Relaties
alle pijlers
Verder na bedrog, hoe?
vrijdag 13 mei 2016 om 07:48
Dit is het vervolg van het "partner biecht op...' topic
Partner biecht op...
In dit topic hoop ik mensen te spreken die weten wat het is om verder te leven nadat je vertrouwen geschonden is in je relatie. Wat is de impact op je relatie, als je hoort dat je partner je bedrogen heeft?
Vreemdgaan, hoerenbezoek, een eenmalig slippertje, een langdurig dubbelleven.?
Waar ga je doorheen, en wat doet je beslissen om weg te gaan of toch te blijven?
In het vorige topic liepen de emoties vaak hoog op. Dat is logisch.
Toch werd er (meestal) vanuit respect gereageerd, en dat was helpend.
Dus geef gerust je mening, alle standpunten zijn welkom, maar spreek elkaar aan zoals je zelf ook aangesproken zou willen worden.
Mijn achtergrond:
Ik hoorde 3 weken geleden dat mijn man al zeker 15 jaar van ons 20 jarige huwelijk af en toe naar de hoeren gaat. Ons huwelijk was verder goed. Twee (puber)zoons. Niemand weet dit nog, en dat valt me zwaar. Hij is totaal ongeveer 25x geweest. En dan nog 3 a 4x zoveel keer om te 'kijken' in die hoeren straat. Om de kick vd spanning.
Vroeger riep ik van: 'Als mijn vriend/man ooit vreemd zou gaan, dan schop ik hem er uit!
Geen twijfel mogelijk. 'Zoiets PIK je toch zeker niet?'
Maar nu, in de situatie, een situatie die ik nooit aan heb zien komen, voelt alles anders.
Niet meer duidelijk, maar vol twijfels en pijn. Hoe kan het dat ik dit nooit gemerkt heb? Waren er dan geen enkele signalen? Wat zegt dat over mij? Heb ik dan zo'n plank voor mijn kop? Of is hij zo'n briljant leugenaar? Was alles een leugen? Ook die mooie, liefdevolle intieme momenten? Ik kijk naar de scherven van mijn huwelijk en weet niet of ik dit nog kan lijmen. We kunnen 'door', maar kan ik hem ooit nog vertrouwen?
Ik word heen en weer geslingerd tussen woede, machteloosheid en verdriet. Alles waar ik in geloofde is onzeker geworden.
Ik hoop hier mensen te 'spreken ' die ook ooit bedrogen zijn. Ik ben benieuwd hoe die het hebben aangepakt. Ik wil nu -voorlopig- 'door'. Alles staat in de 'pauze-stand'. Hij woont hier in huis, slaapt apart. Als de emotionele rollercoaster wat vaart vermindert, het stof wat optrekt, dan hoop ik dat ik zie (voel? ) hoe de toekomst er uit ziet.
Hij gaat binnenkort hulp krijgen bij Rodersana, (ambulant, gesprekken,) om zijn seksverslaving aan te pakken. Ik heb nu 3x een gesprek gehad met mijn huisarts om even te kunnen ventileren.
Alle mensen die ik ken, staan of te ver weg van me, of te dichtbij, om dit tegen te kunnen vertellen.
De jongens mogen dit niet te weten komen; hoe erg ik dit ook vind, hij is een geweldige vader voor ze en dat beeld wil ik ze niet ontnemen.
Ben nu aan het zoeken naar een 'luisterend oor' in de hulpverlening.
Een gespreksgroep v lotgenoten ofzo. Partners van seksverslaafden. Partners van 'cheaters'. Zoiets. Maar ben nog niets tegengekomen. (Niet iets zonder een bepaalde religie.)
Want ik vraag me af hoe je omgaat met deze wisselende buien. Het ene moment zie ik geen enkele mogelijkheid meer, het volgende moment voel ik nog steeds die band, die liefde, (ookal haat ik hem tegelijkertijd).
Vraag me af of het mogelijk is om dat vertrouwen terug te krijgen.
En of jou dat dus gelukt is. Of niet. En hoe dat ging.
Partner biecht op...
In dit topic hoop ik mensen te spreken die weten wat het is om verder te leven nadat je vertrouwen geschonden is in je relatie. Wat is de impact op je relatie, als je hoort dat je partner je bedrogen heeft?
Vreemdgaan, hoerenbezoek, een eenmalig slippertje, een langdurig dubbelleven.?
Waar ga je doorheen, en wat doet je beslissen om weg te gaan of toch te blijven?
In het vorige topic liepen de emoties vaak hoog op. Dat is logisch.
Toch werd er (meestal) vanuit respect gereageerd, en dat was helpend.
Dus geef gerust je mening, alle standpunten zijn welkom, maar spreek elkaar aan zoals je zelf ook aangesproken zou willen worden.
Mijn achtergrond:
Ik hoorde 3 weken geleden dat mijn man al zeker 15 jaar van ons 20 jarige huwelijk af en toe naar de hoeren gaat. Ons huwelijk was verder goed. Twee (puber)zoons. Niemand weet dit nog, en dat valt me zwaar. Hij is totaal ongeveer 25x geweest. En dan nog 3 a 4x zoveel keer om te 'kijken' in die hoeren straat. Om de kick vd spanning.
Vroeger riep ik van: 'Als mijn vriend/man ooit vreemd zou gaan, dan schop ik hem er uit!
Geen twijfel mogelijk. 'Zoiets PIK je toch zeker niet?'
Maar nu, in de situatie, een situatie die ik nooit aan heb zien komen, voelt alles anders.
Niet meer duidelijk, maar vol twijfels en pijn. Hoe kan het dat ik dit nooit gemerkt heb? Waren er dan geen enkele signalen? Wat zegt dat over mij? Heb ik dan zo'n plank voor mijn kop? Of is hij zo'n briljant leugenaar? Was alles een leugen? Ook die mooie, liefdevolle intieme momenten? Ik kijk naar de scherven van mijn huwelijk en weet niet of ik dit nog kan lijmen. We kunnen 'door', maar kan ik hem ooit nog vertrouwen?
Ik word heen en weer geslingerd tussen woede, machteloosheid en verdriet. Alles waar ik in geloofde is onzeker geworden.
Ik hoop hier mensen te 'spreken ' die ook ooit bedrogen zijn. Ik ben benieuwd hoe die het hebben aangepakt. Ik wil nu -voorlopig- 'door'. Alles staat in de 'pauze-stand'. Hij woont hier in huis, slaapt apart. Als de emotionele rollercoaster wat vaart vermindert, het stof wat optrekt, dan hoop ik dat ik zie (voel? ) hoe de toekomst er uit ziet.
Hij gaat binnenkort hulp krijgen bij Rodersana, (ambulant, gesprekken,) om zijn seksverslaving aan te pakken. Ik heb nu 3x een gesprek gehad met mijn huisarts om even te kunnen ventileren.
Alle mensen die ik ken, staan of te ver weg van me, of te dichtbij, om dit tegen te kunnen vertellen.
De jongens mogen dit niet te weten komen; hoe erg ik dit ook vind, hij is een geweldige vader voor ze en dat beeld wil ik ze niet ontnemen.
Ben nu aan het zoeken naar een 'luisterend oor' in de hulpverlening.
Een gespreksgroep v lotgenoten ofzo. Partners van seksverslaafden. Partners van 'cheaters'. Zoiets. Maar ben nog niets tegengekomen. (Niet iets zonder een bepaalde religie.)
Want ik vraag me af hoe je omgaat met deze wisselende buien. Het ene moment zie ik geen enkele mogelijkheid meer, het volgende moment voel ik nog steeds die band, die liefde, (ookal haat ik hem tegelijkertijd).
Vraag me af of het mogelijk is om dat vertrouwen terug te krijgen.
En of jou dat dus gelukt is. Of niet. En hoe dat ging.
dinsdag 5 juli 2016 om 22:52
quote:Nomos schreef op 05 juli 2016 @ 12:39:
Hm, Zeeland, ik denk dat Ieleen bedoelt hoe het met jou is. Daar horen uiteraard omstandigheden met het gezin bij, maar Ieleen bedoelt, denk ik, echt naar jou en je gevoelens te vragen. Nou ja, als Ieleen dat niet bedoelt te vragen, dan wil ik graag weten hoe het nu met jou persoonlijk is. Houd je je hoofd een beetje boven water? Is de knoop waarin je zat/zit een beetje aan het ontwarren? Hoe zie je jouw toekomst?
Misschien ben je vandaag naar therapie geweest?
Waar de therapeut dezelfde vraag als Nomos heeft gesteld?
Hm, Zeeland, ik denk dat Ieleen bedoelt hoe het met jou is. Daar horen uiteraard omstandigheden met het gezin bij, maar Ieleen bedoelt, denk ik, echt naar jou en je gevoelens te vragen. Nou ja, als Ieleen dat niet bedoelt te vragen, dan wil ik graag weten hoe het nu met jou persoonlijk is. Houd je je hoofd een beetje boven water? Is de knoop waarin je zat/zit een beetje aan het ontwarren? Hoe zie je jouw toekomst?
Misschien ben je vandaag naar therapie geweest?
Waar de therapeut dezelfde vraag als Nomos heeft gesteld?
dinsdag 5 juli 2016 om 23:35
quote:iris1969 schreef op 05 juli 2016 @ 00:58:
(..)
Dit alles draait dus helemaal niet om hem maar volkomen om haar en ik denk dat er maar 1 reden is dat ze zichzelf in deze spagaat heeft geplaatst en dat is dat ze nog steeds van hem houdt en hem niet los wil laten.
(...).Klopt, iris1969. Een groot deel houdt nog steeds (pijnlijk veel) van hem.
(..)
Dit alles draait dus helemaal niet om hem maar volkomen om haar en ik denk dat er maar 1 reden is dat ze zichzelf in deze spagaat heeft geplaatst en dat is dat ze nog steeds van hem houdt en hem niet los wil laten.
(...).Klopt, iris1969. Een groot deel houdt nog steeds (pijnlijk veel) van hem.
dinsdag 5 juli 2016 om 23:45
quote:Nomos schreef op 05 juli 2016 @ 12:39:
Hm, Zeeland, ik denk dat Ieleen bedoelt hoe het met jou is. Daar horen uiteraard omstandigheden met het gezin bij, maar Ieleen bedoelt, denk ik, echt naar jou en je gevoelens te vragen. Nou ja, als Ieleen dat niet bedoelt te vragen, dan wil ik graag weten hoe het nu met jou persoonlijk is. Houd je je hoofd een beetje boven water? Is de knoop waarin je zat/zit een beetje aan het ontwarren? Hoe zie je jouw toekomst?Ik wil heel graag antwoord geven op je vragen, zou je graag vertellen waar het heen gaat. Zou nl zo fijn zijn om te kunnen vertellen van dat het steeds helderder wordt, en dat ik er nu 'uit' ben, dat ik met hem verder ga en dat mijn vertrouwen terug is, etc. Maar dat IS nog niet zo duidelijk: het verandert nog steeds elke dag. Soms zijn er heel draaglijke dagen, soms word ik weer overspoeld door emoties. Dan voelt het alsof het nooit meer goed kan komen, voel ik me wanhopig over de toekomst. En dan is er ineens weer een goede dag, zijn er positieve gedachtes, merk ik dat ik hem geloof, dat ik me verbonden voel, en dat ik hem weer vertrouw. En ook dat roept dan weer even angst op. En hoop.
Hm, Zeeland, ik denk dat Ieleen bedoelt hoe het met jou is. Daar horen uiteraard omstandigheden met het gezin bij, maar Ieleen bedoelt, denk ik, echt naar jou en je gevoelens te vragen. Nou ja, als Ieleen dat niet bedoelt te vragen, dan wil ik graag weten hoe het nu met jou persoonlijk is. Houd je je hoofd een beetje boven water? Is de knoop waarin je zat/zit een beetje aan het ontwarren? Hoe zie je jouw toekomst?Ik wil heel graag antwoord geven op je vragen, zou je graag vertellen waar het heen gaat. Zou nl zo fijn zijn om te kunnen vertellen van dat het steeds helderder wordt, en dat ik er nu 'uit' ben, dat ik met hem verder ga en dat mijn vertrouwen terug is, etc. Maar dat IS nog niet zo duidelijk: het verandert nog steeds elke dag. Soms zijn er heel draaglijke dagen, soms word ik weer overspoeld door emoties. Dan voelt het alsof het nooit meer goed kan komen, voel ik me wanhopig over de toekomst. En dan is er ineens weer een goede dag, zijn er positieve gedachtes, merk ik dat ik hem geloof, dat ik me verbonden voel, en dat ik hem weer vertrouw. En ook dat roept dan weer even angst op. En hoop.
dinsdag 5 juli 2016 om 23:49
woensdag 6 juli 2016 om 00:03
quote:iris1969 schreef op 05 juli 2016 @ 00:58:
Ik heb nog eens nagedacht over het persé willen begrijpen van haar man door TO en ik denk zelf dat dat helemaal niets met hem te maken heeft maar alles met zichzelf.
Ze moet namelijk in het reine komen met het feit dat ze met een hypocriete immorele man samen blijft, terwijl haar normen en waarden haar vertellen dat ze zijn daden tot op het bot afkeurt.
Hoe kan ze voor zichzelf verklaren dat ze bij hem blijft? Door een passende verzachtende reden te vinden, waardoor het allemaal niet zo erg is als het lijkt en ze dus met een gerust hart bij hem kan blijven, want als hij geen echte immorele man is maar het slachtoffer van een verslaving is ze zelf ook geen immorele vrouw dat ze dit stilzwijgend accepteert door bij hem te blijven.
Het hem eindeloos straffen voor zijn fouten hoort hierbij, want ook dat is een manier voor zichzelf om te denken dat ze het in ieder geval niet allemaal klakkeloos pikt en het is ook logisch dat ze het niet klakkeloos pikt, want het gaat volkomen tegen haar normen en waarden in.
Dit alles draait dus helemaal niet om hem maar volkomen om haar en ik denk dat er maar 1 reden is dat ze zichzelf in deze spagaat heeft geplaatst en dat is dat ze nog steeds van hem houdt en hem niet los wil laten.
Als ze namelijk redelijk onverschillig tegenover hem was geweest had ze zich niet in allerlei bochten hoeven te wringen om bij zo'n in haar ogen immorele man te blijven en hierdoor haar normen en waarden zo te verkwanselen.Meelezer van beide topics. Dit vat het samen met idd de aanvulling dat het er ook sterk op lijkt dat angst voor alleen verder gaan minstens zo zwaar weegt. Is ook eng. Sommige enge dingen horen helaas bij het leven. Wat ze ook ECHT kiest (niet voor NU, wat ze telkens zegt, dat is imo geen keuze, maar een soort proberen op pauze drukken, maar toch tegelijk doorgaan en dat werkt denk ik niet), hoop ik dat het TO lukt een keuze te maken die vrij is van angst en gebasseerd is op liefde met name liefde en compassie voor zichzelf. Maar ik ben bang dat ze, gezien haar recaties, daar nog bestver van af is. Is op zich niet heel raar. Iedereen heeft zijn eigen tijd nodig. Alleen gezien hier ook kinderen in het spel zijn die hier hoe dan ook negatieve vibes van meekrijgen, hoop ik dat het snel tot die ECHTE keuze komt.
Ik heb nog eens nagedacht over het persé willen begrijpen van haar man door TO en ik denk zelf dat dat helemaal niets met hem te maken heeft maar alles met zichzelf.
Ze moet namelijk in het reine komen met het feit dat ze met een hypocriete immorele man samen blijft, terwijl haar normen en waarden haar vertellen dat ze zijn daden tot op het bot afkeurt.
Hoe kan ze voor zichzelf verklaren dat ze bij hem blijft? Door een passende verzachtende reden te vinden, waardoor het allemaal niet zo erg is als het lijkt en ze dus met een gerust hart bij hem kan blijven, want als hij geen echte immorele man is maar het slachtoffer van een verslaving is ze zelf ook geen immorele vrouw dat ze dit stilzwijgend accepteert door bij hem te blijven.
Het hem eindeloos straffen voor zijn fouten hoort hierbij, want ook dat is een manier voor zichzelf om te denken dat ze het in ieder geval niet allemaal klakkeloos pikt en het is ook logisch dat ze het niet klakkeloos pikt, want het gaat volkomen tegen haar normen en waarden in.
Dit alles draait dus helemaal niet om hem maar volkomen om haar en ik denk dat er maar 1 reden is dat ze zichzelf in deze spagaat heeft geplaatst en dat is dat ze nog steeds van hem houdt en hem niet los wil laten.
Als ze namelijk redelijk onverschillig tegenover hem was geweest had ze zich niet in allerlei bochten hoeven te wringen om bij zo'n in haar ogen immorele man te blijven en hierdoor haar normen en waarden zo te verkwanselen.Meelezer van beide topics. Dit vat het samen met idd de aanvulling dat het er ook sterk op lijkt dat angst voor alleen verder gaan minstens zo zwaar weegt. Is ook eng. Sommige enge dingen horen helaas bij het leven. Wat ze ook ECHT kiest (niet voor NU, wat ze telkens zegt, dat is imo geen keuze, maar een soort proberen op pauze drukken, maar toch tegelijk doorgaan en dat werkt denk ik niet), hoop ik dat het TO lukt een keuze te maken die vrij is van angst en gebasseerd is op liefde met name liefde en compassie voor zichzelf. Maar ik ben bang dat ze, gezien haar recaties, daar nog bestver van af is. Is op zich niet heel raar. Iedereen heeft zijn eigen tijd nodig. Alleen gezien hier ook kinderen in het spel zijn die hier hoe dan ook negatieve vibes van meekrijgen, hoop ik dat het snel tot die ECHTE keuze komt.
woensdag 6 juli 2016 om 00:09
quote:Deadpool schreef op 05 juli 2016 @ 12:14:
Mensen dit is toch al 400 keer in iets andere bewoordingen voorbij gekomen? Ik ben het er mee eens hoor maar daar gáán we weer.Klopt. En eigenlijk geeft dat ook heel goed weer in welke vicieuze cirkel dit gezin draait. Heel triest. To houdt van haar man , dat geloof ik oprecht. Tegelijkertijd weet ze ergens dat het nooit meer goed gaat komen. Enorm pijnlijk. Zeker als je van nature zo in de controle zit en bang bent voor 3 hoog achter. Ondertussen zijn hier wel kinderen bij betrokken en gaat het door en door en door..
Mensen dit is toch al 400 keer in iets andere bewoordingen voorbij gekomen? Ik ben het er mee eens hoor maar daar gáán we weer.Klopt. En eigenlijk geeft dat ook heel goed weer in welke vicieuze cirkel dit gezin draait. Heel triest. To houdt van haar man , dat geloof ik oprecht. Tegelijkertijd weet ze ergens dat het nooit meer goed gaat komen. Enorm pijnlijk. Zeker als je van nature zo in de controle zit en bang bent voor 3 hoog achter. Ondertussen zijn hier wel kinderen bij betrokken en gaat het door en door en door..
woensdag 6 juli 2016 om 00:20
wat is houden van? hou je van je man zoals hij werkelijk is of hou je van het beeld dat je 20 jaar lang van hem had? Blijkt dat je hem niet echt kende, een groot en lelijk deel van hem was verborgen. Je kan denken "wat een liefelijk boerderijtje" maar als de achtertuin de plaatselijke vuilstort blijkt dan is de lol er gauw van af.
woensdag 6 juli 2016 om 06:44
quote:Zeeland1970 schreef op 05 juli 2016 @ 23:45:
[...]
Ik wil heel graag antwoord geven op je vragen, zou je graag vertellen waar het heen gaat. Zou nl zo fijn zijn om te kunnen vertellen van dat het steeds helderder wordt, en dat ik er nu 'uit' ben, dat ik met hem verder ga en dat mijn vertrouwen terug is, etc. Maar dat IS nog niet zo duidelijk: het verandert nog steeds elke dag. Soms zijn er heel draaglijke dagen, soms word ik weer overspoeld door emoties. Dan voelt het alsof het nooit meer goed kan komen, voel ik me wanhopig over de toekomst. En dan is er ineens weer een goede dag, zijn er positieve gedachtes, merk ik dat ik hem geloof, dat ik me verbonden voel, en dat ik hem weer vertrouw. En ook dat roept dan weer even angst op. En hoop.
Dit is toch een antwoord op mijn vragen? Je weet niet waar het heen gaat en dat maakt je bijna paniekerig. Quechimba heeft het over "op pauze drukken en toch doorgaan", ik denk dat je best pauze zou willen hebben, maar dat lukt niet, je gedachten en gevoelens gaan met je aan de haal.
Als ik dit stukje over jou lees, dan krijg ik het plaatsvervangend benauwd, zelfs op de momenten dat je denkt dat je je goed voelt, steken angst en wanhoop de kop weer op.
Heb je bedacht wat jou zou helpen om uit deze beklemmende situatie te komen? Is er iets wat jij kunt doen? Wil je dat jouw man iets doet of zegt?
[...]
Ik wil heel graag antwoord geven op je vragen, zou je graag vertellen waar het heen gaat. Zou nl zo fijn zijn om te kunnen vertellen van dat het steeds helderder wordt, en dat ik er nu 'uit' ben, dat ik met hem verder ga en dat mijn vertrouwen terug is, etc. Maar dat IS nog niet zo duidelijk: het verandert nog steeds elke dag. Soms zijn er heel draaglijke dagen, soms word ik weer overspoeld door emoties. Dan voelt het alsof het nooit meer goed kan komen, voel ik me wanhopig over de toekomst. En dan is er ineens weer een goede dag, zijn er positieve gedachtes, merk ik dat ik hem geloof, dat ik me verbonden voel, en dat ik hem weer vertrouw. En ook dat roept dan weer even angst op. En hoop.
Dit is toch een antwoord op mijn vragen? Je weet niet waar het heen gaat en dat maakt je bijna paniekerig. Quechimba heeft het over "op pauze drukken en toch doorgaan", ik denk dat je best pauze zou willen hebben, maar dat lukt niet, je gedachten en gevoelens gaan met je aan de haal.
Als ik dit stukje over jou lees, dan krijg ik het plaatsvervangend benauwd, zelfs op de momenten dat je denkt dat je je goed voelt, steken angst en wanhoop de kop weer op.
Heb je bedacht wat jou zou helpen om uit deze beklemmende situatie te komen? Is er iets wat jij kunt doen? Wil je dat jouw man iets doet of zegt?
woensdag 6 juli 2016 om 07:09
Iris1969 : ik moet idd ook mijn normen en waarden onder ogen komen en bekijken in het licht van deze nieuwe wetenschap. 'Verkwanselen' vind ik te sterk.
Meds: Ja, wat is liefde. Wat voel ik nu, wat voelde ik ooit, wat was echt, wat een illusie. Wie is hij, wetende wat ik nu weet. Wat zegt dit hoerenlopen over wie hij is, en is hij daarmee per definitie 'afgeschreven'? Dit zijn idd zinvolle vragen waar ik erg mee bezig ben. Hebben we het over een lieflijk boerderijtje met vuilnisbelt in de achtertuin? Wat is dat dan voor vuilnisbelt? Zit er chemisch afval tussen? Is de boerderij onbewoonbaar? Is dat afval nog weg te krijgen? In die fase zitten we nu.
En, nomos, ja, zelfs op goede dagen ben ik er wel mee bezig. En ook wisselend hoopvol en bang.
Wat jullie (vf) kunnen doen, dat doen jullie al, gewoon luisteren en feedback geven. Wat ik doe doe ik ook al. Wat mijn man zou kunnen doen is transparant zijn in wat hij doet, waar zijn zorgen liggen, wat hij wil in dit proces, (gisteren bijv weer naar een groeps bijeenkomst geweest en naar een individuele sessie, daarover vertelt hij dan -binnen grenzen - iets, dat wat hij wil delen, en dat versterkt mij in het gevoel datbik hier niet alleen in sta, en alleen aan het vechten ben. Dat is wel helpend. Dan voel ik me ook weer meer verbonden)
(Moet nu naar werk, vanavond weer online)
Meds: Ja, wat is liefde. Wat voel ik nu, wat voelde ik ooit, wat was echt, wat een illusie. Wie is hij, wetende wat ik nu weet. Wat zegt dit hoerenlopen over wie hij is, en is hij daarmee per definitie 'afgeschreven'? Dit zijn idd zinvolle vragen waar ik erg mee bezig ben. Hebben we het over een lieflijk boerderijtje met vuilnisbelt in de achtertuin? Wat is dat dan voor vuilnisbelt? Zit er chemisch afval tussen? Is de boerderij onbewoonbaar? Is dat afval nog weg te krijgen? In die fase zitten we nu.
En, nomos, ja, zelfs op goede dagen ben ik er wel mee bezig. En ook wisselend hoopvol en bang.
Wat jullie (vf) kunnen doen, dat doen jullie al, gewoon luisteren en feedback geven. Wat ik doe doe ik ook al. Wat mijn man zou kunnen doen is transparant zijn in wat hij doet, waar zijn zorgen liggen, wat hij wil in dit proces, (gisteren bijv weer naar een groeps bijeenkomst geweest en naar een individuele sessie, daarover vertelt hij dan -binnen grenzen - iets, dat wat hij wil delen, en dat versterkt mij in het gevoel datbik hier niet alleen in sta, en alleen aan het vechten ben. Dat is wel helpend. Dan voel ik me ook weer meer verbonden)
(Moet nu naar werk, vanavond weer online)
woensdag 6 juli 2016 om 09:59
Zeeland zou de uitkomst dan (helaas) ook niet kunnen zijn dat het niet meer goed (genoeg) gaat komen?
Het lijkt erop dat je wacht tot alles weer "goed" is. Misschien is juist het heldere hier aan dat blijven eigenlijk niet meer werkt voor jou? Of dat je moet accepteren dat dit de nieuwe realiteit is? Niet meer vechten maar accepteren.
Het lijkt erop dat je wacht tot alles weer "goed" is. Misschien is juist het heldere hier aan dat blijven eigenlijk niet meer werkt voor jou? Of dat je moet accepteren dat dit de nieuwe realiteit is? Niet meer vechten maar accepteren.
woensdag 6 juli 2016 om 10:31
quote:Kiki789 schreef op 06 juli 2016 @ 09:59:
Zeeland zou de uitkomst dan (helaas) ook niet kunnen zijn dat het niet meer goed (genoeg) gaat komen?
Het lijkt erop dat je wacht tot alles weer "goed" is. Misschien is juist het heldere hier aan dat blijven eigenlijk niet meer werkt voor jou? Of dat je moet accepteren dat dit de nieuwe realiteit is? Niet meer vechten maar accepteren.Misschien zou dat een gezondere optie zijn, al is het maar een tijdelijke break-up, zodat je even tot jezelf kan komen en kan reflecteren op wat er nou het beste is voor iedereen, kinderen, partners, individuen. Gewoon even op jezelf en samen voor de kinderen zorgen, maar niet continue in elkaars vaarwater zitten. Gewoon even niet kunnen praten/therapieën met elkaar.
Zeeland zou de uitkomst dan (helaas) ook niet kunnen zijn dat het niet meer goed (genoeg) gaat komen?
Het lijkt erop dat je wacht tot alles weer "goed" is. Misschien is juist het heldere hier aan dat blijven eigenlijk niet meer werkt voor jou? Of dat je moet accepteren dat dit de nieuwe realiteit is? Niet meer vechten maar accepteren.Misschien zou dat een gezondere optie zijn, al is het maar een tijdelijke break-up, zodat je even tot jezelf kan komen en kan reflecteren op wat er nou het beste is voor iedereen, kinderen, partners, individuen. Gewoon even op jezelf en samen voor de kinderen zorgen, maar niet continue in elkaars vaarwater zitten. Gewoon even niet kunnen praten/therapieën met elkaar.
woensdag 6 juli 2016 om 11:07
quote:Zeeland1970 schreef op 06 juli 2016 @ 07:09:
Iris1969 : ik moet idd ook mijn normen en waarden onder ogen komen en bekijken in het licht van deze nieuwe wetenschap. 'Verkwanselen' vind ik te sterk.
Meds: Ja, wat is liefde. Wat voel ik nu, wat voelde ik ooit, wat was echt, wat een illusie. Wie is hij, wetende wat ik nu weet. Wat zegt dit hoerenlopen over wie hij is, en is hij daarmee per definitie 'afgeschreven'? Dit zijn idd zinvolle vragen waar ik erg mee bezig ben. Hebben we het over een lieflijk boerderijtje met vuilnisbelt in de achtertuin? Wat is dat dan voor vuilnisbelt? Zit er chemisch afval tussen? Is de boerderij onbewoonbaar? Is dat afval nog weg te krijgen? In die fase zitten we nu.
En, nomos, ja, zelfs op goede dagen ben ik er wel mee bezig. En ook wisselend hoopvol en bang.
Wat jullie (vf) kunnen doen, dat doen jullie al, gewoon luisteren en feedback geven. Wat ik doe doe ik ook al. Wat mijn man zou kunnen doen is transparant zijn in wat hij doet, waar zijn zorgen liggen, wat hij wil in dit proces, (gisteren bijv weer naar een groeps bijeenkomst geweest en naar een individuele sessie, daarover vertelt hij dan -binnen grenzen - iets, dat wat hij wil delen, en dat versterkt mij in het gevoel datbik hier niet alleen in sta, en alleen aan het vechten ben. Dat is wel helpend. Dan voel ik me ook weer meer verbonden)
(Moet nu naar werk, vanavond weer online)
Dat afval is alleen weg te krijgen, als je verbinding maakt met je man. Emotioneel en lichamelijk (hoeft geen seks te zijn, elkaar knuffelen is al een begin). Hoe moeilijk dat ook is. Ja, dat is kwetsbaar opstellen en je hebt geen enkele garantie dat hij jou niet weer pijn gaat doen. Maak maak je geen verbinding, dan is de kans groot dat of hij er de brui aan geeft of dat je in deze cirkeltjes blijft ronddraaien zonder een stap verder te komen.
Kun je hem nog toelaten, TO?
Iris1969 : ik moet idd ook mijn normen en waarden onder ogen komen en bekijken in het licht van deze nieuwe wetenschap. 'Verkwanselen' vind ik te sterk.
Meds: Ja, wat is liefde. Wat voel ik nu, wat voelde ik ooit, wat was echt, wat een illusie. Wie is hij, wetende wat ik nu weet. Wat zegt dit hoerenlopen over wie hij is, en is hij daarmee per definitie 'afgeschreven'? Dit zijn idd zinvolle vragen waar ik erg mee bezig ben. Hebben we het over een lieflijk boerderijtje met vuilnisbelt in de achtertuin? Wat is dat dan voor vuilnisbelt? Zit er chemisch afval tussen? Is de boerderij onbewoonbaar? Is dat afval nog weg te krijgen? In die fase zitten we nu.
En, nomos, ja, zelfs op goede dagen ben ik er wel mee bezig. En ook wisselend hoopvol en bang.
Wat jullie (vf) kunnen doen, dat doen jullie al, gewoon luisteren en feedback geven. Wat ik doe doe ik ook al. Wat mijn man zou kunnen doen is transparant zijn in wat hij doet, waar zijn zorgen liggen, wat hij wil in dit proces, (gisteren bijv weer naar een groeps bijeenkomst geweest en naar een individuele sessie, daarover vertelt hij dan -binnen grenzen - iets, dat wat hij wil delen, en dat versterkt mij in het gevoel datbik hier niet alleen in sta, en alleen aan het vechten ben. Dat is wel helpend. Dan voel ik me ook weer meer verbonden)
(Moet nu naar werk, vanavond weer online)
Dat afval is alleen weg te krijgen, als je verbinding maakt met je man. Emotioneel en lichamelijk (hoeft geen seks te zijn, elkaar knuffelen is al een begin). Hoe moeilijk dat ook is. Ja, dat is kwetsbaar opstellen en je hebt geen enkele garantie dat hij jou niet weer pijn gaat doen. Maak maak je geen verbinding, dan is de kans groot dat of hij er de brui aan geeft of dat je in deze cirkeltjes blijft ronddraaien zonder een stap verder te komen.
Kun je hem nog toelaten, TO?
woensdag 6 juli 2016 om 17:35
Venusss; ja, ik maak ook verbinding met hem. Ik kan ook niet anders. Ik heb 'echt contact' nodig, anders kan ik ook niet verder met hem. Dus als we praten zijn we heel open, oprecht. Mss zelfs meer oprecht en bewust dan ooit. Juist omdat het vanzelfsprekende weg is, en elke zin -voor mijn gevoel- iets nieuws zou kunnen brengen. Eerst had ik het gevoel dat ik zijn zinnen af te kunnen maken zonder nadenken. Nu wacht ik af, wat de 2de helft v zijn zin zou kunnen zijn, om dat ik er niet meer vanuit ga dat ik hem ken. Ook als we nu knuffelen, dan is dat geen automatische knuffel. Maar één die bol staat vd gevoelens. Elk zintuig staat op scherp, de gevoelens gaan dieper dan ooit. Zowel de warmte, genegenheid, hoop, als de angst, twijfel en weerzin. Alles lijkt versterkt. Weet niet of dat goed is of slecht, of dat fijn is of niet.
Maar het is wel ECHT. Dit contact.
Maar het is wel ECHT. Dit contact.
woensdag 6 juli 2016 om 17:43
Timetraveler, heb ik overwogen, maar ik denk niet dat het me die rust of helderheid zal brengen.
Kiki; het zou idd kunnen, dat het nooit meer goed (genoeg) gaat komen. Zou kunnen.
Ieleen; sporten doe ik te weinig, heb mijn lidmaatschap v mijn sportschool laten verlopen. Maar eerlijk gezegd was dat vóór zijn bekentenis altijd al een beetje een innerlijke strijd
Ben een paar dagen geleden voor een proefles bij een andere sportschool geweest, maar kan me er nog niet zo toe zetten om lid te worden. Mss eerst maar weer een rondje proeflessen volgen in de regio, kijken of iets me aanspreekt.
Kiki; het zou idd kunnen, dat het nooit meer goed (genoeg) gaat komen. Zou kunnen.
Ieleen; sporten doe ik te weinig, heb mijn lidmaatschap v mijn sportschool laten verlopen. Maar eerlijk gezegd was dat vóór zijn bekentenis altijd al een beetje een innerlijke strijd
Ben een paar dagen geleden voor een proefles bij een andere sportschool geweest, maar kan me er nog niet zo toe zetten om lid te worden. Mss eerst maar weer een rondje proeflessen volgen in de regio, kijken of iets me aanspreekt.
woensdag 6 juli 2016 om 21:39
Iets wat je leuk vindt. Zal niet veel zijn vermoed ik qua sport..?
Dansles vind ik leuk, muziek, ik moet me concentreren om alles bij te houden
Ben je toch even "uit je hoofd"
Je zou het los moeten kunnen laten, maar ja, gemakkelijker gezegd dan gedaan. De "oplossing" dient zich na verloop van tijd vanzelf aan natuurlijk.
Dansles vind ik leuk, muziek, ik moet me concentreren om alles bij te houden
Ben je toch even "uit je hoofd"
Je zou het los moeten kunnen laten, maar ja, gemakkelijker gezegd dan gedaan. De "oplossing" dient zich na verloop van tijd vanzelf aan natuurlijk.
woensdag 6 juli 2016 om 22:07
Oeh, dansles..? Knap als je het kan, maar ik ben echt een hork..!
Heb het een tijdje geprobeerd op de sportschool; van die groepslessen voor een spiegel, op muziek. Iedereen 4 passen naar links, iedereen vier passen naar rechts, knie optrekken links, knie optrekken rechts, je kent het wel. Iedereen heeft daar wat moeite mee zo'n eerste les wrs, maar ik merkte al snel dat ik echt véél minder 'motorisch handig' ben dan anderen. Ik blééf maar botsen tegen mijn buurvrouw, in spiegelbeeld denken, etc
Ritmegevoel is er wel, en ik geniet ook enorm v muziek, maar mijn lichaam 'pakt' de pasjes gewoon niet (snel genoeg) op.
Maar ik snap wat je zegt.
Iets anders leuks, iets wat de gedachten verzet.
Beetje suf, maar ik vind het leuk om voor het slapen gaan (en mijn forum rondje) nog ff te wordfeuten. Naar de sauna vind ik ook fijn. Of uit eten gaan, boek lezen, film.
Heb het een tijdje geprobeerd op de sportschool; van die groepslessen voor een spiegel, op muziek. Iedereen 4 passen naar links, iedereen vier passen naar rechts, knie optrekken links, knie optrekken rechts, je kent het wel. Iedereen heeft daar wat moeite mee zo'n eerste les wrs, maar ik merkte al snel dat ik echt véél minder 'motorisch handig' ben dan anderen. Ik blééf maar botsen tegen mijn buurvrouw, in spiegelbeeld denken, etc
Ritmegevoel is er wel, en ik geniet ook enorm v muziek, maar mijn lichaam 'pakt' de pasjes gewoon niet (snel genoeg) op.
Maar ik snap wat je zegt.
Iets anders leuks, iets wat de gedachten verzet.
Beetje suf, maar ik vind het leuk om voor het slapen gaan (en mijn forum rondje) nog ff te wordfeuten. Naar de sauna vind ik ook fijn. Of uit eten gaan, boek lezen, film.
woensdag 6 juli 2016 om 22:52
Aaaargh! Biodanza! Dan moet je...dansen, en voelen, en bewegen, en alle controle loslaten, en...uit je comfort zone. .! Ik schaam me k-a-p-o-t bij het idee dat ik in zo'n groep zou moeten 'intuïtief dansen', gek doen etc. Zou me zooooo bekeken voelen
Zou vast 'heel goed zijn ' voor me, maar ik eh....ervaar toch...enige weerstand
Maar nou, ja, in therapie is het daar wel ooit over gegaan. Dat meer contact met je gevoel, met je lichaam goed is. Aarden. Ademhalingsoefeningen. Bewust worden v je lijf. Dat ik teveel 'in m'n hoofd zit'.
Maareh. ..sauna is toch heel fysiek..?
Zou vast 'heel goed zijn ' voor me, maar ik eh....ervaar toch...enige weerstand
Maar nou, ja, in therapie is het daar wel ooit over gegaan. Dat meer contact met je gevoel, met je lichaam goed is. Aarden. Ademhalingsoefeningen. Bewust worden v je lijf. Dat ik teveel 'in m'n hoofd zit'.
Maareh. ..sauna is toch heel fysiek..?
woensdag 6 juli 2016 om 23:20
Je MOET en WIL spitten omdat je als uitkomst compost wil. Je HOEFT het namelijk niet. Mijn therapeut zei destijds: eet je ook bedorven eten op als iemand je dat voorzet? Ik schrok me rot van die vraag. Ergens is het heel fysiek, en dat "deed" het bij mij niet. Ik kende geen walging, ben gewoon aan het spitten gegaan. Tot de dag dat ik voor de derde keer "zo maar" misselijk was. Toen realiseerde ik me: ik krijg een sein binnen vanuit mijn lichaam. Wat zegt het mij? Een heel nieuw "apparaat" om in te zetten. Bleek zeer heldere informatie uit te zenden. Knuffelen en dan (ook) walging voelen, met welk "apparaat" meet jij dat?
