafd zijn aan relaties en steeds weer een andere relatie willen of steeds weer verliefd worden, maar het betekent dat je op mannen valt die emotioneel beschadigd zijn en niet in staat tot het aangaan van oprechte intimiteit en bij wie je de onbedwingbare behoefte voelt om voor hem te zorgen en hem liefde te geven zodanig dat hij zal veranderen en jou uit dankbaarheid daarvoor al die liefdevolle aandacht en begrip en erkenning zal geven die je in het verleden zo gemist hebt.



En als dat niet gebeurt, maar je in plaats daarvan liefdeloos, respectloos en onverschillig of zelfs gewelddadig behandeld wordt, ben je niet in staat deze relatie los te laten, maar heb je des te meer behoefte aan (het contact met) hem. Je kunt niet meer stoppen bezig te zijn met hem en met je gedachten hoe je de problemen in de relatie zou kunnen oplossen en hoe je de situatie onder controle zou kunnen krijgen. Je relatie is een obsessie geworden. Je hele leven, je gedrag en je emoties en gevoelswereld worden beheerst door de relatie en ook je gezondheid lijdt eronder.



Je praat zijn fouten goed ('hij bedoelt het niet zo') en je neemt een onredelijk groot deel van de verantwoordelijkheid van de problemen op je. Je denkt dat het beter zou gaan als je meer je best had gedaan, of zou doen. Je neemt zijn geïrriteerde, humeurige buien, zijn onverschillige, denigrerende en ontmoedigende opmerkingen voor lief, die schrijf je toe aan zijn ongelukkige jeugd. En je probeert hem te helpen en hem zover te krijgen dat hij aan zichzelf en zijn problemen gaat werken, in de hoop dat hij zal veranderen en dat het dan allemaal toch nog goed kan komen. Maar ondertussen worden de pijn en de problemen alleen maar erger.



Je bent opgegroeid in een gezin waarin misschien sprake was van drankmisbruik, emotioneel-, verbaal-, of fysiek geweld, sexueel misbruik, of andere problemen, in elk geval problemen die wel veel emotionele pijn veroorzaakten maar waar niet op een eerlijke, openhartige en doeltreffende manier over gepraat werd. De situatie en jouw gevoelens werden ontkend, gebagatelliseerd, weggepraat, belachelijk gemaakt of veroordeeld en zo leerde je al vroeg situaties en je eigen gevoelens te ontkennen, weg te stoppen, net te doen alsof ze er niet zijn.



En daardoor mis je in je volwassen leven het vermogen om in contact met je gevoel, je innerlijke stem te zijn en die gevoelens te gebruiken als leidraad om keuzes te maken in je leven en jezelf te beschermen tegen nieuwe problemen. Je voelt je aangetrokken tot mensen die op dezelfde (destructieve) manier met gevoelens omgaan als jij hebt geleerd (de manier waar je het meest vertrouwd mee bent) en je wordt weer op dezelfde manier beschadigd.



Je loopt rond met een enorme hoeveelheid onverwerkte pijn, verdriet, eenzaamheid, frustratie, machteloosheid, woede en een even grote, bijna onbevredigbare behoefte aan liefde, bevestiging, erkenning, waardering en aandacht, waardoor je snel ten prooi valt aan, en afhankelijk wordt van mensen die ook maar een beetje lief voor je zijn en aandacht aan je besteden ook al zijn hun motieven om dat te doen misschien helemaal niet oprecht. Tegelijk ben je zelf heel bang om echte liefde te ervaren en een situatie van oprechte intimiteit aan te gaan met een andere persoon. Je hebt nooit geleerd wat dat is en hoe je daarmee om moet gaan. Liefde krijgen is een regelrechte bedreiging voor de manier van leven die je je hebt eigen gemaakt en het brengt alle pijn en woede naar boven die je al die tijd zo zorgvuldig had opgeborgen in je 'vrieskist' (je onderbewustzijn).



Om van je relatieverslaving te kunnen genezen moet je een heel nieuwe manier van leven aanleren. Je moet al die wonden helen die in je jeugd (en daarna!) zijn ontstaan en je moet leren op een liefdevolle, respectvolle manier met jezelf en je eigen gevoelens en behoeften om te gaan (ook die van anderen!). Je moet leren van jezelf te houden (je eigen liefdevolle moeder worden!) en contact te maken met je innerlijke stem en daarop te vertrouwen, om verantwoordelijkheid te kunnen dragen voor je eigen leven en welzijn en (emotioneel) op eigen benen te kunnen staan, zodat je geen speelbal meer hoeft te worden van allerlei (al dan niet oprecht) goedbedoelende mensen om je heen.

bron: Anna Schmitz [norwoodgroep.nl]



Er zijn verschillende redenen die je kunnen doen besluiten om in een slechte relatie te blijven. Op een oppervlakkig niveau kunnen praktische zaken als financiële afhankelijkheid, huisvesting, opgroeiende kinderen, oordeel van anderen en mogelijke verstoring in carrière redenen zijn om dit te doen.



Op een wat dieper niveau kom je gedachten tegen die geïnternaliseerd zijn en die het bemoeilijken om de relatie te beëindigen.

Deze automatische gedachten zijn aangeleerd, bijvoorbeeld:

liefde is voor altijd.alleen zijn is afschuwelijk.je mag een ander geen pijn doen.je hoort bij je man te blijven als hij het moeilijk heeft.vrouwen horen te verzorgen.Ik vind nooit iemand anders.ik ben niet aantrekkelijk/interessant genoeg.als ik maar hard genoeg aan deze relatie werk dan gaat het wel werken.



Op een nog dieper niveau liggen onverwerkte gevoelens die ervoor zorgen dat we er niet mee kunnen stoppen. Deze gevoelens heb je opgedaan in je kinderjaren, vaak onbewust en hebben veel invloed op je volwassen leven. Kinderen hebben het nodig dat er van ze gehouden wordt, dat ze verzorgd worden, dat ze aangemoedigd worden in hun onafhankelijkheid maar ook om te leren hun gevoelens te voelen en te identificeren.

Als ouders hierin succesvol zijn zullen hun kinderen zich veilig voelen om relaties aan te gaan en te verbreken. Als aan deze behoefte niet wordt voldaan zullen de kinderen zich ontwikkelen tot emotioneel afhankelijke volwassenen die kwetsbaarder zijn voor het ontwikkelen van (relatie)verslavingen.



Ik ben zelf niet mishandeld of verwaarloosd als kind, ik ben juist ontzettend beschermd opgevoed, waarschijnlijk te beschermd, dus dat je mishandeld moet zijn voor dit soort patronen gaat niet op. Ik herken ook niet alles, maar wel een gedeelte.

Dit stond er ook bij:





Wanneer hulp zoeken:



Wanneer je niet gelukkig bent in een relatie maar niet zeker weet of je die situatie moet accepteren zoals die is, meer je best moet doen om de relatie te verbeteren, of de relatie moet verbreken.Wanneer je denkt dat je meer je best moet doen om de relatie te verbeteren.Wanneer je tot de conclusie bent gekomen dat je zou moeten stoppen met de relatie, het geprobeerd hebt maar het niet lukt.Wanneer je vermoedt dat je om de verkeerde redenen in de relatie blijft, zoals schuldgevoelens of angst om alleen te zijn, financiën en het je niet lukt om met deze gevoelens om te gaan.Wanneer je een patroon herkent van slechte relaties en het je niet lukt om dit patroon te doorbreken.Wanneer jij je herkent in het boek "Als hij maar gelukkig is" van Robin Norwood.Wanneer je steeds in situaties en relaties terecht komt waarin jij je niet gelukkig voelt.Wanneer je veel meer in een relatie investeert dan je ervoor terug krijgt.Wanneer jij je aangetrokken voelt tot behoeftige mannen, mannen die problemen hebben met drank of drugs, gewelddadige mannen, getrouwde mannen of mannen die op welke manier dan ook emotioneel onbereikbaar zijn.

Wanneer je moeite hebt een ongezonde, of verbroken relatie los te laten.



Een slechte relatie tast je hele bestaan aan. Het holt je persoonlijkheid uit, brengt je gezondheid in gevaar en blijft niet zonder gevolgen voor je leven!

Lalein, heb ik in huis.

Daar herken ik mezelf niet zo heel erg in. Er staan erge heftige dingen in die ik zelf niet herken.

Maar die manier waarop ik zelf relaties heb gehad zoals hierboven beschreven, daar herken ik wel het e.e.a. van.

Voor mijn persoonlijk is de herkenning al genoeg en hoef ik daarvoor niet in therapie ofzo.



Het is meer dat ik merk/zie/lees dat er veel vrouwen zijn die hier veel last van hebben, vandaar. Wilde even een eyeopener plaatsen.

Goed zo Bella!

Zulke mannen moet je mijden.



Mijn ouders zijn emotioneel wel altijd bereikbaar geweest.

Alhoewel mijn vader ook geen emotie toont en over gevoelige kwesties erg makkelijk denkt.

Daar zal hem bij mij de crux in zitten denk ik.

Ontzettende lieve sociale man, maar bepaalde emtionele kwesties begrijpt ie niet en daar moet ik maar overheen stappen en gewoon vooruit kijken.

Nu ik dat weet, snap ik ook het e.e.a.

In je jeugd zijn je ouders het voorbeeld. Dus het beeld wat mijn vader op me had, dat is het beeld wat ik van mannen heb.

Emotioneel vaak niet begrijpend. Maar het wel kunnen accepteren dat anderen bepaalde emoties wel hebben.

Toch denk ik dat ik daardoor op de verkeerde mannen viel.

Mannen die juist helemaal emotioneel niet bereikbaar waren of in een geringe mate, maar die ook niet kunnen begrijpen dat ik wel emoties had.

Nu is het wel zo dat de laatste relatie met die N de extreemste was van allemaal.

Yep

Misschien moet je daar dan toch iets aan gaan doen in therapie. Als je het bij de kern aanpakt kan het opgelost worden. Zelf een boek lezen is dus niet voldoende bij jou.

Je herkent het wel, dat is al een begin, maar je weet niet hoe je het kunt veranderen. Daar heb je dan hulp bij nodig.



Er zit kennelijk iets in jou, diep weggestopt, wat er steeds voor zorgt dat je in dezelfde valkuil loopt.



Pas als je daarmee aan de slag gaat, zul je vanzelf merken dat je niet meer valt voor bepaalde mannen en juist wel op mannen die goed voor je zijn.