Relaties
alle pijlers
Van samenwonen terug naar lat-relatie
zaterdag 1 augustus 2020 20:27
Lieve lezeressen,
Mijn vriend (31) en ik (29) zijn 1,5 jaar samen. Tussen ons is alles heel snel gegaan, achteraf gezien te snel. We hadden allebei nog bepaalde issues te verwerken en binnen een paar maanden woonde hij al bij me. De laatste maanden twijfelde hij al erg over weggaan, dan weer wel dan weer niet. Al dat getwijfel heeft me best onzeker gemaakt.
Uiteindelijk is hij naar zijn ouders vertrokken en hebben we afgesproken elkaar een maand niet te zien/spreken.
Hij heeft weer contact met me opgenomen en na gepraat te hebben willen we allebei graag met elkaar verder. Hij heeft inmiddels een huis gekocht, we hebben nu dus een lat-relatie.
Hij heeft een huis gekocht omdat hij graag klust en het huis met winst weer wil verkopen. Al vind ik het zelf moeilijk dat hij gekocht heeft i.p.v. gehuurd. Kopen klinkt zo definitief.
Ons doel is om uiteindelijk weer te gaan samenwonen, als het voor ons beiden goed voelt.
Ik merk zelf dat ik het lastig vind om van samenwonen terug te gaan naar latten. Het voelt als een enorme stap terug.
Hoe zorg ik ervoor dat ik hem de ruimte geef die hij nu nodig heeft, maar ook mezelf niet wegcijfer?
Zijn er mensen die tips/ervaring hebben met zo'n situatie?
Mijn vriend (31) en ik (29) zijn 1,5 jaar samen. Tussen ons is alles heel snel gegaan, achteraf gezien te snel. We hadden allebei nog bepaalde issues te verwerken en binnen een paar maanden woonde hij al bij me. De laatste maanden twijfelde hij al erg over weggaan, dan weer wel dan weer niet. Al dat getwijfel heeft me best onzeker gemaakt.
Uiteindelijk is hij naar zijn ouders vertrokken en hebben we afgesproken elkaar een maand niet te zien/spreken.
Hij heeft weer contact met me opgenomen en na gepraat te hebben willen we allebei graag met elkaar verder. Hij heeft inmiddels een huis gekocht, we hebben nu dus een lat-relatie.
Hij heeft een huis gekocht omdat hij graag klust en het huis met winst weer wil verkopen. Al vind ik het zelf moeilijk dat hij gekocht heeft i.p.v. gehuurd. Kopen klinkt zo definitief.
Ons doel is om uiteindelijk weer te gaan samenwonen, als het voor ons beiden goed voelt.
Ik merk zelf dat ik het lastig vind om van samenwonen terug te gaan naar latten. Het voelt als een enorme stap terug.
Hoe zorg ik ervoor dat ik hem de ruimte geef die hij nu nodig heeft, maar ook mezelf niet wegcijfer?
Zijn er mensen die tips/ervaring hebben met zo'n situatie?
woensdag 12 augustus 2020 12:09
Ik vind het echt heel naar voor je dat je er zo rot onder voelt. Maar je moet echt blij zijn. Jullie gingen geen fijne toekomst tegemoet.Kel-90 schreef: ↑12-08-2020 11:10Nou, hij heeft het vanochtend uitgemaakt, dus wat ik wil maakt nu ook niet meer uit.
Ik voel me niet leuk genoeg en niet de moeite waard. Voel me echt zo ellendig.
Na een maand geen contact, neemt hij uit zichzelf weer contact op, om vervolgens na 1,5 week weer de handdoek in de ring te gooien.
Ik had dit nooit van hem verwacht, dacht echt dat hij anders was.
Ik voel me gebruikt
En toch... Ik blijf me de schuld van alles geven. Had ik hem maar meer ruimte gegeven, had ik dit maar, had ik dat maar...
Ik ben het gewoon niet waard denk ik
Ga in therapie en werk aan jezelf. Je zal merken als jezelf beter in je vel zit en ook beter leert selecteren dat een relatie je blij maakt. Dat het eigenlijk gewoon vanzelf loopt.
En natuurlijk heb je wel eens een keer een ruzie momentje of onenigheid. Maar dat is dan na 5 minuten weer uitgesproken en zand erover.
En dan weet je ook gewoon van binnen dat het goed zit. Dat jullie elkaar volledig accepteren ook met de minpuntjes die er zijn.
Niets zo vermoeiend om je aldoor af te moeten vragen jij wel goed genoeg bent voor de relatie. Dat gevoel moet je nooit willen hebben!
woensdag 12 augustus 2020 13:22
Dikke knuffel. Het heeft mijns inziens niet zoveel zin om nu te gaan discussiëren of dit wel of niet in de lijn der verwachting lag. Een beetje mild zijn naar TS lijkt me op zijn plek. Ook vanuit haarzelf natuurlijk.
Ts je zit in het begin van een proces em hebt al heel goede moedige stappen genomen. Deze gast en deze relatie (en het einde) doen je nu zo'n pijn maar gaan zeker een goede les zijn in het proces.
Succes met je therapie!
Ts je zit in het begin van een proces em hebt al heel goede moedige stappen genomen. Deze gast en deze relatie (en het einde) doen je nu zo'n pijn maar gaan zeker een goede les zijn in het proces.
Succes met je therapie!
woensdag 12 augustus 2020 20:52
Liefdesverdriet is sh*t. Ga sporten tegen je onrust en ben daarna lief voor jezelf met een ijsje/film op netflix/bel een vriendin.
En schrijf alle stomme dingen over hem op.
Ben ik overigens de enige die het vreemd vindt dat iemand die werkeloos is binnen een maand een huis tegen komt, de hypotheek weet te regelen, het koopt en in dat huis getrokken is?
En schrijf alle stomme dingen over hem op.
Ben ik overigens de enige die het vreemd vindt dat iemand die werkeloos is binnen een maand een huis tegen komt, de hypotheek weet te regelen, het koopt en in dat huis getrokken is?
woensdag 12 augustus 2020 21:45
Hij gaat binnenkort weer aan de slag en heeft veel spaargeld. Hij woont nu nog bij zijn ouders.waarompaktieniet schreef: ↑12-08-2020 20:52Liefdesverdriet is sh*t. Ga sporten tegen je onrust en ben daarna lief voor jezelf met een ijsje/film op netflix/bel een vriendin.
En schrijf alle stomme dingen over hem op.
Ben ik overigens de enige die het vreemd vindt dat iemand die werkeloos is binnen een maand een huis tegen komt, de hypotheek weet te regelen, het koopt en in dat huis getrokken is?
woensdag 12 augustus 2020 23:36
Heb net heel lang met een vriendin gebeld, voelde ook even fijn. Nu proberen wat te slapen.vivautrecht85 schreef: ↑12-08-2020 22:19Och wat naar! Zoek anders ademhalingsoefeningen op Youtube, kan echt helpen.
Ik ga morgen eens wat ademhalingsoefeningen proberen, hoop dat dat me ook wat helpt
donderdag 13 augustus 2020 00:11
Heel topic net gelezen. Even een dikke knuffel 
het is niet niks wat je hebt meegemaakt.
Geef jezelf tijd omverdrierig te zijn. Enk al dat je al een psych hebt ingeschakeld. Die gaat jou helpen om jezelf te helpen, ben ik van overtuigd. Je komt over als een lieve en zorgzame vrouw. Ga nu maar eens lief en zorgzaam zijn voor jezelf. Je bent het zeker wel waard. Er komt ooit liefde op je pad en als dat zover is ben je blij dat je ex het heeft uitgemaakt. echt waar, maar ik snap dat het nu echt niet zo voelt.
het is niet niks wat je hebt meegemaakt. Geef jezelf tijd omverdrierig te zijn. Enk al dat je al een psych hebt ingeschakeld. Die gaat jou helpen om jezelf te helpen, ben ik van overtuigd. Je komt over als een lieve en zorgzame vrouw. Ga nu maar eens lief en zorgzaam zijn voor jezelf. Je bent het zeker wel waard. Er komt ooit liefde op je pad en als dat zover is ben je blij dat je ex het heeft uitgemaakt. echt waar, maar ik snap dat het nu echt niet zo voelt.
donderdag 13 augustus 2020 10:12
Bedankt voor je lieve reactie. Ik heb het er heel moeilijk mee, geef mezelf overal de schuld van. Had ik hem maar meer ruimte gegeven, had ik dit maar had ik dat maar.Hobbelster schreef: ↑13-08-2020 00:11Heel topic net gelezen. Even een dikke knuffel
Geef jezelf tijd omverdrierig te zijn. Enk al dat je al een psych hebt ingeschakeld. Die gaat jou helpen om jezelf te helpen, ben ik van overtuigd. Je komt over als een lieve en zorgzame vrouw. Ga nu maar eens lief en zorgzaam zijn voor jezelf. Je bent het zeker wel waard. Er komt ooit liefde op je pad en als dat zover is ben je blij dat je ex het heeft uitgemaakt. echt waar, maar ik snap dat het nu echt niet zo voelt.
Ben vooral heel streng voor mezelf, dat werkt natuurlijk ook niet echt...
En ergens ben ik ook boos, dat hij na een maand weer contact met me opneemt omdat hij zeker weet dat hij met me verder wil, en na 1,5 week weer wegrent.
Het doet zoveel pijn allemaal
donderdag 13 augustus 2020 16:37
donderdag 13 augustus 2020 18:25
Probeer afstand te nemen en jezelf even rust te geven. Afleiding klinkt in dit geval ook zeer raadzaam. Ik denk dat het goed is als je leert om dichter bij je zelf te blijven.
donderdag 13 augustus 2020 18:48
Waarom geef je jezelf de schuld, wat brengt jou dat?
Is het de hoop die je hebt dat als jij maar verandert, het nog wel goed komt? Wil je liever niet onder ogen zien dat jullie niet zo goed matchen?
Want dat laatste is het volgens mij gewoon. Ik denk dat relaties vaker over gaan door een verkeerde combinatie (of dat nou over karakters, gevoelens of toekomstwensen gaat) dan dat 1 iemand het echt verpest.
Ik lees ook niets dat daarop wijst. Je bent misschien te lang bij hem gebleven en bent jezelf uit het oog verloren, maar dat was vooral destructief voor jezelf en niet per se voor de relatie. Blijf ademen, blijf praten, probeer er zoveel mogelijk doorheen te gaan zonder de boel te "verzachten" met middeltjes en hoop.
Zet hem op, je kunt het!
anoniem_228343 wijzigde dit bericht op 13-08-2020 18:55
0.11% gewijzigd
donderdag 13 augustus 2020 18:52
+1vivautrecht85 schreef: ↑13-08-2020 18:48Waarom geef je jezelf de schuld, wat brengt jou dat?
Is het de hoop die je hebt dat als jij maar verandert, het nog wel goed komt? Wil je liever niet onder ogen zien dat jullie niet zo goed matchen?
Want dat laatste is het volgens mij gewoon. Ik denk dat relaties vaker over gaan door een verkeerde combinatie (of dat nou over karakters, gevoelens of toekomstwensen gaat) dan dat 1 iemand het echt verpest.
Ik lees ook niets dat daarop wijst. Je bent misschien te lang bij hem gebleven en bent jezelf uit het oog verloren, maar dat was vooral destructief voor jezelf en niet per se voor de relatie. Blijf ademen, blijf praten, probeer er zoveel mogelijk doorheen te gaan zonder de boel te "verzachten" met middeltjes en hoop.
Zef hem op, je kunt het!
donderdag 13 augustus 2020 20:34
Niet dat ik denk dat het helpt, maar misschien helpt het je als jij er ingelooft; bach bloesem rescue remedy.
Je zou ook eens wat podcasts over liefdesverdriet kunnen luisteren of over wat het betekent als je jezelf de schuld geeft terwijl de ander overduidelijk sowieso niet (meer) all-in was in de relatie.
En misschien kun je Verslaafd aan liefde van Jan Geurts lezen. Dat is een heel inzichtgevend boek waar je de rest van je leven iets aan kunt hebben. Hier van je af schrijven mag natuurlijk ook altijd.
Je zou ook eens wat podcasts over liefdesverdriet kunnen luisteren of over wat het betekent als je jezelf de schuld geeft terwijl de ander overduidelijk sowieso niet (meer) all-in was in de relatie.
En misschien kun je Verslaafd aan liefde van Jan Geurts lezen. Dat is een heel inzichtgevend boek waar je de rest van je leven iets aan kunt hebben. Hier van je af schrijven mag natuurlijk ook altijd.
donderdag 13 augustus 2020 20:53
Nou ja ik weet 't niet goed. Misschien speelt het van mijn moeder (onbewust) ook een grote rol. Dat zij hem nog gekend heeft enzo.vivautrecht85 schreef: ↑13-08-2020 18:48Waarom geef je jezelf de schuld, wat brengt jou dat?
Is het de hoop die je hebt dat als jij maar verandert, het nog wel goed komt? Wil je liever niet onder ogen zien dat jullie niet zo goed matchen?
Want dat laatste is het volgens mij gewoon. Ik denk dat relaties vaker over gaan door een verkeerde combinatie (of dat nou over karakters, gevoelens of toekomstwensen gaat) dan dat 1 iemand het echt verpest.
Ik lees ook niets dat daarop wijst. Je bent misschien te lang bij hem gebleven en bent jezelf uit het oog verloren, maar dat was vooral destructief voor jezelf en niet per se voor de relatie. Blijf ademen, blijf praten, probeer er zoveel mogelijk doorheen te gaan zonder de boel te "verzachten" met middeltjes en hoop.
Zet hem op, je kunt het!
De gedachte dat mijn moeder mijn toekomstige man nooit zal kennen breekt me.
En ben gewoon bang dat ik niemand tegen kom die echt goed bij me past, heb het gevoel dat de liefde voor mij niet is weggelegd. Ik ben even een hoopje ellende.
En het steekt dat hij na een maand geen contact weer contact met me opneemt omdat hij me graag wil zien en met mij verder wil, en dan na nog geen 2 weken weer opgeeft. Zonder te praten of iets. In dat opzicht voel ik me gewoon gebruikt. Ik had achteraf liever gehad dat hij na die maand zei, kel 't is goed zo.
En ik denk vaak, had ik hem nu maar ruimte gegeven, dan had ik hem misschien niet weggeduwd. Want zo voelt het nu voor mij, dat ik hem heb weggeduwd ofzo. Maar hij dacht dat we na die maand geen contact vrolijk verder konden en het allemaal gewoon weer leuk zou zijn, maar ik had ook behoefte om met hem te praten
donderdag 13 augustus 2020 23:17
Het begint bij jezelf liefhebben. Dat ga je bij de psych weer even (her)leren. Je bent zo te horen jong. Geen nood aan de man. Blijf geloven. De eerste stappen heb je nu gezet en jij kunt dit!Kel-90 schreef: ↑13-08-2020 20:53Nou ja ik weet 't niet goed. Misschien speelt het van mijn moeder (onbewust) ook een grote rol. Dat zij hem nog gekend heeft enzo.
De gedachte dat mijn moeder mijn toekomstige man nooit zal kennen breekt me.
En ben gewoon bang dat ik niemand tegen kom die echt goed bij me past, heb het gevoel dat de liefde voor mij niet is weggelegd. Ik ben even een hoopje ellende.
En het steekt dat hij na een maand geen contact weer contact met me opneemt omdat hij me graag wil zien en met mij verder wil, en dan na nog geen 2 weken weer opgeeft. Zonder te praten of iets. In dat opzicht voel ik me gewoon gebruikt. Ik had achteraf liever gehad dat hij na die maand zei, kel 't is goed zo.
En ik denk vaak, had ik hem nu maar ruimte gegeven, dan had ik hem misschien niet weggeduwd. Want zo voelt het nu voor mij, dat ik hem heb weggeduwd ofzo. Maar hij dacht dat we na die maand geen contact vrolijk verder konden en het allemaal gewoon weer leuk zou zijn, maar ik had ook behoefte om met hem te praten
zondag 16 augustus 2020 23:34
Het breekt echt m'n hart dat mn moeder mn toekomstige man niet zal kennen. En dat ik mijn toekomstige man alleen maar verhalen over mijn moeder kan vertellen. Als ik eraan denk barst ik in huilen uit. Ik weet niet hoe ik er mee om moet gaan.
Mijn moeder had mijn ex nog gekend en goedgekeurd. Ze was dol op hem en dacht ook echt dat ik 'hem' eindelijk gevonden had. Ze heeft hem wel maar 4 maanden gekend, maar toch houd ik me daar zo aan vast.
Ik zou zo graag van mam willen weten wat ze nu denkt, en of ze teleurgesteld in me is enzo. Ik mis haar zo...
Mijn moeder had mijn ex nog gekend en goedgekeurd. Ze was dol op hem en dacht ook echt dat ik 'hem' eindelijk gevonden had. Ze heeft hem wel maar 4 maanden gekend, maar toch houd ik me daar zo aan vast.
Ik zou zo graag van mam willen weten wat ze nu denkt, en of ze teleurgesteld in me is enzo. Ik mis haar zo...
zondag 16 augustus 2020 23:44
Lieverd, geef jezelf tijd om te rouwen enne liefdesverdriet te voelen. Het is niet niks. Maar de manier waarop hij met je om gaat, het kan toch bijna niet anders of je moeder had gezegd, lieve meid je verdient beter dan dit.
Het onbekende is eng, je weet niet wat de toekomst je kan brengen. Heb vertrouwen dat er een fijnere en lievere en betere partner op jouw pad kan komen. En dat gebeurt als jij je verdriet doorvoeld hebt en er in je hart ruimte is voor hem. Nu is er nog geen ruimte, begrijpelijk.
Je ex terug willen gaat je niet helpen. Maar ik snap dat je die gedachten hebt. Er is niks wat je had kunnen doen om hem anders te laten handelen want je hebt geen invloed op wat een ander denkt, voelt en doet. Alleen maar op jezelf.
Het onbekende is eng, je weet niet wat de toekomst je kan brengen. Heb vertrouwen dat er een fijnere en lievere en betere partner op jouw pad kan komen. En dat gebeurt als jij je verdriet doorvoeld hebt en er in je hart ruimte is voor hem. Nu is er nog geen ruimte, begrijpelijk.
Je ex terug willen gaat je niet helpen. Maar ik snap dat je die gedachten hebt. Er is niks wat je had kunnen doen om hem anders te laten handelen want je hebt geen invloed op wat een ander denkt, voelt en doet. Alleen maar op jezelf.
zondag 16 augustus 2020 23:47
Ach dame, wederom een knuffel.Kel-90 schreef: ↑16-08-2020 23:34Het breekt echt m'n hart dat mn moeder mn toekomstige man niet zal kennen. En dat ik mijn toekomstige man alleen maar verhalen over mijn moeder kan vertellen. Als ik eraan denk barst ik in huilen uit. Ik weet niet hoe ik er mee om moet gaan.
Mijn moeder had mijn ex nog gekend en goedgekeurd. Ze was dol op hem en dacht ook echt dat ik 'hem' eindelijk gevonden had. Ze heeft hem wel maar 4 maanden gekend, maar toch houd ik me daar zo aan vast.
Ik zou zo graag van mam willen weten wat ze nu denkt, en of ze teleurgesteld in me is enzo. Ik mis haar zo...
Ik snap dat de mening van je moeder heel belangrijk was en nog steeds is. Maar ik weet wel zeker dat ze je het liefst gelukkig zou zien, en dat was in deze relatie niet gelukt.
Het is mooi en dierbaar dat ze je ex goed heeft gekeurd en daar wil ik niks aan afdoen, maar vergeet niet dat ze hem maar enkele maanden heeft gekend. Ze heeft niet meegemaakt hoeveel verdriet je hebt gehad en nu nog hebt door hem. Dat wil geen enkele moeder voor haar kind. Volgens mij zie jij het niet slagen van deze relatie vooral zelf als falen...
Maak haar trots door door te gaan en aan jezelf te gaan werken. De eerste stappen heb je al gezet.
zondag 16 augustus 2020 23:56
Bedankt voor jullie lieve berichtjes, ze maken me voor nu even wat rustiger.
Ik hoop dat ik bij de therapie dit ook leer verwerken, en dat mam niet zou willen dat ik in een ongelukkige relatie blijf hangen omdat diegene haar nog gekend had en zij hem had goedgekeurd.
Nu lukt me dat nog niet. Nu zou ik hem het liefste willen bellen en zeggen dat ik hem niet kwijt wil...
Ik hoop dat ik bij de therapie dit ook leer verwerken, en dat mam niet zou willen dat ik in een ongelukkige relatie blijf hangen omdat diegene haar nog gekend had en zij hem had goedgekeurd.
Nu lukt me dat nog niet. Nu zou ik hem het liefste willen bellen en zeggen dat ik hem niet kwijt wil...
maandag 17 augustus 2020 00:01
Doe hem maar niet bellen. Hij weetal dagje hem niet kwijt had gewild. En hij maakte het toch uit. En hij twijfelde al zo super lang.
Dus hij gaat je toch niet vertellen wat je zou willen horen. Het enige dat je er misschien mee bereikt, als hij opneemt, is dat hij opnieuw moet gaan zeggen dat hij niet met je verder wil. Die pijn wil je jezelf toch niet weer aan doen meid.
Probeer maar even een meditatie filmpje op YouTube op te zoeken met je oordopjes in en dan daarop concentreren en te gaan slapen. Michael Sealey heeft hele fijne meditaties en een fijne stem (vind ik).
Dus hij gaat je toch niet vertellen wat je zou willen horen. Het enige dat je er misschien mee bereikt, als hij opneemt, is dat hij opnieuw moet gaan zeggen dat hij niet met je verder wil. Die pijn wil je jezelf toch niet weer aan doen meid.
Probeer maar even een meditatie filmpje op YouTube op te zoeken met je oordopjes in en dan daarop concentreren en te gaan slapen. Michael Sealey heeft hele fijne meditaties en een fijne stem (vind ik).
maandag 17 augustus 2020 00:03
Je hebt hem een maand niet gesproken. Meer ruimte bestaat niet.
Liefdesverdriet is gewoon kut. Pas goed op jezelf en bekijk het maar even dag voor dag. Eerst hier een beetje doorheen komen en de rest komt daarna wel. Er komt een dag dat je gaat inzien dat je meer waard bent.
