Relaties
alle pijlers
Verder na bedrog, hoe?
vrijdag 13 mei 2016 om 07:48
Dit is het vervolg van het "partner biecht op...' topic
Partner biecht op...
In dit topic hoop ik mensen te spreken die weten wat het is om verder te leven nadat je vertrouwen geschonden is in je relatie. Wat is de impact op je relatie, als je hoort dat je partner je bedrogen heeft?
Vreemdgaan, hoerenbezoek, een eenmalig slippertje, een langdurig dubbelleven.?
Waar ga je doorheen, en wat doet je beslissen om weg te gaan of toch te blijven?
In het vorige topic liepen de emoties vaak hoog op. Dat is logisch.
Toch werd er (meestal) vanuit respect gereageerd, en dat was helpend.
Dus geef gerust je mening, alle standpunten zijn welkom, maar spreek elkaar aan zoals je zelf ook aangesproken zou willen worden.
Mijn achtergrond:
Ik hoorde 3 weken geleden dat mijn man al zeker 15 jaar van ons 20 jarige huwelijk af en toe naar de hoeren gaat. Ons huwelijk was verder goed. Twee (puber)zoons. Niemand weet dit nog, en dat valt me zwaar. Hij is totaal ongeveer 25x geweest. En dan nog 3 a 4x zoveel keer om te 'kijken' in die hoeren straat. Om de kick vd spanning.
Vroeger riep ik van: 'Als mijn vriend/man ooit vreemd zou gaan, dan schop ik hem er uit!
Geen twijfel mogelijk. 'Zoiets PIK je toch zeker niet?'
Maar nu, in de situatie, een situatie die ik nooit aan heb zien komen, voelt alles anders.
Niet meer duidelijk, maar vol twijfels en pijn. Hoe kan het dat ik dit nooit gemerkt heb? Waren er dan geen enkele signalen? Wat zegt dat over mij? Heb ik dan zo'n plank voor mijn kop? Of is hij zo'n briljant leugenaar? Was alles een leugen? Ook die mooie, liefdevolle intieme momenten? Ik kijk naar de scherven van mijn huwelijk en weet niet of ik dit nog kan lijmen. We kunnen 'door', maar kan ik hem ooit nog vertrouwen?
Ik word heen en weer geslingerd tussen woede, machteloosheid en verdriet. Alles waar ik in geloofde is onzeker geworden.
Ik hoop hier mensen te 'spreken ' die ook ooit bedrogen zijn. Ik ben benieuwd hoe die het hebben aangepakt. Ik wil nu -voorlopig- 'door'. Alles staat in de 'pauze-stand'. Hij woont hier in huis, slaapt apart. Als de emotionele rollercoaster wat vaart vermindert, het stof wat optrekt, dan hoop ik dat ik zie (voel? ) hoe de toekomst er uit ziet.
Hij gaat binnenkort hulp krijgen bij Rodersana, (ambulant, gesprekken,) om zijn seksverslaving aan te pakken. Ik heb nu 3x een gesprek gehad met mijn huisarts om even te kunnen ventileren.
Alle mensen die ik ken, staan of te ver weg van me, of te dichtbij, om dit tegen te kunnen vertellen.
De jongens mogen dit niet te weten komen; hoe erg ik dit ook vind, hij is een geweldige vader voor ze en dat beeld wil ik ze niet ontnemen.
Ben nu aan het zoeken naar een 'luisterend oor' in de hulpverlening.
Een gespreksgroep v lotgenoten ofzo. Partners van seksverslaafden. Partners van 'cheaters'. Zoiets. Maar ben nog niets tegengekomen. (Niet iets zonder een bepaalde religie.)
Want ik vraag me af hoe je omgaat met deze wisselende buien. Het ene moment zie ik geen enkele mogelijkheid meer, het volgende moment voel ik nog steeds die band, die liefde, (ookal haat ik hem tegelijkertijd).
Vraag me af of het mogelijk is om dat vertrouwen terug te krijgen.
En of jou dat dus gelukt is. Of niet. En hoe dat ging.
Partner biecht op...
In dit topic hoop ik mensen te spreken die weten wat het is om verder te leven nadat je vertrouwen geschonden is in je relatie. Wat is de impact op je relatie, als je hoort dat je partner je bedrogen heeft?
Vreemdgaan, hoerenbezoek, een eenmalig slippertje, een langdurig dubbelleven.?
Waar ga je doorheen, en wat doet je beslissen om weg te gaan of toch te blijven?
In het vorige topic liepen de emoties vaak hoog op. Dat is logisch.
Toch werd er (meestal) vanuit respect gereageerd, en dat was helpend.
Dus geef gerust je mening, alle standpunten zijn welkom, maar spreek elkaar aan zoals je zelf ook aangesproken zou willen worden.
Mijn achtergrond:
Ik hoorde 3 weken geleden dat mijn man al zeker 15 jaar van ons 20 jarige huwelijk af en toe naar de hoeren gaat. Ons huwelijk was verder goed. Twee (puber)zoons. Niemand weet dit nog, en dat valt me zwaar. Hij is totaal ongeveer 25x geweest. En dan nog 3 a 4x zoveel keer om te 'kijken' in die hoeren straat. Om de kick vd spanning.
Vroeger riep ik van: 'Als mijn vriend/man ooit vreemd zou gaan, dan schop ik hem er uit!
Geen twijfel mogelijk. 'Zoiets PIK je toch zeker niet?'
Maar nu, in de situatie, een situatie die ik nooit aan heb zien komen, voelt alles anders.
Niet meer duidelijk, maar vol twijfels en pijn. Hoe kan het dat ik dit nooit gemerkt heb? Waren er dan geen enkele signalen? Wat zegt dat over mij? Heb ik dan zo'n plank voor mijn kop? Of is hij zo'n briljant leugenaar? Was alles een leugen? Ook die mooie, liefdevolle intieme momenten? Ik kijk naar de scherven van mijn huwelijk en weet niet of ik dit nog kan lijmen. We kunnen 'door', maar kan ik hem ooit nog vertrouwen?
Ik word heen en weer geslingerd tussen woede, machteloosheid en verdriet. Alles waar ik in geloofde is onzeker geworden.
Ik hoop hier mensen te 'spreken ' die ook ooit bedrogen zijn. Ik ben benieuwd hoe die het hebben aangepakt. Ik wil nu -voorlopig- 'door'. Alles staat in de 'pauze-stand'. Hij woont hier in huis, slaapt apart. Als de emotionele rollercoaster wat vaart vermindert, het stof wat optrekt, dan hoop ik dat ik zie (voel? ) hoe de toekomst er uit ziet.
Hij gaat binnenkort hulp krijgen bij Rodersana, (ambulant, gesprekken,) om zijn seksverslaving aan te pakken. Ik heb nu 3x een gesprek gehad met mijn huisarts om even te kunnen ventileren.
Alle mensen die ik ken, staan of te ver weg van me, of te dichtbij, om dit tegen te kunnen vertellen.
De jongens mogen dit niet te weten komen; hoe erg ik dit ook vind, hij is een geweldige vader voor ze en dat beeld wil ik ze niet ontnemen.
Ben nu aan het zoeken naar een 'luisterend oor' in de hulpverlening.
Een gespreksgroep v lotgenoten ofzo. Partners van seksverslaafden. Partners van 'cheaters'. Zoiets. Maar ben nog niets tegengekomen. (Niet iets zonder een bepaalde religie.)
Want ik vraag me af hoe je omgaat met deze wisselende buien. Het ene moment zie ik geen enkele mogelijkheid meer, het volgende moment voel ik nog steeds die band, die liefde, (ookal haat ik hem tegelijkertijd).
Vraag me af of het mogelijk is om dat vertrouwen terug te krijgen.
En of jou dat dus gelukt is. Of niet. En hoe dat ging.
woensdag 6 juli 2016 om 23:22
quote:Zeeland1970 schreef op 06 juli 2016 @ 23:12:
De tijd zal uit moeten wijzen of de bergen 'afval' chemisch zijn, of mss verwerkt kunnen worden als compost. Wellicht kan de grond er juist meer vruchtbaar van worden.
Maar daar kom ik alleen achter door er doorheen te spitten.je kan het verleden van je man niet veranderen of "verwerken". Het is zoals het is. De feiten liggen er, ze zijn gebeurd. De vraag is of je ermee kan leven. Spitten in het vuil geeft je geen antwoord, spitten in jezelf wel
De tijd zal uit moeten wijzen of de bergen 'afval' chemisch zijn, of mss verwerkt kunnen worden als compost. Wellicht kan de grond er juist meer vruchtbaar van worden.
Maar daar kom ik alleen achter door er doorheen te spitten.je kan het verleden van je man niet veranderen of "verwerken". Het is zoals het is. De feiten liggen er, ze zijn gebeurd. De vraag is of je ermee kan leven. Spitten in het vuil geeft je geen antwoord, spitten in jezelf wel
woensdag 6 juli 2016 om 23:29
woensdag 6 juli 2016 om 23:33
quote:Zeeland1970 schreef op 06 juli 2016 @ 17:35:
Venusss; ja, ik maak ook verbinding met hem. Ik kan ook niet anders. Ik heb 'echt contact' nodig, anders kan ik ook niet verder met hem. Dus als we praten zijn we heel open, oprecht. Mss zelfs meer oprecht en bewust dan ooit. Juist omdat het vanzelfsprekende weg is, en elke zin -voor mijn gevoel- iets nieuws zou kunnen brengen. Eerst had ik het gevoel dat ik zijn zinnen af te kunnen maken zonder nadenken. Nu wacht ik af, wat de 2de helft v zijn zin zou kunnen zijn, om dat ik er niet meer vanuit ga dat ik hem ken. Ook als we nu knuffelen, dan is dat geen automatische knuffel. Maar één die bol staat vd gevoelens. Elk zintuig staat op scherp, de gevoelens gaan dieper dan ooit. Zowel de warmte, genegenheid, hoop, als de angst, twijfel en weerzin. Alles lijkt versterkt. Weet niet of dat goed is of slecht, of dat fijn is of niet.
Maar het is wel ECHT. Dit contact.Daar ben ik blij om. Ik denk dat het goed is. Afstand gaat je hoe dan ook niks brengen in deze situatie (al snap ik dat die momenten er ook zijn en dat mag ook!). Ik denk echt dat als dit contact echt is, als het regelmatig fijn voelt, dat het absoluut een begin kan zijn van een nieuwe relatie. Want mijn mening is dat het mogelijk is een nieuwe relatie te starten met elkaar. Uiteindelijk he.
Venusss; ja, ik maak ook verbinding met hem. Ik kan ook niet anders. Ik heb 'echt contact' nodig, anders kan ik ook niet verder met hem. Dus als we praten zijn we heel open, oprecht. Mss zelfs meer oprecht en bewust dan ooit. Juist omdat het vanzelfsprekende weg is, en elke zin -voor mijn gevoel- iets nieuws zou kunnen brengen. Eerst had ik het gevoel dat ik zijn zinnen af te kunnen maken zonder nadenken. Nu wacht ik af, wat de 2de helft v zijn zin zou kunnen zijn, om dat ik er niet meer vanuit ga dat ik hem ken. Ook als we nu knuffelen, dan is dat geen automatische knuffel. Maar één die bol staat vd gevoelens. Elk zintuig staat op scherp, de gevoelens gaan dieper dan ooit. Zowel de warmte, genegenheid, hoop, als de angst, twijfel en weerzin. Alles lijkt versterkt. Weet niet of dat goed is of slecht, of dat fijn is of niet.
Maar het is wel ECHT. Dit contact.Daar ben ik blij om. Ik denk dat het goed is. Afstand gaat je hoe dan ook niks brengen in deze situatie (al snap ik dat die momenten er ook zijn en dat mag ook!). Ik denk echt dat als dit contact echt is, als het regelmatig fijn voelt, dat het absoluut een begin kan zijn van een nieuwe relatie. Want mijn mening is dat het mogelijk is een nieuwe relatie te starten met elkaar. Uiteindelijk he.
donderdag 7 juli 2016 om 00:43
quote:S-Meds schreef op 06 juli 2016 @ 23:22:
[...]
je kan het verleden van je man niet veranderen of "verwerken". Het is zoals het is. De feiten liggen er, ze zijn gebeurd. De vraag is of je ermee kan leven. Spitten in het vuil geeft je geen antwoord, spitten in jezelf wel[...]
[...]
je kan het verleden van je man niet veranderen of "verwerken". Het is zoals het is. De feiten liggen er, ze zijn gebeurd. De vraag is of je ermee kan leven. Spitten in het vuil geeft je geen antwoord, spitten in jezelf wel[...]
moderatorviva wijzigde dit bericht op 07-07-2016 13:45
Reden: op de man
Reden: op de man
% gewijzigd
donderdag 7 juli 2016 om 02:44
quote:Zeeland1970 schreef op 06 juli 2016 @ 22:07:
Oeh, dansles..? Knap als je het kan, maar ik ben echt een hork..!
Heb het een tijdje geprobeerd op de sportschool; van die groepslessen voor een spiegel, op muziek. Iedereen 4 passen naar links, iedereen vier passen naar rechts, knie optrekken links, knie optrekken rechts, je kent het wel. Iedereen heeft daar wat moeite mee zo'n eerste les wrs, maar ik merkte al snel dat ik echt véél minder 'motorisch handig' ben dan anderen. Ik blééf maar botsen tegen mijn buurvrouw, in spiegelbeeld denken, etc
Ritmegevoel is er wel, en ik geniet ook enorm v muziek, maar mijn lichaam 'pakt' de pasjes gewoon niet (snel genoeg) op.
Maar ik snap wat je zegt.
Iets anders leuks, iets wat de gedachten verzet.
Beetje suf, maar ik vind het leuk om voor het slapen gaan (en mijn forum rondje) nog ff te wordfeuten. Naar de sauna vind ik ook fijn. Of uit eten gaan, boek lezen, film.
Fijne dingen doen voor jezelf is denk ik zeker belangrijk.
Hoe is het met vriendinnen? Ga je nog weleens een avond lekker weg met een vriendin, uit eten of even de kroeg in?
Oeh, dansles..? Knap als je het kan, maar ik ben echt een hork..!
Heb het een tijdje geprobeerd op de sportschool; van die groepslessen voor een spiegel, op muziek. Iedereen 4 passen naar links, iedereen vier passen naar rechts, knie optrekken links, knie optrekken rechts, je kent het wel. Iedereen heeft daar wat moeite mee zo'n eerste les wrs, maar ik merkte al snel dat ik echt véél minder 'motorisch handig' ben dan anderen. Ik blééf maar botsen tegen mijn buurvrouw, in spiegelbeeld denken, etc
Ritmegevoel is er wel, en ik geniet ook enorm v muziek, maar mijn lichaam 'pakt' de pasjes gewoon niet (snel genoeg) op.
Maar ik snap wat je zegt.
Iets anders leuks, iets wat de gedachten verzet.
Beetje suf, maar ik vind het leuk om voor het slapen gaan (en mijn forum rondje) nog ff te wordfeuten. Naar de sauna vind ik ook fijn. Of uit eten gaan, boek lezen, film.
Fijne dingen doen voor jezelf is denk ik zeker belangrijk.
Hoe is het met vriendinnen? Ga je nog weleens een avond lekker weg met een vriendin, uit eten of even de kroeg in?
donderdag 7 juli 2016 om 06:24
quote:Monti schreef op 07 juli 2016 @ 02:47:
[...]
Hoezo slagzin? Dit is toch de feitelijke situatie in de realiteit bekeken? Sterker nog, denk dat dit juist vanuit hier het uitgangspunt zou moeten zijn.
Eens.
Zo belachelijk vond ik Meds haar reactie niet.
Hoe uitgesproken rúk ook, kies je voor doorgaan na bedrog dan kies je voor leven met de pijn er van.
En dat doe je dan helemaal zelf.
Uitzoeken waarom je dat doet en wat de drijfveer en motivatie is om te blijven is dan natuurlijk niet zo'n vreemde tip.
Mensen hebben de neiging om weggaan moeilijk te noemen, ik durf te stellen dat blijven nog moeilijker is.
En als er gebleven wordt dan is het toch echt zaak om het verleden los te laten en de toekomst als richtlijn te nemen.
Anders is blijven zonde van de tijd.
[...]
Hoezo slagzin? Dit is toch de feitelijke situatie in de realiteit bekeken? Sterker nog, denk dat dit juist vanuit hier het uitgangspunt zou moeten zijn.
Eens.
Zo belachelijk vond ik Meds haar reactie niet.
Hoe uitgesproken rúk ook, kies je voor doorgaan na bedrog dan kies je voor leven met de pijn er van.
En dat doe je dan helemaal zelf.
Uitzoeken waarom je dat doet en wat de drijfveer en motivatie is om te blijven is dan natuurlijk niet zo'n vreemde tip.
Mensen hebben de neiging om weggaan moeilijk te noemen, ik durf te stellen dat blijven nog moeilijker is.
En als er gebleven wordt dan is het toch echt zaak om het verleden los te laten en de toekomst als richtlijn te nemen.
Anders is blijven zonde van de tijd.
donderdag 7 juli 2016 om 06:38
quote:[message=23399749,noline]Eleonora-1 schreef op 07 juli 2016 @ 06:24[/message
Mensen hebben de neiging om weggaan moeilijk te noemen, ik durf te stellen dat blijven nog moeilijker is.
En als er gebleven wordt dan is het toch echt zaak om het verleden los te laten en de toekomst als richtlijn te nemen.
Anders is blijven zonde van de tijd.
Juist, dat is wat ik ook beweer, blijven is niet gelijk aan het kiezen van de weg met de minste weerstand, in tegendeel.
Dat loslaten is een missie op zich. Vergeten kun je dit niet en op de meest ongelegen momenten kunnen de nare herinneringen en gedachten weer bovendrijven en komen de rotgevoelens weer terug. Ieder moment dat je je eenzaam, in de steek gelaten en gemaltraiteerd voelt. Een geur, een uitspraak, een film of een bepaald soort weer.....
Ik kan niet uit ervaring spreken, maar ik vermoed dat die kwetsbaarheid ook blijft als je besluit om alleen verder te gaan. De onderliggende reden van welk besluit dan ook in deze situatie blijft namelijk hetzelfde.
Mensen hebben de neiging om weggaan moeilijk te noemen, ik durf te stellen dat blijven nog moeilijker is.
En als er gebleven wordt dan is het toch echt zaak om het verleden los te laten en de toekomst als richtlijn te nemen.
Anders is blijven zonde van de tijd.
Juist, dat is wat ik ook beweer, blijven is niet gelijk aan het kiezen van de weg met de minste weerstand, in tegendeel.
Dat loslaten is een missie op zich. Vergeten kun je dit niet en op de meest ongelegen momenten kunnen de nare herinneringen en gedachten weer bovendrijven en komen de rotgevoelens weer terug. Ieder moment dat je je eenzaam, in de steek gelaten en gemaltraiteerd voelt. Een geur, een uitspraak, een film of een bepaald soort weer.....
Ik kan niet uit ervaring spreken, maar ik vermoed dat die kwetsbaarheid ook blijft als je besluit om alleen verder te gaan. De onderliggende reden van welk besluit dan ook in deze situatie blijft namelijk hetzelfde.
donderdag 7 juli 2016 om 07:40
Ik spreek wél uit ervaring, en ik weet nu, voor mezelf, dat blijven na bedrog geen optie meer is.
Een oerdomme eenmalige plas naast de pot zou ik misschien achter me kunnen laten. Verliefdheid + verhouding en een echte emotionele band, dat zou voor mij een breuk betekenen.
De tijd die ik besteed heb aan het 'goed krijgen' van iets wat zo beschadigd is krijg ik nooit meer terug en het ging alsnog mis. En daar had dat bedrog zeker ook mee te maken.
De uitspraak 'waar het gelijmd is kan het niet meer stuk gaan' bleek voor mij niet op te gaan. Het ging alsnog stuk, zij het jaren later, na heel lang proberen en hard werken om het vertrouwen te herstellen. Misschien niet op exact dezelfde plek maar dan toch op een plek vlak er naast, waar het ook nog broos was.
Ergens blijft het toch zeuren, de achterdocht, de angst voor herhaling en soms nog de woede, het verdriet maar vooral de enorme teleurstelling.
Een oerdomme eenmalige plas naast de pot zou ik misschien achter me kunnen laten. Verliefdheid + verhouding en een echte emotionele band, dat zou voor mij een breuk betekenen.
De tijd die ik besteed heb aan het 'goed krijgen' van iets wat zo beschadigd is krijg ik nooit meer terug en het ging alsnog mis. En daar had dat bedrog zeker ook mee te maken.
De uitspraak 'waar het gelijmd is kan het niet meer stuk gaan' bleek voor mij niet op te gaan. Het ging alsnog stuk, zij het jaren later, na heel lang proberen en hard werken om het vertrouwen te herstellen. Misschien niet op exact dezelfde plek maar dan toch op een plek vlak er naast, waar het ook nog broos was.
Ergens blijft het toch zeuren, de achterdocht, de angst voor herhaling en soms nog de woede, het verdriet maar vooral de enorme teleurstelling.
donderdag 7 juli 2016 om 07:48
Eleonora; ja, dat vind ik ook. Anders is blijven zonde van de tijd. Maar ik kan (moet) me er niet nu te snel maar 'overheen zetten', en verstandelijk besluiten dat ik dan nu maar voortaan met opgeheven hoofd naar de toekomst moet kijken. Dat is vragen om problemen want dan druk ik al die opborrelende gevoelens (onzekerheid, angst, boosheid, machteloosheid) weg met mijn verstand. De mij nogal bekende schop-onder-de-kont-en-doorgaan- mentaliteit. DAT moet ik dus niet doen. Maar ik moet wel dóór. Wat je zegt; met de toekomst als richtlijn.
Net wat Nomos zegt; loslaten is een missie op zich.
En ik denk ook dat die laatste 2 zinnen v je kloppen Nomos.
Net wat Nomos zegt; loslaten is een missie op zich.
En ik denk ook dat die laatste 2 zinnen v je kloppen Nomos.
donderdag 7 juli 2016 om 07:58
Je kunt ook naar de toekomst kijken JUIST als je voelt dat je beschadigd bent. En dan helen, goed zorgen voor jezelf. Eten, drinken, slapen, van de kinderen houden. Dat kan bij blijven en dat kan bij weggaan. Nu, bij jouw blijven, zie ik wel dat dit jou moeite kost. Je moet controle hebben, zwijgen, bijdragen aan zijn proces (ik zou niet weten waarom eigenlijk) en het gezin en de vrouw en moeder zijn naar de buitenwereld toe die je niet meer kunt zijn vanwege wat kapot is. Maar dat mag niemand weten. Ik weet zeker dat helen dan meer tijd en energie kost. Dat je er helemaal niet aan toekomt misschien: je realiseren wat je is aangedaan en je wonden mogen likken. Heel primair eigenlijk. Heel natuurlijk, letterlijk. Blijven bij "de agressor" is echt heel zwaar. En ja, dat is jouw man. Hij deed inbreuk op en afbreuk aan jou en jullie gezamenlijkheid. Het grootste deel dat je samen was. Zo enorm groot.
donderdag 7 juli 2016 om 08:48
Eleonora; ik zie dat we een crosspost hadden, mijn laatste reactie ging over je post van 6.24 uur. Lees nu je post erna.
Wat je hierin omschrijft, jouw verhaal, dat is iets dat ik ook in mijn achterhoofd heb. Als mogelijke uitkomst. We zijn nu beiden ZO hard aan het werken om het weer enigszins 'goed' te krijgen. De focus ligt er u natuurlijk op. Er is therapie, aandacht en een enorme drive. Maar ik ben ook wel bang over wat er zal gebeuren over een half jaar (jaar?) bijv.
Als de ergste pijn weg is gezakt, de routine van de dag zich weer aandient. De therapie is afgebouwd of in elk geval minder frequent is.
Of hij dan niet alsnog na een mini hobbeltje in de weg, uit verveling, frustratie whatever, over de schreef zal gaan. Of dat ik me realiseer dat IK de kleine hobbeltjes niet meer kan 'handelen', omdat het mijn onzekerheid, angst of boosheid blijft triggeren. En dat ik het dan 'ineens' beu ben. Ofzo. Jouw verhaal zou zomaar eens ook mijn verhaal kunnen worden. Dat realiseer ik me.
Ik weet het niet.
Blijft koffiedik kijken.
Wat je hierin omschrijft, jouw verhaal, dat is iets dat ik ook in mijn achterhoofd heb. Als mogelijke uitkomst. We zijn nu beiden ZO hard aan het werken om het weer enigszins 'goed' te krijgen. De focus ligt er u natuurlijk op. Er is therapie, aandacht en een enorme drive. Maar ik ben ook wel bang over wat er zal gebeuren over een half jaar (jaar?) bijv.
Als de ergste pijn weg is gezakt, de routine van de dag zich weer aandient. De therapie is afgebouwd of in elk geval minder frequent is.
Of hij dan niet alsnog na een mini hobbeltje in de weg, uit verveling, frustratie whatever, over de schreef zal gaan. Of dat ik me realiseer dat IK de kleine hobbeltjes niet meer kan 'handelen', omdat het mijn onzekerheid, angst of boosheid blijft triggeren. En dat ik het dan 'ineens' beu ben. Ofzo. Jouw verhaal zou zomaar eens ook mijn verhaal kunnen worden. Dat realiseer ik me.
Ik weet het niet.
Blijft koffiedik kijken.
donderdag 7 juli 2016 om 09:01
quote:Zeeland1970 schreef op 07 juli 2016 @ 07:48:
Eleonora; ja, dat vind ik ook. Anders is blijven zonde van de tijd. Maar ik kan (moet) me er niet nu te snel maar 'overheen zetten', en verstandelijk besluiten dat ik dan nu maar voortaan met opgeheven hoofd naar de toekomst moet kijken. Dat is vragen om problemen want dan druk ik al die opborrelende gevoelens (onzekerheid, angst, boosheid, machteloosheid) weg met mijn verstand. De mij nogal bekende schop-onder-de-kont-en-doorgaan- mentaliteit. DAT moet ik dus niet doen. Maar ik moet wel dóór. Wat je zegt; met de toekomst als richtlijn.
Net wat Nomos zegt; loslaten is een missie op zich.
En ik denk ook dat die laatste 2 zinnen v je kloppen Nomos.
Volgens mij vindt niemand dat je je er snel 'overheen moet zetten' dat kan helemaal niet eens, al zou je willen.
Blijven en van daar uit een overwogen beslissing nemen is een heel proces.
Je hoeft natuurlijk ook helemaal niet en nooit weg bij je man als je dat niet wil.
Wat Meds zegt, en waar ik op inhaakte is dat de reden waarom je blijft, op een gegeven moment niet meer met de pijn van het verleden maar met de toekomst te maken zou moeten hebben.
Omdat je het fijn vindt om bij je man te zijn, omdat je blij van hem wordt, omdat je hem vergeven hebt, omdat je jullie toekomst zonnig voor je ziet.
Niet uit angst voor eenzaamheid, financiële zorgen, angst om te falen etc.
Dat zou ik je gunnen.
Eleonora; ja, dat vind ik ook. Anders is blijven zonde van de tijd. Maar ik kan (moet) me er niet nu te snel maar 'overheen zetten', en verstandelijk besluiten dat ik dan nu maar voortaan met opgeheven hoofd naar de toekomst moet kijken. Dat is vragen om problemen want dan druk ik al die opborrelende gevoelens (onzekerheid, angst, boosheid, machteloosheid) weg met mijn verstand. De mij nogal bekende schop-onder-de-kont-en-doorgaan- mentaliteit. DAT moet ik dus niet doen. Maar ik moet wel dóór. Wat je zegt; met de toekomst als richtlijn.
Net wat Nomos zegt; loslaten is een missie op zich.
En ik denk ook dat die laatste 2 zinnen v je kloppen Nomos.
Volgens mij vindt niemand dat je je er snel 'overheen moet zetten' dat kan helemaal niet eens, al zou je willen.
Blijven en van daar uit een overwogen beslissing nemen is een heel proces.
Je hoeft natuurlijk ook helemaal niet en nooit weg bij je man als je dat niet wil.
Wat Meds zegt, en waar ik op inhaakte is dat de reden waarom je blijft, op een gegeven moment niet meer met de pijn van het verleden maar met de toekomst te maken zou moeten hebben.
Omdat je het fijn vindt om bij je man te zijn, omdat je blij van hem wordt, omdat je hem vergeven hebt, omdat je jullie toekomst zonnig voor je ziet.
Niet uit angst voor eenzaamheid, financiële zorgen, angst om te falen etc.
Dat zou ik je gunnen.
donderdag 7 juli 2016 om 13:41
quote:S-Meds schreef op 07 juli 2016 @ 13:01:
mooi gezegd leo, de dagelijkse onliner in mijn verstandelijk beperkte familie is dan ook: als je het jezelf niet gunt waarom zou een ander het jou dan gunnen?
Ik vind jouw familie altijd briljant.
Dat je vader toen met kerst tegen je moeder zei 'laten we geen oude vissen uit de sloot halen' over de te droge kalkoen van 2001.
Ik bleef er in.
mooi gezegd leo, de dagelijkse onliner in mijn verstandelijk beperkte familie is dan ook: als je het jezelf niet gunt waarom zou een ander het jou dan gunnen?
Ik vind jouw familie altijd briljant.
Dat je vader toen met kerst tegen je moeder zei 'laten we geen oude vissen uit de sloot halen' over de te droge kalkoen van 2001.
Ik bleef er in.
donderdag 7 juli 2016 om 15:24
quote:Eleonora-1 schreef op 07 juli 2016 @ 13:41:
[...]
Ik vind jouw familie altijd briljant.
Dat je vader toen met kerst tegen je moeder zei 'laten we geen oude vissen uit de sloot halen' over de te droge kalkoen van 2001.
Ik bleef er in.Die kalkoen was het enige proteinerijke voedsel dat we kregen sedert 15 jaar. Toen mn vader zijn Amerikaanse managementboekje had gepubliceerd. De bloemkolenloper. Weet je nog? Een doorslaand succes.
[...]
Ik vind jouw familie altijd briljant.
Dat je vader toen met kerst tegen je moeder zei 'laten we geen oude vissen uit de sloot halen' over de te droge kalkoen van 2001.
Ik bleef er in.Die kalkoen was het enige proteinerijke voedsel dat we kregen sedert 15 jaar. Toen mn vader zijn Amerikaanse managementboekje had gepubliceerd. De bloemkolenloper. Weet je nog? Een doorslaand succes.
