Relaties
alle pijlers
trouwen zonder heisa
maandag 6 april 2009 om 12:23
Hallo,
Mijn vriend en ik willen gaan trouwen om alles goed geregeld te hebben als we een huis gaan kopen. Een samenlevingscontract hebben we ook overwogen, maar je moet dan veel meer regelen en dus kwamen we op trouwen uit.
Aangezien we beiden niets voelen voor een 15.000 euro kostende bruiloft met alles erop en eraan willen we puur trouwen als formaliteit, de liefde voor elkaar is zonder papiertje ook duidelijk genoeg. Bovendien zouden we van het geld wat je voor één zo'n dag kwijt bent liever een grote reis maken (zijn nogal reisliefhebbers). Kortom; we willen trouwen zonder de hele heisa erom heen.
Wat we zelf gedacht hadden; trouwen op het gemeentehuis, gewoon in nette kleding, we willen wel ringen en verder 's avonds een etentje met de ouders. Vervolgens willen we een paar maanden op vakantie gaan.
Maar nu stuiten we eigenlijk best wel op minder leuke reacties; mijn moeder was al lichtelijk teleurgesteld dat ze geen jurk voor me hoefde te kopen en dat er geen feest komt. Ook moeten we steeds uitleggen aan mensen waarom we - als we dan toch geen heisa willen -we dan niet voor een samenlevingscontract kiezen.
Al met al krijgen we een beetje rare reacties en ik weet wel dat wij moeten trouwen zoals wij dat willen, maar echt leuk is het niet als mensen voor ons denken en andere gedachtes hebben bij een huwelijk.
Hoe denken jullie hierover? Is het raar dat wij het trouwen puur zakelijk zien en geen feest geven, geen jurk hebben, etc.? Kunnen we toch beter voor een samenlevingscontract kiezen?
Groetjes,
Lizette
Mijn vriend en ik willen gaan trouwen om alles goed geregeld te hebben als we een huis gaan kopen. Een samenlevingscontract hebben we ook overwogen, maar je moet dan veel meer regelen en dus kwamen we op trouwen uit.
Aangezien we beiden niets voelen voor een 15.000 euro kostende bruiloft met alles erop en eraan willen we puur trouwen als formaliteit, de liefde voor elkaar is zonder papiertje ook duidelijk genoeg. Bovendien zouden we van het geld wat je voor één zo'n dag kwijt bent liever een grote reis maken (zijn nogal reisliefhebbers). Kortom; we willen trouwen zonder de hele heisa erom heen.
Wat we zelf gedacht hadden; trouwen op het gemeentehuis, gewoon in nette kleding, we willen wel ringen en verder 's avonds een etentje met de ouders. Vervolgens willen we een paar maanden op vakantie gaan.
Maar nu stuiten we eigenlijk best wel op minder leuke reacties; mijn moeder was al lichtelijk teleurgesteld dat ze geen jurk voor me hoefde te kopen en dat er geen feest komt. Ook moeten we steeds uitleggen aan mensen waarom we - als we dan toch geen heisa willen -we dan niet voor een samenlevingscontract kiezen.
Al met al krijgen we een beetje rare reacties en ik weet wel dat wij moeten trouwen zoals wij dat willen, maar echt leuk is het niet als mensen voor ons denken en andere gedachtes hebben bij een huwelijk.
Hoe denken jullie hierover? Is het raar dat wij het trouwen puur zakelijk zien en geen feest geven, geen jurk hebben, etc.? Kunnen we toch beter voor een samenlevingscontract kiezen?
Groetjes,
Lizette
maandag 6 april 2009 om 13:48
Niet alle reacties gelezen, maar ik dacht ook meteen, waarom trouw je niet op een tropische locatie?
Hebben wij ook gedaan, zijn eerst in Zuid-amerika geweest en zijn daarna naar curacao doorgevlogen voor een weekje strand/duiken/trouwen. Ik had ook geen zin in die hele hoempapa. En zou het zeker weer doen (al moest mijn moeder wel even slikken en begon mijn zus te huilen toen ik het vertelde).
Is prima te regelen vanuit nederland, zeker op curacao (wij hadden een lokale weddingplanner, deed iets van 200 trouwerijen per jaar, je vind hem vast wel als je googled.)
Wel hebben wij daarna nog een gezellige borrel gegeven in mijn oude stamkroeg.
Voor mij was dat echt de perfecte trouwdag(en). Dus ik zou vooral zeggen doe het zoals je hetzelf wilt! Het is jouw trouwdag!
Hebben wij ook gedaan, zijn eerst in Zuid-amerika geweest en zijn daarna naar curacao doorgevlogen voor een weekje strand/duiken/trouwen. Ik had ook geen zin in die hele hoempapa. En zou het zeker weer doen (al moest mijn moeder wel even slikken en begon mijn zus te huilen toen ik het vertelde).
Is prima te regelen vanuit nederland, zeker op curacao (wij hadden een lokale weddingplanner, deed iets van 200 trouwerijen per jaar, je vind hem vast wel als je googled.)
Wel hebben wij daarna nog een gezellige borrel gegeven in mijn oude stamkroeg.
Voor mij was dat echt de perfecte trouwdag(en). Dus ik zou vooral zeggen doe het zoals je hetzelf wilt! Het is jouw trouwdag!
maandag 6 april 2009 om 13:49
Volgens mij trouw je voor jezelf. En als ik zou trouwen wil ik mensen daarbij hebben die ik ook echt lief heb. Dus familie die ik alleen op dit soort feestjes zie is in mijn ogen een beetje schijnheilig. Ik snap heel goed waarom mensen niet een heel groot feest geven, je krijgt vaak alleen maar gezeik als je niet iedereen uitnodigt. Dus die tante die je NOOIT ziet waarom moet je die ineens uitnodigen? Mijn vaders bruiloft is juist door die mensen goed verknalt (wat een leuke bruiloft had moeten zijn) is totaal uit de hand gelopen door mensen die altijd wat te klagen hebben. Dat is pas zonder van je geld!!!!
maandag 6 april 2009 om 13:50
quote:Dejavu schreef op 06 april 2009 @ 13:41:
Kijk als je het geld echt niet hebt, of nare dingen mee hebt gemaakt binnen de familie, ok dat begrijp ik. Dan zou ik de bruiloft ook bescheiden houden.
Maar hoewel ik vele nichten en neven al jaren niet meer gezien heb, heb ik wel dierbare herinneringen aan alle familiebijeenkomsten vroeger. In die zin ben ik dus zeker gehecht aan ze. En ja, het feit dat we dezelfde genen, dezelfde voorouders delen, is in mijn ogen nu eenmaal ook belangrijk.
En misschien een beetje een vreemde illustratie van wat ik bedoel: ik kom uit een christelijk milieu, en hoewel ik niets meer met het geloof heb, mis ik wel de kerkbezoeken op zondag, Iedereen hoorde er dan bij, of je nu alleen was, jong, stokoud, verstandelijk of lichamelijk gehandicapt, verlegen of juist enorm sociaal vaardig, niemand werd buitengesloten. Iedereen hoorde erbij. Bij familie geldt dat precies zo. Iedereen hoort er automatisch bij, het is het enige sociale verband waar je je (als het goed is) niet hoeft te bewijzen.
Over nederlandse kleinburgerlijkheid gesproken!
In de meeste nederlandse kerken hoef je niet aan te komen als homo, gescheiden vrouw, vrouw die een abortus heeft gehad, mens dat euthanasie zou willen als hij of zij ondraaglijk lijdt en ga zo maar door!
Nu zal je wel zeggen dat jouw kerk heel anders is maar voor het gemak scheer ik alle kerken ook maar even over één kam.
In families is dat ook vaak zo. Mijn familie is klein maar de helft ervan vind ik strontvervelend. Moet ik die dan uitnodigen op mijn bruiloft?
Ik ben blij dat ik het niet gedaan heb. Een bruiloft is mijns inziens voor de mensen van wie je houd en niet persé voor de mensen waar je een bloedband mee hebt.
Kijk als je het geld echt niet hebt, of nare dingen mee hebt gemaakt binnen de familie, ok dat begrijp ik. Dan zou ik de bruiloft ook bescheiden houden.
Maar hoewel ik vele nichten en neven al jaren niet meer gezien heb, heb ik wel dierbare herinneringen aan alle familiebijeenkomsten vroeger. In die zin ben ik dus zeker gehecht aan ze. En ja, het feit dat we dezelfde genen, dezelfde voorouders delen, is in mijn ogen nu eenmaal ook belangrijk.
En misschien een beetje een vreemde illustratie van wat ik bedoel: ik kom uit een christelijk milieu, en hoewel ik niets meer met het geloof heb, mis ik wel de kerkbezoeken op zondag, Iedereen hoorde er dan bij, of je nu alleen was, jong, stokoud, verstandelijk of lichamelijk gehandicapt, verlegen of juist enorm sociaal vaardig, niemand werd buitengesloten. Iedereen hoorde erbij. Bij familie geldt dat precies zo. Iedereen hoort er automatisch bij, het is het enige sociale verband waar je je (als het goed is) niet hoeft te bewijzen.
Over nederlandse kleinburgerlijkheid gesproken!
In de meeste nederlandse kerken hoef je niet aan te komen als homo, gescheiden vrouw, vrouw die een abortus heeft gehad, mens dat euthanasie zou willen als hij of zij ondraaglijk lijdt en ga zo maar door!
Nu zal je wel zeggen dat jouw kerk heel anders is maar voor het gemak scheer ik alle kerken ook maar even over één kam.
In families is dat ook vaak zo. Mijn familie is klein maar de helft ervan vind ik strontvervelend. Moet ik die dan uitnodigen op mijn bruiloft?
Ik ben blij dat ik het niet gedaan heb. Een bruiloft is mijns inziens voor de mensen van wie je houd en niet persé voor de mensen waar je een bloedband mee hebt.
maandag 6 april 2009 om 13:50
En even iets wat mij betreft rechtzetten:
Ik hou van mijn ouders en ook van mijn schoonmoeder, maar wij wilden trouwen op onze manier en dat hebben we ook gedaan.
Na de tijd een feestje gegeven voor de mensen waar wij in het dagelijkse leven mee omgaan en meer niet.
Dus de ooms en de tantes en neven en nichten die alleen maar gezien worden op begrafenissen waren er dus niet bij.
En onze dag was geweldig voor ons samen, want het woord zegt het al, ONZE dag en we hebben geen moment spijt gehad om in het buitenland te trouwen.
Ik hou van mijn ouders en ook van mijn schoonmoeder, maar wij wilden trouwen op onze manier en dat hebben we ook gedaan.
Na de tijd een feestje gegeven voor de mensen waar wij in het dagelijkse leven mee omgaan en meer niet.
Dus de ooms en de tantes en neven en nichten die alleen maar gezien worden op begrafenissen waren er dus niet bij.
En onze dag was geweldig voor ons samen, want het woord zegt het al, ONZE dag en we hebben geen moment spijt gehad om in het buitenland te trouwen.
maandag 6 april 2009 om 13:52
quote:lizettetje schreef op 06 april 2009 @ 13:47:
[...]
We willen in aug/sept/okt door Peru, Bolivia en Chili gaan reizen, met als afsluiting een verblijf op Paaseiland.
Nou lekker doen zou ik zeggen!
Neem aan dat je makkelijk 3 maanden weg kan ivm werk?
Gewoon lekker doen wat jullie het beste gevoel geeft.
[...]
We willen in aug/sept/okt door Peru, Bolivia en Chili gaan reizen, met als afsluiting een verblijf op Paaseiland.
Nou lekker doen zou ik zeggen!
Neem aan dat je makkelijk 3 maanden weg kan ivm werk?
Gewoon lekker doen wat jullie het beste gevoel geeft.
maandag 6 april 2009 om 13:52
quote:Dejavu schreef op 06 april 2009 @ 13:41:
Kijk als je het geld echt niet hebt, of nare dingen mee hebt gemaakt binnen de familie, ok dat begrijp ik. Dan zou ik de bruiloft ook bescheiden houden.
Kan je gewoon echt niet begrijpen dat er ook mensen zijn die bewust kiezen voor trouwen zonder al die poppenkast? Je kan een bruiloft ook bescheiden houden omdat je een persoon bent die er gewoon niet van houdt!
Niet iedereen houdt van al dat gedoe, dat kan toch? Net zoals niet iedereen van reizen houdt, van pasta houdt, of van schaatsen houdt. Ik vind je behoorlijk kortzichtig op dit gebied.
Zoals al eerder gezegd; jij vindt blijkbaar een grootse bruiloft geweldig. Prima, dat is jouw mening. Maar zeg niet dat mensen die geen grootse bruiloft houden knieperig, niet-sociaal zijn of anti-familie zijn, dat heeft er nl. geen bal mee te maken.
Kijk als je het geld echt niet hebt, of nare dingen mee hebt gemaakt binnen de familie, ok dat begrijp ik. Dan zou ik de bruiloft ook bescheiden houden.
Kan je gewoon echt niet begrijpen dat er ook mensen zijn die bewust kiezen voor trouwen zonder al die poppenkast? Je kan een bruiloft ook bescheiden houden omdat je een persoon bent die er gewoon niet van houdt!
Niet iedereen houdt van al dat gedoe, dat kan toch? Net zoals niet iedereen van reizen houdt, van pasta houdt, of van schaatsen houdt. Ik vind je behoorlijk kortzichtig op dit gebied.
Zoals al eerder gezegd; jij vindt blijkbaar een grootse bruiloft geweldig. Prima, dat is jouw mening. Maar zeg niet dat mensen die geen grootse bruiloft houden knieperig, niet-sociaal zijn of anti-familie zijn, dat heeft er nl. geen bal mee te maken.
maandag 6 april 2009 om 13:53
In september ga ik trouwen zonder groot feest. De bedoeling is om het zo klein mogelijk te houden. Ouders, broers en zussen met partners en hun kinderen. De mensen die bij me werken. Al met al betekent dat dat er toch nog 30 mensen naar de ceremonie komen en mee eten.
We trouwen zo laat mogelijk, zodat we door kunnen naar het restaurant erna.
Niemand zeurt eigenlijk. M'n ouders zijn allang blij, die dachten dat ik nooit zou trouwen.
Qua jurk vind ik het lastig. Ik wil wel een mooie jurk, maar geen trouwjurk. Maar waar vind je een leuk cocktailjurkje midden in de zomer? Nou ja, ik heb nog een half jaar de tijd.
We trouwen zo laat mogelijk, zodat we door kunnen naar het restaurant erna.
Niemand zeurt eigenlijk. M'n ouders zijn allang blij, die dachten dat ik nooit zou trouwen.
Qua jurk vind ik het lastig. Ik wil wel een mooie jurk, maar geen trouwjurk. Maar waar vind je een leuk cocktailjurkje midden in de zomer? Nou ja, ik heb nog een half jaar de tijd.
maandag 6 april 2009 om 13:57
O, en in aanvulling op Elle een verduidelijking: mijn vader is niet de reden dat ik zo klein getrouwd ben, alleen Dejavu's opmerking over familie schoot me nogal in het verkeerde keelgat.
Ik vind het écht helemaal niks zo'n dag. Laatst nog zo'n bruiloft gehad en ik kan dan alleen maar om me heen kijken en blij zijn dat ik niet heb hoeven doorstaan als bruid: ik zou het vreselijk vinden!
Ik vind het écht helemaal niks zo'n dag. Laatst nog zo'n bruiloft gehad en ik kan dan alleen maar om me heen kijken en blij zijn dat ik niet heb hoeven doorstaan als bruid: ik zou het vreselijk vinden!
If at first you do not succeed, try doing it the way your wife told you.
maandag 6 april 2009 om 13:58
quote:absoluteEinstein schreef op 06 april 2009 @ 13:53:
In september ga ik trouwen zonder groot feest. De bedoeling is om het zo klein mogelijk te houden. Ouders, broers en zussen met partners en hun kinderen. De mensen die bij me werken. Al met al betekent dat dat er toch nog 30 mensen naar de ceremonie komen en mee eten.
We trouwen zo laat mogelijk, zodat we door kunnen naar het restaurant erna.
Niemand zeurt eigenlijk. M'n ouders zijn allang blij, die dachten dat ik nooit zou trouwen.
Qua jurk vind ik het lastig. Ik wil wel een mooie jurk, maar geen trouwjurk. Maar waar vind je een leuk cocktailjurkje midden in de zomer? Nou ja, ik heb nog een half jaar de tijd.
ik weet niet waar je woont maar wij zijn om 19 uur getrouwd met aansluitend een groot feest. Is wel wat duurder, zo laat trouwen, maar je bespaart dus weer een receptie en diner enzo.
dat scheelt ook je gasten een hele dag mutsen en meuten, en wie na het officiële deel weg wilde kon gewoon gaan. zonder 'verplicht' gevoel.
In september ga ik trouwen zonder groot feest. De bedoeling is om het zo klein mogelijk te houden. Ouders, broers en zussen met partners en hun kinderen. De mensen die bij me werken. Al met al betekent dat dat er toch nog 30 mensen naar de ceremonie komen en mee eten.
We trouwen zo laat mogelijk, zodat we door kunnen naar het restaurant erna.
Niemand zeurt eigenlijk. M'n ouders zijn allang blij, die dachten dat ik nooit zou trouwen.
Qua jurk vind ik het lastig. Ik wil wel een mooie jurk, maar geen trouwjurk. Maar waar vind je een leuk cocktailjurkje midden in de zomer? Nou ja, ik heb nog een half jaar de tijd.
ik weet niet waar je woont maar wij zijn om 19 uur getrouwd met aansluitend een groot feest. Is wel wat duurder, zo laat trouwen, maar je bespaart dus weer een receptie en diner enzo.
dat scheelt ook je gasten een hele dag mutsen en meuten, en wie na het officiële deel weg wilde kon gewoon gaan. zonder 'verplicht' gevoel.
maandag 6 april 2009 om 14:03
Wij willen ook trouwen om het goed geregeld te hebben voor ons kindje.
Daarnaast speelt voor mij persoonlijk mee dat ik graag dezelfde achternaam wil als mijn vriend en zoon (héérlijk ouderwets)
Ik hou er in het daaglijks leven ook niet van om het middelpunt van de belangstelling te zijn, weinig contact met familie en niet heel veel vrienden, dus waarom dan trouwen met alles er op en er aan.
Mijn ervaringen met bruiloften is dat je die dag enrom wordt geleefd en na de dag in een gat valt, want je hebt niets meer om naar toe te leven.
Daarnaast speelt voor mij persoonlijk mee dat ik graag dezelfde achternaam wil als mijn vriend en zoon (héérlijk ouderwets)
Ik hou er in het daaglijks leven ook niet van om het middelpunt van de belangstelling te zijn, weinig contact met familie en niet heel veel vrienden, dus waarom dan trouwen met alles er op en er aan.
Mijn ervaringen met bruiloften is dat je die dag enrom wordt geleefd en na de dag in een gat valt, want je hebt niets meer om naar toe te leven.
Frankly my dear, I don"t give a damn
maandag 6 april 2009 om 14:04
quote:Appelsientje schreef op 06 april 2009 @ 13:46:
Als ik familie had als Qwertu en Dejavu, dan ging ik stiekem trouwen en zou ik niks aan ze vertellen of ik zou lekker trouwen in het buitenland en achteraf pas meedelen dat ik was getrouwd.
Allemachtig, wat kunnen jullie je eigen ideeën over wat goed is en wat niet opleggen aan iemand anders zeg. Met nogal wat moraliserende vingertjes erbij ook: egoïstisch, Hollandse zelfzuchtige houding...
TO: vier het feest zoals jij dat wilt en betrek je ouders, vrienden of de rest van de familie erbij op een manier die voor jullie allemaal goed voelt. Uit je berichten blijkt dat je zoveel mogelijk zoekt naar compromissen, doe je goed (vind ik).Grappig, wij zijn de enigen die moraliseren? Volgens mij is iedereen hier aan het moraliseren, maar zijn wij alleen de enigen die dat niet direct in het straatje van TO doen. Ik dacht dat dit een discussieforum was, waarin het juist de bedoeling is dat je verschillende zienswijzen en opvattingen inbrengt. Maar het is dus de bedoeling dat ik TO volledig steun in haar opvatting? Prima hoor, TO, doe gewoon lekker waar jijzelf zin in hebt. Dat heb ik namelijk ook gedaan.
Als ik familie had als Qwertu en Dejavu, dan ging ik stiekem trouwen en zou ik niks aan ze vertellen of ik zou lekker trouwen in het buitenland en achteraf pas meedelen dat ik was getrouwd.
Allemachtig, wat kunnen jullie je eigen ideeën over wat goed is en wat niet opleggen aan iemand anders zeg. Met nogal wat moraliserende vingertjes erbij ook: egoïstisch, Hollandse zelfzuchtige houding...
TO: vier het feest zoals jij dat wilt en betrek je ouders, vrienden of de rest van de familie erbij op een manier die voor jullie allemaal goed voelt. Uit je berichten blijkt dat je zoveel mogelijk zoekt naar compromissen, doe je goed (vind ik).Grappig, wij zijn de enigen die moraliseren? Volgens mij is iedereen hier aan het moraliseren, maar zijn wij alleen de enigen die dat niet direct in het straatje van TO doen. Ik dacht dat dit een discussieforum was, waarin het juist de bedoeling is dat je verschillende zienswijzen en opvattingen inbrengt. Maar het is dus de bedoeling dat ik TO volledig steun in haar opvatting? Prima hoor, TO, doe gewoon lekker waar jijzelf zin in hebt. Dat heb ik namelijk ook gedaan.
En zo is het toevallig ook nog eens een keer
maandag 6 april 2009 om 14:04
Wij zijn getrouwd zonder poespas. Goedkoop tijdstip op het gemeentehuis, wel wat vrienden en naaste familie mee. Mijn papa had een bruiloftstaart gemaakt (wist ik niet, hij was met zijn vrouw naar het gemeentehuis gereden met een kratje champagne, genoeg glazen, taartbordjes en een bruiloftstaart, hahaha. Toen we naar ons huis reden voor koffie, maakte ie de achterbak van de auto even leeg, en toen werd het nog een heel gezellig ongedwongen feestje), mijn broer maakte foto's, mijn andere broer filmde het, en met 20 minuten waren we klaar. De dag erop hebben we naar iedereen kaartjes gestuurd, met: we zijn getrouwd. Sommige mensen vonden het jammer dat ze het niet wisten, maar we hebben gezegd dat als we geld en zin hadden, dat we dan ooit nog eens een feest zouden geven. En toen we 10 jaar getrouwd waren hebben we inderdaad een lekker feest gegeven!
Maar niks trouwjurk, receptie etc. Brrrrr! Zoooooo zonde van het geld, vind ik!
Maar niks trouwjurk, receptie etc. Brrrrr! Zoooooo zonde van het geld, vind ik!
maandag 6 april 2009 om 14:05
Hoi,
Ik heb even een tekstje van mezelf gekopieerd uit een ander draadje
Wij zijn in 1991 in Orlando, Florida getrouwd. Gewoon met z'n 2-tjes. We waren al met voorbereidingen voor een huwelijk in Nederland bezig toen we de kans kregen om 2 weken naar Florida te gaan. We zaten op de bank de reis te bespreken toen we tegelijkertijd zeiden: zullen we daar ook trouwen.
We zagen in Nederland nl. erg op tegen een feest, ik kom uit een grote familie (vader 1 van 5 kinderen en moeder 1 van 16 kinderen, samen ook 5 kinderen) dus de hele familie zou moeten worden uitgenodigd, anders krijg je scheve gezichten. Dit zijn dus ooms en tantes met kinderen die we nooit zagen maar die wel verwachtten om op elk feestje uitgenodigd te worden. Met de familie van mijn man hadden we toen wel contact maar niet zo denderend. Dus de keus was snel gemaakt.
Dit was wel in het pre-internet tijdperk, dus alles moest telefonisch en / of schriftelijk. Gelukkig werkte ik toen nog in Den Haag, dus een tripje naar de Amerikaanse ambassade was zo gemaakt. Daar de nodige informatie ingewonnen en aan de slag gegaan.
De dag na aankomst in Amerika zijn we naar de receptioniste in ons hotel gegaan (zij was nl. net getrouwd) en hebben aan haar gevraagd hoe we dit het beste konden gaan doen.
Na haar uitleg zijn we naar City Hall gegaan en daar zijn we getrouwd, zonder getuigen (die taak nam de ambtenaar op zich) en binnen 20 minuten stonden we getrouwd weer buiten. We zijn vervolgens maar een kop koffie in een coffeebar gaan drinken en hebben ongeveer een half uur steeds de slappe lach gehad. De rest van de dag hebben we gezellig met z'n 2-tjes sight-seeing in Orlando doorgebracht.
Eenmaal thuis hebben we het aan mijn ouders verteld, mijn moeder reageerde enthousiast en gaf ons gelijk, mijn vader was wel enigszins teleurgesteld, maar begreep het uiteindelijk wel. De ouders van mijn man waren helaas wat minder begripvol en die hebben we toen ruim een jaar niet gezien (we zagen ze toch al weinig dus veel verschil merkten we niet).
We moesten alleen nog met de papieren naar het stadhuis in Den Haag om ons huwelijk in te laten schrijven en een trouwboekje aan te vragen.
We hebben dus alles zelf geregeld en waren helemaal niet zo veel geld kwijt. Geloof iets van 30 gulden p.p. voor de uittreksels uit het geboorteregister en in Amerika zelf nog zo'n 75 dollar voor het trouwen.
Lang verhaal, maar wat ik wil zeggen is, doe wat je hart je ingeeft, het is jullie dag en jullie zijn de hoofdrolspelers.
Ik heb even een tekstje van mezelf gekopieerd uit een ander draadje
Wij zijn in 1991 in Orlando, Florida getrouwd. Gewoon met z'n 2-tjes. We waren al met voorbereidingen voor een huwelijk in Nederland bezig toen we de kans kregen om 2 weken naar Florida te gaan. We zaten op de bank de reis te bespreken toen we tegelijkertijd zeiden: zullen we daar ook trouwen.
We zagen in Nederland nl. erg op tegen een feest, ik kom uit een grote familie (vader 1 van 5 kinderen en moeder 1 van 16 kinderen, samen ook 5 kinderen) dus de hele familie zou moeten worden uitgenodigd, anders krijg je scheve gezichten. Dit zijn dus ooms en tantes met kinderen die we nooit zagen maar die wel verwachtten om op elk feestje uitgenodigd te worden. Met de familie van mijn man hadden we toen wel contact maar niet zo denderend. Dus de keus was snel gemaakt.
Dit was wel in het pre-internet tijdperk, dus alles moest telefonisch en / of schriftelijk. Gelukkig werkte ik toen nog in Den Haag, dus een tripje naar de Amerikaanse ambassade was zo gemaakt. Daar de nodige informatie ingewonnen en aan de slag gegaan.
De dag na aankomst in Amerika zijn we naar de receptioniste in ons hotel gegaan (zij was nl. net getrouwd) en hebben aan haar gevraagd hoe we dit het beste konden gaan doen.
Na haar uitleg zijn we naar City Hall gegaan en daar zijn we getrouwd, zonder getuigen (die taak nam de ambtenaar op zich) en binnen 20 minuten stonden we getrouwd weer buiten. We zijn vervolgens maar een kop koffie in een coffeebar gaan drinken en hebben ongeveer een half uur steeds de slappe lach gehad. De rest van de dag hebben we gezellig met z'n 2-tjes sight-seeing in Orlando doorgebracht.
Eenmaal thuis hebben we het aan mijn ouders verteld, mijn moeder reageerde enthousiast en gaf ons gelijk, mijn vader was wel enigszins teleurgesteld, maar begreep het uiteindelijk wel. De ouders van mijn man waren helaas wat minder begripvol en die hebben we toen ruim een jaar niet gezien (we zagen ze toch al weinig dus veel verschil merkten we niet).
We moesten alleen nog met de papieren naar het stadhuis in Den Haag om ons huwelijk in te laten schrijven en een trouwboekje aan te vragen.
We hebben dus alles zelf geregeld en waren helemaal niet zo veel geld kwijt. Geloof iets van 30 gulden p.p. voor de uittreksels uit het geboorteregister en in Amerika zelf nog zo'n 75 dollar voor het trouwen.
Lang verhaal, maar wat ik wil zeggen is, doe wat je hart je ingeeft, het is jullie dag en jullie zijn de hoofdrolspelers.
tbl1966 wijzigde dit bericht op 06-04-2009 14:06
Reden: ik moet wel m'n zinnen afmaken anders snapt niemand het
Reden: ik moet wel m'n zinnen afmaken anders snapt niemand het
% gewijzigd
Maar waar zijn dan de oren van het konijn? Die zitten nog in mijn potlood opa (vrij naar Herman van Veen)
maandag 6 april 2009 om 14:08
quote:zusje78 schreef op 06 april 2009 @ 13:57:
O, en in aanvulling op Elle een verduidelijking: mijn vader is niet de reden dat ik zo klein getrouwd ben, alleen Dejavu's opmerking over familie schoot me nogal in het verkeerde keelgat.
Ik vind het écht helemaal niks zo'n dag. Laatst nog zo'n bruiloft gehad en ik kan dan alleen maar om me heen kijken en blij zijn dat ik niet heb hoeven doorstaan als bruid: ik zou het vreselijk vinden!
Weet ik hoor Zus, ik wilde er alleen maar mee aangeven dat als de band wel goed is of niet goed, dat dat er niets mee heeft te maken.
Ik hou ook niet van die toestanden en gelukkig mijn man ook niet.
En het is ruim 3 maanden geleden dat we getrouwd zijn en niemand heeft het er meer over dat ze er niet bij waren.
Het feestje na de tijd was heel gezellig en daar hebben we ook goede herinneringen aan, maar niets kan ons huwelijk op het strand overtreffen.
O, en in aanvulling op Elle een verduidelijking: mijn vader is niet de reden dat ik zo klein getrouwd ben, alleen Dejavu's opmerking over familie schoot me nogal in het verkeerde keelgat.
Ik vind het écht helemaal niks zo'n dag. Laatst nog zo'n bruiloft gehad en ik kan dan alleen maar om me heen kijken en blij zijn dat ik niet heb hoeven doorstaan als bruid: ik zou het vreselijk vinden!
Weet ik hoor Zus, ik wilde er alleen maar mee aangeven dat als de band wel goed is of niet goed, dat dat er niets mee heeft te maken.
Ik hou ook niet van die toestanden en gelukkig mijn man ook niet.
En het is ruim 3 maanden geleden dat we getrouwd zijn en niemand heeft het er meer over dat ze er niet bij waren.
Het feestje na de tijd was heel gezellig en daar hebben we ook goede herinneringen aan, maar niets kan ons huwelijk op het strand overtreffen.
maandag 6 april 2009 om 14:08
quote:Dejavu schreef op 06 april 2009 @ 14:04:
[...]
Grappig, wij zijn de enigen die moraliseren? Volgens mij is iedereen hier aan het moraliseren, maar zijn wij alleen de enigen die dat niet direct in het straatje van TO doen. Ik dacht dat dit een discussieforum was, waarin het juist de bedoeling is dat je verschillende zienswijzen en opvattingen inbrengt. Maar het is dus de bedoeling dat ik TO volledig steun in haar opvatting? Prima hoor, TO, doe gewoon lekker waar jijzelf zin in hebt. Dat heb ik namelijk ook gedaan.
Nee, je moet iedereen in zijn waarde laten. Wat jij doet is je mening verkondigen en daar direct een waarde oordeel aan koppelen over iedereen die er niet net zo over denkt.
Je kunt mij er niet op betrappen te oordelen over jouw manier van trouwen. Het is niet mijn idee, maar daar is de kous mee af. Jouw keuze en die respecteer ik.
[...]
Grappig, wij zijn de enigen die moraliseren? Volgens mij is iedereen hier aan het moraliseren, maar zijn wij alleen de enigen die dat niet direct in het straatje van TO doen. Ik dacht dat dit een discussieforum was, waarin het juist de bedoeling is dat je verschillende zienswijzen en opvattingen inbrengt. Maar het is dus de bedoeling dat ik TO volledig steun in haar opvatting? Prima hoor, TO, doe gewoon lekker waar jijzelf zin in hebt. Dat heb ik namelijk ook gedaan.
Nee, je moet iedereen in zijn waarde laten. Wat jij doet is je mening verkondigen en daar direct een waarde oordeel aan koppelen over iedereen die er niet net zo over denkt.
Je kunt mij er niet op betrappen te oordelen over jouw manier van trouwen. Het is niet mijn idee, maar daar is de kous mee af. Jouw keuze en die respecteer ik.
If at first you do not succeed, try doing it the way your wife told you.
