Relaties
alle pijlers
Van samenwonen terug naar lat-relatie
zaterdag 1 augustus 2020 20:27
Lieve lezeressen,
Mijn vriend (31) en ik (29) zijn 1,5 jaar samen. Tussen ons is alles heel snel gegaan, achteraf gezien te snel. We hadden allebei nog bepaalde issues te verwerken en binnen een paar maanden woonde hij al bij me. De laatste maanden twijfelde hij al erg over weggaan, dan weer wel dan weer niet. Al dat getwijfel heeft me best onzeker gemaakt.
Uiteindelijk is hij naar zijn ouders vertrokken en hebben we afgesproken elkaar een maand niet te zien/spreken.
Hij heeft weer contact met me opgenomen en na gepraat te hebben willen we allebei graag met elkaar verder. Hij heeft inmiddels een huis gekocht, we hebben nu dus een lat-relatie.
Hij heeft een huis gekocht omdat hij graag klust en het huis met winst weer wil verkopen. Al vind ik het zelf moeilijk dat hij gekocht heeft i.p.v. gehuurd. Kopen klinkt zo definitief.
Ons doel is om uiteindelijk weer te gaan samenwonen, als het voor ons beiden goed voelt.
Ik merk zelf dat ik het lastig vind om van samenwonen terug te gaan naar latten. Het voelt als een enorme stap terug.
Hoe zorg ik ervoor dat ik hem de ruimte geef die hij nu nodig heeft, maar ook mezelf niet wegcijfer?
Zijn er mensen die tips/ervaring hebben met zo'n situatie?
Mijn vriend (31) en ik (29) zijn 1,5 jaar samen. Tussen ons is alles heel snel gegaan, achteraf gezien te snel. We hadden allebei nog bepaalde issues te verwerken en binnen een paar maanden woonde hij al bij me. De laatste maanden twijfelde hij al erg over weggaan, dan weer wel dan weer niet. Al dat getwijfel heeft me best onzeker gemaakt.
Uiteindelijk is hij naar zijn ouders vertrokken en hebben we afgesproken elkaar een maand niet te zien/spreken.
Hij heeft weer contact met me opgenomen en na gepraat te hebben willen we allebei graag met elkaar verder. Hij heeft inmiddels een huis gekocht, we hebben nu dus een lat-relatie.
Hij heeft een huis gekocht omdat hij graag klust en het huis met winst weer wil verkopen. Al vind ik het zelf moeilijk dat hij gekocht heeft i.p.v. gehuurd. Kopen klinkt zo definitief.
Ons doel is om uiteindelijk weer te gaan samenwonen, als het voor ons beiden goed voelt.
Ik merk zelf dat ik het lastig vind om van samenwonen terug te gaan naar latten. Het voelt als een enorme stap terug.
Hoe zorg ik ervoor dat ik hem de ruimte geef die hij nu nodig heeft, maar ook mezelf niet wegcijfer?
Zijn er mensen die tips/ervaring hebben met zo'n situatie?
zondag 2 augustus 2020 07:52
Dat heb ik helemaal niet gezegd, en dat vind ik ook helemaal niet. Ik wil enkel aangeven dat ik geloof in elkaar vrijheid gunnen in een relatie.ClumsyNinja schreef: ↑02-08-2020 07:46Serieus? Overleggen of alleen maar melden dat je een huis gaat kopen is een strafkamp? ok...
TO hoe jij jezelf niet wegcijfert; leef naast hem ook je eigen leven.
En kijk even hoe dat gaat, maar als je je daar niet goed bij voelt en je hebt echt een hele andere visie dan je vriend dan passen jullie misschien niet goed bij elkaar.
Ik snap namelijk heel goed dat jij onzeker wordt van zijn getwijfel. (En dat is i.m.o niet de bedoeling van een relatie)
zondag 2 augustus 2020 09:43
Of dat haar mening niet zo belangrijk is.Roseaux schreef: ↑02-08-2020 07:43Nou ja overleggen is misschien een groot woord, maar als je samen met iemand een toekomst ziet is het bespreken van zaken die bepalend zijn voor de toekomst wel gebruikelijk ja. Ook als ze het LATten zouden voortzetten heeft dat daar invloed op namelijk.
Dat hij dat niet heeft gedaan en volledig zijn eigen plan trekt zie ik als teken dat hij eigenlijk geen gezamenlijke toekomst ziet.
zondag 2 augustus 2020 10:04
Maar ze waren uit elkaar, dus van partners was niet echt sprakeClumsyNinja schreef: ↑02-08-2020 07:44Jij vindt het normaal dat je partner een huis koopt zonder ook maar te overleggen? Het is geen netje sinaasappels hè. Het is een behoorlijke financiele verplichting en het bepaalt waar je gaat wonen.
zondag 2 augustus 2020 10:05
Maar ze waren uit elkaar. Tenminste zo las ik het gisteren.
En waarom gaat TO als een hondje sowieso zitten wachten op zijn oordeel?
Als iemand aangeeft te twijfelen en vertrekt dan is daarna niet meteen weer samenwonen als weer aangaat echt niet iets heel raars.
anoniem_393625 wijzigde dit bericht op 02-08-2020 10:07
26.93% gewijzigd
zondag 2 augustus 2020 10:06
Bedankt voor jullie reacties.
Over zijn getwijfel: hij twijfelt altijd over alles, niet alleen in relatie.
Ik ben ergens ook bang dat dat nooit overgaat, dat dat in zijn karakter zit.
Ik had het persoonlijk fijner gevonden als hij wat had gehuurd, en met een koophuis had ik het fijn gevonden als hij mij erbij betrokken had.
Het voelt nu alsof hij inderdaad zijn eigen plannen trekt en ik maar met hem moet mee bewegen.
Hij deed al een tijd weinig tot geen moeite voor me, dus ben benieuwd of hij dat nu wel gaat doen...
Daarom wil ik er voor waken dat ik mezelf niet wegcijfer, want ik heb ook behoeftes. Als ik vraag hoe hij het allemaal voor zich ziet is hij daar heel vaag over.
Ik zit er aan te denken om in mijn hoofd een limiet af te spreken van bijvoorbeeld een maand, en dan te kijken hoe ik me voel, of het vooruit gaat of niet.
Over zijn getwijfel: hij twijfelt altijd over alles, niet alleen in relatie.
Ik ben ergens ook bang dat dat nooit overgaat, dat dat in zijn karakter zit.
Ik had het persoonlijk fijner gevonden als hij wat had gehuurd, en met een koophuis had ik het fijn gevonden als hij mij erbij betrokken had.
Het voelt nu alsof hij inderdaad zijn eigen plannen trekt en ik maar met hem moet mee bewegen.
Hij deed al een tijd weinig tot geen moeite voor me, dus ben benieuwd of hij dat nu wel gaat doen...
Daarom wil ik er voor waken dat ik mezelf niet wegcijfer, want ik heb ook behoeftes. Als ik vraag hoe hij het allemaal voor zich ziet is hij daar heel vaag over.
Ik zit er aan te denken om in mijn hoofd een limiet af te spreken van bijvoorbeeld een maand, en dan te kijken hoe ik me voel, of het vooruit gaat of niet.
zondag 2 augustus 2020 10:13
Dat is ook niet voor de lange termijn. Maar een tussen station om er aan te verdienen om dan weer iets beters te kopen.
Dit is zijn karakter, altijd opzoek naar the next best thing.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zondag 2 augustus 2020 10:13
Je kent hem?viva-amber schreef: ↑02-08-2020 10:13Dat is ook niet voor de lange termijn. Maar een tussen station om er aan te verdienen om dan weer iets beters te kopen.
Dit is zijn karakter, altijd opzoek naar the next best thing.
zondag 2 augustus 2020 10:36
Dat zou wel zijn eeuwige getwijfel verklaren.viva-amber schreef: ↑02-08-2020 10:13Dat is ook niet voor de lange termijn. Maar een tussen station om er aan te verdienen om dan weer iets beters te kopen.
Dit is zijn karakter, altijd opzoek naar the next best thing.
zondag 2 augustus 2020 10:45
We hadden afgesproken dat we wel nog een relatie hadden, dus niet uit elkaar.
Hij zit al een tijd niet lekker in zijn vel en heeft/had bepaalde issues uit zijn verleden nog niet verwerkt en heeft/had daar ruimte voor nodig. Uiteindelijk nam hij zelf weer contact met me op.
zondag 2 augustus 2020 13:25
+1Phoebemeaculpa schreef: ↑02-08-2020 07:43Dit inderdaad.
Ook als je een relatie hebt mag je toch nog een eigen leven hebben?
Een relatie is toch geen strafkamp hoop ik...?
Wat betreft de toekomst, i.m.o is het zo zonde om daar veel mee bezig te zijn.
Je leeft toch nu en wat er morgen gebeurt dat weet je toch niet.
Maar goed dat is mijn mening...
zondag 2 augustus 2020 13:44
En wat jij nodig hebt, komt dat ook nog weleens ter sprake, of is dat in deze relatie totaal onbelangrijk?Kel-90 schreef: ↑02-08-2020 10:45We hadden afgesproken dat we wel nog een relatie hadden, dus niet uit elkaar.
Hij zit al een tijd niet lekker in zijn vel en heeft/had bepaalde issues uit zijn verleden nog niet verwerkt en heeft/had daar ruimte voor nodig. Uiteindelijk nam hij zelf weer contact met me op.
zondag 2 augustus 2020 13:47
Wij zijn ook na samenwonen gaan latten. Deels omdat er een noodzaak aan zat ivm zijn kinderen en een biomoeder die iets strafbaars deed maar ook omdat daardoor de situatie waarin we zouden samenwonen compleet veranderde. (Onze kinderen zouden alleen 1x per twee weken tegelijk bij ons zijn, dat werd altijd voor zijn kinderen, mijn kinderen hadden mij dan nooit ‘alleen’).
Maar Latten doe je ook in overleg. Communicatie is heel belangrijk. Zonder communicatie is een relatie gewoon lastig, helemaal als je lat. Maar: hoe kan je latten als zijn huis een klushok wordt? Dan komt het er dus op neer dat hij bij jou komt want in zijn huis valt voorlopig niet te wonen dan.
Maar Latten doe je ook in overleg. Communicatie is heel belangrijk. Zonder communicatie is een relatie gewoon lastig, helemaal als je lat. Maar: hoe kan je latten als zijn huis een klushok wordt? Dan komt het er dus op neer dat hij bij jou komt want in zijn huis valt voorlopig niet te wonen dan.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
zondag 2 augustus 2020 14:36
Ik denk dat ze bedoelde dat ze ruimte neemt voor zichzelf, om zelf even na te denken. In ieder geval las ik het zoLuci_Morgenster schreef: ↑02-08-2020 10:08Ja, joh geef hem nog meer ruimte. Waarom nam je er eerder genoegen mee en waarom in godesnaam nu nog?
En ik denk dat dat helemaal geen gek idee is. Wat wil jij nou eigenlijk to? nu ren je steeds achter de feiten aan.
zondag 2 augustus 2020 14:38
Waar lees je dat dan?Daantje234 schreef: ↑02-08-2020 14:36Ik denk dat ze bedoelde dat ze ruimte neemt voor zichzelf, om zelf even na te denken. In ieder geval las ik het zo
dinsdag 11 augustus 2020 10:29
Hoi allemaal,
Ik heb de laatste dagen veel nagedacht, ook over wat ik wil etc.
Ik wil heel graag weer vooruitgang zien in de relatie, maar nu lijkt het eerder stil te staan en lijk vooral ik degene die er moeite voor wil doen.
Hij zegt dat hij ook zijn best doet, maar ik zie het alleen niet...
De ene dag wil die dit en de andere dag dat, ik weet gewoon niet meer waarvan ik op uit kan gaan.
Hij blijft vaag over hoe hij het allemaal voor zich ziet, en dat maakt mij onzeker.
Hij zegt wel duidelijk dat hij het met mij wil, maar hoe dat dalijk gaat lopen met zijn (klus)huis weet hij niet.
We zitten nu totaal niet op 1 lijn. Hij bekijkt het van dag tot dag, ik ben ook met de toekomst bezig. Ik ben ook bijna 30 en op termijn zou ik graag kinderen willen. Niet nu, maar zou ze het liefst ook niet pas op mijn 35e willen krijgen.
Hij zoekt ruimte, ik zoek bevestiging of het allemaal wel oké zit tussen ons. Dat botst dus soms.
Weet niet of het er ook mee heeft te maken dat hij niet lekker in zijn vel zit en al sinds januari werkloos is. Volgende maand begint hij weer met werken, hopelijk gaat het daarna ook wat beter.
Communiceren met hem is heel lastig en daar baal ik van. Hij wil daar wel voor in therapie en ik hoop dat ons dat uiteindelijk wat oplevert.
Waarom ik toch bij hem blijf?
Soms vraag ik het me ook af...
Of ik niet beter verdien. Iemand waarvan ik voel dat hij 100% voor mij gaat en niet de hele tijd twijfelt.
Maar ik hou heel veel van hem, ik kan heel erg met hem lachen en hij is ook heel zorgzaam etc.
Misschien ben ik ook wel bang voor het onbekende. Wat als ik niemand meer vind, wat als dit het beste is wat ik kan krijgen. In een (eventueel) volgende relatie zal ik ook weer tegen dingen aanlopen. Iedere man heeft minpunten...
Ik heb de laatste dagen veel nagedacht, ook over wat ik wil etc.
Ik wil heel graag weer vooruitgang zien in de relatie, maar nu lijkt het eerder stil te staan en lijk vooral ik degene die er moeite voor wil doen.
Hij zegt dat hij ook zijn best doet, maar ik zie het alleen niet...
De ene dag wil die dit en de andere dag dat, ik weet gewoon niet meer waarvan ik op uit kan gaan.
Hij blijft vaag over hoe hij het allemaal voor zich ziet, en dat maakt mij onzeker.
Hij zegt wel duidelijk dat hij het met mij wil, maar hoe dat dalijk gaat lopen met zijn (klus)huis weet hij niet.
We zitten nu totaal niet op 1 lijn. Hij bekijkt het van dag tot dag, ik ben ook met de toekomst bezig. Ik ben ook bijna 30 en op termijn zou ik graag kinderen willen. Niet nu, maar zou ze het liefst ook niet pas op mijn 35e willen krijgen.
Hij zoekt ruimte, ik zoek bevestiging of het allemaal wel oké zit tussen ons. Dat botst dus soms.
Weet niet of het er ook mee heeft te maken dat hij niet lekker in zijn vel zit en al sinds januari werkloos is. Volgende maand begint hij weer met werken, hopelijk gaat het daarna ook wat beter.
Communiceren met hem is heel lastig en daar baal ik van. Hij wil daar wel voor in therapie en ik hoop dat ons dat uiteindelijk wat oplevert.
Waarom ik toch bij hem blijf?
Soms vraag ik het me ook af...
Of ik niet beter verdien. Iemand waarvan ik voel dat hij 100% voor mij gaat en niet de hele tijd twijfelt.
Maar ik hou heel veel van hem, ik kan heel erg met hem lachen en hij is ook heel zorgzaam etc.
Misschien ben ik ook wel bang voor het onbekende. Wat als ik niemand meer vind, wat als dit het beste is wat ik kan krijgen. In een (eventueel) volgende relatie zal ik ook weer tegen dingen aanlopen. Iedere man heeft minpunten...
dinsdag 11 augustus 2020 10:39
je weet best dat dit geen goede match is. Je blijft bij hem omdat je denkt dat dit het beste is dat je krijgen kanKel-90 schreef: ↑11-08-2020 10:29Hoi allemaal,
Ik heb de laatste dagen veel nagedacht, ook over wat ik wil etc.
Ik wil heel graag weer vooruitgang zien in de relatie, maar nu lijkt het eerder stil te staan en lijk vooral ik degene die er moeite voor wil doen.
Hij zegt dat hij ook zijn best doet, maar ik zie het alleen niet...
De ene dag wil die dit en de andere dag dat, ik weet gewoon niet meer waarvan ik op uit kan gaan.
Hij blijft vaag over hoe hij het allemaal voor zich ziet, en dat maakt mij onzeker.
Hij zegt wel duidelijk dat hij het met mij wil, maar hoe dat dalijk gaat lopen met zijn (klus)huis weet hij niet.
We zitten nu totaal niet op 1 lijn. Hij bekijkt het van dag tot dag, ik ben ook met de toekomst bezig. Ik ben ook bijna 30 en op termijn zou ik graag kinderen willen. Niet nu, maar zou ze het liefst ook niet pas op mijn 35e willen krijgen.
Hij zoekt ruimte, ik zoek bevestiging of het allemaal wel oké zit tussen ons. Dat botst dus soms.
Weet niet of het er ook mee heeft te maken dat hij niet lekker in zijn vel zit en al sinds januari werkloos is. Volgende maand begint hij weer met werken, hopelijk gaat het daarna ook wat beter.
Communiceren met hem is heel lastig en daar baal ik van. Hij wil daar wel voor in therapie en ik hoop dat ons dat uiteindelijk wat oplevert.
Waarom ik toch bij hem blijf?
Soms vraag ik het me ook af...
Of ik niet beter verdien. Iemand waarvan ik voel dat hij 100% voor mij gaat en niet de hele tijd twijfelt.
Maar ik hou heel veel van hem, ik kan heel erg met hem lachen en hij is ook heel zorgzaam etc.
Misschien ben ik ook wel bang voor het onbekende. Wat als ik niemand meer vind, wat als dit het beste is wat ik kan krijgen. In een (eventueel) volgende relatie zal ik ook weer tegen dingen aanlopen. Iedere man heeft minpunten...
