Relaties
alle pijlers
Tja, en dat was het dan.... deel 2
dinsdag 31 januari 2012 om 14:51
Zullen we hier maar verder gaan met onze verhalen naar aanleiding van de post van allalone.
"Goedenavond,
Hier zit ik dan.... 44 jaar oud, een relatie van 25 jaar waarvan 22 jaar getrouwd achter de rug. Hij hield niet meer voldoende van mij..... Wel van zijn jongere collega waar hij nu is...
God, wat voel ik me alleen en wat een pijn.... En ja, ik weet het, zwaar debiel, maar ik hou nog steeds van hem...
Allalone...".
Hoop dat jullie het allemaal kunnen vinden, want ik kan die steun en schoppen onder mijn kont nog niet missen.
"Goedenavond,
Hier zit ik dan.... 44 jaar oud, een relatie van 25 jaar waarvan 22 jaar getrouwd achter de rug. Hij hield niet meer voldoende van mij..... Wel van zijn jongere collega waar hij nu is...
God, wat voel ik me alleen en wat een pijn.... En ja, ik weet het, zwaar debiel, maar ik hou nog steeds van hem...
Allalone...".
Hoop dat jullie het allemaal kunnen vinden, want ik kan die steun en schoppen onder mijn kont nog niet missen.
woensdag 4 juli 2012 om 19:02
Ook hier geen sorry. Wel dat het zo erg is dat hij mij pijn heeft gedaan.Wel ik mis je en dat we zo goed kunnen praten. Hij heeft
Zegt hij niet echt het geluk gevonden. Ach uiteindelijk moet het er niet toe doen. Er is geen ons meer. Geen later.
De pijn van ingeruild worden voor een ander is heftig. Dat ze nu 'mijn' leven heeft in zijn bed ligt. Het lichaam lief heeft wat mijn hand zoekt als ik
's nachts wakker schik.
Maar het was en is nooit 'van mij' geweest. Er was een periode samen
En nu ondanks het blijven zoeken naar contact, steun of aandacht van zijn kant.Is er niets meer over van wat ons ooit zo mooi en echt maakte samen. Mijn hart hoopt. Mijn ziel weet beter.
Soms zijn er nog flitsen een blik of echte herkenning in zijn ogen. Maar het is vooral verdwenen.
Voor mij is het zo moeilijk te accepteren dat alles wat ooit zo veel betekende 'zomaar' weg is. Het was en is mijn grootste angst. Ik mis het letterlijk en figuurlijk thuiskomen bij hem.
Liefde verliezen is en blijft het pijnlijkste voor mij in dit leven.
Ik weet dat het na winter de lente altijd komt. Maar wat kan de kou me soms ineens overvallen.
Fijn om het op te schrijven merk ik.
Zegt hij niet echt het geluk gevonden. Ach uiteindelijk moet het er niet toe doen. Er is geen ons meer. Geen later.
De pijn van ingeruild worden voor een ander is heftig. Dat ze nu 'mijn' leven heeft in zijn bed ligt. Het lichaam lief heeft wat mijn hand zoekt als ik
's nachts wakker schik.
Maar het was en is nooit 'van mij' geweest. Er was een periode samen
En nu ondanks het blijven zoeken naar contact, steun of aandacht van zijn kant.Is er niets meer over van wat ons ooit zo mooi en echt maakte samen. Mijn hart hoopt. Mijn ziel weet beter.
Soms zijn er nog flitsen een blik of echte herkenning in zijn ogen. Maar het is vooral verdwenen.
Voor mij is het zo moeilijk te accepteren dat alles wat ooit zo veel betekende 'zomaar' weg is. Het was en is mijn grootste angst. Ik mis het letterlijk en figuurlijk thuiskomen bij hem.
Liefde verliezen is en blijft het pijnlijkste voor mij in dit leven.
Ik weet dat het na winter de lente altijd komt. Maar wat kan de kou me soms ineens overvallen.
Fijn om het op te schrijven merk ik.
woensdag 4 juli 2012 om 20:09
Hier juist blij dat ik eindelijk vakantie kan houden op mí'jn manier. Vroeger was ik juist altijd zo blij als ik weer aan het werk kon en als bemoeizuchtige ex vanuit mijn gezichtsveld verdwenen was, bedenk ik terwijl ik jullie stukjes lees!
Wat ik dan doe? Beetje werken, internetten. vandaag mondhygiëniste, winkelen, lekker koken voor zoon en mij. En dat 'mocht' allemaal al niet van ex. Die wou altijd dingen 'samen doen.' Lees; wat hij leuk vond: naar het strand met 35 graden vol in de zon, tv kijken enz enz. Brr.
Wat ik dan doe? Beetje werken, internetten. vandaag mondhygiëniste, winkelen, lekker koken voor zoon en mij. En dat 'mocht' allemaal al niet van ex. Die wou altijd dingen 'samen doen.' Lees; wat hij leuk vond: naar het strand met 35 graden vol in de zon, tv kijken enz enz. Brr.
woensdag 4 juli 2012 om 20:41
woensdag 4 juli 2012 om 20:47
Fideso en problemo, bij jullie dus hetzelfde riedeltje; man wil niet met en niet zonder en het liefst heeft hij alles. Berouw tonen is dus daden tonen en kan me voorstellen dat jullie dat niet terug zien bij jullie exen. Maar die van mij snapt ook niet wat hij heeft aangericht, zegt geen sorry en ziet mij gewoon niet meer staan. Perst er met moeite iets vriendelijks uit en verder is het koud en afstandelijk. Al met al vind ik het pijnlijk.
Gianna, heerlijk die vrijheid, ik geniet daar ook zo van. Ik krijg toch telkens de indruk van jou dat jij erg blij bent om van hem af te zijn, maar natuurlijk had het op een andere manier gemoeten. Wou dat ik zover was dat ik kon zeggen dat ik echt blij ben om van hem af te zijn. Vooralsnog mis ik nog teveel dingen, maar dat vervaagt ook met de tijd.
Blauweruis; blijf van je af schrijven. Dat gevoel van niets betekend hebben is zo ontzettend jammer. Rationeel gezien waren er natuurlijk goede tijden, en heeft het wel iets betekend. Maar doordat ze er zo mee omgegaan zijn, doet het al het voorgaande teniet. Weet niet hoelang hij jou bedroog met een ander, maar je gaat elke ervaring anders bekijken. Het was niet echt, van zijn kant. Maar de tijd daarvoor was wel echt.
Gianna, heerlijk die vrijheid, ik geniet daar ook zo van. Ik krijg toch telkens de indruk van jou dat jij erg blij bent om van hem af te zijn, maar natuurlijk had het op een andere manier gemoeten. Wou dat ik zover was dat ik kon zeggen dat ik echt blij ben om van hem af te zijn. Vooralsnog mis ik nog teveel dingen, maar dat vervaagt ook met de tijd.
Blauweruis; blijf van je af schrijven. Dat gevoel van niets betekend hebben is zo ontzettend jammer. Rationeel gezien waren er natuurlijk goede tijden, en heeft het wel iets betekend. Maar doordat ze er zo mee omgegaan zijn, doet het al het voorgaande teniet. Weet niet hoelang hij jou bedroog met een ander, maar je gaat elke ervaring anders bekijken. Het was niet echt, van zijn kant. Maar de tijd daarvoor was wel echt.
woensdag 4 juli 2012 om 21:02
Dank je wel Problemo!
Iemand zei mij laatst dat ik niet zo hard moest oordelen over het vreemdgaan van mijn ex.. Dat zaken nooit zwart wit zijn. Ik verschil van mening..
Liefde kan groeien of veranderen. Dingen gaan voorbij maar dan nog heeft de vertrekkende partij keuzes.
Hoe ga je om met iemand waar je van houd of hebt gehouden.
Ik las dat een ander eerder schreef dat ze het gevoel had dat haar ex vluchte.
Lijkt makkelijker maar ik vraag het me af. Liever pijn en weten dat je er echt was dan pijn en weten dat je rent.
Voor de 'renners' is het dan ook vaak beter om kwetsend te zijn of contact zodra het echt dichtbij komt af te kappen. Kop in het zand.
Hoewel ik het moeilijk vind zie ik mijn ex en zijn vriendin bijna dagelijks. Ik ontloop het niet. Ik wil ook dat hij als hij vriendschap wil behouden dat hij de consequenties ziet van zijn acties en keuzes. Ik wil geen oppervlakkig toneelstuk maar de waarheid. Lastig ook voor hem want weg vluchten in de nieuwe roze wolk lukt dus niet echt. Ook hij moet afscheid nemen van wat ooit mooi was.
Liefs blauweruis
Iemand zei mij laatst dat ik niet zo hard moest oordelen over het vreemdgaan van mijn ex.. Dat zaken nooit zwart wit zijn. Ik verschil van mening..
Liefde kan groeien of veranderen. Dingen gaan voorbij maar dan nog heeft de vertrekkende partij keuzes.
Hoe ga je om met iemand waar je van houd of hebt gehouden.
Ik las dat een ander eerder schreef dat ze het gevoel had dat haar ex vluchte.
Lijkt makkelijker maar ik vraag het me af. Liever pijn en weten dat je er echt was dan pijn en weten dat je rent.
Voor de 'renners' is het dan ook vaak beter om kwetsend te zijn of contact zodra het echt dichtbij komt af te kappen. Kop in het zand.
Hoewel ik het moeilijk vind zie ik mijn ex en zijn vriendin bijna dagelijks. Ik ontloop het niet. Ik wil ook dat hij als hij vriendschap wil behouden dat hij de consequenties ziet van zijn acties en keuzes. Ik wil geen oppervlakkig toneelstuk maar de waarheid. Lastig ook voor hem want weg vluchten in de nieuwe roze wolk lukt dus niet echt. Ook hij moet afscheid nemen van wat ooit mooi was.
Liefs blauweruis
woensdag 4 juli 2012 om 21:08
Je zet me aan het denken...want mijn ex is echt een renner. Weggevlucht van de problemen, en weggegaan uit een situatie waarvan hij niet meer wist hoe ermee om te gaan. En hij neemt inderdaad weinig contact op, maar heeft wel gereageerd op mijn vragen toen hij net weg was. Is ook wel het gesprek aangegaan, maar ik moest eraan trekken.Hoe dan ook komen ze zichzelf nog tegen, want je kunt niet blijven wegrennen voor je pijn en problemen. Zeker niet als er aan de andere kant ook problemen zijn..
Ik vind het knap dat jij je ex en vriendin wil zien, dat niet ontloopt. Jij gaat je pijn niet uit de weg, en hij wordt met jouw pijn geconfrontreerd. Ook dat is zo'n dingetje waar ze liever geen zin in hebben. Wil jij nog vriendschap met je ex, zou je dat kunnen? En ja, als de liefde verandert of stopt heb je de keuze om gewoon te stoppen. Of om erover te praten. Maar je gaat niet naar een ander om daarmee fijn de problemen te bespreken die er thuis zijn, op een roze wolk te gaan zitten terwijl de partner van niks weet. We zijn nooit deelgenoot gemaakt van een schijnbaar nieuwe situatie, terwijl je als partner zijnde daar het recht toe hebt. Maar ja, vluchten is makkelijker. Een schone lei lijkt fijn, maar de basis is al verrot.
Ik vind het knap dat jij je ex en vriendin wil zien, dat niet ontloopt. Jij gaat je pijn niet uit de weg, en hij wordt met jouw pijn geconfrontreerd. Ook dat is zo'n dingetje waar ze liever geen zin in hebben. Wil jij nog vriendschap met je ex, zou je dat kunnen? En ja, als de liefde verandert of stopt heb je de keuze om gewoon te stoppen. Of om erover te praten. Maar je gaat niet naar een ander om daarmee fijn de problemen te bespreken die er thuis zijn, op een roze wolk te gaan zitten terwijl de partner van niks weet. We zijn nooit deelgenoot gemaakt van een schijnbaar nieuwe situatie, terwijl je als partner zijnde daar het recht toe hebt. Maar ja, vluchten is makkelijker. Een schone lei lijkt fijn, maar de basis is al verrot.
woensdag 4 juli 2012 om 21:34
Hoi Julus
Ja dat je niet de kans hebt gehad om er wat van te maken omdat er een ander was met nieuwe spannende dingen om in weg te vluchten is zo oneerlijk. Ja ik wil vriendschap met mijn ex. Waarom? We zijn ooit jaren vrienden geweest voor onze relatie begon.
En hoewel ik niet blind ben voor zijn fouten en leugens is er nu geen reden meer om te liegen tegen mij.
Als hij er voor kiest om dat tegen zijn nieuwe te doen is dat zijn keus en zijn verlies. En ik weet dat hij liegt want ze weet maar de helft van wat hij deelt in gesprekken met mij. Hij zit vast want hij neemt geen tijd om zijn eigen angsten en fouten aan te gaan. Dat durft of kan hij niet.
Ik vindt dat als mens oprecht erg. Jammer dat hij zichzelf de kans ontneemt.
Ik heb zelf genoeg fouten in mijn leven gemaakt om te weten dat het zo ontzettend fijn is als iemand je neemt en kent met al je fouten en goede kanten. Daarom geef ik hem dit ook.
Maar met soms mijn woede en onmacht. Mijn zwijgen en verdriet. Of dat echt wijs is. Weet ik ook niet. Tijd zal het leren..
Ja dat je niet de kans hebt gehad om er wat van te maken omdat er een ander was met nieuwe spannende dingen om in weg te vluchten is zo oneerlijk. Ja ik wil vriendschap met mijn ex. Waarom? We zijn ooit jaren vrienden geweest voor onze relatie begon.
En hoewel ik niet blind ben voor zijn fouten en leugens is er nu geen reden meer om te liegen tegen mij.
Als hij er voor kiest om dat tegen zijn nieuwe te doen is dat zijn keus en zijn verlies. En ik weet dat hij liegt want ze weet maar de helft van wat hij deelt in gesprekken met mij. Hij zit vast want hij neemt geen tijd om zijn eigen angsten en fouten aan te gaan. Dat durft of kan hij niet.
Ik vindt dat als mens oprecht erg. Jammer dat hij zichzelf de kans ontneemt.
Ik heb zelf genoeg fouten in mijn leven gemaakt om te weten dat het zo ontzettend fijn is als iemand je neemt en kent met al je fouten en goede kanten. Daarom geef ik hem dit ook.
Maar met soms mijn woede en onmacht. Mijn zwijgen en verdriet. Of dat echt wijs is. Weet ik ook niet. Tijd zal het leren..
woensdag 4 juli 2012 om 21:39
Zoals jij erin zit, zo denk ik er ook over. Ik ken hem en begrijp ergens ook hoe dit heeft kunnen gebeuren. We zaten er samen in, hebben er samen niet genoeg voor gedaan om dit te voorkomen. Zijn oplossing is niet chique, en ook hij zit vast, net als jouw ex. Ik ben behoorlijk begripvol geweest en nog, en veel mensen snappen dat niet. Heb ook gezegd dat de deur openstaat als hij wil praten, ik zou oprecht willen dat hij aan zichzelf gaat werken. En ook hij zal vast weer tegen haar liegen, kan haast niet anders. Het gekke is dat hij altijd heel erg eerlijk was, soms te eerlijk. Dan deed het pijn, maar het was wel duidelijk en oprecht. En dan met zoiets is het keihard liegen en ontkennen. Om mij geen pijn te doen...heel vreemd.
Het draait erom of je je veilig en geborgen genoeg voelt om over je angsten en onzekerheden te praten. Bij mij kon dat altijd, maar door verwijdering niet meer. Hij heeft er iemand anders voor nu, al vraag ik mij af in hoeverre hij echt zichzelf kan zijn...
Het draait erom of je je veilig en geborgen genoeg voelt om over je angsten en onzekerheden te praten. Bij mij kon dat altijd, maar door verwijdering niet meer. Hij heeft er iemand anders voor nu, al vraag ik mij af in hoeverre hij echt zichzelf kan zijn...
woensdag 4 juli 2012 om 22:38
Ook mijn ex heeft wel na heftige emoties van mijn kant pogingen tot drama en afstand gedaan.
Maar ik ken hem en wat gezegd wordt in woede is niet altijd wat je meent. Ook ik heb dingen gezegd uit frustratie.
Meer een uiting van onmacht en frustratie. Ik laat hem mij niet wegduwen als het moeilijk is! Ik zie het niet als contact houden laat hem van twee walletjes eten. Het kan zonder mezelf geweld aan te doen. Maar ik zoek wel naar grenzen niet in hoe hij zich opsteld maar in hoe ik daar mee omga. Als nieuwe vrouw er niet is krijg ook ik meer berichtjes maar het is aan mij of ik daar op reageer en hoe. Ik voel me daar krachtiger in dan in het begin.
Mijn hart is de grootste spelbreker.
Was ik het niet waard om voor te gaan?
Nu heb ik vaker dagen dat ik denk hij vind zichzelf niet de moeite waard.
Het heeft maar tot een bepaalde hoogte met mij te maken.
Wel ben ik soms bang dat mijn hart de overhand neemt. Dat ik een nieuwe relatie nooit zal aandurven.
Ik hoop dat ik door met jullie mee te lezen en tijd te nemen ik ergens de weg vindt.
Liefs blauweruis
Maar ik ken hem en wat gezegd wordt in woede is niet altijd wat je meent. Ook ik heb dingen gezegd uit frustratie.
Meer een uiting van onmacht en frustratie. Ik laat hem mij niet wegduwen als het moeilijk is! Ik zie het niet als contact houden laat hem van twee walletjes eten. Het kan zonder mezelf geweld aan te doen. Maar ik zoek wel naar grenzen niet in hoe hij zich opsteld maar in hoe ik daar mee omga. Als nieuwe vrouw er niet is krijg ook ik meer berichtjes maar het is aan mij of ik daar op reageer en hoe. Ik voel me daar krachtiger in dan in het begin.
Mijn hart is de grootste spelbreker.
Was ik het niet waard om voor te gaan?
Nu heb ik vaker dagen dat ik denk hij vind zichzelf niet de moeite waard.
Het heeft maar tot een bepaalde hoogte met mij te maken.
Wel ben ik soms bang dat mijn hart de overhand neemt. Dat ik een nieuwe relatie nooit zal aandurven.
Ik hoop dat ik door met jullie mee te lezen en tijd te nemen ik ergens de weg vindt.
Liefs blauweruis
woensdag 4 juli 2012 om 23:19
quote:problemo schreef op 04 juli 2012 @ 07:13:
@worthit.
Hij had zijn kloon gevonden zegt ie.. Nou ik ook. Want het verhaal hierboven herken ik veel het gedrag van mijn ex to be in...
Had jou ex to be ook zijn kloon gevonden? Ik snap niet hoe je zo iets kan zeggen tegen je eigen, nog steeds wettige, vrouw waaraan je ziet hoeveel verdriet ze heeft. Hij heeft heel veel respect voor mij, zegt hij.
Dit is dus zijn manier om zijn respect naar mij te uiten.
En wie wil er nu in Godsnaam met zijn kloon leven, lijkt mij zeer saai.
@worthit.
Hij had zijn kloon gevonden zegt ie.. Nou ik ook. Want het verhaal hierboven herken ik veel het gedrag van mijn ex to be in...
Had jou ex to be ook zijn kloon gevonden? Ik snap niet hoe je zo iets kan zeggen tegen je eigen, nog steeds wettige, vrouw waaraan je ziet hoeveel verdriet ze heeft. Hij heeft heel veel respect voor mij, zegt hij.
Dit is dus zijn manier om zijn respect naar mij te uiten.
En wie wil er nu in Godsnaam met zijn kloon leven, lijkt mij zeer saai.
Worth it to be loved
woensdag 4 juli 2012 om 23:40
Ik lees nog steeds mee, en ik herken alles wat jullie schrijven. Echter bemerk ik inmiddels bij mezelf dat ik toch een heel eind verder ben dan ik dacht. Ik herken het meer van toen, van hoe ik het beleefde het eerste jaar, of misschien wel tot vrij recent.
En dat ik dingen herken bij jullie die ik ook deed, vooral het inleven in hem, het waarom proberen te ontdekken. En het begrijpen waarom hij dit zo heeft gedaan.
En daar moeten we op een gegeven moment mee ophouden want het brengt je niet bij wat jij nou zelf wilt.
Het is een patroon dat hoort bij gevoelig mensen, je altijd inleven in die ander, eerst bij wijze van spreken in zijn hoofd kijken en dan pas in je eigen, waardoor je mening alweer gekleurd wordt door hem.
Deze wijsheid heb ik van de psycholoog, waar ik slechts 1 keer ben geweest. Maar dat is wel waar hij met mij aan wil gaan werken.
Je kan je wel proberen in te leven in die ander, alleen doet die ander dat niet. en de gedachten die je verwacht dat hij wel moet hebben, die zijn er helemaal niet. Dat zijn jouw gedachten, die jij zou hebben als je in zijn schoenen zou staan. Maar je staat niet in zijn schoenen, dat zou niet kunnen want jij zou het nooit op die manier hebben gedaan. Pff, ben ik nog te volgen?
God, wat heb ik me ook ingeleefd in hem, ik wist gewoon dat hj wel dit-of-dat zou moeten denken. Maar nee, zo werkt het dus niet. Ik weet ook heel goed waarom het zo gegaan is, maar wat heb ik daar eigenlijk aan? Uiteindelijk niets want ik loop tegen een muur op waarachter hij zich al die tijd heeft verscholen..
Hoe hij het had moeten doen, of nu zou moeten doen, dat doet er niet meer toe. Het gaat er nu om wat jij moet doen, om zelf weer gelukkig en heel te worden.
Zelf heb ik het idee dat ik op de drempel sta van het loslaten, van het echt laten gaan. En dat komt onder andere door mijn bezoek aan de psycholoog maar ook door jouw vraag Julus, me voor te stelen hoe het zou zijn al hij hier iedere dag op de bank zou zitten... Misschien was dat wel mijn laatste zetje wat ik nodig had.
Meiden voor jullie allemaal een en een
En dat ik dingen herken bij jullie die ik ook deed, vooral het inleven in hem, het waarom proberen te ontdekken. En het begrijpen waarom hij dit zo heeft gedaan.
En daar moeten we op een gegeven moment mee ophouden want het brengt je niet bij wat jij nou zelf wilt.
Het is een patroon dat hoort bij gevoelig mensen, je altijd inleven in die ander, eerst bij wijze van spreken in zijn hoofd kijken en dan pas in je eigen, waardoor je mening alweer gekleurd wordt door hem.
Deze wijsheid heb ik van de psycholoog, waar ik slechts 1 keer ben geweest. Maar dat is wel waar hij met mij aan wil gaan werken.
Je kan je wel proberen in te leven in die ander, alleen doet die ander dat niet. en de gedachten die je verwacht dat hij wel moet hebben, die zijn er helemaal niet. Dat zijn jouw gedachten, die jij zou hebben als je in zijn schoenen zou staan. Maar je staat niet in zijn schoenen, dat zou niet kunnen want jij zou het nooit op die manier hebben gedaan. Pff, ben ik nog te volgen?
God, wat heb ik me ook ingeleefd in hem, ik wist gewoon dat hj wel dit-of-dat zou moeten denken. Maar nee, zo werkt het dus niet. Ik weet ook heel goed waarom het zo gegaan is, maar wat heb ik daar eigenlijk aan? Uiteindelijk niets want ik loop tegen een muur op waarachter hij zich al die tijd heeft verscholen..
Hoe hij het had moeten doen, of nu zou moeten doen, dat doet er niet meer toe. Het gaat er nu om wat jij moet doen, om zelf weer gelukkig en heel te worden.
Zelf heb ik het idee dat ik op de drempel sta van het loslaten, van het echt laten gaan. En dat komt onder andere door mijn bezoek aan de psycholoog maar ook door jouw vraag Julus, me voor te stelen hoe het zou zijn al hij hier iedere dag op de bank zou zitten... Misschien was dat wel mijn laatste zetje wat ik nodig had.
Meiden voor jullie allemaal een en een
woensdag 4 juli 2012 om 23:44
Oh ja, en de eerste vakantie herinner ik me nog zo goed. Samen met mijn dochter naar Italie geweest, met Cirkel. Ik noemde dat 'nieuwe herinneringen maken", en dat is gelukt.
Ik kon heerlijk doen wat ik wilde en het was dan ook een heel andere vakantie dan al die jaren daarvoor.
Over ruim twee weken ga ik met haar naar Kroatie, zoonlief gaat naar de woonvorm waar hij het goed naar zijn zin heeft.
En we hebben er heel veel zin in, we zijn inmiddels al naar Spanje en Oostenrijk geweest, en Italie dus, de eerste keer. Nu weer wat nieuws, lijkt me heerlijk.
Ik kon heerlijk doen wat ik wilde en het was dan ook een heel andere vakantie dan al die jaren daarvoor.
Over ruim twee weken ga ik met haar naar Kroatie, zoonlief gaat naar de woonvorm waar hij het goed naar zijn zin heeft.
En we hebben er heel veel zin in, we zijn inmiddels al naar Spanje en Oostenrijk geweest, en Italie dus, de eerste keer. Nu weer wat nieuws, lijkt me heerlijk.
woensdag 4 juli 2012 om 23:48
quote:Julus schreef op 04 juli 2012 @ 09:24:
My God, totaal gebrek aan inlevingsvermogen, maar duidelijk ook dat hij je als een vriendin zit. En dan zeker ook nog sex als het zo toevallig uitkomt? Dat jullie niet officieel gescheiden zijn zegt wel wat; die man weet gewoon niet wat hij wil. Misschien durft hij geen streep onder het verleden te zetten, maar het is ook niet zijn toekomst.
Wel grappig dat je dat zegt Julus, hij vindt zelf nml dat hij zich wel erg kan inleven. Al verward hij dat meer met meeleven. Hij is een keer mee geweest naar mijn toenmalige psycholoog, op haar verzoek. De week er op vroeg ik haar mening over hem, ze had een hele lijst, onofficieel natuurlijk want ze had hem maar 45 min
meegemaakt, onder ander zei ze dat hij een empathie vermogen had van een 8 a 11 jarige. Tuurlijk vond hij die psycholoog waardeloos. Inmiddels weet ik dat die lijst van haar vrij aardig klopt.
Problemo; die kloon, of die soulmate, dat is gewoon bullshit. Kijk, als je thuis ellende hebt, en gewennig, dan voelt zo'n nieuw iemand die jou hélemáál snapt als gauw als soulmate. De omstandigheden zijn ideaal, want geen problemen.
In ons geval waren er geen problemen voor hem. Hij had alles wat zijn hart begeert zou moeten hebben, vrouw die van hem hield, kinderen, kleinkinderen, eigen huis, auto voor de deur, overzee vakanties, alle apparatuur, muziek, t.v e.d die je maar bedenken kan en mocht met zijn vrienden op stap. Hij mocht alleen niet vreemd gaan. Daar ik altijd zijn enige partner ben geweest was hij daar wel nieuwsgierig naar, naar andere vrouwen.
Duur neukertje voor hem, dat zal hij inmiddels wel beseffen maar heeft daar toen geen moment bij stil gestaan.
Je bent op je best en je doet je uiterste best, wordt niet als vanzelfsprekend beschouwd. Natuurlijk is dat niet het echte leven, maar een illusie. En na een paar maanden blijkt mrs. perfect ook zo haar nukken te hebben en ze snapt ineens zijn grappen niet meer, ofzo.
Bij mij denk ik eerder dat zijn vriendin hem over een tijdje aan de kant zet dan hij haar. Op het lijstje afgaan van wat mijn psycholoog zei toen, kan ik me niet voorstellen dat een volwassen vrouw, met haar eigen bagage, het lang bij hem uit gaat houden. Hij is nogal ik gericht. Nogmaals mijn enige excuus is, ik ben met hem opgegroeid en heb geen vergelijking gehad.
Mensen snakken ernaar om erkend te worden, om te worden gezien en gehoord. Zodra er iemand is die jou tijdelijk op dat voetstuk zet, voelt het als soulmate. Het is verraderlijk, want het is vaak tijdelijk. Zodra er verantwoordelijkheden bij komen kijken, kom je ineens lijnrecht tegenover elkaar te staan.
Verantwoordelijkheid, dat woord komt niet eens voor in het woordenboek van onze (aanstaande ) exen. Anders hadden ze dit ons echt niet aan gedaan, of in iedergeval niet op deze manier.
My God, totaal gebrek aan inlevingsvermogen, maar duidelijk ook dat hij je als een vriendin zit. En dan zeker ook nog sex als het zo toevallig uitkomt? Dat jullie niet officieel gescheiden zijn zegt wel wat; die man weet gewoon niet wat hij wil. Misschien durft hij geen streep onder het verleden te zetten, maar het is ook niet zijn toekomst.
Wel grappig dat je dat zegt Julus, hij vindt zelf nml dat hij zich wel erg kan inleven. Al verward hij dat meer met meeleven. Hij is een keer mee geweest naar mijn toenmalige psycholoog, op haar verzoek. De week er op vroeg ik haar mening over hem, ze had een hele lijst, onofficieel natuurlijk want ze had hem maar 45 min
meegemaakt, onder ander zei ze dat hij een empathie vermogen had van een 8 a 11 jarige. Tuurlijk vond hij die psycholoog waardeloos. Inmiddels weet ik dat die lijst van haar vrij aardig klopt.
Problemo; die kloon, of die soulmate, dat is gewoon bullshit. Kijk, als je thuis ellende hebt, en gewennig, dan voelt zo'n nieuw iemand die jou hélemáál snapt als gauw als soulmate. De omstandigheden zijn ideaal, want geen problemen.
In ons geval waren er geen problemen voor hem. Hij had alles wat zijn hart begeert zou moeten hebben, vrouw die van hem hield, kinderen, kleinkinderen, eigen huis, auto voor de deur, overzee vakanties, alle apparatuur, muziek, t.v e.d die je maar bedenken kan en mocht met zijn vrienden op stap. Hij mocht alleen niet vreemd gaan. Daar ik altijd zijn enige partner ben geweest was hij daar wel nieuwsgierig naar, naar andere vrouwen.
Duur neukertje voor hem, dat zal hij inmiddels wel beseffen maar heeft daar toen geen moment bij stil gestaan.
Je bent op je best en je doet je uiterste best, wordt niet als vanzelfsprekend beschouwd. Natuurlijk is dat niet het echte leven, maar een illusie. En na een paar maanden blijkt mrs. perfect ook zo haar nukken te hebben en ze snapt ineens zijn grappen niet meer, ofzo.
Bij mij denk ik eerder dat zijn vriendin hem over een tijdje aan de kant zet dan hij haar. Op het lijstje afgaan van wat mijn psycholoog zei toen, kan ik me niet voorstellen dat een volwassen vrouw, met haar eigen bagage, het lang bij hem uit gaat houden. Hij is nogal ik gericht. Nogmaals mijn enige excuus is, ik ben met hem opgegroeid en heb geen vergelijking gehad.
Mensen snakken ernaar om erkend te worden, om te worden gezien en gehoord. Zodra er iemand is die jou tijdelijk op dat voetstuk zet, voelt het als soulmate. Het is verraderlijk, want het is vaak tijdelijk. Zodra er verantwoordelijkheden bij komen kijken, kom je ineens lijnrecht tegenover elkaar te staan.
Verantwoordelijkheid, dat woord komt niet eens voor in het woordenboek van onze (aanstaande ) exen. Anders hadden ze dit ons echt niet aan gedaan, of in iedergeval niet op deze manier.
Worth it to be loved
woensdag 4 juli 2012 om 23:50
quote:hova schreef op 04 juli 2012 @ 10:05:
Julus, dat heb ik dus ook: vergeet gewoon dat ik dingen al gehoord heb of dingen al verteld heb aan mensen, heel genant eigenlijk... Zal inderdaad wel komen omdat ons hoofd veel te vol zit.....Geeft niets Hova, hebben we allemaal last van.
Julus, dat heb ik dus ook: vergeet gewoon dat ik dingen al gehoord heb of dingen al verteld heb aan mensen, heel genant eigenlijk... Zal inderdaad wel komen omdat ons hoofd veel te vol zit.....Geeft niets Hova, hebben we allemaal last van.
Worth it to be loved
donderdag 5 juli 2012 om 00:02
donderdag 5 juli 2012 om 00:02
Hallo worthit,
Mooie naam heb je gekozen
Ik denk dat de botte uitspraak ik heb mijn kloon gevonden op een lompe manier willen delen dat hij iemand had gevonden net als hij..
Geen recept voor succes dus. En inderdaad het is niet erg vriendelijk om dat te melden aan je ex partner met verdriet.
Mijn ex voelt wel degelijk liefde voor nieuwe vlam. Maar echt zichzelf laten zien aan haar doet hij niet.
Misschien zal hij dat nog gaan doen maar ik denk niet dat het er in zit.
Eerst dacht ik dan heeft hij alles kapot gemaakt voor niets. Nu leg ik mijn focus op de reis die ik afleg. En dat ik hopelijk aan het eind van dit stukje van mijn leven mijn hart hoofd en ziel meer in contact staan met elkaar. Het gaat niet voor niets zijn!
De uitspraak ik kan niet bepalen wat me overkomt maar wel hoe ik er mer omga vindt ik mooi. Ik wil geen boos en verdrietig mens blijven. Ik mag verdriet hebben, intens en donker. Ik mag schreeuwen, huilen en me verscheurd voelen. Maar ik ga verder naar andere tijden.
Hoe denk jij over keuzes maken in hoe je omgaat met wat je overkomt?
En hoe zorg jij voor het helen van je hart? tips zijn welkom!
Liefs blauweruis
Mooie naam heb je gekozen
Ik denk dat de botte uitspraak ik heb mijn kloon gevonden op een lompe manier willen delen dat hij iemand had gevonden net als hij..
Geen recept voor succes dus. En inderdaad het is niet erg vriendelijk om dat te melden aan je ex partner met verdriet.
Mijn ex voelt wel degelijk liefde voor nieuwe vlam. Maar echt zichzelf laten zien aan haar doet hij niet.
Misschien zal hij dat nog gaan doen maar ik denk niet dat het er in zit.
Eerst dacht ik dan heeft hij alles kapot gemaakt voor niets. Nu leg ik mijn focus op de reis die ik afleg. En dat ik hopelijk aan het eind van dit stukje van mijn leven mijn hart hoofd en ziel meer in contact staan met elkaar. Het gaat niet voor niets zijn!
De uitspraak ik kan niet bepalen wat me overkomt maar wel hoe ik er mer omga vindt ik mooi. Ik wil geen boos en verdrietig mens blijven. Ik mag verdriet hebben, intens en donker. Ik mag schreeuwen, huilen en me verscheurd voelen. Maar ik ga verder naar andere tijden.
Hoe denk jij over keuzes maken in hoe je omgaat met wat je overkomt?
En hoe zorg jij voor het helen van je hart? tips zijn welkom!
Liefs blauweruis
donderdag 5 juli 2012 om 00:06
Jullie ook nog laat op? Ik slaap zo slecht, ondanks een wijntje. Hoofd maalt maar door.
NW, we kunnen elkaar hier stap voor stap verder helpen in het loodzware proces. Jij klinkt in ieder geval heel erg optimistisch en je bent ook echt volop in het hier en het nu aan het leven. Denk dat jij vol vertrouwen de toekomst in gaat, want je schrijft heel enthousiast over de vakantie en ziet ook echt het voordeel van alleen gaan zonder hem. Fijn!!
NW, we kunnen elkaar hier stap voor stap verder helpen in het loodzware proces. Jij klinkt in ieder geval heel erg optimistisch en je bent ook echt volop in het hier en het nu aan het leven. Denk dat jij vol vertrouwen de toekomst in gaat, want je schrijft heel enthousiast over de vakantie en ziet ook echt het voordeel van alleen gaan zonder hem. Fijn!!
donderdag 5 juli 2012 om 00:09
Worthit, dat is ook zo, onze exen kennen het woord verantwoordelijkheid niet. Althans, ze kozen ervoor om dat lekker overboord te gooien en er lekker niet over na te denken. Wat jij zegt; jouw ex dacht toen niet na over de gevolgen als ik het zo lees. En nu bedenkt hij zich opeens dat het toch anders is dan gehoopt. Jouw zin over dat zij hem aan de kant zet vanwege onvolwassen gedrag, dat geldt hier ook wel. Alleen is zijn nieuwe vriendin enorm afhankelijk en heeft hem hard nodig omdat ze niet alleen kan zijn. Dus dan ga je keihard over je eigen grenzen heen, zet je principes aan de kant en accepteert dingen die je normaal niet zou accepteren. Dus het ligt aan het type vrouw, hoe zij zelf in elkaar steekt.
Maar dat onvolwassen gedrag is zeker een storende factor, alsmede het niet nemen van verantwoordelijkheid. Je kunt er niet op bouwen, daar gaan ze nog achter komen.
Maar dat onvolwassen gedrag is zeker een storende factor, alsmede het niet nemen van verantwoordelijkheid. Je kunt er niet op bouwen, daar gaan ze nog achter komen.
donderdag 5 juli 2012 om 00:13
Mooi...Blauweruis. Wat hebben WIJ nodig om verder te komen, en is het allemaal wel zonder reden gebeurd? Ik dacht daar vandaag nog over na, dat eigenlijk alles een reden heeft.
Je ziet vaak pas veel later waarom dit alles nodig is geweest. Ik zeg altijd; als de ene deur sluit, gaat er een ander open. En verdomd......dat is bij mij nu al aan de orde! Zijn al een paar dingen gebeurd, die eerder wegbleven. Kansjes, lichtpuntjes!
Hoe ga je helen? Door die lichtpuntjes te koesteren en door die kansjes aan te pakken! Alles om verder te komen, om te bouwen aan je toekomst. Ik grijp het aan, ik wil niet blijven hangen. Je blijft hangen aan iets wat er niet meer is en wat nooit meer zal komen.
ALS je al weer samenkomt, is dat in een andere vorm. En dan is dit hele proces niet voor niets geweest, want je hebt geleerd.
Je ziet vaak pas veel later waarom dit alles nodig is geweest. Ik zeg altijd; als de ene deur sluit, gaat er een ander open. En verdomd......dat is bij mij nu al aan de orde! Zijn al een paar dingen gebeurd, die eerder wegbleven. Kansjes, lichtpuntjes!
Hoe ga je helen? Door die lichtpuntjes te koesteren en door die kansjes aan te pakken! Alles om verder te komen, om te bouwen aan je toekomst. Ik grijp het aan, ik wil niet blijven hangen. Je blijft hangen aan iets wat er niet meer is en wat nooit meer zal komen.
ALS je al weer samenkomt, is dat in een andere vorm. En dan is dit hele proces niet voor niets geweest, want je hebt geleerd.
donderdag 5 juli 2012 om 00:15
Graag gedaan Fideso.
Toch gaat er een hele tijd overheen voordat je dat kan, het zweverige 'bij jezelf blijven"..
Je bent zo verweven geraakt met die ander dat het even duurt voor je weer je eigen ik wordt.
Het volgende heb ik onlangs geschreven, aan hem, niet dat hij het ooit te lezen krijgt, maar toch..
Door de band die wij samen hadden was ik in termen van wij gaan denken. Onze relatie was in mijn ogen een gezamenlijk onderneming, met gezamenlijke doelen voor een toekomst samen. Ik verwachtte waarschijnlijk dat jij er ook zo in stond en kon me verlaten worden dus ook niet voorstellen. (Net zoals je als soldaat niet verwacht beschoten te worden door je eigen legereenheden.)
Het kostte mij veel moeite om die band zover los te maken dat we weer als twee individuen tegenover elkaar stonden. Maar dat kon ik alleen vanuit mijn woede, want als ik mijn verdriet en begrip de boventoon liet voeren voelde ik met jou mee, begreep ik jou eigenlijk ook wel weer, en snapte ik er uiteindelijk nog minder van.
Volgens mij ben jij die band nooit echt aangegaan, je bleef als individu en vanuit je eigen belang denken, dit in tegenstelling tot mij. Ik dacht in termen als ‘wij’, wat op zichzelf toch niet zo heel raar is..
Toch gaat er een hele tijd overheen voordat je dat kan, het zweverige 'bij jezelf blijven"..
Je bent zo verweven geraakt met die ander dat het even duurt voor je weer je eigen ik wordt.
Het volgende heb ik onlangs geschreven, aan hem, niet dat hij het ooit te lezen krijgt, maar toch..
Door de band die wij samen hadden was ik in termen van wij gaan denken. Onze relatie was in mijn ogen een gezamenlijk onderneming, met gezamenlijke doelen voor een toekomst samen. Ik verwachtte waarschijnlijk dat jij er ook zo in stond en kon me verlaten worden dus ook niet voorstellen. (Net zoals je als soldaat niet verwacht beschoten te worden door je eigen legereenheden.)
Het kostte mij veel moeite om die band zover los te maken dat we weer als twee individuen tegenover elkaar stonden. Maar dat kon ik alleen vanuit mijn woede, want als ik mijn verdriet en begrip de boventoon liet voeren voelde ik met jou mee, begreep ik jou eigenlijk ook wel weer, en snapte ik er uiteindelijk nog minder van.
Volgens mij ben jij die band nooit echt aangegaan, je bleef als individu en vanuit je eigen belang denken, dit in tegenstelling tot mij. Ik dacht in termen als ‘wij’, wat op zichzelf toch niet zo heel raar is..
donderdag 5 juli 2012 om 00:19
quote:Julus schreef op 05 juli 2012 @ 00:10:
[...]
What a joy.....waarom in godsnaam schrijven wij zoveel over die mannen? Snap mezelf niet.
Je bent ook maar een mens Julus, het moet er blijkbaar uit.
Dat mag, en dat kan, dit is een prima plek om het er uit te gooien.
Gianna schreef wel eens dat je die gifbeker leeg moet drinken, en dat is ook zo, tot de laatste druppel... daarna kan je weer verder.
[...]
What a joy.....waarom in godsnaam schrijven wij zoveel over die mannen? Snap mezelf niet.
Je bent ook maar een mens Julus, het moet er blijkbaar uit.
Dat mag, en dat kan, dit is een prima plek om het er uit te gooien.
Gianna schreef wel eens dat je die gifbeker leeg moet drinken, en dat is ook zo, tot de laatste druppel... daarna kan je weer verder.
donderdag 5 juli 2012 om 00:28
[quote]_newwoman_ schreef op 04 juli 2012 @ 23:40:
En dat ik dingen herken bij jullie die ik ook deed, vooral het inleven in hem, het waarom proberen te ontdekken. En het begrijpen waarom hij dit zo heeft gedaan.
En daar moeten we op een gegeven moment mee ophouden want het brengt je niet bij wat jij nou zelf wilt.
Het is een patroon dat hoort bij gevoelig mensen, je altijd inleven in die ander, eerst bij wijze van spreken in zijn hoofd kijken en dan pas in je eigen, waardoor je mening alweer gekleurd wordt door hem.
Je kan je wel proberen in te leven in die ander, alleen doet die ander dat niet. en de gedachten die je verwacht dat hij wel moet hebben, die zijn er helemaal niet. Dat zijn jouw gedachten, die jij zou hebben als je in zijn schoenen zou staan. Maar je staat niet in zijn schoenen, dat zou niet kunnen want jij zou het nooit op die manier hebben gedaan. Pff, ben ik nog te volgen?
God, wat heb ik me ook ingeleefd in hem, ik wist gewoon dat hj wel dit-of-dat zou moeten denken. Maar nee, zo werkt het dus niet. Ik weet ook heel goed waarom het zo gegaan is, maar wat heb ik daar eigenlijk aan? Uiteindelijk niets want ik loop tegen een muur op waarachter hij zich al die tijd heeft verscholen..
Hoe hij het had moeten doen, of nu zou moeten doen, dat doet er niet meer toe. Het gaat er nu om wat jij moet doen, om zelf weer gelukkig en heel te worden.
Oei, wat ontzettend herkenbaar....
En dat ik dingen herken bij jullie die ik ook deed, vooral het inleven in hem, het waarom proberen te ontdekken. En het begrijpen waarom hij dit zo heeft gedaan.
En daar moeten we op een gegeven moment mee ophouden want het brengt je niet bij wat jij nou zelf wilt.
Het is een patroon dat hoort bij gevoelig mensen, je altijd inleven in die ander, eerst bij wijze van spreken in zijn hoofd kijken en dan pas in je eigen, waardoor je mening alweer gekleurd wordt door hem.
Je kan je wel proberen in te leven in die ander, alleen doet die ander dat niet. en de gedachten die je verwacht dat hij wel moet hebben, die zijn er helemaal niet. Dat zijn jouw gedachten, die jij zou hebben als je in zijn schoenen zou staan. Maar je staat niet in zijn schoenen, dat zou niet kunnen want jij zou het nooit op die manier hebben gedaan. Pff, ben ik nog te volgen?
God, wat heb ik me ook ingeleefd in hem, ik wist gewoon dat hj wel dit-of-dat zou moeten denken. Maar nee, zo werkt het dus niet. Ik weet ook heel goed waarom het zo gegaan is, maar wat heb ik daar eigenlijk aan? Uiteindelijk niets want ik loop tegen een muur op waarachter hij zich al die tijd heeft verscholen..
Hoe hij het had moeten doen, of nu zou moeten doen, dat doet er niet meer toe. Het gaat er nu om wat jij moet doen, om zelf weer gelukkig en heel te worden.
Oei, wat ontzettend herkenbaar....
