Relaties
alle pijlers
Trouwen? trouwen? Hoezo trouwen?
maandag 11 augustus 2008 om 12:06
Dames, heren, het volgende.
Mijn vriendin droomt van trouwen. Van witte jurken. Van bruidsmeisjes. Van de kerk. Van het ja-woord. Van de kus. Van het feest erna. Al zes jaar lang.
Ik vind het maar een gedoe. Poespas. Uit de tijd. Hypocriet. We hebben niet eens een kerk. Een weinigzeggend ritueel. En weet je wat dat allemaal kost! De volgende dag ben je wakker en er is niks maar dan ook niks veranderd. Behalve dan de ring aan je vinger. Trouwen is niet van deze tijd. Trouwen is z'n waarde kwijt.
Dilemma! Is dit herkenbaar? Of ben ik echt zo'n koele onromantische kikker?
Mijn vriendin droomt van trouwen. Van witte jurken. Van bruidsmeisjes. Van de kerk. Van het ja-woord. Van de kus. Van het feest erna. Al zes jaar lang.
Ik vind het maar een gedoe. Poespas. Uit de tijd. Hypocriet. We hebben niet eens een kerk. Een weinigzeggend ritueel. En weet je wat dat allemaal kost! De volgende dag ben je wakker en er is niks maar dan ook niks veranderd. Behalve dan de ring aan je vinger. Trouwen is niet van deze tijd. Trouwen is z'n waarde kwijt.
Dilemma! Is dit herkenbaar? Of ben ik echt zo'n koele onromantische kikker?
maandag 11 augustus 2008 om 13:54
Ik vind het ook een blijk van liefde, een soort van ultieme concessie, als je met haar zou trouwen terwijl het voor jou niet hoeft. En ook ik denk dat je het leuker zal gaan vinden dan je nu denkt. Jij word nu angstig van die gedachte aan een fulltblown bruiloft, maar als je die gedachte los kunt laten en samen tot een invulling komt, dan gaat het vast heel mooi worden.
maandag 11 augustus 2008 om 13:58
quote:Julus schreef op 11 augustus 2008 @ 13:51:
Reiger, ik snap je punt. Zoals ik het eerder stelde, komt het heel zwart-wit over. Maar als het een weduwnaar betreft, dan vind ik het anders. Je hebt namelijk je voor de rest van je leven verbonden met iemand, totdat de dood helaas zorgde voor een scheiding. Die keuze heb je zelf niet gemaakt en je bent dan wel je gelofte nagekomen. Als je daarna iemand tegenkomt waar je ook weer je leven mee wilt delen, dan is dat niet meer dan logisch.
Verder begrijp ik jouw situatie ook, ik doelde meer op die mensen die halsoverkop gaan trouwen omdat dat zo leuk is, meer voor het idee dan voor de werkelijke gedachte die erachter zit. En dan doen ze het even makkelik nog eens, dat begrijp ik dus niet.
Dank je wel voor je verduidelijking en je nuancering, Julus.
Ik wou er nog aan toevoegen dat in mijn eerste huwelijk, ik ook niet voor de mislukking ervan gekozen heb, ik ben er oprecht van overtuigd dat ik er alles aan gedaan heb wat in mijn vermogen lag om het goed te laten komen en het zeker niet te vroeg opgegeven heb (22 jaar...).
Voor mijn man geldt iets gelijkaardigs: zijn ex wou van hem weg omdat ze een nieuwe vlam had. Hij had niet voor die scheiding gekozen (maar is nu wel blij dat het zo gelopen is).
Dus vind ik dat wij nu 'recht' hebben op een echt gelukkig en volwaardig huwelijk, met bruiloft en al Maar dat had je al begrepen.
Reiger, ik snap je punt. Zoals ik het eerder stelde, komt het heel zwart-wit over. Maar als het een weduwnaar betreft, dan vind ik het anders. Je hebt namelijk je voor de rest van je leven verbonden met iemand, totdat de dood helaas zorgde voor een scheiding. Die keuze heb je zelf niet gemaakt en je bent dan wel je gelofte nagekomen. Als je daarna iemand tegenkomt waar je ook weer je leven mee wilt delen, dan is dat niet meer dan logisch.
Verder begrijp ik jouw situatie ook, ik doelde meer op die mensen die halsoverkop gaan trouwen omdat dat zo leuk is, meer voor het idee dan voor de werkelijke gedachte die erachter zit. En dan doen ze het even makkelik nog eens, dat begrijp ik dus niet.
Dank je wel voor je verduidelijking en je nuancering, Julus.
Ik wou er nog aan toevoegen dat in mijn eerste huwelijk, ik ook niet voor de mislukking ervan gekozen heb, ik ben er oprecht van overtuigd dat ik er alles aan gedaan heb wat in mijn vermogen lag om het goed te laten komen en het zeker niet te vroeg opgegeven heb (22 jaar...).
Voor mijn man geldt iets gelijkaardigs: zijn ex wou van hem weg omdat ze een nieuwe vlam had. Hij had niet voor die scheiding gekozen (maar is nu wel blij dat het zo gelopen is).
Dus vind ik dat wij nu 'recht' hebben op een echt gelukkig en volwaardig huwelijk, met bruiloft en al Maar dat had je al begrepen.
maandag 11 augustus 2008 om 13:58
quote:Capibara schreef op 11 augustus 2008 @ 13:10:
Ik ga binnenkort trouwen. Niet in jurk, geen groot feest, gewoon gratis in gewone kleding, op een maandagochtend met onze getuigen naar het gemeentehuis. Wel 's avonds een etentje met naaste familie.
Ik had niet gedacht dat ik ooit nog zou trouwen, maar het bleek dat dit toch wel een van de makkelijkste manieren was om dingen goed te regelen (voor het geval ik kom te overlijden bijvoorbeeld). Dat bedoelde ik dus
Ik ga binnenkort trouwen. Niet in jurk, geen groot feest, gewoon gratis in gewone kleding, op een maandagochtend met onze getuigen naar het gemeentehuis. Wel 's avonds een etentje met naaste familie.
Ik had niet gedacht dat ik ooit nog zou trouwen, maar het bleek dat dit toch wel een van de makkelijkste manieren was om dingen goed te regelen (voor het geval ik kom te overlijden bijvoorbeeld). Dat bedoelde ik dus
maandag 11 augustus 2008 om 14:26
quote:MissMara schreef op 11 augustus 2008 @ 13:52:
Nog een vraag: gaat het om het trouwen met of zonder poespas of om het gelijk krijgen? Je had het eerder over een loopgravenoorlog - is het niet gewoon een machtsstrijd geworden, waardoor je eigenlijk allebei helemaal niet meer zo goed weet wat je nu echt vindt/wilt mbt trouwen?
Hahaha, sorry, loopgravenoorlog is misschien een verkeerde vergelijking. Er is geen oorlog, geen ruzie. Het gaat uiteraard niet om gelijk krijgen, we hebben gewoon een radicaal verschillende kijk op dit onderwerp. Wat dus al jaren doorsuddert.
Wat de Efteling-vergelijking betreft, ik zou mijn vriendin niet meenemen in de Python als ik weet dat ze er misselijk van wordt, ook al doet ze het nog zo graag voor mij...mijn plezier is dan ook een stuk minder. Maar goed, zo redeneer ik dus.
Nog een vraag: gaat het om het trouwen met of zonder poespas of om het gelijk krijgen? Je had het eerder over een loopgravenoorlog - is het niet gewoon een machtsstrijd geworden, waardoor je eigenlijk allebei helemaal niet meer zo goed weet wat je nu echt vindt/wilt mbt trouwen?
Hahaha, sorry, loopgravenoorlog is misschien een verkeerde vergelijking. Er is geen oorlog, geen ruzie. Het gaat uiteraard niet om gelijk krijgen, we hebben gewoon een radicaal verschillende kijk op dit onderwerp. Wat dus al jaren doorsuddert.
Wat de Efteling-vergelijking betreft, ik zou mijn vriendin niet meenemen in de Python als ik weet dat ze er misselijk van wordt, ook al doet ze het nog zo graag voor mij...mijn plezier is dan ook een stuk minder. Maar goed, zo redeneer ik dus.
maandag 11 augustus 2008 om 14:27
quote:JohnnyCake schreef op 11 augustus 2008 @ 13:28:
[...]
Ja, ik heb het in het verleden voorgesteld. Maar voor haar is het feest, de jurk, de familie gewoon heel erg belangrijk. Maar goed, ik zal haar dit topic laten lezen, wie weet komt er een mooie concessie uit voort!
Ik help 't je hopen
Overigens als jij haar 'n compromis-voorstel doet, mag zij natuurlijk ook wel wat water bij de wijn doen. Jij ziet zo'n groot feest niet zitten, dus misschien kan ze ook genoegen nemen met 'n intiem etentje voor de ouders/beste vrienden nadat jullie van je exotische trouwerij in 't buitenland terug komen?
[...]
Ja, ik heb het in het verleden voorgesteld. Maar voor haar is het feest, de jurk, de familie gewoon heel erg belangrijk. Maar goed, ik zal haar dit topic laten lezen, wie weet komt er een mooie concessie uit voort!
Ik help 't je hopen
Overigens als jij haar 'n compromis-voorstel doet, mag zij natuurlijk ook wel wat water bij de wijn doen. Jij ziet zo'n groot feest niet zitten, dus misschien kan ze ook genoegen nemen met 'n intiem etentje voor de ouders/beste vrienden nadat jullie van je exotische trouwerij in 't buitenland terug komen?
maandag 11 augustus 2008 om 14:30
quote:JohnnyCake schreef op 11 augustus 2008 @ 13:40:
[...]
Julus, stel je bent mijn vriendin en jij wilt heel graag een full blown wedding. Je weet ook dat ik het allemaal onzin vind: ik hou heel erg van je, ik wil met je oud worden maar die poespas hoeft voor mij niet. Zou je het dan van mij accepteren als ik na enig aandringen zei: 'ok, schat, je krijgt je full blown wedding omdat ik het voor jou over heb'.
Aan de ene kant is het een mooie concessie, maar voelt het aan de andere kant niet een beetje nep? Vooral omdat trouwen iets is wat je samen doet?Als ik zou weten dat mijn vriend/man zo'n stressvolle trouwdag zou trotseren om mij een plezier te doen, terwijl ik weet dat ie er geen zak aan vindt, dan zou ik mij dus de hele dag daar ongemakkelijk door voelen en zelf ook niet echt kunnen genieten. Lijkt me dat beiden tot 'n compromis moeten zien te komen waar ze allebei goed mee kunnen leven.
[...]
Julus, stel je bent mijn vriendin en jij wilt heel graag een full blown wedding. Je weet ook dat ik het allemaal onzin vind: ik hou heel erg van je, ik wil met je oud worden maar die poespas hoeft voor mij niet. Zou je het dan van mij accepteren als ik na enig aandringen zei: 'ok, schat, je krijgt je full blown wedding omdat ik het voor jou over heb'.
Aan de ene kant is het een mooie concessie, maar voelt het aan de andere kant niet een beetje nep? Vooral omdat trouwen iets is wat je samen doet?Als ik zou weten dat mijn vriend/man zo'n stressvolle trouwdag zou trotseren om mij een plezier te doen, terwijl ik weet dat ie er geen zak aan vindt, dan zou ik mij dus de hele dag daar ongemakkelijk door voelen en zelf ook niet echt kunnen genieten. Lijkt me dat beiden tot 'n compromis moeten zien te komen waar ze allebei goed mee kunnen leven.
maandag 11 augustus 2008 om 14:55
In mijn optiek moet je alleen trouwen als het allebei echt heel graag wil. Omdat het wel iets toe moet voegen. Heel veel mensen zeggen dat ze het niks toe vinden voegen, die zou ik dan ook afraden te trouwen. Ik ben getrouwd omdat ik vond dat het wél iets toevoegde, voor mij, gevoelsmatig. Zit dat niet in je systeem, zie je dat pertinent niet zo en kun je je er niks bij voorstellen dan zou ik er nooit aan beginnen.
maandag 11 augustus 2008 om 14:58
quote:Reiger100 schreef op 11 augustus 2008 @ 13:52:
[...]
Wat schrijf je dat toch leuk, leo, 'vanonder het eelt van mijn voeten'
Zo voelde en voelt het voor mij ook en ook in de rest van je verhaal herken ik me. Ik was ook niet zo'n Sissy-meisje (mijn grote voorbeeld was de Rode Ridder, hersteller van het onrecht, haha).
En ik heb ook mijn man gevraagd
Ben je in Rode Ridder stijl getrouwd?
Wij zijn getrouwd in de LOTR sfeer met The One Ring (in het zilver) als trouwring. Helaas lijk ik voor geen meter op Galadiël of Arwen maar goed, Wé is nou ook niet bepaald een Aragorn of Légolas gelukkig.....
[...]
Wat schrijf je dat toch leuk, leo, 'vanonder het eelt van mijn voeten'
Zo voelde en voelt het voor mij ook en ook in de rest van je verhaal herken ik me. Ik was ook niet zo'n Sissy-meisje (mijn grote voorbeeld was de Rode Ridder, hersteller van het onrecht, haha).
En ik heb ook mijn man gevraagd
Ben je in Rode Ridder stijl getrouwd?
Wij zijn getrouwd in de LOTR sfeer met The One Ring (in het zilver) als trouwring. Helaas lijk ik voor geen meter op Galadiël of Arwen maar goed, Wé is nou ook niet bepaald een Aragorn of Légolas gelukkig.....
maandag 11 augustus 2008 om 15:01
Tja, trouwen lijkt me in eerste instantie een praktisch ding als je samen een huis koopt, samen verzekeringen afsluit etc.
Daarnaast is het natuurlijk in die zin romantisch dat je samen dan toch wel in het diepe springt, je verbindt in het 'echt'. En als er iets te vieren valt, dan moet je dat nooit laten natuurlijk! Maar hoe je daar invulling aan geeft, daarover verschillen de meningen. Veel vrouwen willen die hele kermis, god mag weten waarom. Prinsesje voor 1 dag spelen? Je belangrijk voelen? Ik kan me er weinig bij voorstellen. Die taart kan ik me dan wel weer heel veel bij voorstellen. Niet dat geklieder met samen aansnijden en elkaar een hapje in de mond schuiven. Ik kan prima zelf die taart aansijden, opeten kom ik zelf ook wel een aardig end mee.
Als ik ooit zou trouwen, dan doe ik dit alleen met getuigen erbij. Daarna een heerlijke lunch op een mooie lokatie met vrienden en familie. Met als toetje dus die taart. En dan richting schiphol om voor een bijzondere reis te vertrekken. Mijn vriend zegt wel een feest te willen. Nou ja, zou het er ooit van komen dat zien we wel of dat ook een optie is.
Daarnaast is het natuurlijk in die zin romantisch dat je samen dan toch wel in het diepe springt, je verbindt in het 'echt'. En als er iets te vieren valt, dan moet je dat nooit laten natuurlijk! Maar hoe je daar invulling aan geeft, daarover verschillen de meningen. Veel vrouwen willen die hele kermis, god mag weten waarom. Prinsesje voor 1 dag spelen? Je belangrijk voelen? Ik kan me er weinig bij voorstellen. Die taart kan ik me dan wel weer heel veel bij voorstellen. Niet dat geklieder met samen aansnijden en elkaar een hapje in de mond schuiven. Ik kan prima zelf die taart aansijden, opeten kom ik zelf ook wel een aardig end mee.
Als ik ooit zou trouwen, dan doe ik dit alleen met getuigen erbij. Daarna een heerlijke lunch op een mooie lokatie met vrienden en familie. Met als toetje dus die taart. En dan richting schiphol om voor een bijzondere reis te vertrekken. Mijn vriend zegt wel een feest te willen. Nou ja, zou het er ooit van komen dat zien we wel of dat ook een optie is.
maandag 11 augustus 2008 om 15:20
quote:eleonora schreef op 11 augustus 2008 @ 14:58:
[...]
Ben je in Rode Ridder stijl getrouwd?
Wij zijn getrouwd in de LOTR sfeer met The One Ring (in het zilver) als trouwring. Helaas lijk ik voor geen meter op Galadiël of Arwen maar goed, Wé is nou ook niet bepaald een Aragorn of Légolas gelukkig.....Frodo?
[...]
Ben je in Rode Ridder stijl getrouwd?
Wij zijn getrouwd in de LOTR sfeer met The One Ring (in het zilver) als trouwring. Helaas lijk ik voor geen meter op Galadiël of Arwen maar goed, Wé is nou ook niet bepaald een Aragorn of Légolas gelukkig.....Frodo?
maandag 11 augustus 2008 om 15:25
quote:eleonora schreef op 11 augustus 2008 @ 14:58:
[...]
Ben je in Rode Ridder stijl getrouwd?
Wij zijn getrouwd in de LOTR sfeer met The One Ring (in het zilver) als trouwring. Helaas lijk ik voor geen meter op Galadiël of Arwen maar goed, Wé is nou ook niet bepaald een Aragorn of Légolas gelukkig.....
Wat een heerlijke humor heb je
Nee, wij zijn niet in de Rode Ridderstijl getrouwd, gewoon in de Reigerstijl, dus zonder poespas. Maar mijn man heeft me wel over de drempel van ons huis gedragen, romantisch hé
Leuk dat jullie in de LOTR-stijl getrouwd zijn, een van mijn kinderen is ook een fan van LOTR.
[...]
Ben je in Rode Ridder stijl getrouwd?
Wij zijn getrouwd in de LOTR sfeer met The One Ring (in het zilver) als trouwring. Helaas lijk ik voor geen meter op Galadiël of Arwen maar goed, Wé is nou ook niet bepaald een Aragorn of Légolas gelukkig.....
Wat een heerlijke humor heb je
Nee, wij zijn niet in de Rode Ridderstijl getrouwd, gewoon in de Reigerstijl, dus zonder poespas. Maar mijn man heeft me wel over de drempel van ons huis gedragen, romantisch hé
Leuk dat jullie in de LOTR-stijl getrouwd zijn, een van mijn kinderen is ook een fan van LOTR.
maandag 11 augustus 2008 om 15:43
quote:Reiger100 schreef op 11 augustus 2008 @ 15:25:
[...]
Maar mijn man heeft me wel over de drempel van ons huis gedragen, romantisch hé
Mijn man móest me wel over de drempel van ons huis zeulen, en de twee ellendig hoge trappen naar de tweede etage ook al. Ik was zwanger als een konijn, Italiaanse schoenen aan en had bekkeninstabiliteit. Hij had geen keus, de schat.
Ik had een enorme sliert heliumbalonnen (zilveren, roze en rode harten) meegenomen en die wilde ik per se mee naar boven hebben en in de smalle entree van ons Amsterdamse trappenhuis kwamen we hopeloos in de knoop te zitten. Toen heeft Wé ze om drie uur 's nachts buiten, op de Admiraal de Ruyterweg, op staan laten, terwijl ik op de trap zat te wachten tot hij mij weer op zijn rug kon nemen.
*mijmert* Een helse tocht.......
[...]
Maar mijn man heeft me wel over de drempel van ons huis gedragen, romantisch hé
Mijn man móest me wel over de drempel van ons huis zeulen, en de twee ellendig hoge trappen naar de tweede etage ook al. Ik was zwanger als een konijn, Italiaanse schoenen aan en had bekkeninstabiliteit. Hij had geen keus, de schat.
Ik had een enorme sliert heliumbalonnen (zilveren, roze en rode harten) meegenomen en die wilde ik per se mee naar boven hebben en in de smalle entree van ons Amsterdamse trappenhuis kwamen we hopeloos in de knoop te zitten. Toen heeft Wé ze om drie uur 's nachts buiten, op de Admiraal de Ruyterweg, op staan laten, terwijl ik op de trap zat te wachten tot hij mij weer op zijn rug kon nemen.
*mijmert* Een helse tocht.......
maandag 11 augustus 2008 om 19:07
Ik ben ook zo iemand die graag interessant wilde doen voor 1 dag!!!! Ik vond het heeeeeerlijk. Echt een leuke dag. En ja, aardig wat geld gekost, maar dan heb je ook wat. Weet je wat ik het allerleukste vond aan de hele dag? Dat ik alle mensen van wie ik hou of om wie ik heel veel geef om mij heen had. Dat vond ik het meest bijzondere aan de hele dag. Dit kun je trouwens ook bereiken door gewoon een leuk feest te geven, scheelt weer euro's. In ieder geval heb ik er geen spijt van. Half jaar geleden getrouwd, en we hebben het gewoon gedaan met het budget waar we voor gespaard hebben. Dus niks afbetalen ofzo. Overigens kun je het zo duur maken als je zelf wilt. Vrienden van ons waren 13000 euro meer kwijt dan ons. En ook wij hebben een super leuke dag gehad met alles erop en er aan.
En trouwen in een kerk terwijl je nooit in de kerk komt, vind ik hypocriet en schijnheilig. Tenzij je er open voor uitkomt dat je het echt alleen doet voor de locatie.
En trouwen in een kerk terwijl je nooit in de kerk komt, vind ik hypocriet en schijnheilig. Tenzij je er open voor uitkomt dat je het echt alleen doet voor de locatie.
maandag 11 augustus 2008 om 20:44
Ik ben bezig onze trouwdag voor te bereiden, en voor zowel mijn vriend als mijzelf voegt het gevoelsmatig iets toe, dus in dat opzicht geen herkenning. Maar los daarvan merk ik nu dat het trouwen an sich, zelfs ook al heeft het geen waarde voor je, erg leuk is om mee bezig te zijn.
Iedereen om me heen reageert er leuk op, voor veel mensen betekent het veel dat wij gaan trouwen. Voor het eerst in mijn leven kan ik zonder scrupules geld uitgeven aan leuke dingen voor onszelf (waar ik me normaal misschien schuldig over zou voelen). Als klant (van bruidsmodezaak, gemeentehuis of feestzaal) voel ik me de koning te rijk: nergens zijn we ooit eerder met zoveel égards behandeld.
Overigens ben ik vrij nuchter ingesteld en gaan wij onze trouwdag best bescheiden vieren, zonder groots budget (voor het geval bovenstaande anders doet vermoeden). Maar tóch heb ik nu al het gevoel dat ik deze ervaring nooit had willen missen.
Iedereen om me heen reageert er leuk op, voor veel mensen betekent het veel dat wij gaan trouwen. Voor het eerst in mijn leven kan ik zonder scrupules geld uitgeven aan leuke dingen voor onszelf (waar ik me normaal misschien schuldig over zou voelen). Als klant (van bruidsmodezaak, gemeentehuis of feestzaal) voel ik me de koning te rijk: nergens zijn we ooit eerder met zoveel égards behandeld.
Overigens ben ik vrij nuchter ingesteld en gaan wij onze trouwdag best bescheiden vieren, zonder groots budget (voor het geval bovenstaande anders doet vermoeden). Maar tóch heb ik nu al het gevoel dat ik deze ervaring nooit had willen missen.
maandag 11 augustus 2008 om 21:06
quote:Missdemeanor schreef op 11 augustus 2008 @ 13:34:
Johnny, het is me nog niet helemaal duidelijk. Het je moeite met het concept van eeuwige trouw beloven en dergelijke, dat gedeelte van het hele trouwgebeuren?
Of gaat het om alle poespas inderdaad, zoals MissMara zegt, en vind je het principe verder wel iets waar je achter kunt staan?
Want dat zijn inderdaad twee heel verschillende dingen. Het eerste gaat gewoon om de belofte, het contract, en staat los van het feestelijke, de jurk, de familie, etc.
Hoi MissD, sorry voor de late reactie.
De poespas staat me tegen.
Eeuwige trouw beloven daar heb ik geen probleem mee, alleen het leeft niet zo bij mij. Ik word er niet warm of koud van. Het feit dat wij er nu met elkaar iets moois van maken weegt voor mij gewoon veel zwaarder dan het beloven van eeuwige trouw en het tekenen van een document. Ik zie het huwelijk dus niet als het toppunt van liefde en samenzijn. We zijn bij elkaar en we zorgen voor elkaar, niet omdat ik dat beloofd heb, maar omdat we van elkaar houden. Natuurlijk is het mooi om elkaar symbolisch trouw te beloven. Maar als we over tien jaar nog van elkaar houden dan zijn we nog steeds samen, huwelijk of geen huwelijk (als het aan mij ligt dan he!). Andersom is die trouwbelofte geen liefdesgarantie.
Johnny, het is me nog niet helemaal duidelijk. Het je moeite met het concept van eeuwige trouw beloven en dergelijke, dat gedeelte van het hele trouwgebeuren?
Of gaat het om alle poespas inderdaad, zoals MissMara zegt, en vind je het principe verder wel iets waar je achter kunt staan?
Want dat zijn inderdaad twee heel verschillende dingen. Het eerste gaat gewoon om de belofte, het contract, en staat los van het feestelijke, de jurk, de familie, etc.
Hoi MissD, sorry voor de late reactie.
De poespas staat me tegen.
Eeuwige trouw beloven daar heb ik geen probleem mee, alleen het leeft niet zo bij mij. Ik word er niet warm of koud van. Het feit dat wij er nu met elkaar iets moois van maken weegt voor mij gewoon veel zwaarder dan het beloven van eeuwige trouw en het tekenen van een document. Ik zie het huwelijk dus niet als het toppunt van liefde en samenzijn. We zijn bij elkaar en we zorgen voor elkaar, niet omdat ik dat beloofd heb, maar omdat we van elkaar houden. Natuurlijk is het mooi om elkaar symbolisch trouw te beloven. Maar als we over tien jaar nog van elkaar houden dan zijn we nog steeds samen, huwelijk of geen huwelijk (als het aan mij ligt dan he!). Andersom is die trouwbelofte geen liefdesgarantie.
maandag 11 augustus 2008 om 21:14
quote:[message=1795322,noline]JohnnyCake schreef op 11
Ik vind het maar een gedoe. Poespas. Uit de tijd. Hypocriet. We hebben niet eens een kerk. Een weinigzeggend ritueel. En weet je wat dat allemaal kost! De volgende dag ben je wakker en er is niks maar dan ook niks veranderd. Behalve dan de ring aan je vinger. Trouwen is niet van deze tijd. Trouwen is z'n waarde kwijt.
Dilemma! Is dit herkenbaar? Of ben ik echt zo'n koele onromantische kikker?
Nee hoor, geen koele kikker.
Ik vind trouwen zowiezo onzin en al helemaal met alles erop en eraan. Waarom in godsnaam in de kerk trouwen als je er normaal gesproken niet komt? Beetje hypocriet vind ik dat.
Maar ja, je vriendin wil wel heeeeel graag dus jullie zullen een goede tussenweg moeten vinden.
Ik vind het maar een gedoe. Poespas. Uit de tijd. Hypocriet. We hebben niet eens een kerk. Een weinigzeggend ritueel. En weet je wat dat allemaal kost! De volgende dag ben je wakker en er is niks maar dan ook niks veranderd. Behalve dan de ring aan je vinger. Trouwen is niet van deze tijd. Trouwen is z'n waarde kwijt.
Dilemma! Is dit herkenbaar? Of ben ik echt zo'n koele onromantische kikker?
Nee hoor, geen koele kikker.
Ik vind trouwen zowiezo onzin en al helemaal met alles erop en eraan. Waarom in godsnaam in de kerk trouwen als je er normaal gesproken niet komt? Beetje hypocriet vind ik dat.
Maar ja, je vriendin wil wel heeeeel graag dus jullie zullen een goede tussenweg moeten vinden.
maandag 11 augustus 2008 om 22:01
Ik lees een beetje tussen de regels door (vergeef me als ik het verkeerd heb), dat het trouw onderwerp weliswaar geen ruzie ofzo veroorzaakt, maar dat het wel een moeilijk, stil liggend onderwerp is.
Is het niet allereerst een idee om het weer positief te maken? Ondanks dat jullie er verschillend over denken? Zoals ik het lees wil jij best wel wat consessies maken, maar als je het doet zoals je vriendin het wil, is het alleen iets van háár en niet iets van jou of van jullie samen. Terwijl dat toch hetgene is wat het zou moeten zijn; iets van jullie samen!
Ik snap dat dit gemakkelijker gezegd is dan gedaan, maar misschien wel het proberen waard. Probeer het bvb eens vanuit een andere invalshoek te bekijken. Laat je vriendin verzinnen hoe een ideaal 'commitment' er voor jou uitziet (dan moet ze zich in jou verplaatsen en dus een andere invalshoek). Jij kan dat ook doen (al weet je het grotendeels al). En dan eens bedenken welke aspecten jullie daarin waardevol/ positief zien. Ik bazel misschien wel iets, maar ben een beetje aan het brainstormen hoe je dit van dit onderwerp (en dan heel ruim) weer iets positiefs, leuks en iets van jullie samen kunt maken.
Ik ben trouwens ook niet direct een voorstander van trouwen. Zou een mooie reis bvb meer 'waar voor mijn geld' vinden dan trouwen. Maar anderzijds betrap ik mezelf er soms op dat ik nadenk wie ik als getuigen zou willen hebben, fantaseren over een mooi feest, enz. En misschien nog wel het allerbelangrijkste: het aanzoek... Je vriend die iets heel speciaals verzint en je daarmee overlaadt met liefde...
Daarnaast kan ik ook heel erg het mooie inzien van de belofte die je doet. En die is mijn ogen dat je er op zo'n moment er echt voor kiest om voor elkaar te gaan, in voor- en tegenspoed en er alles aan zal doen om bij elkaar te blijven. Maar ook dat is een gevoelskwestie, want je moet niet bij elkaar blijven alleen om een papiertje en ook zonder papiertje kan je daar bewust voor kiezen.
Is het niet allereerst een idee om het weer positief te maken? Ondanks dat jullie er verschillend over denken? Zoals ik het lees wil jij best wel wat consessies maken, maar als je het doet zoals je vriendin het wil, is het alleen iets van háár en niet iets van jou of van jullie samen. Terwijl dat toch hetgene is wat het zou moeten zijn; iets van jullie samen!
Ik snap dat dit gemakkelijker gezegd is dan gedaan, maar misschien wel het proberen waard. Probeer het bvb eens vanuit een andere invalshoek te bekijken. Laat je vriendin verzinnen hoe een ideaal 'commitment' er voor jou uitziet (dan moet ze zich in jou verplaatsen en dus een andere invalshoek). Jij kan dat ook doen (al weet je het grotendeels al). En dan eens bedenken welke aspecten jullie daarin waardevol/ positief zien. Ik bazel misschien wel iets, maar ben een beetje aan het brainstormen hoe je dit van dit onderwerp (en dan heel ruim) weer iets positiefs, leuks en iets van jullie samen kunt maken.
Ik ben trouwens ook niet direct een voorstander van trouwen. Zou een mooie reis bvb meer 'waar voor mijn geld' vinden dan trouwen. Maar anderzijds betrap ik mezelf er soms op dat ik nadenk wie ik als getuigen zou willen hebben, fantaseren over een mooi feest, enz. En misschien nog wel het allerbelangrijkste: het aanzoek... Je vriend die iets heel speciaals verzint en je daarmee overlaadt met liefde...
Daarnaast kan ik ook heel erg het mooie inzien van de belofte die je doet. En die is mijn ogen dat je er op zo'n moment er echt voor kiest om voor elkaar te gaan, in voor- en tegenspoed en er alles aan zal doen om bij elkaar te blijven. Maar ook dat is een gevoelskwestie, want je moet niet bij elkaar blijven alleen om een papiertje en ook zonder papiertje kan je daar bewust voor kiezen.
dinsdag 12 augustus 2008 om 09:09
Ik wil eigenlijk ook wel trouwen.....vind dat ook een (extra) bevestiging van onze liefde...( en natuurlijk lijkt me die jurk enzo ook wel mooi)
Maar mijn vriend vind trouwen onzin....geen meerwaarde voor hem.
En ik begrijp hem ook wel. We hebben nu ook alles goed geregeld ( SLcontract en testamenten) en mooie "vriendschaps" ringen die veel mensen voor trouwringen aanzien
Met trouwen verandert er weinig, alleen als we kinderen krijgen hoeft hij geen gezag meer aan te vragen geloof ik. Maar verder hebben we nu ook dezelfde rechten voor de wet , in NL dan wel.
In het buitenland is trouwen toch nog steeds een meerwaarde, bij mijn visum in het vliegtuig naar Mexico kon ik alleen kiezen tussen getrouwd of vrijgezel. Helaas moest ik het laatste aankruizen, en dat voelde wel erg rot!!!
Maar goed, mijn beeld van trouwen is ook wel veranderd, hoor om me heen zon gedoe als mensen gaan trouwen, stress en nog eens stress, ruzies in de familie etc etc...en het geld dat t kost!!!
Nee wij gaan lekker voor we kinderen hebben extra mooie reizen maken...
maar ik geef toe als hij me toch zou vragen zeg ik meteen ja!! ( al zou ik wel een intiem klein feestje geven maar)
Maar mijn vriend vind trouwen onzin....geen meerwaarde voor hem.
En ik begrijp hem ook wel. We hebben nu ook alles goed geregeld ( SLcontract en testamenten) en mooie "vriendschaps" ringen die veel mensen voor trouwringen aanzien
Met trouwen verandert er weinig, alleen als we kinderen krijgen hoeft hij geen gezag meer aan te vragen geloof ik. Maar verder hebben we nu ook dezelfde rechten voor de wet , in NL dan wel.
In het buitenland is trouwen toch nog steeds een meerwaarde, bij mijn visum in het vliegtuig naar Mexico kon ik alleen kiezen tussen getrouwd of vrijgezel. Helaas moest ik het laatste aankruizen, en dat voelde wel erg rot!!!
Maar goed, mijn beeld van trouwen is ook wel veranderd, hoor om me heen zon gedoe als mensen gaan trouwen, stress en nog eens stress, ruzies in de familie etc etc...en het geld dat t kost!!!
Nee wij gaan lekker voor we kinderen hebben extra mooie reizen maken...
maar ik geef toe als hij me toch zou vragen zeg ik meteen ja!! ( al zou ik wel een intiem klein feestje geven maar)
dinsdag 12 augustus 2008 om 09:30
quote:Zon_27 schreef op 12 augustus 2008 @ 09:09:
Maar goed, mijn beeld van trouwen is ook wel veranderd, hoor om me heen zon gedoe als mensen gaan trouwen, stress en nog eens stress, ruzies in de familie etc etc...en het geld dat t kost!!!
)
Dat hoeft bij jullie daarom toch niet zo te zijn! Toen wij trouwden, was dat zonder gedoe, stress, ruzie en grote kosten.
Ik vraag me eigenlijk af waarom mensen voor een partnerschapscontract (of hoe heet zoiets) kiezen in plaats van te trouwen, wat is de meerwaarde daarvan ten opzichte van trouwen? Voor mij zou een partnerschapscontract betekenen dat je er niet zeker van bent of je met elkaar oud wil worden, ik zie het als een soort tijdelijk huwelijk, een 'ersatz-huwelijk'. Maar dat zal wel niet voor iedereen gelden, denk ik.
Maar goed, mijn beeld van trouwen is ook wel veranderd, hoor om me heen zon gedoe als mensen gaan trouwen, stress en nog eens stress, ruzies in de familie etc etc...en het geld dat t kost!!!
)
Dat hoeft bij jullie daarom toch niet zo te zijn! Toen wij trouwden, was dat zonder gedoe, stress, ruzie en grote kosten.
Ik vraag me eigenlijk af waarom mensen voor een partnerschapscontract (of hoe heet zoiets) kiezen in plaats van te trouwen, wat is de meerwaarde daarvan ten opzichte van trouwen? Voor mij zou een partnerschapscontract betekenen dat je er niet zeker van bent of je met elkaar oud wil worden, ik zie het als een soort tijdelijk huwelijk, een 'ersatz-huwelijk'. Maar dat zal wel niet voor iedereen gelden, denk ik.
