Relaties
alle pijlers
Snap hem niet..
zondag 31 augustus 2008 om 13:29
Als korte inleiding; ik heb een collega die ik nu al ongeveer twee jaar 'ken'. In eerste instantie alleen van naam en gezicht en het 'hoi en doei' en meer niet. Ik vond hem niet zo interessant want hij had een vriendin en ik sprak hem nooit dus kende hem niet echt. Dat veranderde toen het uit was met zn vriendin en hij mij meer en meer kwam opzoeken. In het begin vond ik het wel grappig en leuk. Op gegeven moment begon ik me er wat ongemakkelijk bij te voelen omdat ik hem best leuk was gaan vinden.
Ik probeerde wat afstand weer te scheppen, niet zo slim eigenlijk. Dus hield hij op gegeven moment ook beetje op.
Later kon ik mijzelf wel voor mn kop slaan omdat hij na verloop van tijd weer een vriendin had gekregen. Ik ging weer 'normaal' aardig doen tegen hem. Weer zoals ik in het begin deed. Het contact verbeterde weer en het werd eigenlijk wel gezellig (niks meer of minder dan gezellig). Het klikt best wel en het is gewoon leuk.
Alleen blijf ik zitten met mijn eigen gevoel voor hem. Ik vind hem echt heel erg leuk en dat word er op deze manier ook niet minder om. Ik vind het best zoals het gaat, omdat ik zoiets heb van bezet is bezet. En daar blijf je gewoon vanaf.
Meestal zie ik het alleen vriendschappelijk in, zoals hij doet. Terwijl ik eigenlijk niet eens kan spreken van een vriendschap. Maar hij blijft me ongevraagd maar aandacht geven, aandacht trekken. En hij blijft, naar wat ik vind, raar doen. Al zou hij single zijn, dan zou ik denken dat hij mij ziet zitten. Nu hij bezet is, vraag ik mij af waarom hij zo doet.
Interesse tonen kan ik vriendschappelijk zien. Als het klikt, dan klikt het en toon je interesse in elkaar. Maar met de volgende dingen heb ik zo mijn twijfels:
- Aan me zitten, elke keer heeft ie wel weer een excuus. Hij moet even wat voordoen en zit aan me, hij moet me even pesten en zit aan me. Ik ben gewoon aan het werk en heb ineens een koude hand van hem tegen mn wang aan. Dat ik ook denk van wat ben je aan het doen? Hand op mn schouder leggen omdat ie even lol heeft. Na een bijna botsing, omdat ik de ene kant op wilde lopen en hij de andere, achter me langs lopen en even zn handen op mn schouders leggen. Dat soort dingetjes.
En dan moet je weten dat ik zo niet in elkaar zit, ik ben niet zo 'contactueel' aangelegd, ik hou altijd mn handen thuis. Dus het lijkt mij dat dat niet uitnodigt om dan aan mij te zitten... vriendschappelijk gezien dan.
- Continu mn blik willen vangen. Zit ik met een ander te praten, zit hij me net zolang aan te kijken tot ik hem aankijk. Moet ik lachen, blijft hij me ook aankijken totdat ik naar hem kijk. Hij zit me soms gewoon echt letterlijk aan te staren.
- Echt te dicht naast me komen zitten of staan. Dat is al een aantal keer gebeurd. Ieder ander persoon komt niet zowat in me staan.
- Heel vaak terugkomen op een bepaald onderwerp, bijv. mn vakantie. Op een dag elke keer terugkomen of ik nog leuke verhalen heb. De volgende keer dat ik hem zie weer beginnen over mijn vakantie. En niet alsof hij vergeten was dat ie het al had gevraagd, nee er nog even verder op doorgaan. Alsof ie het niet vaak genoeg kan horen?! Hetzelfde geld voor een onderwerp waar we altijd lol om hadden. Continu erop terugkomen, zodat we er weer om kunnen lachen.
- Meeluisteren met gesprekken die ik heb met een ander, om erop in te kunnen haken. Terwijl hij niet zo dicht in de buurt zit dan, om zich er ook mee te kunnen bemoeien.
- Als hij met een ander in gesprek is en ik kijk toevallig even zijn kant op, terwijl ik het verhaal totaal niet volg. Mij hele tijd aan blijven kijken, alsof hij het verhaal tegen mij verteld.
Meer kan ik even niet bedenken. Maar ik denk heel vaak dat ik dit allemaal vriendschappelijk moet zien. Dat hij er niets mee bedoeld, dat het allemaal onschuldig is. Om daar ook overtuigd van te raken kijk ik hoe hij met andere meiden omgaat.
Alleen dat is anders dan hoe hij tegen mij doet. Ik vind het bijvoorbeeld ook niet normaal dat hij mij echt zit aan te staren, dat doet hij bij andere meiden ook niet.
Is het nu zo raar dat ik ga twijfelen aan zijn bedoelingen, als hij zo doet tegen mij? (dit is nu trouwens bijna een jaar al aan de gang)
Ik probeerde wat afstand weer te scheppen, niet zo slim eigenlijk. Dus hield hij op gegeven moment ook beetje op.
Later kon ik mijzelf wel voor mn kop slaan omdat hij na verloop van tijd weer een vriendin had gekregen. Ik ging weer 'normaal' aardig doen tegen hem. Weer zoals ik in het begin deed. Het contact verbeterde weer en het werd eigenlijk wel gezellig (niks meer of minder dan gezellig). Het klikt best wel en het is gewoon leuk.
Alleen blijf ik zitten met mijn eigen gevoel voor hem. Ik vind hem echt heel erg leuk en dat word er op deze manier ook niet minder om. Ik vind het best zoals het gaat, omdat ik zoiets heb van bezet is bezet. En daar blijf je gewoon vanaf.
Meestal zie ik het alleen vriendschappelijk in, zoals hij doet. Terwijl ik eigenlijk niet eens kan spreken van een vriendschap. Maar hij blijft me ongevraagd maar aandacht geven, aandacht trekken. En hij blijft, naar wat ik vind, raar doen. Al zou hij single zijn, dan zou ik denken dat hij mij ziet zitten. Nu hij bezet is, vraag ik mij af waarom hij zo doet.
Interesse tonen kan ik vriendschappelijk zien. Als het klikt, dan klikt het en toon je interesse in elkaar. Maar met de volgende dingen heb ik zo mijn twijfels:
- Aan me zitten, elke keer heeft ie wel weer een excuus. Hij moet even wat voordoen en zit aan me, hij moet me even pesten en zit aan me. Ik ben gewoon aan het werk en heb ineens een koude hand van hem tegen mn wang aan. Dat ik ook denk van wat ben je aan het doen? Hand op mn schouder leggen omdat ie even lol heeft. Na een bijna botsing, omdat ik de ene kant op wilde lopen en hij de andere, achter me langs lopen en even zn handen op mn schouders leggen. Dat soort dingetjes.
En dan moet je weten dat ik zo niet in elkaar zit, ik ben niet zo 'contactueel' aangelegd, ik hou altijd mn handen thuis. Dus het lijkt mij dat dat niet uitnodigt om dan aan mij te zitten... vriendschappelijk gezien dan.
- Continu mn blik willen vangen. Zit ik met een ander te praten, zit hij me net zolang aan te kijken tot ik hem aankijk. Moet ik lachen, blijft hij me ook aankijken totdat ik naar hem kijk. Hij zit me soms gewoon echt letterlijk aan te staren.
- Echt te dicht naast me komen zitten of staan. Dat is al een aantal keer gebeurd. Ieder ander persoon komt niet zowat in me staan.
- Heel vaak terugkomen op een bepaald onderwerp, bijv. mn vakantie. Op een dag elke keer terugkomen of ik nog leuke verhalen heb. De volgende keer dat ik hem zie weer beginnen over mijn vakantie. En niet alsof hij vergeten was dat ie het al had gevraagd, nee er nog even verder op doorgaan. Alsof ie het niet vaak genoeg kan horen?! Hetzelfde geld voor een onderwerp waar we altijd lol om hadden. Continu erop terugkomen, zodat we er weer om kunnen lachen.
- Meeluisteren met gesprekken die ik heb met een ander, om erop in te kunnen haken. Terwijl hij niet zo dicht in de buurt zit dan, om zich er ook mee te kunnen bemoeien.
- Als hij met een ander in gesprek is en ik kijk toevallig even zijn kant op, terwijl ik het verhaal totaal niet volg. Mij hele tijd aan blijven kijken, alsof hij het verhaal tegen mij verteld.
Meer kan ik even niet bedenken. Maar ik denk heel vaak dat ik dit allemaal vriendschappelijk moet zien. Dat hij er niets mee bedoeld, dat het allemaal onschuldig is. Om daar ook overtuigd van te raken kijk ik hoe hij met andere meiden omgaat.
Alleen dat is anders dan hoe hij tegen mij doet. Ik vind het bijvoorbeeld ook niet normaal dat hij mij echt zit aan te staren, dat doet hij bij andere meiden ook niet.
Is het nu zo raar dat ik ga twijfelen aan zijn bedoelingen, als hij zo doet tegen mij? (dit is nu trouwens bijna een jaar al aan de gang)
maandag 1 september 2008 om 17:52
quote:arrasje schreef op 31 augustus 2008 @ 21:32:
Gewoon je gevoel volgen en het juiste moment afwachten en dan gaat de rest (met wat moeite) vanzelf. Succes en doe het vooral op jouw eigen manier.
Ja zeker wel met wat moeite..
Want vind het al lastig om het ideale moment te vinden om erover te beginnen..
Heeft er niet iemand wat voorbeelden van hoe je erover kunt beginnen zonder dat het aanvallend/vreemd ofzo over te komen..?
Gewoon je gevoel volgen en het juiste moment afwachten en dan gaat de rest (met wat moeite) vanzelf. Succes en doe het vooral op jouw eigen manier.
Ja zeker wel met wat moeite..
Want vind het al lastig om het ideale moment te vinden om erover te beginnen..
Heeft er niet iemand wat voorbeelden van hoe je erover kunt beginnen zonder dat het aanvallend/vreemd ofzo over te komen..?
maandag 1 september 2008 om 18:38
Door het niet te zwaar te maken. Zoals je er nu al bezig mee bent.......... Je maakt je er zo druk over, terwijl hij waarschijnlijk gewoon denkt dat je het leuk vindt.
Stel, hij strijkt weer eens met een koude hand langs je wang.
Dan kun je zeggen,
Ik vind dat vervelend, ik schrik ervan! Waarom doe je dat?
Als hij commentaar levert op een gesprek dat je hebt met iemand anders.
Zeg tegen hem, straks praat ik weer even met jou, nu ben ik in gesprek met ?.
Wanneer hij weer eens aan je lijf zit, gewoon even zeggen dat je dat niet zo prettig vindt.
Gewoon aardig tegen hem zeggen en wacht zijn reactie af. Dan kom je tot een gesprek.
Maar mij is het nog niet duidelijk wat je nu eigenlijk wil bereiken.
Of is het zo dat je zijn aandacht wel prettig vindt en wil peilen of er meer in zit?
Stel, hij strijkt weer eens met een koude hand langs je wang.
Dan kun je zeggen,
Ik vind dat vervelend, ik schrik ervan! Waarom doe je dat?
Als hij commentaar levert op een gesprek dat je hebt met iemand anders.
Zeg tegen hem, straks praat ik weer even met jou, nu ben ik in gesprek met ?.
Wanneer hij weer eens aan je lijf zit, gewoon even zeggen dat je dat niet zo prettig vindt.
Gewoon aardig tegen hem zeggen en wacht zijn reactie af. Dan kom je tot een gesprek.
Maar mij is het nog niet duidelijk wat je nu eigenlijk wil bereiken.
Of is het zo dat je zijn aandacht wel prettig vindt en wil peilen of er meer in zit?
dinsdag 2 september 2008 om 20:55
quote:pom508 schreef op 01 september 2008 @ 18:38:
Door het niet te zwaar te maken. Zoals je er nu al bezig mee bent.......... Je maakt je er zo druk over, terwijl hij waarschijnlijk gewoon denkt dat je het leuk vindt.
Stel, hij strijkt weer eens met een koude hand langs je wang.
Dan kun je zeggen,
Ik vind dat vervelend, ik schrik ervan! Waarom doe je dat?
Als hij commentaar levert op een gesprek dat je hebt met iemand anders.
Zeg tegen hem, straks praat ik weer even met jou, nu ben ik in gesprek met ?.
Wanneer hij weer eens aan je lijf zit, gewoon even zeggen dat je dat niet zo prettig vindt.
Gewoon aardig tegen hem zeggen en wacht zijn reactie af. Dan kom je tot een gesprek.
Maar mij is het nog niet duidelijk wat je nu eigenlijk wil bereiken.
Of is het zo dat je zijn aandacht wel prettig vindt en wil peilen of er meer in zit?
Ik vind het heel erg fout van mezelf om te zeggen dat ik zijn aandacht gerust wel leuk vind. En dan is het nog fouter dat ik zeg dat ik inderdaad wil peilen of er meer in zit.
En de reden dat ik het fout vind is omdat hij een vriendin heeft. Ik denk zelf zo dat als ik een vriend had dat ik mij niet zo met andere bemoei. Dat ik niet zo aan andere zit, dat ik niet zo hele tijd bezig ben met een ander aan te staren of een blik probeer te vangen.
Daarom denk ik van waarom doet hij dat? Hij deed dat al voordat hij die vriendin had. Dan ga je al snel denken dat die vriendin een tussendoortje is ofzo. Ook dat idee vind ik fout. En aan de andere kant ook heel moeilijk om te geloven omdat hij serieus genoeg is.
Dus het is niet omdat ik het irritant vind als hij aan me zit. Bedoel het is vrij onschuldig. Dat hij zich bemoeid met een gesprek, hij doet maar, zo storend is het nou ook weer niet. Nou ja, het is helemaal niet storend, want hij praat niet dwars door iemand heen dan. Meer dat ie hele tijd wil weten waar het dan over gaat. Vind ik niet erg, bedoel als ik iets niet wil vertellen, vertel ik het niet.
Maar het is meer het hele totaal idee. Hij doet zo en hij heeft die vriendin.
Ik zit met mezelf in tweestrijd omdat ik hem echt leuk vind, omdat ik hem naast dit alles wel beter heb leren kennen omdat er gerust serieus met hem te praten valt.
Ik vind hem leuk, ik wil dat hij mij leuk vind.
Maar daarentegen wil ik hem niet leuk vinden, wil ik afstand, tot hij geen vriendin meer heeft. En ik dacht dat dat wel zou lukken als ik hem gewoon behandel zoals ik ieder ander zou behandelen.
En dan gaat hij maar door, op die manier. Ik vind het echt lastig om op te schrijven hoe ik er nu zelf over denk.... Het enige wat ik wel zeker weet is dat ik zijn aandacht niet onprettig vind.
Door het niet te zwaar te maken. Zoals je er nu al bezig mee bent.......... Je maakt je er zo druk over, terwijl hij waarschijnlijk gewoon denkt dat je het leuk vindt.
Stel, hij strijkt weer eens met een koude hand langs je wang.
Dan kun je zeggen,
Ik vind dat vervelend, ik schrik ervan! Waarom doe je dat?
Als hij commentaar levert op een gesprek dat je hebt met iemand anders.
Zeg tegen hem, straks praat ik weer even met jou, nu ben ik in gesprek met ?.
Wanneer hij weer eens aan je lijf zit, gewoon even zeggen dat je dat niet zo prettig vindt.
Gewoon aardig tegen hem zeggen en wacht zijn reactie af. Dan kom je tot een gesprek.
Maar mij is het nog niet duidelijk wat je nu eigenlijk wil bereiken.
Of is het zo dat je zijn aandacht wel prettig vindt en wil peilen of er meer in zit?
Ik vind het heel erg fout van mezelf om te zeggen dat ik zijn aandacht gerust wel leuk vind. En dan is het nog fouter dat ik zeg dat ik inderdaad wil peilen of er meer in zit.
En de reden dat ik het fout vind is omdat hij een vriendin heeft. Ik denk zelf zo dat als ik een vriend had dat ik mij niet zo met andere bemoei. Dat ik niet zo aan andere zit, dat ik niet zo hele tijd bezig ben met een ander aan te staren of een blik probeer te vangen.
Daarom denk ik van waarom doet hij dat? Hij deed dat al voordat hij die vriendin had. Dan ga je al snel denken dat die vriendin een tussendoortje is ofzo. Ook dat idee vind ik fout. En aan de andere kant ook heel moeilijk om te geloven omdat hij serieus genoeg is.
Dus het is niet omdat ik het irritant vind als hij aan me zit. Bedoel het is vrij onschuldig. Dat hij zich bemoeid met een gesprek, hij doet maar, zo storend is het nou ook weer niet. Nou ja, het is helemaal niet storend, want hij praat niet dwars door iemand heen dan. Meer dat ie hele tijd wil weten waar het dan over gaat. Vind ik niet erg, bedoel als ik iets niet wil vertellen, vertel ik het niet.
Maar het is meer het hele totaal idee. Hij doet zo en hij heeft die vriendin.
Ik zit met mezelf in tweestrijd omdat ik hem echt leuk vind, omdat ik hem naast dit alles wel beter heb leren kennen omdat er gerust serieus met hem te praten valt.
Ik vind hem leuk, ik wil dat hij mij leuk vind.
Maar daarentegen wil ik hem niet leuk vinden, wil ik afstand, tot hij geen vriendin meer heeft. En ik dacht dat dat wel zou lukken als ik hem gewoon behandel zoals ik ieder ander zou behandelen.
En dan gaat hij maar door, op die manier. Ik vind het echt lastig om op te schrijven hoe ik er nu zelf over denk.... Het enige wat ik wel zeker weet is dat ik zijn aandacht niet onprettig vind.
