Relaties
alle pijlers
Unhappy single? Samen zijn we hier unhappy singles :)
donderdag 16 augustus 2018 21:08
Ik kan wel weer schrijven in mijn dagboek, maar die zegt niks terug 
En heb behoefte aan relativering, gesprekspartners en ook ben ik benieuwd of ik nu nou de enige ben....Of in ieder geval de enige die er open over is
Ik ben unhappy single. Er lijkt wel hier een taboe op te rusten, want iedereen is happy single. Natuurlijk is samen leuker, maar alleen moet je het ook fijn kunnen hebben. Nou, ik vind er maar weinig aan. Ik kan mijzelf prima vermaken, maar regelmatig ook niet (soms wanneer ik iets leuks doe) en dan vliegen de muren, mijn gevoelens en gedachtes mij aan.
Ik vind het jammer dat ik tegen een muur van onbegrip stuit, zowel van mensen in een relatie als andere singles. Het is zoals het is, dus je kan het maar beter accepteren en het beste ervan maken. Maar wanneer dat niet altijd lukt, dan lijkt het alsof mensen niet zo goed weten te reageren. Ik hoef heus niet gelijk bij je op de sofa te liggen en mijn diepste problemen erover te delen. Maar iets meer in de trant van: (ongewild) single zijn suckt!
Voordat iedereen erover heen valt. Ik heb een prima leven met wat vrienden en ben bezig om contacten op te doen en mijn kennissenkring uit te breiden. Dat gaat schelen. Ik ben wisselend actief aan het daten. Soms geen zin en te druk met (leuk) werk. Soms is het even weer leuk en dan heb ik weer een paar dates gehad. Ik laat het een beetje op zijn beloop
Mijn relatiecv, voor wie het interesseert
Kalverliefde van een paar maanden. En 2 liefdes gehad. 4 en 5 jaar. Daarna nog een intense relatie gehad van een paar maanden, waar ik wisselend nog liefdesverdriet van heb. Allemaal stuk voor stuk fijne mannen. Met hun tekortkomingen, die heb ik ook en daardoor was de relatie niet perfect maar grotendeels van de tijd wel goed. We pasten niet bij elkaar of de tekortkomingen braken ons op. Ik spreek bijna al mijn exen nog. Ik herken mij zelden in sommige horrorverhalen op het forum. Ik realiseer mij dat ik daarmee geluk heb gehad dat ik hele fijne mannen en fijne relaties heb gehad. Ik weet hoe het is om geliefd te worden door je lief en samen door het leven te gaan. Ik heb ze nog niet gehoord, maar het is wachten wanneer iemand zegt: onbegrijpelijk dat jij single bent. Jij bent zo leuk!
We weten niet hoe het leven loopt en wie weet blijf ik wel even single en blijft die behoefte om erover te praten en schrijven. Kan ik ook eens mijn dagboek met rust laten
Dus klets away Wat is jouw relatiecv? Hoe beleef jij je singleleven? Wat zijn de momenten dat je haat om single te zijn en wanneer juist niet (elk nadeel hep zijn voordeel 
) Wat zeggen mensen over jou als single? Kijk je ook weleens jaloers naar stelletjes? Hoe doe je sommige dingen als single (die spin loopt echt niet vanzelf de deur uit 
)
En heb behoefte aan relativering, gesprekspartners en ook ben ik benieuwd of ik nu nou de enige ben....Of in ieder geval de enige die er open over is Ik ben unhappy single. Er lijkt wel hier een taboe op te rusten, want iedereen is happy single. Natuurlijk is samen leuker, maar alleen moet je het ook fijn kunnen hebben. Nou, ik vind er maar weinig aan. Ik kan mijzelf prima vermaken, maar regelmatig ook niet (soms wanneer ik iets leuks doe) en dan vliegen de muren, mijn gevoelens en gedachtes mij aan.
Ik vind het jammer dat ik tegen een muur van onbegrip stuit, zowel van mensen in een relatie als andere singles. Het is zoals het is, dus je kan het maar beter accepteren en het beste ervan maken. Maar wanneer dat niet altijd lukt, dan lijkt het alsof mensen niet zo goed weten te reageren. Ik hoef heus niet gelijk bij je op de sofa te liggen en mijn diepste problemen erover te delen. Maar iets meer in de trant van: (ongewild) single zijn suckt!
Voordat iedereen erover heen valt. Ik heb een prima leven met wat vrienden en ben bezig om contacten op te doen en mijn kennissenkring uit te breiden. Dat gaat schelen. Ik ben wisselend actief aan het daten. Soms geen zin en te druk met (leuk) werk. Soms is het even weer leuk en dan heb ik weer een paar dates gehad. Ik laat het een beetje op zijn beloop
Mijn relatiecv, voor wie het interesseert
Kalverliefde van een paar maanden. En 2 liefdes gehad. 4 en 5 jaar. Daarna nog een intense relatie gehad van een paar maanden, waar ik wisselend nog liefdesverdriet van heb. Allemaal stuk voor stuk fijne mannen. Met hun tekortkomingen, die heb ik ook en daardoor was de relatie niet perfect maar grotendeels van de tijd wel goed. We pasten niet bij elkaar of de tekortkomingen braken ons op. Ik spreek bijna al mijn exen nog. Ik herken mij zelden in sommige horrorverhalen op het forum. Ik realiseer mij dat ik daarmee geluk heb gehad dat ik hele fijne mannen en fijne relaties heb gehad. Ik weet hoe het is om geliefd te worden door je lief en samen door het leven te gaan. Ik heb ze nog niet gehoord, maar het is wachten wanneer iemand zegt: onbegrijpelijk dat jij single bent. Jij bent zo leuk!
We weten niet hoe het leven loopt en wie weet blijf ik wel even single en blijft die behoefte om erover te praten en schrijven. Kan ik ook eens mijn dagboek met rust laten
Dus klets away Wat is jouw relatiecv? Hoe beleef jij je singleleven? Wat zijn de momenten dat je haat om single te zijn en wanneer juist niet (elk nadeel hep zijn voordeel ) Wat zeggen mensen over jou als single? Kijk je ook weleens jaloers naar stelletjes? Hoe doe je sommige dingen als single (die spin loopt echt niet vanzelf de deur uit )
zondag 19 augustus 2018 21:57
Ik begin ook steeds meer te geloven dat veel van deze mensen gewoon een grote muur om zich heen hebben en niet meer in verbinding durven te gaan (misschien stiekem toch willen).Antoon69 schreef: ↑18-08-2018 23:00Ik denk dat het vaker omgekeerd is en dat als mensen vol trots vertellen dat ze niemand meer nodig hebben in hun leven en helemaal vrijgevochten zijn op dit gebied, dit eerder een gebrek of onvermogen is dat bijvoorbeeld veroorzaakt wordt door opgedroogde hormonen en/of afgestomptheid. Ik vind het een groot goed als je nog in staat bent om nog echt van een nieuw iemand te kunnen houden en/of daar nog behoefte aan voelt.
Zoals ik in mijn eigen bericht schreef worden bovenstaande uitspraken soms wel geïdealiseerd.
zondag 19 augustus 2018 22:07
Ik durf zeker toe te geven dat ik een muur om mij heen heb gebouwd en keihard wil wegrennen als iemand zegt dat hij van mij houd.Koe1 schreef: ↑19-08-2018 21:57Ik begin ook steeds meer te geloven dat veel van deze mensen gewoon een grote muur om zich heen hebben en niet meer in verbinding durven te gaan (misschien stiekem toch willen).
Zoals ik in mijn eigen bericht schreef worden bovenstaande uitspraken soms wel geïdealiseerd.
Tuurlijk is samenleven leuker dan alleen, maar wel met de juiste persoon.
zondag 19 augustus 2018 22:10
Ik heb ook een muur, een stale waar niet doorheen te komen is.
Ik denk niet dat ik het als toevoeging zal zien om samen met iemand te leven
maandag 20 augustus 2018 00:04
Hier ook alweer vier jaar vrijgezel na twee korte relaties van twee en vier maanden. Soms een happy single en soms totaal niet happy, dat komt met vlagen. Op dit moment ben ik behoorlijk unhappy, aangezien iedereen in mijn vriendengroep ineens relaties lijkt te hebben en het mij gewoon niet lukt om een leuke vent te treffen die ook nog eens een beetje trouw is aan mij. Vaak genoeg klaagzangen erover gehad bij vriendinnen toen ze nog single waren, maar tegenwoordig is het aantal vriendinnen die géén relatie heeft gewoonweg nul. Daardoor kan ik er ook niet meer over praten, want ze snappen niet hoe ik me voel nu ze zelf een leuke vriend hebben. Ik voel me daar best naar over soms, het is niet alsof ik niet genoeg sjans heb, maar het lukt op de een of andere manier nooit om een date om te zetten in iets meer serieus. Sinds begin november heb ik geen date meer gehad en heb ik vanaf april m'n fwb adieu gezegd omdat ik geen zin heb meer in het halve werk. Sinds die tijd is het behoorlijk rustig en ik snap echt niet hoe mensen zomaar een leuke jongen kunnen treffen op straat en dat er ook daadwerkelijk iets uit voort vloeit. Moet wel zeggen dat ik door m'n werk mannen niet echt vertrouw, dus mocht er ooit weer een jongen voorbij komen, dan weet ik niet of ik mezelf ervoor kan open stellen. Kortom, ik ben een problematisch geval met een hopeloze romanticus-karakter die haar liefde niet kwijt kan.
maandag 20 augustus 2018 06:51
Ik zie dat benauwde gevoel met name terug bij mensen die geloven dat relaties en families verplichtingen hebben. En dat gedachtengoed van familie hebben geërfd.
Natuurlijk moet je met elkaar rekening houden in een relatie. Gelukkig heb ik impliciet geleerd dat je omgaat met vrienden, partner of familie om de band die je met elkaar hebt en omdat je elkaar wilt zien i.p.v. omdat het moet.
Mijn ouders waren nooit zo van het moeten. Het is grappig om te zien hoe vaak mijn zwager vrijwillig bij mijn ouders komt en met tegenzin naar een 'moetje' gaat van zijn familie.
Ik ga dus naar een verjaardag omdat ik de band belangrijk vind en het gezellig is. Voelt helemaal niet benauwd.
Ik kan me voorstellen dat je in een liefdesrelatie wel eens benauwdheid moet voelen als je continu op elkaars lip zit, maar je bent toch ook vrij om met andere mensen of alleen wat te ondernemen. En je wilt bij die partner zijn toch? Je blijft nog steeds een vrij individu, die ander neemt je niet over. En als diegene wel van de moetjes en 'het heurt zo' is mag men bij mij vertrekken wat mij betreft.
Natuurlijk moet je met elkaar rekening houden in een relatie. Gelukkig heb ik impliciet geleerd dat je omgaat met vrienden, partner of familie om de band die je met elkaar hebt en omdat je elkaar wilt zien i.p.v. omdat het moet.
Mijn ouders waren nooit zo van het moeten. Het is grappig om te zien hoe vaak mijn zwager vrijwillig bij mijn ouders komt en met tegenzin naar een 'moetje' gaat van zijn familie.
Ik ga dus naar een verjaardag omdat ik de band belangrijk vind en het gezellig is. Voelt helemaal niet benauwd.
Ik kan me voorstellen dat je in een liefdesrelatie wel eens benauwdheid moet voelen als je continu op elkaars lip zit, maar je bent toch ook vrij om met andere mensen of alleen wat te ondernemen. En je wilt bij die partner zijn toch? Je blijft nog steeds een vrij individu, die ander neemt je niet over. En als diegene wel van de moetjes en 'het heurt zo' is mag men bij mij vertrekken wat mij betreft.
maandag 20 augustus 2018 07:18
Hier geen stalen muur. Ik kom gewoonweg geen mannen tegen die beschikbaar en leuk genoeg zijn.
Joysjuhhh, ik ken dat benauwde gevoel ook, maar niet de verplichtingen. Daar heeft het bij mij niets mee te maken. Ik ben gewend om helemaal vrij te zijn en in een relatie doe je ook dingen samen. Dat vind ik gezellig, maar tegelijkertijd ook snel benauwend, omdat ik gewend ben om geen rekening te hoeven houden met iemand anders.
Joysjuhhh, ik ken dat benauwde gevoel ook, maar niet de verplichtingen. Daar heeft het bij mij niets mee te maken. Ik ben gewend om helemaal vrij te zijn en in een relatie doe je ook dingen samen. Dat vind ik gezellig, maar tegelijkertijd ook snel benauwend, omdat ik gewend ben om geen rekening te hoeven houden met iemand anders.
maandag 20 augustus 2018 07:38
Ik schrijf mee!
2,5 jaar vrijgezel. Na een relatie van 3 jaar met psychische en later fysieke mishandeling.
Mijn leven is heerlijk. Leuk werk, leuke vrienden, leuke vakantie, leuke dingen doen. Soms helemaal niks.
Het afgelopen half jaar heb ik mijn zender weer aanstaan voor contact met mannen. Ik zou wel weer verliefd willen worden. Maar ik merk ook dat ik alles een beetje afstoot wat in de buurt komt.
Volgens anderen ben ik een leuke vrouw, krijg veel likes en matches op datingsites maar echt tot een date komt het niet. (Op die enkele na)
Ik kom uit een grote familie waar iedereen al vroeg is gesetteld. Er staat een vergrootglas op mijn leven hierdoor. Wel heb ik een handjevol vriendinnen/vrienden die ook vrijgezel zijn. Dat is wel fijn eerlijk gezegd.
Vriendinnen met relaties spreek ik ook mee af en de kindjes vind ik even gezellig maar zitten vaak wel wat beperkingen aan vast.
Ook voel ik de druk komen met mijn 33 jaar dat als er baby’s moeten komen ik er een beetje haast van moet maken.
2,5 jaar vrijgezel. Na een relatie van 3 jaar met psychische en later fysieke mishandeling.
Mijn leven is heerlijk. Leuk werk, leuke vrienden, leuke vakantie, leuke dingen doen. Soms helemaal niks.
Het afgelopen half jaar heb ik mijn zender weer aanstaan voor contact met mannen. Ik zou wel weer verliefd willen worden. Maar ik merk ook dat ik alles een beetje afstoot wat in de buurt komt.
Volgens anderen ben ik een leuke vrouw, krijg veel likes en matches op datingsites maar echt tot een date komt het niet. (Op die enkele na)
Ik kom uit een grote familie waar iedereen al vroeg is gesetteld. Er staat een vergrootglas op mijn leven hierdoor. Wel heb ik een handjevol vriendinnen/vrienden die ook vrijgezel zijn. Dat is wel fijn eerlijk gezegd.
Vriendinnen met relaties spreek ik ook mee af en de kindjes vind ik even gezellig maar zitten vaak wel wat beperkingen aan vast.
Ook voel ik de druk komen met mijn 33 jaar dat als er baby’s moeten komen ik er een beetje haast van moet maken.
maandag 20 augustus 2018 07:39
Ja hoor, als je wil mag je een pb sturenSoumis schreef: ↑17-08-2018 21:19Ik ben dus ook een verse (zo goed als single). Waarbij Lovestar aangeeft dat dat anders is. Dat geloof ik graag. Alleen ben ik voor mijn gevoel in mijn lange relatie ook zeker 5 jaar single geweest. Ik weet het dat had ik zelf kunnen eindigen eerder, dus ben daar zelf medeoorzaak van.
Misschien is het wel dat ik heel bang ben om ook jaren single te zijn. Jullie geven namelijk aan dat jullie zoveel mogelijk ondernemen, alleen is het bij mij zo dat ik 2 kleine kinderen hebt en geen co-ouderschap (had niet mijn voorkeur), die ik zeker de komende 8 jaar niet zomaar een avond of dag alleen kan laten om mijn eigen ding te doen. Het beperkt je mogelijkheden.
En heel stom misschien, maar dat benauwd me verschrikkelijk. De angst om me weer alleen moeder te voelen is behoorlijk groot en een er deprimerende gedachte. Want hoe gek ik ook op mijn kinderen ben, ik wil me ook zo graag vrouw voelen naast moeder.
Zijn hier meer single-ouders zonder co-ouderschap? Zo ja hoe doen jullie dat?
Ik zit in dezelfde situatie
maandag 20 augustus 2018 09:09
Nou zo hopeloos ben je niet, pas op met jezelf iets negatiefs aan te praten.Barnabas schreef: ↑20-08-2018 00:04Hier ook alweer vier jaar vrijgezel na twee korte relaties van twee en vier maanden. Soms een happy single en soms totaal niet happy, dat komt met vlagen. Op dit moment ben ik behoorlijk unhappy, aangezien iedereen in mijn vriendengroep ineens relaties lijkt te hebben en het mij gewoon niet lukt om een leuke vent te treffen die ook nog eens een beetje trouw is aan mij. Vaak genoeg klaagzangen erover gehad bij vriendinnen toen ze nog single waren, maar tegenwoordig is het aantal vriendinnen die géén relatie heeft gewoonweg nul. Daardoor kan ik er ook niet meer over praten, want ze snappen niet hoe ik me voel nu ze zelf een leuke vriend hebben. Ik voel me daar best naar over soms, het is niet alsof ik niet genoeg sjans heb, maar het lukt op de een of andere manier nooit om een date om te zetten in iets meer serieus. Sinds begin november heb ik geen date meer gehad en heb ik vanaf april m'n fwb adieu gezegd omdat ik geen zin heb meer in het halve werk. Sinds die tijd is het behoorlijk rustig en ik snap echt niet hoe mensen zomaar een leuke jongen kunnen treffen op straat en dat er ook daadwerkelijk iets uit voort vloeit. Moet wel zeggen dat ik door m'n werk mannen niet echt vertrouw, dus mocht er ooit weer een jongen voorbij komen, dan weet ik niet of ik mezelf ervoor kan open stellen. Kortom, ik ben een problematisch geval met een hopeloze romanticus-karakter die haar liefde niet kwijt kan.
Ik heb dit wat jij beschrijft ook vaak gehad, en nu in mindere mate nog wel eens.
Ook zou ik echt niet weten of ik ooit nog iemand tegenkom en vooral of ik nog wel echt verliefd kan worden. (In plaats van dat ik het mezelf aanpraat)
Die muur heb ik ook wel, of dat ik weer zo onzeker word dat ik veel bevestiging nodig heb.
maandag 20 augustus 2018 09:26
Ook voor mij
En idd ook ik ben een beetje vreemd, en gelukkig zit ik daar niet meer mee en vind ik mezelf wel leuk en grappig.
Het is overigens zeker niet mijn bedoeling om voorgoed in de 'Ik heb niemand nodig-mood' te komen, en ook ik vind het best eng om iemand dichtbij te laten komen.
Ik weet dat dat een valkuil is, en ik ben daar momenteel met vrienden en 'gewone'mensen mee aan het oefenen, om ze dichtbij te laten komen ondanks dat ik dat eng vind. Confronterend maar ik heb daar wel wat aan.
Echter i.m.o kan het ook minder zwart wit, het is niet mijn bedoeling om uit te stralen dat ik niemand meer hoef, maar ik ben lange tijd best wel wanhopig geweest, ben daardoor behoorlijk over mijn grens gegaan. Dat wil ik niet meer, en dat ik iemand tegen kom en verliefd word zou ik echt wel leuk vinden, maar ik wil er niet te veel op rekenen dat dat ook werkelijk gebeurt.
Mijn doel is niet een muur opbouwen, ik probeer vooral met mezelf gelukkig zijn, want het is niet allemaal maakbaar en vanzelfsprekend.
maandag 20 augustus 2018 11:18
Ik herken wel wat je schrijft. Mijn vriendinnen hebben ook allemaal een vriend en/of baby. Ik wil soms lekker over daten praten en zo. Maar merk steeds meer dat ik mijn verhaal niet kwijt kan of durf. Voel me dan toch een vreemde eend in de bijt.Barnabas schreef: ↑20-08-2018 00:04Hier ook alweer vier jaar vrijgezel na twee korte relaties van twee en vier maanden. Soms een happy single en soms totaal niet happy, dat komt met vlagen. Op dit moment ben ik behoorlijk unhappy, aangezien iedereen in mijn vriendengroep ineens relaties lijkt te hebben en het mij gewoon niet lukt om een leuke vent te treffen die ook nog eens een beetje trouw is aan mij. Vaak genoeg klaagzangen erover gehad bij vriendinnen toen ze nog single waren, maar tegenwoordig is het aantal vriendinnen die géén relatie heeft gewoonweg nul. Daardoor kan ik er ook niet meer over praten, want ze snappen niet hoe ik me voel nu ze zelf een leuke vriend hebben. Ik voel me daar best naar over soms, het is niet alsof ik niet genoeg sjans heb, maar het lukt op de een of andere manier nooit om een date om te zetten in iets meer serieus. Sinds begin november heb ik geen date meer gehad en heb ik vanaf april m'n fwb adieu gezegd omdat ik geen zin heb meer in het halve werk. Sinds die tijd is het behoorlijk rustig en ik snap echt niet hoe mensen zomaar een leuke jongen kunnen treffen op straat en dat er ook daadwerkelijk iets uit voort vloeit. Moet wel zeggen dat ik door m'n werk mannen niet echt vertrouw, dus mocht er ooit weer een jongen voorbij komen, dan weet ik niet of ik mezelf ervoor kan open stellen. Kortom, ik ben een problematisch geval met een hopeloze romanticus-karakter die haar liefde niet kwijt kan.
En nee, ik snap ook niet hoe sommigen aan een man komen. Een vriendin van me had na een tienjarige relatie weer binnen een maand een nieuwe vriend. Hoppa! Hoe dan?
Ik kom genoeg mannen tegen. Met het stappen veel aandacht. Al neem ik dat wel met een korreltje zout. Mannen in de kroeg die alcohol ophebben vinden al snel een vrouw leuk natuurlijk. Op datingsites ook genoeg likes en zo. Maar er vloeit nooit iets uit voort
maandag 20 augustus 2018 12:04
Mick87, ik zou me niet te veel aan anderen spiegelen. Na 10 jaar binnen een maand een nieuwe dat neigt naar rebound.
Dat moet die vriendin lekker zelf weten, maar of ze dan erg veel geleerd heeft, aan haar eigen ontwikkeling werkt en in staat is om gelukkig met zichzelf zelf te zijn dat valt te betwijfelen.
En wat dan als dit stukloopt, wat dat kan zomaar he...
Jij bent waarschijnlijk wat kritischer, en daar is helemaal niks mis mee.
Dat moet die vriendin lekker zelf weten, maar of ze dan erg veel geleerd heeft, aan haar eigen ontwikkeling werkt en in staat is om gelukkig met zichzelf zelf te zijn dat valt te betwijfelen.
En wat dan als dit stukloopt, wat dat kan zomaar he...
Jij bent waarschijnlijk wat kritischer, en daar is helemaal niks mis mee.
maandag 20 augustus 2018 12:22
Present! Ik heb me suf gedate (heb er nu even een stop op gezet) en kom niks te kort als ik dat wil, maar iets duurzaams lukt me gewoon niet. Ik heb nog nooit iets serieus gehad dat langer dan een paar maanden duurde. Er heeft nog nooit een man tegen me gezegd dat hij van me houdt, op mijn 36e.
Ik ben aan de ene kant zo klaar met weer de deur uitgaan voor weer een saaie date (iemand schreef dat ze zelfs een date-outfit had zodat ze er niet over na hoefde te denken, heb ik ook) en mezelf open te stellen om na 3 maanden weer te horen dat ze het toch niet voelen, maar aan de andere kant zou ik ook wel een partner willen. Lijkt me fantastisch om iemand te hebben die blij is dat je bestaat, en die verplicht is tijd met je door te brengen
Ik heb ondertussen alles wel gezien en meegemaakt in date-land, en ik ben bijna zover dat ik me er bij neer ga leggen dat ik een van die mensen ben voor wie het simpelweg niet is weggelegd. Nu heb ik geen kinderwens, dat scheelt.
Die mensen die van relatie naar relatie rollen snap ik ook niet. Hóé dan? Hoe kan het dat je steeds iemand tegenkomt bij wie het wederzijds is? En soms ben ik er toch jaloers op, en aan de andere kant merk ik dat ik soms weinig begrip kan opbrengen.
Soms steekt het, er is blijkbaar iets mis met mij.
Ik ben aan de ene kant zo klaar met weer de deur uitgaan voor weer een saaie date (iemand schreef dat ze zelfs een date-outfit had zodat ze er niet over na hoefde te denken, heb ik ook) en mezelf open te stellen om na 3 maanden weer te horen dat ze het toch niet voelen, maar aan de andere kant zou ik ook wel een partner willen. Lijkt me fantastisch om iemand te hebben die blij is dat je bestaat, en die verplicht is tijd met je door te brengen
Ik heb ondertussen alles wel gezien en meegemaakt in date-land, en ik ben bijna zover dat ik me er bij neer ga leggen dat ik een van die mensen ben voor wie het simpelweg niet is weggelegd. Nu heb ik geen kinderwens, dat scheelt.
Die mensen die van relatie naar relatie rollen snap ik ook niet. Hóé dan? Hoe kan het dat je steeds iemand tegenkomt bij wie het wederzijds is? En soms ben ik er toch jaloers op, en aan de andere kant merk ik dat ik soms weinig begrip kan opbrengen.
Soms steekt het, er is blijkbaar iets mis met mij.
Just looking for someone to be the Kanye to my Kanye
maandag 20 augustus 2018 16:34
Ik vraag me ook af hoe die mensen dat doen. Jaloers? Soms wel en dan weer niet. Het aanpassen in een relatie lijkt me weer zo'n gedoe. Mee moeten naar familiefeestjes enzo. Het idee alleen al benauwt me. Dan ben ik blij dat ik single ben. Maar het idee dat er op mij geen deksel past vind ik niet geweldig.TinderExpert schreef: ↑20-08-2018 12:22Die mensen die van relatie naar relatie rollen snap ik ook niet. Hóé dan? Hoe kan het dat je steeds iemand tegenkomt bij wie het wederzijds is? En soms ben ik er toch jaloers op, en aan de andere kant merk ik dat ik soms weinig begrip kan opbrengen.
Soms steekt het, er is blijkbaar iets mis met mij.
maandag 20 augustus 2018 17:44
Dat mis ik óók bepaald niet, zulke verplichtingen.hondenmens schreef: ↑20-08-2018 16:34Ik vraag me ook af hoe die mensen dat doen. Jaloers? Soms wel en dan weer niet. Het aanpassen in een relatie lijkt me weer zo'n gedoe. Mee moeten naar familiefeestjes enzo. Het idee alleen al benauwt me. Dan ben ik blij dat ik single ben. Maar het idee dat er op mij geen deksel past vind ik niet geweldig.
Dat is wel een groot deel van single zijn, dat je je vrije tijd in kunt delen hoe je wilt.
Een relatie hebben is echt niet ideaal, het heeft allebei zn voors en zn tegens.
In de relaties die ik tot nu toe had was ik niet perse gelukkiger dan nu ik single ben. (En in mn laatste 'relatiepoging' was ik over het algemeen ongelukkigeren gestresster dan in mn eentje)
Ik ga niet zeggen dat ik niet meer hoop of geloof in een leuke relatie of daar niet voor opensta, maar ik wil er niet al te veel op rekenen eerlijk gezegd. Ik heb genoeg teleurstellingen gehad en het is nou eenmaal niet maakbaar en weggelegd voor iedereen.
Ok daar heb ik wel veel van geleerd van al die teleurstellingen, dat wel.
maandag 20 augustus 2018 17:58
Ik vind het ook apart. Ik kan er zelf niet meer van maken dat je dan vooral bezig bent met zo snel mogelijk weer een relatie aan gaan. Ik geloof niet dat het perse enorm goede matches zijn, maar dat beide dan graag in een relatie zitten en dat het 'met wie' daaraan ondergeschikt is. Als je dat echt graag zou willen, dan kun je ook via Tinder een wanhopige man zoeken en daar een relatie mee beginnen. Ik kan soms wel een vorm jaloers zijn op als je zo weinig kritisch kan zijn op met wie je samen bent.TinderExpert schreef: ↑20-08-2018 12:22Die mensen die van relatie naar relatie rollen snap ik ook niet. Hóé dan? Hoe kan het dat je steeds iemand tegenkomt bij wie het wederzijds is? En soms ben ik er toch jaloers op, en aan de andere kant merk ik dat ik soms weinig begrip kan opbrengen.
Soms steekt het, er is blijkbaar iets mis met mij.
maandag 20 augustus 2018 18:09
Ja en nee. Ongetwijfeld zijn er mensen die genoegen nemen met minder om maar in een relatie te zitten, maar ik geloof dat dat echt de minderheid is. Ik geloof dat sommige mensen een verstoord selectieproces hebben. Ik lees veel dingen over hechtingen in je jeugd en dat klink mij allemaal zo herkenbaar in de oren.roodmiertje schreef: ↑20-08-2018 17:58Ik vind het ook apart. Ik kan er zelf niet meer van maken dat je dan vooral bezig bent met zo snel mogelijk weer een relatie aan gaan. Ik geloof niet dat het perse enorm goede matches zijn, maar dat beide dan graag in een relatie zitten en dat het 'met wie' daaraan ondergeschikt is. Als je dat echt graag zou willen, dan kun je ook via Tinder een wanhopige man zoeken en daar een relatie mee beginnen. Ik kan soms wel een vorm jaloers zijn op als je zo weinig kritisch kan zijn op met wie je samen bent.
Bij mij is het vaak zo dat de mannen die oprecht in mij geintereseerd zijn ik als "saai" "er was geen vonk" etc. bestempel. Ik verwar spanning met verliefdheid. Als ik die spanning niet voel, dan wil ik diegenen niet. Het is voor mij een proces, maar ik zie wel bepaalde patronen in mijn relaties (die meestal ook maar een half jaartje duren)
maandag 20 augustus 2018 19:33
Bij mij ook patroon en het e.e.a. zou zeker verband kunnen hebben met de moeilijke band met mijn vader. Maar dat hoeft niet.winkje87 schreef: ↑20-08-2018 18:09Ja en nee. Ongetwijfeld zijn er mensen die genoegen nemen met minder om maar in een relatie te zitten, maar ik geloof dat dat echt de minderheid is. Ik geloof dat sommige mensen een verstoord selectieproces hebben. Ik lees veel dingen over hechtingen in je jeugd en dat klink mij allemaal zo herkenbaar in de oren.
Bij mij is het vaak zo dat de mannen die oprecht in mij geintereseerd zijn ik als "saai" "er was geen vonk" etc. bestempel. Ik verwar spanning met verliefdheid. Als ik die spanning niet voel, dan wil ik diegenen niet. Het is voor mij een proces, maar ik zie wel bepaalde patronen in mijn relaties (die meestal ook maar een half jaartje duren)
maandag 20 augustus 2018 19:42
Jij bent niet de enige Winkie.
Alain de Botton over dat verschijnsel:
https://www.youtube.com/watch?v=DCS6t6NUAGQ
En hoi lovestar
Klote om te lezen dat je hier zo mee worstelt.
Alain de Botton over dat verschijnsel:
https://www.youtube.com/watch?v=DCS6t6NUAGQ
En hoi lovestar
Klote om te lezen dat je hier zo mee worstelt.
Wanhoop is een zwart leren jasje is dat iedereen goed staat; terwijl hoop een rose jurkje met ruches is tot boven je knie, waarin niemand gezien wil worden.
maandag 20 augustus 2018 20:11
Mee eens.roodmiertje schreef: ↑20-08-2018 17:58Ik vind het ook apart. Ik kan er zelf niet meer van maken dat je dan vooral bezig bent met zo snel mogelijk weer een relatie aan gaan. Ik geloof niet dat het perse enorm goede matches zijn, maar dat beide dan graag in een relatie zitten en dat het 'met wie' daaraan ondergeschikt is. Als je dat echt graag zou willen, dan kun je ook via Tinder een wanhopige man zoeken en daar een relatie mee beginnen. Ik kan soms wel een vorm jaloers zijn op als je zo weinig kritisch kan zijn op met wie je samen bent.
Jaloers ben ik nooit maar het zou idd een stuk makkelijker zijn als ik ook niet zo kritisch zou zijn.
Dan zou ik allang geen single meer zijn, ik heb de afgelopen jaren wel wat aanbidders gehad maar dat was niet wederzijds.
maandag 20 augustus 2018 21:45
Ach, als ik mensen weer hoor zeuren dat ze naar de schoonouders dit moeten of familiefeest dat, ben ik ook blij dat ik dat allemaal niet hoef, maar tegelijkertijd denk ik hád ik dat maar eens.
Maar ik ben het wel met Winkje en Roodmiertje eens, ik vond (vind) daten ook gewoon leuk, want ik ben een sociaal mens. Beter een avondje in de kroeg dan alleen op de bank. Maar ik weiger te settelen voor iemand waar ik niet weg van ben. En ik wil het heus even proberen, maar er moet een omslag zijn.
Ik had al jaren geleden de eerste de beste 'mwah' man van Tinder af kunnen trekken die mij wel wilde, maar daar had ik nu net geen zin in
Maar ik ben het wel met Winkje en Roodmiertje eens, ik vond (vind) daten ook gewoon leuk, want ik ben een sociaal mens. Beter een avondje in de kroeg dan alleen op de bank. Maar ik weiger te settelen voor iemand waar ik niet weg van ben. En ik wil het heus even proberen, maar er moet een omslag zijn.
Ik had al jaren geleden de eerste de beste 'mwah' man van Tinder af kunnen trekken die mij wel wilde, maar daar had ik nu net geen zin in
Just looking for someone to be the Kanye to my Kanye
