Relaties
alle pijlers
Trouwen? trouwen? Hoezo trouwen?
maandag 11 augustus 2008 om 12:06
Dames, heren, het volgende.
Mijn vriendin droomt van trouwen. Van witte jurken. Van bruidsmeisjes. Van de kerk. Van het ja-woord. Van de kus. Van het feest erna. Al zes jaar lang.
Ik vind het maar een gedoe. Poespas. Uit de tijd. Hypocriet. We hebben niet eens een kerk. Een weinigzeggend ritueel. En weet je wat dat allemaal kost! De volgende dag ben je wakker en er is niks maar dan ook niks veranderd. Behalve dan de ring aan je vinger. Trouwen is niet van deze tijd. Trouwen is z'n waarde kwijt.
Dilemma! Is dit herkenbaar? Of ben ik echt zo'n koele onromantische kikker?
Mijn vriendin droomt van trouwen. Van witte jurken. Van bruidsmeisjes. Van de kerk. Van het ja-woord. Van de kus. Van het feest erna. Al zes jaar lang.
Ik vind het maar een gedoe. Poespas. Uit de tijd. Hypocriet. We hebben niet eens een kerk. Een weinigzeggend ritueel. En weet je wat dat allemaal kost! De volgende dag ben je wakker en er is niks maar dan ook niks veranderd. Behalve dan de ring aan je vinger. Trouwen is niet van deze tijd. Trouwen is z'n waarde kwijt.
Dilemma! Is dit herkenbaar? Of ben ik echt zo'n koele onromantische kikker?
dinsdag 12 augustus 2008 om 09:30
quote:Zon_27 schreef op 12 augustus 2008 @ 09:09:
Maar goed, mijn beeld van trouwen is ook wel veranderd, hoor om me heen zon gedoe als mensen gaan trouwen, stress en nog eens stress, ruzies in de familie etc etc...en het geld dat t kost!!!
)
Dat hoeft bij jullie daarom toch niet zo te zijn! Toen wij trouwden, was dat zonder gedoe, stress, ruzie en grote kosten.
Ik vraag me eigenlijk af waarom mensen voor een partnerschapscontract (of hoe heet zoiets) kiezen in plaats van te trouwen, wat is de meerwaarde daarvan ten opzichte van trouwen? Voor mij zou een partnerschapscontract betekenen dat je er niet zeker van bent of je met elkaar oud wil worden, ik zie het als een soort tijdelijk huwelijk, een 'ersatz-huwelijk'. Maar dat zal wel niet voor iedereen gelden, denk ik.
Maar goed, mijn beeld van trouwen is ook wel veranderd, hoor om me heen zon gedoe als mensen gaan trouwen, stress en nog eens stress, ruzies in de familie etc etc...en het geld dat t kost!!!
)
Dat hoeft bij jullie daarom toch niet zo te zijn! Toen wij trouwden, was dat zonder gedoe, stress, ruzie en grote kosten.
Ik vraag me eigenlijk af waarom mensen voor een partnerschapscontract (of hoe heet zoiets) kiezen in plaats van te trouwen, wat is de meerwaarde daarvan ten opzichte van trouwen? Voor mij zou een partnerschapscontract betekenen dat je er niet zeker van bent of je met elkaar oud wil worden, ik zie het als een soort tijdelijk huwelijk, een 'ersatz-huwelijk'. Maar dat zal wel niet voor iedereen gelden, denk ik.
dinsdag 12 augustus 2008 om 12:29
quote:JohnnyCake schreef op 11 augustus 2008 @ 12:06:
De volgende dag ben je wakker en er is niks maar dan ook niks veranderd. Hier ben ik het helemaal niet mee eens, maar goed, zo zie ik het. Ik heb jarenlang net als jij gedacht dat trouwen geen toegevoegde waarde heeft, dat het een hoop gedoe is om niks, dat je geen boterbriefje nodig hebt om bij elkaar te blijven. Op een gegeven moment ben ik er toch genuanceerder over gaan denken (misschien was het de leeftijd wel of bruiloften die ik om me heen zag en toch iets met mij deden, en dan niet het feest, de locatie, de jurk of de taart maar puur het trouwen op zich, het uitspreken van beloftes naar elkaar toe) en zijn we een paar maanden geleden getrouwd en wat blijkt? Je relatie verandert wel degelijk, en dan bedoel ik meer je gevoel naar elkaar toe, het feit dat je juist in deze tijd waarin je niet meer hoeft te trouwen om samen te zijn, het toch doet omdat het iets betekent voor ons allebei. Het voelt nu alsof we een echt gezin zijn. Je voelt het nu niet zo, en misschien komt het ook nooit, maar je zou kunnen proberen er wat meer open voor te staan, omdat het nu alleen voor je vriendin iets betekent, later kom je er misschien achter dat het voor jou ook een meerwaarde heeft. Overigens hebben wij onze bruiloft heel intiem gevierd, met alleen familie (en dan niet eens alle familieleden) en beste vrienden, mensen met wie we het zelf wilden delen, eerst trouwen dan de bruidstaart en daarna lekker eten met z'n allen. Geen toestanden.
De volgende dag ben je wakker en er is niks maar dan ook niks veranderd. Hier ben ik het helemaal niet mee eens, maar goed, zo zie ik het. Ik heb jarenlang net als jij gedacht dat trouwen geen toegevoegde waarde heeft, dat het een hoop gedoe is om niks, dat je geen boterbriefje nodig hebt om bij elkaar te blijven. Op een gegeven moment ben ik er toch genuanceerder over gaan denken (misschien was het de leeftijd wel of bruiloften die ik om me heen zag en toch iets met mij deden, en dan niet het feest, de locatie, de jurk of de taart maar puur het trouwen op zich, het uitspreken van beloftes naar elkaar toe) en zijn we een paar maanden geleden getrouwd en wat blijkt? Je relatie verandert wel degelijk, en dan bedoel ik meer je gevoel naar elkaar toe, het feit dat je juist in deze tijd waarin je niet meer hoeft te trouwen om samen te zijn, het toch doet omdat het iets betekent voor ons allebei. Het voelt nu alsof we een echt gezin zijn. Je voelt het nu niet zo, en misschien komt het ook nooit, maar je zou kunnen proberen er wat meer open voor te staan, omdat het nu alleen voor je vriendin iets betekent, later kom je er misschien achter dat het voor jou ook een meerwaarde heeft. Overigens hebben wij onze bruiloft heel intiem gevierd, met alleen familie (en dan niet eens alle familieleden) en beste vrienden, mensen met wie we het zelf wilden delen, eerst trouwen dan de bruidstaart en daarna lekker eten met z'n allen. Geen toestanden.
dinsdag 12 augustus 2008 om 13:35
Man en ik vonden trouwen een bevestiging naar elkaar en de buitenwereld dat we definitief voor elkaar kozen. Het was niets rationeels, maar puur gevoelsmatigs.
Toch hadden we beiden geen zin in een traditionele Nederlandse trouwdag. Dat is gewoon niets voor ons. Tegelijkertijd wilden we wel een ceremonie, een ritueel voor ons tweeën. Wij zijn uitgekomen op trouwen in het buitenland, met 2 getuigen erbij. Via een bureau hebben we een vakantie op Malta geregeld en een rechtsgeldige trouwceremonie. Ik in een lange rode jurk, man in een net colbert. We hebben een fantastische reis en een fantastische trouwdag gehad. In de ochtend lekker relaxed in het zonnetje bij zee, 's middags foto's en trouwen, 's avonds romantisch uit eten bij het licht van fakkels en met uitzicht op zee. Beter kon het voor ons niet.
Bij thuiskomst hebben we een etentje gegeven voor intimi.
Ik ben het met veel van de eerdere posters eens dat jullie het best kunnen proberen een middenweg te vinden in jullie "trouw-behoefte". Niet alleen jij, ook je vriendin zal misschien wat water bij de wijn moeten doen en wat kleiner trouwen dan ze misschien zal willen. Als ze wil trouwen om jullie band te bevestigen, dan zal ze er waarschijnlijk geen moeite mee hebben. Wil ze trouwen om eens een dag helemaal los te gaan en in het middelpunt te staan, dan gaat het haar om het feest, niet om het huwelijk.
Toch hadden we beiden geen zin in een traditionele Nederlandse trouwdag. Dat is gewoon niets voor ons. Tegelijkertijd wilden we wel een ceremonie, een ritueel voor ons tweeën. Wij zijn uitgekomen op trouwen in het buitenland, met 2 getuigen erbij. Via een bureau hebben we een vakantie op Malta geregeld en een rechtsgeldige trouwceremonie. Ik in een lange rode jurk, man in een net colbert. We hebben een fantastische reis en een fantastische trouwdag gehad. In de ochtend lekker relaxed in het zonnetje bij zee, 's middags foto's en trouwen, 's avonds romantisch uit eten bij het licht van fakkels en met uitzicht op zee. Beter kon het voor ons niet.
Bij thuiskomst hebben we een etentje gegeven voor intimi.
Ik ben het met veel van de eerdere posters eens dat jullie het best kunnen proberen een middenweg te vinden in jullie "trouw-behoefte". Niet alleen jij, ook je vriendin zal misschien wat water bij de wijn moeten doen en wat kleiner trouwen dan ze misschien zal willen. Als ze wil trouwen om jullie band te bevestigen, dan zal ze er waarschijnlijk geen moeite mee hebben. Wil ze trouwen om eens een dag helemaal los te gaan en in het middelpunt te staan, dan gaat het haar om het feest, niet om het huwelijk.
dinsdag 12 augustus 2008 om 13:59
quote:Reiger100 schreef op 12 augustus 2008 @ 09:30:
[...]
Ik vraag me eigenlijk af waarom mensen voor een partnerschapscontract (of hoe heet zoiets) kiezen in plaats van te trouwen, wat is de meerwaarde daarvan ten opzichte van trouwen? Voor mij zou een partnerschapscontract betekenen dat je er niet zeker van bent of je met elkaar oud wil worden, ik zie het als een soort tijdelijk huwelijk, een 'ersatz-huwelijk'. Maar dat zal wel niet voor iedereen gelden, denk ik.
Bedoel je ook een samenlevingscontract? Waarom zou je dat alleen doen als je niet zeker ervan bent dat je oud gaat worden samen? Denk dat t net zo kan gelden als een huwelijk. Alles is zeer goed geregeld voor elkaar met zon contract en testament juist.....
En waarom daarvoor kiezen en niet huwelijk, omdat
een huwelijk dan toch meer geregel is en geld kost??
Iik vind een samenlevingscontract iig wel in NL erg goed geregeld, we hebben precies dezelfde rechten met pensoen, belasting , erfenis etc etc als dat we getrouwd waren.
Wij hebben dit toen we gingen samenwonen meteen goed geregeld, en meteen trouwen als je gaat samenwonen vind ik misschien ook wel snel...?!( ieder zijn eigen mening)
een soort van tijdelijk huwelijk vind ik het niet, want dan zou je zo ie zo gaan trouwen? Nee, het is heel echt vind ik toch...maar symbolisch vind ik zo als ik al schreef wel mooier...
[...]
Ik vraag me eigenlijk af waarom mensen voor een partnerschapscontract (of hoe heet zoiets) kiezen in plaats van te trouwen, wat is de meerwaarde daarvan ten opzichte van trouwen? Voor mij zou een partnerschapscontract betekenen dat je er niet zeker van bent of je met elkaar oud wil worden, ik zie het als een soort tijdelijk huwelijk, een 'ersatz-huwelijk'. Maar dat zal wel niet voor iedereen gelden, denk ik.
Bedoel je ook een samenlevingscontract? Waarom zou je dat alleen doen als je niet zeker ervan bent dat je oud gaat worden samen? Denk dat t net zo kan gelden als een huwelijk. Alles is zeer goed geregeld voor elkaar met zon contract en testament juist.....
En waarom daarvoor kiezen en niet huwelijk, omdat
een huwelijk dan toch meer geregel is en geld kost??
Iik vind een samenlevingscontract iig wel in NL erg goed geregeld, we hebben precies dezelfde rechten met pensoen, belasting , erfenis etc etc als dat we getrouwd waren.
Wij hebben dit toen we gingen samenwonen meteen goed geregeld, en meteen trouwen als je gaat samenwonen vind ik misschien ook wel snel...?!( ieder zijn eigen mening)
een soort van tijdelijk huwelijk vind ik het niet, want dan zou je zo ie zo gaan trouwen? Nee, het is heel echt vind ik toch...maar symbolisch vind ik zo als ik al schreef wel mooier...
dinsdag 12 augustus 2008 om 14:20
Reiger bedoelt een geregistreerd partnerschap denk ik.
Ik heb Wij hebben er ook over getwijfeld. Het hele concept trouwen vinden we namelijk erg truttig, niet iets wat bij ons past in ieder geval. Een geregistreerd partnerschap is dan toch wat meer een zakelijk contract (wat alleen ons gevoel was, want trouwen is natuurlijk net zo goed het afsluiten van een contract). Het voordeel van een g.p. is dat je met minder rompslomp kunt scheiden. Maar ja, daar ga je natuurlijk niet van uit als je zo'n contract aangaat. Uiteindelijk hebben we toch besloten om maar te trouwen, dat voelde toch iets 'echter'.
Ik vind het lastig uitleggen merk ik, ik zoek even of ik dat topic nog kan terugvinden, daar heb ik het volgens mij beter verwoord.
Hier dus.
Ik heb Wij hebben er ook over getwijfeld. Het hele concept trouwen vinden we namelijk erg truttig, niet iets wat bij ons past in ieder geval. Een geregistreerd partnerschap is dan toch wat meer een zakelijk contract (wat alleen ons gevoel was, want trouwen is natuurlijk net zo goed het afsluiten van een contract). Het voordeel van een g.p. is dat je met minder rompslomp kunt scheiden. Maar ja, daar ga je natuurlijk niet van uit als je zo'n contract aangaat. Uiteindelijk hebben we toch besloten om maar te trouwen, dat voelde toch iets 'echter'.
Ik vind het lastig uitleggen merk ik, ik zoek even of ik dat topic nog kan terugvinden, daar heb ik het volgens mij beter verwoord.
Hier dus.
anoniem_61593 wijzigde dit bericht op 12-08-2008 14:39
Reden: link toegevoegd
Reden: link toegevoegd
% gewijzigd
dinsdag 12 augustus 2008 om 14:20
quote:Zon_27 schreef op 12 augustus 2008 @ 13:59:
En waarom daarvoor kiezen en niet huwelijk, omdat
een huwelijk dan toch meer geregel is en geld kost??
Dat is toch niet noodzakelijk zo? Ik denk zelfs dat een huwelijk goedkoper kan zijn (want het kan ook gratis).
Iik vind een samenlevingscontract iig wel in NL erg goed geregeld, we hebben precies dezelfde rechten met pensoen, belasting , erfenis etc etc als dat we getrouwd waren.
Ja, maar als het precies hetzelfde is, wat is dan de reden waarom mensen daarvoor kiezen ipv voor een huwelijk?
Wij hebben dit toen we gingen samenwonen meteen goed geregeld, en meteen trouwen als je gaat samenwonen vind ik misschien ook wel snel...?!( ieder zijn eigen mening)
Ha, er zit dus toch ergens wel een verschil tussen een samenlevingscontract en een huwelijk? En wat is dat dan volgens jou?
een soort van tijdelijk huwelijk vind ik het niet, want dan zou je zo ie zo gaan trouwen? Nee, het is heel echt vind ik toch...maar symbolisch vind ik zo als ik al schreef wel mooier...
Dit begrijp ik niet, kun je dit wat verduidelijken?
En waarom daarvoor kiezen en niet huwelijk, omdat
een huwelijk dan toch meer geregel is en geld kost??
Dat is toch niet noodzakelijk zo? Ik denk zelfs dat een huwelijk goedkoper kan zijn (want het kan ook gratis).
Iik vind een samenlevingscontract iig wel in NL erg goed geregeld, we hebben precies dezelfde rechten met pensoen, belasting , erfenis etc etc als dat we getrouwd waren.
Ja, maar als het precies hetzelfde is, wat is dan de reden waarom mensen daarvoor kiezen ipv voor een huwelijk?
Wij hebben dit toen we gingen samenwonen meteen goed geregeld, en meteen trouwen als je gaat samenwonen vind ik misschien ook wel snel...?!( ieder zijn eigen mening)
Ha, er zit dus toch ergens wel een verschil tussen een samenlevingscontract en een huwelijk? En wat is dat dan volgens jou?
een soort van tijdelijk huwelijk vind ik het niet, want dan zou je zo ie zo gaan trouwen? Nee, het is heel echt vind ik toch...maar symbolisch vind ik zo als ik al schreef wel mooier...
Dit begrijp ik niet, kun je dit wat verduidelijken?
dinsdag 12 augustus 2008 om 14:22
quote:Capibara schreef op 12 augustus 2008 @ 14:20:
Het voordeel van een g.p. is dat je met minder rompslomp kunt scheiden. .Dat is precies de reden waarom ik het gevoel heb dat mensen die een g.p. aangaan, minder zeker van hun relatie zijn dan mensen die trouwen. Op mij komt het over als een 'huwelijk met voorbehoud'.
Het voordeel van een g.p. is dat je met minder rompslomp kunt scheiden. .Dat is precies de reden waarom ik het gevoel heb dat mensen die een g.p. aangaan, minder zeker van hun relatie zijn dan mensen die trouwen. Op mij komt het over als een 'huwelijk met voorbehoud'.
dinsdag 12 augustus 2008 om 14:37
De reden is volgens mij omdat er vroeger gewoon getrouwd werd en men dacht er niet aan te gaan scheiden. Trouwen betekende toen gewoon vastigheid. Tegenwoordig ben je puur bij elkaar omdat je gek op elkaar bent want men verdiend zelf z'n geld en is dus niet meer afhankelijk zoals vroeger. Waarom dan trouwen? Als je niet meer gek op elkaar bent ga je gewoon je eigen weg. Ik persoonlijk vind het wel mooi dat men tegenwoordig om de juiste redenen bij elkaar is maar het tegendeel vind ik weer dat er een hoop mensen uit elkaar gaan en mijn inziens minder vechten.
dinsdag 12 augustus 2008 om 14:42
Dit was dus die post waarin ik - duidelijker dan hierboven - uitlegde waarom ik eerst twijfelde om te trouwen en het nu toch ga doen:quote:Capibara schreef op 05 juni 2008 @ 08:10:
Vriend en ik hebben er veel over gesproken de afgelopen dagen. Héél veel. En ja, geregistreerd partnerschap voelt toch als een slap aftreksel van het huwelijk. Dat scheiden makkelijker is zou inderdaad geen reden moeten zijn om daar voor te kiezen; ik ben helemaal niet van plan om te scheiden. Ik kies voor meer dan 100% voor mijn vriend, met of zonder boterbriefje, dus waarom nu al rekening houden met iets wat hopelijk nooit gebeurt?
Ik ben er denk ik ook achter waar mijn aversie tegen trouwen vandaan komt. Ik denk dat ik moeite heb met het imago. Trouwen hoeft voor mij niet zo nodig, ik vind het eerlijk gezegd een beetje mutserig (sorry voor iedereen die ik hiermee voor het hoofd stoot). Als ik (op andere fora) bijvoorbeeld lees dat er meiden zijn die hun bruiloft 1,5 jaar of langer aan het voorbereiden zijn, 'de mooiste dag van hun leven' tot in de puntjes voorbereid willen hebben en zich tot echte bridezilla's ontpoppen... ik moet er echt niet aan denken! Toen ik met mijn ex trouwde was dat gratis op een dinsdagochtend, en zeker niet in een witte jurk (zou ook ongepaste symboliek zijn geweest; we woonden op dat moment al 10 jaar samen, hihi).
Ik hoef niet door middel van een huwelijk aan de buitenwereld duidelijk te maken hoeveel we van elkaar houden. Maar... we willen bepaalde dingen wèl gewoon goed geregeld hebben. Het huwelijk is daarvoor het ultieme middel, mutserig of niet. We hebben daarom besloten toch maar te gaan trouwen. Gewoon een keer 's ochtends vroeg, zonder poespas, in onze dagelijkse kloffie en waarschijnlijk zonder iemand erbij. Wel willen we mooie ringen kopen en 's avonds een etentje organiseren voor onze moeders, opa, broers en zussen, maar dan ook zonder dat mensen zich verplicht voelen nieuwe kleding aan te schaffen, een cadeau voor ons te kopen of sketches of zo'n afschuwelijk ABC in te studeren. Binnenkort gaan we dus in ondertrouw (het is nu even wachten op de uittreksels uit de geboorteregisters), daarna contractje laten opstellen door de notaris en dan willen we in september trouwen, op de dag dat het precies 1 jaar 'aan' is. Wel wat snel misschien, maar het voelt gewoon goed, dus waarom zouden we het uitstellen?
Capi is happy!
Vriend en ik hebben er veel over gesproken de afgelopen dagen. Héél veel. En ja, geregistreerd partnerschap voelt toch als een slap aftreksel van het huwelijk. Dat scheiden makkelijker is zou inderdaad geen reden moeten zijn om daar voor te kiezen; ik ben helemaal niet van plan om te scheiden. Ik kies voor meer dan 100% voor mijn vriend, met of zonder boterbriefje, dus waarom nu al rekening houden met iets wat hopelijk nooit gebeurt?
Ik ben er denk ik ook achter waar mijn aversie tegen trouwen vandaan komt. Ik denk dat ik moeite heb met het imago. Trouwen hoeft voor mij niet zo nodig, ik vind het eerlijk gezegd een beetje mutserig (sorry voor iedereen die ik hiermee voor het hoofd stoot). Als ik (op andere fora) bijvoorbeeld lees dat er meiden zijn die hun bruiloft 1,5 jaar of langer aan het voorbereiden zijn, 'de mooiste dag van hun leven' tot in de puntjes voorbereid willen hebben en zich tot echte bridezilla's ontpoppen... ik moet er echt niet aan denken! Toen ik met mijn ex trouwde was dat gratis op een dinsdagochtend, en zeker niet in een witte jurk (zou ook ongepaste symboliek zijn geweest; we woonden op dat moment al 10 jaar samen, hihi).
Ik hoef niet door middel van een huwelijk aan de buitenwereld duidelijk te maken hoeveel we van elkaar houden. Maar... we willen bepaalde dingen wèl gewoon goed geregeld hebben. Het huwelijk is daarvoor het ultieme middel, mutserig of niet. We hebben daarom besloten toch maar te gaan trouwen. Gewoon een keer 's ochtends vroeg, zonder poespas, in onze dagelijkse kloffie en waarschijnlijk zonder iemand erbij. Wel willen we mooie ringen kopen en 's avonds een etentje organiseren voor onze moeders, opa, broers en zussen, maar dan ook zonder dat mensen zich verplicht voelen nieuwe kleding aan te schaffen, een cadeau voor ons te kopen of sketches of zo'n afschuwelijk ABC in te studeren. Binnenkort gaan we dus in ondertrouw (het is nu even wachten op de uittreksels uit de geboorteregisters), daarna contractje laten opstellen door de notaris en dan willen we in september trouwen, op de dag dat het precies 1 jaar 'aan' is. Wel wat snel misschien, maar het voelt gewoon goed, dus waarom zouden we het uitstellen?
Capi is happy!
dinsdag 12 augustus 2008 om 14:55
Vroeger, in oude tijden, was het huwelijk natuurlijk vanalles, maar vooral een juridisch verbond. De Germaanse stammen hadden een jaarvergadering waarin voorgenomen huwelijken werden aangekondigd. Als er een gegronde reden was om een huwelijk niet door te laten gaan, dan kon dat dan kenbaar gemaakt worden. Dat zien we nog steeds in de ondertrouw of in de zin "those who know of a reason why these two should not be joined in matrimony, speak up now or for ever hold your peace". Het huwelijk zelf was een aankondiging dat je vanaf dan echt in alle opzichten een paar bent.
Op zich is er in die 1500 jaar (zelfs langer nog, maar ja, ik ben gespecialiseerd in de vikingtijd :o) nog niet zo heel veel veranderd. De huwelijksbevestiging is het moment waarop je aan iedereen om je heen (en evt. aan God) bevestigd dat jullie helemaal voor elkaar gaan. Daarin zit hem de romantiek van een huwelijk en juist omdat je dat zo nadrukkelijk bevestigt voelt het voor veel mensen echter dan een geregistreerd partnerschap. Zeker als je de poeha erom heen hebt, daar kan niemand nog omheen!
Johnny, heeft je vriendin juist behoefte aan
de poeha,of heeft ze behoefte om op een dag te horen en uit te spreken dat jullie voor elkaar gaan (en dat dan te vieren met een gedenkwaardige fuif)?Als het gaat om optie twee en dat is zo uitgesproken (en daarmee tastbaar/helder geworden), dan valt er makkelijker over de invulling van die knalfuif te praten. Misschien zijn er andere manieren om dat moment te markeren, die net zo gedenkwaardig (en romantisch) zijn, waar je over 10 jaar toch met evenveel plezier aan terugdenkt.
Op zich is er in die 1500 jaar (zelfs langer nog, maar ja, ik ben gespecialiseerd in de vikingtijd :o) nog niet zo heel veel veranderd. De huwelijksbevestiging is het moment waarop je aan iedereen om je heen (en evt. aan God) bevestigd dat jullie helemaal voor elkaar gaan. Daarin zit hem de romantiek van een huwelijk en juist omdat je dat zo nadrukkelijk bevestigt voelt het voor veel mensen echter dan een geregistreerd partnerschap. Zeker als je de poeha erom heen hebt, daar kan niemand nog omheen!
Johnny, heeft je vriendin juist behoefte aan
de poeha,of heeft ze behoefte om op een dag te horen en uit te spreken dat jullie voor elkaar gaan (en dat dan te vieren met een gedenkwaardige fuif)?Als het gaat om optie twee en dat is zo uitgesproken (en daarmee tastbaar/helder geworden), dan valt er makkelijker over de invulling van die knalfuif te praten. Misschien zijn er andere manieren om dat moment te markeren, die net zo gedenkwaardig (en romantisch) zijn, waar je over 10 jaar toch met evenveel plezier aan terugdenkt.
dinsdag 12 augustus 2008 om 15:20
@reiger:
Ja een huwelijk kan ook gratis...maar daar gaat t natuurlijk ook niet om.
Kijk IK wil wel trouwen, vriendlief niet en dat begrijp ik ook wel en ja wij wilden toen we gingen samenwonen METEEN alles goed geregeld hebben....en om toen meteen te gaan trouwen zou ik ook te snel hebben gevonden denk ik.....waarom?? Nou ja omdat trouwen toch wel iets is ja...dus wat dat betreft is het anders , heb jij gelijk .....maar ik zou zo ie zo eerst gaan samenwonen en dan pas trouwen, snap je. Pas als je samenwoont leer je elkaar echt kennen enzo?!! En wij zijn na een half jaar al samen gaan samenwonen...
En nu dat eenmaal zo is, is alles dus al precies hetzelfde geregelt als trouwen en dus daarom is het trouwen alleen nog maar voor het symbolische en het feest ( nogmaals ik wil nog steeds wel)....
Ik heb er toen we naar de notaris gingen wel aan gedacht, zo van als we dit doen hoeven ( zeker in vriendliefs ogen) niet meer trouwen in de toekomst om alles te regelen....das wel jammer...dacht ik toen ook. Heb toen ook wel gezegd..we kunnen ook trouwen....net zo makkelijk...haha
Maar goed....ik ben op zich zo wel tevreden...we zijn heel officieel samen....en trouwen lijkt me nog steeds erg mooi maar ga mijn vriend niet "dwingen" en begrijp zijn standpunt ook wel...
En dat tijdelijke wat jij noemde vind ik dus niet, wij hebben ook echt voor elkaar gekozen....en ook voor altijd voor ons idee....anders hadden we alles niet zo hoeven te regelen...
Ja een huwelijk kan ook gratis...maar daar gaat t natuurlijk ook niet om.
Kijk IK wil wel trouwen, vriendlief niet en dat begrijp ik ook wel en ja wij wilden toen we gingen samenwonen METEEN alles goed geregeld hebben....en om toen meteen te gaan trouwen zou ik ook te snel hebben gevonden denk ik.....waarom?? Nou ja omdat trouwen toch wel iets is ja...dus wat dat betreft is het anders , heb jij gelijk .....maar ik zou zo ie zo eerst gaan samenwonen en dan pas trouwen, snap je. Pas als je samenwoont leer je elkaar echt kennen enzo?!! En wij zijn na een half jaar al samen gaan samenwonen...
En nu dat eenmaal zo is, is alles dus al precies hetzelfde geregelt als trouwen en dus daarom is het trouwen alleen nog maar voor het symbolische en het feest ( nogmaals ik wil nog steeds wel)....
Ik heb er toen we naar de notaris gingen wel aan gedacht, zo van als we dit doen hoeven ( zeker in vriendliefs ogen) niet meer trouwen in de toekomst om alles te regelen....das wel jammer...dacht ik toen ook. Heb toen ook wel gezegd..we kunnen ook trouwen....net zo makkelijk...haha
Maar goed....ik ben op zich zo wel tevreden...we zijn heel officieel samen....en trouwen lijkt me nog steeds erg mooi maar ga mijn vriend niet "dwingen" en begrijp zijn standpunt ook wel...
En dat tijdelijke wat jij noemde vind ik dus niet, wij hebben ook echt voor elkaar gekozen....en ook voor altijd voor ons idee....anders hadden we alles niet zo hoeven te regelen...
dinsdag 12 augustus 2008 om 15:25
Ik vind trouwen an sich niet eens zozeer heel bijzonder, (de dag, alles eromheen), maar meer het feit dat mijn vriend daarmee een statement zou maken. Dat hij mij zo belangrijk vindt, dat hij dat zou willen bevestigen door mij ten huwelijk te vragen. Zou voor mij al voldoende zijn, dan hoeft de dag zelf niet eens plaats te vinden.
Is toch een megabevestiging van zijn liefde.
Is toch een megabevestiging van zijn liefde.
dinsdag 12 augustus 2008 om 15:32
quote:JWvB schreef op 12 augustus 2008 @ 14:55:
Johnny, heeft je vriendin juist behoefte aan
de poeha,of heeft ze behoefte om op een dag te horen en uit te spreken dat jullie voor elkaar gaan (en dat dan te vieren met een gedenkwaardige fuif)?De 'poeha' hoort er wat mijn vriendin betreft gewoon bij. Ik heb ooit gekscherend gezegd dat ik best wel op maandagmorgen wil trouwen, geen gezeur en het is gratis. Dat zag ze niet zitten.
Johnny, heeft je vriendin juist behoefte aan
de poeha,of heeft ze behoefte om op een dag te horen en uit te spreken dat jullie voor elkaar gaan (en dat dan te vieren met een gedenkwaardige fuif)?De 'poeha' hoort er wat mijn vriendin betreft gewoon bij. Ik heb ooit gekscherend gezegd dat ik best wel op maandagmorgen wil trouwen, geen gezeur en het is gratis. Dat zag ze niet zitten.
dinsdag 12 augustus 2008 om 15:38
Hm, dus ze heeft zeg maar, dat romantische beeld over trouwen, met alles erop en eraan.
Als zij heel graag met je wilt trouwen, dan zou ze dus ook genoegen moeten nemen met de maandagochtend.
Ik zou er al heel blij mee zijn, haha.
Als jij nou je poot stijf houdt, en zegt dat het er nooit van gaat komen, hoe reageert zij dan?
Als zij heel graag met je wilt trouwen, dan zou ze dus ook genoegen moeten nemen met de maandagochtend.
Ik zou er al heel blij mee zijn, haha.
Als jij nou je poot stijf houdt, en zegt dat het er nooit van gaat komen, hoe reageert zij dan?
dinsdag 12 augustus 2008 om 16:10
Johnny, je snapt geloof ik niet helemaal wat ik bedoel. Bij zo'n gratis maandagmorgenhuwelijk heb ik een beetje hetzelfde idee als bij zo'n GP. Is geen duidelijke publieke statement van 'wij horen bij elkaar'. Klinkt voor mij altijd als een zakelijke overeenkomst die tussen afspraken door in de agenda wordt geperst. Not very romantic indeed.
Dat gratis tijdstip is ook bedoeld voor mensen die de leges niet kunnen opbrengen, niet voor mensen die het er eigenlijk niet voor over hebben.
Draai anders de vraag eens om. Zou ze de poeha willen zonder de gang naar het gemeentehuis? (Ik meen dat een dominee tegenwoordig een relatie mag inzegenen die nog niet burgerlijk is bevestigd)
Dat gratis tijdstip is ook bedoeld voor mensen die de leges niet kunnen opbrengen, niet voor mensen die het er eigenlijk niet voor over hebben.
Draai anders de vraag eens om. Zou ze de poeha willen zonder de gang naar het gemeentehuis? (Ik meen dat een dominee tegenwoordig een relatie mag inzegenen die nog niet burgerlijk is bevestigd)
dinsdag 12 augustus 2008 om 16:14
quote:Julus schreef op 12 augustus 2008 @ 15:38:
Als jij nou je poot stijf houdt, en zegt dat het er nooit van gaat komen, hoe reageert zij dan?
Diep teleurgesteld denk ik. Het hoort er voor haar gewoon bij. Een compromis zal ze wel accepteren, zo extreem is ze natuurlijk niet. Als ik mijn poot heel stijf houd tenminste
Maar goed, ik wil geen dingen afdwingen, de reden voor dit topic is om te zien waar ik me aanstel, of niet, wat acceptabel is of niet. Zie vogende post...
Als jij nou je poot stijf houdt, en zegt dat het er nooit van gaat komen, hoe reageert zij dan?
Diep teleurgesteld denk ik. Het hoort er voor haar gewoon bij. Een compromis zal ze wel accepteren, zo extreem is ze natuurlijk niet. Als ik mijn poot heel stijf houd tenminste
Maar goed, ik wil geen dingen afdwingen, de reden voor dit topic is om te zien waar ik me aanstel, of niet, wat acceptabel is of niet. Zie vogende post...
anoniem_49704 wijzigde dit bericht op 12-08-2008 16:41
Reden: stam -t
Reden: stam -t
% gewijzigd
dinsdag 12 augustus 2008 om 16:15
Ok, inmiddels ben ik iets gemodereerder geworden dan in mijn openingspost . Eens kom je in je relatie op het moment dat zowat iedereen vindt dat je moet trouwen. Schoonouders maken er grapjes over, het jongere broertje is getrouwd en je vriendin wil trouwen... alleen merk je van jezelf dat die behoefte er dus gewoon niet is.
Ik heb niks tegen het huwelijk op zich en ook heb ik geen enkele twijfels over een toekomst samen met mijn vriendin. Dus zoals sommige dames al opmerkten: ik zou haar gewoon een plezier kunnen doen, als zij zo graag zo'n trouwdag wil. Heel goed mogelijk. Alleen, ik doe normaal geen dingen alleen omdat anderen dat zo graag willen...en het voelt niet oprecht.
Wat ons dus brengt bij het efteling-verhaal van een pagina of twee terug: Doe ik mijn vriendin echt een plezier als ik niet uit volle overtuiging meedoe aan de poeha? Sommigen zeggen van wel, anderen van niet. Ik ging er dus altijd vanuit dat het niet oprecht zou zijn, maar misschien is dat toch niet zo zwart wit.
Elders is ook de vraag gerezen waarom er per se getrouwd moet worden als een samenlevingscontract ook hetzelfde biedt. Ik kan daar geen antwoord op vinden anders dan dat het niet 'romantisch' zou zijn. Bijvoorbeeld. Mijn vriendin en ik hebben een huis gekocht en ik heb haar ook altijd gezegd: het feit dat ik samen met jou een huis koop betekent veel meer dan een plechtige belofte. Zo'n trouwbelofte is maar een idee, dit huis is het meest tastbare bewijs dat ik samen met jou een toekomst wil (al was het alleen maar om al het geld dat we samen erin hebben gestopt!!). Maar goed, dat zel wel kille onromantische JC logica zijn.
Ik heb niks tegen het huwelijk op zich en ook heb ik geen enkele twijfels over een toekomst samen met mijn vriendin. Dus zoals sommige dames al opmerkten: ik zou haar gewoon een plezier kunnen doen, als zij zo graag zo'n trouwdag wil. Heel goed mogelijk. Alleen, ik doe normaal geen dingen alleen omdat anderen dat zo graag willen...en het voelt niet oprecht.
Wat ons dus brengt bij het efteling-verhaal van een pagina of twee terug: Doe ik mijn vriendin echt een plezier als ik niet uit volle overtuiging meedoe aan de poeha? Sommigen zeggen van wel, anderen van niet. Ik ging er dus altijd vanuit dat het niet oprecht zou zijn, maar misschien is dat toch niet zo zwart wit.
Elders is ook de vraag gerezen waarom er per se getrouwd moet worden als een samenlevingscontract ook hetzelfde biedt. Ik kan daar geen antwoord op vinden anders dan dat het niet 'romantisch' zou zijn. Bijvoorbeeld. Mijn vriendin en ik hebben een huis gekocht en ik heb haar ook altijd gezegd: het feit dat ik samen met jou een huis koop betekent veel meer dan een plechtige belofte. Zo'n trouwbelofte is maar een idee, dit huis is het meest tastbare bewijs dat ik samen met jou een toekomst wil (al was het alleen maar om al het geld dat we samen erin hebben gestopt!!). Maar goed, dat zel wel kille onromantische JC logica zijn.
dinsdag 12 augustus 2008 om 16:25
quote:JohnnyCake schreef op 12 augustus 2008 @ 16:15:
Wat ons dus brengt bij het efteling-verhaal van een pagina of twee terug: Doe ik mijn vriendin echt een plezier als ik niet uit volle overtuiging meedoe aan de poeha? Sommigen zeggen van wel, anderen van niet. Ik ging er dus altijd vanuit dat het niet oprecht zou zijn, maar misschien is dat toch niet zo zwart wit.
Ik heb het efteling verhaal even gemist, maar volgens mij zit het pas niet goed, is er pas sprake van onoprechtheid, als jij niet met volle overtuiging "Ja, ik wil" zou zeggen. Maar dat is kennelijk niet het geval.
Wat betreft de vorm; als jij dingen voor alleen haar doet, zou het eerder een bevestiging van liefde zijn dan onoprechtheid. Maar er moet een compromis te vinden zijn.
Als jullie niet kerkelijk zijn en jij daarom wat moeite hebt met een kerkelijke inzegening, dan zou je best kunnen bedingen dat dat punt van het programma gehaald wordt. Dat vind ik inderdaad een punt waarvan je moet kijken naar 'oprechtheid'. Je staat daar voor dat altaar of preekgestoelte (afhankelijk van de kerk) en belooft iets. Moet je natuurlijk wel serieus nemen.
Wat ons dus brengt bij het efteling-verhaal van een pagina of twee terug: Doe ik mijn vriendin echt een plezier als ik niet uit volle overtuiging meedoe aan de poeha? Sommigen zeggen van wel, anderen van niet. Ik ging er dus altijd vanuit dat het niet oprecht zou zijn, maar misschien is dat toch niet zo zwart wit.
Ik heb het efteling verhaal even gemist, maar volgens mij zit het pas niet goed, is er pas sprake van onoprechtheid, als jij niet met volle overtuiging "Ja, ik wil" zou zeggen. Maar dat is kennelijk niet het geval.
Wat betreft de vorm; als jij dingen voor alleen haar doet, zou het eerder een bevestiging van liefde zijn dan onoprechtheid. Maar er moet een compromis te vinden zijn.
Als jullie niet kerkelijk zijn en jij daarom wat moeite hebt met een kerkelijke inzegening, dan zou je best kunnen bedingen dat dat punt van het programma gehaald wordt. Dat vind ik inderdaad een punt waarvan je moet kijken naar 'oprechtheid'. Je staat daar voor dat altaar of preekgestoelte (afhankelijk van de kerk) en belooft iets. Moet je natuurlijk wel serieus nemen.
dinsdag 12 augustus 2008 om 16:27
quote:JWvB schreef op 12 augustus 2008 @ 16:10:
Johnny, je snapt geloof ik niet helemaal wat ik bedoel. Bij zo'n gratis maandagmorgenhuwelijk heb ik een beetje hetzelfde idee als bij zo'n GP. Is geen duidelijke publieke statement van 'wij horen bij elkaar'. Klinkt voor mij altijd als een zakelijke overeenkomst die tussen afspraken door in de agenda wordt geperst. Not very romantic indeed.
Dat gratis tijdstip is ook bedoeld voor mensen die de leges niet kunnen opbrengen, niet voor mensen die het er eigenlijk niet voor over hebben.
Draai anders de vraag eens om. Zou ze de poeha willen zonder de gang naar het gemeentehuis? (Ik meen dat een dominee tegenwoordig een relatie mag inzegenen die nog niet burgerlijk is bevestigd)
Inderdaad, het is niet romantisch, maar het hangt er ook vanaf hoe je het bekijkt. Mij zegt dat romantische gewoon niet zo veel dus ben ik eerder geneigd om te zeggen: mijn liefde blijkt toch al uit vanalles! (bv ons huis samen, en andere leuke dingen)
Poeha zonder gemeentehuis...daar vraag je me wat. Dat weet ik eerlijk gezegd niet, hoe ze daarover zou denken. Persoonlijk heb ik iets meer moeite met de poeha dan met het legale aspect!
Johnny, je snapt geloof ik niet helemaal wat ik bedoel. Bij zo'n gratis maandagmorgenhuwelijk heb ik een beetje hetzelfde idee als bij zo'n GP. Is geen duidelijke publieke statement van 'wij horen bij elkaar'. Klinkt voor mij altijd als een zakelijke overeenkomst die tussen afspraken door in de agenda wordt geperst. Not very romantic indeed.
Dat gratis tijdstip is ook bedoeld voor mensen die de leges niet kunnen opbrengen, niet voor mensen die het er eigenlijk niet voor over hebben.
Draai anders de vraag eens om. Zou ze de poeha willen zonder de gang naar het gemeentehuis? (Ik meen dat een dominee tegenwoordig een relatie mag inzegenen die nog niet burgerlijk is bevestigd)
Inderdaad, het is niet romantisch, maar het hangt er ook vanaf hoe je het bekijkt. Mij zegt dat romantische gewoon niet zo veel dus ben ik eerder geneigd om te zeggen: mijn liefde blijkt toch al uit vanalles! (bv ons huis samen, en andere leuke dingen)
Poeha zonder gemeentehuis...daar vraag je me wat. Dat weet ik eerlijk gezegd niet, hoe ze daarover zou denken. Persoonlijk heb ik iets meer moeite met de poeha dan met het legale aspect!
dinsdag 12 augustus 2008 om 16:33
Ja, maar die poeha die maakt het moment nou juist zo gedenkwaardig.
Ten eerste heb je de gasten. Al die mensen die erbij zijn als je verklaart van elkaar te houden. Ja, ze weten het wel, maar opstaan en zeggen "Schat, ik hou van je", is toch wel iets bijzonders.
En dan heb je de dingen die ervoor zorgen dat de dag anders verloopt dan anders. Dat je de rest van je leven nog dat moment herinneren kan. Een moment dat toch heel belangrijk is in je leven.
En daarnaast is het vaak de enige keer dat je zo'n mooie jurk aan kan zonder overdressed te zijn
Ten eerste heb je de gasten. Al die mensen die erbij zijn als je verklaart van elkaar te houden. Ja, ze weten het wel, maar opstaan en zeggen "Schat, ik hou van je", is toch wel iets bijzonders.
En dan heb je de dingen die ervoor zorgen dat de dag anders verloopt dan anders. Dat je de rest van je leven nog dat moment herinneren kan. Een moment dat toch heel belangrijk is in je leven.
En daarnaast is het vaak de enige keer dat je zo'n mooie jurk aan kan zonder overdressed te zijn
dinsdag 12 augustus 2008 om 16:33
quote:JWvB schreef op 12 augustus 2008 @ 16:25:
[...]
Ik heb het efteling verhaal even gemist, maar volgens mij zit het pas niet goed, is er pas sprake van onoprechtheid, als jij niet met volle overtuiging "Ja, ik wil" zou zeggen. Maar dat is kennelijk niet het geval.
Wat betreft de vorm; als jij dingen voor alleen haar doet, zou het eerder een bevestiging van liefde zijn dan onoprechtheid. Maar er moet een compromis te vinden zijn.
.
Efteling verhaal was gewoon een algemeen voorbeeld. Als ik graag naar de efteling ga dan zou mijn vrienden me een enorm plezier doen om mee te gaan. Maar als ik weet dat ze er eigenlijk geen zin in heeft...dan hoeft het niet meer zo.
Zo denk ik en dat betrek ik dus op onze situatie. Ik zou mee kunnen doen aan de poeha, maar...
Maar goed, zoals je zegt, misschien is er een compromis te vinden (en daarom post ik dus hier!).
[...]
Ik heb het efteling verhaal even gemist, maar volgens mij zit het pas niet goed, is er pas sprake van onoprechtheid, als jij niet met volle overtuiging "Ja, ik wil" zou zeggen. Maar dat is kennelijk niet het geval.
Wat betreft de vorm; als jij dingen voor alleen haar doet, zou het eerder een bevestiging van liefde zijn dan onoprechtheid. Maar er moet een compromis te vinden zijn.
.
Efteling verhaal was gewoon een algemeen voorbeeld. Als ik graag naar de efteling ga dan zou mijn vrienden me een enorm plezier doen om mee te gaan. Maar als ik weet dat ze er eigenlijk geen zin in heeft...dan hoeft het niet meer zo.
Zo denk ik en dat betrek ik dus op onze situatie. Ik zou mee kunnen doen aan de poeha, maar...
Maar goed, zoals je zegt, misschien is er een compromis te vinden (en daarom post ik dus hier!).
dinsdag 12 augustus 2008 om 16:39
quote:JWvB schreef op 12 augustus 2008 @ 16:33:
Ja, maar die poeha die maakt het moment nou juist zo gedenkwaardig.
Ten eerste heb je de gasten. Al die mensen die erbij zijn als je verklaart van elkaar te houden. Ja, ze weten het wel, maar opstaan en zeggen "Schat, ik hou van je", is toch wel iets bijzonders.
En dan heb je de dingen die ervoor zorgen dat de dag anders verloopt dan anders. Dat je de rest van je leven nog dat moment herinneren kan. Een moment dat toch heel belangrijk is in je leven.
En daarnaast is het vaak de enige keer dat je zo'n mooie jurk aan kan zonder overdressed te zijn Ja, ik begrijp het JW, alleen....ik krijg er een beetje de kriebels van. Ook als ik te gast ben op een bruiloft. Ik kan niet anders zeggen dat dat ik het zo burgerlijk vind (en neem me asjeblieft niet kwalijk dat ik het zo noem, ik snap heus wel dat het heel belangrijk is voor andere mensen )
Ja, maar die poeha die maakt het moment nou juist zo gedenkwaardig.
Ten eerste heb je de gasten. Al die mensen die erbij zijn als je verklaart van elkaar te houden. Ja, ze weten het wel, maar opstaan en zeggen "Schat, ik hou van je", is toch wel iets bijzonders.
En dan heb je de dingen die ervoor zorgen dat de dag anders verloopt dan anders. Dat je de rest van je leven nog dat moment herinneren kan. Een moment dat toch heel belangrijk is in je leven.
En daarnaast is het vaak de enige keer dat je zo'n mooie jurk aan kan zonder overdressed te zijn Ja, ik begrijp het JW, alleen....ik krijg er een beetje de kriebels van. Ook als ik te gast ben op een bruiloft. Ik kan niet anders zeggen dat dat ik het zo burgerlijk vind (en neem me asjeblieft niet kwalijk dat ik het zo noem, ik snap heus wel dat het heel belangrijk is voor andere mensen )
dinsdag 12 augustus 2008 om 16:41
