Relaties
alle pijlers
Verder na incest
donderdag 28 mei 2020 23:15
Ik kan niet slapen, dus ik schrijf al mijn gevoelens even van me af
Ik weet niet meer hoe ik verder moet gaan met mijn ouders. Een aantal weken terug heb ik weer met ze gesproken, over wat de situatie van de afgelopen jaren met mij heeft gedaan. Mijn broer heeft van mijn 8e tot 15e aan mij gezeten.
Ik heb meerdere keren geprobeerd om mijn ouders uit te leggen hoe ik me momenteel voel, dat ik voel dat ze me niet begrijpen en dat ze alles weg stoppen. Mijn moeder neemt het volledig voor mijn broer op, hij slikt immers nu antidepressiva en is in therapie om wat er vroeger is gebeurd. Het doet me niks dat het slecht met hem gaat, ik voel me er alleen maar beter door, is dat gek?
Ik gun hem geen gelukkig leven omdat ik een traumasche jeugd/puberteit heb gehad. Alles ging moeizaam en ik ben jarenlang depressief geweest. Mijn ouders blijven bij het standpunt dat ik met hem in gesprek moet gaan, ik sta hier niet open voor. Ik wil hem nooit meer zien en dit doet hen verschrikkelijk veel pijn. Ik begrijp de pijn, maar ik kies nu voor mezelf.
Heeft iemand tips hoe nu verder...ik weet het gewoon niet meer.
Ik weet niet meer hoe ik verder moet gaan met mijn ouders. Een aantal weken terug heb ik weer met ze gesproken, over wat de situatie van de afgelopen jaren met mij heeft gedaan. Mijn broer heeft van mijn 8e tot 15e aan mij gezeten.
Ik heb meerdere keren geprobeerd om mijn ouders uit te leggen hoe ik me momenteel voel, dat ik voel dat ze me niet begrijpen en dat ze alles weg stoppen. Mijn moeder neemt het volledig voor mijn broer op, hij slikt immers nu antidepressiva en is in therapie om wat er vroeger is gebeurd. Het doet me niks dat het slecht met hem gaat, ik voel me er alleen maar beter door, is dat gek?
Ik gun hem geen gelukkig leven omdat ik een traumasche jeugd/puberteit heb gehad. Alles ging moeizaam en ik ben jarenlang depressief geweest. Mijn ouders blijven bij het standpunt dat ik met hem in gesprek moet gaan, ik sta hier niet open voor. Ik wil hem nooit meer zien en dit doet hen verschrikkelijk veel pijn. Ik begrijp de pijn, maar ik kies nu voor mezelf.
Heeft iemand tips hoe nu verder...ik weet het gewoon niet meer.
donderdag 28 mei 2020 23:20
Er is jou iets aangedaan en jij verwerkt dat op jouw manier. En ik vind het volstrekt begrijpelijk dat je deze dader niet meer in je leven wil.
Ik zou ook overwegen (tijdelijk) te stoppen met contact met je ouders. Ik vind dat ze hun emoties boven de jouwe stellen en je gevoelens niet serieus nemen.
'Als jij nou stopt met moeilijk doen kan iedereen weer verder', zoiets. Onbegrijpelijk.
Klinkt mij ongezond voor jou en je hebt al veel te verwerken gehad. Sterkte.
Ik zou ook overwegen (tijdelijk) te stoppen met contact met je ouders. Ik vind dat ze hun emoties boven de jouwe stellen en je gevoelens niet serieus nemen.
'Als jij nou stopt met moeilijk doen kan iedereen weer verder', zoiets. Onbegrijpelijk.
Klinkt mij ongezond voor jou en je hebt al veel te verwerken gehad. Sterkte.
donderdag 28 mei 2020 23:35
Dit lijkt de omgekeerde wereld: je broer is depressief en in therapie vanwege wat hij gedaan heeft en wordt door je ouders gesteund, terwijl jij het slachtoffer bent van je broer en niet wordt gesteund. Ik kan me voorstellen dat dat enorm pijnlijk voor je is en dat je je in de steek gelaten voelt! En ook dat je je soms razend voelt trouwens. Ik zou ze denk ik voorlopig niet willen zien.
Zouden ze open staan voor een gesprek met jou bij een therapeut? In de hoop dat ze gaan begrijpen hoe moeilijk hun huidige opstelling is voor jou. Die therapeut zou het gesprek dan kunnen leiden.
Zouden ze open staan voor een gesprek met jou bij een therapeut? In de hoop dat ze gaan begrijpen hoe moeilijk hun huidige opstelling is voor jou. Die therapeut zou het gesprek dan kunnen leiden.
donderdag 28 mei 2020 23:38
dan kan en mag je gewoon afstand nemen van je ouders. Jij bent niet verantwoordelijk voor hun verdriet om je broer. Je mag ook boos zijn op ze omdat ze je niet konden beschermen en omdat ze je nu niet steunen. Ze gedragen zich als slechte ouders en dat mag je ze kwalijk nemen. Omring je met mensen die goed voor je zijn. Dat zijn zij niet
donderdag 28 mei 2020 23:45
Heb je zelf therapie? Iemand die echt luistert naar jou en je echt professioneel helpt met jouw verhaal?
Zorg nu goed voor jezelf. En neem afstand van toxische mensen zoals je broer en je ouders. Zij maken het met hun gaslighting alleen maar erger, alsof jij oorzaak bent van zijn en hun problemen...Neen. Het is het allerergst dat jij dit hebt mee moeten maken. Jij bent het slachtoffer. Niet hij, niet zij. Maar jij.
Zorg nu goed voor jezelf. En neem afstand van toxische mensen zoals je broer en je ouders. Zij maken het met hun gaslighting alleen maar erger, alsof jij oorzaak bent van zijn en hun problemen...Neen. Het is het allerergst dat jij dit hebt mee moeten maken. Jij bent het slachtoffer. Niet hij, niet zij. Maar jij.
donderdag 28 mei 2020 23:46
Dit ja.Lexie72 schreef: ↑28-05-2020 23:35Dit lijkt de omgekeerde wereld: je broer is depressief en in therapie vanwege wat hij gedaan heeft en wordt door je ouders gesteund, terwijl jij het slachtoffer bent van je broer en niet wordt gesteund. Ik kan me voorstellen dat dat enorm pijnlijk voor je is en dat je je in de steek gelaten voelt! En ook dat je je soms razend voelt trouwens. Ik zou ze denk ik voorlopig niet willen zien.
Zouden ze open staan voor een gesprek met jou bij een therapeut? In de hoop dat ze gaan begrijpen hoe moeilijk hun huidige opstelling is voor jou. Die therapeut zou het gesprek dan kunnen leiden.
Wat vreselijk dat je dit hebt mee moeten maken
donderdag 28 mei 2020 23:53
Omdat ik het anderzijds ook moeilijk vind om afstand te nemen. Ik probeer hun ook te begrijpen en ik wil er alles aan hebben gedaan voordat ik definitief breek. Ik zie ook dat het hun pijn doet en dat ze er niet mee weten om te gaan.Huisboompje schreef: ↑28-05-2020 23:41Ik zou afstand nemen van je ouders , dit gaat te ver. Mij moeder stopte ernstige dingen ook altijd zo snel mogelijk weg waardoor ik liever geen contact heb dan wel . Waarom doe jij geen afstand van hun?
donderdag 28 mei 2020 23:56
Jij bent het slachtoffer, op meerdere manieren, van zowel je broer als je ouders. Hoe jij je voelt is heel begrijpelijk. Je moet je gaan afvragen of je nog wel contact wil met zulke ouders. Ze steunen je niet en kiezen zelfs partij voor je broer. Worden ze ooit de ouders die je verdient en graag wil? Wat is voor JOU het beste? Dat je geen contact wil met je broer lijkt me zo duidelijk als wat en ik geef je groot gelijk. Ik hoop dat je alles kan verwerken.
Aanvulling: je kunt ook tijdelijk breken, zodat je je beter op je traumaverwerking kunt richten. Je ouders krijgen dan ook de tijd om te bedenken waar ze staan. Blijf alleen niet te lang wachten, maar kies op tijd voor jezelf.
En onthoud, jij bent niet de oorzaak van de moeilijke familiesituatie of de zorgen om je broer. Jij hebt nul schuld. Het is niet jouw taak het nu weer 'gezellig' te moeten maken. Jouw broer had van jou af moeten blijven en jouw ouders horen achter jou te staan.
Aanvulling: je kunt ook tijdelijk breken, zodat je je beter op je traumaverwerking kunt richten. Je ouders krijgen dan ook de tijd om te bedenken waar ze staan. Blijf alleen niet te lang wachten, maar kies op tijd voor jezelf.
En onthoud, jij bent niet de oorzaak van de moeilijke familiesituatie of de zorgen om je broer. Jij hebt nul schuld. Het is niet jouw taak het nu weer 'gezellig' te moeten maken. Jouw broer had van jou af moeten blijven en jouw ouders horen achter jou te staan.
vrijdag 29 mei 2020 00:14
je hoeft niet definitief te breken, je kan er elk moment voor kiezen om afstand te nemen en weer toenadering te zoeken. Jij mag het allemaal helemaal zelf weten en je hoeft geen rekening te houden met hen. Jij bent verantwoordelijk voor jezelf en zij zijn verantwoordelijk voor henzelf.anoniem1995 schreef: ↑28-05-2020 23:53Omdat ik het anderzijds ook moeilijk vind om afstand te nemen. Ik probeer hun ook te begrijpen en ik wil er alles aan hebben gedaan voordat ik definitief breek. Ik zie ook dat het hun pijn doet en dat ze er niet mee weten om te gaan.
vrijdag 29 mei 2020 00:15
Wat naar dat je in deze positie zit. Het lijkt me goed om contact te hebben met een therapeut.
Samen met je therapeut kun je kijken of je contact met je ouders af moet houden , of dat systeem therapie voor jullie iets zou kunnen betekenen.
Incest is een ingewikkeld probleem, jij bent slachtoffer maar je ouders voelen loyaliteit naar al hun kinderen. Het is voor hen makkelijker om hun zoon te zien als een man met problemen in plaats van als dader, maar daarmee doen ze jou te kort.
Samen met je therapeut kun je kijken of je contact met je ouders af moet houden , of dat systeem therapie voor jullie iets zou kunnen betekenen.
Incest is een ingewikkeld probleem, jij bent slachtoffer maar je ouders voelen loyaliteit naar al hun kinderen. Het is voor hen makkelijker om hun zoon te zien als een man met problemen in plaats van als dader, maar daarmee doen ze jou te kort.
vrijdag 29 mei 2020 00:38
Je hoeft ook niet definitief te breken. Maar je kan nu wel voor jezelf kiezen. En de keus maken dat je voor jezelf kiest en probeert te achterhalen hoe jij het wilt verwerken. Je hebt geen invloed op anderen, hoe ze denken of hiermee omgaan. Maar jij hebt invloed op je eigen leven. Een hele dikke knuffel! 
vrijdag 29 mei 2020 00:47
Dat is allemaal leuk en aardig, maar het doet er niet toe hoe moeilijk ZIJ het ermee hebben he? JIJ hebt dit meegemaakt. Dit is JOUW trauma.anoniem1995 schreef: ↑28-05-2020 23:53Omdat ik het anderzijds ook moeilijk vind om afstand te nemen. Ik probeer hun ook te begrijpen en ik wil er alles aan hebben gedaan voordat ik definitief breek. Ik zie ook dat het hun pijn doet en dat ze er niet mee weten om te gaan.
Heel cru, maar het doet er helemaal niet toe wat zij willen of vinden. Jammer dan. Natuurlijk hebben ze het er moeilijk mee. Maarreh, jij dan?
Jij moet NU eerst voor jezelf zorgen. En jezelf op de eerste plek zetten zodat je kan helen. Dat kan niet zolang je ouders je in een richting trekken die voor jou niet helend is. Dat doen ze misschien niet bewust, maar ze doen het wel op dit moment. Ze zetten jou als slachtoffer niet op 1. En dat verdien je wel.
Voor je eigen mentale gezondheid moet je nu afstand nemen. Ze snappen het niet en dat gaan ze nooit doen want zij hebben het niet geleefd. Maar als je deze strijd blijft voeren kom je hier nooit meer bovenop.
Zorg eerst voor jezelf. Als ze een beetje goede ouders zijn zullen ze er weer zijn (maar nog steeds zullen ze het misschien niet snappen) als JIJ er klaar voor bent. Zo niet, hebben ze jou helemaal niet verdiend als dochter. Maar denk alsjeblieft eerst aan jezelf nu.
Sterkte
vrijdag 29 mei 2020 01:24
Je hoeft ook niet definitief met ze te breken.anoniem1995 schreef: ↑28-05-2020 23:53Omdat ik het anderzijds ook moeilijk vind om afstand te nemen. Ik probeer hun ook te begrijpen en ik wil er alles aan hebben gedaan voordat ik definitief breek. Ik zie ook dat het hun pijn doet en dat ze er niet mee weten om te gaan.
Het valt ze te verwijten, dat ze toen niets hebben gemerkt en je nu niet steunen en zelfs de gotspe hebben begrip te vragen voor de toestand van je broer.
De omgekeerde wereld lijkt me.
Sterkte!
vrijdag 29 mei 2020 02:52
Als ik jou loep , zie ik dat er in zes jaar tijd niets is veranderd .
Hoe komt dat toch ?
Jij hebt echt serieuze hulp nodig .
Heb je die ook gezocht en gekregen / gevonden ?
Jij hebt iets héél erg meegemaakt, je kan al deze problemen niet alleen aan .
Heb je vrienden ? Familie waar je steun aan hebt ?
Want zo te horen ga je dat bij je ouders niet vinden .
Als je niemand anders dan je ouders in je leven hebt , snap ik dat het heel moeilijk is om een pauze in te lassen .
Maak hen duidelijk dat je nooit meer contact met je broer wil .
Blijf bij je standpunt . Laat je niet overhalen . Het zou jou nog meer schade berokkenen.
Ik hoop zo dat er toch iemand in je leven is waar je steun van krijgt .
Ik wou dat ik jou kon helpen ...Je bent nog zo jong ...
Hoe komt dat toch ?
Jij hebt echt serieuze hulp nodig .
Heb je die ook gezocht en gekregen / gevonden ?
Jij hebt iets héél erg meegemaakt, je kan al deze problemen niet alleen aan .
Heb je vrienden ? Familie waar je steun aan hebt ?
Want zo te horen ga je dat bij je ouders niet vinden .
Als je niemand anders dan je ouders in je leven hebt , snap ik dat het heel moeilijk is om een pauze in te lassen .
Maak hen duidelijk dat je nooit meer contact met je broer wil .
Blijf bij je standpunt . Laat je niet overhalen . Het zou jou nog meer schade berokkenen.
Ik hoop zo dat er toch iemand in je leven is waar je steun van krijgt .
Ik wou dat ik jou kon helpen ...Je bent nog zo jong ...
vrijdag 29 mei 2020 05:54
Wat een afschuwelijke situatie.
Ik vind Lexie's tip wel een mooie, als het lukt: heb je een therapeut en kan je daar eens samen met je ouders mee gaan praten?
Maar persoonlijk zou ik daar het geduld niet voor hebben en afstand nemen. Dat jouw ouders een kind dat tot zulke dingen in staat is, niet willen laten vallen, is nog een beetje te begrijpen. Maar ze mogen jouw probleem niet aan de kant schuiven en dan ook nog eens van jou verwachten dat je dat zelf ook doet!
Ik vind Lexie's tip wel een mooie, als het lukt: heb je een therapeut en kan je daar eens samen met je ouders mee gaan praten?
Maar persoonlijk zou ik daar het geduld niet voor hebben en afstand nemen. Dat jouw ouders een kind dat tot zulke dingen in staat is, niet willen laten vallen, is nog een beetje te begrijpen. Maar ze mogen jouw probleem niet aan de kant schuiven en dan ook nog eens van jou verwachten dat je dat zelf ook doet!
vrijdag 29 mei 2020 07:58
Sterrenwacht007 schreef: ↑29-05-2020 02:52Als ik jou loep , zie ik dat er in zes jaar tijd niets is veranderd .
Hoe komt dat toch ?
Jij hebt echt serieuze hulp nodig .
Heb je die ook gezocht en gekregen / gevonden ?
Jij hebt iets héél erg meegemaakt, je kan al deze problemen niet alleen aan .
Heb je vrienden ? Familie waar je steun aan hebt ?
Want zo te horen ga je dat bij je ouders niet vinden .
Als je niemand anders dan je ouders in je leven hebt , snap ik dat het heel moeilijk is om een pauze in te lassen .
Maak hen duidelijk dat je nooit meer contact met je broer wil .
Blijf bij je standpunt . Laat je niet overhalen . Het zou jou nog meer schade berokkenen.
Ik hoop zo dat er toch iemand in je leven is waar je steun van krijgt .
Ik wou dat ik jou kon helpen ...Je bent nog zo jong ...
Ik heb het trauma verwerkt, maar de situatie van mijn ouders doet alleen nog veel pijn. Ik heb veel steun van mijn vriend, dus dat is fijn. Ik ben er ook voor in therapie geweest.
