Relaties
alle pijlers
Samenwonen, of toch niet? hulp aub
donderdag 5 maart 2009 om 21:43
quote:leeej schreef op 05 maart 2009 @ 21:36:
[...]
Ja je hebt gelijk, hij wilt het ook niet echt. Nouja hij wilt het misschien. Maar aan een misschien heb je niet zoveel. Hij wil het denk ik eerst zeker weten.
We zijn nu 1 jaar samen en we zien elkaar 1-2 keer per maand
En hij heeft nu al niet meer dat überverliefde gevoel waarin hij minimaal denkt dat hij voor eeuwig bij je wilt zijn omdat hij je helemaal geweldig vindt? Hij denkt nú al, na pas een jaar, aan de toekomst ná jou en is ook nu al bevreesd voor jouw stalkingspraktijken?
Bouw een leven voor jezelf op, in Nederland en werk aan je issues. Ohja, en ga alleen samenwonen met iemand die dat ook ontzettend graag wil.
[...]
Ja je hebt gelijk, hij wilt het ook niet echt. Nouja hij wilt het misschien. Maar aan een misschien heb je niet zoveel. Hij wil het denk ik eerst zeker weten.
We zijn nu 1 jaar samen en we zien elkaar 1-2 keer per maand
En hij heeft nu al niet meer dat überverliefde gevoel waarin hij minimaal denkt dat hij voor eeuwig bij je wilt zijn omdat hij je helemaal geweldig vindt? Hij denkt nú al, na pas een jaar, aan de toekomst ná jou en is ook nu al bevreesd voor jouw stalkingspraktijken?
Bouw een leven voor jezelf op, in Nederland en werk aan je issues. Ohja, en ga alleen samenwonen met iemand die dat ook ontzettend graag wil.
donderdag 5 maart 2009 om 21:44
Als je verlatingsangst (...daar ga ik weer...ben te bang dat het toch geen trol is en dat ik iemand heel erg kwets)
Nogmaals: Als je verlatingsangst hebt is het zeker geen goed idee dat je gaat samenwonen. Dan ga je hem waarschijnlijk heel erg claimen (mag hij dan nog wel 2 weken weg met z'n vrienden op vakantie o.i.d.?)....probeer altijd eerst jezelf beter te laten worden voordat je iets aangaat als samenwonen, wat dat kan toch zwaar zijn in het begin. Zeker als je daar geen vrienden hebt en dus je draai nog moet zien te vinden en alleen hem hebt.
Nogmaals: Als je verlatingsangst hebt is het zeker geen goed idee dat je gaat samenwonen. Dan ga je hem waarschijnlijk heel erg claimen (mag hij dan nog wel 2 weken weg met z'n vrienden op vakantie o.i.d.?)....probeer altijd eerst jezelf beter te laten worden voordat je iets aangaat als samenwonen, wat dat kan toch zwaar zijn in het begin. Zeker als je daar geen vrienden hebt en dus je draai nog moet zien te vinden en alleen hem hebt.
donderdag 5 maart 2009 om 21:44
donderdag 5 maart 2009 om 21:46
quote:Madhe schreef op 05 maart 2009 @ 21:37:
[...]
Ik gok op eerder.
Waarom niet genieten van het leuke tussen jullie zoals het nu is? Waarom wil je met hem samenwonen. Heeft dat toevallig te maken met je onzekerheid? Vertrouw je hem niet? Ben je bang dat hij je "vergeet" als je niet constant in zijn aanwezigheid bent?
Of zijn jullie zo'n goede match dat jullie je allebei echt gewoon het fijnst voelen als jullie bij elkaar zijn elke ochtend samen wakker willen worden, elke avond de gebeurtenissen van de dag aan elkaar willen vertellen, elkaars vieze sokken wassen en elkaar gewoon het allerliefste om je heen hebt, ook in de standaard dagelijkse dingen en daarom al helemaal geen zin meer hebben om afscheid te nemen of de spullen/kleding heen en weer te sjouwen?
Bedankt voor jullie reacties allemaal!
Ja, vorige week hadden we het er nog over en hij wist het niet zeker en toen zei ik tegen hem: we hebben nog langer dan een jaar dus er is nog genoeg tijd.
En nu doe ik weer zo.. ik snap mezelf soms echt niet.
Ik wil heel graag genieten van ''nu'' en hij ook, maar heel vaak komt dit onderwerp weer naar boven en dan is het niet zo leuk.
De reden waarom ik graag wil samenwonen is omdat ik bij hem wil zijn. We hebben nu een afstandsrelatie en nouja op een gegeven moment wil je toch wel elkaar vaker zien en gewoon bij elkaar zijn..
Ik vertrouw hem voor 100%, anders zouden we ook geen afstandsrelatie hebben. (hiervoor moet je wel elkaar kunnen vertrouwen).
Ik denk niet dat hij me gaat vergeten als ik er niet de hele tijd ben, maar hij vindt het vaak lastig om het leven wat hij heeft met vrienden (dus daar in Belgie) met mij (hier in Nederland, via telefoon/msn , want zo houden we contact) te combineren.
[...]
Ik gok op eerder.
Waarom niet genieten van het leuke tussen jullie zoals het nu is? Waarom wil je met hem samenwonen. Heeft dat toevallig te maken met je onzekerheid? Vertrouw je hem niet? Ben je bang dat hij je "vergeet" als je niet constant in zijn aanwezigheid bent?
Of zijn jullie zo'n goede match dat jullie je allebei echt gewoon het fijnst voelen als jullie bij elkaar zijn elke ochtend samen wakker willen worden, elke avond de gebeurtenissen van de dag aan elkaar willen vertellen, elkaars vieze sokken wassen en elkaar gewoon het allerliefste om je heen hebt, ook in de standaard dagelijkse dingen en daarom al helemaal geen zin meer hebben om afscheid te nemen of de spullen/kleding heen en weer te sjouwen?
Bedankt voor jullie reacties allemaal!
Ja, vorige week hadden we het er nog over en hij wist het niet zeker en toen zei ik tegen hem: we hebben nog langer dan een jaar dus er is nog genoeg tijd.
En nu doe ik weer zo.. ik snap mezelf soms echt niet.
Ik wil heel graag genieten van ''nu'' en hij ook, maar heel vaak komt dit onderwerp weer naar boven en dan is het niet zo leuk.
De reden waarom ik graag wil samenwonen is omdat ik bij hem wil zijn. We hebben nu een afstandsrelatie en nouja op een gegeven moment wil je toch wel elkaar vaker zien en gewoon bij elkaar zijn..
Ik vertrouw hem voor 100%, anders zouden we ook geen afstandsrelatie hebben. (hiervoor moet je wel elkaar kunnen vertrouwen).
Ik denk niet dat hij me gaat vergeten als ik er niet de hele tijd ben, maar hij vindt het vaak lastig om het leven wat hij heeft met vrienden (dus daar in Belgie) met mij (hier in Nederland, via telefoon/msn , want zo houden we contact) te combineren.
donderdag 5 maart 2009 om 21:48
quote:Madhe schreef op 05 maart 2009 @ 21:43:
[...]
En hij heeft nu al niet meer dat überverliefde gevoel waarin hij minimaal denkt dat hij voor eeuwig bij je wilt zijn omdat hij je helemaal geweldig vindt? Hij denkt nú al, na pas een jaar, aan de toekomst ná jou en is ook nu al bevreesd voor jouw stalkingspraktijken?
Bouw een leven voor jezelf op, in Nederland en werk aan je issues. Ohja, en ga alleen samenwonen met iemand die dat ook ontzettend graag wil.
Nou hij zei wel een paar weken terug dat hij wel voor altijd bij mij wil zijn maar hij kan gewoon niks garanderen.
Misschien allemaal té realistisch, dat hij er teveel rekening mee houdt dat het uit kan gaan?
Hij denkt niet aan een toekomst ná mij, maar gewoon dat het uit zou KUNNEN gaan.
[...]
En hij heeft nu al niet meer dat überverliefde gevoel waarin hij minimaal denkt dat hij voor eeuwig bij je wilt zijn omdat hij je helemaal geweldig vindt? Hij denkt nú al, na pas een jaar, aan de toekomst ná jou en is ook nu al bevreesd voor jouw stalkingspraktijken?
Bouw een leven voor jezelf op, in Nederland en werk aan je issues. Ohja, en ga alleen samenwonen met iemand die dat ook ontzettend graag wil.
Nou hij zei wel een paar weken terug dat hij wel voor altijd bij mij wil zijn maar hij kan gewoon niks garanderen.
Misschien allemaal té realistisch, dat hij er teveel rekening mee houdt dat het uit kan gaan?
Hij denkt niet aan een toekomst ná mij, maar gewoon dat het uit zou KUNNEN gaan.
donderdag 5 maart 2009 om 21:48
quote:leeej schreef op 05 maart 2009 @ 21:38:
[...]
Ik stalk hem niet, maar het zou ''kunnen gebeuren'' als ik daar in België woon en hij het uitmaakt.
Maar dat was een paar maanden geleden dat ik zo dacht.
Als ik er nu eigenlijk over na denk vind ik het echt belachelijk dat ik zo dacht, want het helpt niemand. Doet alleen beiden zeer.
Ik ben ontzettend bang om gedumpt te worden omdat ik de vorige keer toen ik gedumpt werd door een ander 1 jaar lang liefdesverdriet had.
Oja ik ga naar een psycholoog omdat ik veel heb meegemaakt in mijn verleden (vroeger 3 jaar lang gepest geweest) en ik ben er nog steeds niet overheen en ik heb dus heel weinig zelfvertrouwen.
En problemen met vriendinnen en met mijn vriend.
Ik heb verlatingsangst.
Het zou kunnen gebeuren? En dat vertelde je hem? En nu vind je het belachelijk dat je zo dacht (kijk, dat is dan weer goed).
Ik zou dat toch serieus nemen. Als je in een relatie zit en denkt dat je die ander gaat stalken als het uitgaat is er iets gruwelijk mis, en moet je daar aan werken voordat je een relatie begint.
Daarnaast vertel je dat je verlatingsangst hebt. Ook dat zal een enorme druk leggen op je vriend. Op welke manier uit zich dat?
Claim je hem? Moet hij je vaak bevestigen? Vertrouw je hem?
In een relatie van een jaar moet je genieten. Jij loopt nu steeds tegen dat stalken aan, of de eventuele gevolgen van het vertellen over die drang die je blijkbaar voelde én je verlatingsangst.
En je vriend wil niet samenwonen (wat ik heel goed begrijp, ik zou ook niet samen willen wonen met een potentiele stalker met verlatingsangst).
Wat brengt deze relatie je, wat haal je hier uit. En hoe is dat voor je vriend? Misschien kom je dan wel tot hele andere conclusies dan te willen samenwonen.
Hoe oud ben je eigenlijk?
[...]
Ik stalk hem niet, maar het zou ''kunnen gebeuren'' als ik daar in België woon en hij het uitmaakt.
Maar dat was een paar maanden geleden dat ik zo dacht.
Als ik er nu eigenlijk over na denk vind ik het echt belachelijk dat ik zo dacht, want het helpt niemand. Doet alleen beiden zeer.
Ik ben ontzettend bang om gedumpt te worden omdat ik de vorige keer toen ik gedumpt werd door een ander 1 jaar lang liefdesverdriet had.
Oja ik ga naar een psycholoog omdat ik veel heb meegemaakt in mijn verleden (vroeger 3 jaar lang gepest geweest) en ik ben er nog steeds niet overheen en ik heb dus heel weinig zelfvertrouwen.
En problemen met vriendinnen en met mijn vriend.
Ik heb verlatingsangst.
Het zou kunnen gebeuren? En dat vertelde je hem? En nu vind je het belachelijk dat je zo dacht (kijk, dat is dan weer goed).
Ik zou dat toch serieus nemen. Als je in een relatie zit en denkt dat je die ander gaat stalken als het uitgaat is er iets gruwelijk mis, en moet je daar aan werken voordat je een relatie begint.
Daarnaast vertel je dat je verlatingsangst hebt. Ook dat zal een enorme druk leggen op je vriend. Op welke manier uit zich dat?
Claim je hem? Moet hij je vaak bevestigen? Vertrouw je hem?
In een relatie van een jaar moet je genieten. Jij loopt nu steeds tegen dat stalken aan, of de eventuele gevolgen van het vertellen over die drang die je blijkbaar voelde én je verlatingsangst.
En je vriend wil niet samenwonen (wat ik heel goed begrijp, ik zou ook niet samen willen wonen met een potentiele stalker met verlatingsangst).
Wat brengt deze relatie je, wat haal je hier uit. En hoe is dat voor je vriend? Misschien kom je dan wel tot hele andere conclusies dan te willen samenwonen.
Hoe oud ben je eigenlijk?
donderdag 5 maart 2009 om 21:50
Hoe jong zijn jullie en wat zijn jou toekomstperspectieven hier in Nederland?
Hij ziet het om een aantal redenen niet zitten dat jij naar Belgie toekomt, zet hij daarbij ook vraagtekens bij jullie relatie?
Waarom wil je dan naar Belgie? Om hem toch ergens een plezier te doen of ben je toch bang hem kwijt te raken….?
Hij is bang dat je hem gaat achtervolgen? Hoe druk ben je toch met hem bezig?
En ga jij vaker naar Belgie of komt hij ook wel eens in Nederland?\
Hebben jullie het er uberhaupt weleens over gehad hoe jullie samen het toekomstplaatje willen invullen, jij naar Belgie, hoe graag wil hij dat dan? of hij naar Nederland?
Ik denk dat het verstandiger is dat je het voorlopig nog op een afstands-relatie moet houden en dat je vandaar uit vrienden in Belgie kunt maken. Laat hem maar voor jou rennen…denk wat meer aan jezelf, want door hem te pushen kom je er niet. Dus als hij zo graag met jou verder wil..laat hem dan maar achter jou aangaan!
Hij ziet het om een aantal redenen niet zitten dat jij naar Belgie toekomt, zet hij daarbij ook vraagtekens bij jullie relatie?
Waarom wil je dan naar Belgie? Om hem toch ergens een plezier te doen of ben je toch bang hem kwijt te raken….?
Hij is bang dat je hem gaat achtervolgen? Hoe druk ben je toch met hem bezig?
En ga jij vaker naar Belgie of komt hij ook wel eens in Nederland?\
Hebben jullie het er uberhaupt weleens over gehad hoe jullie samen het toekomstplaatje willen invullen, jij naar Belgie, hoe graag wil hij dat dan? of hij naar Nederland?
Ik denk dat het verstandiger is dat je het voorlopig nog op een afstands-relatie moet houden en dat je vandaar uit vrienden in Belgie kunt maken. Laat hem maar voor jou rennen…denk wat meer aan jezelf, want door hem te pushen kom je er niet. Dus als hij zo graag met jou verder wil..laat hem dan maar achter jou aangaan!
donderdag 5 maart 2009 om 21:50
quote:droppertje schreef op 05 maart 2009 @ 21:44:
Als je verlatingsangst (...daar ga ik weer...ben te bang dat het toch geen trol is en dat ik iemand heel erg kwets)
Nogmaals: Als je verlatingsangst hebt is het zeker geen goed idee dat je gaat samenwonen. Dan ga je hem waarschijnlijk heel erg claimen (mag hij dan nog wel 2 weken weg met z'n vrienden op vakantie o.i.d.?)....probeer altijd eerst jezelf beter te laten worden voordat je iets aangaat als samenwonen, wat dat kan toch zwaar zijn in het begin. Zeker als je daar geen vrienden hebt en dus je draai nog moet zien te vinden en alleen hem hebt.
Bedankt voor je reactie.
Ik heb inderdaad verlatingsangst, maar ik noem het eigenlijk liever ''dumpangst''.
Van mij mag hij wel 2 weken op vakantie met vrienden. Laatst deed hij dat ook (maar dan 1 week).
Ik zal ook proberen mezelf eerst beter te laten worden (daarom ga ik naar een psycholoog).
Mij maakt ook niet uit als hij elke dag bij vrienden wilt zijn (als hij me maar niet gaat verwaarlozen). Dus zo erg is de verlatingsangst ook weer niet ?
Als je verlatingsangst (...daar ga ik weer...ben te bang dat het toch geen trol is en dat ik iemand heel erg kwets)
Nogmaals: Als je verlatingsangst hebt is het zeker geen goed idee dat je gaat samenwonen. Dan ga je hem waarschijnlijk heel erg claimen (mag hij dan nog wel 2 weken weg met z'n vrienden op vakantie o.i.d.?)....probeer altijd eerst jezelf beter te laten worden voordat je iets aangaat als samenwonen, wat dat kan toch zwaar zijn in het begin. Zeker als je daar geen vrienden hebt en dus je draai nog moet zien te vinden en alleen hem hebt.
Bedankt voor je reactie.
Ik heb inderdaad verlatingsangst, maar ik noem het eigenlijk liever ''dumpangst''.
Van mij mag hij wel 2 weken op vakantie met vrienden. Laatst deed hij dat ook (maar dan 1 week).
Ik zal ook proberen mezelf eerst beter te laten worden (daarom ga ik naar een psycholoog).
Mij maakt ook niet uit als hij elke dag bij vrienden wilt zijn (als hij me maar niet gaat verwaarlozen). Dus zo erg is de verlatingsangst ook weer niet ?
donderdag 5 maart 2009 om 21:54
quote:leeej schreef op 05 maart 2009 @ 21:46:
[...]
Bedankt voor jullie reacties allemaal!
Ja, vorige week hadden we het er nog over en hij wist het niet zeker en toen zei ik tegen hem: we hebben nog langer dan een jaar dus er is nog genoeg tijd.
En nu doe ik weer zo.. ik snap mezelf soms echt niet.
Ik wil heel graag genieten van ''nu'' en hij ook, maar heel vaak komt dit onderwerp weer naar boven en dan is het niet zo leuk.
De reden waarom ik graag wil samenwonen is omdat ik bij hem wil zijn. We hebben nu een afstandsrelatie en nouja op een gegeven moment wil je toch wel elkaar vaker zien en gewoon bij elkaar zijn..
Ik vertrouw hem voor 100%, anders zouden we ook geen afstandsrelatie hebben. (hiervoor moet je wel elkaar kunnen vertrouwen).
Ik denk niet dat hij me gaat vergeten als ik er niet de hele tijd ben, maar hij vindt het vaak lastig om het leven wat hij heeft met vrienden (dus daar in Belgie) met mij (hier in Nederland, via telefoon/msn , want zo houden we contact) te combineren.
Sorry voor het slechte nieuws, maar hij is duidelijk niet zo into you.
Hij vindt het lastig om contact te combineren met de rest van zijn leven? Hoevaak moet hij je van jou bellen per dag dan?
Is dat een reden die hij gaf omdat hij minder vaak belt/mailt? Of een manier om een naderend einde in te luiden?
Misschien beledig ik je nu enorm, maar doordat je het over stalken had. Hébben jullie eigenlijk nog wel een relatie? Of is dat uit en ben je al aan het stalken? Aan alle kanten straalt hij; ik wil niet uit!
Als een man helemaal gek is op een vrouw, dan is bellen of mailen nóóit te lastig om te combineren, dan wordt hij daar blij van. Dan wíl hij zich binden, dan wil hij bij haar zijn.
[...]
Bedankt voor jullie reacties allemaal!
Ja, vorige week hadden we het er nog over en hij wist het niet zeker en toen zei ik tegen hem: we hebben nog langer dan een jaar dus er is nog genoeg tijd.
En nu doe ik weer zo.. ik snap mezelf soms echt niet.
Ik wil heel graag genieten van ''nu'' en hij ook, maar heel vaak komt dit onderwerp weer naar boven en dan is het niet zo leuk.
De reden waarom ik graag wil samenwonen is omdat ik bij hem wil zijn. We hebben nu een afstandsrelatie en nouja op een gegeven moment wil je toch wel elkaar vaker zien en gewoon bij elkaar zijn..
Ik vertrouw hem voor 100%, anders zouden we ook geen afstandsrelatie hebben. (hiervoor moet je wel elkaar kunnen vertrouwen).
Ik denk niet dat hij me gaat vergeten als ik er niet de hele tijd ben, maar hij vindt het vaak lastig om het leven wat hij heeft met vrienden (dus daar in Belgie) met mij (hier in Nederland, via telefoon/msn , want zo houden we contact) te combineren.
Sorry voor het slechte nieuws, maar hij is duidelijk niet zo into you.
Hij vindt het lastig om contact te combineren met de rest van zijn leven? Hoevaak moet hij je van jou bellen per dag dan?
Is dat een reden die hij gaf omdat hij minder vaak belt/mailt? Of een manier om een naderend einde in te luiden?
Misschien beledig ik je nu enorm, maar doordat je het over stalken had. Hébben jullie eigenlijk nog wel een relatie? Of is dat uit en ben je al aan het stalken? Aan alle kanten straalt hij; ik wil niet uit!
Als een man helemaal gek is op een vrouw, dan is bellen of mailen nóóit te lastig om te combineren, dan wordt hij daar blij van. Dan wíl hij zich binden, dan wil hij bij haar zijn.
donderdag 5 maart 2009 om 21:55
quote:palientje schreef op 05 maart 2009 @ 21:50:
Hoe jong zijn jullie en wat zijn jou toekomstperspectieven hier in Nederland?
Hij ziet het om een aantal redenen niet zitten dat jij naar Belgie toekomt, zet hij daarbij ook vraagtekens bij jullie relatie?
Waarom doe je het dan? Om hem toch ergens een plezier te doen of ben je toch bang hem kwijt te raken….?
Hij is bang dat je hem gaat achtervolgen? Hoe druk ben je met hem bezig?
En ga jij vaker naar Belgie of komt hij ook wel in Nederland?\
Hebben jullie het er uberhaupt weleens over gehad hoe jullie samen het toekomstplaatje willen invullen, jij naar Belgie, hoe graag wil hij dat dan? of hij naar Nederland?
Ik denk dat het verstandiger is dat je het voorlopig nog op een afstands-relatie moet houden en dat je vandaar uit vrienden in Belgie kunt maken. Laat hem maar voor jou rennen…denk wat meer aan jezelf, want door hem te pushen kom je er niet. Dus als hij zo graag met jou verder wil..laat hem dan maar achter jou aangaan!
Hij is 20 en ik 17.( ik weet het, tis erg jong) De enige vraagtekens zijn gewoon dan of het wel/niet gaat lukken.
Ik wil gewoon bij hem zijn, net als veel mensen die bij hun geliefde zijn.
De laatste tijd kom ik vaker naar Belgie (hij is ook wel naar Nederland geweest) maar dat komt omdat zijn vader er niet mag achterkomen. Zijn vader heeft een hekel aan mij (omdat hij dacht dat ik zijn studie verpestte) maar hij ziet het verkeerd.
Ja we hebben er veel over nagedacht, eerst wilde hij dan naar Nederland, maar op een gegeven moment was het toch veranderd.. dat ik dan naar Belgie zou gaan.
Eerst was het nog ok. maar waarschijnlijk omdat het steeds dichterbij komt wordt de druk steeds groter (ook al duurt het nog meer dan een jaar..)
Hoe jong zijn jullie en wat zijn jou toekomstperspectieven hier in Nederland?
Hij ziet het om een aantal redenen niet zitten dat jij naar Belgie toekomt, zet hij daarbij ook vraagtekens bij jullie relatie?
Waarom doe je het dan? Om hem toch ergens een plezier te doen of ben je toch bang hem kwijt te raken….?
Hij is bang dat je hem gaat achtervolgen? Hoe druk ben je met hem bezig?
En ga jij vaker naar Belgie of komt hij ook wel in Nederland?\
Hebben jullie het er uberhaupt weleens over gehad hoe jullie samen het toekomstplaatje willen invullen, jij naar Belgie, hoe graag wil hij dat dan? of hij naar Nederland?
Ik denk dat het verstandiger is dat je het voorlopig nog op een afstands-relatie moet houden en dat je vandaar uit vrienden in Belgie kunt maken. Laat hem maar voor jou rennen…denk wat meer aan jezelf, want door hem te pushen kom je er niet. Dus als hij zo graag met jou verder wil..laat hem dan maar achter jou aangaan!
Hij is 20 en ik 17.( ik weet het, tis erg jong) De enige vraagtekens zijn gewoon dan of het wel/niet gaat lukken.
Ik wil gewoon bij hem zijn, net als veel mensen die bij hun geliefde zijn.
De laatste tijd kom ik vaker naar Belgie (hij is ook wel naar Nederland geweest) maar dat komt omdat zijn vader er niet mag achterkomen. Zijn vader heeft een hekel aan mij (omdat hij dacht dat ik zijn studie verpestte) maar hij ziet het verkeerd.
Ja we hebben er veel over nagedacht, eerst wilde hij dan naar Nederland, maar op een gegeven moment was het toch veranderd.. dat ik dan naar Belgie zou gaan.
Eerst was het nog ok. maar waarschijnlijk omdat het steeds dichterbij komt wordt de druk steeds groter (ook al duurt het nog meer dan een jaar..)
donderdag 5 maart 2009 om 21:56
quote:leeej schreef op 05 maart 2009 @ 21:50:
[...]
Bedankt voor je reactie.
Ik heb inderdaad verlatingsangst, maar ik noem het eigenlijk liever ''dumpangst''.
Van mij mag hij wel 2 weken op vakantie met vrienden. Laatst deed hij dat ook (maar dan 1 week).
Ik zal ook proberen mezelf eerst beter te laten worden (daarom ga ik naar een psycholoog).
Mij maakt ook niet uit als hij elke dag bij vrienden wilt zijn (als hij me maar niet gaat verwaarlozen). Dus zo erg is de verlatingsangst ook weer niet ?
Ten eerste; Heel goed en verstandig van hem dat hij het ook gewoon deed.
Maar over dat het van jou wel mag (jij gaat daar ten eerste niet over), maar wat dóet het met je? En wat merkt hij daarvan?
[...]
Bedankt voor je reactie.
Ik heb inderdaad verlatingsangst, maar ik noem het eigenlijk liever ''dumpangst''.
Van mij mag hij wel 2 weken op vakantie met vrienden. Laatst deed hij dat ook (maar dan 1 week).
Ik zal ook proberen mezelf eerst beter te laten worden (daarom ga ik naar een psycholoog).
Mij maakt ook niet uit als hij elke dag bij vrienden wilt zijn (als hij me maar niet gaat verwaarlozen). Dus zo erg is de verlatingsangst ook weer niet ?
Ten eerste; Heel goed en verstandig van hem dat hij het ook gewoon deed.
Maar over dat het van jou wel mag (jij gaat daar ten eerste niet over), maar wat dóet het met je? En wat merkt hij daarvan?
donderdag 5 maart 2009 om 21:59
quote:Madhe schreef op 05 maart 2009 @ 21:54:
[...]
Sorry voor het slechte nieuws, maar hij is duidelijk niet zo into you.
Hij vindt het lastig om contact te combineren met de rest van zijn leven? Hoevaak moet hij je van jou bellen per dag dan?
Is dat een reden die hij gaf omdat hij minder vaak belt/mailt? Of een manier om een naderend einde in te luiden?
Misschien beledig ik je nu enorm, maar doordat je het over stalken had. Hébben jullie eigenlijk nog wel een relatie? Of is dat uit en ben je al aan het stalken? Aan alle kanten straalt hij; ik wil niet uit!
Als een man helemaal gek is op een vrouw, dan is bellen of mailen nóóit te lastig om te combineren, dan wordt hij daar blij van. Dan wíl hij zich binden, dan wil hij bij haar zijn.
Sorry, ik had nog lang niet alles verteld.
Eigenlijk was het al uitgegaan in november omdat hij last kreeg van de afstand. Maar we probeerden het nog een keer en het gaat wel goed (we zien nu elkaar vaker).
Maar ik ben NIET aan het stalken. We hebben nog dagelijks contact etc. Hij hoeft me niet vaak te smsen of te bellen.
Meestal chatten we gewoon op msn en soms bel ik hem dan op.
[...]
Sorry voor het slechte nieuws, maar hij is duidelijk niet zo into you.
Hij vindt het lastig om contact te combineren met de rest van zijn leven? Hoevaak moet hij je van jou bellen per dag dan?
Is dat een reden die hij gaf omdat hij minder vaak belt/mailt? Of een manier om een naderend einde in te luiden?
Misschien beledig ik je nu enorm, maar doordat je het over stalken had. Hébben jullie eigenlijk nog wel een relatie? Of is dat uit en ben je al aan het stalken? Aan alle kanten straalt hij; ik wil niet uit!
Als een man helemaal gek is op een vrouw, dan is bellen of mailen nóóit te lastig om te combineren, dan wordt hij daar blij van. Dan wíl hij zich binden, dan wil hij bij haar zijn.
Sorry, ik had nog lang niet alles verteld.
Eigenlijk was het al uitgegaan in november omdat hij last kreeg van de afstand. Maar we probeerden het nog een keer en het gaat wel goed (we zien nu elkaar vaker).
Maar ik ben NIET aan het stalken. We hebben nog dagelijks contact etc. Hij hoeft me niet vaak te smsen of te bellen.
Meestal chatten we gewoon op msn en soms bel ik hem dan op.
donderdag 5 maart 2009 om 22:01
quote:elleinspe schreef op 05 maart 2009 @ 21:42:
Lekkere relatie als je nu al bezig bent dat het uit kan gaan, en jij hem gaat stalken.
Ik zou ook niet met je willen samenwonen hoor!Ik heb toch gezegd dat ik niet stalk? =( of heb ik het verkeerd geschreven? Het is gewoon een keer uitgegaan en daarom is er waarschijnlijk ''die angst''
Lekkere relatie als je nu al bezig bent dat het uit kan gaan, en jij hem gaat stalken.
Ik zou ook niet met je willen samenwonen hoor!Ik heb toch gezegd dat ik niet stalk? =( of heb ik het verkeerd geschreven? Het is gewoon een keer uitgegaan en daarom is er waarschijnlijk ''die angst''
donderdag 5 maart 2009 om 22:02
quote:leeej schreef op 05 maart 2009 @ 21:55:
[...]
Hij is 20 en ik 17.( ik weet het, tis erg jong) De enige vraagtekens zijn gewoon dan of het wel/niet gaat lukken. Jullie gaan jullie zelf nog zoveel ontwikkelen. Daarbij heb jij nog ontzettend veel issues. Dat gaat ook een rol spelen. Ik vind het heel verstandig van hem dat hij niet wil samenwonen en zich bezighoudt met wanneer het uit gaat. Ik vind het ook niet raar als hij zich nog niet wil binden op deze leeftijd. Wel dat jij dat wel wilt. Het klinkt namelijk niet als een één op de 10.000 werkelijke grote liefdes relatie.
Ik wil gewoon bij hem zijn, net als veel mensen die bij hun geliefde zijn.
De laatste tijd kom ik vaker naar Belgie (hij is ook wel naar Nederland geweest) maar dat komt omdat zijn vader er niet mag achterkomen. Zijn vader heeft een hekel aan mij (omdat hij dacht dat ik zijn studie verpestte) maar hij ziet het verkeerd. Dus zijn vrienden en zijn vader mogen je niet, en jij wilt samenwonen en dan roepen "lekker puh, wij hebben tóch een relatie".
Ja we hebben er veel over nagedacht, eerst wilde hij dan naar Nederland, maar op een gegeven moment was het toch veranderd.. dat ik dan naar Belgie zou gaan.
Eerst was het nog ok. maar waarschijnlijk omdat het steeds dichterbij komt wordt de druk steeds groter (ook al duurt het nog meer dan een jaar..)
Bij wie wordt de druk groter? Bij hem?
Jij hebt nog ruim de tijd om je voor te bereiden op je studie in Belgie en daar een woning te zoeken, en hij wil niet samenwonen dus hoeft ook geen last te hebben van druk. Daarbij hoort het gaan samenwonen helemaal niet als druk ervaren te worden, maar als spannend en met veel enthousiasme.
[...]
Hij is 20 en ik 17.( ik weet het, tis erg jong) De enige vraagtekens zijn gewoon dan of het wel/niet gaat lukken. Jullie gaan jullie zelf nog zoveel ontwikkelen. Daarbij heb jij nog ontzettend veel issues. Dat gaat ook een rol spelen. Ik vind het heel verstandig van hem dat hij niet wil samenwonen en zich bezighoudt met wanneer het uit gaat. Ik vind het ook niet raar als hij zich nog niet wil binden op deze leeftijd. Wel dat jij dat wel wilt. Het klinkt namelijk niet als een één op de 10.000 werkelijke grote liefdes relatie.
Ik wil gewoon bij hem zijn, net als veel mensen die bij hun geliefde zijn.
De laatste tijd kom ik vaker naar Belgie (hij is ook wel naar Nederland geweest) maar dat komt omdat zijn vader er niet mag achterkomen. Zijn vader heeft een hekel aan mij (omdat hij dacht dat ik zijn studie verpestte) maar hij ziet het verkeerd. Dus zijn vrienden en zijn vader mogen je niet, en jij wilt samenwonen en dan roepen "lekker puh, wij hebben tóch een relatie".
Ja we hebben er veel over nagedacht, eerst wilde hij dan naar Nederland, maar op een gegeven moment was het toch veranderd.. dat ik dan naar Belgie zou gaan.
Eerst was het nog ok. maar waarschijnlijk omdat het steeds dichterbij komt wordt de druk steeds groter (ook al duurt het nog meer dan een jaar..)
Bij wie wordt de druk groter? Bij hem?
Jij hebt nog ruim de tijd om je voor te bereiden op je studie in Belgie en daar een woning te zoeken, en hij wil niet samenwonen dus hoeft ook geen last te hebben van druk. Daarbij hoort het gaan samenwonen helemaal niet als druk ervaren te worden, maar als spannend en met veel enthousiasme.
donderdag 5 maart 2009 om 22:03
quote:Madhe schreef op 05 maart 2009 @ 21:56:
[...]
Ten eerste; Heel goed en verstandig van hem dat hij het ook gewoon deed.
Maar over dat het van jou wel mag (jij gaat daar ten eerste niet over), maar wat dóet het met je? En wat merkt hij daarvan?
Het was wel een beetje eenzaam, maar ik kon ook zonder hem.
Ik was bezig voor school (leren), dus dat heeft me vooral beziggehouden. Voor de rest maar 3 smsjes ofzo gestuurd (niet veel dus)
Ik heb hem ook gezegd dat hij op vakantie mag gaan met vrienden, en dat hij zoveel als hij wilt er mee om mag gaan, t maakt me niet uit eigenlijk als ik hem ook maar eens spreek/zie.
Ik denk wel dat dit dan toch iets positiefs is voor hem.
[...]
Ten eerste; Heel goed en verstandig van hem dat hij het ook gewoon deed.
Maar over dat het van jou wel mag (jij gaat daar ten eerste niet over), maar wat dóet het met je? En wat merkt hij daarvan?
Het was wel een beetje eenzaam, maar ik kon ook zonder hem.
Ik was bezig voor school (leren), dus dat heeft me vooral beziggehouden. Voor de rest maar 3 smsjes ofzo gestuurd (niet veel dus)
Ik heb hem ook gezegd dat hij op vakantie mag gaan met vrienden, en dat hij zoveel als hij wilt er mee om mag gaan, t maakt me niet uit eigenlijk als ik hem ook maar eens spreek/zie.
Ik denk wel dat dit dan toch iets positiefs is voor hem.
donderdag 5 maart 2009 om 22:03
quote:leeej schreef op 05 maart 2009 @ 21:59:
[...]
Sorry, ik had nog lang niet alles verteld.
Eigenlijk was het al uitgegaan in november omdat hij last kreeg van de afstand. Maar we probeerden het nog een keer en het gaat wel goed (we zien nu elkaar vaker).
Maar ik ben NIET aan het stalken. We hebben nog dagelijks contact etc. Hij hoeft me niet vaak te smsen of te bellen.
Meestal chatten we gewoon op msn en soms bel ik hem dan op.
En die last, die is nu over?
Jullie zijn een jaartje samen, het is uit geweest, jij hebt issues. Het wordt steeds duidelijker dat dit een ontzettend goede en leuke relatie is. Ik snap helemaal dat jij wilt samenwonen met hem.
[...]
Sorry, ik had nog lang niet alles verteld.
Eigenlijk was het al uitgegaan in november omdat hij last kreeg van de afstand. Maar we probeerden het nog een keer en het gaat wel goed (we zien nu elkaar vaker).
Maar ik ben NIET aan het stalken. We hebben nog dagelijks contact etc. Hij hoeft me niet vaak te smsen of te bellen.
Meestal chatten we gewoon op msn en soms bel ik hem dan op.
En die last, die is nu over?
Jullie zijn een jaartje samen, het is uit geweest, jij hebt issues. Het wordt steeds duidelijker dat dit een ontzettend goede en leuke relatie is. Ik snap helemaal dat jij wilt samenwonen met hem.
donderdag 5 maart 2009 om 22:06
quote:leeej schreef op 05 maart 2009 @ 22:03:
[...]
Het was wel een beetje eenzaam, maar ik kon ook zonder hem.
Ik was bezig voor school (leren), dus dat heeft me vooral beziggehouden. Voor de rest maar 3 smsjes ofzo gestuurd (niet veel dus)
Ik heb hem ook gezegd dat hij op vakantie mag gaan met vrienden, en dat hij zoveel als hij wilt er mee om mag gaan, t maakt me niet uit eigenlijk als ik hem ook maar eens spreek/zie.
Ik denk wel dat dit dan toch iets positiefs is voor hem.Ik weet niet of dat positief is. Als mijn vriend tegen mij zegt dat ik wel op vakantie mag gaan en mijn vrienden mag zien wanneer ik wil, dan rollen de ogen uit mijn kassen en hangt mijn mond wagenwijd open met mijn tong tot op de grond. En dan denk ik; "huh?, heeft hij daar dan iets over te zeggen dan?" En weet je, ik zou hem meteen met argusogen bekijken, want... het is toch logisch dat je op vakantie kunt zonder toestemming, dat je je vrienden ziet, je eigen leven hebt en houdt! Dus nee, het hoeft niet perse positief te zijn voor hem dat jij hem toestemming hebt gegeven hiervoor.
[...]
Het was wel een beetje eenzaam, maar ik kon ook zonder hem.
Ik was bezig voor school (leren), dus dat heeft me vooral beziggehouden. Voor de rest maar 3 smsjes ofzo gestuurd (niet veel dus)
Ik heb hem ook gezegd dat hij op vakantie mag gaan met vrienden, en dat hij zoveel als hij wilt er mee om mag gaan, t maakt me niet uit eigenlijk als ik hem ook maar eens spreek/zie.
Ik denk wel dat dit dan toch iets positiefs is voor hem.Ik weet niet of dat positief is. Als mijn vriend tegen mij zegt dat ik wel op vakantie mag gaan en mijn vrienden mag zien wanneer ik wil, dan rollen de ogen uit mijn kassen en hangt mijn mond wagenwijd open met mijn tong tot op de grond. En dan denk ik; "huh?, heeft hij daar dan iets over te zeggen dan?" En weet je, ik zou hem meteen met argusogen bekijken, want... het is toch logisch dat je op vakantie kunt zonder toestemming, dat je je vrienden ziet, je eigen leven hebt en houdt! Dus nee, het hoeft niet perse positief te zijn voor hem dat jij hem toestemming hebt gegeven hiervoor.
donderdag 5 maart 2009 om 22:07
quote:Madhe schreef op 05 maart 2009 @ 22:02:
[...]
Bij wie wordt de druk groter? Bij hem?
Jij hebt nog ruim de tijd om je voor te bereiden op je studie in Belgie en daar een woning te zoeken, en hij wil niet samenwonen dus hoeft ook geen last te hebben van druk. Daarbij hoort het gaan samenwonen helemaal niet als druk ervaren te worden, maar als spannend en met veel enthousiasme.
Het is niet om zijn vrienden/vader terug te pakken. Helemaal niet.
De druk wordt groter bij beiden.
Hij weet niet wat hij wilt en dat is niet fijn voor hem.
Ik vind het zelf niet leuk dat hij niet weet of hij het nou wel/niet wilt. Dus het heeft wel een effect.
Ik heb inderdaad nog wel de tijd. Maar anders wilde ik in Leiden gaan studeren maarja Leiden-Gent is ook zo ver weg
en ik weet niet hoe ik aan het geld moet komen als ik student ben? (als we dan toch weer op afstand gaan wonen)
Tis wel een stuk dichterbij dan nu, dát wel.
[...]
Bij wie wordt de druk groter? Bij hem?
Jij hebt nog ruim de tijd om je voor te bereiden op je studie in Belgie en daar een woning te zoeken, en hij wil niet samenwonen dus hoeft ook geen last te hebben van druk. Daarbij hoort het gaan samenwonen helemaal niet als druk ervaren te worden, maar als spannend en met veel enthousiasme.
Het is niet om zijn vrienden/vader terug te pakken. Helemaal niet.
De druk wordt groter bij beiden.
Hij weet niet wat hij wilt en dat is niet fijn voor hem.
Ik vind het zelf niet leuk dat hij niet weet of hij het nou wel/niet wilt. Dus het heeft wel een effect.
Ik heb inderdaad nog wel de tijd. Maar anders wilde ik in Leiden gaan studeren maarja Leiden-Gent is ook zo ver weg
en ik weet niet hoe ik aan het geld moet komen als ik student ben? (als we dan toch weer op afstand gaan wonen)Tis wel een stuk dichterbij dan nu, dát wel.
donderdag 5 maart 2009 om 22:07
Ik denk dat hij het wel makkelijk, maar vooral ook 'leuk' dat jij zo af en toe naar Belgie komt, hij neemt immers niet eens de moeite ( LIEFDE) om naar Nederland te komen ( en daar hoort zijn vader buiten te staan) maar voor de rest weet ie nog niet of hij met je verder wil. Ik zou hem maar eens flink op een afstand zetten, en dan kijken wat hij doet! Ik geloof niet zo in die Belg!
donderdag 5 maart 2009 om 22:13
quote:Madhe schreef op 05 maart 2009 @ 21:48:
[...]
Het zou kunnen gebeuren? En dat vertelde je hem? En nu vind je het belachelijk dat je zo dacht (kijk, dat is dan weer goed).
Ik zou dat toch serieus nemen. Als je in een relatie zit en denkt dat je die ander gaat stalken als het uitgaat is er iets gruwelijk mis, en moet je daar aan werken voordat je een relatie begint.
Daarnaast vertel je dat je verlatingsangst hebt. Ook dat zal een enorme druk leggen op je vriend. Op welke manier uit zich dat?
Claim je hem? Moet hij je vaak bevestigen? Vertrouw je hem?
In een relatie van een jaar moet je genieten. Jij loopt nu steeds tegen dat stalken aan, of de eventuele gevolgen van het vertellen over die drang die je blijkbaar voelde én je verlatingsangst.
En je vriend wil niet samenwonen (wat ik heel goed begrijp, ik zou ook niet samen willen wonen met een potentiele stalker met verlatingsangst).
Wat brengt deze relatie je, wat haal je hier uit. En hoe is dat voor je vriend? Misschien kom je dan wel tot hele andere conclusies dan te willen samenwonen.
Hoe oud ben je eigenlijk?
Hij vertelde mij juist dat het zou kunnen dat het misschien ooit uitgaat. (maar is dit niet gewoon heel logisch dat het altijd wel uit kan gaan?)
Maar dat van dat stalken is echt erg ja, ik doe het niet, maar ik was bang dat ik dat zou gaan doen als hij het uit zou maken.
Maar ik kan niet meer echt terug gaan naar ''voor de relatie''
of het moet dan uit, maar dat wil ik niet.
Ik zou er in de tussentijd ook aan willen werken, en zoveel dingen verbeteren aan mezelf.
Ik wil wel dat hij elke dag iets van zich laat horen (1 smsje is goed genoeg), dit is toch niet teveel gevraagd?
Voor de rest word ik wel gauw jaloers en dat soort dingen, maar zoiets hebben we nog niet echt meegemaakt.
Ja ik vertrouw hem.
Maar tis soms zo lastig voor ons om van ''nu'' te genieten.
Of is het misschien toch maar beter om in Nederland te gaan studeren?
[...]
Het zou kunnen gebeuren? En dat vertelde je hem? En nu vind je het belachelijk dat je zo dacht (kijk, dat is dan weer goed).
Ik zou dat toch serieus nemen. Als je in een relatie zit en denkt dat je die ander gaat stalken als het uitgaat is er iets gruwelijk mis, en moet je daar aan werken voordat je een relatie begint.
Daarnaast vertel je dat je verlatingsangst hebt. Ook dat zal een enorme druk leggen op je vriend. Op welke manier uit zich dat?
Claim je hem? Moet hij je vaak bevestigen? Vertrouw je hem?
In een relatie van een jaar moet je genieten. Jij loopt nu steeds tegen dat stalken aan, of de eventuele gevolgen van het vertellen over die drang die je blijkbaar voelde én je verlatingsangst.
En je vriend wil niet samenwonen (wat ik heel goed begrijp, ik zou ook niet samen willen wonen met een potentiele stalker met verlatingsangst).
Wat brengt deze relatie je, wat haal je hier uit. En hoe is dat voor je vriend? Misschien kom je dan wel tot hele andere conclusies dan te willen samenwonen.
Hoe oud ben je eigenlijk?
Hij vertelde mij juist dat het zou kunnen dat het misschien ooit uitgaat. (maar is dit niet gewoon heel logisch dat het altijd wel uit kan gaan?)
Maar dat van dat stalken is echt erg ja, ik doe het niet, maar ik was bang dat ik dat zou gaan doen als hij het uit zou maken.
Maar ik kan niet meer echt terug gaan naar ''voor de relatie''
of het moet dan uit, maar dat wil ik niet.
Ik zou er in de tussentijd ook aan willen werken, en zoveel dingen verbeteren aan mezelf.
Ik wil wel dat hij elke dag iets van zich laat horen (1 smsje is goed genoeg), dit is toch niet teveel gevraagd?
Voor de rest word ik wel gauw jaloers en dat soort dingen, maar zoiets hebben we nog niet echt meegemaakt.
Ja ik vertrouw hem.
Maar tis soms zo lastig voor ons om van ''nu'' te genieten.
Of is het misschien toch maar beter om in Nederland te gaan studeren?
donderdag 5 maart 2009 om 22:14
quote:palientje schreef op 05 maart 2009 @ 22:07:
Ik denk dat hij het wel makkelijk, maar vooral ook 'leuk' dat jij zo af en toe naar Belgie komt, hij neemt immers niet eens de moeite ( LIEFDE) om naar Nederland te komen ( en daar hoort zijn vader buiten te staan) maar voor de rest weet ie nog niet of hij met je verder wil. Ik zou hem maar eens flink op een afstand zetten, en dan kijken wat hij doet! Ik geloof niet zo in die Belg!
Ja maar hij kan niet naar mij toe omdat hij niet veel vakanties heeft. (minder dan ik)
en als hij vakantie heeft dan moet hij op zn honden passen en zijn vader controleert hem ALTIJD (steeds bellen enzo)
tis een controle-freak zijn pa. Daarom kan hij niet naar Nederland.
Zijn pa denkt ook dat het gewoon uit is en dat hij en ik geen contact meer hebben. Tis niet zo makkelijk..
Ik denk dat hij het wel makkelijk, maar vooral ook 'leuk' dat jij zo af en toe naar Belgie komt, hij neemt immers niet eens de moeite ( LIEFDE) om naar Nederland te komen ( en daar hoort zijn vader buiten te staan) maar voor de rest weet ie nog niet of hij met je verder wil. Ik zou hem maar eens flink op een afstand zetten, en dan kijken wat hij doet! Ik geloof niet zo in die Belg!
Ja maar hij kan niet naar mij toe omdat hij niet veel vakanties heeft. (minder dan ik)
en als hij vakantie heeft dan moet hij op zn honden passen en zijn vader controleert hem ALTIJD (steeds bellen enzo)
tis een controle-freak zijn pa. Daarom kan hij niet naar Nederland.
Zijn pa denkt ook dat het gewoon uit is en dat hij en ik geen contact meer hebben. Tis niet zo makkelijk..
donderdag 5 maart 2009 om 22:17
