Relaties
alle pijlers
Samenwonen, hoe ging dat bij jullie?
vrijdag 30 mei 2025 om 13:25
Mijn vriend is 2 weken geleden bij mij ingetrokken en ik merk dat ik enorm moeite heb met wennen aan de nieuwe situatie. Mijn huis is nu ons huis. Hij brengt 2 katten mee, ik heb er een. Introductie is goed gegaan, maar ik merkte dat ik daar enorme stress om had.
Ik voel me schuldig omdat ik vind dat het leuk moet zijn en ik blij moet zijn maar eigenlijk vind ik het op dit moment nog niet heel leuk en ontspannend.
Is dit herkenbaar?
Ik voel me schuldig omdat ik vind dat het leuk moet zijn en ik blij moet zijn maar eigenlijk vind ik het op dit moment nog niet heel leuk en ontspannend.
Is dit herkenbaar?
hoi
vrijdag 30 mei 2025 om 17:21
Sommige mensen (ik) zijn niet geschikt om samen te wonen. Dat ben ik ook maar in de praktijk achter gekomen. Ik kan gewoon niet tegen het idee dat er continu iemand in huis is. En ik ben een enorme sloddervos/smeerpoets, maar met iemand anders voel je toch meer “druk” om wat aan het huishouden te doen, waar ik dat in mijn eentje echt niet zou doen.
Met huisdieren zou ik al nooit willen wonen, dus dan had ik gelukkig al een excuus, haha!
Ik had ook een (hele leuke) ex die ook geleidelijk aan vaak in mijn huis was. Ik vond het juist vervelend dat het als opstapje naar samenwonen werd gezien.
Met huisdieren zou ik al nooit willen wonen, dus dan had ik gelukkig al een excuus, haha!
Ik had ook een (hele leuke) ex die ook geleidelijk aan vaak in mijn huis was. Ik vond het juist vervelend dat het als opstapje naar samenwonen werd gezien.
vrijdag 30 mei 2025 om 17:27
In coronatijd woonde ik in een mini-appartementje in de binnenstad. Vriend woonde in een rijtjeshuis. Ik ging die periode naar hem toe, omdat ik gek zou worden als ik óók nog moest werken in dat frothuisje.
Nou, ben nooit meer weggegaan.
Door de jaren heen wel steeds meer veranderd qua meubels enzo, de vrouwelijke touch toegevoegd zeg maar. Moest daarvoor wel telkens plannen een tijd in de week leggen, want vriend is niet zo goed in afstand nemen van dingen
Nou, ben nooit meer weggegaan.
Door de jaren heen wel steeds meer veranderd qua meubels enzo, de vrouwelijke touch toegevoegd zeg maar. Moest daarvoor wel telkens plannen een tijd in de week leggen, want vriend is niet zo goed in afstand nemen van dingen
vrijdag 30 mei 2025 om 17:33
Ik was 36 toen ik voor het eerst ging samenwonen. Ik trok in bij mijn vriend met mijn 2 katten, maar hield mijn eigen huis.
Het was zeker wennen. Maar het idee dat ik altijd weer weg kon, maakte het wel relaxt. We hebben veel gepraat maar in het begin ook wel een paar keer bonje gehad omdat we toch wel wat verschillende verwachtingen van elkaar hadden. Ik denk dat dat erbij hoort. En dat je de kans om je uit te spreken en veranderingen voor te stellen niet voorbij moet laten gaan.
Het was zeker wennen. Maar het idee dat ik altijd weer weg kon, maakte het wel relaxt. We hebben veel gepraat maar in het begin ook wel een paar keer bonje gehad omdat we toch wel wat verschillende verwachtingen van elkaar hadden. Ik denk dat dat erbij hoort. En dat je de kans om je uit te spreken en veranderingen voor te stellen niet voorbij moet laten gaan.
vrijdag 30 mei 2025 om 18:03
vrijdag 30 mei 2025 om 18:11
Erg herkenbaar. Mijn vriend trok ook bij mij in en ik weet nog dat dat echt even moest voegen. In het begin stond ik weleens een half uur onder de douche om even alleen te zijn (heb hiervoor altijd alleen gewoond), maar met de huidige energietarieven is dat niet meer aan te raden.
Het went vanzelf, dan heeft iedereen weer zijn ruimte en dan merk je vanzelf dat het eigenlijk ook wel heel gezellig kan zijn, maar het is wel echt even wennen, ja.
Het went vanzelf, dan heeft iedereen weer zijn ruimte en dan merk je vanzelf dat het eigenlijk ook wel heel gezellig kan zijn, maar het is wel echt even wennen, ja.
vrijdag 30 mei 2025 om 18:45
Mijn man is een maand of vier na onze kennismaking voorgoed bij me ingetrokken. Eigenlijk was ie er toch al al die tijd, maar het moment werd verstevigd door het feit dat zijn ouders duidelijk opgelucht zijn zooi kwamen brengen 
Vijfentwintig jaar en twee kinderen na dato gaat het nog steeds best aardig tussen man en mij dus ik denk dat het wel goed zal wezen.
Vijfentwintig jaar en twee kinderen na dato gaat het nog steeds best aardig tussen man en mij dus ik denk dat het wel goed zal wezen.
'Denk nou niet: "Ik ben te min, mijn leven heeft geen zin."
Want de kerst-klok luidt ook voor zo'n ei als jij.'
(Herman Finkers)
Want de kerst-klok luidt ook voor zo'n ei als jij.'
(Herman Finkers)
vrijdag 30 mei 2025 om 18:50
Als je lang alleen hebt gewoond is het niet zo gek dat dat wennen is. Zeker herkenbaar, hoewel partner in stapjes bij mij introk. Duurde maanden voor het helemaal relaxt was. We verhuisden toen maar wel van een appartement naar een huis, zodat je in de gewenningsfase naar een andere verdieping kunt gaan...
vrijdag 30 mei 2025 om 19:56
Bij mijn eerste keer samenwonen ging het heel raar. Ik woonde nog bij mijn moeder en mijn, destijds, vriend trok bij ons in. Twee maanden overleed mijn moeder plotseling en ineens woonde we samen in mijn ouderlijk huis.
Wel geprobeerd ons huis ervan te maken maar vooral mijn vriend vond het te veel mijn huis en mijn moeders huis.
Ik merkte ook wel dat het samenwonen daardoor ook wat harder werken was.
Na ons trouwen een huis samen gekocht ook met het oog op het starten van een gezin.
Alleen na 9 maanden overleed mijn man.
Goed paar jaar later mijn huidige partner leren kennen en erg bijzonder maar ik ben bij hem ingetrokken in zijn ouderlijk huis ook hij woonde nog bij zijn vader toen hij overleed.
En hoewel mijn man en ik wel heel wat veranderd hebben blijft het zijn huis en ja ook nog dat van zijn vader die overigens al 25 jaar overleden is.
Gelukkig heb ik wel een eigen kamer en daar ben ik enorm blij mee als ik die niet had dan had ik echt eerder aan de bel getrokken en ongelukkig geweest.
Toevallig van de week een gesprek gehad met mijn man en aangegeven dat ik na 11 jaar samenwonen nog steeds het gevoel heb op een hele hele hele lange vakantie te zijn.
Daar schrok hij van en we zijn nu serieus aan het kijken voor een kleine verbouwing waaronder ander behang en eindelijk een nieuwe vloer in de woonkamer. Ik hoop echt dat het dan wat meer ook als mijn huis gaat voelen.
Maar los daarvan het samenwonen zelf ging wel erg soepel en vertrouwd bij ons/mij is het echt de woning. Ieder verhaal en ervaring is anders heb ik wel gemerkt maar met terugwerkende kracht wel wat excuses naar mijn eerste echtgenoot ik heb het wonen in een ouderlijk huis van partner echt onderschat.
Het huis zelf is fijn, de buurt is geweldig nu de inrichting enzo meer eigen maken.
Bespreek het met je partner het is nog zo wennen ook als je al veel bij elkaar samen was voor het samenwonen.
Wel geprobeerd ons huis ervan te maken maar vooral mijn vriend vond het te veel mijn huis en mijn moeders huis.
Ik merkte ook wel dat het samenwonen daardoor ook wat harder werken was.
Na ons trouwen een huis samen gekocht ook met het oog op het starten van een gezin.
Alleen na 9 maanden overleed mijn man.
Goed paar jaar later mijn huidige partner leren kennen en erg bijzonder maar ik ben bij hem ingetrokken in zijn ouderlijk huis ook hij woonde nog bij zijn vader toen hij overleed.
En hoewel mijn man en ik wel heel wat veranderd hebben blijft het zijn huis en ja ook nog dat van zijn vader die overigens al 25 jaar overleden is.
Gelukkig heb ik wel een eigen kamer en daar ben ik enorm blij mee als ik die niet had dan had ik echt eerder aan de bel getrokken en ongelukkig geweest.
Toevallig van de week een gesprek gehad met mijn man en aangegeven dat ik na 11 jaar samenwonen nog steeds het gevoel heb op een hele hele hele lange vakantie te zijn.
Daar schrok hij van en we zijn nu serieus aan het kijken voor een kleine verbouwing waaronder ander behang en eindelijk een nieuwe vloer in de woonkamer. Ik hoop echt dat het dan wat meer ook als mijn huis gaat voelen.
Maar los daarvan het samenwonen zelf ging wel erg soepel en vertrouwd bij ons/mij is het echt de woning. Ieder verhaal en ervaring is anders heb ik wel gemerkt maar met terugwerkende kracht wel wat excuses naar mijn eerste echtgenoot ik heb het wonen in een ouderlijk huis van partner echt onderschat.
Het huis zelf is fijn, de buurt is geweldig nu de inrichting enzo meer eigen maken.
Bespreek het met je partner het is nog zo wennen ook als je al veel bij elkaar samen was voor het samenwonen.
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
vrijdag 30 mei 2025 om 20:25
Ik word een beetje verdrietig van dit topic omdat ik heel graag zou samenwonen maar dat er in mijn huidige relatie niet in lijkt te zitten. Ik ben zelfs heel blij dat ik mijn eigen woning heb in dit geval en weet dat ik niet moet gaan samenwonen. Maar dat maakt het verlangen en het verdriet er niet minder om. Ik heb wel samengewoond met mijn ex en dat was altijd heel fijn en gezellig. Ging vanaf het begin helemaal prima. Wij begonnen samen in een voor ons beiden nieuw huis. Dat lijkt me anders dan bij iemand intrekken. Dan is het huis van de één en moet de ander het ook eigen maken.
vrijdag 30 mei 2025 om 20:54
Ik heb tijdelijk bij vriend gewoond omdat ik zonder huis zat. Was de bedoeling voor drie maanden maar werden er zeven. Was nog vrij pril, dat vond ik heel spannend. Vond (en vind) hem zooo leuk en was bang dat het te vroeg was en de relatie uit zou gaan. Was ook klein, 38m2 ofzo. Scheelde wel dat hij wisseldiensten heeft dus waren nog regelmatig beiden alleen thuis. Maar ging allemaal prima en beiden als prima ervaren. Inmiddels weer een huis waar hij nu eigenlijk altijd is. Hij heeft z'n eigen huis nog wel.
zaterdag 31 mei 2025 om 07:33
Ik woon nu een jaar samen, ben bij mijn vriend ingetrokken aan de andere kant van het land. Dus alles nieuw voor me.
We zijn gelijk begonnen heel zijn huis op te knappen, nieuwe meubels etc. Het voelt dus als ons huis, het is,totaal niet meer te vergelijken met hoe het was.
Het was wel wennen, de drukte van het klussen en m'n nieuwe omgeving.
Ook de nodige (emotionele) hobbels mee gemaakt. Maar het heeft onze relatie veel sterker gemaakt. We hebben zo'n goede basis en het vertrouwen leerde, dat we daar altijd terug komen. En dat die basis daardoor nog steviger geworteld raakte.
Ik dacht altijd dat ik geen samenwoon type meer zou zijn. Heb eerder samenwoond en dat was 4jaar gedoe en alles bleef wankel. Vreselijk.
Met mijn huidige vriend is het heerlijk! Het klopt. Hij laat me volledig in m'n waarde en andersom. Niemand van ons hoeft te voldoen aan verwachtingen, dat scheelt. Heb je niks in het huishouden gedaan, dan snapt de ander dat er een reden was. Die kan zo simpel zijn als; vandaag geen zin.
Prima. We weten beide dat we ons steentje bijdragen en het is hier altijd netjes voor ons. De ene keer doet de 1 meer, de andere keer de ander. En dan weer gelijkwaardig.
We vullen elkaar aan, dat was al vanaf dag 1 van de relatie. En dat pakt ook met samenwonen goed uit.
Het is er alleen maar gezelliger op geworden, we laten elkaar vrij in ons leven leiden. Los van elkaar en samen.
Ik zou niet meer alleen willen wonen.
We zijn gelijk begonnen heel zijn huis op te knappen, nieuwe meubels etc. Het voelt dus als ons huis, het is,totaal niet meer te vergelijken met hoe het was.
Het was wel wennen, de drukte van het klussen en m'n nieuwe omgeving.
Ook de nodige (emotionele) hobbels mee gemaakt. Maar het heeft onze relatie veel sterker gemaakt. We hebben zo'n goede basis en het vertrouwen leerde, dat we daar altijd terug komen. En dat die basis daardoor nog steviger geworteld raakte.
Ik dacht altijd dat ik geen samenwoon type meer zou zijn. Heb eerder samenwoond en dat was 4jaar gedoe en alles bleef wankel. Vreselijk.
Met mijn huidige vriend is het heerlijk! Het klopt. Hij laat me volledig in m'n waarde en andersom. Niemand van ons hoeft te voldoen aan verwachtingen, dat scheelt. Heb je niks in het huishouden gedaan, dan snapt de ander dat er een reden was. Die kan zo simpel zijn als; vandaag geen zin.
Prima. We weten beide dat we ons steentje bijdragen en het is hier altijd netjes voor ons. De ene keer doet de 1 meer, de andere keer de ander. En dan weer gelijkwaardig.
We vullen elkaar aan, dat was al vanaf dag 1 van de relatie. En dat pakt ook met samenwonen goed uit.
Het is er alleen maar gezelliger op geworden, we laten elkaar vrij in ons leven leiden. Los van elkaar en samen.
Ik zou niet meer alleen willen wonen.
zaterdag 31 mei 2025 om 08:25
Ik ben eigenlijk heel snel bij mijn vriend ingetrokken 
Dit omdat mijn vader mijn relatie afkeurde, en wou dat ik het uitmaakte.
Mijn vriend moest wel even wennen haha Omdat ik mijn hondje meenam.
en die de hele tijd wou knuffelen met hem.
Maar voor de rest was het eigenlijk heel leuk en vonden wij het heel fijn samen.
Nu verloofd en 2 kinderen.
Dus nee ik herken het niet.
Dit omdat mijn vader mijn relatie afkeurde, en wou dat ik het uitmaakte.
Mijn vriend moest wel even wennen haha
Omdat ik mijn hondje meenam.en die de hele tijd wou knuffelen met hem.
Maar voor de rest was het eigenlijk heel leuk en vonden wij het heel fijn samen.
Nu verloofd en 2 kinderen.
Dus nee ik herken het niet.
zaterdag 31 mei 2025 om 08:31
Ik herken dat gedeelte wel van alles is nieuw. Omdat ik toen in Duitsland ben gaan wonen bij mijn vriend.Qiya schreef: ↑31-05-2025 07:33Ik woon nu een jaar samen, ben bij mijn vriend ingetrokken aan de andere kant van het land. Dus alles nieuw voor me.
We zijn gelijk begonnen heel zijn huis op te knappen, nieuwe meubels etc. Het voelt dus als ons huis, het is,totaal niet meer te vergelijken met hoe het was.
Het was wel wennen, de drukte van het klussen en m'n nieuwe omgeving.
Ook de nodige (emotionele) hobbels mee gemaakt. Maar het heeft onze relatie veel sterker gemaakt. We hebben zo'n goede basis en het vertrouwen leerde, dat we daar altijd terug komen. En dat die basis daardoor nog steviger geworteld raakte.
Ik dacht altijd dat ik geen samenwoon type meer zou zijn. Heb eerder samenwoond en dat was 4jaar gedoe en alles bleef wankel. Vreselijk.
Met mijn huidige vriend is het heerlijk! Het klopt. Hij laat me volledig in m'n waarde en andersom. Niemand van ons hoeft te voldoen aan verwachtingen, dat scheelt. Heb je niks in het huishouden gedaan, dan snapt de ander dat er een reden was. Die kan zo simpel zijn als; vandaag geen zin.
Prima. We weten beide dat we ons steentje bijdragen en het is hier altijd netjes voor ons. De ene keer doet de 1 meer, de andere keer de ander. En dan weer gelijkwaardig.
We vullen elkaar aan, dat was al vanaf dag 1 van de relatie. En dat pakt ook met samenwonen goed uit.
Het is er alleen maar gezelliger op geworden, we laten elkaar vrij in ons leven leiden. Los van elkaar en samen.
Ik zou niet meer alleen willen wonen.
Dus moest daar wel even wennen, maar inderdaad het heeft onze relatie ook sterker gemaakt.
zaterdag 31 mei 2025 om 08:38
Hier is het nu minder leuk dan vroeger maar dat komt omdat er een man en 2 kinderen bijgekomen zijn en het huis te klein is voor een gezinKamilleT schreef: ↑30-05-2025 14:48Aan de prille samenwoners, is het nu leuker dan toen je nog apart woonde?
Ik heb een vriendin die pas op haar 40e voor het eerst ging samenwonen toen ze zwanger was van hun eerste kind. Zij vindt het 12 jaar later nog steeds heerlijk en wil niet meer terug (is ook lastig). Verder ken ik alleen maar overtuigd alleenwoners
Verder herken ik niet echt wat TO schetst. Mijn man (toenmalige vriend) kwam een nachtje logeren en dat werden er steeds meer tot hij uiteindelijk niet meer wegging. We hadden vooraf niet afgesproken dat we toen al gingen samenwonen
zaterdag 31 mei 2025 om 08:45
Wat verdrietig... Je kan ook voor een leuke man gaan. Ik bedenk me hoe zou zijn moest je mijn dochter zijn. Zo jammer... Sterkte.Limonina schreef: ↑30-05-2025 20:25Ik word een beetje verdrietig van dit topic omdat ik heel graag zou samenwonen maar dat er in mijn huidige relatie niet in lijkt te zitten. Ik ben zelfs heel blij dat ik mijn eigen woning heb in dit geval en weet dat ik niet moet gaan samenwonen. Maar dat maakt het verlangen en het verdriet er niet minder om. Ik heb wel samengewoond met mijn ex en dat was altijd heel fijn en gezellig. Ging vanaf het begin helemaal prima. Wij begonnen samen in een voor ons beiden nieuw huis. Dat lijkt me anders dan bij iemand intrekken. Dan is het huis van de één en moet de ander het ook eigen maken.
zaterdag 31 mei 2025 om 21:10
Of leuke vrouwen ect.Pimpelmeesje87 schreef: ↑30-05-2025 14:02Klinkt wel alsof je een slechte ervaring had. Vrijheid opgeven, inschikking, "ga niet uit van ...". Er zijn ook leuke mannen he...
En er zijn ook mensen die gewoon niet zo graag samenwonen en daar pas achter komen als ze zijn gaan samen wonen.
Of dat heel lang hebben gedaan en daar nul zin meer in hebben, ondanks een leuke partner.
En ook daar is niets mis mee.
zaterdag 31 mei 2025 om 21:13
En er zijn samenwoners die heel verdrietig worden dat ze niet alleen kunnen wonen nu terwijl ze dat wel graag zouden willen misschien.Limonina schreef: ↑30-05-2025 20:25Ik word een beetje verdrietig van dit topic omdat ik heel graag zou samenwonen maar dat er in mijn huidige relatie niet in lijkt te zitten. Ik ben zelfs heel blij dat ik mijn eigen woning heb in dit geval en weet dat ik niet moet gaan samenwonen. Maar dat maakt het verlangen en het verdriet er niet minder om. Ik heb wel samengewoond met mijn ex en dat was altijd heel fijn en gezellig. Ging vanaf het begin helemaal prima. Wij begonnen samen in een voor ons beiden nieuw huis. Dat lijkt me anders dan bij iemand intrekken. Dan is het huis van de één en moet de ander het ook eigen maken.
Gewoon bedenken dat iedereen andere behoeftes, relaties, geld, mogelijkheden hebben en voor alles wat jij graag wil is er ook iemand die in een situatie zit die weer met jou zou willen ruilen.
zaterdag 31 mei 2025 om 21:43
Mijn vriend en ik hebben 2x een jaar samengewoond (zat wel aantal jaar tussen). 1x in zijn huis en 1x in mijn huis. Het ging prima hoor maar gek genoeg vond ik bij hem intrekken makkelijker dan hij bij mij. Nu wonen we weer apart en dit werkt zo veel beter. Ik ben gewoon erg gehecht aan mijn alleen tijd en de stilte in huis. Heerlijk om met niemand rekening te hoeven houden.
zaterdag 31 mei 2025 om 21:52
Lijkt me ideaal, een LAT relatie. Het beste van twee werelden.Lady_Day schreef: ↑31-05-2025 21:43Mijn vriend en ik hebben 2x een jaar samengewoond (zat wel aantal jaar tussen). 1x in zijn huis en 1x in mijn huis. Het ging prima hoor maar gek genoeg vond ik bij hem intrekken makkelijker dan hij bij mij. Nu wonen we weer apart en dit werkt zo veel beter. Ik ben gewoon erg gehecht aan mijn alleen tijd en de stilte in huis. Heerlijk om met niemand rekening te hoeven houden.
There's point in your life, you got to reach and when you do
You know it, and now I'm here.
You know it, and now I'm here.
zondag 1 juni 2025 om 01:05
Heel herkenbaar! Hier is vriend ook bij mij ingetrokken. Ik had nog nooit samengewoond en mijn appartement was vrij klein. Ik vond het heftig. Had verwacht blij te zijn, maar dat was ik niet. Had enorm veel behoefte aan mijn eigen ruimte en dat had niks met de liefde voor vriend te maken. Maar het went; in de beginperiode hebben we gewoon af en toe even wat afstand genomen ( ik weekend bij mijn ouders of hij bij die van hem). En het komt goed: echt.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
