Relaties
alle pijlers
Trouwen? trouwen? Hoezo trouwen?
maandag 11 augustus 2008 om 12:06
Dames, heren, het volgende.
Mijn vriendin droomt van trouwen. Van witte jurken. Van bruidsmeisjes. Van de kerk. Van het ja-woord. Van de kus. Van het feest erna. Al zes jaar lang.
Ik vind het maar een gedoe. Poespas. Uit de tijd. Hypocriet. We hebben niet eens een kerk. Een weinigzeggend ritueel. En weet je wat dat allemaal kost! De volgende dag ben je wakker en er is niks maar dan ook niks veranderd. Behalve dan de ring aan je vinger. Trouwen is niet van deze tijd. Trouwen is z'n waarde kwijt.
Dilemma! Is dit herkenbaar? Of ben ik echt zo'n koele onromantische kikker?
Mijn vriendin droomt van trouwen. Van witte jurken. Van bruidsmeisjes. Van de kerk. Van het ja-woord. Van de kus. Van het feest erna. Al zes jaar lang.
Ik vind het maar een gedoe. Poespas. Uit de tijd. Hypocriet. We hebben niet eens een kerk. Een weinigzeggend ritueel. En weet je wat dat allemaal kost! De volgende dag ben je wakker en er is niks maar dan ook niks veranderd. Behalve dan de ring aan je vinger. Trouwen is niet van deze tijd. Trouwen is z'n waarde kwijt.
Dilemma! Is dit herkenbaar? Of ben ik echt zo'n koele onromantische kikker?
woensdag 13 augustus 2008 om 11:53
dit komt me zo bekend voor.
ik zat (ja zat) in de zelfde situatie en mijn vriend en ik hebben al menige discussies hierover gehad.
ik wou ook heel erg graag trouwen van af kleins af aan zat dat er al bij mij in, maar ja mijn partner ziet het echt helemaal niet zitten.
ik heb uiteindelijk de hoop opgegeven dat we gaan trouwen want mijn vriend wil dan wel gaan trouwen op een bescheiden manier en dan doet hij dat alleen maar voor mij omdat ik het zo graag wou/wil.
en op die manier wil ik niet trouwen met de grote liefde van mijn leven.
we zijn bijna 10 jaar bij elkaar en ben nu zwanger van ons eerste kindje vind ik het toch wel jammer aan een kant maar kan er ook wel vrede mee hebben dat het gewoon niet gebeurt.
mijn vriend doet het echt alleen voor mij terwijl ik onze liefde graag wil bezegelen en gewoon een groot feest wil geven .
jammer maar ik heb alle hoop laten varen en ben nu zo omgekeerd dat ik absoluut niet meer wil trouwen ook al vraagt hij me .
ik hoop dat jullie eruit komen want het is toch vervelend als de een er niet achter staat terwijl de ander het zo graag wil.
succes
ik zat (ja zat) in de zelfde situatie en mijn vriend en ik hebben al menige discussies hierover gehad.
ik wou ook heel erg graag trouwen van af kleins af aan zat dat er al bij mij in, maar ja mijn partner ziet het echt helemaal niet zitten.
ik heb uiteindelijk de hoop opgegeven dat we gaan trouwen want mijn vriend wil dan wel gaan trouwen op een bescheiden manier en dan doet hij dat alleen maar voor mij omdat ik het zo graag wou/wil.
en op die manier wil ik niet trouwen met de grote liefde van mijn leven.
we zijn bijna 10 jaar bij elkaar en ben nu zwanger van ons eerste kindje vind ik het toch wel jammer aan een kant maar kan er ook wel vrede mee hebben dat het gewoon niet gebeurt.
mijn vriend doet het echt alleen voor mij terwijl ik onze liefde graag wil bezegelen en gewoon een groot feest wil geven .
jammer maar ik heb alle hoop laten varen en ben nu zo omgekeerd dat ik absoluut niet meer wil trouwen ook al vraagt hij me .
ik hoop dat jullie eruit komen want het is toch vervelend als de een er niet achter staat terwijl de ander het zo graag wil.
succes
woensdag 13 augustus 2008 om 11:57
quote:JWvB schreef op 12 augustus 2008 @ 17:05:
Ik zit nu te filosoferen over de definitie van 'burgerlijk'. Ik vind burgerlijke mensen en burgerlijke dingen altijd die dingen die mensen doen 'omdat iedereen het doet'. Een beetje niet overnagedacht dingen. Zo'n gans voor het raam (een paar jaar terug), of zo'n trappetje met kerst. Oranje vlaggetjes ophangen in de straat omdat dat zo gezellig is. Van de ene in de andere levensfase rollen omdat iedereen in de omgeving dat doet en je rustig meerolt. Burgerlijk heeft voor mij iets passiefs. En daarom ook iets doms, want mensen denken niet (voor zich)zelf.
Het omgekeerde vind ik ook een beetje dom. Iets niet doen vanuit de motivatie dat je dat niet wilt doen omdat anderen dat doen. Hoe anti-burgerlijk toch zo ontzettend burgerlijk kan zijn.
Maar het feit dat jij iets doet wat andere mensen toevallig ook doen, hoeft nog niet te betekenen dat dat dat burgerlijk is. Als jij goed kijkt naar wat het eigenlijk is waar je dan ja op zegt, en de magnitude daarvan realiseert en dan toch ja zegt, dat vind ik niet burgerlijk. Dat zit een bewustzijn achter dat Sjonnie en Anita nog moeten uitvinden.
Maar misschien is dit iets te filosofisch om op burgerlijkheid toepasbaar te zijn
Het is niet dat ik recalcitrant tegen het burgerlijke aanschop, het geeft me gewoon daadwerkelijk de kriebels dat weldenkende mensen toch bepaalde vaste patronen aanhouden zonder dat daar een duidelijke noodzaak voor is. Als ik toegeef aan het huwelijk dan voelt het alsof ik voor al het andere gezwikt ben: huis-boom-beest-kind-kleinkind-geraniums-achterkleinkind-kerkhof. Volkomen irrationeel, dat week ik! Maar even irrationeel als elkaar eeuwige trouw beloven terwijl je weet dat dat geen garantie is voor een goed samenleven.
Maar goed, voordat je denkt dat ik hier de hele dag over filosofeer: het is gewoon een kriebel, meer niet. En dat er mensen zijn die blij worden van vaste patronen, prima! Maar het verklaart wel waarom ik niet warm of koud word voor het huwelijk. Ik wil gewoon mijn eigen weg gaan.
Nogmaals, dat is mijn gevoel, maar ik heb ook rekening te houden met mijn burgervriendinnetje .
Ik zit nu te filosoferen over de definitie van 'burgerlijk'. Ik vind burgerlijke mensen en burgerlijke dingen altijd die dingen die mensen doen 'omdat iedereen het doet'. Een beetje niet overnagedacht dingen. Zo'n gans voor het raam (een paar jaar terug), of zo'n trappetje met kerst. Oranje vlaggetjes ophangen in de straat omdat dat zo gezellig is. Van de ene in de andere levensfase rollen omdat iedereen in de omgeving dat doet en je rustig meerolt. Burgerlijk heeft voor mij iets passiefs. En daarom ook iets doms, want mensen denken niet (voor zich)zelf.
Het omgekeerde vind ik ook een beetje dom. Iets niet doen vanuit de motivatie dat je dat niet wilt doen omdat anderen dat doen. Hoe anti-burgerlijk toch zo ontzettend burgerlijk kan zijn.
Maar het feit dat jij iets doet wat andere mensen toevallig ook doen, hoeft nog niet te betekenen dat dat dat burgerlijk is. Als jij goed kijkt naar wat het eigenlijk is waar je dan ja op zegt, en de magnitude daarvan realiseert en dan toch ja zegt, dat vind ik niet burgerlijk. Dat zit een bewustzijn achter dat Sjonnie en Anita nog moeten uitvinden.
Maar misschien is dit iets te filosofisch om op burgerlijkheid toepasbaar te zijn
Het is niet dat ik recalcitrant tegen het burgerlijke aanschop, het geeft me gewoon daadwerkelijk de kriebels dat weldenkende mensen toch bepaalde vaste patronen aanhouden zonder dat daar een duidelijke noodzaak voor is. Als ik toegeef aan het huwelijk dan voelt het alsof ik voor al het andere gezwikt ben: huis-boom-beest-kind-kleinkind-geraniums-achterkleinkind-kerkhof. Volkomen irrationeel, dat week ik! Maar even irrationeel als elkaar eeuwige trouw beloven terwijl je weet dat dat geen garantie is voor een goed samenleven.
Maar goed, voordat je denkt dat ik hier de hele dag over filosofeer: het is gewoon een kriebel, meer niet. En dat er mensen zijn die blij worden van vaste patronen, prima! Maar het verklaart wel waarom ik niet warm of koud word voor het huwelijk. Ik wil gewoon mijn eigen weg gaan.
Nogmaals, dat is mijn gevoel, maar ik heb ook rekening te houden met mijn burgervriendinnetje .
woensdag 13 augustus 2008 om 12:10
quote:datweetjewel schreef op 12 augustus 2008 @ 20:20:
[...]
Johny, denk er goed overna. Als dit tegen je natuur in gaat, zou ik het niet doen. Je laat je langzaam ompraten en straks heb je spijt.
Helaas heb ik me ook laten ompraten en dacht ik precies zoals jij over het trouwen. M'n ex was een heel theatraal type en daarbij ging het vooral om de uiterlijkheden van trouwen. Uiteindelijk pastten we niet bij elkaar omdat ik toch meer van de binnenkant ben dan van de buitenkant.
Ik denk dat ik zonder al te grote consequenties voor mijn 'natuur' kan trouwen. Zoals Julus opmerkte, we zijn al 6 jaar samen, hebben al een paar jaar ons eigen huis, we zijn zo goed als getrouwd. We passen goed bij elkaar, maar elk koppel heeft zijn meningsverschillen en toevallig is dat bij ons het huwelijk, als in de trouwdag zelf en de vraag of het allemaal echt nodig is.
Maar ik begrijp wel wat je bedoelt, ik word ook langzaam omgepraat . De druk is groot (ze wil heel graag)! Vandaar dit topic.
[...]
Johny, denk er goed overna. Als dit tegen je natuur in gaat, zou ik het niet doen. Je laat je langzaam ompraten en straks heb je spijt.
Helaas heb ik me ook laten ompraten en dacht ik precies zoals jij over het trouwen. M'n ex was een heel theatraal type en daarbij ging het vooral om de uiterlijkheden van trouwen. Uiteindelijk pastten we niet bij elkaar omdat ik toch meer van de binnenkant ben dan van de buitenkant.
Ik denk dat ik zonder al te grote consequenties voor mijn 'natuur' kan trouwen. Zoals Julus opmerkte, we zijn al 6 jaar samen, hebben al een paar jaar ons eigen huis, we zijn zo goed als getrouwd. We passen goed bij elkaar, maar elk koppel heeft zijn meningsverschillen en toevallig is dat bij ons het huwelijk, als in de trouwdag zelf en de vraag of het allemaal echt nodig is.
Maar ik begrijp wel wat je bedoelt, ik word ook langzaam omgepraat . De druk is groot (ze wil heel graag)! Vandaar dit topic.
woensdag 13 augustus 2008 om 12:30
quote:silencer2020 schreef op 13 augustus 2008 @ 11:53:
dit komt me zo bekend voor.
ik zat (ja zat) in de zelfde situatie en mijn vriend en ik hebben al menige discussies hierover gehad.
ik wou ook heel erg graag trouwen van af kleins af aan zat dat er al bij mij in, maar ja mijn partner ziet het echt helemaal niet zitten.
ik heb uiteindelijk de hoop opgegeven dat we gaan trouwen want mijn vriend wil dan wel gaan trouwen op een bescheiden manier en dan doet hij dat alleen maar voor mij omdat ik het zo graag wou/wil.
en op die manier wil ik niet trouwen met de grote liefde van mijn leven.
we zijn bijna 10 jaar bij elkaar en ben nu zwanger van ons eerste kindje vind ik het toch wel jammer aan een kant maar kan er ook wel vrede mee hebben dat het gewoon niet gebeurt.
mijn vriend doet het echt alleen voor mij terwijl ik onze liefde graag wil bezegelen en gewoon een groot feest wil geven .
jammer maar ik heb alle hoop laten varen en ben nu zo omgekeerd dat ik absoluut niet meer wil trouwen ook al vraagt hij me .
ik hoop dat jullie eruit komen want het is toch vervelend als de een er niet achter staat terwijl de ander het zo graag wil.
succes
Hmmm...dit biedt perspectief, gewoon zo lang mogelijk uitstellen...
Nee serieus. Zoals je zegt, jouw situatie lijkt heel erg op die van ons. Ik kan hier alleen maar zeggen dat het voor mij ook absoluut niet prettig voelt om mijn vriendin iets te onthouden wat ze zo graag wilt.
Maar goed, mijn vriendin reageert precies zoals jij op wat een compromis lijkt te zijn: ze wil niet simpel trouwen op een eilandje, of Las Vegas, of op maandagochtend. Ze wil een mooie dag met vrienden en familie en een feest met veel muziek en gedans. (kerk en huwelijksdiner hoeven bij nader inzien niet )
dit komt me zo bekend voor.
ik zat (ja zat) in de zelfde situatie en mijn vriend en ik hebben al menige discussies hierover gehad.
ik wou ook heel erg graag trouwen van af kleins af aan zat dat er al bij mij in, maar ja mijn partner ziet het echt helemaal niet zitten.
ik heb uiteindelijk de hoop opgegeven dat we gaan trouwen want mijn vriend wil dan wel gaan trouwen op een bescheiden manier en dan doet hij dat alleen maar voor mij omdat ik het zo graag wou/wil.
en op die manier wil ik niet trouwen met de grote liefde van mijn leven.
we zijn bijna 10 jaar bij elkaar en ben nu zwanger van ons eerste kindje vind ik het toch wel jammer aan een kant maar kan er ook wel vrede mee hebben dat het gewoon niet gebeurt.
mijn vriend doet het echt alleen voor mij terwijl ik onze liefde graag wil bezegelen en gewoon een groot feest wil geven .
jammer maar ik heb alle hoop laten varen en ben nu zo omgekeerd dat ik absoluut niet meer wil trouwen ook al vraagt hij me .
ik hoop dat jullie eruit komen want het is toch vervelend als de een er niet achter staat terwijl de ander het zo graag wil.
succes
Hmmm...dit biedt perspectief, gewoon zo lang mogelijk uitstellen...
Nee serieus. Zoals je zegt, jouw situatie lijkt heel erg op die van ons. Ik kan hier alleen maar zeggen dat het voor mij ook absoluut niet prettig voelt om mijn vriendin iets te onthouden wat ze zo graag wilt.
Maar goed, mijn vriendin reageert precies zoals jij op wat een compromis lijkt te zijn: ze wil niet simpel trouwen op een eilandje, of Las Vegas, of op maandagochtend. Ze wil een mooie dag met vrienden en familie en een feest met veel muziek en gedans. (kerk en huwelijksdiner hoeven bij nader inzien niet )
woensdag 13 augustus 2008 om 13:04
Ik zie het probleem eigenlijk niet zo. Je houdt van je vriendin, wil altijd bij haar blijven, is het dan zo moeilijk om dat dan te uiten op een speciale dag? Wie weet vind jij het uiteindelijk ook heel leuk?
Je zegt dat je eigenlijk al praktisch getrouwd bent, je woont samen, hebt een huis enz. Je vraagt je dan af wat de meerwaarde is van trouwen. Ik denk persoonlijk dat er wel meerwaarde is. Ik denk dat trouwen je meer 'transformeert' in een gezin, en dat het toch wel iets extra geeft t.a.v. samenwonen. Samenwonen is leuk, maar daar kom je vaak gewoon in terecht. Niemand die je plechtig vraagt : 'wil jij met me samenwonen?' Het is zo gewoontjes.
Dus als je zegt dat het niets toevoegt, dan ben ik het er niet echt mee eens, en ik denk dat je vriendin dat ook vindt? Als ik je vriendin was, zou ik het best erg vinden dat je het gewoon allemaal gedoe vindt, terwijl zij trouwen wel een meerwaarde vindt, en wel bijzonder vindt.
Je zegt dat je eigenlijk al praktisch getrouwd bent, je woont samen, hebt een huis enz. Je vraagt je dan af wat de meerwaarde is van trouwen. Ik denk persoonlijk dat er wel meerwaarde is. Ik denk dat trouwen je meer 'transformeert' in een gezin, en dat het toch wel iets extra geeft t.a.v. samenwonen. Samenwonen is leuk, maar daar kom je vaak gewoon in terecht. Niemand die je plechtig vraagt : 'wil jij met me samenwonen?' Het is zo gewoontjes.
Dus als je zegt dat het niets toevoegt, dan ben ik het er niet echt mee eens, en ik denk dat je vriendin dat ook vindt? Als ik je vriendin was, zou ik het best erg vinden dat je het gewoon allemaal gedoe vindt, terwijl zij trouwen wel een meerwaarde vindt, en wel bijzonder vindt.
woensdag 13 augustus 2008 om 13:08
quote:JohnnyCake schreef op 13 augustus 2008 @ 12:30:
[...]
Maar goed, mijn vriendin reageert precies zoals jij op wat een compromis lijkt te zijn: ze wil niet simpel trouwen op een eilandje, of Las Vegas, of op maandagochtend. Ze wil een mooie dag met vrienden en familie en een feest met veel muziek en gedans. (kerk en huwelijksdiner hoeven bij nader inzien niet )
Hmm, klinkt alsof je vriendin the whole package wil JC.
Als jij nu bereid bent om te trouwen en tot een bescheidener plechtigheid, waarom kan zij dan niet een beetje water bij de wijn doen? Een compromis moet van 2 kanten komen.
Ik zou persoonlijk toch kiezen voor trouwen in het buitenland. En vervolgens in Nederland een (niet burgerlijke) trouwceremonie houden (voor mij part op het strand of in een bos; hoeft niet rechtsgeldig te zijn en kan zo alternatief als je wilt) en dan een knalfeest geven voor vrienden en familie.
Op die manier trek je wettelijke ceremonie en feestdag gewoon uit elkaar.
[...]
Maar goed, mijn vriendin reageert precies zoals jij op wat een compromis lijkt te zijn: ze wil niet simpel trouwen op een eilandje, of Las Vegas, of op maandagochtend. Ze wil een mooie dag met vrienden en familie en een feest met veel muziek en gedans. (kerk en huwelijksdiner hoeven bij nader inzien niet )
Hmm, klinkt alsof je vriendin the whole package wil JC.
Als jij nu bereid bent om te trouwen en tot een bescheidener plechtigheid, waarom kan zij dan niet een beetje water bij de wijn doen? Een compromis moet van 2 kanten komen.
Ik zou persoonlijk toch kiezen voor trouwen in het buitenland. En vervolgens in Nederland een (niet burgerlijke) trouwceremonie houden (voor mij part op het strand of in een bos; hoeft niet rechtsgeldig te zijn en kan zo alternatief als je wilt) en dan een knalfeest geven voor vrienden en familie.
Op die manier trek je wettelijke ceremonie en feestdag gewoon uit elkaar.
woensdag 13 augustus 2008 om 13:15
Inderdaad, dat leek me ook zo. Doe maar eens gek JC! Als trouwen a-typisch is voor jou, en niemand verwacht het, is het dan nog burgerlijk?
Ik heb een vriend die vroeger altijd zei dat hij niet zou trouwen, en is nu toch getrouwd met alles erop en eraan. En iedereen vond het net leuk! Trouwen is terug in , niet alleen voor de burgerlijke zielen onder ons.
Ik heb een vriend die vroeger altijd zei dat hij niet zou trouwen, en is nu toch getrouwd met alles erop en eraan. En iedereen vond het net leuk! Trouwen is terug in , niet alleen voor de burgerlijke zielen onder ons.
woensdag 13 augustus 2008 om 13:15
quote:visje444 schreef op 13 augustus 2008 @ 13:04:
Ik zie het probleem eigenlijk niet zo. Je houdt van je vriendin, wil altijd bij haar blijven, is het dan zo moeilijk om dat dan te uiten op een speciale dag? Wie weet vind jij het uiteindelijk ook heel leuk?
Je zegt dat je eigenlijk al praktisch getrouwd bent, je woont samen, hebt een huis enz. Je vraagt je dan af wat de meerwaarde is van trouwen. Ik denk persoonlijk dat er wel meerwaarde is. Ik denk dat trouwen je meer 'transformeert' in een gezin, en dat het toch wel iets extra geeft t.a.v. samenwonen. Samenwonen is leuk, maar daar kom je vaak gewoon in terecht. Niemand die je plechtig vraagt : 'wil jij met me samenwonen?' Het is zo gewoontjes.
Dus als je zegt dat het niets toevoegt, dan ben ik het er niet echt mee eens, en ik denk dat je vriendin dat ook vindt? Als ik je vriendin was, zou ik het best erg vinden dat je het gewoon allemaal gedoe vindt, terwijl zij trouwen wel een meerwaarde vindt, en wel bijzonder vindt.Waarom kan zij dan niet ook aan zijn wensen tegemoet komen? Ze struikelen over het grote feest met alle toeters en bellen wat hij niet ziet zitten en zij wel. Voor de rest wil ie best met d'r trouwen, dan mag zij toch ook wel wat water bij de wijn doen?
Ik zie het probleem eigenlijk niet zo. Je houdt van je vriendin, wil altijd bij haar blijven, is het dan zo moeilijk om dat dan te uiten op een speciale dag? Wie weet vind jij het uiteindelijk ook heel leuk?
Je zegt dat je eigenlijk al praktisch getrouwd bent, je woont samen, hebt een huis enz. Je vraagt je dan af wat de meerwaarde is van trouwen. Ik denk persoonlijk dat er wel meerwaarde is. Ik denk dat trouwen je meer 'transformeert' in een gezin, en dat het toch wel iets extra geeft t.a.v. samenwonen. Samenwonen is leuk, maar daar kom je vaak gewoon in terecht. Niemand die je plechtig vraagt : 'wil jij met me samenwonen?' Het is zo gewoontjes.
Dus als je zegt dat het niets toevoegt, dan ben ik het er niet echt mee eens, en ik denk dat je vriendin dat ook vindt? Als ik je vriendin was, zou ik het best erg vinden dat je het gewoon allemaal gedoe vindt, terwijl zij trouwen wel een meerwaarde vindt, en wel bijzonder vindt.Waarom kan zij dan niet ook aan zijn wensen tegemoet komen? Ze struikelen over het grote feest met alle toeters en bellen wat hij niet ziet zitten en zij wel. Voor de rest wil ie best met d'r trouwen, dan mag zij toch ook wel wat water bij de wijn doen?
woensdag 13 augustus 2008 om 13:22
quote:elninjoo schreef op 13 augustus 2008 @ 13:15:
[...]
Waarom kan zij dan niet ook aan zijn wensen tegemoet komen? Ze struikelen over het grote feest met alle toeters en bellen wat hij niet ziet zitten en zij wel. Voor de rest wil ie best met d'r trouwen, dan mag zij toch ook wel wat water bij de wijn doen?
Voor zover ik had begrepen deed ze dat ook (geen kerk, geen diner), maar ziet ze het alleen niet zitten om in het buitenland te trouwen, of met zen tweetjes op een maandagochtend. Een belangrijk aspect van een huwelijk is voor veel mensen nu eenmaal dat je het viert, samen met de mensen die belangrijk zijn voor jullie.
Het lijkt mij dat JC - om zijn vriendin te sussen - wel eventueel gewoon met zen tweetjes zou willen gaan trouwen - maar ik snap wel dat zij dat niet helemaal hetzelfde vindt. De motivatie is immers niet positief, maar negatief. Niet 'gezellig of romantisch met zijn twee', maar meer 'ik heb er geen zin in, en als het dan echt moet, liefst niet teveel gedoe'. Daar zou ik ook voor passen....
[...]
Waarom kan zij dan niet ook aan zijn wensen tegemoet komen? Ze struikelen over het grote feest met alle toeters en bellen wat hij niet ziet zitten en zij wel. Voor de rest wil ie best met d'r trouwen, dan mag zij toch ook wel wat water bij de wijn doen?
Voor zover ik had begrepen deed ze dat ook (geen kerk, geen diner), maar ziet ze het alleen niet zitten om in het buitenland te trouwen, of met zen tweetjes op een maandagochtend. Een belangrijk aspect van een huwelijk is voor veel mensen nu eenmaal dat je het viert, samen met de mensen die belangrijk zijn voor jullie.
Het lijkt mij dat JC - om zijn vriendin te sussen - wel eventueel gewoon met zen tweetjes zou willen gaan trouwen - maar ik snap wel dat zij dat niet helemaal hetzelfde vindt. De motivatie is immers niet positief, maar negatief. Niet 'gezellig of romantisch met zijn twee', maar meer 'ik heb er geen zin in, en als het dan echt moet, liefst niet teveel gedoe'. Daar zou ik ook voor passen....
woensdag 13 augustus 2008 om 13:38
Klassieke en uitstekende vraag: wil je een huwelijk, of wil je een bruiloft?
Met andere woorden: gaat het om het getrouwd ZIJN, of om het grote feest? Wij zijn getrouwd met alle goeie vrienden en familieleden, maar zonder al die traditionele poespas. Geen romantisch aanzoek, geen witte jurk, geen limo, geen bruidstaart. Maar wel een heel gezellige dag. Maar wij vonden dan ook het huwelijk belangrijker dan de bruiloft.
Je hoeft dus helemaal niet naar het buitenland om een "alternatieve" trouwdag te hebben. Je moet het alleen wel eens zijn over wat je nou eigenlijk belangrijk vindt.
Als ik het zo hoor dan lijkt de vriendin van JC vooral een bruiloft te willen. Dus met alle kantjes en strikjes er aan. Tsja....
Met andere woorden: gaat het om het getrouwd ZIJN, of om het grote feest? Wij zijn getrouwd met alle goeie vrienden en familieleden, maar zonder al die traditionele poespas. Geen romantisch aanzoek, geen witte jurk, geen limo, geen bruidstaart. Maar wel een heel gezellige dag. Maar wij vonden dan ook het huwelijk belangrijker dan de bruiloft.
Je hoeft dus helemaal niet naar het buitenland om een "alternatieve" trouwdag te hebben. Je moet het alleen wel eens zijn over wat je nou eigenlijk belangrijk vindt.
Als ik het zo hoor dan lijkt de vriendin van JC vooral een bruiloft te willen. Dus met alle kantjes en strikjes er aan. Tsja....
woensdag 13 augustus 2008 om 13:40
Ja, inderdaad JWvB, dat had ik iets duidelijker moeten zeggen. We hebben er gisteravond (vrij luchtig overigens) over gepraat. Het een en ander is iets duidelijker geworden, de rest is gebleven zoals het is. De kerk hoeft voor haar niet, het zou inderdaad vrij hypocriet zijn. Dat ze dat wel graag wilde blijkt een misvatting te zijn van mij. En ook al hoeft een diner niet per se, ze wil toch nog steeds een ceremonie met alle vrienden en familie en daarna een feest voor iedereen. Ze doet dus water in de wijn, de poespas hoeft niet per se. Maar ze blijft wel bij een echte trouwdag.
Mijn 'water bij de wijn' (als er toch getrouwd moet worden om het grof te zeggen) zou zijn een exotisch eilandje, of iets geks als Las Vegas of zo...dus er is nog steeds het een en ander te overbruggen. Ik heb dan ook niet de illusie dat we er binnen twee dagen uit komen natuurlijk, dit speelt al heel lang! Maar zoals ik al eerder schreef, dit topic is heel goed voor het wederzijds begrip.
Mijn 'water bij de wijn' (als er toch getrouwd moet worden om het grof te zeggen) zou zijn een exotisch eilandje, of iets geks als Las Vegas of zo...dus er is nog steeds het een en ander te overbruggen. Ik heb dan ook niet de illusie dat we er binnen twee dagen uit komen natuurlijk, dit speelt al heel lang! Maar zoals ik al eerder schreef, dit topic is heel goed voor het wederzijds begrip.
anoniem_49704 wijzigde dit bericht op 13-08-2008 13:47
Reden: spelling
Reden: spelling
% gewijzigd
woensdag 13 augustus 2008 om 13:45
quote:visje444 schreef op 13 augustus 2008 @ 13:22:
[...]
Voor zover ik had begrepen deed ze dat ook (geen kerk, geen diner), maar ziet ze het alleen niet zitten om in het buitenland te trouwen, of met zen tweetjes op een maandagochtend. Een belangrijk aspect van een huwelijk is voor veel mensen nu eenmaal dat je het viert, samen met de mensen die belangrijk zijn voor jullie.
Het lijkt mij dat JC - om zijn vriendin te sussen - wel eventueel gewoon met zen tweetjes zou willen gaan trouwen - maar ik snap wel dat zij dat niet helemaal hetzelfde vindt. De motivatie is immers niet positief, maar negatief. Niet 'gezellig of romantisch met zijn twee', maar meer 'ik heb er geen zin in, en als het dan echt moet, liefst niet teveel gedoe'. Daar zou ik ook voor passen....Je zegt het net iets negatiever dan het is, maar ja, het is een goede samenvatting.
[...]
Voor zover ik had begrepen deed ze dat ook (geen kerk, geen diner), maar ziet ze het alleen niet zitten om in het buitenland te trouwen, of met zen tweetjes op een maandagochtend. Een belangrijk aspect van een huwelijk is voor veel mensen nu eenmaal dat je het viert, samen met de mensen die belangrijk zijn voor jullie.
Het lijkt mij dat JC - om zijn vriendin te sussen - wel eventueel gewoon met zen tweetjes zou willen gaan trouwen - maar ik snap wel dat zij dat niet helemaal hetzelfde vindt. De motivatie is immers niet positief, maar negatief. Niet 'gezellig of romantisch met zijn twee', maar meer 'ik heb er geen zin in, en als het dan echt moet, liefst niet teveel gedoe'. Daar zou ik ook voor passen....Je zegt het net iets negatiever dan het is, maar ja, het is een goede samenvatting.
woensdag 13 augustus 2008 om 13:55
Is het zo dat je vriendin een beetje hunkert naar een groots romantisch gebaar? En dat ze daarom niet tevreden is met je voorstellen? Erg romantisch zijn ze niet he? Zij wil denk ik dat feest ook omwille van de romantische gedachte erachter, en dat ontbreekt bij jouw ideëen.
Misschien kan je op andere manieren komen tot iets wat jullie beiden leuk vinden? Je zou in beperkte kring kunnen trouwen, en dan een BBQ doen ofzo? Een tuinfeest? Iets dat niet te lang van op voorhand gepland is, zodat het geen traditioneel, burgerlijk trouwfeest is. Je kan gewoon een maandje op voorhand mensen uitnodigen? Als jullie het wat spontaan aanpakken, gewoon alsof je een leuk feestje plant, is het dan niet iets dat jij ook leuk zou kunnen vinden. Jullie moeten misschien allebei je geest even openstellen, erover praten wat je absoluut niet wil en wat absoluut wel?
Misschien kan je op andere manieren komen tot iets wat jullie beiden leuk vinden? Je zou in beperkte kring kunnen trouwen, en dan een BBQ doen ofzo? Een tuinfeest? Iets dat niet te lang van op voorhand gepland is, zodat het geen traditioneel, burgerlijk trouwfeest is. Je kan gewoon een maandje op voorhand mensen uitnodigen? Als jullie het wat spontaan aanpakken, gewoon alsof je een leuk feestje plant, is het dan niet iets dat jij ook leuk zou kunnen vinden. Jullie moeten misschien allebei je geest even openstellen, erover praten wat je absoluut niet wil en wat absoluut wel?
woensdag 13 augustus 2008 om 14:24
quote:visje444 schreef op 13 augustus 2008 @ 13:55:
Is het zo dat je vriendin een beetje hunkert naar een groots romantisch gebaar? En dat ze daarom niet tevreden is met je voorstellen? Erg romantisch zijn ze niet he? Zij wil denk ik dat feest ook omwille van de romantische gedachte erachter, en dat ontbreekt bij jouw ideëen.
Me dunkt dat 'n exotisch eilandje romantischer is dan zo'n stressdag zoals de meeste bruiloften met feest er uit zien. Ik zie er ook echt geen enkele romantiek in om op die manier te moeten trouwen, het is dan net of je juist het belangrijkste (met z'n 2-en een leven willen delen) van minder belang vindt dan het decorum naar de buitenwereld toe. Als je écht romantisch bent ingesteld en 't gaat je om de liefde en 't gebaar dan zou die buitenwereld er helemaal niet zoveel toe doen, imo.
Is het zo dat je vriendin een beetje hunkert naar een groots romantisch gebaar? En dat ze daarom niet tevreden is met je voorstellen? Erg romantisch zijn ze niet he? Zij wil denk ik dat feest ook omwille van de romantische gedachte erachter, en dat ontbreekt bij jouw ideëen.
Me dunkt dat 'n exotisch eilandje romantischer is dan zo'n stressdag zoals de meeste bruiloften met feest er uit zien. Ik zie er ook echt geen enkele romantiek in om op die manier te moeten trouwen, het is dan net of je juist het belangrijkste (met z'n 2-en een leven willen delen) van minder belang vindt dan het decorum naar de buitenwereld toe. Als je écht romantisch bent ingesteld en 't gaat je om de liefde en 't gebaar dan zou die buitenwereld er helemaal niet zoveel toe doen, imo.
woensdag 13 augustus 2008 om 14:28
quote:visje444 schreef op 13 augustus 2008 @ 13:55:
Is het zo dat je vriendin een beetje hunkert naar een groots romantisch gebaar? En dat ze daarom niet tevreden is met je voorstellen? Erg romantisch zijn ze niet he? Zij wil denk ik dat feest ook omwille van de romantische gedachte erachter, en dat ontbreekt bij jouw ideëen.
Me dunkt dat 'n exotisch eilandje romantischer is dan zo'n stressdag zoals de meeste bruiloften met feest er uit zien. Ik zie er ook echt geen enkele romantiek in om op die manier te moeten trouwen, het is dan net of je juist het belangrijkste (met z'n 2-en een leven willen delen) van minder belang vindt dan het decorum naar de buitenwereld toe. Als je écht romantisch bent ingesteld en 't gaat je om de liefde en 't gebaar dan zou die buitenwereld er helemaal niet zoveel toe doen, imo.
En dat water bij de wijn van haar vind ik ook 'n beetje raar gekozen. Juist het etentje dat je zou doen met een select gezelschap van écht belangrijke mensen in jullie leven offert ze op voor 'n druk feest.
Is het zo dat je vriendin een beetje hunkert naar een groots romantisch gebaar? En dat ze daarom niet tevreden is met je voorstellen? Erg romantisch zijn ze niet he? Zij wil denk ik dat feest ook omwille van de romantische gedachte erachter, en dat ontbreekt bij jouw ideëen.
Me dunkt dat 'n exotisch eilandje romantischer is dan zo'n stressdag zoals de meeste bruiloften met feest er uit zien. Ik zie er ook echt geen enkele romantiek in om op die manier te moeten trouwen, het is dan net of je juist het belangrijkste (met z'n 2-en een leven willen delen) van minder belang vindt dan het decorum naar de buitenwereld toe. Als je écht romantisch bent ingesteld en 't gaat je om de liefde en 't gebaar dan zou die buitenwereld er helemaal niet zoveel toe doen, imo.
En dat water bij de wijn van haar vind ik ook 'n beetje raar gekozen. Juist het etentje dat je zou doen met een select gezelschap van écht belangrijke mensen in jullie leven offert ze op voor 'n druk feest.
woensdag 13 augustus 2008 om 15:08
Ik kan me voorstellen dat de vriendin van JC ervan baalt dat hij het concept "trouwen en alles wat daarbij hoort" helemaal niet zo belangrijk lijkt te vinden als zijzelf. Maar als je van je vriend als jaren weet dat hij er niet om staat te springen, dan wordt het onderwerp vanzelf al beladen. Je kunt de teleurstelling die zij al jaren omtrent dit onderwerp moet wegslikken, niet ineens aan de kant zetten en ineens heel enthousiast samen tot een invulling komen. Dat is een proces, lijkt mij zo. JC lijkt nu open te staan om te trouwen, maar voor zijn vriendin zal dit uit de lucht komen vallen. Er is dus nog heel wat te overbruggen, willen ze tot concensus komen. Pas als zij er werkelijk vna overtuigd is dat JC de stap wil wagen, dan kan er met veel enthousiasme over de invulling worden gesproken. Lijkt me nogal een schok, dat je vriend ineens van persé niet willen, naar wel willen overgaat. Geef mij zo'n schok
woensdag 13 augustus 2008 om 15:15
Ik lees hier al vanaf het begin mee en heb ook al een keer gereageerd. Wat mij opvalt is dat er zo vaak een woord al 'compromis' wordt gebruikt, en trouwen hoort volgens mij geen compromis te zijn.
Wij wisten heel zeker dat wij nooit zouden trouwen, had ook iets te maken met eerdere ervaringen en de tevredenheid met ons leven op dat moment. Vanaf de dag dat wij elkaar leerden kennen was dat anders, een kwestie van 'weten' en dat het voor ons niet compleet was als wij het niet zouden doen.
Maar vanaf het begin ging het om 'ons', om 'wij'. Wij trouwden omdat WIJ dat wilden en niet voor de buitenwereld. Wij zijn getrouwd zoals WIJ dat wilden en zoals dat bij ONS paste en niet zoals één van ons dat als ideaalbeeld zag. Enig verschil tussen TO en ons is dat wij al vanf het begin op één lijn zaten en dus er niet lang over hoefden na te denken.
En dus mijn advies: ga allebei eens op zoek naar dat WIJ en ONS gevoel.....klinkt in mijn oren al heel anders dan een compromis sluiten.
Wij wisten heel zeker dat wij nooit zouden trouwen, had ook iets te maken met eerdere ervaringen en de tevredenheid met ons leven op dat moment. Vanaf de dag dat wij elkaar leerden kennen was dat anders, een kwestie van 'weten' en dat het voor ons niet compleet was als wij het niet zouden doen.
Maar vanaf het begin ging het om 'ons', om 'wij'. Wij trouwden omdat WIJ dat wilden en niet voor de buitenwereld. Wij zijn getrouwd zoals WIJ dat wilden en zoals dat bij ONS paste en niet zoals één van ons dat als ideaalbeeld zag. Enig verschil tussen TO en ons is dat wij al vanf het begin op één lijn zaten en dus er niet lang over hoefden na te denken.
En dus mijn advies: ga allebei eens op zoek naar dat WIJ en ONS gevoel.....klinkt in mijn oren al heel anders dan een compromis sluiten.
woensdag 13 augustus 2008 om 15:46
quote:elninjoo schreef op 13 augustus 2008 @ 14:28:
[...]
Me dunkt dat 'n exotisch eilandje romantischer is dan zo'n stressdag zoals de meeste bruiloften met feest er uit zien. Ik zie er ook echt geen enkele romantiek in om op die manier te moeten trouwen, het is dan net of je juist het belangrijkste (met z'n 2-en een leven willen delen) van minder belang vindt dan het decorum naar de buitenwereld toe. Als je écht romantisch bent ingesteld en 't gaat je om de liefde en 't gebaar dan zou die buitenwereld er helemaal niet zoveel toe doen, imo.
En dat water bij de wijn van haar vind ik ook 'n beetje raar gekozen. Juist het etentje dat je zou doen met een select gezelschap van écht belangrijke mensen in jullie leven offert ze op voor 'n druk feest.Ik bedoel niet dat trouwen in het buitenland ofzo niet romantisch is. Maar in het geval van JC is het onromantisch, omdat hij het enkel ziet als een iets minder slecht alternatief. Ik probeer gewoon te schetsen waarom zij waarschijnlijk zo graag dat groot feest wil.
[...]
Me dunkt dat 'n exotisch eilandje romantischer is dan zo'n stressdag zoals de meeste bruiloften met feest er uit zien. Ik zie er ook echt geen enkele romantiek in om op die manier te moeten trouwen, het is dan net of je juist het belangrijkste (met z'n 2-en een leven willen delen) van minder belang vindt dan het decorum naar de buitenwereld toe. Als je écht romantisch bent ingesteld en 't gaat je om de liefde en 't gebaar dan zou die buitenwereld er helemaal niet zoveel toe doen, imo.
En dat water bij de wijn van haar vind ik ook 'n beetje raar gekozen. Juist het etentje dat je zou doen met een select gezelschap van écht belangrijke mensen in jullie leven offert ze op voor 'n druk feest.Ik bedoel niet dat trouwen in het buitenland ofzo niet romantisch is. Maar in het geval van JC is het onromantisch, omdat hij het enkel ziet als een iets minder slecht alternatief. Ik probeer gewoon te schetsen waarom zij waarschijnlijk zo graag dat groot feest wil.
woensdag 13 augustus 2008 om 16:17
Visje, ze hunkert inderdaad naar een groot romantisch gebaar. En voor haar is een bruiloft het toppunt van romantiek. Maar ik moet zeggen dat ze in andere zaken juist heel nuchter is. Ze kan heel analytisch denken, meestal corrigeert zij mij als ik weer ergens over zit te piekeren. Dat maakt het nu juist zo ingewikkeld! Maar goed, ik neem je advies serieus over de geest even openstellen.
Nog even wat het burgerlijke betreft, dat is echt een gevoel dat van binnen komt bij mij. Het is dus niet dat ik niet wil trouwen omdat mijn vrienden dan zouden denken dat ik overstag ben gegaan of iets dergelijks!
Julus, trouwen is altijd een bespreekbaar onderwerp geweest en we hebben ook altijd geweten dat we er anders over denken. Ze weet dat ik er na enig 'aandringen' voor open sta, maar ze weet ook dat ik het niet op haar manier wil. En ik weet dat zij het heel graag wil op haar manier. We leven dus in een soort impasse. Ik denk dat ze juist heel blij zal zijn als ik eindelijk eens toegeef! (of ik kom ooit thuis en de sloten zijn verwisseld en mijn koffertje staat voor de deur, dat kan ook natuurlijk! het wachten zat) oeps!
Nog even wat het burgerlijke betreft, dat is echt een gevoel dat van binnen komt bij mij. Het is dus niet dat ik niet wil trouwen omdat mijn vrienden dan zouden denken dat ik overstag ben gegaan of iets dergelijks!
Julus, trouwen is altijd een bespreekbaar onderwerp geweest en we hebben ook altijd geweten dat we er anders over denken. Ze weet dat ik er na enig 'aandringen' voor open sta, maar ze weet ook dat ik het niet op haar manier wil. En ik weet dat zij het heel graag wil op haar manier. We leven dus in een soort impasse. Ik denk dat ze juist heel blij zal zijn als ik eindelijk eens toegeef! (of ik kom ooit thuis en de sloten zijn verwisseld en mijn koffertje staat voor de deur, dat kan ook natuurlijk! het wachten zat) oeps!
woensdag 13 augustus 2008 om 16:28
Mar nogmaals, heel tof dat er nog gereageerd wordt. Ik probeer de situatie zo goed mogelijk te schetsen maar ik besef dat dat altijd beperkt zal blijven tot mijn visie op onze relatie. Natuurlijk kom ik gaandeweg ook tot nieuwe inzichten, tegelijkertijd probeer ik het zo overzichtelijk mogelijk te houden... Ik besef ook dat het in de discussie ondertussen niet alleen over mijn situatie gaat maar over relaties in het algemeen. Jullie hebben in ieder geval een engelengeduld met mijn perikelen, bedankt!
woensdag 13 augustus 2008 om 16:50
Jc, nog een laatste bedenking van mij.
Mij lijkt het, dat het meestal beter is, als de een is wil en de ander liever niet, om het toch maar te doen. Omdat iets doen voor de ander, volgens mij minder opoffering kost dan iets laten voor de ander.
Voorbeeldje: ik hou helemaal niet van voetballen kijken en mijn man wel (is puur een hypothetische voorbeeld hoor!). Maar, als je om in een stadion binnen te mogen absoluut met zijn tweeën zou moeten zijn, zou ik met mijn man meegaan als voetballen kijken voor hem zijn grootste hobby zou zijn.
Of: als mijn man een hond zou willen en ik niet, dan zou ik hem die hond gunnnen. Omgekeerd weet ik zeker dat hij mij een hond zou gunnen als ik die zou willen en hij niet.
Idem dito voor bijvoorbeeld samen een wereldreis maken.
Begrijp je wat ik bedoel?
Zo voel ik het toch, ik weet niet hoe anderen dat voelen.
Mij lijkt het, dat het meestal beter is, als de een is wil en de ander liever niet, om het toch maar te doen. Omdat iets doen voor de ander, volgens mij minder opoffering kost dan iets laten voor de ander.
Voorbeeldje: ik hou helemaal niet van voetballen kijken en mijn man wel (is puur een hypothetische voorbeeld hoor!). Maar, als je om in een stadion binnen te mogen absoluut met zijn tweeën zou moeten zijn, zou ik met mijn man meegaan als voetballen kijken voor hem zijn grootste hobby zou zijn.
Of: als mijn man een hond zou willen en ik niet, dan zou ik hem die hond gunnnen. Omgekeerd weet ik zeker dat hij mij een hond zou gunnen als ik die zou willen en hij niet.
Idem dito voor bijvoorbeeld samen een wereldreis maken.
Begrijp je wat ik bedoel?
Zo voel ik het toch, ik weet niet hoe anderen dat voelen.
woensdag 13 augustus 2008 om 17:23
quote:Reiger100 schreef op 13 augustus 2008 @ 16:50:
Jc, nog een laatste bedenking van mij.
Mij lijkt het, dat het meestal beter is, als de een is wil en de ander liever niet, om het toch maar te doen. Omdat iets doen voor de ander, volgens mij minder opoffering kost dan iets laten voor de ander.
Voorbeeldje: ik hou helemaal niet van voetballen kijken en mijn man wel (is puur een hypothetische voorbeeld hoor!). Maar, als je om in een stadion binnen te mogen absoluut met zijn tweeën zou moeten zijn, zou ik met mijn man meegaan als voetballen kijken voor hem zijn grootste hobby zou zijn.
Of: als mijn man een hond zou willen en ik niet, dan zou ik hem die hond gunnnen. Omgekeerd weet ik zeker dat hij mij een hond zou gunnen als ik die zou willen en hij niet.
Idem dito voor bijvoorbeeld samen een wereldreis maken.
Begrijp je wat ik bedoel?
Zo voel ik het toch, ik weet niet hoe anderen dat voelen.
Ik zou continu op mijn tenen lopen als ik zou weten dat de ander iets doet omdat ik het wil en ik zou me er dus vooral bezwaard door voelen en ipv zorgeloos te genieten de hele tijd denken of ie 't nog wel trekt. Ik zou er dan een stuk minder plezier aan beleven terwijl die ander zich opgeoffert heeft.
En dan gaat dit nog maar om één dag, dus daar valt dan nog overheen te komen terwijl de andere voorbeelden die je noemt veel meer impact hebben. Bedoel, als iemand geen hond wil dan kan degene die 't wel wil wel alle zorg op zich nemen, maar je wordt er wel dagelijks mee geconfronteerd in huis. En iemand mee op wereldreis slepen die liefst alleen maar 3 weken aan 'n strand gaat liggen. Nee, denk niet dat dat gaat werken, of je moet echt iemand hebben die heel opofferingsgezind is met daarbij een ander die zich niet veel om de gevoelens van de ander bekommert.
Jc, nog een laatste bedenking van mij.
Mij lijkt het, dat het meestal beter is, als de een is wil en de ander liever niet, om het toch maar te doen. Omdat iets doen voor de ander, volgens mij minder opoffering kost dan iets laten voor de ander.
Voorbeeldje: ik hou helemaal niet van voetballen kijken en mijn man wel (is puur een hypothetische voorbeeld hoor!). Maar, als je om in een stadion binnen te mogen absoluut met zijn tweeën zou moeten zijn, zou ik met mijn man meegaan als voetballen kijken voor hem zijn grootste hobby zou zijn.
Of: als mijn man een hond zou willen en ik niet, dan zou ik hem die hond gunnnen. Omgekeerd weet ik zeker dat hij mij een hond zou gunnen als ik die zou willen en hij niet.
Idem dito voor bijvoorbeeld samen een wereldreis maken.
Begrijp je wat ik bedoel?
Zo voel ik het toch, ik weet niet hoe anderen dat voelen.
Ik zou continu op mijn tenen lopen als ik zou weten dat de ander iets doet omdat ik het wil en ik zou me er dus vooral bezwaard door voelen en ipv zorgeloos te genieten de hele tijd denken of ie 't nog wel trekt. Ik zou er dan een stuk minder plezier aan beleven terwijl die ander zich opgeoffert heeft.
En dan gaat dit nog maar om één dag, dus daar valt dan nog overheen te komen terwijl de andere voorbeelden die je noemt veel meer impact hebben. Bedoel, als iemand geen hond wil dan kan degene die 't wel wil wel alle zorg op zich nemen, maar je wordt er wel dagelijks mee geconfronteerd in huis. En iemand mee op wereldreis slepen die liefst alleen maar 3 weken aan 'n strand gaat liggen. Nee, denk niet dat dat gaat werken, of je moet echt iemand hebben die heel opofferingsgezind is met daarbij een ander die zich niet veel om de gevoelens van de ander bekommert.
woensdag 13 augustus 2008 om 21:11
quote:elninjoo schreef op 13 augustus 2008 @ 17:23:
[...]
Ik zou continu op mijn tenen lopen als ik zou weten dat de ander iets doet omdat ik het wil en ik zou me er dus vooral bezwaard door voelen en ipv zorgeloos te genieten de hele tijd denken of ie 't nog wel trekt. Ik zou er dan een stuk minder plezier aan beleven terwijl die ander zich opgeoffert heeft.
.Maar het omgekeerde geldt uiteraard ook: ik zou me bezwaard voelen als ik mijn man iets zou ontzeggen dat voor hem heel belangrijk is. Dat argument kun je dus ook omdraaien.
[...]
Ik zou continu op mijn tenen lopen als ik zou weten dat de ander iets doet omdat ik het wil en ik zou me er dus vooral bezwaard door voelen en ipv zorgeloos te genieten de hele tijd denken of ie 't nog wel trekt. Ik zou er dan een stuk minder plezier aan beleven terwijl die ander zich opgeoffert heeft.
.Maar het omgekeerde geldt uiteraard ook: ik zou me bezwaard voelen als ik mijn man iets zou ontzeggen dat voor hem heel belangrijk is. Dat argument kun je dus ook omdraaien.
woensdag 13 augustus 2008 om 21:34
Ik wilde vroeger nooit trouwen, met mijn exvriend woonde ik samen en het kwam niet eens bij me op. Tot ik mijn huidige man leerde kennen, voor hem was het nl. wel heel belangrijk om te trouwen (zit in zijn cultuur) en omdat hij nou eenmaal de liefde van mijn leven is heb er er toch aan toegegeven. Het was geen traditionele huwelijksdag met een receptie, diner en feestavond, maar we hebben al onze familie en vrienden uitgenodigd voor een dag op een boot met buffet en muziek. Toen we eenmaal met de voorbereidingen bezig waren begon ik het steeds leuker te vinden en de dag zelf vond ik geweldig. Het klinkt gek, maar ik vind dat het tòch net iets specialer voelt om getrouwd te zijn, dan om samen te wonen. Net of het samenwonen een soort proef was en het huwelijk voor het 'echt'.
