Relaties
alle pijlers
Van samenwonen terug naar lat-relatie
zaterdag 1 augustus 2020 20:27
Lieve lezeressen,
Mijn vriend (31) en ik (29) zijn 1,5 jaar samen. Tussen ons is alles heel snel gegaan, achteraf gezien te snel. We hadden allebei nog bepaalde issues te verwerken en binnen een paar maanden woonde hij al bij me. De laatste maanden twijfelde hij al erg over weggaan, dan weer wel dan weer niet. Al dat getwijfel heeft me best onzeker gemaakt.
Uiteindelijk is hij naar zijn ouders vertrokken en hebben we afgesproken elkaar een maand niet te zien/spreken.
Hij heeft weer contact met me opgenomen en na gepraat te hebben willen we allebei graag met elkaar verder. Hij heeft inmiddels een huis gekocht, we hebben nu dus een lat-relatie.
Hij heeft een huis gekocht omdat hij graag klust en het huis met winst weer wil verkopen. Al vind ik het zelf moeilijk dat hij gekocht heeft i.p.v. gehuurd. Kopen klinkt zo definitief.
Ons doel is om uiteindelijk weer te gaan samenwonen, als het voor ons beiden goed voelt.
Ik merk zelf dat ik het lastig vind om van samenwonen terug te gaan naar latten. Het voelt als een enorme stap terug.
Hoe zorg ik ervoor dat ik hem de ruimte geef die hij nu nodig heeft, maar ook mezelf niet wegcijfer?
Zijn er mensen die tips/ervaring hebben met zo'n situatie?
Mijn vriend (31) en ik (29) zijn 1,5 jaar samen. Tussen ons is alles heel snel gegaan, achteraf gezien te snel. We hadden allebei nog bepaalde issues te verwerken en binnen een paar maanden woonde hij al bij me. De laatste maanden twijfelde hij al erg over weggaan, dan weer wel dan weer niet. Al dat getwijfel heeft me best onzeker gemaakt.
Uiteindelijk is hij naar zijn ouders vertrokken en hebben we afgesproken elkaar een maand niet te zien/spreken.
Hij heeft weer contact met me opgenomen en na gepraat te hebben willen we allebei graag met elkaar verder. Hij heeft inmiddels een huis gekocht, we hebben nu dus een lat-relatie.
Hij heeft een huis gekocht omdat hij graag klust en het huis met winst weer wil verkopen. Al vind ik het zelf moeilijk dat hij gekocht heeft i.p.v. gehuurd. Kopen klinkt zo definitief.
Ons doel is om uiteindelijk weer te gaan samenwonen, als het voor ons beiden goed voelt.
Ik merk zelf dat ik het lastig vind om van samenwonen terug te gaan naar latten. Het voelt als een enorme stap terug.
Hoe zorg ik ervoor dat ik hem de ruimte geef die hij nu nodig heeft, maar ook mezelf niet wegcijfer?
Zijn er mensen die tips/ervaring hebben met zo'n situatie?
maandag 17 augustus 2020 00:08
Ga ik dalijk eens proberen, dat meditatie filmpje!
Ik denk dat ik vooral veel verdriet heb om het feit dat hij mam nog gekend had, en minder dat ik echt verdriet om hém heb. Ik begin langzaam ook in te zien dat hoe hij me behandeld heeft echt niet ok is. Maar ik wilde t gewoon zó graag, het betekende zóveel voor me dat mam hem had goedgekeurd (eerste vriendje waarbij ze dat zei uit zichzelf)
Ik denk dat ik vooral veel verdriet heb om het feit dat hij mam nog gekend had, en minder dat ik echt verdriet om hém heb. Ik begin langzaam ook in te zien dat hoe hij me behandeld heeft echt niet ok is. Maar ik wilde t gewoon zó graag, het betekende zóveel voor me dat mam hem had goedgekeurd (eerste vriendje waarbij ze dat zei uit zichzelf)
maandag 17 augustus 2020 00:13
Stap voor stap, dat is een goede ja. Moet ik echt leren. Ik ben al zo op de toekomst gericht. Even hier en in het nu 'landen'.
Mezelf weer terugvinden, want ben mezelf de afgelopen maanden behoorlijk kwijtgeraakt, door de hele tijd als een hondje achter heb aan te lopen.
En minder streng zijn voor mezelf.
Mezelf weer terugvinden, want ben mezelf de afgelopen maanden behoorlijk kwijtgeraakt, door de hele tijd als een hondje achter heb aan te lopen.
En minder streng zijn voor mezelf.
maandag 17 augustus 2020 17:25
Ben vanmiddag gaan lunchen met een vriendin en straks ook nog even naar vriendin.
Er staan gelukkig altijd vrienden voor me klaar, al moet ik natuurlijk zelf door dit proces..
De hele dag door een achtbaan van gevoelens. Van ik wil hem zo graag terug, hij is de enige naar ik ben helemaal klaar met hem.
Vooral het terugwillen blijft veel door mijn hoofd gaan, zit nog beetje in de ontkenningsfase. En dat is moeilijk
En angst dat ik niemand vind die bij me past etc
Er staan gelukkig altijd vrienden voor me klaar, al moet ik natuurlijk zelf door dit proces..
De hele dag door een achtbaan van gevoelens. Van ik wil hem zo graag terug, hij is de enige naar ik ben helemaal klaar met hem.
Vooral het terugwillen blijft veel door mijn hoofd gaan, zit nog beetje in de ontkenningsfase. En dat is moeilijk
En angst dat ik niemand vind die bij me past etc
maandag 17 augustus 2020 19:06
Fijn dat je vriend(in)en hebt die er voor je zijn, dat is echt zonontzettend waardevol!
Wanneer moet je weer werken? Dat je meer afleiding hebt?
Misschien is het leuk om iets in je huis te veranderen, iets kleins, dat het echt weer ‘van jou’ is het huis. ?
Ja de achtbaan van gevoelens is vermoeiend hè.
Toch maar uitzitten dan.
Mij hielp het zo om steeds als ik mijn ex miste maar te bedenken op welke momenten hij mij had gekwetst en minder fijn doet voelen.
Dat Hielp uiteindelijk wel. Maar had tijd nodig.
Wanneer moet je weer werken? Dat je meer afleiding hebt?
Misschien is het leuk om iets in je huis te veranderen, iets kleins, dat het echt weer ‘van jou’ is het huis. ?
Ja de achtbaan van gevoelens is vermoeiend hè.
Toch maar uitzitten dan.
Mij hielp het zo om steeds als ik mijn ex miste maar te bedenken op welke momenten hij mij had gekwetst en minder fijn doet voelen.
Dat Hielp uiteindelijk wel. Maar had tijd nodig.
maandag 17 augustus 2020 23:09
Ik moet volgende week weer beginnen, van de ene kant blij zodat ik weer wat afleiding en structuur heb, aan de andere kant ben ik tótaal nog niet opgeladen door al dat gedoe de afgelopen tijd.
Ik heb de laatste tijd al wat dingetjes veranderd, nieuwe dingetjes gekocht of oude dingen een ander plekje gegeven. Toch voelt t nog niet helemaal weer als 'mijn' huis. Maar dat zal met de tijd hopelijk wel weer komen.
Ja die achtbaan aan emoties is verschrikkelijk en kost zoveel energie.
Het maar even de tijd geven. En hopelijk heb ik donderdag een fijn gevoel bij de intake.
Dat probeer ik ook, als ik aan iets fijns denk met hem er een negatief iets naast te zetten. Werkt de ene keer beter dan de andere keer. Maar moet me maar bedenken dat t ook nog heel pril is....
Liefdesverdriet, urghhh.....
Ik heb de laatste tijd al wat dingetjes veranderd, nieuwe dingetjes gekocht of oude dingen een ander plekje gegeven. Toch voelt t nog niet helemaal weer als 'mijn' huis. Maar dat zal met de tijd hopelijk wel weer komen.
Ja die achtbaan aan emoties is verschrikkelijk en kost zoveel energie.
Het maar even de tijd geven. En hopelijk heb ik donderdag een fijn gevoel bij de intake.
Dat probeer ik ook, als ik aan iets fijns denk met hem er een negatief iets naast te zetten. Werkt de ene keer beter dan de andere keer. Maar moet me maar bedenken dat t ook nog heel pril is....
Liefdesverdriet, urghhh.....
dinsdag 18 augustus 2020 09:17
Vanmiddag spreek ik nog even met een vriendin af en vanavond even lekker alleen op de bank.
Momenteel weer beetje paniekerig. Het voelt nog niet helemaal 'afgesloten' tussen mijn ex en mij en zit nog met veel vragen. Ben nu weer aan t twijfelen om hem een bericht te sturen, omdat ik graag die vragen beantwoord zou willen hebben en een echt 'afscheid'.
Nu is het uitgegaan via de telefoon, hij wilde wel langskomen maar ik wilde dat toen niet. Bang dat het me teveel zou doen.
Maar anderzijds weet ik ook niet wat t me zou brengen als ik nu wel contact met hem opneem, waarschijnlijk heel veel verdriet. En de vraag is of ik dan bereik wat ik zou willen bereiken. En of ik antwoorden krijg.
Ik weet het even niet...
Momenteel weer beetje paniekerig. Het voelt nog niet helemaal 'afgesloten' tussen mijn ex en mij en zit nog met veel vragen. Ben nu weer aan t twijfelen om hem een bericht te sturen, omdat ik graag die vragen beantwoord zou willen hebben en een echt 'afscheid'.
Nu is het uitgegaan via de telefoon, hij wilde wel langskomen maar ik wilde dat toen niet. Bang dat het me teveel zou doen.
Maar anderzijds weet ik ook niet wat t me zou brengen als ik nu wel contact met hem opneem, waarschijnlijk heel veel verdriet. En de vraag is of ik dan bereik wat ik zou willen bereiken. En of ik antwoorden krijg.
Ik weet het even niet...
dinsdag 18 augustus 2020 09:40
Bel/app hem maar niet, je krijgt toch niet de antwoorden die je zou willen.
Probeer echt goed in te zien dat deze relatie helemaal geen toekomst had gehad, laat staan dat je met zo’n twijfelaar aan kinderen had moeten beginnen.
En ik denk dat als jouw moeder hem had gekend zoals jij hem nu kent, dat ze achter je had gestaan hierin, en blij was geweest dat je nu voor jezelf gaat kiezen in plaats van je leven op te hangen aan iemand die het niet waard is.
Probeer echt goed in te zien dat deze relatie helemaal geen toekomst had gehad, laat staan dat je met zo’n twijfelaar aan kinderen had moeten beginnen.
En ik denk dat als jouw moeder hem had gekend zoals jij hem nu kent, dat ze achter je had gestaan hierin, en blij was geweest dat je nu voor jezelf gaat kiezen in plaats van je leven op te hangen aan iemand die het niet waard is.
dinsdag 18 augustus 2020 09:52
Hij heeft het uitgemaakt lees ik. Sterkte.
Je zit nog met veel vragen zeg je. Vragen waarop je het antwoord allang weet want je hebt het hier opgeschreven.
Hij deed niet bepaald zijn best voor je. Kan niet communiceren op het niveau dat er therapie aan te pas zou moeten komen. Neemt na een maand weer eens contact met je op nadat hij bij je is weggegaan. En maakt het via de telefoon vervolgens uit.
Slap. Niet de karakteristieken van de vader van je toekomstige kinderen toch?
Je zit nog met veel vragen zeg je. Vragen waarop je het antwoord allang weet want je hebt het hier opgeschreven.
Hij deed niet bepaald zijn best voor je. Kan niet communiceren op het niveau dat er therapie aan te pas zou moeten komen. Neemt na een maand weer eens contact met je op nadat hij bij je is weggegaan. En maakt het via de telefoon vervolgens uit.
Slap. Niet de karakteristieken van de vader van je toekomstige kinderen toch?
dinsdag 18 augustus 2020 10:21
Late reactie maar ik wil toch even wat zeggen.Kel-90 schreef: ↑11-08-2020 10:29Hoi allemaal,
Ik heb de laatste dagen veel nagedacht, ook over wat ik wil etc.
Ik wil heel graag weer vooruitgang zien in de relatie, maar nu lijkt het eerder stil te staan en lijk vooral ik degene die er moeite voor wil doen.
Hij zegt dat hij ook zijn best doet, maar ik zie het alleen niet...
De ene dag wil die dit en de andere dag dat, ik weet gewoon niet meer waarvan ik op uit kan gaan.
Hij blijft vaag over hoe hij het allemaal voor zich ziet, en dat maakt mij onzeker.
Hij zegt wel duidelijk dat hij het met mij wil, maar hoe dat dalijk gaat lopen met zijn (klus)huis weet hij niet.
We zitten nu totaal niet op 1 lijn. Hij bekijkt het van dag tot dag, ik ben ook met de toekomst bezig. Ik ben ook bijna 30 en op termijn zou ik graag kinderen willen. Niet nu, maar zou ze het liefst ook niet pas op mijn 35e willen krijgen.
Hij zoekt ruimte, ik zoek bevestiging of het allemaal wel oké zit tussen ons. Dat botst dus soms.
Weet niet of het er ook mee heeft te maken dat hij niet lekker in zijn vel zit en al sinds januari werkloos is. Volgende maand begint hij weer met werken, hopelijk gaat het daarna ook wat beter.
Communiceren met hem is heel lastig en daar baal ik van. Hij wil daar wel voor in therapie en ik hoop dat ons dat uiteindelijk wat oplevert.
Waarom ik toch bij hem blijf?
Soms vraag ik het me ook af...
Of ik niet beter verdien. Iemand waarvan ik voel dat hij 100% voor mij gaat en niet de hele tijd twijfelt.
Maar ik hou heel veel van hem, ik kan heel erg met hem lachen en hij is ook heel zorgzaam etc.
Misschien ben ik ook wel bang voor het onbekende. Wat als ik niemand meer vind, wat als dit het beste is wat ik kan krijgen. In een (eventueel) volgende relatie zal ik ook weer tegen dingen aanlopen. Iedere man heeft minpunten...
Ik snap dat je van hem houdt maar houden van is niet genoeg voor een goede relatie i.m.o
Ik zou gestoord worden van zo'n wispelturig type die niet weet wat hij wil.
En vreselijk cliché, en dat wil je niet horen denk ik maar je hebt geen ander nodig om gelukkig te zijn, en het is logisch dat je daar bang voor bent; veranderingen zijn nou eenmaal eng. Dat is menselijk.
Ik lees net dat hij het uitgemaakt heeft, en dat jij denkt dat je het niet waard bent.
Lieve schat, hij is jou niet waard en jij verdient echt wat beters!
Niet jezelf allemaal negatieve dingen aanpraten, daar schiet je geen r**t mee op.
Trouwens relaties geven behalve leuke dingen ook veel gezeik... Het is helaas geen sprookje.
Rustig aan en wees extreem lief voor jezelf!!!
En nog een tip tegen liefdesverdriet: GEEN contact, ik herhaal GEEN contact met hem. Niet bellen, niet mailen, niet appen, niet langs gaan, geen duivenpost, geen rooksignalen, niks.
En smijt alles van hem of wat je aan hem doet denken de deur uit. (En haal veel chocola
)
dinsdag 18 augustus 2020 15:01
Heb het vandaag echt heel zwaar, ik blijf me maar onrustig voelen en mijn gedachten zijn steeds bij hem.
Met zoveel vragen...
Waarom neem je na een maand weer contact met me op, zeg je dat je me niet kwijt wil, beloof je me gouden bergen, zeg je dat we er echt wel komen. En na 1,5 week ren je alweer weg. Ik snap het gewoon niet. Je hebt toch een maand de tijd gehad om te bedenken wat je wil. Wat heb ik gedaan zodat je weer wegrent, wat had ik anders moeten doen.
En hoe in godsnaam heeft hij voor mij een relatie van 6 jaar gehad. Ik snap het gewoon echt niet. En bij mij houdt ie t amper 1,5 jaar vol. Ben ik zo verschrikkelijk dat je niet voor mij wil gaan? Ben ik zo'n slecht mens?
Zomaar even wat vragen die al de hele dag door mijn hoofd gaan, ik krijg ze maar niet losgelaten
Met zoveel vragen...
Waarom neem je na een maand weer contact met me op, zeg je dat je me niet kwijt wil, beloof je me gouden bergen, zeg je dat we er echt wel komen. En na 1,5 week ren je alweer weg. Ik snap het gewoon niet. Je hebt toch een maand de tijd gehad om te bedenken wat je wil. Wat heb ik gedaan zodat je weer wegrent, wat had ik anders moeten doen.
En hoe in godsnaam heeft hij voor mij een relatie van 6 jaar gehad. Ik snap het gewoon echt niet. En bij mij houdt ie t amper 1,5 jaar vol. Ben ik zo verschrikkelijk dat je niet voor mij wil gaan? Ben ik zo'n slecht mens?
Zomaar even wat vragen die al de hele dag door mijn hoofd gaan, ik krijg ze maar niet losgelaten
dinsdag 18 augustus 2020 15:05
Ik denk dat hij dat het niet waar kon maken.
Dat laatste: Kom op zeg; dan is minimaal de halve mensheid verschrikkelijk en slecht.
dinsdag 18 augustus 2020 17:48
Ik ben mezelf al helemaal kwijt geraakt merk ik...viva-amber schreef: ↑18-08-2020 17:32Hoe lang ga je nog investeren in iemand die al tijden aantrekt en afstoot?
Je raakt jezelf zo helemaal kwijt.
Heb mezelf helemaal afhankelijk van hem gemaakt, en daarom ben ik ook boos op mezelf.
En toch zou ik hem willen appen...
Verstand versus gevoel
dinsdag 18 augustus 2020 17:50
Vervelend dat je zo’n moeilijke dag had / hebt. Maar ik denk dat hij het pas weer ging voelen toen jullie weer contact hadden na die maand niet. Toen ineens weer de twijfels etc voelde en merkte dat het toch echt niet ging lukken samen. Dat maakt jou (of hem) niet slecht, maar het maakt jullie wel een slechte match. Dat is vervelend, jammer, zuur. Maar dat betekent ook dat er ruimte is om iemand te vinden met wie je wel een goede match zou kunnen worden! Ooit. Nu eerst hier doorheen. En luister naar Phoebe. Geen contact opnemen, je hebt geen relatie nodig om gelukkig te zijn ( en al helemaal niet met hem, want zeg nu zelf hoe gelukkig was je nu echt in de relatie de laatste maanden???)
dinsdag 18 augustus 2020 17:58
Jij bent niet minder, jullie waren geen goede match vond hij. En misschien als je uit de emotie bent, zie je dat zelf ook in. Vaak is dat zo. Dat je dan gaat terugdenken aan hoe het was en dan zul je merken dat ook jij niet zo blij was met bepaalde zaken. Nu overheerst nog gevoel en verdriet en gemis.
Zijn vorige relatie had een andere wisselwerking. Je kunt dat niet vergelijken en het zegt niks over jou als persoon. Hij haalde daar andere dingen uit of zijn gevoelens waren sterker. Kan allemaal. Soms is gevoel te weinig om nog te willen proberen. Maar ook die relatie ging uit. Jij moet aan jezelf denken en zorgen dat je aan je eigen geluk bouwt.
Zijn vorige relatie had een andere wisselwerking. Je kunt dat niet vergelijken en het zegt niks over jou als persoon. Hij haalde daar andere dingen uit of zijn gevoelens waren sterker. Kan allemaal. Soms is gevoel te weinig om nog te willen proberen. Maar ook die relatie ging uit. Jij moet aan jezelf denken en zorgen dat je aan je eigen geluk bouwt.
dinsdag 18 augustus 2020 18:44
Hobbelster schreef: ↑18-08-2020 17:50Vervelend dat je zo’n moeilijke dag had / hebt. Maar ik denk dat hij het pas weer ging voelen toen jullie weer contact hadden na die maand niet. Toen ineens weer de twijfels etc voelde en merkte dat het toch echt niet ging lukken samen. Dat maakt jou (of hem) niet slecht, maar het maakt jullie wel een slechte match. Dat is vervelend, jammer, zuur. Maar dat betekent ook dat er ruimte is om iemand te vinden met wie je wel een goede match zou kunnen worden! Ooit. Nu eerst hier doorheen. En luister naar Phoebe. Geen contact opnemen, je hebt geen relatie nodig om gelukkig te zijn ( en al helemaal niet met hem, want zeg nu zelf hoe gelukkig was je nu echt in de relatie de laatste maanden???)
+ 1
Olie en water mengt niet.
donderdag 20 augustus 2020 14:58
Ik heb vandaag een hele fijne intake gehad bij een psycholoog. Ik ben wel eens vaker bij een psycholoog geweest, maar dit is de eerste keer dat ik ook echt het gevoel heb dat ik geholpen kan worden. Ik voelde me zo begrepen in alles en ze was ook oprecht geïnteresseerd. Hopelijk kan ik gauw echt starten
