Relaties
alle pijlers
Tijd om de deur te sluiten?
woensdag 5 november 2008 om 16:28
Ongeveer een jaar geleden ontdekte ik dat mijn vrouw aan het rommelen was met een ander. Ik heb op dat moment direkt ingegrepen en geeist dat het stopte.
We hebben zo'n 8 jaar een relatie en 2 supermannetjes.. (zonen).
Na een maand bleek dat het niet gestopt was waarna ik weer op mijn strepen ben gaan staan. Dit is dus hierna nog 4 keer gebeurt.
Mijn ingrijpen is dus niet echt serieus meer te nemen.
Na de zomer is het rustig geworden en had ze, geloof ik, er een punt achter gezet. Tot vorige week. Heb ontdekt dat ze weer samen in ons bed heeft gelegen. (ben niet naief, het verhaal van haar dat er niks gebeurt is, is natuurlijk een leugen)
Dit was een dag nadat we aan relatie therapie begonnen waren... Zo ironisch...dat ik er bijna om kan lachen.
Voor iedereen zal het wel duidelijk zijn wat ik moet doen.... echter. Ze blijft beweren dat ze van me houdt en er echt mee wilt stoppen. Dat ze de andere niet kan teleurstellen (mij wel dan?)
Ze is daar meer dan duidelijk over.
Heb dus echt geen idee meer hoe ik hier mee om moet gaan. Het vertrouwen is weg, ik ben op.
Onze twee mannetjes zijn eigenlijk nog de enige waarvoor ik het doe. Wellicht ben ik ook gewoon bang om echt de kogel door de kerk te jagen.
Wat nu?
We hebben zo'n 8 jaar een relatie en 2 supermannetjes.. (zonen).
Na een maand bleek dat het niet gestopt was waarna ik weer op mijn strepen ben gaan staan. Dit is dus hierna nog 4 keer gebeurt.
Mijn ingrijpen is dus niet echt serieus meer te nemen.
Na de zomer is het rustig geworden en had ze, geloof ik, er een punt achter gezet. Tot vorige week. Heb ontdekt dat ze weer samen in ons bed heeft gelegen. (ben niet naief, het verhaal van haar dat er niks gebeurt is, is natuurlijk een leugen)
Dit was een dag nadat we aan relatie therapie begonnen waren... Zo ironisch...dat ik er bijna om kan lachen.
Voor iedereen zal het wel duidelijk zijn wat ik moet doen.... echter. Ze blijft beweren dat ze van me houdt en er echt mee wilt stoppen. Dat ze de andere niet kan teleurstellen (mij wel dan?)
Ze is daar meer dan duidelijk over.
Heb dus echt geen idee meer hoe ik hier mee om moet gaan. Het vertrouwen is weg, ik ben op.
Onze twee mannetjes zijn eigenlijk nog de enige waarvoor ik het doe. Wellicht ben ik ook gewoon bang om echt de kogel door de kerk te jagen.
Wat nu?
woensdag 5 november 2008 om 17:24
helemaal mee eens met summer en elninjoo, pleur haar eens het huis uit, misschien dat ze dan gaat inzien wat ze mist, en maak je niet druk om je zoons, er is altijd wel een mouw aan te passen. niet alleen maar omdat er alleenstaande moeders zijn maar er zijn zat alleenstaande vaders die voor hun kids 'moeten' zorgen omdat moeder overleden is, er zijn altijd oplossingen!
woensdag 5 november 2008 om 17:25
Je moet kiezen. Wil je in je veilige wereldje blijven wachten tot zij het roer omgooit of stap je er zelf uit en ga je die logistieke nachtmerrie aan?
Wat dan ook wel offers van je zal vragen -zoals minder naar het buitenland gaan- maar wat je er voor terugkrijgt is zelfrespect en een goede relatie met je zoons.
Blijven betekent dat je jezelf niet vol in de ogen kunt kijken -waarom zou de opmerking van Badmeester anders zo hard aankomen- en op termijn van je jongens de accusatie dat je geen man van daden bent.
Wat dan ook wel offers van je zal vragen -zoals minder naar het buitenland gaan- maar wat je er voor terugkrijgt is zelfrespect en een goede relatie met je zoons.
Blijven betekent dat je jezelf niet vol in de ogen kunt kijken -waarom zou de opmerking van Badmeester anders zo hard aankomen- en op termijn van je jongens de accusatie dat je geen man van daden bent.
woensdag 5 november 2008 om 17:26
Ik weet natuurlijk niet wat voor werk je doet en hoe één en ander zit maar misschien kun je een tijdje wat rustiger aan gaan doen wat werk betreft. Je hebt nu al je tijd en energie nodig om je privé-leven weer op de rit te zetten. Daar heb je tenslotte de afgelopen 10 jaar voor gewerkt!
En alleen voor de kinderen bij haar blijven is natuurlijk geen optie maar dat snap je zelf ook wel, hoop ik?
En alleen voor de kinderen bij haar blijven is natuurlijk geen optie maar dat snap je zelf ook wel, hoop ik?
woensdag 5 november 2008 om 17:33
woensdag 5 november 2008 om 19:18
Emilioot,
Hier is iemand die meeschrijft op het topic Twee liefdes. Of je iets hebt aan mijn verhaal, ik weet het niet, ik kan hier alleen maar schrijven hoe ik denk dat ik zou handelen en reageren, mocht mijn man (nr.1) achter mijn nr. 2 komen.
Ik wil beginnen om je heel erg veel sterkte te wensen, een keuze maken, is denk ik onvermijdelijk, zeker als je vrouw niet helemaal voor jou wil kiezen, je blijft dan op de tweede plaats.
Voor mij is het mijn grootste angst dat mijn nr. 1 ooit achter mijn buitenechtelijke relatie zal komen, ik zal dan de consequenties moeten aanvaarden, dat staat voor mij als een paal boven water.
Als mijn nr. 1 ons huwelijk nog een kans wil geven nadat hij achter nr. 2 is gekomen, dan weet ik zeker dat ik alles zal doen om zijn vertrouwen weer terug te winnen. Dat betekent dat ik het contact met nr. 2 zal verbreken, dat zal me heel erg veel moeite kosten, verdriet doen, maar het is voor mij heel erg duidelijk dat ik die keuze dan zal maken, ik zou mijn nr. 1 niet meer onder ogen kunnen komen als ik door zou gaan met nr. 2. Nooit meer zal ik in dezelfde fout (mogen) vervallen, het is namelijk wel degelijk een bewuste keuze (steeds weer) om met nr. 2 af te spreken.
Zelf zou ik nooit, maar dan ook nooit met mijn nr. 2 in het huis van mij en nr. 1 afspreken, laat staan de liefde bedrijven in mijn eigen bed waar ik 's avonds weer met mijn nr. 1 lig, maar iedereen is anders, wat ik al zei, ik spreek voor mezelf.
Zoals al geschreven is: er zijn er twee nodig voor het slagen huwelijk, jij en je vrouw. Als het niet lukt om tot haar door te dringen, vraag jezelf dan af of je dit leven met haar wilt blijven delen. Het zal geen gemakkelijke afweging zijn, zeker niet met 2 kleine mannetjes.
Ik weet dat ik geen recht van spreken heb, ik ben de "vreemdganger", toch wilde ik mijn gedachten met je delen. Heel erg veel sterkte!
Hier is iemand die meeschrijft op het topic Twee liefdes. Of je iets hebt aan mijn verhaal, ik weet het niet, ik kan hier alleen maar schrijven hoe ik denk dat ik zou handelen en reageren, mocht mijn man (nr.1) achter mijn nr. 2 komen.
Ik wil beginnen om je heel erg veel sterkte te wensen, een keuze maken, is denk ik onvermijdelijk, zeker als je vrouw niet helemaal voor jou wil kiezen, je blijft dan op de tweede plaats.
Voor mij is het mijn grootste angst dat mijn nr. 1 ooit achter mijn buitenechtelijke relatie zal komen, ik zal dan de consequenties moeten aanvaarden, dat staat voor mij als een paal boven water.
Als mijn nr. 1 ons huwelijk nog een kans wil geven nadat hij achter nr. 2 is gekomen, dan weet ik zeker dat ik alles zal doen om zijn vertrouwen weer terug te winnen. Dat betekent dat ik het contact met nr. 2 zal verbreken, dat zal me heel erg veel moeite kosten, verdriet doen, maar het is voor mij heel erg duidelijk dat ik die keuze dan zal maken, ik zou mijn nr. 1 niet meer onder ogen kunnen komen als ik door zou gaan met nr. 2. Nooit meer zal ik in dezelfde fout (mogen) vervallen, het is namelijk wel degelijk een bewuste keuze (steeds weer) om met nr. 2 af te spreken.
Zelf zou ik nooit, maar dan ook nooit met mijn nr. 2 in het huis van mij en nr. 1 afspreken, laat staan de liefde bedrijven in mijn eigen bed waar ik 's avonds weer met mijn nr. 1 lig, maar iedereen is anders, wat ik al zei, ik spreek voor mezelf.
Zoals al geschreven is: er zijn er twee nodig voor het slagen huwelijk, jij en je vrouw. Als het niet lukt om tot haar door te dringen, vraag jezelf dan af of je dit leven met haar wilt blijven delen. Het zal geen gemakkelijke afweging zijn, zeker niet met 2 kleine mannetjes.
Ik weet dat ik geen recht van spreken heb, ik ben de "vreemdganger", toch wilde ik mijn gedachten met je delen. Heel erg veel sterkte!
woensdag 5 november 2008 om 20:08
quote:emilioot schreef op 05 november 2008 @ 17:08:
Alles is gewoon in 1 klap weg als ik mijn spullen pak. Mijn gezinnetje, mijn mannetjes, alles waar ik zo f*cking hard aan gebouwd heb in de afgelopen 10 jaar.. Weg, verdampt.
Ik vind het jammer dat je er bij voorbaat al vanuit gaat dat je je kinderen kwijt bent. Dat hoeft toch helemaal niet? Je kan voor hoofdverblijf bij jou gaan, voor co-ouderschap.... Er is van alles mogelijk. En ik zie ook niet in waarom jíj je spullen zou moeten pakken.
Overigens vind ik dat als jullie zelf vinden dat het er nog in zit om jullie huwelijk te redden, dat je dat zeker nog moet proberen. Maar als het over is, niet direct er vanuit gaan dat jij degene bent die zonder kinderen mag vertrekken.
Alles is gewoon in 1 klap weg als ik mijn spullen pak. Mijn gezinnetje, mijn mannetjes, alles waar ik zo f*cking hard aan gebouwd heb in de afgelopen 10 jaar.. Weg, verdampt.
Ik vind het jammer dat je er bij voorbaat al vanuit gaat dat je je kinderen kwijt bent. Dat hoeft toch helemaal niet? Je kan voor hoofdverblijf bij jou gaan, voor co-ouderschap.... Er is van alles mogelijk. En ik zie ook niet in waarom jíj je spullen zou moeten pakken.
Overigens vind ik dat als jullie zelf vinden dat het er nog in zit om jullie huwelijk te redden, dat je dat zeker nog moet proberen. Maar als het over is, niet direct er vanuit gaan dat jij degene bent die zonder kinderen mag vertrekken.
woensdag 5 november 2008 om 22:11
Wat naar. Door de keuzes van je vrouw sta jij inderdaad ook voor een moeilijke keus. Waren die mannetjes niet in beeld was het al lastig zat. En het is waar dat je als man het lastiger hebt met kinderen. Maar je zou, als je besluit te vertrekken, co ouderschap kunnen overwegen. Daarmee hoef je niet alles kwijt te zijn.
Maar goed, wat al gezegd is heb je slechts drie keuzes
Of accepteren dat ze er een ander op nahoudt
Of tegen beter weten in hopen dat het stopt en jezelf blijven kwellen met een heel laag eigenwaarde tot gevolg en alle gevolgen voor de kinderen van dien (spanningen)
Of je grens trekken en inderdaad die deur sluiten. Je leven opnieuw opbouwen. Velen zijn je voor gegaan en hoe kut ook, het is niet onmogelijk. Maar dan wordt je niet meer bedonderd, bepaal jij je eigen leven weer en dat is heel wat waard.
Het leven stopt niet na een scheiding en je kunt er voor kiezen op de opvoeding te delen. Wat heel moeilijk is in deze siuatie, maar ook niet onmogelijk. Heel veel sterkte (f)
Maar goed, wat al gezegd is heb je slechts drie keuzes
Of accepteren dat ze er een ander op nahoudt
Of tegen beter weten in hopen dat het stopt en jezelf blijven kwellen met een heel laag eigenwaarde tot gevolg en alle gevolgen voor de kinderen van dien (spanningen)
Of je grens trekken en inderdaad die deur sluiten. Je leven opnieuw opbouwen. Velen zijn je voor gegaan en hoe kut ook, het is niet onmogelijk. Maar dan wordt je niet meer bedonderd, bepaal jij je eigen leven weer en dat is heel wat waard.
Het leven stopt niet na een scheiding en je kunt er voor kiezen op de opvoeding te delen. Wat heel moeilijk is in deze siuatie, maar ook niet onmogelijk. Heel veel sterkte (f)
woensdag 5 november 2008 om 22:18
quote:Summerdance schreef op 05 november 2008 @ 17:58:
[...]
Dat doet er toch eigenlijk niet toe?
Nou , ach , om te vragen of die zijn vrouw met rust wil laten ( een pushende minnaar kan moeilijk te weerstaan zijn als je verliefd bent ) omdat ze beiden aan hun huwelijk werken , kan " ik vertel het anders tegen je vrouw " nog weleens net dat extra overredingskracht geven .
Een getrouwde minnaar die het zijn vrouw nog niet heeft verteld terwijl bij de ander thuis wel iedereen op de hoogte is , kan ook - mits goed gebracht - een eye-opener zijn natuurlijk . En stel dán maar voor aan je vrouw dat ze per direkt bij haar lover intrekt en waar ze zijn vrouw dan denken te laten enzo .
Dus ik bedoel ; hoe groot is de kans eigenlijk dat die minnaar van je vrouw ook oprecht voor je vrouw gaat ?
[...]
Dat doet er toch eigenlijk niet toe?
Nou , ach , om te vragen of die zijn vrouw met rust wil laten ( een pushende minnaar kan moeilijk te weerstaan zijn als je verliefd bent ) omdat ze beiden aan hun huwelijk werken , kan " ik vertel het anders tegen je vrouw " nog weleens net dat extra overredingskracht geven .
Een getrouwde minnaar die het zijn vrouw nog niet heeft verteld terwijl bij de ander thuis wel iedereen op de hoogte is , kan ook - mits goed gebracht - een eye-opener zijn natuurlijk . En stel dán maar voor aan je vrouw dat ze per direkt bij haar lover intrekt en waar ze zijn vrouw dan denken te laten enzo .
Dus ik bedoel ; hoe groot is de kans eigenlijk dat die minnaar van je vrouw ook oprecht voor je vrouw gaat ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 5 november 2008 om 22:20
quote:domnaiefmutsje schreef op 05 november 2008 @ 22:11:
Maar je zou, als je besluit te vertrekken, co ouderschap kunnen overwegen. (f)
Waarom zou hij moeten vertrekken ?
Als hij nog met zijn vrouw door zou willen - die keus kan alleen hij maken - dan moet zijn vrouw op aarde landen . Lijkt me dat dat best vlug gebeurt als je thuis komt en er staat één lullig koffertje in de gang .
Maar je zou, als je besluit te vertrekken, co ouderschap kunnen overwegen. (f)
Waarom zou hij moeten vertrekken ?
Als hij nog met zijn vrouw door zou willen - die keus kan alleen hij maken - dan moet zijn vrouw op aarde landen . Lijkt me dat dat best vlug gebeurt als je thuis komt en er staat één lullig koffertje in de gang .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 5 november 2008 om 22:30
quote:blijfgewoonbianca schreef op 05 november 2008 @ 22:20:
[...]
Waarom zou hij moeten vertrekken ?
Als hij nog met zijn vrouw door zou willen - die keus kan alleen hij maken - dan moet zijn vrouw op aarde landen . Lijkt me dat dat best vlug gebeurt als je thuis komt en er staat één lullig koffertje in de gang .Ik bedoelde meer vertrekken uit de relatie
[...]
Waarom zou hij moeten vertrekken ?
Als hij nog met zijn vrouw door zou willen - die keus kan alleen hij maken - dan moet zijn vrouw op aarde landen . Lijkt me dat dat best vlug gebeurt als je thuis komt en er staat één lullig koffertje in de gang .Ik bedoelde meer vertrekken uit de relatie
woensdag 5 november 2008 om 22:31
quote:blijfgewoonbianca schreef op 05 november 2008 @ 22:23:
Ik geloof nooit dat zo'n knul van 27 op een vrouw met twee kinders zit te wachten ... die schrikt zich waarschijnlijk dood als ze ineens op de stoep staat .
Maar wil je iemand terug die met hangende pootjes terugkomt na afwijzing van minnaar?
Maar das uiteraard aan hem.
Ik geloof nooit dat zo'n knul van 27 op een vrouw met twee kinders zit te wachten ... die schrikt zich waarschijnlijk dood als ze ineens op de stoep staat .
Maar wil je iemand terug die met hangende pootjes terugkomt na afwijzing van minnaar?
Maar das uiteraard aan hem.
woensdag 5 november 2008 om 22:35
quote:domnaiefmutsje schreef op 05 november 2008 @ 22:31:
[...]
Maar wil je iemand terug die met hangende pootjes terugkomt na afwijzing van minnaar?
.Omdat je van diegene houdt en in staat bent te vergeven ? Ik noem maar een dwarsstraat , hoor .
[...]
Maar wil je iemand terug die met hangende pootjes terugkomt na afwijzing van minnaar?
.Omdat je van diegene houdt en in staat bent te vergeven ? Ik noem maar een dwarsstraat , hoor .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 5 november 2008 om 22:41
quote:blijfgewoonbianca schreef op 05 november 2008 @ 22:35:
[...]
Omdat je van diegene houdt en in staat bent te vergeven ? Ik noem maar een dwarsstraat , hoor .
Oh begrijp me niet verkeerd. Ik ben een groot voorstander van vergeven en verder gaan. Zeker met kinderen in het spel. Vechten voor iets wat veel waard is.... maar wel samen...
Als ze terug komt puur alleen omdat minnaar haar kinderen niet ziet zitten, niet zozeer omdat haar ogen zijn opengegaan en toch ziet dat ze stiekem toch heel erg geboft had met haar man, dan zou ik toch ffkes achter mijn oren krabben.
[...]
Omdat je van diegene houdt en in staat bent te vergeven ? Ik noem maar een dwarsstraat , hoor .
Oh begrijp me niet verkeerd. Ik ben een groot voorstander van vergeven en verder gaan. Zeker met kinderen in het spel. Vechten voor iets wat veel waard is.... maar wel samen...
Als ze terug komt puur alleen omdat minnaar haar kinderen niet ziet zitten, niet zozeer omdat haar ogen zijn opengegaan en toch ziet dat ze stiekem toch heel erg geboft had met haar man, dan zou ik toch ffkes achter mijn oren krabben.
woensdag 5 november 2008 om 22:54
quote:blijfgewoonbianca schreef op 05 november 2008 @ 22:49:
Voeren we het door ; minnaar ziet kinderen niet zitten , vrouws schellen van de ogen en realiseert zich weer wat een leuke vent ze al hád .............
O, dat zei je al
Sjups
Ik geloof dat het kan, doorgaan na zoiets. Als je beiden weet waarvoor je het doet. Beseft dat de ander mens is, wat niet zegt dat je het nog een keer zou accepteren. Ik geloof dat mensen te snel opgeven en nog hoge eisen stellen ook.
Ik kan enorm genieten van twee gelukkige oudjes samen. Dan besef ik me ook dat die niet zover waren gekomen zonder de nodige ellende, vergeving en menselijkheid in welke vorm dan ook.
Maar das off topic..
Voeren we het door ; minnaar ziet kinderen niet zitten , vrouws schellen van de ogen en realiseert zich weer wat een leuke vent ze al hád .............
O, dat zei je al
Sjups
Ik geloof dat het kan, doorgaan na zoiets. Als je beiden weet waarvoor je het doet. Beseft dat de ander mens is, wat niet zegt dat je het nog een keer zou accepteren. Ik geloof dat mensen te snel opgeven en nog hoge eisen stellen ook.
Ik kan enorm genieten van twee gelukkige oudjes samen. Dan besef ik me ook dat die niet zover waren gekomen zonder de nodige ellende, vergeving en menselijkheid in welke vorm dan ook.
Maar das off topic..
woensdag 5 november 2008 om 23:28
quote:blijfgewoonbianca schreef op 05 november 2008 @ 22:18:
[...]
Nou , ach , om te vragen of die zijn vrouw met rust wil laten ( een pushende minnaar kan moeilijk te weerstaan zijn als je verliefd bent ) omdat ze beiden aan hun huwelijk werken , kan " ik vertel het anders tegen je vrouw " nog weleens net dat extra overredingskracht geven .
Een getrouwde minnaar die het zijn vrouw nog niet heeft verteld terwijl bij de ander thuis wel iedereen op de hoogte is , kan ook - mits goed gebracht - een eye-opener zijn natuurlijk . En stel dán maar voor aan je vrouw dat ze per direkt bij haar lover intrekt en waar ze zijn vrouw dan denken te laten enzo .
Dus ik bedoel ; hoe groot is de kans eigenlijk dat die minnaar van je vrouw ook oprecht voor je vrouw gaat ?
Maar je wilt toch dat je partner die keuze maakt en niet dat de minnaar uit angst de relatie verbreekt?
Ik zou dan nog niet het gevoel hebben dat mijn partner voor mij zou gaan, eerder dat het een opgelegde keuze zou zijn...
Maar ik begrijp je gedachtegang...thanks
[...]
Nou , ach , om te vragen of die zijn vrouw met rust wil laten ( een pushende minnaar kan moeilijk te weerstaan zijn als je verliefd bent ) omdat ze beiden aan hun huwelijk werken , kan " ik vertel het anders tegen je vrouw " nog weleens net dat extra overredingskracht geven .
Een getrouwde minnaar die het zijn vrouw nog niet heeft verteld terwijl bij de ander thuis wel iedereen op de hoogte is , kan ook - mits goed gebracht - een eye-opener zijn natuurlijk . En stel dán maar voor aan je vrouw dat ze per direkt bij haar lover intrekt en waar ze zijn vrouw dan denken te laten enzo .
Dus ik bedoel ; hoe groot is de kans eigenlijk dat die minnaar van je vrouw ook oprecht voor je vrouw gaat ?
Maar je wilt toch dat je partner die keuze maakt en niet dat de minnaar uit angst de relatie verbreekt?
Ik zou dan nog niet het gevoel hebben dat mijn partner voor mij zou gaan, eerder dat het een opgelegde keuze zou zijn...
Maar ik begrijp je gedachtegang...thanks
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
woensdag 5 november 2008 om 23:36
Ik denk dat je uiteindelijk alleen jezelf ermee hebt als je bij haar blijft. Want wat gebeurt er met jou zelfrespect en eigenwaarde als je huwelijk een leugen is en je echtgenote een slet? Je kinderen krijgen het verhaal vroeg of laat te horen. Ik denk niet dat ze dan zoiets hebben van, was bij mama gebleven ook al ging ze vreemd in jullie bed.
Je kan haar als laatste middel een ultimatum stellen. Of ze kapt ermee of ze moet weg uit jullie huis. Vooral niet emotioneel worden, maar haar ijskoud en hard voor de keuze stellen. Laat zien dat jij degene bent die bepaalt of ze mag blijven of niet en dat die keus niet aan haar is.
Je kan haar als laatste middel een ultimatum stellen. Of ze kapt ermee of ze moet weg uit jullie huis. Vooral niet emotioneel worden, maar haar ijskoud en hard voor de keuze stellen. Laat zien dat jij degene bent die bepaalt of ze mag blijven of niet en dat die keus niet aan haar is.
woensdag 5 november 2008 om 23:57
quote:Knipoogjes schreef op 05 november 2008 @ 19:18:
Voor mij is het mijn grootste angst dat mijn nr. 1 ooit achter mijn buitenechtelijke relatie zal komen, ik zal dan de consequenties moeten aanvaarden, dat staat voor mij als een paal boven water.
Want 'wat niet weet wat niet deert'? Zolang hij er niet achter is gekomen kan je hem gewoon onder ogen komen, met hem eten, met hem slapen enz?
Als mijn nr. 1 ons huwelijk nog een kans wil geven nadat hij achter nr. 2 is gekomen, dan weet ik zeker dat ik alles zal doen om zijn vertrouwen weer terug te winnen. Waarom moet het eerst uitkomen voordat je bereid bent voor hem te kiezen? Ik vraag mij oprecht af hoe het kan dat je nu rustig kan slapen.Dat betekent dat ik het contact met nr. 2 zal verbreken, dat zal me heel erg veel moeite kosten, verdriet doen, maar het is voor mij heel erg duidelijk dat ik die keuze dan zal maken, ik zou mijn nr. 1 niet meer onder ogen kunnen komen als ik door zou gaan met nr. 2. Nooit meer zal ik in dezelfde fout (mogen) vervallen, het is namelijk wel degelijk een bewuste keuze (steeds weer) om met nr. 2 af te spreken.
Zelf zou ik nooit, maar dan ook nooit met mijn nr. 2 in het huis van mij en nr. 1 afspreken, laat staan de liefde bedrijven in mijn eigen bed waar ik 's avonds weer met mijn nr. 1 lig, maar iedereen is anders, wat ik al zei, ik spreek voor mezelf. Want dat zou verkeerd zijn.....zolang je het ergens anders doet is het minder erg?Let wel, het komt over als een veroordeling maar dat is absoluut mijn bedoeling niet.....ik vraag mij gewoon oprecht af hoe dit werkt.....hoe je dit voor jezelf kan verantwoorden. Ik ben getrouwd met de liefde van mijn leven, en niets en niemand die daar ooit tussen kan komen....gewoon niet. En als dat wel zou gebeuren dan ben ik haar niet waard, dan zou ik niets eens meer kunnen denken aan het 'terugwinnen van vertrouwen'. Voor mij is het redelijk zwart-wit, als ik morgen een bank beroof kom ik er ook niet vanaf met het terugbrengen van de buit en spijt betuigen om vervolgens een lening aan te vragen. Die bank zou mij hartelijk uitlachen.
Voor mij is het mijn grootste angst dat mijn nr. 1 ooit achter mijn buitenechtelijke relatie zal komen, ik zal dan de consequenties moeten aanvaarden, dat staat voor mij als een paal boven water.
Want 'wat niet weet wat niet deert'? Zolang hij er niet achter is gekomen kan je hem gewoon onder ogen komen, met hem eten, met hem slapen enz?
Als mijn nr. 1 ons huwelijk nog een kans wil geven nadat hij achter nr. 2 is gekomen, dan weet ik zeker dat ik alles zal doen om zijn vertrouwen weer terug te winnen. Waarom moet het eerst uitkomen voordat je bereid bent voor hem te kiezen? Ik vraag mij oprecht af hoe het kan dat je nu rustig kan slapen.Dat betekent dat ik het contact met nr. 2 zal verbreken, dat zal me heel erg veel moeite kosten, verdriet doen, maar het is voor mij heel erg duidelijk dat ik die keuze dan zal maken, ik zou mijn nr. 1 niet meer onder ogen kunnen komen als ik door zou gaan met nr. 2. Nooit meer zal ik in dezelfde fout (mogen) vervallen, het is namelijk wel degelijk een bewuste keuze (steeds weer) om met nr. 2 af te spreken.
Zelf zou ik nooit, maar dan ook nooit met mijn nr. 2 in het huis van mij en nr. 1 afspreken, laat staan de liefde bedrijven in mijn eigen bed waar ik 's avonds weer met mijn nr. 1 lig, maar iedereen is anders, wat ik al zei, ik spreek voor mezelf. Want dat zou verkeerd zijn.....zolang je het ergens anders doet is het minder erg?Let wel, het komt over als een veroordeling maar dat is absoluut mijn bedoeling niet.....ik vraag mij gewoon oprecht af hoe dit werkt.....hoe je dit voor jezelf kan verantwoorden. Ik ben getrouwd met de liefde van mijn leven, en niets en niemand die daar ooit tussen kan komen....gewoon niet. En als dat wel zou gebeuren dan ben ik haar niet waard, dan zou ik niets eens meer kunnen denken aan het 'terugwinnen van vertrouwen'. Voor mij is het redelijk zwart-wit, als ik morgen een bank beroof kom ik er ook niet vanaf met het terugbrengen van de buit en spijt betuigen om vervolgens een lening aan te vragen. Die bank zou mij hartelijk uitlachen.
