Relaties
alle pijlers
Tja, en dat was het dan.... deel 2
dinsdag 31 januari 2012 om 14:51
Zullen we hier maar verder gaan met onze verhalen naar aanleiding van de post van allalone.
"Goedenavond,
Hier zit ik dan.... 44 jaar oud, een relatie van 25 jaar waarvan 22 jaar getrouwd achter de rug. Hij hield niet meer voldoende van mij..... Wel van zijn jongere collega waar hij nu is...
God, wat voel ik me alleen en wat een pijn.... En ja, ik weet het, zwaar debiel, maar ik hou nog steeds van hem...
Allalone...".
Hoop dat jullie het allemaal kunnen vinden, want ik kan die steun en schoppen onder mijn kont nog niet missen.
"Goedenavond,
Hier zit ik dan.... 44 jaar oud, een relatie van 25 jaar waarvan 22 jaar getrouwd achter de rug. Hij hield niet meer voldoende van mij..... Wel van zijn jongere collega waar hij nu is...
God, wat voel ik me alleen en wat een pijn.... En ja, ik weet het, zwaar debiel, maar ik hou nog steeds van hem...
Allalone...".
Hoop dat jullie het allemaal kunnen vinden, want ik kan die steun en schoppen onder mijn kont nog niet missen.
maandag 2 juli 2012 om 22:51
quote:Julus schreef op 02 juli 2012 @ 20:07:
Hova, klinkt heel erg mooi, dat jullie altijd verbonden waren met elkaar. En als je dat zo schrijft, en zeker in de wetenschap dat jullie elkaar nog niet hebben losgelaten, dan denk ik dat het voor jullie nog niet klaar is. Misschien is dit te zien als een time-out van jullie relatie. Ik weet het niet, ik denk echt dat het voor jullie niet eindigt in een scheiding..
Heel misschien Julus, ik weet het niet... We kunnen elkaar iig nog steeds niet echt loslaten, er is nog steeds een verbinding tussen ons....
Ik heb toen ik de eerste keer hier zelf een topic plaatste, vlak nadat ik erachter was gekomen dat bijna-ex was vreemdgegaan, veel aan jouw reacties gehad! En ik vind het ontzettend jammer en verdrietig dat jouw relatie uiteindelijk toch is stukgelopen, meis....
Maar ik moet zeggen; ik vind je heel sterk klinken!!!
Tascha, je klinkt iig een stuk sterker en positiever dan bij ons etentje!! En je kunt zelfs al een heel klein beetje genieten van de weekenden zonder je zoontje...
Gaat de goede kant op meis, al is het dan met af en toe die grote stappen terug van ons
We komen er wel allemaal, uiteindelijk....
Hova, klinkt heel erg mooi, dat jullie altijd verbonden waren met elkaar. En als je dat zo schrijft, en zeker in de wetenschap dat jullie elkaar nog niet hebben losgelaten, dan denk ik dat het voor jullie nog niet klaar is. Misschien is dit te zien als een time-out van jullie relatie. Ik weet het niet, ik denk echt dat het voor jullie niet eindigt in een scheiding..
Heel misschien Julus, ik weet het niet... We kunnen elkaar iig nog steeds niet echt loslaten, er is nog steeds een verbinding tussen ons....
Ik heb toen ik de eerste keer hier zelf een topic plaatste, vlak nadat ik erachter was gekomen dat bijna-ex was vreemdgegaan, veel aan jouw reacties gehad! En ik vind het ontzettend jammer en verdrietig dat jouw relatie uiteindelijk toch is stukgelopen, meis....
Maar ik moet zeggen; ik vind je heel sterk klinken!!!
Tascha, je klinkt iig een stuk sterker en positiever dan bij ons etentje!! En je kunt zelfs al een heel klein beetje genieten van de weekenden zonder je zoontje...
Gaat de goede kant op meis, al is het dan met af en toe die grote stappen terug van ons
We komen er wel allemaal, uiteindelijk....
maandag 2 juli 2012 om 22:56
Ik vind het ook erg jammer, had na al mijn knokken ook gehoopt dat hij niet nog eens de fout in zou gaan. Maar het is gebeurd, en ik moet door.
Als jullie die verbinding nog voelen, en het voelt goed om elkaar te blijven zien, dan is dat helemaal goed. Wie weet was dit nodig als een soort eye-opener? Dat jullie straks nog veel meer verbonden zijn met elkaar? Ik hoop het echt voor je!
We moeten elkaar vooral blijven steunen, en peptalks geven. Dit zijn barre tijden, en het is zo prettig om een klankbord te hebben. Zeker omdat het voor ons allemaal zo herkenbaar is. Geen woord is gek, geen gedachte is raar. Wellicht komen we bepaalde inzichten, ik merk dat ik zo graag meer inzicht wil hebben..
Als jullie die verbinding nog voelen, en het voelt goed om elkaar te blijven zien, dan is dat helemaal goed. Wie weet was dit nodig als een soort eye-opener? Dat jullie straks nog veel meer verbonden zijn met elkaar? Ik hoop het echt voor je!
We moeten elkaar vooral blijven steunen, en peptalks geven. Dit zijn barre tijden, en het is zo prettig om een klankbord te hebben. Zeker omdat het voor ons allemaal zo herkenbaar is. Geen woord is gek, geen gedachte is raar. Wellicht komen we bepaalde inzichten, ik merk dat ik zo graag meer inzicht wil hebben..
maandag 2 juli 2012 om 23:14
Quote Julus. "Gianna, wat klink je weer sterk en optimistisch! Echt een voorbeeld. Wat maakt voor jou dat je het zo erg vindt dat je ex nu je ex is?"
-Dat hij me belazerd heeft met een wederzijdse collega en dat ze nog allebei elke dag op mijn werk rondlopen
-Dat ik nu in mijn eentje deal met 4 kinderen, een duur huis (hem uitgekocht) en een fulltime baan
-Dat ik hem/haar elke dag tegenkom, op mijn werk, als ik in de stad loop of voor mijn huis
-Dat ik ook in mijn werksituatie te maken heb met háár kinderen
Als ze nu gewoon vertrokken waren naar Oost-Groningen lag de situatie na drieënhalf jaar geheeld anders. Maar er zijn omstandigheden, buiten mijn wil en buiten mijn keuzes en buiten mijn macht, waar ik geen enkele invloed op heb. En daar maar ik maar gewoon mee dealen. Slikken, diep ademhalen, ondanks het feit dat mijn adrenalinepeil stijgt en open die deur van de kantine, de trap op naar het kantoor, ook al passeer ik hem/haar enz. En ja, dat neem ik hen nog elke dag kwalijk.
-Dat hij me belazerd heeft met een wederzijdse collega en dat ze nog allebei elke dag op mijn werk rondlopen
-Dat ik nu in mijn eentje deal met 4 kinderen, een duur huis (hem uitgekocht) en een fulltime baan
-Dat ik hem/haar elke dag tegenkom, op mijn werk, als ik in de stad loop of voor mijn huis
-Dat ik ook in mijn werksituatie te maken heb met háár kinderen
Als ze nu gewoon vertrokken waren naar Oost-Groningen lag de situatie na drieënhalf jaar geheeld anders. Maar er zijn omstandigheden, buiten mijn wil en buiten mijn keuzes en buiten mijn macht, waar ik geen enkele invloed op heb. En daar maar ik maar gewoon mee dealen. Slikken, diep ademhalen, ondanks het feit dat mijn adrenalinepeil stijgt en open die deur van de kantine, de trap op naar het kantoor, ook al passeer ik hem/haar enz. En ja, dat neem ik hen nog elke dag kwalijk.
maandag 2 juli 2012 om 23:24
Zo... Die is duidelijk gianna
Ik vind jouw situatie met ex en muts op werk ook echt onmogelijk!! Je bent een supersterk mens, gianna!!
Julus, ik weet het echt niet.... Ben bang voor nog meer pijn, neem liever niet teveel risico nu het met mij net een stukje beter gaat. Maar we zullen het zien...
Inderdaad is het fijn om hier een klankbord te hebben, maar ik heb ook periodes dat ik hier liever niet lees of schrijf. Dan word ik als het ware nog meer meegezogen in mijn ellende als ik hier lees, snap je wat ik bedoel?
Ik vind jouw situatie met ex en muts op werk ook echt onmogelijk!! Je bent een supersterk mens, gianna!!
Julus, ik weet het echt niet.... Ben bang voor nog meer pijn, neem liever niet teveel risico nu het met mij net een stukje beter gaat. Maar we zullen het zien...
Inderdaad is het fijn om hier een klankbord te hebben, maar ik heb ook periodes dat ik hier liever niet lees of schrijf. Dan word ik als het ware nog meer meegezogen in mijn ellende als ik hier lees, snap je wat ik bedoel?
maandag 2 juli 2012 om 23:28
quote:gianna schreef op 02 juli 2012 @ 23:15:
En verder is hij een lul.Zal ook niet meevallen om ze zo vaak te zien, sowieso om ze samen te zien...ik denk dat lul zacht uitgedrukt is...ik weet in ieder geval nog geen goede benaming voor hem te bedenken....is weer de hel avond aan het sms-en geweest, op zich was het te doen en dan ineens...ben ff weg...ja, naar je vriendin...bah..ben dan weer van slag en vind het dan allemaal heel oneerlijk, kan dan alleen maar denken aan de lieve woordjes die hij haar influistert...ik moet gewoon niet met hem sms-en..ik weet het wel want hij laat het elke keer zo eindigen....aan de andere kant voel ik me wel goed als hij sms't...wel dan ook het besef van het is over maar wel het gevoel dat ik niet zomaar opzij geschoven word..ik weet ook helemaal niet of hij dan naar zijn vriendin belt, misschien is hij wel douchen of zo...maar in mijn hoofd is alles met die vriendin verbonden....
En verder is hij een lul.Zal ook niet meevallen om ze zo vaak te zien, sowieso om ze samen te zien...ik denk dat lul zacht uitgedrukt is...ik weet in ieder geval nog geen goede benaming voor hem te bedenken....is weer de hel avond aan het sms-en geweest, op zich was het te doen en dan ineens...ben ff weg...ja, naar je vriendin...bah..ben dan weer van slag en vind het dan allemaal heel oneerlijk, kan dan alleen maar denken aan de lieve woordjes die hij haar influistert...ik moet gewoon niet met hem sms-en..ik weet het wel want hij laat het elke keer zo eindigen....aan de andere kant voel ik me wel goed als hij sms't...wel dan ook het besef van het is over maar wel het gevoel dat ik niet zomaar opzij geschoven word..ik weet ook helemaal niet of hij dan naar zijn vriendin belt, misschien is hij wel douchen of zo...maar in mijn hoofd is alles met die vriendin verbonden....
maandag 2 juli 2012 om 23:48
Fideso, dubbel is dat he, van dat sms-en. Als wij berichtjes stuurden en dat ging dan over gevoelskwesties, dan voelde ik me toch gehoord. Ik voelde me alsof ik toch nog belangrijk genoeg was om wat aandacht aan me te geven. Maar als het daarna een week stil bleef, dan was het nog pijnlijker. Ik stuur helemaal niks meer, neem geen contact op. Om mezelf rust te gunnen. Hij stuurt niks uit zichzelf, dus dat helpt wel mee. Is het een idee om gewoon radiostilte te houden? Niet reageren, niks zelf sturen? Want dan zul je merken wat hij eigenlijk wil, zeker als je dat een hele tijd volhoudt.
Gianna, dat zijn meer dan genoeg redenen haha! Lekker om dat even op een rijtje te zetten, nietwaar?
Hova, herkenbaar. Aan de ene kant verlang je naar iets, maar absoluut niet meer naar nog meer pijn. Je weet te goed wat er eventueel komen gaat en dat is bijna niet te verdragen. Hels dilemma is het.
Eigenlijk is het maar het beste scenario om een ex te hebben die enorm zeker van zijn zaak is, die je gewoon met rust laat. Ik heb er dus zo eentje, maar toch zijn er (voor mij) gemengde signalen. Kan ook zijn dat ik het zo wil zien, maar anderen zeggen het ook. De lijn doorsnijden, dat is het beste. En dat is waar ik nu mee bezig ben. Hoop dat ik het vol hou.
Gianna, dat zijn meer dan genoeg redenen haha! Lekker om dat even op een rijtje te zetten, nietwaar?
Hova, herkenbaar. Aan de ene kant verlang je naar iets, maar absoluut niet meer naar nog meer pijn. Je weet te goed wat er eventueel komen gaat en dat is bijna niet te verdragen. Hels dilemma is het.
Eigenlijk is het maar het beste scenario om een ex te hebben die enorm zeker van zijn zaak is, die je gewoon met rust laat. Ik heb er dus zo eentje, maar toch zijn er (voor mij) gemengde signalen. Kan ook zijn dat ik het zo wil zien, maar anderen zeggen het ook. De lijn doorsnijden, dat is het beste. En dat is waar ik nu mee bezig ben. Hoop dat ik het vol hou.
dinsdag 3 juli 2012 om 01:26
quote:Julus schreef op 02 juli 2012 @ 07:51:
[...]
Hij voelt nog als jouw man...hij is nog een deel van je. Het voelt als een amputatie, een leegte dat hij er niet meer is. Ik was korter samen, en heb dat ook. Misschien maar beter om niet meer tegen anderen te zeggen dat je hem mist, ze begrijpen het niet. Zolang dingen nog niet zijn afgesloten blijft die stress inderdaad. Je leven met hem is nog niet definitief klaar, dus je zit in een soort wachtstand, totdat je aan de beurt bent. Heel onzeker word je ervan. Dat vonnis moet worden getrokken, zoals NW altijd zegt.Komt ook nog bij dat ik gewend ben om vaak 'alleen' te zitten, hij zat vaak op zee/ in het buitenland. Net zo als de meeste hier, als ik hem niet zie of hoor gaat het wel. Maar zo gauw ik hem zie, ik ken het velletje, en de stem, alleen de persoon niet die er in zit. Ook al zie of hoor ik hem dan voor dagen/weken niet meer, de woorden die hij heeft gezegd blijven na galmen "Ik zal het je maar vertellen, ik heb een vriendin" En kijkt er ook nog bij alsof het dood normaal is die mededeling. Hoofd denkt gerust wel, dan ga je toch lekker jongen, als je denkt dat het ergens anders beter is, maar het hart krijgt wel een klap. Fantoom pijn noem ik het maar. Omdat het niet te begrijpen valt blijf je er ook in hangen, zelfs na ruim 15 maanden nog.
[...]
Hij voelt nog als jouw man...hij is nog een deel van je. Het voelt als een amputatie, een leegte dat hij er niet meer is. Ik was korter samen, en heb dat ook. Misschien maar beter om niet meer tegen anderen te zeggen dat je hem mist, ze begrijpen het niet. Zolang dingen nog niet zijn afgesloten blijft die stress inderdaad. Je leven met hem is nog niet definitief klaar, dus je zit in een soort wachtstand, totdat je aan de beurt bent. Heel onzeker word je ervan. Dat vonnis moet worden getrokken, zoals NW altijd zegt.Komt ook nog bij dat ik gewend ben om vaak 'alleen' te zitten, hij zat vaak op zee/ in het buitenland. Net zo als de meeste hier, als ik hem niet zie of hoor gaat het wel. Maar zo gauw ik hem zie, ik ken het velletje, en de stem, alleen de persoon niet die er in zit. Ook al zie of hoor ik hem dan voor dagen/weken niet meer, de woorden die hij heeft gezegd blijven na galmen "Ik zal het je maar vertellen, ik heb een vriendin" En kijkt er ook nog bij alsof het dood normaal is die mededeling. Hoofd denkt gerust wel, dan ga je toch lekker jongen, als je denkt dat het ergens anders beter is, maar het hart krijgt wel een klap. Fantoom pijn noem ik het maar. Omdat het niet te begrijpen valt blijf je er ook in hangen, zelfs na ruim 15 maanden nog.
Worth it to be loved
dinsdag 3 juli 2012 om 02:01
quote:Julus schreef op 02 juli 2012 @ 14:35:
Kunstje, we zitten allemaal met die waarom-vragen. Willen allemaal antwoord op dezelfde vragen; onze exen lijken wel 1 en dezelfde persoon. Ik probeer steeds meer te denken dat het totaal niet ligt aan mezelf, maar echt bij hem. Zijn leegte, zijn gemis in zichzelf, wat nooit door een ander opgevuld kan worden. Niet door deze Truus en niet door een andere. Hoe leeg is je leven als je nooit échte diepgaande liefde kunt voelen? Ze denken dat ze het voelen, maar het is niet zo. Ze komen niet tot die kern, ze kunnen het niet. Ze laten dat niet toe.Ik ben het helemaal met je eens ! Die bijna exen van ons zitten op een roze wolk, wacht maar tot die wolk overgedreven is dan komt hun ware aard naar boven. Ze kunnen wel even toneel spelen maar een karakter kan je niet echt veranderen. In mijn geval ben ik met ex to be opgegroeid en heb daarom dingen niet gezien. Zijn kloon, echt hij gebruikte het woord ' kloon' en niet zielsverwant, had na drie maanden al genoeg van hem. Zij zag veel eerder in waar ik al, achter af, jaren tegen aan liep. Nu maar is kijken hoelang zijn tweede liefje het met hem uit gaat houden. Oh, en net als sommige van jullie schrijven dat jullie zijn geluk niet gunnen, nou ik ook niet, en heb hem dat ook even fijntjes meegedeeld. Vond hij vreemd en niet leuk, want hij gunt me alle geluk van de wereld. Ja zal vast wel, goed voor zijn schuld gevoel...
Kunstje, we zitten allemaal met die waarom-vragen. Willen allemaal antwoord op dezelfde vragen; onze exen lijken wel 1 en dezelfde persoon. Ik probeer steeds meer te denken dat het totaal niet ligt aan mezelf, maar echt bij hem. Zijn leegte, zijn gemis in zichzelf, wat nooit door een ander opgevuld kan worden. Niet door deze Truus en niet door een andere. Hoe leeg is je leven als je nooit échte diepgaande liefde kunt voelen? Ze denken dat ze het voelen, maar het is niet zo. Ze komen niet tot die kern, ze kunnen het niet. Ze laten dat niet toe.Ik ben het helemaal met je eens ! Die bijna exen van ons zitten op een roze wolk, wacht maar tot die wolk overgedreven is dan komt hun ware aard naar boven. Ze kunnen wel even toneel spelen maar een karakter kan je niet echt veranderen. In mijn geval ben ik met ex to be opgegroeid en heb daarom dingen niet gezien. Zijn kloon, echt hij gebruikte het woord ' kloon' en niet zielsverwant, had na drie maanden al genoeg van hem. Zij zag veel eerder in waar ik al, achter af, jaren tegen aan liep. Nu maar is kijken hoelang zijn tweede liefje het met hem uit gaat houden. Oh, en net als sommige van jullie schrijven dat jullie zijn geluk niet gunnen, nou ik ook niet, en heb hem dat ook even fijntjes meegedeeld. Vond hij vreemd en niet leuk, want hij gunt me alle geluk van de wereld. Ja zal vast wel, goed voor zijn schuld gevoel...
Worth it to be loved
dinsdag 3 juli 2012 om 02:10
quote:kunstje schreef op 02 juli 2012 @ 17:11:
Jeetje Julus, jij hebt er goed over nagedacht en een aantal dingen herken ik wel, maar wat als nou die leegte in mij zit en niet in Het.
Dat Het daarom is weggegaan? Zal ik dan nog ooit gelukkig worden?Ik heb heel je verhaal gelezen Kunstje, geloof me, die leegte zit echt niet bij jou. We moeten eerst maar eens gaan proberen ons zelf leuk te vinden en gelukkig met ons zelf te zijn.
Jeetje Julus, jij hebt er goed over nagedacht en een aantal dingen herken ik wel, maar wat als nou die leegte in mij zit en niet in Het.
Dat Het daarom is weggegaan? Zal ik dan nog ooit gelukkig worden?Ik heb heel je verhaal gelezen Kunstje, geloof me, die leegte zit echt niet bij jou. We moeten eerst maar eens gaan proberen ons zelf leuk te vinden en gelukkig met ons zelf te zijn.
Worth it to be loved
dinsdag 3 juli 2012 om 20:50
quote:worthit schreef op 03 juli 2012 @ 01:26:
[...]
Komt ook nog bij dat ik gewend ben om vaak 'alleen' te zitten, hij zat vaak op zee/ in het buitenland. Net zo als de meeste hier, als ik hem niet zie of hoor gaat het wel. Maar zo gauw ik hem zie, ik ken het velletje, en de stem, alleen de persoon niet die er in zit. Ook al zie of hoor ik hem dan voor dagen/weken niet meer, de woorden die hij heeft gezegd blijven na galmen "Ik zal het je maar vertellen, ik heb een vriendin" En kijkt er ook nog bij alsof het dood normaal is die mededeling. Hoofd denkt gerust wel, dan ga je toch lekker jongen, als je denkt dat het ergens anders beter is, maar het hart krijgt wel een klap. Fantoom pijn noem ik het maar. Omdat het niet te begrijpen valt blijf je er ook in hangen, zelfs na ruim 15 maanden nog.
Spijker op zijn kop....het is niet te bevatten, ook niet lange tijd erna. Vraag me zelfs af of je het ooit echt een plek kunt geven. Je krijgt een optater van jewelste. Fantoompijn.....heel treffend!!
Eerste reactie is herkenbaar; maar daarna komt die keiharde pijn. Dan dringt het door wat het gevolg is. Hoelang is jouw man/ex nu weg, en wonen ze al samen? En hoe is het contact tussen jou en hem, of wil hij helemaal niks meer?
[...]
Komt ook nog bij dat ik gewend ben om vaak 'alleen' te zitten, hij zat vaak op zee/ in het buitenland. Net zo als de meeste hier, als ik hem niet zie of hoor gaat het wel. Maar zo gauw ik hem zie, ik ken het velletje, en de stem, alleen de persoon niet die er in zit. Ook al zie of hoor ik hem dan voor dagen/weken niet meer, de woorden die hij heeft gezegd blijven na galmen "Ik zal het je maar vertellen, ik heb een vriendin" En kijkt er ook nog bij alsof het dood normaal is die mededeling. Hoofd denkt gerust wel, dan ga je toch lekker jongen, als je denkt dat het ergens anders beter is, maar het hart krijgt wel een klap. Fantoom pijn noem ik het maar. Omdat het niet te begrijpen valt blijf je er ook in hangen, zelfs na ruim 15 maanden nog.
Spijker op zijn kop....het is niet te bevatten, ook niet lange tijd erna. Vraag me zelfs af of je het ooit echt een plek kunt geven. Je krijgt een optater van jewelste. Fantoompijn.....heel treffend!!
Eerste reactie is herkenbaar; maar daarna komt die keiharde pijn. Dan dringt het door wat het gevolg is. Hoelang is jouw man/ex nu weg, en wonen ze al samen? En hoe is het contact tussen jou en hem, of wil hij helemaal niks meer?
woensdag 4 juli 2012 om 02:39
quote:Julus schreef op 03 juli 2012 @ 20:50:
[...]
Spijker op zijn kop....het is niet te bevatten, ook niet lange tijd erna. Vraag me zelfs af of je het ooit echt een plek kunt geven. Je krijgt een optater van jewelste. Fantoompijn.....heel treffend!!
Eerste reactie is herkenbaar; maar daarna komt die keiharde pijn. Dan dringt het door wat het gevolg is. Hoelang is jouw man/ex nu weg, en wonen ze al samen? En hoe is het contact tussen jou en hem, of wil hij helemaal niks meer?
Bijna 16 maanden nu. Van de ene op de andere dag kwam hij met die mededeling. Ik was lief, een goed mens met het hart op de goede plaats, en ik liet hem vrij, verdiende het ook beslist niet, maar wilde niet meer met mij verder. Ik vroeg of hij een ander had, wat stellig werd ontkend, maar natuurlijk had hij die wel. Binnen een week was dat wel duidelijk. Hij had, zoals ik al eerder vertelde zijn kloon ontmoet. Hij verteld me alles, dus dat ook. Een vrouw met 4 kinderen in de teener leeftijd. 2 honden en een kat. Nou kijkt hij amper naar zijn eigen kinderen om, een ook niet naar zijn kleinkinderen, maar die van haar waren wel lief. Hij zal dieren niets doen, maar geeft er ook niet om, gaat hij zijn tijd en geld niet aan besteden. Afijn, na 3 maanden maakte zijn kloon het uit, en kwam bij mij uithuilen. Letterlijk. Zei ook nog even dat hij nu precies wist wat ik voelde, vergeleek daar 32 jaar even met 3 maanden.
We zijn nog steeds getrouwd, al wil hij me laten geloven dat hij al twee jaar er mee bezig was, in zijn hoofd.
Nee hij woont niet met haar samen, hij woont alweer ruim 6 maanden bij zijn ouders. We hebben het hier over een bijna 50 jarige man, schrijf het er voor de zekerheid maar even bij.
Ik woon nog steeds alleen met de kat in onze koopwoning. Kat moet niet veel meer van hem hebben, voelt vast dat hij vrouwtje veel pijn heeft gedaan. Hij wil me uitkopen.
Oh als ik contact zou willen, zou ik dat kunnen hebben, ik kies zelf om flink afstand te nemen. Hij wil gewoon een soort van vriendschappelijk relatie hebben, dat we nog wel samen dingen kunnen doen met de kleinkinderen of zo, of bij mij een bakkie kan komen doen als ik straks ergens anders woon. Geen flauw idee waar ik het dan over zou moeten hebben. Voor hem is dat gewoon, voor mij onbegrijpelijk.
het liefst, denk ik, houdt hij alles zo als het is, maar dan wel vrij zijn. Een week of 3 geleden had ik een crematie van een oom, ik had hem niets verteld. Toen hij het later hoorde vroeg hij waarom ik niets gezegd had, hij had wel mee naar de crematie gewild.
Met onze kinderen heeft hij alleen maar contact als ze hem zelf bellen, of als ze hem toevallig in de stad of zo tegen komen. Dat is niet omdat hij niet van ze houdt of zo, hij staat er gewoon niet bij stil, veelste druk met zijn eigen dingen. En zo was hij eigenlijk ook altijd naar mij toe. Dat is me nu pas duidelijk geworden. Zoals ik al zei, ik ben met hem opgegroeid en wist niet beter.
[...]
Spijker op zijn kop....het is niet te bevatten, ook niet lange tijd erna. Vraag me zelfs af of je het ooit echt een plek kunt geven. Je krijgt een optater van jewelste. Fantoompijn.....heel treffend!!
Eerste reactie is herkenbaar; maar daarna komt die keiharde pijn. Dan dringt het door wat het gevolg is. Hoelang is jouw man/ex nu weg, en wonen ze al samen? En hoe is het contact tussen jou en hem, of wil hij helemaal niks meer?
Bijna 16 maanden nu. Van de ene op de andere dag kwam hij met die mededeling. Ik was lief, een goed mens met het hart op de goede plaats, en ik liet hem vrij, verdiende het ook beslist niet, maar wilde niet meer met mij verder. Ik vroeg of hij een ander had, wat stellig werd ontkend, maar natuurlijk had hij die wel. Binnen een week was dat wel duidelijk. Hij had, zoals ik al eerder vertelde zijn kloon ontmoet. Hij verteld me alles, dus dat ook. Een vrouw met 4 kinderen in de teener leeftijd. 2 honden en een kat. Nou kijkt hij amper naar zijn eigen kinderen om, een ook niet naar zijn kleinkinderen, maar die van haar waren wel lief. Hij zal dieren niets doen, maar geeft er ook niet om, gaat hij zijn tijd en geld niet aan besteden. Afijn, na 3 maanden maakte zijn kloon het uit, en kwam bij mij uithuilen. Letterlijk. Zei ook nog even dat hij nu precies wist wat ik voelde, vergeleek daar 32 jaar even met 3 maanden.
We zijn nog steeds getrouwd, al wil hij me laten geloven dat hij al twee jaar er mee bezig was, in zijn hoofd.
Nee hij woont niet met haar samen, hij woont alweer ruim 6 maanden bij zijn ouders. We hebben het hier over een bijna 50 jarige man, schrijf het er voor de zekerheid maar even bij.
Ik woon nog steeds alleen met de kat in onze koopwoning. Kat moet niet veel meer van hem hebben, voelt vast dat hij vrouwtje veel pijn heeft gedaan. Hij wil me uitkopen.
Oh als ik contact zou willen, zou ik dat kunnen hebben, ik kies zelf om flink afstand te nemen. Hij wil gewoon een soort van vriendschappelijk relatie hebben, dat we nog wel samen dingen kunnen doen met de kleinkinderen of zo, of bij mij een bakkie kan komen doen als ik straks ergens anders woon. Geen flauw idee waar ik het dan over zou moeten hebben. Voor hem is dat gewoon, voor mij onbegrijpelijk.
het liefst, denk ik, houdt hij alles zo als het is, maar dan wel vrij zijn. Een week of 3 geleden had ik een crematie van een oom, ik had hem niets verteld. Toen hij het later hoorde vroeg hij waarom ik niets gezegd had, hij had wel mee naar de crematie gewild.
Met onze kinderen heeft hij alleen maar contact als ze hem zelf bellen, of als ze hem toevallig in de stad of zo tegen komen. Dat is niet omdat hij niet van ze houdt of zo, hij staat er gewoon niet bij stil, veelste druk met zijn eigen dingen. En zo was hij eigenlijk ook altijd naar mij toe. Dat is me nu pas duidelijk geworden. Zoals ik al zei, ik ben met hem opgegroeid en wist niet beter.
Worth it to be loved
woensdag 4 juli 2012 om 09:24
Worthit, nu je dit weer opschrijft, weet ik het weer. Soms lijk ik gewoon dingen niet meer te kunnen onthouden, en nu ik het zo lees weet ik dat ik je verhaal al kende. Hoofd zit zo vol dat ik dingen niet altijd meer opneem.
Inderdaad onbegrijpelijk zeg, dat hij a) jullie tijd samen en de breuk durft te vergelijken met die 3 maanden klonen en b) doodleuk denkt dat jullie vrienden kunnen zijn na alles. Ja, waar moet je het over hebben, gezellig bomen over wat hij je heeft aangedaan onder het genot van een kopje koffie? En hij vertellen over zijn nieuwste verovering, en tips van je krijgen? My God, totaal gebrek aan inlevingsvermogen, maar duidelijk ook dat hij je als een vriendin zit. En dan zeker ook nog sex als het zo toevallig uitkomt? Dat jullie niet officieel gescheiden zijn zegt wel wat; die man weet gewoon niet wat hij wil. Misschien durft hij geen streep onder het verleden te zetten, maar het is ook niet zijn toekomst.
Problemo; die kloon, of die soulmate, dat is gewoon bullshit. Kijk, als je thuis ellende hebt, en gewennig, dan voelt zo'n nieuw iemand die jou hélemáál snapt als gauw als soulmate. De omstandigheden zijn ideaal, want geen problemen. Je bent op je best en je doet je uiterste best, wordt niet als vanzelfsprekend beschouwd. Natuurlijk is dat niet het echte leven, maar een illusie. En na een paar maanden blijkt mrs. perfect ook zo haar nukken te hebben en ze snapt ineens zijn grappen niet meer, ofzo. Mensen snakken ernaar om erkend te worden, om te worden gezien en gehoord. Zodra er iemand is die jou tijdelijk op dat voetstuk zet, voelt het als soulmate. Het is verraderlijk, want het is vaak tijdelijk. Zodra er verantwoordelijkheden bij komen kijken, kom je ineens lijnrecht tegenover elkaar te staan.
Heb gisteren zelf ervaren hoe dat een beetje werkt; ik kwam werktechnisch iemand tegen met wie het enorm klikte. Een en al herkenning, zelfde situatie. Ook nog eens wat dezelfde dingen die je deelt en BAM, je fantasie gaat met je op de loop. Ik ben nogal nuchter, kan dat heel goed beredeneren. Maar als je graag wil geloven in tekens van boven en moest zo zijn, dan stort je je in iets wat fout kan aflopen. Maar ik zat na afloop dus wel erover na te denken.....en dat na slechts 1 gesprek! Dus, heel verraderlijk, want ik kan er niks mee.
Inderdaad onbegrijpelijk zeg, dat hij a) jullie tijd samen en de breuk durft te vergelijken met die 3 maanden klonen en b) doodleuk denkt dat jullie vrienden kunnen zijn na alles. Ja, waar moet je het over hebben, gezellig bomen over wat hij je heeft aangedaan onder het genot van een kopje koffie? En hij vertellen over zijn nieuwste verovering, en tips van je krijgen? My God, totaal gebrek aan inlevingsvermogen, maar duidelijk ook dat hij je als een vriendin zit. En dan zeker ook nog sex als het zo toevallig uitkomt? Dat jullie niet officieel gescheiden zijn zegt wel wat; die man weet gewoon niet wat hij wil. Misschien durft hij geen streep onder het verleden te zetten, maar het is ook niet zijn toekomst.
Problemo; die kloon, of die soulmate, dat is gewoon bullshit. Kijk, als je thuis ellende hebt, en gewennig, dan voelt zo'n nieuw iemand die jou hélemáál snapt als gauw als soulmate. De omstandigheden zijn ideaal, want geen problemen. Je bent op je best en je doet je uiterste best, wordt niet als vanzelfsprekend beschouwd. Natuurlijk is dat niet het echte leven, maar een illusie. En na een paar maanden blijkt mrs. perfect ook zo haar nukken te hebben en ze snapt ineens zijn grappen niet meer, ofzo. Mensen snakken ernaar om erkend te worden, om te worden gezien en gehoord. Zodra er iemand is die jou tijdelijk op dat voetstuk zet, voelt het als soulmate. Het is verraderlijk, want het is vaak tijdelijk. Zodra er verantwoordelijkheden bij komen kijken, kom je ineens lijnrecht tegenover elkaar te staan.
Heb gisteren zelf ervaren hoe dat een beetje werkt; ik kwam werktechnisch iemand tegen met wie het enorm klikte. Een en al herkenning, zelfde situatie. Ook nog eens wat dezelfde dingen die je deelt en BAM, je fantasie gaat met je op de loop. Ik ben nogal nuchter, kan dat heel goed beredeneren. Maar als je graag wil geloven in tekens van boven en moest zo zijn, dan stort je je in iets wat fout kan aflopen. Maar ik zat na afloop dus wel erover na te denken.....en dat na slechts 1 gesprek! Dus, heel verraderlijk, want ik kan er niks mee.
woensdag 4 juli 2012 om 10:18
woensdag 4 juli 2012 om 10:43
Ja, misschien hoort het erbij, maar ik hoop ook dat het heel snel over is.... Vooral op mijn werk is het soms heel vervelend; ik schrijf alles op, maak overal notities van voor mezelf, maar zelfs dan vergeet ik dingen met soms vervelende gevolgen...
Ik heb inderdaad ook het gevoel dat mijn leven 'on hold' staat... Hoop nog steeds op iets dat me eruit trekt, dat mijn hoofd weer vrij maakt en maakt dat mijn 'nieuwe leven' eindelijk echt kan beginnen...
Jij vertrekt maandag al? Waar ga je heen? Ga je alleen met kids? Ik vertrek pas eind juli, heb er gemengde gevoelens over... ene kant heb ik er zin in samen met kids er op uit te gaan, aan de andere kant zie ik er tegenop... Ben ik bang voor de gevoelens die vrij gaan komen door de confrontatie met een eerste vakantie als 'alleenstaande ouder'....
Ik heb inderdaad ook het gevoel dat mijn leven 'on hold' staat... Hoop nog steeds op iets dat me eruit trekt, dat mijn hoofd weer vrij maakt en maakt dat mijn 'nieuwe leven' eindelijk echt kan beginnen...
Jij vertrekt maandag al? Waar ga je heen? Ga je alleen met kids? Ik vertrek pas eind juli, heb er gemengde gevoelens over... ene kant heb ik er zin in samen met kids er op uit te gaan, aan de andere kant zie ik er tegenop... Ben ik bang voor de gevoelens die vrij gaan komen door de confrontatie met een eerste vakantie als 'alleenstaande ouder'....
woensdag 4 juli 2012 om 10:54
Heel herkenbaar; ene kant zin hebben in de vakantie, aan de andere kant bang zijn om het alleen te doen, bang voor de confrontatie. Want overdag ben je bezig, maar 's avonds ben je toch alleen..Ik neem een paar dikke boeken mee, zodat ik lekker op het terrasje voor het huisje kan gaan zitten lezen. We gaan naar de kust van Portugal, naar een chique badplaats. Is heel mooi, en je kunt ook dagje Lissabon gaan doen. Of de hele dag fietsen, die worden aan toeristen gratis uitgeleend daar.
Ik ga gewoon genieten van het weer, van de mooie dingen en of ik nou thuis zit of daar, mijn gedachten neem ik toch altijd mee..
Denk dat de afstand ook goed kan doen, gewoon weg uit de omgeving waar alles gebeurd is.
Ik hoop daarna nog meer rust te hebben, het nog meer losgelaten te hebben. Dat begint steeds meer te komen, ook omdat er geen contact is verder.
Waar ga jij heen? En gaat je ex ook op vakantie, met vrienden ofzo?
Ik ga gewoon genieten van het weer, van de mooie dingen en of ik nou thuis zit of daar, mijn gedachten neem ik toch altijd mee..
Denk dat de afstand ook goed kan doen, gewoon weg uit de omgeving waar alles gebeurd is.
Ik hoop daarna nog meer rust te hebben, het nog meer losgelaten te hebben. Dat begint steeds meer te komen, ook omdat er geen contact is verder.
Waar ga jij heen? En gaat je ex ook op vakantie, met vrienden ofzo?
woensdag 4 juli 2012 om 10:57
quote:problemo schreef op 04 juli 2012 @ 07:13:
@worthit.
Hij had zijn kloon gevonden zegt ie.. Nou ik ook. Want het verhaal hierboven herken ik veel het gedrag van mijn ex to be in...Neeneenee hij had zijn clown gevonden toch
Sorry dames - kon het even niet laten. Zwaai even voorbij het gaat goed hier - mijn eerste jaar alleen zonder ex is bijna om, zit op 11 maanden. Begin echt flink op te krabbelen nu en heb allerlei leuke plannen voor mijn toekomst. Had ik een half jaar geleden waarschijnlijk niet geloofd maar ik begin echt héél gelukkig te worden in mijn up! En ik ben er zeker van dat jullie dat ook gaat lukken. Geef het tijd, geef je zelf een schop onder je kont af en toe en probeer niet te blijven hangen in het achteruitkijken, dan vergeet je zomaar te leven... Good luck!
@worthit.
Hij had zijn kloon gevonden zegt ie.. Nou ik ook. Want het verhaal hierboven herken ik veel het gedrag van mijn ex to be in...Neeneenee hij had zijn clown gevonden toch
Sorry dames - kon het even niet laten. Zwaai even voorbij het gaat goed hier - mijn eerste jaar alleen zonder ex is bijna om, zit op 11 maanden. Begin echt flink op te krabbelen nu en heb allerlei leuke plannen voor mijn toekomst. Had ik een half jaar geleden waarschijnlijk niet geloofd maar ik begin echt héél gelukkig te worden in mijn up! En ik ben er zeker van dat jullie dat ook gaat lukken. Geef het tijd, geef je zelf een schop onder je kont af en toe en probeer niet te blijven hangen in het achteruitkijken, dan vergeet je zomaar te leven... Good luck!
woensdag 4 juli 2012 om 11:01
Ghe...
Sartan, doet me deugd dat jij je leven zo goed op de rit hebt, want jij hebt toch ook een enorm heftige ervaring achter de rug. Prettig om te lezen dat het gewoon kan, dat je over zoiets heen kunt komen en dat je gewoon allemaal leuke plannen voor de toekomst hebt. Dan kom je er wel!
Heb jij nog contact met je ex, of wilde je hem uit je leven?
Sta je al open voor een nieuwe relatie of moet je er voorlopig niet aan denken?
Sartan, doet me deugd dat jij je leven zo goed op de rit hebt, want jij hebt toch ook een enorm heftige ervaring achter de rug. Prettig om te lezen dat het gewoon kan, dat je over zoiets heen kunt komen en dat je gewoon allemaal leuke plannen voor de toekomst hebt. Dan kom je er wel!
Heb jij nog contact met je ex, of wilde je hem uit je leven?
Sta je al open voor een nieuwe relatie of moet je er voorlopig niet aan denken?
woensdag 4 juli 2012 om 11:36
idd goed om te lezen Sartan dat het beter word...hier is de dag verschrikkelijk begonnen, het huis waar ik nummer 1 stond, gaat niet door. Wegens een administratieve fout van hun kant...Ik denk dat jullie je wel voor kunnen stellen dat ik even flink tekeer ben gegaan maar helaas met weinig resultaat..;( soon to be ex blijft whats appen en sms'en/mailen, is nu boos omdat ik niet reageer...straks even wat leuks met collega's...Wat wil ik hier graag weg, heb het idee dat ik het dan makkelijker los kan laten....
woensdag 4 juli 2012 om 11:40
He shit zeg, wat een tegenvaller en dat kun je nu niet gebruiken! Maar dat betekent wel dat je op korte termijn iets anders kunt krijgen, toch? En ex kan wel boos zijn, maar ik geloof dat hij dat toch zelf veroorzaakt heeft..
Wat wil hij, praten? Om weer bij elkaar te komen? Hij voelt je wegglippen, en dus heeft hij geen controle meer. Hou vol!
Denk zeker dat als je weg bent, je makkelijker kunt loslaten. Je bent nu nog met elkaar verweven, straks is er niks meer samen. Lekker wat gaan doen met je collega's, even andere gespreksstof en lachen!
Ik heb morgen etentje met collega's, zit enorm te dubben of ik ga...
Wat wil hij, praten? Om weer bij elkaar te komen? Hij voelt je wegglippen, en dus heeft hij geen controle meer. Hou vol!
Denk zeker dat als je weg bent, je makkelijker kunt loslaten. Je bent nu nog met elkaar verweven, straks is er niks meer samen. Lekker wat gaan doen met je collega's, even andere gespreksstof en lachen!
Ik heb morgen etentje met collega's, zit enorm te dubben of ik ga...
