Relaties
alle pijlers
Verliefd!
zondag 30 maart 2008 om 13:05
Hee Sleepy Beauty (en alle anderen)
Ik kom van het topic: verliefd, helemaal niet leuk? en jump er nu hier maar even bij.
Af en toe een anonieme, virtuele schop onder mijn kont (niet te hard aub) om weer met beide beentjes op de grond te komen kan ik wel gebruiken!
Ik ben verliefd! Sinds dik twee maanden. Ben 40 jaar, gescheiden, was niet op zoek en heel gelukkig zonder man en daar stond hij opeens. En ik gedraag me soms net als mijn puberdochters van 16 en 17: vreselijk is het. Maar ook zo heerlijk.
Wat ik eng vind is dat ik tot voor kort mijn zaakjes prima op orde had en behoorlijk sterk in mijn schoenen stond. En opeens kom je iemand tegen die je een goed gevoel geeft, maar ook vreselijk onzeker maakt...
Ik ben al een paar keer vreselijk boos op hem geweest en afgelopen week dacht ik dat het over en uit was. Daar ging het één en ander aan vooraf en op een gegeven moment nam hij zijn telefoon niet meer op en reageerde niet op smsjes. Helemaal gek werd ik ervan. Gisteren hebben we láng gepraat en ben ik bij hem blijven slapen en voel ik me weer helemaal hoteldebotel. Ik geloof zelfs dat hij 'de ware' is, ik wil hem niet kwijt, hij mij niet. Hij noemt mij zijn 'tweede helft'. Maar ik merk dat ik er soms over twijfel of we gelukkig kunnen worden samen omdat de verschillen zo enorm zijn. Hij komt uit een heel andere cultuur, heeft veel gereisd en op verschillende plaatsen gewoond en heeft altijd alleen maar voor zichzelf hoeven zorgen, is een denker, zal nooit zomaar iets eruit flappen, wordt nóóit boos of laat het in ieder geval niet merken. Ik ben een 'echte' hollander, heb een druk leven, heb de verantwoordelijkheid voor twee kids, werk, studie, veel vrienden en familie, agenda altijd vol en ben soms impulsief in mijn reacties.
Zover even voor de eerste kennismaking. Ik ga nu even lezen hoe verliefd jullie zijn
Ik kom van het topic: verliefd, helemaal niet leuk? en jump er nu hier maar even bij.
Af en toe een anonieme, virtuele schop onder mijn kont (niet te hard aub) om weer met beide beentjes op de grond te komen kan ik wel gebruiken!
Ik ben verliefd! Sinds dik twee maanden. Ben 40 jaar, gescheiden, was niet op zoek en heel gelukkig zonder man en daar stond hij opeens. En ik gedraag me soms net als mijn puberdochters van 16 en 17: vreselijk is het. Maar ook zo heerlijk.
Wat ik eng vind is dat ik tot voor kort mijn zaakjes prima op orde had en behoorlijk sterk in mijn schoenen stond. En opeens kom je iemand tegen die je een goed gevoel geeft, maar ook vreselijk onzeker maakt...
Ik ben al een paar keer vreselijk boos op hem geweest en afgelopen week dacht ik dat het over en uit was. Daar ging het één en ander aan vooraf en op een gegeven moment nam hij zijn telefoon niet meer op en reageerde niet op smsjes. Helemaal gek werd ik ervan. Gisteren hebben we láng gepraat en ben ik bij hem blijven slapen en voel ik me weer helemaal hoteldebotel. Ik geloof zelfs dat hij 'de ware' is, ik wil hem niet kwijt, hij mij niet. Hij noemt mij zijn 'tweede helft'. Maar ik merk dat ik er soms over twijfel of we gelukkig kunnen worden samen omdat de verschillen zo enorm zijn. Hij komt uit een heel andere cultuur, heeft veel gereisd en op verschillende plaatsen gewoond en heeft altijd alleen maar voor zichzelf hoeven zorgen, is een denker, zal nooit zomaar iets eruit flappen, wordt nóóit boos of laat het in ieder geval niet merken. Ik ben een 'echte' hollander, heb een druk leven, heb de verantwoordelijkheid voor twee kids, werk, studie, veel vrienden en familie, agenda altijd vol en ben soms impulsief in mijn reacties.
Zover even voor de eerste kennismaking. Ik ga nu even lezen hoe verliefd jullie zijn
zondag 30 maart 2008 om 14:51
Welkom Alice, Zoals ik op je andere topic schreef is het zo ontzettend herkenbaar wat je zegt.
En inderdaad, wanneer je kinderen hebt (ik heb zelf ook kinderen) en je bent al jaren alleen en zelfstandig haalt zo'n verliefdheid voor je gevoel je hele wereld door de war. Die onzekerheid die zo specifiek is, en dat jonge gedrag dat je er van krijgt. Vreselijk eigenlijk.
Vannacht/vanmorgen.. had ik een goed gevoel. Ik ging natuurlijk nog even slapen. Wat denk je? Ik word wakker en vertel mezelf meteen; Nu moet je niet gaan denken dat ie into je is, want dat denk je alleen maar, dat maak je jezelf alleen maar wijs.
Vreselijk, ik twijfel zelfs of ik uberhaupt iets heb laten merken etc etc, en of ik dat dus wel wil. Nouja, hij weet iig wel dat ik besta, dus de bal blijft lekker daar liggen.
En inderdaad, wanneer je kinderen hebt (ik heb zelf ook kinderen) en je bent al jaren alleen en zelfstandig haalt zo'n verliefdheid voor je gevoel je hele wereld door de war. Die onzekerheid die zo specifiek is, en dat jonge gedrag dat je er van krijgt. Vreselijk eigenlijk.
Vannacht/vanmorgen.. had ik een goed gevoel. Ik ging natuurlijk nog even slapen. Wat denk je? Ik word wakker en vertel mezelf meteen; Nu moet je niet gaan denken dat ie into je is, want dat denk je alleen maar, dat maak je jezelf alleen maar wijs.
Vreselijk, ik twijfel zelfs of ik uberhaupt iets heb laten merken etc etc, en of ik dat dus wel wil. Nouja, hij weet iig wel dat ik besta, dus de bal blijft lekker daar liggen.
zondag 30 maart 2008 om 15:08
Hejhai!
De gevoelens na donderdag zijn weer wat rustiger...voor t moment. Hij belde vandaag nog even, gewoon gewoon....hij zei dat we elkaar van de week wel weer zien.
Maargoed, na gister gewerkt te hebben weet ik waar ik zelf echt verder in wil en dat geeft zo'n kick. Weet ook dat het niet onrealistisch is wat ik voor ogen heb. En weet ook dat ik dat zelf kan!
En of dat nu is met of zonder partner in mijn leven, ik ben wel gelukkig en sta achter de dingen die ik doe!
En Alice, welkom!
De gevoelens na donderdag zijn weer wat rustiger...voor t moment. Hij belde vandaag nog even, gewoon gewoon....hij zei dat we elkaar van de week wel weer zien.
Maargoed, na gister gewerkt te hebben weet ik waar ik zelf echt verder in wil en dat geeft zo'n kick. Weet ook dat het niet onrealistisch is wat ik voor ogen heb. En weet ook dat ik dat zelf kan!
En of dat nu is met of zonder partner in mijn leven, ik ben wel gelukkig en sta achter de dingen die ik doe!
En Alice, welkom!
zondag 30 maart 2008 om 16:49
quote:xxroosjexx schreef op 30 maart 2008 @ 15:20:
Maar sleepy beauty, jullie hebben t gister toch beiden naar jullie zin gehad? Hoeft toch ook allemaal meteen in 1 avond? Hoe lang ken je hem nu?
Enne..knuff
Niet echt samen hoor, maar wel contactmomenten gehad. En dan vooral vriendschappelijk. Vandaar.
Tja, kennen, hoe goed ken ik hem nou eigenlijk, niet hahahaha. Maar t is nu al een paar weken zo ja. Ik leg me er maar bij neer dat het niks wordt. Ik moet me gewoon niet zo aanstellen en eens volwassen worden.
Zo..dan kan ik nu weer verder met mijn leven.
Maar sleepy beauty, jullie hebben t gister toch beiden naar jullie zin gehad? Hoeft toch ook allemaal meteen in 1 avond? Hoe lang ken je hem nu?
Enne..knuff
Niet echt samen hoor, maar wel contactmomenten gehad. En dan vooral vriendschappelijk. Vandaar.
Tja, kennen, hoe goed ken ik hem nou eigenlijk, niet hahahaha. Maar t is nu al een paar weken zo ja. Ik leg me er maar bij neer dat het niks wordt. Ik moet me gewoon niet zo aanstellen en eens volwassen worden.
Zo..dan kan ik nu weer verder met mijn leven.
zondag 30 maart 2008 om 22:42
Sleepy-beauty: je bent in ieder geval geen aansteller.... je bent gewoon verliefd.
Heeft hij eigenlijk je mob-nummer ofzo? En hoe vaak hebben jullie 'contactmomenten'?
xxroosjexx wat jij vertelt over het afgeven van signalen. Ik word daar doodmoe van. Als we bij elkaar zijn praten we honderduit over van alles. Tot kennis maken met wederzijdse familie aan toe. En zijn familie woont in Frankrijk, Mauritanië en Amerika. Hij heeft het er dan over hoe graag hij me die plaatsen wil laten zien. Misschien dit jaar en anders volgend jaar. Maar vervolgens kan ik ook dagenlang niks van hem horen. Een afspraakje plannen om iets leuks te doen is bijna mission impossible. Hij leeft echt van dag tot dag. Hij bedenkt niet vandaag al wat hij morgen gaat doen. Dus ik weet nooit wanneer we elkaar weer zien. Het komt zoals het komt. Het leuke van verliefd zijn is bij elkaar zijn, elk moment dat ik hem niet zie, zit hij op een bijna irritante manier in mijn hoofd. Ik denk dat ik moet leren dat een beetje los te laten en zijn relaxte manier van doen over te nemen. Maarja, dat lukt me niet zo....
Heeft hij eigenlijk je mob-nummer ofzo? En hoe vaak hebben jullie 'contactmomenten'?
xxroosjexx wat jij vertelt over het afgeven van signalen. Ik word daar doodmoe van. Als we bij elkaar zijn praten we honderduit over van alles. Tot kennis maken met wederzijdse familie aan toe. En zijn familie woont in Frankrijk, Mauritanië en Amerika. Hij heeft het er dan over hoe graag hij me die plaatsen wil laten zien. Misschien dit jaar en anders volgend jaar. Maar vervolgens kan ik ook dagenlang niks van hem horen. Een afspraakje plannen om iets leuks te doen is bijna mission impossible. Hij leeft echt van dag tot dag. Hij bedenkt niet vandaag al wat hij morgen gaat doen. Dus ik weet nooit wanneer we elkaar weer zien. Het komt zoals het komt. Het leuke van verliefd zijn is bij elkaar zijn, elk moment dat ik hem niet zie, zit hij op een bijna irritante manier in mijn hoofd. Ik denk dat ik moet leren dat een beetje los te laten en zijn relaxte manier van doen over te nemen. Maarja, dat lukt me niet zo....
zondag 30 maart 2008 om 23:34
Het leuke van verliefd zijn is bij elkaar zijn, elk moment dat ik hem niet zie, zit hij op een bijna irritante manier in mijn hoofd. Ik denk dat ik moet leren dat een beetje los te laten en zijn relaxte manier van doen over te nemen. Maarja, dat lukt me niet zo....
Dit herken ik zo. Vanmiddag probeerde ik iets met hem te regelen, hij kon niet, ik voelde me ellendig. Gelukkig kwam hij wel met een tegenvoorstel en voelde ik me wel weer beter. Ik wil het liefst ook de hele dag bij hem zijn. Sms, msn, het is allemaal niet genoeg. Ik wil zijn lijfelijke aanwezigheid, zijn armen om me heen, zijn lijf tegen het mijne, zijn handen in de mijne. Ook al zeggen we uren niks, ik wil hem vasthouden en aanraken. Wat we dus ook de hele dag doen als we bij elkaar zijn Niet dat het alleen om het fysieke gaat, maar gewoon om de beleving van het zo dicht mogelijk bij elkaar zijn...
Op zich vind ik het vrij positief dat hij gewoon eerlijk zegt dat hij op een bepaald moment wel of geen tijd voor me heeft, maar het voelt heel erg als afwijzing. Terwijl hij het heel druk heeft. En dat moet ik gewoon accepteren, want de wereld stopt niet bij ons. Alles gaat gewoon verder en dat is nou eenmaal zo. Dat ik het ervaar als een afwijzing, wil niet zeggen dat het dat ook is. Dat is iets van mij en ik laat het hem ook niet merken als ik teleurgesteld ben. Want hij kan er niks aan doen dat zoiets mij onzeker maakt.
Dit herken ik zo. Vanmiddag probeerde ik iets met hem te regelen, hij kon niet, ik voelde me ellendig. Gelukkig kwam hij wel met een tegenvoorstel en voelde ik me wel weer beter. Ik wil het liefst ook de hele dag bij hem zijn. Sms, msn, het is allemaal niet genoeg. Ik wil zijn lijfelijke aanwezigheid, zijn armen om me heen, zijn lijf tegen het mijne, zijn handen in de mijne. Ook al zeggen we uren niks, ik wil hem vasthouden en aanraken. Wat we dus ook de hele dag doen als we bij elkaar zijn Niet dat het alleen om het fysieke gaat, maar gewoon om de beleving van het zo dicht mogelijk bij elkaar zijn...
Op zich vind ik het vrij positief dat hij gewoon eerlijk zegt dat hij op een bepaald moment wel of geen tijd voor me heeft, maar het voelt heel erg als afwijzing. Terwijl hij het heel druk heeft. En dat moet ik gewoon accepteren, want de wereld stopt niet bij ons. Alles gaat gewoon verder en dat is nou eenmaal zo. Dat ik het ervaar als een afwijzing, wil niet zeggen dat het dat ook is. Dat is iets van mij en ik laat het hem ook niet merken als ik teleurgesteld ben. Want hij kan er niks aan doen dat zoiets mij onzeker maakt.
maandag 31 maart 2008 om 00:48
Alice, misschien werkt het om die relaxte manier van hem over proberen te nemen, maar misschien ben je gewoon niet zo. Verlies je jezelf niet uit het oog? Zorg dat je niet te bedolven raakt onder al die gevoelens 
En contactmomenten, hoe vaak? Hmm ik kan het niet meer tellen, maar wekelijks komen we elkaar tegen. Op de een of andere manier ben ik toch vrij onduidelijk met de signalen die ik afgeef. Maar ja, ik heb het idee dat ik nu effe teveel privacy neergooi.
Miss CC, op zich begrijpelijk, maar het werkt niet erg mee met het krijgen van een goed gevoel zo he. Misschien kun je op de momenten dat het afspreken niet lukt zelf even wat leuks gaan doen. Word je én zelf blij van, en je laat je eigen leven niet verslonzen. Dat risico is altijd zo groot in de eerste fase van ee verliefdheid. Succes hoor, en voel je maar niet rot, want het is toch duidelijk dat hij je ook wilt zien
En contactmomenten, hoe vaak? Hmm ik kan het niet meer tellen, maar wekelijks komen we elkaar tegen. Op de een of andere manier ben ik toch vrij onduidelijk met de signalen die ik afgeef. Maar ja, ik heb het idee dat ik nu effe teveel privacy neergooi.
Miss CC, op zich begrijpelijk, maar het werkt niet erg mee met het krijgen van een goed gevoel zo he. Misschien kun je op de momenten dat het afspreken niet lukt zelf even wat leuks gaan doen. Word je én zelf blij van, en je laat je eigen leven niet verslonzen. Dat risico is altijd zo groot in de eerste fase van ee verliefdheid. Succes hoor, en voel je maar niet rot, want het is toch duidelijk dat hij je ook wilt zien
maandag 31 maart 2008 om 11:30
Sleepy, weet je wat het is. Mijn studie loopt even niet zo lekker en ik heb momenteel weinig andere dingen te doen. Gewoon omdat ik even moet uitvissen wat ik met mijn leven wil, hoe ik verder wil, wat mijn plannen voor de toekomst zijn. Daardoor heb ik weinig afleiding en vult hij een beetje de leegte op. Ik zit redelijk ver weg van familie en vriendinnen en daardoor ben ik heel erg geneigd me op hem te richten. Want ik heb momenteel even weinig anders. Maar ja, hij is niet gemaakt om de gaten die ik in mijn leven heb op te vullen. Gelukkig begrijpt hij het wel, hij heeft zelf ook zo'n periode gehad, bij hem duurde het langer dan bij mij en hij weet hoe vervelend het is. Bovendien heb ik momenteel nauwelijks geld om leuke dingen te doen, een dagje naar het museum is eigenlijk al te duur...
maandag 31 maart 2008 om 11:53
Miss CC, dat maakt het wel een stuk lastiger inderdaad. Maar je ziet in ieder geval wel in dat hij niet gemaakt is om de gaten in jouw leven op te vullen. Dat scheelt alweer de helft toch?
Moet jij entreekosten betalen bij het bos? (o.i.d.?), hier is dat niet zo dus af en toe ren ik lekker de bossen in, even uitwaaien. Al is het koud en waait het hard. Dat geeft alleen maar een nog leger hoofd. Heerlijk is dat
Ik hoop dat je snel duidelijkheid hebt over wat je wilt gaan doen in je leven, want dat is wel zo belangrijk. Persoonlijk heb ik de ervaring dat dat voor mij een voorwaarde is om te weten voordat ik in een eventuele relatie stap. Niet dat ik het allemaal zo goed weet.
Maar ondertussen ga ik toch wat harder achter mijn passie aan. Daarnaast heb ik zelf ook heel wat op de planning staan om mezelf weer eens beter te kunnen doorgronden. Om een keer niet mezelf en mijn eigen mogelijkheden en passies uit het oog te verliezen, maar ook daar heeft het verleden me al heel erg van bewust gemaakt.
Hoe filter ik verliefdheid uit interesse vanuit eventuele vriendschap of een hoog kennissengehalteachtig iets. Misschien moet ik gewoon eens kijken wat het komend weekend doet. Merk ik dan nog niets, dan loslaten, ofzo. Want ik kan toch niet eeuwig blijven hopen..
Dat scheelt alweer de helft toch?Moet jij entreekosten betalen bij het bos? (o.i.d.?), hier is dat niet zo dus af en toe ren ik lekker de bossen in, even uitwaaien. Al is het koud en waait het hard. Dat geeft alleen maar een nog leger hoofd. Heerlijk is dat
Ik hoop dat je snel duidelijkheid hebt over wat je wilt gaan doen in je leven, want dat is wel zo belangrijk. Persoonlijk heb ik de ervaring dat dat voor mij een voorwaarde is om te weten voordat ik in een eventuele relatie stap. Niet dat ik het allemaal zo goed weet.
Maar ondertussen ga ik toch wat harder achter mijn passie aan. Daarnaast heb ik zelf ook heel wat op de planning staan om mezelf weer eens beter te kunnen doorgronden. Om een keer niet mezelf en mijn eigen mogelijkheden en passies uit het oog te verliezen, maar ook daar heeft het verleden me al heel erg van bewust gemaakt.
Hoe filter ik verliefdheid uit interesse vanuit eventuele vriendschap of een hoog kennissengehalteachtig iets. Misschien moet ik gewoon eens kijken wat het komend weekend doet. Merk ik dan nog niets, dan loslaten, ofzo. Want ik kan toch niet eeuwig blijven hopen..
maandag 31 maart 2008 om 16:05
Sleepy: tja, de eenvoudigste oplossing zou zijn om hem bij een volgende ontmoeting duidelijk te laten merken dat je hem wel ziet zitten. Zoals ik het nu begrijp (maar ik heb niet alles gelezen hoor!) kijk je al langer 'wat het komend weekend doet'. En dan natuurlijk niet direct roepen dat je zó verliefd bent, over hem droomt, kriebels en vlinders voelt, maar meer iets van: 'Goh, we spreken elkaar vaak, ik vind je eigenlijk meer dan alleen maar leuk en denk veel aan je'. Of zoiets? Als hij je op een vriendschappelijke manier leuk vind, neem ik aan dat hij je geen hoop wil geven op iets meer en je dat op een aardige manier vertelt. Als hij je op een meer dan vriendschappelijke manier leuk vindt, zal hij dat toch ook zeggen, neem ik aan?
Goed hé? Het is altijd veel makkelijker een ander advies te geven dan het zelf op te volgen
MCupcake: ik probeer ook gewoon de leuke dingen te blijven doen die ik deed voordat ik hém kende. Momenteel zit ik ziek thuis dus lukt dat allemaal wat minder waardoor mijn gedachten weer af en toe op de loop gaan. Vre-se-lijk! En als ik bij hem ben weet ik zeker dat hij net zoveel voor mij voelt als ik voor hem. En dat het allemaal goed komt, dat we voor elkaar bestemd zijn enz enz. Maar wat is dat dan hé. Mannen zijn daar anders in ofzo. Volgens mij is het verschil tussen hem en mij dat hij meer vertrouwen heeft in ons, waardoor hij minder gefocused is op berichtjes van mij en makkelijker alles kan laten komen zoals het komt, terwijl ik meer behoefte heb aan bevestiging. Ofzoiets, ooooooh, weet ik veel....
Buiten mijn verliefdheid ben ik op dit moment ook nog eens door medicatie een emotionele dweil... Ik ben twee weken geleden met spoed opgenomen in het ziekenhuis, met verschijnselen die mogelijk konden wijzen op acute leukemie. Behoorlijk shocking. Bleek gelukkig een andere, ook vervelende, maar goed te genezen, afwijking in mijn bloed te zijn. Ik voel me niet ziek van die toestand in mijn bloed, maar de zware medicijnkuur die ik nu moet gebruiken heeft als bijwerkingen o.a.: slecht slapen, opgejaagd gevoel, hyper, emotioneel, hongergevoel op de meest vreemde tijden, moe, hartkloppingen. Hihi, precies dezelfde verschijnselen eigenlijk die verliefdheid met zich meebrengen. Pfffff, om gék van te worden
(Als ik écht wartaal uit ga slaan, geef me dan aub die virtuele trap onder mijn kont!)
Goed hé? Het is altijd veel makkelijker een ander advies te geven dan het zelf op te volgen
MCupcake: ik probeer ook gewoon de leuke dingen te blijven doen die ik deed voordat ik hém kende. Momenteel zit ik ziek thuis dus lukt dat allemaal wat minder waardoor mijn gedachten weer af en toe op de loop gaan. Vre-se-lijk! En als ik bij hem ben weet ik zeker dat hij net zoveel voor mij voelt als ik voor hem. En dat het allemaal goed komt, dat we voor elkaar bestemd zijn enz enz. Maar wat is dat dan hé. Mannen zijn daar anders in ofzo. Volgens mij is het verschil tussen hem en mij dat hij meer vertrouwen heeft in ons, waardoor hij minder gefocused is op berichtjes van mij en makkelijker alles kan laten komen zoals het komt, terwijl ik meer behoefte heb aan bevestiging. Ofzoiets, ooooooh, weet ik veel....
Buiten mijn verliefdheid ben ik op dit moment ook nog eens door medicatie een emotionele dweil... Ik ben twee weken geleden met spoed opgenomen in het ziekenhuis, met verschijnselen die mogelijk konden wijzen op acute leukemie. Behoorlijk shocking. Bleek gelukkig een andere, ook vervelende, maar goed te genezen, afwijking in mijn bloed te zijn. Ik voel me niet ziek van die toestand in mijn bloed, maar de zware medicijnkuur die ik nu moet gebruiken heeft als bijwerkingen o.a.: slecht slapen, opgejaagd gevoel, hyper, emotioneel, hongergevoel op de meest vreemde tijden, moe, hartkloppingen. Hihi, precies dezelfde verschijnselen eigenlijk die verliefdheid met zich meebrengen. Pfffff, om gék van te worden
(Als ik écht wartaal uit ga slaan, geef me dan aub die virtuele trap onder mijn kont!)
maandag 31 maart 2008 om 16:42
Wat heftig zeg, wat je nu verteld. Wat zul je geschrokken zijn. Gelukkig is het heel wat anders, maar je zit nu wel mooi aan die medicatie inclusief bijwerkingen. Lastig lijkt me dat. Ik wil je ook heel veel sterkte wensen daarmee. Het lijkt me moeilijk om dat a) te accepteren en b) te leren handelen. Dan zit je blijkbaar ook nog dubbel in het slecht slapen, emotionele gebeuren. Lekker is dat.
Maar eh, ik wil ook best wel bij voorbaat virtueel schoppen. Geen problemen mee
Maar eh, ik wil ook best wel bij voorbaat virtueel schoppen. Geen problemen mee
maandag 31 maart 2008 om 18:54
Dag meiden. Het blijft wel een levendig topic he! Verliefdheid naast dat het superleuk is, blijft het ook een moeilijk en vooral onzeker iets. Volgens mij analyseren vrouwen ook alles tien keer zo hard als mannen dat doen. Ik heb ook altijd veel moeite met de perioden 'ertussen'. Vind hij me echt wel leuk, komt hij misschien een ander tegen, zal ik hem bellen, sms-en of juist niet etc etc. Ik word hier ook altijd doodmoe van. Terwijl de meeste mannen die ik tot nu toe ben tegengekomen alles superrelaxt bekijken, alles op zijn tijd en wat vandaag niet komt, komt morgen wel. Echt ik zou willen dat ik dat meer kon. Nu moet ik zeggen dat ik naarmate ik langer vrijgezel ben er wel steeds meer achterom kom dat je echt wel merkt of een jongen je leuk vindt als je gewoon maar afwacht en zelf niet teveel initiatieven neemt. Iemand heeft me een paar maanden geleden hier expliciet op gewezen (omdat ik nogal van de initiatieven was/ben) en sinds ik daar wat afstandelijker in ben, zijn er allerlei mannen die uit zichzelf (weer) contact zoeken en graag op date met me willen. Ik krijg zelf ineens berichten van exen dat ze me missen. Vooralsnog richt ik me op die ene leuke jongen. Hij heeft me nu uitgenodigd voor een etentje, joepie! We zijn nog bezig te bepalen wanneer we dat gaan doen....ik hoop heel snel!
Alice jij trouwens ook welkom. Fijn dat ook jij verliefd bent! Sterkte ook met je gezondheid.
Miss Cupcake supergoed dat je zelf inziet dat je hem niet te veel moet claimen. Dit werkt allemaal maar averechts, ik ben blij dat alles zo goed met jullie gaat!
En Sleepybeauty, wat maak je het je zelf moeilijk. Ga er gewoon voor, laat hem weten dat je graag iets met hem wilt afspreken! HIj heeft in eerste instantie de eerste move gedaan toch, nu mag jij!
Alice jij trouwens ook welkom. Fijn dat ook jij verliefd bent! Sterkte ook met je gezondheid.
Miss Cupcake supergoed dat je zelf inziet dat je hem niet te veel moet claimen. Dit werkt allemaal maar averechts, ik ben blij dat alles zo goed met jullie gaat!
En Sleepybeauty, wat maak je het je zelf moeilijk. Ga er gewoon voor, laat hem weten dat je graag iets met hem wilt afspreken! HIj heeft in eerste instantie de eerste move gedaan toch, nu mag jij!
maandag 31 maart 2008 om 19:29
Mel, een etentje. Kijk, dat is een leuk vooruitzicht. En ik zie ook wel heel veel waarheid in wat jij allemaal verteld. Normaal weet ik dat ook wel. Zolang je niet als een loops hondje achter de mannen aanhuppelt denken die mannen ook; tja, wil ik in contact komen zal ik zelf moeten reageren, en zie.. ook bij mij werkt het hahahaha. Maar dat analyseren, zit daar een stopknop op? Ik weet niet hoe andere vrouwen dat doen, maar ik ben wel van de analyseclub ja. Gossie, als we dát nou eens zouden kunnen afleren.
Eigenlijk gaat mijn hele dag wel goed, ook al ben ik dus mijn baan kwijt (dat moet ik alleen mijn baas morgen nog even vertellen). Ik heb wat anders gevonden en kan me gaan richten op dat wat ik echt wil. Tja, de lente begon, het is langer licht, er is een zonnetje, mijn eten lukte voor de verandering en ik had nog een mail ook Mijn dag kan niet meer stuk!
Eigenlijk gaat mijn hele dag wel goed, ook al ben ik dus mijn baan kwijt (dat moet ik alleen mijn baas morgen nog even vertellen). Ik heb wat anders gevonden en kan me gaan richten op dat wat ik echt wil. Tja, de lente begon, het is langer licht, er is een zonnetje, mijn eten lukte voor de verandering en ik had nog een mail ook
Mijn dag kan niet meer stuk!
maandag 31 maart 2008 om 20:00
quote:sleepybeauty schreef op 31 maart 2008 @ 19:29:
grinnik grinnik. Kan iemand de glimlach van mijn gezicht wegslaan?
!
Virtueel schoppen? Glimlach van gezicht afslaan? Agressief mens ben jij zeg
Als ik de analyse-stopknop gevonden heb, ben jij de eerste die het hoort!
Geniet ervan en die glimlach lekker laten zitten, ik sla 'm d'r niet af in elk geval!
grinnik grinnik. Kan iemand de glimlach van mijn gezicht wegslaan?
!
Virtueel schoppen? Glimlach van gezicht afslaan? Agressief mens ben jij zeg
Als ik de analyse-stopknop gevonden heb, ben jij de eerste die het hoort!
Geniet ervan en die glimlach lekker laten zitten, ik sla 'm d'r niet af in elk geval!
dinsdag 1 april 2008 om 11:36
Zit die smile er vandaag ook nog opgeplakt, sleepy?
Ik zit weer eens te denken. Over mannen in het algemeen en 'mijn' man in het bijzonder. Doordat ik ziek thuis zit en maar wat op de bank hang en last zit te hebben van medicijnen, ga ik te veel nadenken...
De verschillen tussen mannen en vrouwen maken waarschijnlijk dat we ons tot elkaar aangetrokken voelen, maar ook dat we elkaar zo totaal niet snappen.
Ik ken mijn franse lover nu ruim twee maand. De eerste maand liep hij heel hard van stapel. Hij vertelde steeds wat hij voelde en dacht toen hij me voor het eerst zag. Hij vertelde al vrij snel dat hij van me hield, dat hij zeker wist dat ik de ware voor hem was, dat hij mij zijn hart gaf. En tegelijk kreeg ik af en toe, midden in de nacht soms, smsjes van hem dat hij te veel nadacht en bang was voor wat er allemaal gebeurde.
Bij mij was de verliefdheid er direct, maar het gevoel wat hij had over 'de ware' en 'houden van' dat hield ik nog tegen. Inmiddels lijkt de situatie omgedraaid. Ik geloof dat ik niet meer zonder hem kan en wil en opeens ben ik degene die twijfelt, bang is, en af en toe zelfs boos op hem. Vorige week zijn we zelfs gigantisch boos op elkaar geweest. We hebben het uit proberen te praten, maar zijn allebei overtuigd van ons gelijk, dus hebben we besloten het te laten rusten en vanaf dat punt weer verder te gaan. Maar oh, wat is hij ongelooflijk eigenwijs en in bepaalde opzichten dominant.
Jee, beetje onsamenhangend verhaal vandaag volgens mij. Ik kwam hierop omdat sleepy iets schreef over 'achter mannen aanhuppelen'. De eerste maand huppelde hij min of meer achter mij aan, nu lijkt dat omgedraaid.
zomaar even een greep uit mijn gedachtenkronkels van vandaag, beneveld door verliefdheid, prednison en te veel koffie
Ik zit weer eens te denken. Over mannen in het algemeen en 'mijn' man in het bijzonder. Doordat ik ziek thuis zit en maar wat op de bank hang en last zit te hebben van medicijnen, ga ik te veel nadenken...
De verschillen tussen mannen en vrouwen maken waarschijnlijk dat we ons tot elkaar aangetrokken voelen, maar ook dat we elkaar zo totaal niet snappen.
Ik ken mijn franse lover nu ruim twee maand. De eerste maand liep hij heel hard van stapel. Hij vertelde steeds wat hij voelde en dacht toen hij me voor het eerst zag. Hij vertelde al vrij snel dat hij van me hield, dat hij zeker wist dat ik de ware voor hem was, dat hij mij zijn hart gaf. En tegelijk kreeg ik af en toe, midden in de nacht soms, smsjes van hem dat hij te veel nadacht en bang was voor wat er allemaal gebeurde.
Bij mij was de verliefdheid er direct, maar het gevoel wat hij had over 'de ware' en 'houden van' dat hield ik nog tegen. Inmiddels lijkt de situatie omgedraaid. Ik geloof dat ik niet meer zonder hem kan en wil en opeens ben ik degene die twijfelt, bang is, en af en toe zelfs boos op hem. Vorige week zijn we zelfs gigantisch boos op elkaar geweest. We hebben het uit proberen te praten, maar zijn allebei overtuigd van ons gelijk, dus hebben we besloten het te laten rusten en vanaf dat punt weer verder te gaan. Maar oh, wat is hij ongelooflijk eigenwijs en in bepaalde opzichten dominant.
Jee, beetje onsamenhangend verhaal vandaag volgens mij. Ik kwam hierop omdat sleepy iets schreef over 'achter mannen aanhuppelen'. De eerste maand huppelde hij min of meer achter mij aan, nu lijkt dat omgedraaid.
zomaar even een greep uit mijn gedachtenkronkels van vandaag, beneveld door verliefdheid, prednison en te veel koffie
dinsdag 1 april 2008 om 13:44
Hé Alice, de smile zit er inderdaad nog op.
Wat een gedachtengangen heb je ja. Duidelijk onder invloed zie ik wel. Of beneveld zoals je het zelf zo mooi noemt.
Je kent je nieuwe vlam nu 2 maanden, dan weet hij toch ook dat je anders bent dan nu? Weet hij van de medicijnen en je rotgevoel?
Wel moeilijk als het gevoel ineens omgedraaid is, maar weet je zeker dat het bij hem weg is? Zowiezo lijkt het me al moeilijk als je in iemand meteen de ware ziet. Persoonlijk is dat voor mij wegrenreden. Maarja, dat ben ik. Ik ren al weg om minder
Probeer toch niet teveel te piekeren, schrijf dan de hele sores hier neer. Nouja, dat is ook wel erg privé lijkt me he.
Ik ga vanavond met mijn kinderen overheerlijk eten, lekker lang tafelen en een leuke avond hebben. Al moeten ze om 20.00 uur gewoon naar bed hahaha. En waarom? Gewoon, omdat ik blij ben.
Wat een gedachtengangen heb je ja. Duidelijk onder invloed zie ik wel. Of beneveld zoals je het zelf zo mooi noemt.
Je kent je nieuwe vlam nu 2 maanden, dan weet hij toch ook dat je anders bent dan nu? Weet hij van de medicijnen en je rotgevoel?
Wel moeilijk als het gevoel ineens omgedraaid is, maar weet je zeker dat het bij hem weg is? Zowiezo lijkt het me al moeilijk als je in iemand meteen de ware ziet. Persoonlijk is dat voor mij wegrenreden. Maarja, dat ben ik. Ik ren al weg om minder
Probeer toch niet teveel te piekeren, schrijf dan de hele sores hier neer. Nouja, dat is ook wel erg privé lijkt me he.
Ik ga vanavond met mijn kinderen overheerlijk eten, lekker lang tafelen en een leuke avond hebben. Al moeten ze om 20.00 uur gewoon naar bed hahaha. En waarom? Gewoon, omdat ik blij ben.
dinsdag 1 april 2008 om 14:21
Nee nee nee, zie je wel, ik ben beneveld en niet duidelijk. Ik geloof niet dat dat gevoel bij hem weg is, maar meer dat hij het niet meer nodig vindt dat steeds te benoemen, omdat ik nu 'om' ben. Ik merk dat ik er toch nog steeds behoefte aan heb om het af en toe van hem te horen, die onzekerheid hé. Hij zegt gewoon: dat wéét je toch?
Jee, wat zeur ik toch zeg...
En de eerste maand kreeg ik inderdaad wegrenneigingen... Ben blij dat ik het niet gedaan heb.
Ehmm, mijn hele sores hier neerschrijven? Terwijl ik me beneveld en verliefd te pletter verveel? Laat ik verstandig zijn en daar niet aan beginnen
Even compleet offtopic: wat ga je eten vandaag? Ik heb totaal geen inspiratie. Ik ga ze op de pijler over eten maar eens lastig vallen
Geniet van dat blije gevoel!!
Jee, wat zeur ik toch zeg...
En de eerste maand kreeg ik inderdaad wegrenneigingen... Ben blij dat ik het niet gedaan heb.
Ehmm, mijn hele sores hier neerschrijven? Terwijl ik me beneveld en verliefd te pletter verveel? Laat ik verstandig zijn en daar niet aan beginnen
Even compleet offtopic: wat ga je eten vandaag? Ik heb totaal geen inspiratie. Ik ga ze op de pijler over eten maar eens lastig vallen
Geniet van dat blije gevoel!!
dinsdag 1 april 2008 om 14:58
quote:AliceInWonderland schreef op 01 april 2008 @ 14:21:
Ehmm, mijn hele sores hier neerschrijven? Terwijl ik me beneveld en verliefd te pletter verveel? Laat ik verstandig zijn en daar niet aan beginnen
Even compleet offtopic: wat ga je eten vandaag? Ik heb totaal geen inspiratie. Ik ga ze op de pijler over eten maar eens lastig vallen
Geniet van dat blije gevoel!!
Ten eerste; knuffel terug!
Ten tweede, wat ontzettend jammer dat je dat niet gaat doen.
Ten derde; iets lekkers. Val ze op dat andere topic maar eens lastig ja. Dan kom je vast wel op ideeën.
Ik ga weer even aan de gang hier in huis, met een glimlach op mijn gezicht ja.
Ehmm, mijn hele sores hier neerschrijven? Terwijl ik me beneveld en verliefd te pletter verveel? Laat ik verstandig zijn en daar niet aan beginnen
Even compleet offtopic: wat ga je eten vandaag? Ik heb totaal geen inspiratie. Ik ga ze op de pijler over eten maar eens lastig vallen
Geniet van dat blije gevoel!!
Ten eerste; knuffel terug!
Ten tweede, wat ontzettend jammer dat je dat niet gaat doen.
Ten derde; iets lekkers. Val ze op dat andere topic maar eens lastig ja. Dan kom je vast wel op ideeën.
Ik ga weer even aan de gang hier in huis, met een glimlach op mijn gezicht ja.
dinsdag 1 april 2008 om 16:27
We gaan elkaar deze week nog even zien. Heerlijk om even tegen hem aan te kruipen, lekker ver weg van de hele wereld. Lekker samen koken, tv kijken, knuffelen, die avondjes die maken me zo blij!
Ik vind het trouwens wel apart en ook benauwend hoor, mannen die de eerste maand al roepen dat ze van je houden, dat je de ware bent, dat ze je nooit meer kwijt willen. Ik zou daar ook hard voor wegrennen. Nu al minder, maar zeker in het begin was ik daar bang van geworden. Gelukkig zijn wij allebei niet zo. We zeggen wel hoe lief en mooi we elkaar vinden, hoeveel zin we hebben om elkaar te zien, hoe leuk het was e.d. Maar geen grote liefdesverklaringen nog. Hoeft voor mij ook niet, we weten allebei wel dat het goed zit. Ik ben daar nog wel eens onzeker over, maar als we dan weer bij elkaar zijn, is het goed.
Hij steunt me ook echt nu ik even minder lekker in m'n vel zit door er gewoon te zijn en te luisteren en met adviezen te komen. Dat vind ik het belangrijkste. Andersom luister ik naar zijn plannen voor de toekomst en probeer ik vragen te stellen die hem weer verder helpen. We zijn best goed bezig wat dat betreft
Dat mannen en vrouwen elkaar niet snappen, herken ik dus niet zo. Ik heb me in tijden niet zo veilig en begrepen gevoeld bij iemand.
Sleepybeauty: veel plezier samen met je kids vanavond.
Ik vind het trouwens wel apart en ook benauwend hoor, mannen die de eerste maand al roepen dat ze van je houden, dat je de ware bent, dat ze je nooit meer kwijt willen. Ik zou daar ook hard voor wegrennen. Nu al minder, maar zeker in het begin was ik daar bang van geworden. Gelukkig zijn wij allebei niet zo. We zeggen wel hoe lief en mooi we elkaar vinden, hoeveel zin we hebben om elkaar te zien, hoe leuk het was e.d. Maar geen grote liefdesverklaringen nog. Hoeft voor mij ook niet, we weten allebei wel dat het goed zit. Ik ben daar nog wel eens onzeker over, maar als we dan weer bij elkaar zijn, is het goed.
Hij steunt me ook echt nu ik even minder lekker in m'n vel zit door er gewoon te zijn en te luisteren en met adviezen te komen. Dat vind ik het belangrijkste. Andersom luister ik naar zijn plannen voor de toekomst en probeer ik vragen te stellen die hem weer verder helpen. We zijn best goed bezig wat dat betreft
Dat mannen en vrouwen elkaar niet snappen, herken ik dus niet zo. Ik heb me in tijden niet zo veilig en begrepen gevoeld bij iemand. Sleepybeauty: veel plezier samen met je kids vanavond.
dinsdag 1 april 2008 om 16:59
Tijdje veel gewerkt, in de horeca, dus laat thuis en overdag lekker suf.. Maar nog steeds verliefd en het is absoluut wederzijds.
Grappig, wat mel78 zegt, dat is ook mijn ervaring. Ik heb er ook wel een handje van om initiatief te nemen, maar dat heeft meer te maken met het vragen naar duidelijkheid. Als ik iemand (meer dan) leuk vind, wil ik ook graag weten of dat wederzijds is. Gewoon om te weten of er ergens iets van een klik ofzo is, niet of hij smoorverliefd is, maar zodat ik weet of ik me er in kan storten of niet. Heel fout, daar worden mannen zenuwachtig van en ik zou het zelf ook worden.. Mijn handicap.. Maar het heeft ook te maken met het feit dat ik nu een jaar lang mijn eigen zaakjes draai en nooit meer afhankelijk wil zijn van wie dan ook. Ik red het nu alleen, zo wil ik het ook houden. In ieder geval de eerst komende tijd. En daarom heb ik ook behoefte aan die duidelijkheid.
Ik kom uit een ingewikkelde relatie, die me een hoop problemen heeft gegeven en waar mijn ouders nu bij helpen. Heel voorzichtig heb ik ze een beetje ingelicht, zodat ze op de hoogte zijn dat er iets speelt. Ze zijn natuurlijk heel huiverig dat ik me binnen de kortste keren weer ergens in stort en niets geleerd heb van de vorige keer.
Met mijn nieuwe lief heb ik het wat meer losgelaten. Hij was hier maar een week en ik wist al heel gauw dat ik hem echt heel leuk vond. In die week heb ik wel contact gezocht en hij liet het zich wat aanleunen. Hij nam wel initiatief, maar liet mij veruit het meeste werk doen. Achteraf was dat gewoon omdat hij overdonderd was, net gescheiden en helemaal niet op zoek naar. Laat staan er rekening mee gehouden dat hij een 22 jaar jongere meid tegen het lijf zou kunnen lopen die hij leuk zou vinden. Maar goed, hij heeft de tijd er voor genomen en is vorig weekend weer hier geweest (was sowieso zijn planning).
En nu hebben we de hele week gebeld, soms wel 2 uur of nog langer.. Het klikt nog steeds en ook al is het alleen voor de telefoon, als het helemaal niet goed zou zitten, zouden de gesprekken vanzelf stilgevallen zijn. We hebben altijd iets te kletsen/vertellen en omdat de afstand nu eenmaal zo groot is, is dit ook de enige manier om elkaar beter te leren kennen.
Alice, wat vervelend dat je niet lekker ontspannen kunt genieten van je verliefdheid. Het is fijn om te weten dat de ander ook zulke gevoelens voor je heeft, maar regelmatig een bevestiging is ook prettig! Misschien heeft het inderdaad wel een deel met cultuurverschillen te maken. Ook al is het europa, het is toch een ander land en een andere achtergrond. Dat geldt hier ook, als NLse tussen de tirolers. Het lijkt altijd dat het heel erg hetzelfde is, maar je merkt toch wel dat het ergens op sommige vlakken ineens heel anders kan zijn.
Denk dat je alleen duidelijkheid krijgt door het bespreekbaar te maken en gewoon ook te vertrouwen op je gevoel. Als het toch goed voelt, waar zou je je dan nog druk om maken?
Persoonlijk ben ik ook wel een beetje allergisch voor mannen die 'meteen van je houden'. Ik geloof daat niet zo in. Maar het kan ook wel een onderdeel van de franse cultuur zijn. Dat je hard van stapel loopt en 'als de buit binnen is, je achterover kunt leunen'.
Sleepy, knap hoor, dat je zo lang zo rustig af kunt wachten.. pff.. weet niet of ik het je na had gedaan en had al wel een keertje een hint laten vallen voor een evt date.
Leuk dat hij nu uit zichzelf contact opneemt via die andere weg!
O, wacht, moet me omkleden en optutten.. moet zo weer werken!
Grappig, wat mel78 zegt, dat is ook mijn ervaring. Ik heb er ook wel een handje van om initiatief te nemen, maar dat heeft meer te maken met het vragen naar duidelijkheid. Als ik iemand (meer dan) leuk vind, wil ik ook graag weten of dat wederzijds is. Gewoon om te weten of er ergens iets van een klik ofzo is, niet of hij smoorverliefd is, maar zodat ik weet of ik me er in kan storten of niet. Heel fout, daar worden mannen zenuwachtig van en ik zou het zelf ook worden.. Mijn handicap.. Maar het heeft ook te maken met het feit dat ik nu een jaar lang mijn eigen zaakjes draai en nooit meer afhankelijk wil zijn van wie dan ook. Ik red het nu alleen, zo wil ik het ook houden. In ieder geval de eerst komende tijd. En daarom heb ik ook behoefte aan die duidelijkheid.
Ik kom uit een ingewikkelde relatie, die me een hoop problemen heeft gegeven en waar mijn ouders nu bij helpen. Heel voorzichtig heb ik ze een beetje ingelicht, zodat ze op de hoogte zijn dat er iets speelt. Ze zijn natuurlijk heel huiverig dat ik me binnen de kortste keren weer ergens in stort en niets geleerd heb van de vorige keer.
Met mijn nieuwe lief heb ik het wat meer losgelaten. Hij was hier maar een week en ik wist al heel gauw dat ik hem echt heel leuk vond. In die week heb ik wel contact gezocht en hij liet het zich wat aanleunen. Hij nam wel initiatief, maar liet mij veruit het meeste werk doen. Achteraf was dat gewoon omdat hij overdonderd was, net gescheiden en helemaal niet op zoek naar. Laat staan er rekening mee gehouden dat hij een 22 jaar jongere meid tegen het lijf zou kunnen lopen die hij leuk zou vinden. Maar goed, hij heeft de tijd er voor genomen en is vorig weekend weer hier geweest (was sowieso zijn planning).
En nu hebben we de hele week gebeld, soms wel 2 uur of nog langer.. Het klikt nog steeds en ook al is het alleen voor de telefoon, als het helemaal niet goed zou zitten, zouden de gesprekken vanzelf stilgevallen zijn. We hebben altijd iets te kletsen/vertellen en omdat de afstand nu eenmaal zo groot is, is dit ook de enige manier om elkaar beter te leren kennen.
Alice, wat vervelend dat je niet lekker ontspannen kunt genieten van je verliefdheid. Het is fijn om te weten dat de ander ook zulke gevoelens voor je heeft, maar regelmatig een bevestiging is ook prettig! Misschien heeft het inderdaad wel een deel met cultuurverschillen te maken. Ook al is het europa, het is toch een ander land en een andere achtergrond. Dat geldt hier ook, als NLse tussen de tirolers. Het lijkt altijd dat het heel erg hetzelfde is, maar je merkt toch wel dat het ergens op sommige vlakken ineens heel anders kan zijn.
Denk dat je alleen duidelijkheid krijgt door het bespreekbaar te maken en gewoon ook te vertrouwen op je gevoel. Als het toch goed voelt, waar zou je je dan nog druk om maken?
Persoonlijk ben ik ook wel een beetje allergisch voor mannen die 'meteen van je houden'. Ik geloof daat niet zo in. Maar het kan ook wel een onderdeel van de franse cultuur zijn. Dat je hard van stapel loopt en 'als de buit binnen is, je achterover kunt leunen'.
Sleepy, knap hoor, dat je zo lang zo rustig af kunt wachten.. pff.. weet niet of ik het je na had gedaan en had al wel een keertje een hint laten vallen voor een evt date.
Leuk dat hij nu uit zichzelf contact opneemt via die andere weg!
O, wacht, moet me omkleden en optutten.. moet zo weer werken!
