Relaties
alle pijlers
Verliefd geworden maar de timing is slecht
maandag 14 juli 2008 om 20:47
Hallo iedereen,
Ik voel me nu best een muts momenteel en ben een speelbal van eigen emoties.
Ik had een paar maanden terug ook een topic geopend of ik al dan niet door moest gaan met mijn vriend. De dingen die mij deden tijwfelen gingen met name om het feit dat we op een andere golflengte zitten en allebei andere verwachtingen hebben van de relatie. Bovendien is hij jonger dan ik en heb ik de laatste paar jaar behoorlijk wat meegemaakt wat naar mijn idee mede voor scheve verhoudingen zorgt. Ook ben ik van mening dat hij geen interesse heeft in mij als persoon, maar meer belang hecht aan het fysieke aspect van een relatie en of ik wel braaf mee doe met sociale dingen die HIJ leuk vindt. Ik zal verder niet ingaan over zijn kanten die mij storen, hier was ik me een paar maanden terug ook al bewust van. Toentertijd realiseerde ik mij dat we eigenlijk niet bij elkaar passen, maar ik had de kloten niet om er een punt achter te zetten.
Mijn twijfels fluctueerden de afgelopen tijd ontzettend en ik hield ondertussen hem en mezelf voor de gek eigenlijk. Nu is hij op vakantie met vrienden en komt hij dit weekend weer thuis. Deze week probeer ik mij mentaal voor te bereiden om hem duidelijk te maken dat ik geen toekomst zie, hoe pijnlijk ik het ook vind. Ik word gewoon misselijk als ik er aan denk hem dit te vertellen.
Nu is het zo dat de situatie voor mij wel erg ingewikkeld is geworden....ik heb een tijdelijke bijbaan en daar ben ik smoorverliefd geworden op een man die er ook werkt. (geen directe collega). Het is duidelijk wederzijds, maar ik probeer zoveel mogelijk afstand te houden, er is ook niks gebeurd verder. Ik voel me wel zo schuldig, maar ik kan niet ontkennen dat ik verliefd ben, m'n eetlust is praktisch verdwenen (dan is 't wel heul erg).
Mijn vriend is nog wel erg gek op me en ik word helemaal raar bij de gedachte hem pijn te doen. Deze verliefdheid is de druppel voor me, nu moet ik toch echt de knoop doorhakken.
Het zit me allemaal enorm dwars en wilde dit even van me afschrijven. Ik slaap al 2 weken slecht en pieker me suf. Misschien dat iemand van jullie iets soortgelijks hebben meegemaakt, want ik voel me nu hier best alleen in, terwijl ik dat vast niet ben.
Ik voel me nu best een muts momenteel en ben een speelbal van eigen emoties.
Ik had een paar maanden terug ook een topic geopend of ik al dan niet door moest gaan met mijn vriend. De dingen die mij deden tijwfelen gingen met name om het feit dat we op een andere golflengte zitten en allebei andere verwachtingen hebben van de relatie. Bovendien is hij jonger dan ik en heb ik de laatste paar jaar behoorlijk wat meegemaakt wat naar mijn idee mede voor scheve verhoudingen zorgt. Ook ben ik van mening dat hij geen interesse heeft in mij als persoon, maar meer belang hecht aan het fysieke aspect van een relatie en of ik wel braaf mee doe met sociale dingen die HIJ leuk vindt. Ik zal verder niet ingaan over zijn kanten die mij storen, hier was ik me een paar maanden terug ook al bewust van. Toentertijd realiseerde ik mij dat we eigenlijk niet bij elkaar passen, maar ik had de kloten niet om er een punt achter te zetten.
Mijn twijfels fluctueerden de afgelopen tijd ontzettend en ik hield ondertussen hem en mezelf voor de gek eigenlijk. Nu is hij op vakantie met vrienden en komt hij dit weekend weer thuis. Deze week probeer ik mij mentaal voor te bereiden om hem duidelijk te maken dat ik geen toekomst zie, hoe pijnlijk ik het ook vind. Ik word gewoon misselijk als ik er aan denk hem dit te vertellen.
Nu is het zo dat de situatie voor mij wel erg ingewikkeld is geworden....ik heb een tijdelijke bijbaan en daar ben ik smoorverliefd geworden op een man die er ook werkt. (geen directe collega). Het is duidelijk wederzijds, maar ik probeer zoveel mogelijk afstand te houden, er is ook niks gebeurd verder. Ik voel me wel zo schuldig, maar ik kan niet ontkennen dat ik verliefd ben, m'n eetlust is praktisch verdwenen (dan is 't wel heul erg).
Mijn vriend is nog wel erg gek op me en ik word helemaal raar bij de gedachte hem pijn te doen. Deze verliefdheid is de druppel voor me, nu moet ik toch echt de knoop doorhakken.
Het zit me allemaal enorm dwars en wilde dit even van me afschrijven. Ik slaap al 2 weken slecht en pieker me suf. Misschien dat iemand van jullie iets soortgelijks hebben meegemaakt, want ik voel me nu hier best alleen in, terwijl ik dat vast niet ben.
maandag 14 juli 2008 om 20:50
Bepaal in ieder geval als eerste of je wel dan niet verder wilt met je huidige vriend. Tot die tijd gewoon zeer zeker ook maar niets met die andere man beginnen.
Realiseer je wel dat het gras altijd groener lijkt elders en dat deze man op je werk wel heel erg leuk lijkt, maar in werkelijkheid waarschijnlijk ook zijn onhebbelijkheden zal hebben. Kies er sowieso niet voor om je relatie te verbreken in verband met deze jongen. Als je je relatie verbreekt, wees dan gewoon zeker dat je een toekomst met je huidige vriend niet ziet zitten, ongeacht of je de komende jaren vrijgezel bent of dat je de komende jaren met die nieuwe man aan de zwier gaat of wat dan ook.
Ik vind het overigens wel erg goed dat je nog niks gedaan hebt met de gevoelens voor deze andere man. Mijn advies: hou dat minimaal zo totdat alles met je huidige vriend afgerond is. Als je dat wilt afronden.
Een alternatief om je relatie te redden: maak hetgeen je dwars zit duidelijk bij je vriend en ga samen kijken hoe jullie relatie nog verbeterd kan worden en wat jullie beiden daarvoor zouden moeten doen.
Sterkte!
Realiseer je wel dat het gras altijd groener lijkt elders en dat deze man op je werk wel heel erg leuk lijkt, maar in werkelijkheid waarschijnlijk ook zijn onhebbelijkheden zal hebben. Kies er sowieso niet voor om je relatie te verbreken in verband met deze jongen. Als je je relatie verbreekt, wees dan gewoon zeker dat je een toekomst met je huidige vriend niet ziet zitten, ongeacht of je de komende jaren vrijgezel bent of dat je de komende jaren met die nieuwe man aan de zwier gaat of wat dan ook.
Ik vind het overigens wel erg goed dat je nog niks gedaan hebt met de gevoelens voor deze andere man. Mijn advies: hou dat minimaal zo totdat alles met je huidige vriend afgerond is. Als je dat wilt afronden.
Een alternatief om je relatie te redden: maak hetgeen je dwars zit duidelijk bij je vriend en ga samen kijken hoe jullie relatie nog verbeterd kan worden en wat jullie beiden daarvoor zouden moeten doen.
Sterkte!
maandag 14 juli 2008 om 20:59
Kiks, dank je wel voor je reactie. Dat ik de relatie wil verbreken staat los van de andere man in feite. De twijfels speelden al langer. Een paar maanden terug stond ik ook op het punt om het uit te maken, maar durfde ik het niet. Nu ik op slag verliefd ben geworden is dit de druppel voor me.
Mijn probleem is dat het me behoorlijk opvreet allemaal. Het liefst had ik het zo gehad dat het uitging, tijdje alleen en dan langzaamaan weer eens om me heen kijken. Nu staat bij wijze van spreken de volgende al weer op de stoep en ben ik totaal de kluts kwijt. Ik heb ontzettend last van schuldgevoelens, terwijl ik niks heb uitgespookt, maar emotioneel wel en dat vind ik erg van mezelf.
Mijn probleem is dat het me behoorlijk opvreet allemaal. Het liefst had ik het zo gehad dat het uitging, tijdje alleen en dan langzaamaan weer eens om me heen kijken. Nu staat bij wijze van spreken de volgende al weer op de stoep en ben ik totaal de kluts kwijt. Ik heb ontzettend last van schuldgevoelens, terwijl ik niks heb uitgespookt, maar emotioneel wel en dat vind ik erg van mezelf.
maandag 14 juli 2008 om 22:41
Als je het niet meer ziet zitten. Al tijden niet meer denkt 'wij gaan het niet redden samen, hoe lief, aardig je ook bent'. Als je er als een berg tegenop ziet om thuis te komen, omdat hij er ook is. Als je je zo heerlijk voelt nu hij op vakantie is en jij je alleen maar rot voelt als je denkt aan het feit dat hij weer thuis komt komend weekend. Als je diep van binnen overtuigd bent van het feit dat je niet verder wilt met hem, maar dat het enige wat je tegenhoudt is het feit dat je het niet durft uit te maken, omdat je medelijden hebt......Dat je eigenlijk het allerliefste zou willen dat hij terug komt van vakantie en het uitmaakt met jou, zodat jij hem geen pijn hoeft te doen en dat het dan toch over is.....mag ik nog even doorgaan of zal ik stoppen..
Ik zat in dat leven. In dat gevoel. Daar waar jij nu zit.
Ik heb het ruim een jaar op z'n beloop gelaten. Dacht steeds 'ach die arme jongen.' Ik stelde het maar uit en uit. Ik keek om me heen en werd me bewust van al het andere in het leven. Ik haatte mezelf dat ik niet de ballen had er een punt achter te zetten. Ik vluchtte mijn huis zo vaak uit. Wilde niet meer bij hem zijn. Nam afstand. Voelde me rot en tegelijkertijd voelde ik me het meest lekker als hij niet in de buurt was. Opeens was daar de dag, de druppel, het moment dat het voorbij was....
Dat is inmiddels ruim 3 maanden geleden.
Iedere dag ben ik dankbaar dat ik deze stap genomen heb. Iedere dag word ik met een glimlach wakker en ga ik ook zo slapen. Ik voel me vrij in mijn eigen huis. Ik voel me gelukkig met de stap die ik heb genomen. 3 maanden zijn we uit elkaar, maar mijn relatie is twee jaar geleden al gestorven. Ik dacht ook dat ik hem heel verdriet zou doen. Maar hij voelde mijn afstand, hij was niet gek. Hij wist het, voelde het en ontliep het net zo hard als ik.... raar dat je zo weinig met elkaar kunt delen als je samenwoont....We deelden alleen nog een huis en wat spullen.
De volgende laat jij zelf op de stoep staan, je kunt 'm ook wegsturen! Honderd mensen zullen je zeggen 'niet doen, je moet nog even alleen zijn, genieten etc. bla bla bla' . Klaarblijkelijk jij even niet.. soms lopen dingen zoals je niet dacht dat ze zouden lopen....Maak je daar niet te druk om. Uit respect naar je partner, is het wellicht wel verstandig eerst de zaken met hem af te handelen, alvorens je je druk maakt over wat jij zelf en de rest van de wereld vinden van een eventuele nieuwe man in je toekomst.....
Sterkte!
PS: ik ben walgelijk verliefd. Zo leuk. Zo fijn. Zo lekker. Ik geniet. Te snel? Jammer dan. Te langzaam? Ook jammer dan. Te jong? Dat zeker. Maar het maakt niet uit. Voor het eerst sinds zo'n lange tijd zie ik de glimlach in mijn ogen als ik 's morgens wakker word en in de spiegel kijk... en verdomme, dat heb ik veel te lang gemist omdat ik te laf was keuzes te maken...
Ik zat in dat leven. In dat gevoel. Daar waar jij nu zit.
Ik heb het ruim een jaar op z'n beloop gelaten. Dacht steeds 'ach die arme jongen.' Ik stelde het maar uit en uit. Ik keek om me heen en werd me bewust van al het andere in het leven. Ik haatte mezelf dat ik niet de ballen had er een punt achter te zetten. Ik vluchtte mijn huis zo vaak uit. Wilde niet meer bij hem zijn. Nam afstand. Voelde me rot en tegelijkertijd voelde ik me het meest lekker als hij niet in de buurt was. Opeens was daar de dag, de druppel, het moment dat het voorbij was....
Dat is inmiddels ruim 3 maanden geleden.
Iedere dag ben ik dankbaar dat ik deze stap genomen heb. Iedere dag word ik met een glimlach wakker en ga ik ook zo slapen. Ik voel me vrij in mijn eigen huis. Ik voel me gelukkig met de stap die ik heb genomen. 3 maanden zijn we uit elkaar, maar mijn relatie is twee jaar geleden al gestorven. Ik dacht ook dat ik hem heel verdriet zou doen. Maar hij voelde mijn afstand, hij was niet gek. Hij wist het, voelde het en ontliep het net zo hard als ik.... raar dat je zo weinig met elkaar kunt delen als je samenwoont....We deelden alleen nog een huis en wat spullen.
De volgende laat jij zelf op de stoep staan, je kunt 'm ook wegsturen! Honderd mensen zullen je zeggen 'niet doen, je moet nog even alleen zijn, genieten etc. bla bla bla' . Klaarblijkelijk jij even niet.. soms lopen dingen zoals je niet dacht dat ze zouden lopen....Maak je daar niet te druk om. Uit respect naar je partner, is het wellicht wel verstandig eerst de zaken met hem af te handelen, alvorens je je druk maakt over wat jij zelf en de rest van de wereld vinden van een eventuele nieuwe man in je toekomst.....
Sterkte!
PS: ik ben walgelijk verliefd. Zo leuk. Zo fijn. Zo lekker. Ik geniet. Te snel? Jammer dan. Te langzaam? Ook jammer dan. Te jong? Dat zeker. Maar het maakt niet uit. Voor het eerst sinds zo'n lange tijd zie ik de glimlach in mijn ogen als ik 's morgens wakker word en in de spiegel kijk... en verdomme, dat heb ik veel te lang gemist omdat ik te laf was keuzes te maken...
DTEEZ!
maandag 14 juli 2008 om 23:16
Jemig Djoels, je slaat alles spijkers op hun kop! Rationeel weet ik het ook allemaal dondersgoed. Ik ben me nu mentaal aan het voorbereiden hoe de relatie te beeindigen. Hij komt vrijdagavond bij me en dan waarschijnlijk heel vrolijk en blij me weer te zien....slik.
Degene die op stoep staat weg laten gaan vind ik een lastige, want het is echt voor het eerst sinds jaren dat ik zo van slag ben van iemand.
Ik loop er nu al met al ongeveer 5 maanden rond met de twijfels van de bijna een jaar durende relatie.
Aan de andere kant denk ik ook weer omdat hij nog erg jong is (begin 20) zo weer iemand zal vinden. Ik ben ook zijn eerste vriendin. (ik zoek verzachtende omstandigheden volgens mij
Hoe dan ook , ik voel me best zwak hierin, terwijl ik dat toch echt niet ben. En afgaande op jouw post Djoels, jij ook niet, maar toch heb jij een soortgelijke situatie meegemaakt.
Ik moet maar eens spijkers met koppen slaan denk ik, want ik kan nou eenmaal niet alles onder controle houden. Ook al probeer ik mijn gevoelens in toom te houden, ik ben nu eenmaal vreselijk verliefd geworden en voel me tegelijkertijd erg slecht over mezelf.
Degene die op stoep staat weg laten gaan vind ik een lastige, want het is echt voor het eerst sinds jaren dat ik zo van slag ben van iemand.
Ik loop er nu al met al ongeveer 5 maanden rond met de twijfels van de bijna een jaar durende relatie.
Aan de andere kant denk ik ook weer omdat hij nog erg jong is (begin 20) zo weer iemand zal vinden. Ik ben ook zijn eerste vriendin. (ik zoek verzachtende omstandigheden volgens mij
Hoe dan ook , ik voel me best zwak hierin, terwijl ik dat toch echt niet ben. En afgaande op jouw post Djoels, jij ook niet, maar toch heb jij een soortgelijke situatie meegemaakt.
Ik moet maar eens spijkers met koppen slaan denk ik, want ik kan nou eenmaal niet alles onder controle houden. Ook al probeer ik mijn gevoelens in toom te houden, ik ben nu eenmaal vreselijk verliefd geworden en voel me tegelijkertijd erg slecht over mezelf.
maandag 14 juli 2008 om 23:25
Hai PinkLady,
Eerst netjes de ene relatie afsluiten voor je met een andere begint daar is natuurlijk niks op aan te merken. Geef jezelf de ruimte om te rouwen om je verbroken relatie als je voelt dat je dat nodig hebt. Zo net na de klap is het leven even geen feest, zelfs niet met een nieuwe liefde in het vooruitzicht, dus wel uitwasemen daarvan voor je in een nieuw avontuur stapt. Tenminste, dat is wat ik je zou adviseren.
Djoelsje! Is het alweer 3 maanden geleden?
Wat fijn dat je verliefd bent!
Eerst netjes de ene relatie afsluiten voor je met een andere begint daar is natuurlijk niks op aan te merken. Geef jezelf de ruimte om te rouwen om je verbroken relatie als je voelt dat je dat nodig hebt. Zo net na de klap is het leven even geen feest, zelfs niet met een nieuwe liefde in het vooruitzicht, dus wel uitwasemen daarvan voor je in een nieuw avontuur stapt. Tenminste, dat is wat ik je zou adviseren.
Djoelsje! Is het alweer 3 maanden geleden?
Wat fijn dat je verliefd bent!
maandag 14 juli 2008 om 23:33
Helemaal mee eens Eleonora, zo denk ik er ook over. Maar wat ik al zei ben ik speelbal van eigen emoties. Ik ben me er van bewust dat ik momenteel niet de meest stabiele persoon ben en daardoor geneigd ben te blijven plakken bij het vertrouwde, ook al heb ik onderbuikgevoelens.
Nu ik op slag verliefd ben geworden voel ik me nóg meer schuldig. Ik heb me wel voorgenomen dat mócht ik me inlaten met de man waar ik de hele dag over loop te dagdromen dat ik daarbij wel duidelijk zal aangeven dat ik een rustperiode nodig heb om de situatie gezond te houden. Bovendien zou dat ook te veel van het goede zijn voor mij denk ik, inderdaad uitwasemen.
Erg dubbele gevoelens, verliefd en me slecht voelen tegelijk:-(
Nu ik op slag verliefd ben geworden voel ik me nóg meer schuldig. Ik heb me wel voorgenomen dat mócht ik me inlaten met de man waar ik de hele dag over loop te dagdromen dat ik daarbij wel duidelijk zal aangeven dat ik een rustperiode nodig heb om de situatie gezond te houden. Bovendien zou dat ook te veel van het goede zijn voor mij denk ik, inderdaad uitwasemen.
Erg dubbele gevoelens, verliefd en me slecht voelen tegelijk:-(
dinsdag 15 juli 2008 om 00:15
Leo...... ja de tijd vliegt...... wat mooi hè dat ik verliefd ben. Ik vind het zelf vooral ook zo enig! Heerlijk, ik leef, en fladder en geniet en in een opwelling een weekje vakantie geboekt samen... kan ons het schelen , we leven en genieten is het motto. .. Dat denkt hij en zo denk ik.... ik houd er van als mensen zo denken...
PinkLady, ik ben helemaal geen zwak persoon. Als je mijn familie en vrienden vraagt om mij te omschrijven, zullen de meeste zeggen 'sterke persoonlijkheid'. Maar weet je, met dit soort situaties heb je daar geen ruk aan. Of toch wel? Ondanks dat je sterk bent, wil je niet moedwillig iemand ongelukkig maken...... maar toen het balletje was gaan rollen, ben ik één weekend compleet naar de klote geweest. Mijn hart gelucht op het Forum.... en daarna.... gek genoeg daarna is het leven met de minuut leuker geworden. Ik weiger te blijven hangen in negatieve emoties, ik wil door. Ik wil leven, dat doe ik ook. Heeft dat te maken met dat ik sterk ben of zwak ben of omdat ik gewoon de juiste keuze heb gemaakt omdat mijn ex partner gewoon niet dé man voor mij was.... volgens mij dat laatste....
De persoon op wie ik verliefd ben, kende ik al even. Ik voelde een enorme aantrekkingskracht, maar heb er geen aandacht aan besteed. Het heeft me wellicht even een extra duwtje gegeven om te bedenken wat ik nu in het leven wilde. Niet oud worden met ex, dus dat was waar ik aan moest werken. Eerlijk zijn dus. Ex wilde diep in zijn hart ook niet oud worden met mij. Hij heeft inmiddels 'dikke verkering' met iemand anders. Dat kan niet als het toen nog helemaal goed was. Het geeft aan dat ook hij al aan het vervreemden was van mij. Alles afgesloten heb ik met hem. Ik ben er ook zo klaar mee. En dan opeens is daar ruimte voor de verliefdheid, de ruimte om te voelen...... en ik voel.
Maar pink lady, als je je vriend nog geen jaar kent, en al 5 maanden twijfelt, met alle respect naar jou toe, dan werkt het toch niet..... bespaar jezelf, maar ook vooral hem veel meer ellende. Wees eerlijk, duidelijk, geef jezelf die trap onder je kont. Zet een streep onder de fase waarin je jezelf en hem uiteindelijk niet gelukkig maakt. Maak je los, laat gaan en leef verder zoals jij dat echt wilt......
Verlies jezelf niet.
Blijf bij jezelf, altijd.
De liefde voor iemand anders is niet belangrijk nu. Sluit af. Rond af. Ga dan door, al is het de dag erna al...... als het echte liefde is.... vangt het je hoe dan ook...
PinkLady, ik ben helemaal geen zwak persoon. Als je mijn familie en vrienden vraagt om mij te omschrijven, zullen de meeste zeggen 'sterke persoonlijkheid'. Maar weet je, met dit soort situaties heb je daar geen ruk aan. Of toch wel? Ondanks dat je sterk bent, wil je niet moedwillig iemand ongelukkig maken...... maar toen het balletje was gaan rollen, ben ik één weekend compleet naar de klote geweest. Mijn hart gelucht op het Forum.... en daarna.... gek genoeg daarna is het leven met de minuut leuker geworden. Ik weiger te blijven hangen in negatieve emoties, ik wil door. Ik wil leven, dat doe ik ook. Heeft dat te maken met dat ik sterk ben of zwak ben of omdat ik gewoon de juiste keuze heb gemaakt omdat mijn ex partner gewoon niet dé man voor mij was.... volgens mij dat laatste....
De persoon op wie ik verliefd ben, kende ik al even. Ik voelde een enorme aantrekkingskracht, maar heb er geen aandacht aan besteed. Het heeft me wellicht even een extra duwtje gegeven om te bedenken wat ik nu in het leven wilde. Niet oud worden met ex, dus dat was waar ik aan moest werken. Eerlijk zijn dus. Ex wilde diep in zijn hart ook niet oud worden met mij. Hij heeft inmiddels 'dikke verkering' met iemand anders. Dat kan niet als het toen nog helemaal goed was. Het geeft aan dat ook hij al aan het vervreemden was van mij. Alles afgesloten heb ik met hem. Ik ben er ook zo klaar mee. En dan opeens is daar ruimte voor de verliefdheid, de ruimte om te voelen...... en ik voel.
Maar pink lady, als je je vriend nog geen jaar kent, en al 5 maanden twijfelt, met alle respect naar jou toe, dan werkt het toch niet..... bespaar jezelf, maar ook vooral hem veel meer ellende. Wees eerlijk, duidelijk, geef jezelf die trap onder je kont. Zet een streep onder de fase waarin je jezelf en hem uiteindelijk niet gelukkig maakt. Maak je los, laat gaan en leef verder zoals jij dat echt wilt......
Verlies jezelf niet.
Blijf bij jezelf, altijd.
De liefde voor iemand anders is niet belangrijk nu. Sluit af. Rond af. Ga dan door, al is het de dag erna al...... als het echte liefde is.... vangt het je hoe dan ook...
DTEEZ!
dinsdag 15 juli 2008 om 09:38
Djoels, je komt bij mij niet over als zwak, integendeel, dat voor op gesteld. Ik vind dat van mezelf, ik snap rationeel gezien niet van mezelf dat ik er zo mee om ben gegaan.
Ik durf er in mijn omgeving ook niet volledig open te zijn in mijn situatie, ook omdat ik voor 'sterk' word aangezien door gebeurtenissen die het de afgelopen paar jaar hebben plaatsgevonden.
In ieder geval ben ik toch blij dat ik dit topic heb geopend. Ik voel me nu wel wat zekerder bij mijn besluit. Voordat ik dit op het forum plempte werd ik raar van mijn schuldgevoelens en was ik (nog) geneigd om het toch maar wéér uit te stellen. De verliefdheid is voor mij de druppel, of het wat wordt of niet.
Ik durf er in mijn omgeving ook niet volledig open te zijn in mijn situatie, ook omdat ik voor 'sterk' word aangezien door gebeurtenissen die het de afgelopen paar jaar hebben plaatsgevonden.
In ieder geval ben ik toch blij dat ik dit topic heb geopend. Ik voel me nu wel wat zekerder bij mijn besluit. Voordat ik dit op het forum plempte werd ik raar van mijn schuldgevoelens en was ik (nog) geneigd om het toch maar wéér uit te stellen. De verliefdheid is voor mij de druppel, of het wat wordt of niet.
dinsdag 15 juli 2008 om 09:51
Die verliefdheid mag nooit de reden zijn vind ik. Nooit. Als die nieuwe liefde volgende week tegen jou blijkt te zeggen dat hij je nooit meer wilt zien, mag jij je daar heel klote om voelen, maar als je dan spijt hebt omdat je niet bij je ex had weg moeten gaan, vraag ik me af waar iemand mee bezig is. Als je je klote voelt maar toch desondanks opgelucht omdat je met je ex klaar bent, dan heb je de juiste keuze genomen.
Ik vind dat jij het verliefd zijn op een ander nu ook teveel betrek in je verhaal (logisch hoor). Maar er zijn hier 2 dingen aan de hand.
1) Jij en je vriend, doorgaan of breken?
2: Jij en je verliefdheid, als je breekt met je huidige vriend, wil je
dan iets hiermee.
Geloof me, zie die dingen los van elkaar. Natuurlijk schrik je van je gevoel, dat je dit kunt voelen. Maar geef het 'verliefd op een ander' nu niet als enige reden aan. Als ik lees dat je al 5 maanden loopt te twijfelen, dat je er toen al een punt achter had willen zetten. Dan heeft deze verliefdheid op die ander, niets te maken met jouw gevoel over hoe jij je toekomst in wil.
Overigens gaf je ook al aan dat je mij niet als zwak vond overkomen, ik omschreef het even verkeerd. Weet je, je af en toe kwetsbaar opstellen naar je omgeving is moeilijk voor iemand die altijd kracht uitstraalt. Iemand die altijd de deur open heeft en duizenden schouders heeft klaarstaan voor familie en vrienden. Zo eentje die altijd roept 'met mij gaat het wel, tuurlijk ik red me wel' zo eentje waarvan de omgeving altijd zegt 'nee ik maak me geen zorgen om haar, die redt zich wel'.
Maar ook deze personen kunnen af en toe gewoon zitten en janken.... maar o wat is dat moeilijk om aan de buitenwereld te laten zien. Ik kan dat zo slecht.Wil me groter voordoen dat ik ben. En heel soms..... laat ik het gaan. Dan jank ik. Dan gil ik en voel ik me zo verdomd zielig omdat niemand het in de gaten heeft omdat ik zo goed ben om dat niet te laten zien......
Wat ik zeg. Schuldig voelen om een verliefdheid? Nee. Je zou je pas schuldig moeten voelen als je die ander de hele nacht van jetje hebt gegeven.
Je weet diep in je hart dat jij en je vriend geen toekomst hebben. Kom op meid, geloof in jezelf. Je gaat janken, je gaat je kut voelen, je gaat je schuldig voelen en wat allemaal meer. Maar daarna is de opluchting die je voelt zo aanwezig in iedere vezel van je lijf..... dan voelen je schouders licht en durf je eindelijk weer eens hardop uit te blazen. En daarna ligt de toekomst open. Wat je wilt. Met wie je wilt. Hoe jij het wilt...
Ik vind dat jij het verliefd zijn op een ander nu ook teveel betrek in je verhaal (logisch hoor). Maar er zijn hier 2 dingen aan de hand.
1) Jij en je vriend, doorgaan of breken?
2: Jij en je verliefdheid, als je breekt met je huidige vriend, wil je
dan iets hiermee.
Geloof me, zie die dingen los van elkaar. Natuurlijk schrik je van je gevoel, dat je dit kunt voelen. Maar geef het 'verliefd op een ander' nu niet als enige reden aan. Als ik lees dat je al 5 maanden loopt te twijfelen, dat je er toen al een punt achter had willen zetten. Dan heeft deze verliefdheid op die ander, niets te maken met jouw gevoel over hoe jij je toekomst in wil.
Overigens gaf je ook al aan dat je mij niet als zwak vond overkomen, ik omschreef het even verkeerd. Weet je, je af en toe kwetsbaar opstellen naar je omgeving is moeilijk voor iemand die altijd kracht uitstraalt. Iemand die altijd de deur open heeft en duizenden schouders heeft klaarstaan voor familie en vrienden. Zo eentje die altijd roept 'met mij gaat het wel, tuurlijk ik red me wel' zo eentje waarvan de omgeving altijd zegt 'nee ik maak me geen zorgen om haar, die redt zich wel'.
Maar ook deze personen kunnen af en toe gewoon zitten en janken.... maar o wat is dat moeilijk om aan de buitenwereld te laten zien. Ik kan dat zo slecht.Wil me groter voordoen dat ik ben. En heel soms..... laat ik het gaan. Dan jank ik. Dan gil ik en voel ik me zo verdomd zielig omdat niemand het in de gaten heeft omdat ik zo goed ben om dat niet te laten zien......
Wat ik zeg. Schuldig voelen om een verliefdheid? Nee. Je zou je pas schuldig moeten voelen als je die ander de hele nacht van jetje hebt gegeven.
Je weet diep in je hart dat jij en je vriend geen toekomst hebben. Kom op meid, geloof in jezelf. Je gaat janken, je gaat je kut voelen, je gaat je schuldig voelen en wat allemaal meer. Maar daarna is de opluchting die je voelt zo aanwezig in iedere vezel van je lijf..... dan voelen je schouders licht en durf je eindelijk weer eens hardop uit te blazen. En daarna ligt de toekomst open. Wat je wilt. Met wie je wilt. Hoe jij het wilt...
DTEEZ!
dinsdag 15 juli 2008 om 10:26
Wellicht dat ik de verliefdheid zo veel in mijn verhaal betrek omdat ik dus ook echt hoteldebotel ben.
De gedachten aan het verbreken van de relatie had ik voor dat ik deze gozer leerde kennen ook al. Dat scheelt gelukkig wel, de verliefdheid is dus niet de reden, maar zorgt er wel voor dat ik vaart wil zetten achter mijn beslissing. Afijn, dit had je ook al heel goed begrepen van mij.
Het hoge woord komt er waarschijnlijk vrijdagavond (is ie net terug) of zaterdag uit. Ik laat wel weten hoe het afliep en ik ga er maar vanuit dat het inderdaad zo zal gaan als jij zegt Djoels. Eerst janken als een beest en klote voelen tot op het bot. Daarna zal de opluchting zich wel langzaamaan aandienen (hoop ik, maar denk het wel).
Dank je wel voor je reacties, ik heb er veel aan.
De gedachten aan het verbreken van de relatie had ik voor dat ik deze gozer leerde kennen ook al. Dat scheelt gelukkig wel, de verliefdheid is dus niet de reden, maar zorgt er wel voor dat ik vaart wil zetten achter mijn beslissing. Afijn, dit had je ook al heel goed begrepen van mij.
Het hoge woord komt er waarschijnlijk vrijdagavond (is ie net terug) of zaterdag uit. Ik laat wel weten hoe het afliep en ik ga er maar vanuit dat het inderdaad zo zal gaan als jij zegt Djoels. Eerst janken als een beest en klote voelen tot op het bot. Daarna zal de opluchting zich wel langzaamaan aandienen (hoop ik, maar denk het wel).
Dank je wel voor je reacties, ik heb er veel aan.
dinsdag 15 juli 2008 om 10:36
Dat vind ik fijn, tik ik toch niet voor niets, zulke ellenlange stukken tekst..... maar het komt omdat ik zelf ook die situatie heb meegemaakt..... en ik ben ongeveer 3 maanden verder dan jij, áls je het vrijdag dan wel zaterdag uit maakt.
Houd me op de hoogte hier, vind ik wel fijn om te lezen hoe het je vergaat.....
Houd me op de hoogte hier, vind ik wel fijn om te lezen hoe het je vergaat.....
DTEEZ!
dinsdag 15 juli 2008 om 11:15
quote:Djoels schreef op 15 juli 2008 @ 09:51:
Die verliefdheid mag nooit de reden zijn vind ik. Nooit. Als die nieuwe liefde volgende week tegen jou blijkt te zeggen dat hij je nooit meer wilt zien, mag jij je daar heel klote om voelen, maar als je dan spijt hebt omdat je niet bij je ex had weg moeten gaan, vraag ik me af waar iemand mee bezig is. Als je je klote voelt maar toch desondanks opgelucht omdat je met je ex klaar bent, dan heb je de juiste keuze genomen.
Wauw, wát een wijsheid, zo is het inderdaad Djoels, daar heb je helemaal gelijk in!
Die verliefdheid mag nooit de reden zijn vind ik. Nooit. Als die nieuwe liefde volgende week tegen jou blijkt te zeggen dat hij je nooit meer wilt zien, mag jij je daar heel klote om voelen, maar als je dan spijt hebt omdat je niet bij je ex had weg moeten gaan, vraag ik me af waar iemand mee bezig is. Als je je klote voelt maar toch desondanks opgelucht omdat je met je ex klaar bent, dan heb je de juiste keuze genomen.
Wauw, wát een wijsheid, zo is het inderdaad Djoels, daar heb je helemaal gelijk in!
dinsdag 15 juli 2008 om 19:45
Badmeester, een paar maanden geleden stond ik ook al op het punt om uit te maken, omdat ik het niet meer zag zitten met hem. Dat ik nu ook nog eens een oogje op een ander heb maakt het wat complexer maar confronteert mij wel extra met het feit dat we niet bij elkaar passen.
Jij doelt misschien op de angst om alleen te zijn? Speelt amper een rol meer, ook al zou het niks worden met de ander, dan ben ik nog beter af alleen dan met iemand waar ik niet 100% voor ga.
Jij doelt misschien op de angst om alleen te zijn? Speelt amper een rol meer, ook al zou het niks worden met de ander, dan ben ik nog beter af alleen dan met iemand waar ik niet 100% voor ga.
dinsdag 22 juli 2008 om 17:23
quote:Djoels schreef op 20 juli 2008 @ 10:19:
Ik ben erg benieuwd hoe het vrijdag dan wel zaterdag is gegaan Pink Lady?
Anders dan verwacht.
Hij kwam enthousiast thuis met souvenirs en hij vertelde mij dat hij tijdens de vakantie tot inzicht is gekomen wat betreft zijn 'tekortkomingen', waar ik mij wel eens aan stoorde, maar geen erge dingen in ieder geval. Alsof de duivel ermee speelde. Ik kreeg niks uit mn strot in ieder geval.
De volgende dag wel en ik heb alles eerlijk gezegd. O.a. dat ik gek werd van de twijfels en met een onderbuikgevoel rondliep dat er geen toekomst in zit voor ons samen. Hij was verbijsterd.
Ik heb toen voorgesteld dat hij de komende week even de tijd moest nemen om na te denken over onze relatie, aangezien hij ooit ook eens zijn twijfels uitte. Dit had ook te maken met het feit dat ik ineens niet meer zo zeker van mijn zaak was.
De dagen daarop deed hij ontzettend zijn best om mij op andere gedachten te brengen. Dit uitte zich in van alles voor me doen, (huis spik en span, eten stond klaar na mijn werk, bloemen, veel praten, etc.) Ik voelde me er eigenlijk nog slechter door over mezelf. Dit heb ik hem ook gezegd en hij gaf daarbij aan dat hij wil knokken voor onze relatie en er niet aan moet denken dat het uit gaat. Zondagochtend lag hij te huilen in mijn armen omdat hij me niet kwijt wil. Hij zegt er alles aan te willen doen om het weer goed te krijgen.
Gisteravond was hij bij me en hij was erg aanhankelijk. Ik zei hier wat van, en zijn reactie was 'nu kan het nog'. Daaropvolgend zaten we weer samen te huilen.
Ik voel me zo slecht door het feit dat hij zo slecht voelt door mij, dat weet hij ook. Ook gaf hij aan dat hij wel wist dat ik de keus eigenlijk al had gemaakt, Op dit moment weet ik niet meer wat ik moet doen.
Wat betreft de verliefdheid slaat mijn topictitel nergens meer op. Door deze situatie heb ik geen plek (meer) voor verliefde gevoelens. Ik schuif ze zoveel mogelijk opzij en ga die kerel zoveel mogelijk uit de weg ondanks dat ik 'm echt wel leuk vind, maar op dit moment heb ik geen interesse in eventueel groener gras.
Nu heb ik eindelijk een (ex?)vriend die voor mij gaat, maar ga ik er niet (meer) voor. In principe is de kogel door de kerk, maar hebben we daarbij samen besloten het even tijd te geven en aan te zien hoe het de komende tijd gaat.
Tot zover mijn update, ik hoop dat ik er gauw uit kom hoe en wat.
Ik ben erg benieuwd hoe het vrijdag dan wel zaterdag is gegaan Pink Lady?
Anders dan verwacht.
Hij kwam enthousiast thuis met souvenirs en hij vertelde mij dat hij tijdens de vakantie tot inzicht is gekomen wat betreft zijn 'tekortkomingen', waar ik mij wel eens aan stoorde, maar geen erge dingen in ieder geval. Alsof de duivel ermee speelde. Ik kreeg niks uit mn strot in ieder geval.
De volgende dag wel en ik heb alles eerlijk gezegd. O.a. dat ik gek werd van de twijfels en met een onderbuikgevoel rondliep dat er geen toekomst in zit voor ons samen. Hij was verbijsterd.
Ik heb toen voorgesteld dat hij de komende week even de tijd moest nemen om na te denken over onze relatie, aangezien hij ooit ook eens zijn twijfels uitte. Dit had ook te maken met het feit dat ik ineens niet meer zo zeker van mijn zaak was.
De dagen daarop deed hij ontzettend zijn best om mij op andere gedachten te brengen. Dit uitte zich in van alles voor me doen, (huis spik en span, eten stond klaar na mijn werk, bloemen, veel praten, etc.) Ik voelde me er eigenlijk nog slechter door over mezelf. Dit heb ik hem ook gezegd en hij gaf daarbij aan dat hij wil knokken voor onze relatie en er niet aan moet denken dat het uit gaat. Zondagochtend lag hij te huilen in mijn armen omdat hij me niet kwijt wil. Hij zegt er alles aan te willen doen om het weer goed te krijgen.
Gisteravond was hij bij me en hij was erg aanhankelijk. Ik zei hier wat van, en zijn reactie was 'nu kan het nog'. Daaropvolgend zaten we weer samen te huilen.
Ik voel me zo slecht door het feit dat hij zo slecht voelt door mij, dat weet hij ook. Ook gaf hij aan dat hij wel wist dat ik de keus eigenlijk al had gemaakt, Op dit moment weet ik niet meer wat ik moet doen.
Wat betreft de verliefdheid slaat mijn topictitel nergens meer op. Door deze situatie heb ik geen plek (meer) voor verliefde gevoelens. Ik schuif ze zoveel mogelijk opzij en ga die kerel zoveel mogelijk uit de weg ondanks dat ik 'm echt wel leuk vind, maar op dit moment heb ik geen interesse in eventueel groener gras.
Nu heb ik eindelijk een (ex?)vriend die voor mij gaat, maar ga ik er niet (meer) voor. In principe is de kogel door de kerk, maar hebben we daarbij samen besloten het even tijd te geven en aan te zien hoe het de komende tijd gaat.
Tot zover mijn update, ik hoop dat ik er gauw uit kom hoe en wat.
woensdag 23 juli 2008 om 01:22
Vertel me eens....
Hoe voel jij je nu?
Hou je nog van hem?
Zie je jullie hand in hand samen gelukkig door het zand hollen?
Zie je jullie samen liefdevol kokkerellen in de keuken?
Word je gelukkig bij de gedachten dat dit de man is die over dertig jaar nog naast je wakker wordt?
Voel je je schuldig nu hij zich zo verdrietig voelt?
Vind je het eng, om door te pakken en ben je bang hem nog meer pijn te doen?
Twijfel je of je nog wel met hem verder wilt of weet je diep van binnen nog steeds wat je wilt, belemmert zijn aanhankelijke gedrag je alleen om door te zetten?
De kogel is niet door de kerk.
Dat is gelul. (sorry voor mijn taalgebruik)
Uit is uit, betekent, spullen pakken, bedankt voor alles en het ga je goed, dat is de kogel door de kerk.
Zeggen dat je het niet meer ziet zitten, er een punt achter wilt zeggen, vervolgens hem om je heen blijven houden, je van alles voor je laten doen, en samen besluiten dat je het even tijd geeft en kijken hoe het de komende tijd gaat is niet de kogel door de kerk, maar is het nog een kans geven.
Wat wil jij?
En spreek jezelf niet tegen.
Wees eerlijk.
Denk niet wat hij wil.
Wat wil jij?
Zonder aan zijn pijn te denken.
Zonder te denken aan die vage verliefdheid.
Maar gewoon, kijk naar binnen bij PinkLady, die sterke meid, die krachtige jongedame die al maanden en maanden twijfelt over deze relatie. Waarom wil je het opnieuw proberen?
Omdat hij het huis spic en span maakt?
Omdat hij nu ongelofelijk zijn best doet? Natuurlijk doet hij dat, je stond op het punt hem te dumpen. (Op het punt inderdaad, je hebt hem niet gedumpt, je kijkt het nog even aan, zijn hoop is waarheid geworden, heel fijn voor hem.)
Maar is het fijn voor jou?
Als je hierop ja kan antwoorden.
Als je gelukkig bent omdat hij nu van alles voor je over heeft.
Als je die verliefdheid verloren hebt en jou en vriend samen ziet oud worden, samen ziet genieten van het leven, dan heb je de juiste stap genomen om het nog een kans te geven....
Als je twijfelt bij de bovenstaande vragen wordt het tijd dat je eerlijk bent en wordt naar jezelf..... keuzes maken is kut, maar wel noodzakelijk wil het je kunnen brengen waar ieder mens eigenlijk moet zijn.... geluk, rust en liefde met zichzelf..ongeacht of dat iemand anders ongelukkig maakt.
Take care.
Hoe voel jij je nu?
Hou je nog van hem?
Zie je jullie hand in hand samen gelukkig door het zand hollen?
Zie je jullie samen liefdevol kokkerellen in de keuken?
Word je gelukkig bij de gedachten dat dit de man is die over dertig jaar nog naast je wakker wordt?
Voel je je schuldig nu hij zich zo verdrietig voelt?
Vind je het eng, om door te pakken en ben je bang hem nog meer pijn te doen?
Twijfel je of je nog wel met hem verder wilt of weet je diep van binnen nog steeds wat je wilt, belemmert zijn aanhankelijke gedrag je alleen om door te zetten?
De kogel is niet door de kerk.
Dat is gelul. (sorry voor mijn taalgebruik)
Uit is uit, betekent, spullen pakken, bedankt voor alles en het ga je goed, dat is de kogel door de kerk.
Zeggen dat je het niet meer ziet zitten, er een punt achter wilt zeggen, vervolgens hem om je heen blijven houden, je van alles voor je laten doen, en samen besluiten dat je het even tijd geeft en kijken hoe het de komende tijd gaat is niet de kogel door de kerk, maar is het nog een kans geven.
Wat wil jij?
En spreek jezelf niet tegen.
Wees eerlijk.
Denk niet wat hij wil.
Wat wil jij?
Zonder aan zijn pijn te denken.
Zonder te denken aan die vage verliefdheid.
Maar gewoon, kijk naar binnen bij PinkLady, die sterke meid, die krachtige jongedame die al maanden en maanden twijfelt over deze relatie. Waarom wil je het opnieuw proberen?
Omdat hij het huis spic en span maakt?
Omdat hij nu ongelofelijk zijn best doet? Natuurlijk doet hij dat, je stond op het punt hem te dumpen. (Op het punt inderdaad, je hebt hem niet gedumpt, je kijkt het nog even aan, zijn hoop is waarheid geworden, heel fijn voor hem.)
Maar is het fijn voor jou?
Als je hierop ja kan antwoorden.
Als je gelukkig bent omdat hij nu van alles voor je over heeft.
Als je die verliefdheid verloren hebt en jou en vriend samen ziet oud worden, samen ziet genieten van het leven, dan heb je de juiste stap genomen om het nog een kans te geven....
Als je twijfelt bij de bovenstaande vragen wordt het tijd dat je eerlijk bent en wordt naar jezelf..... keuzes maken is kut, maar wel noodzakelijk wil het je kunnen brengen waar ieder mens eigenlijk moet zijn.... geluk, rust en liefde met zichzelf..ongeacht of dat iemand anders ongelukkig maakt.
Take care.
DTEEZ!
woensdag 23 juli 2008 om 01:35
Djoels, zeer behulpzaam! Helemaal mee eens. Je leeft maar 1 keer niet waar? Uiteindelijk is het t meest belangrijk dat je zelf gelukkig bent..
Djoels: Misschien kun jij mij ook wat nuttige tips geven, zojuist heb ik wat gepost: S.O.S. Verliefd op de vriend van mn ex, maar dan anders.. Heel erg bedankt alvast!
Djoels: Misschien kun jij mij ook wat nuttige tips geven, zojuist heb ik wat gepost: S.O.S. Verliefd op de vriend van mn ex, maar dan anders.. Heel erg bedankt alvast!
woensdag 23 juli 2008 om 09:09
hallo Daftpunker,
ik heb ook eens in zo'n situatie gezeten. Had 7 jaar een relatie, woonde samen en het liep al een ruime tijd niet lekker. Ik twijfelde al een jaar. Vervolgens werd ik verliefd op een collega, was wederzijds. Nooit iets mee gehad, wilde ik ook niet omdat ik dat respectloos vond, maar met hem wel meer een emotionele band dan ik met mijn toenmalige partner had.
We zijn toen uit elkaar gegaan en daar heb ik nooit spijt van gehad. We kwamen in verschillende levensfases, waren uit elkaar gegroeid. Ik ben weggegaan toen ik me begon te ergeren aan het feit dat hij naast me op de bank zat en ademde...wilde het niet zover laten komen dat ik een hekel aan hem zou krijgen.
Maar, ik was toen een stuk jonger dan ik nu ben. Ik denk dat ik het nu anders aan zou pakken. Zou proberen mijn relatie te verdiepen, meer in de relatie zou gaan investeren, wat niet lukt als je verliefd op iemand anders bent. Het gras is niet groener bij de buren en in iedere relatie neem je toch jezelf weer mee.
Desalniettemin nooit spijt van gehad dat ik bij hem weg ben gegaan, het was gewoon op.
ik heb ook eens in zo'n situatie gezeten. Had 7 jaar een relatie, woonde samen en het liep al een ruime tijd niet lekker. Ik twijfelde al een jaar. Vervolgens werd ik verliefd op een collega, was wederzijds. Nooit iets mee gehad, wilde ik ook niet omdat ik dat respectloos vond, maar met hem wel meer een emotionele band dan ik met mijn toenmalige partner had.
We zijn toen uit elkaar gegaan en daar heb ik nooit spijt van gehad. We kwamen in verschillende levensfases, waren uit elkaar gegroeid. Ik ben weggegaan toen ik me begon te ergeren aan het feit dat hij naast me op de bank zat en ademde...wilde het niet zover laten komen dat ik een hekel aan hem zou krijgen.
Maar, ik was toen een stuk jonger dan ik nu ben. Ik denk dat ik het nu anders aan zou pakken. Zou proberen mijn relatie te verdiepen, meer in de relatie zou gaan investeren, wat niet lukt als je verliefd op iemand anders bent. Het gras is niet groener bij de buren en in iedere relatie neem je toch jezelf weer mee.
Desalniettemin nooit spijt van gehad dat ik bij hem weg ben gegaan, het was gewoon op.
zaterdag 26 juli 2008 om 17:59
Heb ook ooit ontzettend op het punt gestaan een lange relatie te verbreken. Heeeel veel ergernissen en tijdens een fikse ruzie heb ik toen kenbaar gemaakt niet meer verder te willen. Meneer was daardoor heeeeelemaal overstuur, heeft me letterlijk op zijn knieën, nat van de tranen, gesmeekt het nog een keer te proberen, en ik ben overstag gegaan. Echt alleen uit medelijden voor hem, terwijl ik er zelf gewoon klaar mee was.
Kan me dus de verwarring wel voorstellen. Soms is de stap naar het onbekende ook gewoon zo eng...
De maanden na de ruzie ging alles ook zo goed ineens, hij was enorm lief, zorgzaam en alles waar we ruzie over hadden was ineens niet meer aan de hand. Had er toen geen spijt van, maar het is nooit helemaal goed gekomen, en half jaar geleden heb ik toch de knoop doorgehakt, en het uit gemaakt, om eigenlijk precies dezelfde redenen die altijd al speelden.
Nu besef ik ook dat ik eigenlijk veel eerder ECHT eerlijk tegen mezelf had moeten zijn, en tegen hem. Ik zag al tijden niet echt een toekomst meer voor me, wilde te graag geloven in iets wat het had kunnen zijn als we niet dit en als we niet dat en zus en zo.
Dus wees eerlijk: zie je ECHT toekomst met hem?
Of durf je gewoon die knoop niet door te hakken?
En misschien geeft de verliefdheid (als 'ie er nu nog is) je wel meer moed om die beslissing te nemen. Dan gebruik je dat maar voor jezelf als extra middel om te durven uit deze relatie te komen. Waarom niet?
Maar goed, misschien gaat het inmiddels zo fijn dat je toch wel weer een toekomst ziet. Maar blijf eerlijk tegen jezelf, en ga niet 6 jaar zitten hopen dat het beter wordt. Been there, done that, en het is bij mij verspilde moeite gebleken.
Kan me dus de verwarring wel voorstellen. Soms is de stap naar het onbekende ook gewoon zo eng...
De maanden na de ruzie ging alles ook zo goed ineens, hij was enorm lief, zorgzaam en alles waar we ruzie over hadden was ineens niet meer aan de hand. Had er toen geen spijt van, maar het is nooit helemaal goed gekomen, en half jaar geleden heb ik toch de knoop doorgehakt, en het uit gemaakt, om eigenlijk precies dezelfde redenen die altijd al speelden.
Nu besef ik ook dat ik eigenlijk veel eerder ECHT eerlijk tegen mezelf had moeten zijn, en tegen hem. Ik zag al tijden niet echt een toekomst meer voor me, wilde te graag geloven in iets wat het had kunnen zijn als we niet dit en als we niet dat en zus en zo.
Dus wees eerlijk: zie je ECHT toekomst met hem?
Of durf je gewoon die knoop niet door te hakken?
En misschien geeft de verliefdheid (als 'ie er nu nog is) je wel meer moed om die beslissing te nemen. Dan gebruik je dat maar voor jezelf als extra middel om te durven uit deze relatie te komen. Waarom niet?
Maar goed, misschien gaat het inmiddels zo fijn dat je toch wel weer een toekomst ziet. Maar blijf eerlijk tegen jezelf, en ga niet 6 jaar zitten hopen dat het beter wordt. Been there, done that, en het is bij mij verspilde moeite gebleken.
zaterdag 26 juli 2008 om 22:17
quote:Djoels schreef op 26 juli 2008 @ 12:23:
Up...
Ik ben benieuwd hoe het met PinkLady is...
Slecht.
En dat is mijn eigen schuld.
Ik had wel eerder gereageerd op dit topic als ik knopen doorgehakt zou hebben. Ik ben heel fout bezig, dat weet ik. Ik ben het voor de volle 100% met jullie reacties eens en vind mezelf momenteel ook een enorme slappeling. Ik kan mezelf hier wel engiszins in verdedigen door het e.e.a. wat nog meer meespeelt aan te halen, maar dat maakt het niet minder fout en slap van me.
Momenteel hebben we minder contact. Elke mogelijkheid grijpt hij aan om mij van gedachten te doen veranderen. Hij is momenteel vreselijk lief en aanhankelijk als ie bij me is en wil alles voor me doen. En ik... ik voel me er niet goed bij en dat merkt hij ook (dat moet haast wel). Hij probeert me nu over te halen om alsnog samen op vakantie te gaan op zijn kosten. Dit gaat absoluut niet gebeuren overigens.
Van binnen voel ik veel angst en dat is ook in deze situatie een slechte raadgever.
De reactie van jou Djoels op mijn update is ook geheel terecht. Hij heeft nog hoop en dat is mijn fout, ik liet de deur op een kiertje staan.
Hij heeft eerder aangegeven wel duidelijk aan te voelen dat ik de keus eigenlijk al gemaakt had, maar toch wil hij het niet inzien. Hij hangt erg aan me, stelt zich afhankelijker op en dat werkt averechts bij me, ondanks dat zijn intenties andersom zijn.
Shoot me
P.s. Djoels, ik waardeer jouw belangstelling
Up...
Ik ben benieuwd hoe het met PinkLady is...
Slecht.
En dat is mijn eigen schuld.
Ik had wel eerder gereageerd op dit topic als ik knopen doorgehakt zou hebben. Ik ben heel fout bezig, dat weet ik. Ik ben het voor de volle 100% met jullie reacties eens en vind mezelf momenteel ook een enorme slappeling. Ik kan mezelf hier wel engiszins in verdedigen door het e.e.a. wat nog meer meespeelt aan te halen, maar dat maakt het niet minder fout en slap van me.
Momenteel hebben we minder contact. Elke mogelijkheid grijpt hij aan om mij van gedachten te doen veranderen. Hij is momenteel vreselijk lief en aanhankelijk als ie bij me is en wil alles voor me doen. En ik... ik voel me er niet goed bij en dat merkt hij ook (dat moet haast wel). Hij probeert me nu over te halen om alsnog samen op vakantie te gaan op zijn kosten. Dit gaat absoluut niet gebeuren overigens.
Van binnen voel ik veel angst en dat is ook in deze situatie een slechte raadgever.
De reactie van jou Djoels op mijn update is ook geheel terecht. Hij heeft nog hoop en dat is mijn fout, ik liet de deur op een kiertje staan.
Hij heeft eerder aangegeven wel duidelijk aan te voelen dat ik de keus eigenlijk al gemaakt had, maar toch wil hij het niet inzien. Hij hangt erg aan me, stelt zich afhankelijker op en dat werkt averechts bij me, ondanks dat zijn intenties andersom zijn.
Shoot me
P.s. Djoels, ik waardeer jouw belangstelling
