Relaties
alle pijlers
Rouwen om je levende ouders
zondag 4 augustus 2019 21:11
Eigenlijk zou het voor iedereen het fijnst zijn als niemand deze titel begreep, maar ik denk dat er een aantal mensen zijn die hem wel begrijpen.
Niet zo’n lange tijd geleden heb ik de moeilijke beslissing gemaakt het contact te verbreken met mijn moeder. Ergens geeft me dit rust en een gevoel van opluchting, maar tegelijkertijd heb ik een heleboel te verwerken. Het is niet mijn moeder die ik mis, maar wel mis ik een moeder zoals anderen die ook hebben. Het doet pijn dat ik moet gaan accepteren dat ik nooit zo’n moeder ga krijgen. Ook doet het pijn dat ik niet weet waarom het zo heeft moeten lopen en dat ik daar ook nooit achter ga komen. In mijn hoofd is het soms een warboel van emoties door alles wat er gebeurd is en het doet zeer dat ze zelfs zonder contact nog invloed heeft op mijn leven.
Sorry ik begrijp dat dit voor sommige mensen een vaag verhaaltje is geworden omdat ik op dit moment niet weet hoe ik het allemaal moet verwoorden. Toch hoop ik dat dit topic misschien een verzameltopic kan worden met ervaringen en herkenning.
Niet zo’n lange tijd geleden heb ik de moeilijke beslissing gemaakt het contact te verbreken met mijn moeder. Ergens geeft me dit rust en een gevoel van opluchting, maar tegelijkertijd heb ik een heleboel te verwerken. Het is niet mijn moeder die ik mis, maar wel mis ik een moeder zoals anderen die ook hebben. Het doet pijn dat ik moet gaan accepteren dat ik nooit zo’n moeder ga krijgen. Ook doet het pijn dat ik niet weet waarom het zo heeft moeten lopen en dat ik daar ook nooit achter ga komen. In mijn hoofd is het soms een warboel van emoties door alles wat er gebeurd is en het doet zeer dat ze zelfs zonder contact nog invloed heeft op mijn leven.
Sorry ik begrijp dat dit voor sommige mensen een vaag verhaaltje is geworden omdat ik op dit moment niet weet hoe ik het allemaal moet verwoorden. Toch hoop ik dat dit topic misschien een verzameltopic kan worden met ervaringen en herkenning.
woensdag 22 januari 2020 22:22
woensdag 22 januari 2020 22:37
Ik heb therapie gehad en heel tevreden afgerond. Ik heb ook nog de terugvalpreventie thuis liggen maar het lukt me op dit moment nog even niet er alleen uit te komen. Vanavond zat ik er wel voor het eerst zo ver doorheen dat ik twijfelde om toch weer hulp te vragen aan mijn therapeute. Ik wil in elk geval een afspraak gaan maken met de huisarts voor slaapmedicatie en ik denk er nog even over na of ik dan alsnog mijn therapeute een berichtje stuur of dat ik nog even afwacht of het niet vanzelf weer wat rustiger wordt in mijn hoofd.
donderdag 23 januari 2020 19:34
Ohh gaat wel. Mis voornamelijk het contact. We belden gewoon de laatste jaren heel vaak met elkaar en ik mis dat. Ook als ik het soms gewoon niet meer wist hoe ik dingen aan moest pakken of als ik even genoeg van dingen had of gewoon een grappig verhaal had, ze was er altijd. Ze kent mij als de beste en ik heb eigenlijk geen contacten om mij heen wat zo diepgaand is/was of die mij zo kennen. Voel mij alleen en deels ben ik dat altijd geweest als je kijkt naar mijn eigen familie.
Het jammere wat ik ook vind dat is dat mijn partner het niet zo goed begrijpt wat momenteel veel ruzies geeft hier in huis.
Een paar dagen voor dat ze overleed had ik haar nog dagelijks aan de telefoon. We hadden het over het leven en zij voornamelijk over haar kinderen die wel wat hadden laten horen. En toen hadden we het toevallig over 1 van haar dochters waar ze al jaren een moeilijke relatie mee had. Ze had gezegd ik heb genoeg gedaan om die relatie te herstellen maar het mocht niet baten. We hadden het daarna over mijn vader (die zij natuurlijk ook kende van jaren daarvoor) en ik vroeg haar vind je dat mijn vader genoeg heeft gedaan in de relatie met mij? En ze zei nee ik vind dat jou ouders er niet alles aan gedaan hebben. Ze zijn tekort geschoten en ik wou dat het anders voor je was aangezien ik weet hoe moeilijk je het daarmee hebt gehad.
Het jammere wat ik ook vind dat is dat mijn partner het niet zo goed begrijpt wat momenteel veel ruzies geeft hier in huis.
Een paar dagen voor dat ze overleed had ik haar nog dagelijks aan de telefoon. We hadden het over het leven en zij voornamelijk over haar kinderen die wel wat hadden laten horen. En toen hadden we het toevallig over 1 van haar dochters waar ze al jaren een moeilijke relatie mee had. Ze had gezegd ik heb genoeg gedaan om die relatie te herstellen maar het mocht niet baten. We hadden het daarna over mijn vader (die zij natuurlijk ook kende van jaren daarvoor) en ik vroeg haar vind je dat mijn vader genoeg heeft gedaan in de relatie met mij? En ze zei nee ik vind dat jou ouders er niet alles aan gedaan hebben. Ze zijn tekort geschoten en ik wou dat het anders voor je was aangezien ik weet hoe moeilijk je het daarmee hebt gehad.
davo1979 wijzigde dit bericht op 23-01-2020 19:46
37.67% gewijzigd
donderdag 23 januari 2020 20:18
Ik had het bericht nog even wat langer gemaakt voordat ik jouw reactie zag. Ik weet niet wat het is. De wrijvingen zijn erger geworden nadat zijn moeder waar hij geen goed contact mee had overleed een 1.5 jaar geleden. Toen mijn echte moeder en nu zij. Ik denk dat hij het deels niet kan verwerken. Hij heeft autisme en ik denk dat het deels een rol hier in ook speelt. Daarnaast heb ik therapie en ik heb zelf best veel persoonlijke groei meegemaakt het laatste jaar. Kijk anders tegen dingen aan, voel mij ook anders meer verlicht. Ben er nog lang niet maar dat heeft denk ik ook de rollen verandert in de relatie. Ik wil dingen anders en dat groeit elke dag. Ik denk niet dat hij het bij kan benen.
donderdag 23 januari 2020 20:31
Dat zijn ook wel veel heftige gebeurtenissen achter elkaar. Daar kan je wel als persoon door veranderen. Het is wel begrijpelijk dat je dan een tijdje niet meer met elkaar op een level zit en dat het ook tijd nodig heeft om elkaar weer terug te vinden. Misschien doet het hem nu wel meer dan hij zegt en kan hij zich niet goed uitdrukken omdat hij het zelf ook niet goed kan verwerken allemaal.
vrijdag 24 januari 2020 19:40
Ik zit een stuk uit een boek te lezen en het is heel herkenbaar met betrekking tot mijn echte moeder.
"Ik heb lang de hoop gehad dat we samen op een punt zouden komen waarop we als volwassen vrouwen konden terug kijken hoe we worstelend door het leven gingen en hoe hard we daarvoor hadden moeten knokken. En we dan een diepe verbondenheid met elkaar zouden krijgen met begrip voor elkaars gevoelens en strijd.
Maar ze was en bleef kil. Niet in staat om te anticiperen op de behoeftes van haar eigen kinderen. Ze had alleen empathie met haar eigen gevoelens. Haar wil was een ijzeren wet, waaraan niet getornd mocht worden."
"Ik heb lang de hoop gehad dat we samen op een punt zouden komen waarop we als volwassen vrouwen konden terug kijken hoe we worstelend door het leven gingen en hoe hard we daarvoor hadden moeten knokken. En we dan een diepe verbondenheid met elkaar zouden krijgen met begrip voor elkaars gevoelens en strijd.
Maar ze was en bleef kil. Niet in staat om te anticiperen op de behoeftes van haar eigen kinderen. Ze had alleen empathie met haar eigen gevoelens. Haar wil was een ijzeren wet, waaraan niet getornd mocht worden."
zondag 26 januari 2020 18:50
"Verwachting is de bodem waar deceptie op rust.' Zingt Willem, een Nederlandse rapper in het liedje Sorry met S10. Een van de mooiste herkenbare uitspraken die ik ooit heb gehoord. Een beetje hopen kan altijd, een terugval is daarbij niet zo gek ,want dan is het steeds weer even rouwen om dat je dat niet gaat krijgen. Rouwen om wat niet is, maar wel had moeten zijn, nog zo'n mooie uitspraak.
Als je zo'n heftige terugval hebt met pittige nachtmerries is er misschien nog wat werk voor je aan de winkel waar je (nu) nog niet bij kunt.
'Happiness is only real when shared'.
maandag 27 januari 2020 19:21
Dank je Davo, ik was benieuwd maar ze hebben hem ook niet bij de bieb. Ik heb wel iets vergelijkbaars gevonden wat ik gereserveerd heb.
Mooie tekst Totallyfree, je zou gelijk kunnen hebben, mijn nachtmerries zijn een paar jaar geleden begonnen toen ik me ging beseffen dat gebeurtenissen uit het verleden me op een bepaalde manier gevormd hadden en dat het eigenlijk heel anders had moeten zijn. Het gekke vind ik wel dat ik nu periodes heb waarin ik me echt super voel en gelukkig ben maar de nachtmerries blijven altijd doorgaan. Ik heb geen idee dus of het misschien iets is dat ingesleten is of dat er echt nog dingen zijn die verwerkt moeten worden. Mijn nachtmerries kunnen wel over van alles en nog wat gaan, soms komt mijn moeder er in voor maar het gaat ook vaak over dingen die niets met haar te maken hebben. Je kan het zo gek niet verzinnen.
Mooie tekst Totallyfree, je zou gelijk kunnen hebben, mijn nachtmerries zijn een paar jaar geleden begonnen toen ik me ging beseffen dat gebeurtenissen uit het verleden me op een bepaalde manier gevormd hadden en dat het eigenlijk heel anders had moeten zijn. Het gekke vind ik wel dat ik nu periodes heb waarin ik me echt super voel en gelukkig ben maar de nachtmerries blijven altijd doorgaan. Ik heb geen idee dus of het misschien iets is dat ingesleten is of dat er echt nog dingen zijn die verwerkt moeten worden. Mijn nachtmerries kunnen wel over van alles en nog wat gaan, soms komt mijn moeder er in voor maar het gaat ook vaak over dingen die niets met haar te maken hebben. Je kan het zo gek niet verzinnen.
maandag 27 januari 2020 21:04
Ja het gaat wel iets beter, een beetje op en af maar ik ben gelukkig niet meer zo in paniek als vorige week woensdag. Dat was wel de ergste dag dus ik hoop dat het nu dan ook weer de goede kant op gaat.
Ik merk wel dat een terugval zich ook weer meteen lichamelijk uit. Het ergste vind ik dan denk ik nog wel dat mijn haar heel erg uit valt
Heel dramatisch ik weet het maar buikpijn en rugpijn is er voor mij niks bij
Volgens mij was het Yugen die ooit het boek traumasporen had aangeraden, de engelse versie daarvan heet: the body keeps the score. Ik geloof dat dat wel waar is en als je lichaam aangeeft dat het niet goed gaat dan kan je jezelf ook niet meer langer voor de gek houden. Vond het wel een mooie titel
Ik merk wel dat een terugval zich ook weer meteen lichamelijk uit. Het ergste vind ik dan denk ik nog wel dat mijn haar heel erg uit valt
Heel dramatisch ik weet het maar buikpijn en rugpijn is er voor mij niks bij
Volgens mij was het Yugen die ooit het boek traumasporen had aangeraden, de engelse versie daarvan heet: the body keeps the score. Ik geloof dat dat wel waar is en als je lichaam aangeeft dat het niet goed gaat dan kan je jezelf ook niet meer langer voor de gek houden. Vond het wel een mooie titel
dinsdag 28 januari 2020 11:22
dinsdag 28 januari 2020 21:08
woensdag 29 januari 2020 13:00
Ik wens je heel veel kracht toe 
woensdag 29 januari 2020 13:58
